บทที่ 264

"ฮูหยินหลินส่งเทียบเชิญนี้ให้ข้าด้วยตัวเองแล้ว ก็หมายความว่าอยากให้ข้าไปไม่ใช่หรือ? เฉียวเนี่ยนเก็บเทียบเชิญไว้ในแขนเสื้อ เมื่อครู่นี้จึงเงยหน้ามองดูฮูหยินหลินแล้วยิ้มน้อยๆ "ยิ่งไปกว่านั้น ชิวอวี่คนนี้จะแย่กว่าหมิงอ๋องอีกเหรอ?"

เมื่อได้ยินคําพูดนี้ หัวใจของฮูหยินหลินก็เต้นรัวราวกับถูกอะไรบางอย่างเฉียวมตีและถอยหลังไปสองก้าว

เฉียวเนี่ยนกลับทําความเคารพแล้วก้าวยาวๆ จากไป

ก็แค่หลานชายของราชครูคนหนึ่งเท่านั้น และไม่ใช่เทียบเชิญที่ราชครูมอบให้ด้วยตนเอง จวนโหวต่อให้ตกต่ำ ก็ไม่ได้อ่อนแอถึงขั้นต้องหวาดกลัวหลานชายของราชครูที่ไม่ได้รับความโปรดปราน

หากฮูหยินหลินเป็นห่วงนางจริงๆ ก็คงไม่ส่งเทียบเชิญนี้มาให้นางหรอก

ในเมื่ออยากให้นางไป แล้วทําไมต้องเสแสร้งแกล้งทําด้วย?

ตอนเด็กๆ นางรู้สึกว่าฮูหยินหลินเป็นแม่ที่อ่อนโยนที่สุดในโลก แต่ตอนนี้แค่รู้สึกว่านางเสแสร้ง

หน้าซื่อใจคดจนน่าขยะแขยง!

ความโกรธที่รําไรอยู่ในใจนั้นไม่อาจจางหายไปได้นาน จนกระทั่งเดินมาถึงนอกเรือนของฮูหยินเฒ่า เฉียวเนี่ยนถึงหยุดฝีเท้าลง

นางสูดหายใจเข้าลึกๆ ระงับความโกรธแค้นนั้นไว้ รอจนเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่อ่อนโยนแล้ว จึงเข้าไปในเร