บทที่ 347

หลินยวนถูกถามคําถามอย่างกะทันหันนี้จนตัวแข็งไปหมด

เห็นได้ชัดว่านางคิดไม่ถึงว่าหลินเย่ว์จะมีสติขนาดนี้ แถมยังรู้จักย้อนถามนางอีก!

ชั่วขณะหนึ่ง จึงตอบไม่ได้ขึ้นมา เพียงคายคําหนึ่งออกมาอย่างงุนงงว่า "หา?"

หลินเย่ว์กลับอดทนมาก "เมื่อครู่เจ้าบอกว่าสาวใช้ในเรือนของเจ้าพูดจาเหลวไหล เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าได้ยินเรื่องไร้สาระของพวกเขาจึงไปหาเนี่ยนเนี่ยน?"

หลินเย่ว์ยอมรับว่าตอนนี้เขาค่อนข้างสงสัยในตัวยวนเอ๋อร์

ถ้าวันนี้จี้เยว่ไม่ได้มาถึง เขาก็คงเข้าใจเนี่ยนเนี่ยนผิดไปแล้วจริงๆ และไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นที่หน้าเรือนเล็กของนาง

เนี่ยนเนี่ยนได้ตัดสายสัมพันธ์กับจวนโหวและย้ายออกไปแล้ว ถ้าวันนี้เขาก่อเรื่องอีก ความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องของพวกเขามิต้องสิ้นสุดลงอย่างแน่นอนหรอกหรือ?

แน่นอนว่าเขาไม่ต้องการใช้ความคิดที่ชั่วร้ายเช่นนี้เพื่อคาดเดาเกี่ยวกับยวนเอ๋อร์

แต่ว่า...

ทุกอย่างมันบังเอิญเกินไปไม่ใช่เหรอ?

ทําไมตอนที่เขาอยู่นอกประตูถึงมีสาวใช้น้อยมาพูดจาสามหาวแบบนี้ล่ะ?

จนถึงตอนนี้หลินยวนถึงได้มีปฏิกิริยาตอบสนอง "ข้า ข้าก็ได้ยินพวกสาวใช้พูดจาเหลวไหล แล้วก็ได้ยินว่าพี่ใหญ่ออกจากบ้านไปด้วยค