บทนำ
อัศวิน หนุ่มหล่อพ่อรวยที่ใคร ๆ ต่างก็รู้จักเป็นอย่างดีเพราะเขาฮอตมากในหมู่นักศึกษาของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ เพราะคำท้าทายของเพื่อนทำให้เขาเข้าหาผู้หญิงอย่าง อิงฟ้า เธอเป็นรุ่นน้องปีหนึ่งที่ชีวิตแทบจะแตกต่างจากเขาราวฟ้ากับเหว หญิงสาวเป็นคนสู้ชีวิตทำงานพาร์ตไทม์หลายอย่าง หนึ่งในนั้นก็คือ การมาทำงานที่ผับของเขากับเพื่อน เป็นเพราะใคร ๆ ต่างบอกว่าเธอยาก นั่นจึงทำให้เขาร่วมเดิมพันในครั้งนี้ด้วย
ชายหนุ่มเข้าหาคนตัวเล็กจัดฉากหลายอย่างเพื่อทำให้เธอคิดว่ามันคือพรหมลิขิต ไม่ว่าจะเป็นการช่วยเหลือจากการถูกพวกคนไม่ดีทำร้ายหรือแม้แต่ช่วยเหลือเธอเรื่องหอพัก อัศวินลงทุนกับผู้หญิงคนนี้ไม่น้อยและดูเหมือนว่าสิ่งที่เขาทำ จะทำให้ผู้หญิงคนนี้ตายใจมากเสียด้วย
เธอหลงรักเขาจนถึงขั้นยอมหลับนอนกับเขา เพราะคิดว่าผู้ชายคนนี้ก็รักเธอเหมือนกัน แต่ใครจะคิดว่าทุกอย่างจะไม่ใช่อย่างที่เธอคิด หลังจากที่ตกเป็นของเขา ได้ใช้ชีวิตมีความสุขไม่ต่างจากคนรักกับผู้ชายคนนี้เธอจึงมารู้ว่าเขาหลอกลวงเธอ เขาไม่ได้รักเธอเลยทุกอย่างมันก็แค่การเดิมพันเล่นขำ ๆ กับกลุ่มเพื่อนเท่านั้น
อิงฟ้า หญิงสาววัย 20 ปี เธอเป็นเด็กต่างจังหวัดที่เข้ามาเรียนที่เมืองหลวงแห่งนี้ ครอบครัวไม่ได้ร่ำรวยแต่ด้วยความฝันที่อยากจะเข้ามหาวิทยาลัยที่ดีที่สุด คนตัวเล็กจึงต้องทำงานหาเงินเรียนที่นี่ให้จนจบ เธอเป็นคนอ่อนนอกแข็งใน ไม่เคยสนใจใครไม่ว่าจะเป็นหนุ่มรุ่นพี่หรือรุ่นเดียวกัน ใคร ๆ ก็บอกว่าเธอยาก ใช่เธอเป็นแบบนั้น ยกเว้นกับผู้ชายคนนี้ที่เธอคิดว่าเขารักเธอจริง ๆ
อัศวิน ชายหนุ่มรุ่นพี่ ปี 3 คณะวิศวะ เขาเป็นลูกชายคนเดียวของบ้าน ครอบครัวร่ำรวยติดอันดับในประเทศ แถมหน้าตาก็หล่อเหลาเอาการ ทำให้มีสาว ๆ เข้าหาเสมอแต่เขาไม่ได้คิดกินไม่เลือก ถ้าไม่ถูกใจเขาก็ไม่คิดยุ่ง เดิมทีผู้หญิงจืด ๆ อย่างอิงฟ้าก็ไม่ได้อยู่ในสายตาของเขา แต่เพราะคำท้าทายของเพื่อนมีหรือที่เขาจะยอมแพ้ง่าย ๆ ก็อีแค่เอา มันจะยากเย็นอะไร
ตอนที่ 1 ชีวิตในเมืองหลวง
ตึก ตึก ตึก
เสียงฝีเท้าของหญิงสาวเจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มที่กำลังกุลีกุจอในการนำเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ไปเสิร์ฟยังโต๊ะต่าง ๆ ที่เธอได้รับมอบหมายในการดูแล อิงฟ้า เธอเป็นเด็กต่างจังหวัดที่เข้ามาเรียนในเมืองหลวงแห่งนี้ ถึงแม้จะรู้ว่าเส้นทางที่เธอเลือกเดินจะไม่ได้ง่ายแต่เธอก็พร้อมสู้กับทุกสิ่งทุกอย่าง เหตุผลง่าย ๆ ก็คือเธอต้องการประสบผลสำเร็จเพื่อให้พ่อแม่ภูมิใจในตัวของเธอ
เธอสอบชิงทุนได้เข้ามหาวิทยาลัยที่ดีติดอันดับของประเทศได้ ถึงแม้จะรู้ว่าแค่เงินทุนไม่สามารถทำให้เธอใช้ชีวิตอยู่ได้แต่เธอก็ไม่คิดล้มเลิกความตั้งใจ
ทันทีที่ย้ายมาอยู่ที่กรุงเทพฯ หญิงสาวก็หางานพิเศษทำ เนื่องจากว่าตอนกลางวันเธอต้องเรียนเธอจึงเลือกทำงานตอนกลางคืนนั่นเอง
แล้วก็มีเพื่อนในห้องที่เป็นนักเรียนทุนเหมือนกันและทำให้เธอมาทำงานที่นี่ถึงแม้มันจะเป็นสถานที่ที่เธอไม่ชอบก็เถอะ แต่มันจะเป็นงานเดียวที่ทำให้เธอหาเงินได้เยอะในเวลาอันสั้น
อิงฟ้าเป็นเด็กเสิร์ฟที่ผับแห่งหนึ่ง ถึงจะเป็นแค่เด็กเสิร์ฟแต่ค่าแรงและส่วนอื่น ๆที่ได้จากลูกค้ามันก็ทำให้เธอหาเงินคืนนึงได้มากกว่าห้าร้อยบาท ซึ่งมันเยอะสำหรับเธอมากจริง ๆ อีกอย่างทำงานกลางคืน มันก็ไม่ได้แย่อย่างที่เธอคิด เธอไม่ได้ทำอะไรนอกเหนือจากการเป็นเด็กเสิร์ฟ อาจจะมีลูกค้าที่มือไวไปบ้างแต่หญิงสาวก็เอาตัวรอดมาได้ทุกครั้ง เธอไม่เคยไปต่อหรือรับงานนอกเวลา งานที่ผู้หญิงส่วนใหญ่ในผับแห่งนี้มักจะทำ แต่เธอไม่เคยคิดที่จะทำมันเลย นั่นจึงทำให้ผู้ชายพวกนั้นต่างได้แต่มองเธออย่างหื่นกระหายเพียงเท่านั้น
“อิง อันนี้ VIP 2 นะ”
“จ้ะ” หญิงสาวหันหน้าไปบอกเพื่อนร่วมงานที่กำลังช่วยกันทำงานกับเธออยู่นั้นด้วยรอยยิ้ม ท่าทางของเธอที่กระปรี้กระเปร่าถูกสายตาของใครบางคนจ้องมองอยู่
“มองอะไรวะ” อัศวินที่เห็นเพื่อนจ้องมองบางคนอยู่ก็เอ่ยถามขึ้นมาทันที พอสิ้นคำถามของเขาคนอื่นต่างก็มองตามสายตาเพื่อนไม่ต่างกัน
“อ้อ มองเด็กใหม่หรอ” กวินพูดขึ้นเมื่อจำได้ว่าผู้หญิงที่ธามกำลังมองนั้นเป็นเด็กใหม่ที่เข้ามาทำงานผับของเขานั่นเอง
“เออ หน้าตาคุ้น ๆว่ะ”
“จะไม่คุ้นได้ไงเด็กในมหาลัย” กวินที่เอ่ยบอกจึงทำให้ธามพยักหน้ารับรู้ เขาไม่ได้สนใจเธอเป็นพิเศษหรอกก็แค่สงสัยท่าทางที่ขยันขันแข็งก็เท่านั้น ถึงแม้จะเดินไปเดินมาแต่ทว่าใบหน้าของหญิงสาวก็ยังยิ้มแย้มให้กับแขกอยู่เสมอ แบบนี้สิพนักงานดีเด่นประจำร้าน
“เห็นว่าเข้ามาทำงานที่นี่เกือบ 2 อาทิตย์แล้วมั้ง”
“เหรอ แต่ทำไมกูไม่ค่อยคุ้นหน้าเลยวะ” ทั้ง ๆที่เขาเองก็เป็นหุ้นส่วนในผับแห่งนี้แต่กลับไม่คุ้นหน้าพนักงานใหม่เลย
“ก็เมื่อก่อนทำโซนธรรมดา ผู้จัดการร้านคงเห็นว่าทำงานดีมากเลยให้ขึ้นมาทำงานในโซน VIP” เรื่องเล็ก ๆในร้านเขาให้ผู้จัดการเป็นคนจัดการ เช่น พวกการรับเด็กเข้าทำงาน การโยกย้ายเด็กให้ทำงานในโซนไหน ๆ ล้วนเป็นการตัดสินใจของผู้จัดการร้านของพวกเขานั่นเอง
“แต่แม่งผู้จัดการรู้งานว่ะคัดเด็กแต่ละคนหน้าตาน่ารักดี” ไม่ใช่เพียงผู้หญิงคนนั้นที่หน้าตาดี คนอื่น ๆ ก็หน้าตาดีไม่ต่างกัน
“ก็แค่หน้าตาธรรมดาจืด ๆ มีอะไรน่าสนใจวะ” เป็นอัศวินที่พูดขึ้นเมื่อมองตามสายตาเพื่อนสำรวจใบหน้าผู้หญิงคนนั้นอยู่พักใหญ่เขาก็คิดว่าเธอก็แค่ผู้หญิงธรรมดาไม่ได้มีอะไรน่าสนใจสักนิด
“หึ ครับ สำหรับมึงอ่ะธรรมดาแต่สำหรับคนอื่นอาจจะไม่ก็ได้ มึงรู้ไหมว่าเด็กคนนั้นน่ะคนที่มาเที่ยวที่ผับเนี่ยสนใจตั้งหลายคน”
“เหอะ รับงานพวกนั้นด้วยสินะ” เขาก็พอรู้มาบ้างว่าพนักงานในผับของเขานอกจากจะทำงานข้างในแล้วยังรับงานข้างนอกอีกด้วยซึ่งเป็นเรื่องปกติเลย เพราะคำว่าเงินมันหอมหวานจนทำให้ผู้หญิงพวกนี้ขายตัวแลกกับเงิน
“ก็ไม่ใช่ทุกคนหรอกที่จะทำ รวมเด็กนั่นด้วย เพราะมีคนอยากได้และไม่ได้หลายคนไงล่ะ”
“ไม่ได้สวยเลยแต่เล่นตัวจัง” อัศวินที่พูดอย่างไม่คิดแยแสอะไร เขาเองก็ไม่ใช่คนดีนักหรอก ปากร้ายใช่ย่อยพอตัวใคร ๆต่างก็รู้ ถึงแม้ท่าทางภายนอกของเขาจะดูเป็นคนเงียบขรึมแต่เวลาอยู่กับเพื่อนนิสัยของเขาก็จะเป็นอีกแบบ เหมือนจะว่าคนอื่นที่ไม่สนิทก็ไม่มีทางรู้ว่านิสัยแท้จริงเขาเป็นยังไงอะไรทำนองนั้น
“ยากใช้ย่อยเลยแหละ”
“กูไม่เชื่อหรอกว่าจะยาก” ผู้ชายที่ผู้หญิงมักยอมพลีกายขึ้นเตียงกับเขาง่าย ๆ ได้ยินคำพูดของเพื่อนก็เอ่ยขึ้นมาด้วยท่าทางเย้ยหยัน อัศวินเป็นคนที่นอกจากจะหน้าตาดีด้วยแล้ว ครอบครัวก็ร่ำรวยมากอีกด้วย ทำให้มีผู้หญิงพยายามเข้าหาเขามากมายพอสมควร แต่ทว่าชายหนุ่มก็ไม่ได้กินไม่เลือก คนไหนถูกใจเขาถึงจะยอมขึ้นเตียงด้วยก็ทำนองนั้น
“หึ ถ้ามึงบอกว่าง่ายพนันกันไหมล่ะ” เป็นธามที่เอ่ยขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของเพื่อน
“เออ มึงกล้าพนันกับพวกกูไหม” กวินเองก็พูดเสริม เขาอยากจะรู้เหมือนกันว่าเพื่อนของเขาที่ได้ฉายา ผัวแห่งวิศวะ อย่างอัศวินจะสามารถทำให้ผู้หญิงคนนั้นยอมพลีกายให้รึเปล่า
“แล้วทำไมกูต้องพนันด้วย ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่สเปกกูเลย ไม่เห็นว่าจะคุ้มค่ากับการที่กูต้องไปยุ่งวุ่นวายด้วย” สวยอันนี้ไม่เถียง แต่ท่าทางจืด ๆ นั่น เขาไม่ชอบ
“แล้วถ้าแลกกับกับรถสปอร์ตรุ่นใหม่ล่าสุดที่มึงอยากได้แต่แม่มึงไม่ยอมให้มึงซื้อล่ะ ถ้าภายใน 3 เดือนมึงทำให้ผู้หญิงคนนั้นเป็นของมึงได้ กูกับไอ้กวินจะหารครึ่งยอมเอาเงินมาซื้อให้มึงเอง”
“อ้าว รถสปอร์ตเลยหรอวะ” เขารู้ดีว่าอัศวินชอบรุ่นไหน ซึ่งราคามันไม่ใช่น้อย ๆเลย
“หึ มึงใจ ๆ หน่อยดินี่กูก็ทุ่มสุดตัวเลยนะเว้ย” เพราะเชื่อว่ารุ่นน้องคนนี้คงไม่ง่ายอย่างที่คิด เขาจึงกล้าเสี่ยง
“เออ เป็นไงเป็นกัน แค่ภายใน 3 เดือนนะมึงต้องทำให้ผู้หญิงคนนี้ยอมเป็นแฟนมึงแล้วก็ยอมนอนกับมึง แล้วก็ต้องมีหลักฐานด้วยนะไม่งั้นกูไม่เชื่อว่ามึงทำได้” อัศวินที่กำลังยกแก้วเหล้ากระดกขึ้นอยู่นั้นก็ต้องใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มทันที เพราะเพื่อนของเขารู้จุดอ่อนว่าเขาต้องการอะไร เขาไม่ได้มีปัญหาเรื่องเงินที่จะซื้อรถคันนั้นไม่ได้ ปัญหาคือแม่ของเขาไม่ให้ซื้อนี่สิเพราะเขาเพิ่งซื้อไปได้ไม่นาน อัศวินเป็นคนชอบรถมากเขาสะสมรถเป็นชีวิตจิตใจ เรียกได้ว่าเขาครอบครองรถหรูเกือบ 10 คันเลยก็ว่าได้
“หึ ได้ งั้นตกลง พวกมึงเตรียมซื้อรถให้กูได้เลย!” อัศวินพูดจบก็จ้องมองไปยังร่างเล็กที่กำลังทำหน้าที่ของตนเองอยู่นั้น สายตาคมเข้มของเขาจ้องมองเธอไม่ต่างจากเหยื่อที่เขาคิดอยากจะตะครุบไม่มีผิด
ผ่านไปสักพักใหญ่
หญิงสาวที่ทำหน้าที่ของตัวเองเสร็จเธอก็มองดูเวลาที่ตอนนี้ได้เวลาเลิกงานของเธอแล้ว ปกติในแต่ละวันเธอเลิกงานไม่ตรงกัน ถ้าวันไหนเธอไม่ต้องปิดร้านก็ไม่ต้องอยู่ดึกเหมือนกับวันนี้ที่เธอได้กลับบ้านเร็วนั่นเอง
หลังจากที่หญิงสาวเคลียร์อะไรเสร็จเรียบร้อย เธอก็เดินมายังลิ้นชักเก็บของพนักงานก่อนจะคว้ากระเป๋าเดินออกไปทางหลังร้านเพื่อที่จะกลับที่พักของตนเอง ซึ่งหญิงสาวเช่าห้องอยู่ที่หอพักแห่งหนึ่ง มันไม่ได้หรูหราอะไรมากมายแต่ก็ไม่ได้แย่อะไร พออยู่สำหรับเธอนั่นแหละแถมก็ไม่ได้ไกลจากมหาวิทยาลัยและที่ทำงานอีกด้วย
“อิงขึ้นรถสิ” เป็นเสียงของเพื่อนสนิทเอ่ยดังขึ้น เพราะเสียงนั้นจึงทำให้หญิงสาวชะงักไปทันที
“พล มาทำอะไรที่นี่”
“มารับอิงนั่นแหละ”
“มารับเราทำไม บอกแล้วไม่ใช่เหรอเรากลับเองได้”
“มันดึกแล้วนะอิง เราไม่สบายใจที่อิงกลับดึก ๆ แบบนี้ ขอให้เราได้มารับอิงได้ไหม อย่างน้อยเราจะได้สบายใจ” เกริกพลเป็นเพื่อนสนิทในกลุ่มของเธอนั่นเอง เธอและเขารู้จักกันมาเกือบปีแล้วนับตั้งแต่ที่เข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยแห่งนี้ อีกฝ่ายก็ดูเป็นคนที่ดีพอสมควรเธอถึงเป็นเพื่อนกับเขาได้
“แต่พลก็ต้องทำงานเราเกรงใจ” เพราะอีกฝ่ายก็เป็นเด็กต่างจังหวัดเข้ามาเรียนในเมืองหลวงไม่ต่างจากเธอ เขาเองก็ทำงานเหมือนกัน แต่คนละที่กับเธอ ชายหนุ่มพยายามจะมารับเธอหลังเลิกงานแต่เธอรู้ว่าเส้นทางมันคนละทางกันจึงรู้สึกเกรงใจเพื่อน
“ขึ้นมาเถอะน่า ดึกมากแล้วจะได้กลับไปพักผ่อน”
“เฮ้อ งั้นก็ขอบใจนะพล” เมื่อทนความรบเร้าของเพื่อนไม่ไหว อิงฟ้าจึงเอ่ยขอบคุณอีกฝ่ายออกไปก่อนจะขึ้นซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ของเพื่อนสนิทของตนเอง โดยภาพนั้นถูกใครบางคนจ้องมองอยู่ ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะแสยะยิ้มออกมาให้เห็น
“เหอะ ไหนว่ายาก” การที่เห็นหญิงสาวขึ้นรถไปกับผู้ชายคนอื่นเขาจึงเดาว่าเธอคงมีคนรักแล้วแต่ถึงจะรู้อย่างนี้อัศวินก็ไม่คิดหยุดกับการเดิมพันที่มีไว้กับเหล่าเพื่อนของเขา เขาเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าผู้หญิงคนนี้จะยากอย่างที่เพื่อนบอกหรือเปล่า
ตอนที่ 2 เรื่องร้ายหลายวันผ่านไป อิงฟ้ายังคงใช้ชีวิตเหมือน ๆ ทุกวันที่ผ่านมา กลางวันไปเรียนกลางคืนก็ไปทำงานเฉกเช่นในวันนี้ที่ถึงแม้เธอจะกลับมาถึงห้องดึกมากแค่ไหนหญิงสาวก็ตื่นมาทำหน้าที่ของตัวเองได้อยู่ดี ร่างเล็กในชุดนักศึกษาย่างก้าวเดินลงจากหอพักด้วยท่าทีกระตือรือร้น เธอรีบเรียกวินมอเตอร์ไซค์ไปยังมหาวิทยาลัยด้วยระยะทางที่ถึงแม้จะไม่ได้ไกลมากแต่การนั่งวินมอเตอร์ไซค์ก็ทำให้เธอร่นเวลาให้เร็วขึ้นพอสมควร“50 บาทจ้ะหนู” เสียงวินมอเตอร์ไซค์เจ้าประจำเอ่ยบอกคนตัวเล็ก นั่นจึงทำให้เธอรีบหยิบเงินจ่ายพร้อมกับเอ่ยขอบคุณออกไป“นี่ค่ะคุณลุง ขอบคุณนะคะ” เธอรีบเดินเข้าไปในตึกเรียนด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม อิงฟ้าเป็นคนมองโลกในแง่ดีเธอมักจะทำตัวให้มีความสุขอยู่ตลอดเวลา การที่ทุกวันเราตื่นมาให้กำลังใจตัวเองทำให้ชีวิตตัวเองมีความสุขมันสามารถสร้างพลังบวกให้แก่เธอได้มากพอสมควร เธอไม่รู้สึกเหนื่อยกับชีวิตที่เป็นอยู่เพราะว่าเธอทำมันด้วยความสุขของเธอ การที่เธออยากมาเรียนที่นี่ถึงแม้ว่าจะต้องเหนื่อยกับการหาเงินเพิ่มเติมหญิงสาวก็ยอม “อิง ทางนี้” ธารน้ำเพื่อนสนิทของอิงฟ้าโบกมือให้กับเพื่อนเมื่อเห็นว่าเพื่อนเดินทางมา
ตอนที่ 3 อัศวินเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาก้มมองคนตัวเล็กด้วยสายตาเรียบนิ่งก่อนที่เขาจะก้มลงไปพยุงหญิงสาวเอาไว้ ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเจ็บตัวขนาดนี้ อิงฟ้ายกมือขึ้นมาปาดน้ำตา เหตุการณ์ก่อนหน้านั้นมันทำให้เธอกลัวมากจริง ๆ แล้วก็รู้สึกขอบคุณอีกฝ่ายมาก ๆที่มาช่วยเหลือเธอในครั้งนี้ พอหญิงสาวเช็ดน้ำตาออกหมดเธอก็เงยหน้าขึ้นมามองคนตัวสูงอีกครั้งก่อนที่จะชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าคือใคร ‘อัศวิน' ชื่อนี้มีหรือว่าเธอจะไม่รู้จัก เพราะเคยได้ยินชื่อเสียงของเขาในมหาวิทยาลัยอยู่บ่อยครั้งส่วนมากจะเป็นสาว ๆในห้องที่พูดถึงและชื่นชมกับใบหน้าหล่อเหลาของอีกฝ่าย แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอได้เจอหน้าเขาใกล้ ๆขนาดนี้แถมเขายังเป็นคนที่มาช่วยเหลือเธออีก มันก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกขอบคุณเขามากขึ้นกว่าเดิม “เจ็บมากหรือเปล่าไปหาหมอไหม”“อึก ไม่ค่ะ อิงไม่เป็นอะไร”“ไม่เป็นอะไรได้ยังไงหัวเข่าแตกหมดแล้ว” เขาใช้สายตามองหัวเข่าของคนตัวเล็กที่มีเลือดไหลออกมา แต่ท่าทางของเธอก็ยังสั่นกลัวมากอีกด้วย “เดินไหวรึเปล่า” เขาถามเธอจึงพยักหน้าหงึก ๆ ให้กับอีกฝ่าย อัศวินจึงประคองคนตัวเล็กให้เดินไปยังรถหรูของเขาที่จอดอยู่ไม่ไกลจาก
ตอนที่ 4 ปลื้มเช้าของวันใหม่อิงฟ้ารู้สึกตัวขึ้นมาเธอก็ยิ่งรู้สึกปวดหัวเข่ามากกว่าเดิม ในวันนี้มีเรียนแค่วิชาเดียวจึงทำให้คนตัวเล็กตัดสินใจที่จะไม่ไปเรียน เธอไม่ลืมโทรไปบอกเพื่อนว่าถ้าหากมีงานอะไรให้บอกเธอด้วย ธารน้ำพอรู้ว่าเพื่อนไม่สบายหญิงสาวก็ซักถามอย่างเป็นห่วง หลังจากพูดคุยเสร็จคนตัวเล็กก็วางสายก่อนที่จะเอนกายลงนอนบนเตียงเล็กของเธออีกครั้ง ในหัวของเธอนึกถึงแต่ใบหน้าของใครคนหนึ่งอยู่ตลอดเวลา ในรูปเขาก็ดูหล่อมากอยู่แล้วแต่พอเจอตัวจริงก็ยิ่งตอกย้ำว่าอีกฝ่ายนั้นหล่อมากแค่ไหน เพียงแค่นึกถึง ใบหน้าสวยก็เผยความแดงก่ำออกมาไม่ต่างจากลูกตำลึงสุก พอได้สติคนตัวเล็กก็รีบสะบัดใบหน้าไปมาทันที “บ้า คิดอะไรอยู่เนี่ย” เธอรู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาเมื่อนึกถึงใครอีกคน คนที่จู่ ๆ ก็ทำให้เธอรู้สึกหวั่นไหวอย่างง่ายดาย ในขณะที่คนตัวเล็กกำลังเพ้อฝันอยู่นั้นเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น ทำให้มือเรียวเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้งก่อนที่จะเผยแววตาตกใจกับชื่อที่เธอพึ่งเมมไปเมื่อคืนว่าพี่อัศวิน ในตอนนี้เขาโทรมาหาเธอมันก็ยิ่งทำให้เธอทำตัวไม่ถูก ก่อนจะรวบรวมสติกดรับสายอีกฝ่ายทันที“ค่ะ อิงพูดสายค่ะ”“(ฉันอั
ตอนที่ 5 เริ่มหวั่นไหวผ่านไปอีกวัน อาการแผลที่หัวเข่าถึงแม้จะยังไม่หายแต่ก็ดีขึ้นกว่าเดิมมาก เพราะเธอไม่ต้องการที่จะหยุดงานบ่อยจึงฝืนสังขารมาทำงานต่อ คนตัวเล็กกัดฟันสู้พอสมควรจนกระทั่งถึงเวลาเลิกงาน ในขณะที่คนตัวเล็กกำลังเก็บของอยู่นั้นเสียงของใครอีกคนก็ดังขึ้น ทำเอาหัวใจของหญิงสาวเกือบตกฮวบเพราะไม่คิดว่าจะเจออีกฝ่ายอยู่ที่นี่“หายดีแล้วเหรอถึงมาทำงาน”“พะ พี่อัศวิน?”“หืม ว่าไงหายดีแล้วเหรอเรา”“ยังค่ะ แต่ก็ไม่ได้เจ็บมากเหมือนในตอนแรก พี่มาเที่ยวเหรอคะ” เธอถามออกไปเพราะไม่รู้ว่าเขาเป็นเจ้าของที่นี่เหมือนกัน “ครับ” คนตัวสูงพยักหน้าตอบก่อนจะจับจ้องใบหน้าสวยหวานที่เผยความประหม่าออกมาเวลาที่เธออยู่ต่อหน้าเขาอย่างนี้ “เลิกงานแล้วใช่ไหม”“ค่ะ วันนี้อิงไม่ต้องปิดร้านก็เลยเลิกงานไว” เธอตอบไปอย่างไม่ได้คิดอะไร ชายหนุ่มพอได้ยินอย่างนั้นก็พยักหน้ารับรู้ก่อนที่เขาจะเอ่ยบางสิ่งบางอย่างขึ้นมา“งั้นก็ไปสิเดี๋ยวไปส่ง”“คะ?”“เดี๋ยวไปส่ง” เขาเน้นย้ำคำ มันก็ยิ่งทำให้เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงต้องไปส่งเธอด้วย หลังจากวันนั้นจู่ ๆชายหนุ่มก็ดูเข้ามาในชีวิตเธออย่างรวดเร็วจนเธอตั้งรับไม่ทัน “ไม่เป็นไรดี
ตอนที่ 6 พี่จีบเราอยู่หลังจากที่อิงฟ้าเลิกเรียน หญิงสาวก็กลับมาที่ห้องก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะยังเห็นว่าเหลือเวลาเกือบชั่วโมงเพราะอีกฝ่ายเลิกเรียนช้ากว่าเธอ ประจวบเหมาะที่วันนี้เป็นวันหยุดเธอจึงไม่ต้องไปทำงานที่ผับ การที่รุ่นพี่หนุ่มมาชวนเธอไปกินข้าวอย่างนี้เธอจึงตอบตกลงกลับไป “จะดูน่าเกลียดไหมนะ” คนตัวเล็กพูดขึ้นพลางหมุนตัวไปมาที่หน้ากระจกเงาที่อยู่ตรงหน้าห้องน้ำ ในวันนี้หญิงสาวแต่งตัวกางเกงยีนกับเสื้อแขนตุ๊กตาสีม่วงดูน่ารักแต่ก็ไม่รู้จะน่าเกลียดรึเปล่า “ไม่หรอกมั้ง” พูดเองก็ตอบเอง ก่อนที่เสียงโทรศัพท์ของเธอจะดังขึ้นจึงทำให้หญิงสาวคว้ากระเป๋าก่อนจะปิดพัดลมปิดไฟออกไปจากห้องพักของตนเอง พอเห็นรถหรูที่เลี้ยวเข้ามาหญิงสาวก็ยืนรอก่อนจะส่งยิ้มไปให้คนในรถพร้อมกับเปิดประตูเข้าไปนั่งข้างใน พอที่พูดคุยกับอีกฝ่ายอยู่บ่อยครั้งจึงทำให้ความเกร็งของเธอน้อยลง ตัวเองก็ไม่รู้หรอกว่าการที่เขาทักมาคุยกับเธอ มาบอกฝันดีกับเธอทุกวัน ชวนเธอไปทานข้าวด้วยเวลาว่างตรงกันไม่รู้ว่าเขาทำแบบนี้ไปเพราะอะไร เธอไม่อยากเข้าข้างตัวเอง ได้แต่เก็บความสงสัยนี้เอาไว้ทั้ง ๆที่อยากจะรู้อยู่เต็มอก แต่ก็กลัวว่าถ้าหากถามออ
ตอนที่ 7 แผนต่อไป หลังจากที่รับประทานอาหารเสร็จ ทั้งสองก็ขับรถเล่นไปรอบ ๆ ก่อนจะไปจอดที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง เขาพูดคุยกับเธอทำเหมือนว่ากำลังจีบเธออย่างจริงจัง คนตัวเล็กก็คุยเก่งพอสมควร บางครั้งก็ทำให้อัศวินฟังเธอด้วยรอยยิ้ม ผู้หญิงคนนี้สดใสมากอันนี้เขายอมรับ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเธอก็เอาแต่ยิ้มแย้มดูเหมือนมีความสุขตลอดเวลา จึงทำให้เขาสงสัย พอได้ใกล้ชิดได้พูดคุยมันก็ยิ่งทำให้เขาคิดอย่างนั้นจริง ๆ ว่าผู้หญิงคนนี้มีความสุขเหลือเกิน ในบางครั้งชายหนุ่มก็รู้สึกสับสนกับสิ่งที่กำลังทำอยู่ การที่เขาทำแบบนี้ก็เท่ากับหลอกลวงเธอ แต่พอถามตัวเองว่าจะยุติเรื่องราวเหล่านี้ไหม เขาก็ต้องบอกว่าไม่ และก็ไม่มีทางที่เขาจะยอมแพ้ให้กับพนันในครั้งนี้ “ดึกแล้ว เรากลับกันเถอะ”“ค่ะ” เธอพยักหน้าตอบกลับไป ก่อนจะลุกขึ้นจากโต๊ะหินอ่อนที่ก่อนหน้านั้นเธอและเขานั่งพูดคุยกันอยู่ แต่ทว่าในตอนที่หญิงสาวกำลังจะเดินไปขึ้นรถจู่ ๆ เรียวแขนของเธอก็ถูกอีกฝ่ายคว้าเอาไว้ ไม่ทันจะได้เอ่ยถามออกไปชายหนุ่มก็กอดร่างเล็กเอาไว้เสียแล้ว หัวใจของอิงฟ้าสั่นไหวขึ้นมากับอ้อมแขนของอีกฝ่ายที่กำลังโอบกอดเธออยู่ เธอสับสนแต่พอนึกได้ว่าเป็นเรื่
ตอนที่ 8 ที่พึ่ง“พลไปก่อนนะ” หลังจากที่กินข้าวกันเสร็จชายหนุ่มก็มาส่งเพื่อนที่หน้าหอพัก ถึงแม้ว่าอยากจะใช้เวลาร่วมกันกับเธอมากกว่านี้แต่เขาก็ต้องทำงานและเธอเองก็ต้องทำงาน เธอไม่ค่อยได้มีเวลาสักเท่าไร “อืม ขับรถดี ๆ นะ” อิงฟ้าตอบ ก่อนที่เธอจะกลับขึ้นห้องไปหลังจากที่เห็นว่าเพื่อนขับรถมอเตอร์ไซค์ออกไปแล้ว คนตัวเล็กเดินขึ้นมาชั้นห้องพักของตนเองก่อนจะชะงักเมื่อเห็นว่าประตูห้องของเธอไม่ได้ล็อกแต่ปกติเธอล็อกทุกครั้งก่อนออกจากห้องไม่เคยมีครั้งไหนที่จะลืมหญิงสาวรีบเปิดประตูเข้าไปกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้องที่เห็นว่าทุกอย่างมันกระจายไปทั่วพื้น เธอไม่ได้มีข้าวของมีค่าอะไรที่จำเป็นแต่ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันก็ทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัวไม่น้อย หญิงสาวรีบไปยังห้องของผู้ดูแลหอก่อนที่เธอจะรีบเคาะประตู “อ้าว มีอะไรหนูอิง”“พี่คะห้องของอิงโดนค้นข้าวของกระจัดกระจายเต็มไปหมด”“ฮะ” ผู้ดูแลหอแสร้งตกใจออกมา อันที่จริงเธอรู้อยู่แล้วว่ามีคนขึ้นมาบุกรุกที่หอเธอแต่เพราะว่าเงินจำนวนหนึ่งที่เธอได้รับมันจึงทำให้เธอไม่สนใจ ยอมทำเป็นหลับหูหลับตากับสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าคนที่ทำอย่างนี้ต้องการอะไรเขาแค่บอกแค่ว่
ตอนที่ 9 ทั้งหมดของหัวใจ “อิงมีแฟนแล้วเหรอ” เสียงธารน้้ำพูดออกมาอย่างตกใจหลังจากได้ยินคำพูดของเพื่อนสนิทที่เอ่ยบอกว่าในตอนนี้หญิงสาวมีแฟนแล้ว “เบา ๆ สิธาร” คนตัวเล็กทำมือให้อีกฝ่ายเบาเสียงลงจึงทำให้หญิงสาวตรงหน้ารีบยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองเพราะเมื่อกี้เธอเผลออุทานเสียงดังไปหน่อย“ใครกันน่ะ ไปคบกันตอนไหนบอกมานะ”“พี่อัศวินน่ะ คือว่าเราคุยกันมาสักพักก่อนที่เขาจะขอเราเป็นแฟน”“พี่อัศวิน อย่าบอกนะพี่อัศวินที่เรียนวิศวะใช่ไหม”“อืม” ธารน้ำเผยสีหน้าตกใจไม่น้อยเมื่อได้ยินอย่างนั้น เพราะผู้ชายที่เพื่อนพูดถึงคือหนุ่มสุดฮอตที่ใคร ๆต่างก็รู้จัก “อิง กรี๊ดอยากจะบ้า พี่อัศวินเลยนะ”“กะ ก็ใช่ เรายังรู้สึกว่าเหมือนฝันอยู่เลย ที่จู่ ๆพี่เขาก็เข้ามาในชีวิต เขาช่วยชีวิตเราเอาไว้รู้ตัวอีกทีก็มีเขาอยู่ข้าง ๆ แล้ว แล้วก็ไม่คิดด้วยว่าพี่เขาจะสารภาพว่าชอบเรา” ธารน้ำอมยิ้มออกมาเมื่อได้ยินคำพูดของเพื่อน แค่ได้ฟังมันก็ทำให้เธอรู้สึกว่าเรื่องนี้โรแมนติกชะมัด “อิจฉาอ่า เธอเป็นแฟนกับพี่อัศวินเป็นข่าวใหญ่แน่นอน”“ไม่เอา เราไม่อยากให้ใครรู้ ก็ไม่ได้ปิดบังนะแต่ก็แบบไม่ได้เปิดเผย แต่ที่เราบอกเพราะเธอเป็นเพื่อนเรา
ตอนที่ 20 ในทุก ๆ วันที่มีเรา หญิงสาวมองช่อดอกไม้อยู่พักใหญ่ก่อนที่เธอจะเงยหน้ามองอีกฝ่ายพร้อมกับเผยรอยยิ้มออกมาให้กับเขา คนตัวเล็กเดินเข้าไปหาก่อนจะขยับกายซบลงที่อกของชายหนุ่ม โดยมีแขนแกร่งของอัศวินยกขึ้นมากอดเธอตอบ เขาจูบเธอที่หน้าผากอย่างแผ่วเบาด้วยความรักและความเอ็นดูในตัวของคนตัวเล็ก “พี่อาจจะไม่ใช่ผู้ชายที่ดีเลิศอะไร แต่หลังจากนี้พี่จะพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีพอสำหรับอิงนะ” เขารู้ตัวเองดีว่าไม่ได้ดีอะไรหรอก ก็เป็นเพียงผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่เมื่อก่อนยังไม่มีความคิดที่จะจริงจังกับผู้หญิงคนไหน คิดอยากเล่นสนุกไปวัน ๆจนกระทั่งวันนี้ พอได้คิดไกลมากขึ้น มองอนาคตร่วมกันกับคนตัวเล็กมากขึ้น จึงอยากที่จะปรับเปลี่ยนตัวเองให้เป็นคนที่ดีที่สุดสำหรับเธอ “ขอบคุณนะคะ ทั้งดอกไม้แล้วก็คำสัญญาที่มีให้กัน อิงจะรอดูว่าพี่จะทำได้อย่างที่พูดหรือเปล่า”“ครับ พี่อยากให้อิงรอดูไปตลอดชีวิตของพี่เลย เพราะพี่อยากมีอิงอยู่ในชีวิตตลอดไป”“ทำมาเป็นปากหวาน ชักเริ่มกลัวแล้วสิผู้ชายปากหวานแบบนี้ทีไรมีเรื่องให้ตลอดเลย”“ครั้งนี้ไม่มีเรื่องหนักใจเข้ามาแน่นอน อิงครับปีหน้าพี่ก็เรียนจบแล้ว อิงจะว่าอะไรไหมถ้าหลัง
ตอนที่ 19 ลองดูอีกครั้ง อิงฟ้าเงียบไป เธอกำลังตบตีในความรู้สึกของตัวเองกับคำถามมากมายที่แล่นอยู่ในหัว เธออยากจะใจแข็งมากกว่านี้ แต่ทว่าเพราะคำว่ารักคำเดียวที่ยังคงมีต่อผู้ชายคนนี้ก็ทำให้เธอใจอ่อนให้กับเขาอย่างง่ายดาย “ถ้าหากว่าอิงไม่รักพี่ก็คงจะดี” คนตัวเล็กพูดบอก ก่อนจะเงยหน้ามองอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกต่าง ๆ นานา ก่อนที่น้ำตาของเธอจะไหลออกมาอีกครั้ง “พอยิ่งรักมากอิงก็ยิ่งเจ็บมาก เจ็บที่ยังให้อภัยพี่แบบนี้อยู่ เจ็บถ้าหากยอมปล่อยมือพี่ไป มันมีแต่ความเจ็บเต็มไปหมด ถ้าหากว่าครั้งนี้พี่ยังทำร้ายอิงอีก อิงจะหายไปจากชีวิตพี่จะไม่มาให้พี่เจอหน้าอีกจนวันตาย” เธอไม่ได้ร้องขู่ แต่เธอคิดแบบนั้นจริง ๆ “อิงให้โอกาสพี่แล้วใช่ไหม”“ค่ะ อิงจะให้โอกาสพี่อีกครั้งรวมถึงให้โอกาสตัวเองด้วย ถ้าหากว่าครั้งนี้พี่ยังทำให้อิงเจ็บปวด ยังเล่นกับความรู้สึกของอิง พี่ก็กลายเป็นคนแปลกหน้าสำหรับอิงทันที” อัศวินพยักหน้ารับรู้ ซึ่งแน่นอนเขาจะไม่มีทางให้มันเป็นแบบนั้นอีกแน่ ความผิดพลาดครั้งเดียวก็เกินพอแล้วกับสิ่งที่เขาทำไว้กับเธอ เขาร้องบอกตัวเอง ถ้าหากได้โอกาสจากหญิงสาวอีกครั้งเขาจะรักษาโอกาสนี้เอาไว้ จะรักและจะดูแล
ตอนที่ 18 ขอโอกาสพออีกฝ่ายออกไป คนตัวเล็กก็ทิ้งตัวลงบนเตียงก่อนที่หญิงสาวจะนอนราบไปกับที่นอน เธอยังคงปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาไม่หยุดจนกระทั่งความเหนื่อยล้าทำให้อิงฟ้าหลับไปในที่สุด ผ่านไปสักพักใหญ่ ความที่รู้สึกเป็นห่วงคนตัวเล็ก ทำให้ชายหนุ่มตัดสินใจเดินมาที่ห้องของหญิงสาวอีกครั้ง เขากดรหัสเข้ามาในห้องก่อนจะมองไปรอบ ๆ ไฟในห้องที่ยังเปิดเอาไว้ทำให้เห็นคนตัวเล็กที่กำลังหลับอยู่บนเตียง อัศวินเดินไปจัดการดึงผ้าขึ้นมาห่มร่างเล็กเอาไว้ เขานั่งลงข้าง ๆ พลางจับจ้องใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาด้วยความรู้สึกผิดมากมายที่ถาโถมเข้ามา ก่อนที่มือหนาของชายหนุ่มจะยกขึ้นไปเช็ดคราบน้ำตาที่ยังคงอยู่บนใบหน้าของหญิงสาวด้วยความแผ่วเบา มันอาจจะฟังดูน่าตลกแต่เขารู้สึกผิดกับสิ่งที่เกิดขึ้นจริง ๆ พอเป็นเธอคนนี้กลับมีผลต่อความรู้สึกของเขาซะอย่างนั้น ทั้ง ๆ ที่ เขาบอกกับตัวเองว่าจะไม่แคร์ผู้หญิงคนไหน ท้ายที่สุดก็มาพ่ายแพ้ให้กับเธอ “พี่ขอโทษครับ พี่ขอโทษ” เขาไม่พูดเปล่า ยังยื่นใบหน้าลงมาจูบหน้าผากของหญิงสาวอีกด้วย อัศวินนั่งเฝ้าหญิงสาวอยู่นานสองนาน ในระหว่างนี้เขาก็เอาแต่คิดโทษตัวเองที่เกือบทำให้ทุกอย่างสายไป เก
ตอนที่ 17 สายไปไหม“กูโคตรสับสนเลย กูบอกตัวเองมาโดยตลอดว่ากูไม่ได้รู้สึกอะไรกับผู้หญิงคนนั้น แต่รู้ไหมตลอดเวลาที่ผ่านมากูรู้สึกดีที่ได้อยู่กับอิง” มันคือเรื่องจริงที่เขาพยายามปฏิเสธมาโดยตลอด มีหลายครั้งที่รู้สึกเผลอใจไปให้กับเธอแต่เขาก็บอกตัวเองว่าหยุดความคิดนั้นซะ แต่ท้ายที่สุดมันก็ทำไม่ได้อย่างที่เขาสั่งตัวเองอยู่ดี อิงฟ้าไม่ใช่ผู้หญิงในสเปกของเขาแต่ก็น่าแปลกการที่ได้อยู่กับเธอกลับทำให้เขารู้สึกสบายใจซะอย่างนั้น เธอไม่ใช่คนงี่เง่า ค่อนข้างที่จะเคารพการตัดสินใจของเขาเป็นส่วนใหญ่ ไหนจะท่าทางเอาอกเอาใจของเธออีกที่มันทำให้เขารู้สึกดีกับการที่ได้อยู่ใกล้ ๆ เธอ “แล้วจะยังสับสนอะไรอีก บอกตามตรงกูก็ตกใจเหมือนกันที่มึงรู้สึกอะไรกับน้องคนนั้นปกติมึงไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหน อย่างมากก็แค่ของเล่น” กวินออกความคิดเห็น คิดว่าพอเรื่องแดงเพื่อนของเขาตัดความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนนั้นแล้วทุกอย่างจะจบ แต่พอมาเห็นท่าทางหมดอาลัยตายอยากของเพื่อนแล้วมันทำให้เขารู้สึกผิดขึ้นมาเหมือนกันที่จุดเริ่มต้นพวกเขาท้าทายอีกฝ่ายให้ไปเล่นกับความรู้สึกของผู้หญิงอีกคน“เรื่องนี้พวกกูก็ผิด กูต้องขอโทษที่ไปท้ามึงให้ไปทำอะไรแบ
ตอนที่ 16 ไม่เลิกเพียะ! อิงผ้าสะบัดแขนออกจากการกอบกุมของชายหนุ่มอีกครั้งก่อนที่เธอจะสะบัดฝ่ามือเข้าหาใบหน้าหล่อเหลาของอีกคนดังฉาก ทำให้คนในห้องต่างตกใจไปตาม ๆ กัน ใบหน้าคมสันกัดกรามแน่นเขาพยายามไม่โกรธเคืองเธอกับสิ่งที่เธอทำลงไปก่อนหน้านี้ เพราะเขาเองก็ผิดที่เล่นกับความรู้สึกของหญิงสาว“ตบแล้วก็ใจเย็นลงหน่อย” เขาบอกก่อนจะคว้าแขนของคนตัวเล็กเอาไว้ไม่ยอมให้เธอเดินหนีไปไหนได้อีก ก่อนจะหันไปหาเพื่อนที่ยืนอยู่“พวกมึงออกไปก่อนพาผู้หญิงคนนั้นออกไปด้วย”“อืม”“ไม่ ธารไม่ออกจนกว่าอิงจะออกไปกับธารด้วย” ธารน้ำไม่มีท่าทีจะออกไปจากห้องแห่งนี้ เธอเป็นห่วงเพื่อนกลัวว่าผู้ชายคนนี้จะทำร้ายเพื่อนของเธอ อัศวินสูดลมหายใจก่อนจะส่งสายตาไปให้เพื่อนบอกเป็นนัย ๆ ว่าให้จัดการผู้หญิงคนนี้“มานี่” เป็นธามที่จับแขนของหญิงสาวอีกคนให้ออกไปกับเขาแต่ทว่าทันทีที่ชายหนุ่มจับหญิงสาวก็สะบัดแขนออกทันที“อย่ามาจับตัวธาร!” เธอรู้สึกสะอิดสะเอียนกับรุ่นพี่คนนี้ไม่น้อย ไม่สิ ทั้งสามคนนั่นแหละ พวกที่เล่นกับความรู้สึกของคนอื่น เลวทรามสิ้นดี “เหอะ อย่าแผลงฤทธิ์ให้มาก” ธามพูดจบก็ลากตัวคนตัวเล็กออกไปจากห้องได้สำเร็จโดยมีเสียงเอ
ตอนที่ 15 หาความจริง พอชายหนุ่มออกไปจากห้อง มันก็ทำให้หญิงสาวเม้มริมฝีปากเข้าหากันด้วยความรู้สึกหนักอึ้งในใจอย่างบอกไม่ถูก พอมาถึงตอนนี้เธอเริ่มกลัวว่าสิ่งที่เกริกพลพูดจะเป็นเรื่องจริงเสียแล้ว หญิงสาวตัดสินใจโทรหาธารน้ำ ปรึกษาเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนที่เพื่อนสนิทจะบอกให้เธอรออยู่หน้าคอนโด เพราะกำลังจะมาหา ไม่นานรถที่บ้านของธารน้ำก็มาจอดรับอิงฟ้า ก่อนที่สองสาวจะไปยังสถานที่ที่คนของธารน้ำรายงานมาว่าอัศวินไปที่ไหน ตลอดทางอิงฟ้าเอาแต่นั่งนิ่ง เธอรู้สึกกลัวจนมือไม้เย็นไปหมด โดยมีธารน้ำนั่งกุมมืออยู่ข้าง ๆ “ทำไมเธอถึงสงสัยขึ้นมาล่ะ”“ฉันอยากจะรู้ว่ามันเป็นอย่างที่เราคิดกันหรือเปล่า อยากจะเห็นกับตาตัวเอง ว่าสรุปแล้วพี่อัศวินเข้าหาเราเพราะรักเราหรือว่ามีเหตุผลอย่างอื่นกันแน่”“ขอโทษนะที่ถาม คือเธอกับพี่อัศวินนี่ถึงขั้นไหนแล้ว”“เราได้กับพี่เขาแล้ว” อิงฟ้าตอบกลับไปตรง ๆ อย่างไม่คิดปิดบังเพื่อน สิ้นคำพูดของหญิงสาวก็ทำเอาธารน้ำถอนหายใจออกมา “เอาล่ะไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฉันก็จะอยู่ข้าง ๆเธอเอง”“ขอบใจนะธาร” หญิงสาวมองหน้าเพื่อนด้วยความรู้สึกขอบคุณ เธอไม่รู้เลยจริง ๆ ถ้าไม่มีธารน้ำอยู่ข้าง ๆ เธอจะ
ตอนที่ 14 รินดา“พูดจริง ๆ หรือแค่ต้องการทำให้อิงกับพี่อัศวินเลิกกันพล” เป็นธารน้ำที่ถามขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นว่าคำพูดของชายหนุ่มคนตรงหน้าทำให้อิงฟ้านิ่งชะงักไป“ธาร เธอเห็นฉันเลวร้ายขนาดนั้นเลยหรอ อิงเป็นเพื่อนฉันนะ ฉันไม่อยากให้อิงต้องไปพบเจอกับอะไรแบบนั้น” เกริกพลพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง เขารู้ว่าคงเป็นเรื่องที่เชื่อได้ยาก เขาเองก็ไม่มีหลักฐานในเรื่องนี้ให้กับเพื่อนทั้งสองเชื่อ“ใครจะไปรู้ล่ะ อีกอย่างทำไมพี่อัศวินต้องมาทำแบบนี้ด้วยไม่มีเหตุผลเลย”“ก็คงพนันกันเรื่องรถนั่นแหละมั้ง” เป็นอีกครั้งที่หญิงสาวทั้งสองเผยสีหน้าแปลกใจ อย่างที่รู้รู้อัศวินเองก็ร่ำรวย ถ้าหากเขาจะซื้อรถ ซื้อเองก็คงไม่กระทบกระเทือนอะไร “…..” อิงฟ้าเงียบไป บอกตามตรงมันเชื่ออยากจริง ๆ กับสิ่งเหล่านี้ที่ได้ยินมา “ถ้าไม่เชื่อก็ไม่เป็นไร พลถือว่าพลมาบอกแล้ว ที่เหลือหลังจากนี้ก็อยู่ที่อิงแล้วกันว่าจะหาคำตอบได้หรือเปล่า” เพราะเห็นสีหน้าของหญิงสาวที่เผยออกมามันก็ทำให้ชายหนุ่มพูดออกไปอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นออกจากโต๊ะหินอ่อนที่คนทั้งสองนั่งอยู่ “หมดธุระของพลแล้ว พลขอตัวแล้วกัน” เขาพูดจบก็เดินออกไป ไม่ได้อยากเป็นแบบน
ตอนที่ 13 คู่ขาเก่า กวินเงยหน้าจากหน้าจอโทรศัพท์มองหน้าเพื่อนสลับไปมาอย่างตกใจกับสิ่งที่เห็น จนเป็นธามที่พูดถามออกมาด้วยสีหน้าเรียบนิ่งเพราะไม่อยากเดาว่ามันเกิดอะไร เพื่อนถึงได้ทำหน้าตกใจอย่างนั้น “ยัยรินกลับไทยอาทิตย์หน้า” รินหรือรินดาเพื่อนในกลุ่มของเขาอีกคนที่ไม่ได้อยู่ไทยมาเป็นปีแล้ว เพราะรินดาไปเป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยนอยู่ฝรั่งเศส อันที่จริงเจ้าหล่อนตามคนรักไปนั่นเอง ชื่อของอีกคนที่ดังออกมาทำเอาอัศวินเงียบไป ก่อนหน้านี้รินดาก็พยายามติดต่อกับเขาแต่เขาไม่เคยตอบกลับเธอเลยเพราะเรื่องในอดีตที่เกิดขึ้นมันทำให้เขาไม่อยากจะพูดคุยกับผู้หญิงคนนี้ รินดาเป็นเพื่อนในกลุ่มและก็เป็นญาติห่าง ๆ ของกวิน ก่อนที่เธอกับเขาจะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่แฟนกันแต่ก็เคยหลับนอนด้วยกันมา 2-3 ครั้ง ก่อนที่อัศวินจะรู้ว่าหญิงสาวกำลังคบหากับผู้ชายอีกคนอยู่ ซึ่งเรื่องนี้เพื่อนของเขาเองก็ไม่ได้รู้ มารู้พร้อมกันทีหลัง ชายหนุ่มจึงตัดความสัมพันธ์กับรินดา เป็นช่วงที่เธอตัดสินใจไปเรียนแลกเปลี่ยนที่ต่างประเทศพอดี เพราะอยากตามคนรักไปที่นั่น แต่เขาก็ไม่เข้าใจว่าเธอเองก็มีผู้ชายคนนั้นอยู่แต่ทำไมถึงต้องวุ่น
ตอนที่ 12 เพราะว่ารัก ผ่านไปนานเกือบชั่วโมงร่างกำยำของอัศวินยังคงขยับเขยื้อนเข้าหาคนตัวเล็กอย่างหนักหน่วง หลังจากที่เขาปลดปล่อยไปรอบหนึ่งแล้ว รอบที่สองก็ตามมาติด ๆ การที่ได้ทำแบบนี้กับเธอมันสร้างความพอใจให้กับเขามากจริง ๆ เสียงครางดังขึ้นเป็นระยะ ๆ จากที่ในตอนแรกอิงฟ้ารู้สึกเขินอาย พยายามอดกลั้นไม่ให้เสียงเปล่งออกมาให้ได้ยินแต่ทว่าเธอก็ไม่อาจต้านทานความปรารถนาได้จึงปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติเพียงเท่านั้น อีกอย่างพอได้เห็นใบหน้าหล่อเหลาของคนรักเผยความพอใจกับการที่ได้ทำแบบนี้กับเธอ มันก็ทำให้เธอสุขหัวใจไม่ต่างกัน เธออาจจะดูง่ายที่ยอมนอนกับผู้ชายคนนี้ทั้ง ๆ ที่คบหากันได้ไม่นาน แต่สำหรับหญิงสาวแล้ว ผู้ชายคนนี้คือคนที่เธอรัก ที่ผ่านมาเขาเองก็ทำอะไรให้เธอมามาก ไม่ว่าจะเคยช่วยเหลือเธอในคืนนั้น ไหนจะเรื่องที่อยู่อีก ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอยอมให้มันเกิดขึ้นก็ไม่มีอะไรมากเลยนอกจากคำว่ารักคำเดียว เพราะเธอรักเขา รักจนอยากตกเป็นของเขา เช้าของอีกวัน อัศวินรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เขาหันไปมองคนตัวเล็กที่ยังคงหลับอยู่ในอ้อมแขนของเขา รอยยิ้มมุมปากของชายหนุ่มเผยออกมาให้เห็น ไม่คิดว่าผู้หญิงที่เขาคิ