“พี่นีนจะไปจริงๆเหรอครับ”อรัณย์เดินเข้ามาขวางหน้านีรนาราที่กำลังลากกระเป๋าใบโตออกมาจากห้อง นีรนารามองใบหน้าที่ยังคงมีผลกับหัวใจก่อนจะส่ายหน้าแล้วประชดออกมา ท่าทางอาลัยอาวรณ์นั่นมันทำให้ใจหวั่นไหวไม่รู้บ้างรึไงกัน“ใช่สิ คิดว่าพี่พูดเล่นรึไงกันเรานี่”“น่านจะฟ้องคุณป้า”อรัณย์ที่ไม่รู้จะห้ามยังไงยื
เพียงเท่านั้นเสียงครวญครางราวจะขาดใจของนีรนาราก็ดังขึ้นเป็นระยะเพราะรางวัลที่วิกรมอบให้ไปอีกเกือบสองชั่วโมง ร่างบางถูกปรนเปรอจากคนที่เอาแต่ใจจนแทบหมดเรี่ยวแรง การฉลองค่ำคืนแรกผ่านไปอย่างเร่าร้อนจนแทบไม่มีอะไรให้เธอได้คิดในหัวอีกเลย เพราะตลอดเวลามันจดจำแค่สัมผัสจากอีกคนจนหลงลืมไปหมดทุกสิ่ง รับรู้แค่ค
“ทำแบบนั้น แบบเมื่อคืนเหรอครับ”“บอสคะ!”นีรานาราเรียกอีกคนเสียงดังอย่างไม่อยากจะเชื่อ แต่แทนที่วิกรจะหยุดกลับแกล้งนีรนาราต่อซะอย่างนั้น“ก็นีนไม่ระบุเรื่องพี่จะรู้เหรอว่าเรื่องอะไร ถ้าเป็นเรื่องนั้นถึงอยากทำพี่ก็ไม่ทำที่ทำงานหรอกครับ มันเวลาน้อย”“บอส! ถ้ายังไม่หยุดเล่นนีนจะไม่คุยด้วยแล้วนะคะ”“โอเ
เปรมาที่ได้ฟังความในใจเพื่อนก็พลันหดหู่ตามจนต้องรีบบอกให้เพื่อนเปิดใจ อายุก็ไม่ได้มากอะไรขืนไม่ยอมรับใครเข้ามาเพื่อนเธอได้กลายเป็นคนไร้ความสุขกันพอดี“ก็ไม่ได้ปิดกั้นหรอก ถ้ามันมีคนนั้นจริงเราก็คงดีใจแหละแต่ถ้าไม่มีก็ไม่ได้แย่อะไรอยู่ไปแบบนี้ก็โอเคดี”“อือ เราเข้าใจแกแหละ แล้วเรื่องแกกับบอสนี่จะเลิก
“ไม่ต้อง กูตอบให้ก็ได้ว่าคุณนีนใช่มั้ย”“ทำไมมึงแสนรู้วะคี”พีรวิชญ์หันไปถามอย่างอึ้งๆเป็นผลให้อัคคีหันมายกกำปั้นใส่ทันทีจนขยับตัวหลบแทบไม่ทัน“กูไม่ใช่หมา มึงจะเอาใช่มั้ยพีนัท”“ใจเย็นเพื่อนกูหยอกๆครับ แหม่…หัวร้อนเก่งจังอ่ะ”“แล้วยังไง ใช่แบบที่กูพูดมั้ย”อัคคีเลิกสนใจท่าทางแสนกวนของเพื่อนแล้วหันไ
“พี่นีน ว่างอยู่มั้ยครับ”“อื้อ น่านมีอะไรรึเปล่าโทรมาดึกเชียว”นีรนาราที่เพิ่งนอนเด้งตัวขึ้นมานั่งทันทีเพราะปกติถ้าไม่ใช่ธุระด่วนพวกน้องๆจะไม่ค่อยโทรหากันดึกๆแบบนี้ “พี่นีน มาหาน่านหน่อยได้มั้ยครับ”“น่าน เป็นอะไร ร้องไห้เหรอ”พอได้ยินน้ำเสียงที่ไม่ปกติของอีกฝ่ายใจพลันหล่นวูบทันทีด้วยความเป็นห่วง
ปาริฉัตรรีบขอโทษเมื่อรู้ว่าตัวเองลืมบอกพี่สาวไป เพราะคุยกันเข้าใจแต่แรกว่าจะไม่ทำให้ต้องเป็นห่วงกัน จะไปไหนก็ได้ทั้งนั้นขอแค่บอกแต่เพราะวันนี้ทะเลาะกับอรัณย์เธอเลยลืมสนิทแบบนี้“พี่รู้ว่าฉัตรไม่เหลวไหลอยู่แล้ว แต่มีอะไรต้องรีบบอกพี่รู้มั้ยจะได้ไม่เป็นห่วง”“ฉัตรจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วสัญญาเลย พี่นีนอยู
“บอสไม่ทานข้าวเช้าเหรอคะ”“ไม่เป็นไรครับวันนี้ผมรีบ คุณนีนไปเองได้ใช่มั้ยครับ”“ได้ค่ะ ไม่ต้องห่วง”บทสนทนาที่ดูเหมือนปกติแต่ดันไม่ปกติเท่าไรนักสำหรับนีรนาราจบลงเพียงเท่านั้น เธอมองตามแผ่นหลังกว้างที่เดินออกไปก่อนจะถอนหายใจออกมา คนที่ลีลาจนเธอต้องเตือนเพราะกลัวไปทำงานสาย ไหนจะบังคับให้ขึ้นรถไปด้วยกั
“เลิกเล่นแล้วไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ จะได้มาทานข้าวเย็นกัน”“โอเคครับ”—-------------------------------“ไหน ลูกชายพ่อทำไมยังไม่หลับอีกครับเนี่ย”วิกรที่เพิ่งเข้ามาในห้องนอนชะโงกดูลูกชายที่นอนอยู่ในเปลข้างๆเตียง นีรนาราที่นั่งกล่อมลูกอยู่หันมายิ้มก่อนจะบอกให้สามีรีบนอน“วันนี้ตาใสมากเลยค่ะ พี่กรนอนก่อนได
วิกรอธิบายเพิ่ม เพราะคนอื่นๆที่ไม่รู้จักเค้ามักจะเข้าใจผิดกันตลอดว่าที่บ้านจะต้องเข้มงวดและบังคับให้สืบทอดธุรกิจแน่ๆ แต่ที่จริงทั้งพ่อและแม่ไม่เคยมีใครมากำหนดชีวิตลูกๆเลยสักคน แค่ทำสิ่งที่ชอบก็พร้อมสนับสนุนทุกอย่างอยู่แล้ว ถือว่าเป็นโชคดีก็ได้ที่ได้ต้นทุนชีวิตที่ดีพร้อมแบบนี้ การได้ทำทุกอย่างจนรู้ว
“ไม่ไปยุโรปกันแน่นะคะลูก”วิภาดาถามย้ำอีกครั้งแม้ลูกจะยืนยันว่าจะเปลี่ยนที่เที่ยวก็ตาม วันครบรอบแต่งงานที่เคยวางแผนกันไว้ว่าจะไปแถวๆยุโรปกลายเป็นต้องเปลี่ยนแผนใหม่เพราะว่านีรนาราท้องขึ้นมาซะก่อน “ไม่ไปครับ ผมกลัวนีนจะลำบากถ้าเดินทางไกลมากเราเลยตกลงจะไปแค่ที่ภูเก็ตครับ”“นั่นสิเนอะกำลังท้องอยู่ด้วย
“รวมผมด้วยเหรอครับ”วิกรที่ได้ยินว่าตัวแสบรีบหันไปถามแม่อย่างไม่เชื่อว่าตัวเองจะถูกเหมารวมกับน้องๆด้วย“เราตอนเด็กก็ใช่ย่อยที่ไหนล่ะตากร ให้แม่แฉเลยดีมั้ยคะ”“อย่าเลยครับ วันนี้คุณแม่คงเหนื่อยรีบพักผ่อนนะครับ”วิกรยิ้มเอาใจก่อนจะรีบห้ามไม่ให้แม่แฉความดื้อต่อหน้าภรรยาสุดที่รัก วิภาดามองค้อนก่อนจะยอมไ
“มีแต่ของโปรดทั้งนั้นเลย ขอบคุณทุกคนที่ช่วยเตรียมให้นะครับ”วิกรบอกก่อนจะนั่งลงใกล้ๆกับนีรนารา เพราะมีกันอยู่สามคนเลยทำให้อาหารวันนี้เยอะเป็นพิเศษจนเจ้าของวันเกิดตาเป็นประกายและยิ้มไม่หุบกับความใส่ใจของทั้งแม่และภรรยาตัวเอง“เดี๋ยวมีพิเศษกว่านี้อีกค่ะลูก ยังไม่ต้องรีบดีใจไป”“โห คุณแม่ทำผมตื่นเต้นนะ
“ไม่ไปโรงพยาบาลแน่นะครับ”วิกรถามด้วยความเป็นห่วงเพราะหลายวันมานี้นีรนารามีอาการป่วยบ่อยๆจนวันนี้ถึงกับลุกไปทำงานไม่ไหว แต่เจ้าตัวก็ยังยืนยันว่าจะไม่ไปโรงพยาบาลอยู่ดี“ไม่ต้องหรอกค่ะ แค่เวียนหัวนิดหน่อยนอนพักไม่นานก็หาย”“ตามใจครับ แต่ว่าถ้าไม่โอเครีบโทรหาพี่เลยนะครับรู้มั้ย”“รู้แล้วค่า พี่กรไม่ต้อ
“ค่ะ”นีรนารารับคำพลางมองตามหลังคนพี่ไปด้วยความอ่อนใจ มาไม้นี้มีหรือจะเดาไม่ออกว่าคืนนี้สามีต้องการอะไร การดื่มมันก็แค่ข้ออ้างเท่านั้นแหละเธอรู้ดี“ดื่มได้มั้ยครับ”วิกรถามเมื่อนีรนาราจิบไวน์ที่เอามาให้ไปแล้ว“ได้ค่ะ แต่ว่าเหมือนมันจะแรงไปหน่อย”นีรนาราตอบพลางมองขวดไวน์ที่ไม่เคยเห็นมาก่อนอย่างสนใจ“
“หนาวมั้ยครับ”วิกรหันมาถามภรรยาที่เดินข้างๆด้วยความเป็นห่วง ช่วงเทศกาลปีใหม่ที่ญี่ปุ่นนั้นอากาศหนาวมากๆ มือหนาเอื้อมไปกระชับผ้าพันคอให้นีรนาราอีกครั้งแล้วจับมือเล็กมากุมไว้เหมือนเดิม“นิดหน่อยค่ะ พี่กรล่ะคะ”“เหมือนกันครับ แต่ว่าอากาศดีมากเลยไม่ได้เดินสูดอากาศแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ”วิกรบอกพลางยิ้
“งั้นก็ได้ครับ แต่ว่าต้องดูแลตัวเองดีๆนะครับที่นั่นอากาศหนาวแถมยังฝนตกบ่อยมาก คุณแม่ไม่สบายง่ายด้วย”“แหม่ คุณพี่ชายครับผมกับยัยกชก็อยู่ด้วยจะห่วงอะไรครับพี่ อยู่นี่รีบมีหลานตัวน้อยให้พวกเราไวๆก็พอครับ”วิศวะมองค้อนพี่ชายที่ทำเหมือนว่าแม่จะไม่มีใครดูแลทั้งที่มีพวกเค้าอยู่ด้วยตั้งสองคน แต่ท้ายประโยคด