“บอสไม่ทานข้าวเช้าเหรอคะ”“ไม่เป็นไรครับวันนี้ผมรีบ คุณนีนไปเองได้ใช่มั้ยครับ”“ได้ค่ะ ไม่ต้องห่วง”บทสนทนาที่ดูเหมือนปกติแต่ดันไม่ปกติเท่าไรนักสำหรับนีรนาราจบลงเพียงเท่านั้น เธอมองตามแผ่นหลังกว้างที่เดินออกไปก่อนจะถอนหายใจออกมา คนที่ลีลาจนเธอต้องเตือนเพราะกลัวไปทำงานสาย ไหนจะบังคับให้ขึ้นรถไปด้วยกั
กรวิชญ์มองลูกชายอย่างค้นหาว่าอะไรที่ทำให้คนอย่างวิกรไม่สบายใจ ทั้งที่มองออกตั้งแต่แรกว่าเจ้าตัวดูมีความสุขขึ้นแล้วแท้ๆ“มีเรื่องสำคัญที่ผมต้องบอกคุณพ่อครับ”วิกรที่ตัดสินใจแน่วแน่หายใจเข้าลึกก่อนจะทำใจสารภาพกับพ่อตัวเอง เพราะรู้ว่าพ่อเป็นคนเดียวที่จะรับฟังและเข้าใจทุกอย่างได้ไม่ยากและวิกรเองก็ไม่อยา
“โย่ โบร้ว”เสียงจากปลายสายที่อยู่ไกลคนละซีกโลกดังขึ้นทันทีที่วิกรกดรับ เป็นเหตุให้ต้องกรอกตามองบนด้วยความรำคาญและสวนกลับไปทันที“แกเป็นหมาเหรอกันต์”“โห่ ไม่อ่อนโยนกับน้องกับนุ่งเลยอ่ะ”“แล้วนึกไงโทรมา เดือนนี้ยังไม่ได้โทรมาเหรอ”“โห ดูเค้าประชดเถอะน้องกันเสียใจนะครับ คุณก็รู้ว่าผมยุ่งมากทั้งเรียนท
เปรมาบ่นออกมาเมื่อได้ยินเรื่องราวแสนน่าปวดหัวของเพื่อนในช่วงนี้ จากที่ไม่ค่อยได้คุยกันก็กลายเป็นคุยกันแทบทุกวันเพราะความว้าวุ่นใจของนีรนารา จนเธอพลอยปวดหัวไปด้วยอย่างงงๆ“ก็เค้าทำตัวแปลกทุกวันเลยอ่ะ แปลกจนเดาอารมณ์ไม่ถูกแล้วเนี่ย”“งั้นแกควรพาบอสไปหาหมอนะนีน น่าเป็นห่วงอยู่”“จะบ้าเหรอ ไม่ได้แปลกแบบ
“ว่าไงนะคะ!”“ตกใจทำไมครับ ไปเปิดประตูด้วยกันเร็วคุณแม่จะได้ตกใจไง”วิกรถามคนน้องราวกับลืมไปว่าเมื่อครู่ตัวเองก็เพิ่งจะตกใจมาเหมือนกัน แต่คำชวนนั้นทำเอานีรนาราที่ไม่ทันตั้งตัวขืนแรงดึงของวิกรเอาไว้ทันที“เดี๋ยวค่ะ แล้วนีนอยู่นี่จะเป็นไรมั้ยคะ คุณวิต้องไม่พอใจแน่ๆเลยทำไงดีคะ”“นีนครับ นีน ใจเย็นๆ ลืม
“ขอบคุณอะไรคะ”“ขอบคุณที่ช่วยพี่ตั้งหลายอย่างเลย”“ไม่เป็นไรค่ะ ก็แค่เรื่องเล็กน้อยเอง”นีรนารายิ้ม ยังคงปล่อยให้ตัวเองถูกกอดเอาไว้แบบนั้นเพราะเริ่มรู้สึกว่าอ้อมแขนนี้อบอุ่นมากกว่าเดิมขึ้นทุกวันอย่างบอกไม่ถูก มันคือความสบายใจที่ทำให้รู้สึกเหมือนได้พักผ่อนกับทุกๆอย่างแบบที่เธอไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน
“นี่เหรอคะที่ที่พี่กรอยากจะมา”นีรนาราถามพลางเบิกตามองไปรอบๆอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าคนแบบวิกรจะชอบอะไรแบบนี้ด้วย สามเดือนแล้วที่ลุยงานกันมาจนล้าแทบไม่ได้พักในที่สุดก็หาเวลาว่างได้สักที แต่เพราะไม่อยากออกต่างจังหวัดเลยตกลงกันว่าจะหาที่เที่ยวแค่ในกรุงเทพก็พอ“ครับ แปลกเหรอ”“ไม่แปลกค่ะ แต่เกินคาดมากกว่า
“นีน…”พอได้คำตอบที่เกินคาดกลายเป็นวิกรเองที่รับความรู้สึกดีใจนั้นไม่ไหว ใจที่ลุ้นเมื่อครู่กลับเต้นแรงขึ้นมาจนควบคุมไม่ได้ รอยยิ้มกว้างบนใบหน้าก็เช่นกัน นีรนาราที่เห็นอาการคนพี่ก็อดจะขำออกมาไม่ได้แม้ตัวเองจะเขินมากไม่ต่างกันก็ตาม“ทำไมทำหน้าแบบนั้นคะ ไหนบอกอยากรู้ไง”“โอ้ย เหมือนจะวูบเลย”“พี่กรเว่อ
“เลิกเล่นแล้วไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ จะได้มาทานข้าวเย็นกัน”“โอเคครับ”—-------------------------------“ไหน ลูกชายพ่อทำไมยังไม่หลับอีกครับเนี่ย”วิกรที่เพิ่งเข้ามาในห้องนอนชะโงกดูลูกชายที่นอนอยู่ในเปลข้างๆเตียง นีรนาราที่นั่งกล่อมลูกอยู่หันมายิ้มก่อนจะบอกให้สามีรีบนอน“วันนี้ตาใสมากเลยค่ะ พี่กรนอนก่อนได
วิกรอธิบายเพิ่ม เพราะคนอื่นๆที่ไม่รู้จักเค้ามักจะเข้าใจผิดกันตลอดว่าที่บ้านจะต้องเข้มงวดและบังคับให้สืบทอดธุรกิจแน่ๆ แต่ที่จริงทั้งพ่อและแม่ไม่เคยมีใครมากำหนดชีวิตลูกๆเลยสักคน แค่ทำสิ่งที่ชอบก็พร้อมสนับสนุนทุกอย่างอยู่แล้ว ถือว่าเป็นโชคดีก็ได้ที่ได้ต้นทุนชีวิตที่ดีพร้อมแบบนี้ การได้ทำทุกอย่างจนรู้ว
“ไม่ไปยุโรปกันแน่นะคะลูก”วิภาดาถามย้ำอีกครั้งแม้ลูกจะยืนยันว่าจะเปลี่ยนที่เที่ยวก็ตาม วันครบรอบแต่งงานที่เคยวางแผนกันไว้ว่าจะไปแถวๆยุโรปกลายเป็นต้องเปลี่ยนแผนใหม่เพราะว่านีรนาราท้องขึ้นมาซะก่อน “ไม่ไปครับ ผมกลัวนีนจะลำบากถ้าเดินทางไกลมากเราเลยตกลงจะไปแค่ที่ภูเก็ตครับ”“นั่นสิเนอะกำลังท้องอยู่ด้วย
“รวมผมด้วยเหรอครับ”วิกรที่ได้ยินว่าตัวแสบรีบหันไปถามแม่อย่างไม่เชื่อว่าตัวเองจะถูกเหมารวมกับน้องๆด้วย“เราตอนเด็กก็ใช่ย่อยที่ไหนล่ะตากร ให้แม่แฉเลยดีมั้ยคะ”“อย่าเลยครับ วันนี้คุณแม่คงเหนื่อยรีบพักผ่อนนะครับ”วิกรยิ้มเอาใจก่อนจะรีบห้ามไม่ให้แม่แฉความดื้อต่อหน้าภรรยาสุดที่รัก วิภาดามองค้อนก่อนจะยอมไ
“มีแต่ของโปรดทั้งนั้นเลย ขอบคุณทุกคนที่ช่วยเตรียมให้นะครับ”วิกรบอกก่อนจะนั่งลงใกล้ๆกับนีรนารา เพราะมีกันอยู่สามคนเลยทำให้อาหารวันนี้เยอะเป็นพิเศษจนเจ้าของวันเกิดตาเป็นประกายและยิ้มไม่หุบกับความใส่ใจของทั้งแม่และภรรยาตัวเอง“เดี๋ยวมีพิเศษกว่านี้อีกค่ะลูก ยังไม่ต้องรีบดีใจไป”“โห คุณแม่ทำผมตื่นเต้นนะ
“ไม่ไปโรงพยาบาลแน่นะครับ”วิกรถามด้วยความเป็นห่วงเพราะหลายวันมานี้นีรนารามีอาการป่วยบ่อยๆจนวันนี้ถึงกับลุกไปทำงานไม่ไหว แต่เจ้าตัวก็ยังยืนยันว่าจะไม่ไปโรงพยาบาลอยู่ดี“ไม่ต้องหรอกค่ะ แค่เวียนหัวนิดหน่อยนอนพักไม่นานก็หาย”“ตามใจครับ แต่ว่าถ้าไม่โอเครีบโทรหาพี่เลยนะครับรู้มั้ย”“รู้แล้วค่า พี่กรไม่ต้อ
“ค่ะ”นีรนารารับคำพลางมองตามหลังคนพี่ไปด้วยความอ่อนใจ มาไม้นี้มีหรือจะเดาไม่ออกว่าคืนนี้สามีต้องการอะไร การดื่มมันก็แค่ข้ออ้างเท่านั้นแหละเธอรู้ดี“ดื่มได้มั้ยครับ”วิกรถามเมื่อนีรนาราจิบไวน์ที่เอามาให้ไปแล้ว“ได้ค่ะ แต่ว่าเหมือนมันจะแรงไปหน่อย”นีรนาราตอบพลางมองขวดไวน์ที่ไม่เคยเห็นมาก่อนอย่างสนใจ“
“หนาวมั้ยครับ”วิกรหันมาถามภรรยาที่เดินข้างๆด้วยความเป็นห่วง ช่วงเทศกาลปีใหม่ที่ญี่ปุ่นนั้นอากาศหนาวมากๆ มือหนาเอื้อมไปกระชับผ้าพันคอให้นีรนาราอีกครั้งแล้วจับมือเล็กมากุมไว้เหมือนเดิม“นิดหน่อยค่ะ พี่กรล่ะคะ”“เหมือนกันครับ แต่ว่าอากาศดีมากเลยไม่ได้เดินสูดอากาศแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ”วิกรบอกพลางยิ้
“งั้นก็ได้ครับ แต่ว่าต้องดูแลตัวเองดีๆนะครับที่นั่นอากาศหนาวแถมยังฝนตกบ่อยมาก คุณแม่ไม่สบายง่ายด้วย”“แหม่ คุณพี่ชายครับผมกับยัยกชก็อยู่ด้วยจะห่วงอะไรครับพี่ อยู่นี่รีบมีหลานตัวน้อยให้พวกเราไวๆก็พอครับ”วิศวะมองค้อนพี่ชายที่ทำเหมือนว่าแม่จะไม่มีใครดูแลทั้งที่มีพวกเค้าอยู่ด้วยตั้งสองคน แต่ท้ายประโยคด