สักพักใหญ่ เขาก็โทรตามฉันลงไป ฉันรีบขึ้นรถเขา ก่อนที่คุณหมอจะออกรถทันที สีหน้าเคร่งเครียดที่สุด“คุณหมอ เครียดเหรอคะ” ฉันเอื้อมไปบีบมือเขาเบา ๆ“เครียด ไม่ชอบเลย เกือบช่วยไม่ทัน เฮ้อ...” ฉันบีบมือเขาเบา ๆ อีกครั้ง คนจริงจังกับงาน“ไม่เป็นไรนะคะ แฟนหวานเก่ง ช่วยได้อยู่แล้วใช่ไหม” เขายิ้มเบา ๆ ก่อนจะหันมามองฉัน“รู้ไหมใคร” ฉันขมวดคิ้ว“ใครคะ”“แฟนของแฟนเก่าหวาน ดีที่ช่วยทัน สงสัยเครียดมาก ทั้งความดันทั้งระดับฮอร์โมน”ตายจริง เมย์เกือบแท้งเหรอเนี่ย สงสารเมย์ สงสารพี่ที พี่ทีคงจะเครียดน่าดู เฮ้อ!“แต่ก็ทันนิคะ เฮ้อ... ทันก็ดีแล้ว หวานบอกแล้วว่าแฟนหวานเก่ง” เขายกมือจับแก้มฉันเบา ๆ“ไม่ชอบเลย เคสตกเลือดแท้งลูก บางทีต้องผ่าเอาเด็กออกมาก่อน เห็นแล้วเครียด” เขาขับรถไปบ่นไป ว่าแต่จะไปไหน? ทำไมไม่บอกกัน“ไม่ต้องเครียดนะคะ รักหมอนะ” เขายิ้มออกมาทันที ก่อนจะจับมือฉันขึ้นไปจุมพิตเบา ๆ แทนเขาไม่บอกฉันเลยว่าไปไหน อยู่ ๆ ก็มาจอดที่โรงแรมแห่งหนึ่ง เขาพาฉันขึ้นลิฟต์มาชั้นบนสุด ซึ่งเป็นร้านอาหารเห็นวิวกรุงเทพมหานคร สวยจัง บรรยากาศดีโรแมนติกเหมือนเขาจองโต๊ะริมกระจกไว้แล้ว พนักงานเดินนำเรามานั่ง ร้านน
กลับมาถึงห้องก็ไม่ต้องพูดเลย เขาอยากมีลูกจริง ๆฉันนอนดูหนังกอดกับเขาดี ๆ อยู่ ๆ ก็ได้กินกันซะงั้น จะโทษใครดีล่ะ ฉันเอ็กซ์หรือเขา...“อื้อ~ หมอขา... อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ เสียวค่ะ” ฉันเม้มปากเเน่น มือไม้กระชากผ้าปูที่นอนหลุดลุ่ยหมด สูตินารีแพทย์ข้างล่างกำลังพยายามปั๊มลูกแฝดให้ฉัน พยายามตั้งหลายรอบ ฉันจะบ้าตาย‘ปึก ปึก ปึก’“อื้ม~ อ๊ะ อ๊ะ” ฉันตัวบิดเกลียว กระสับกระส่าย ความเสียววูบวาบในตัวทำฉันใจจะขาดอีกแล้วฉันตัวสั่นตามแรงกระแทก…พลางหยิบยาดมขึ้นมาสูดแรง ๆ หายใจเข้าลึก ๆ หวังผ่อนคลาย แต่มันช่วยไม่ได้! โอ้ย~เขายังทำงานหนักอยู่… แต่ไม่ใช่ที่โรงพยาบาล แต่ที่น้องสาวฉัน!‘ปึก ปึก ปึก’“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ~” ฉันหลับตาครางกระเส่าออกมา ระดับความเร็วของเอวไม่ต้องพูดถึง กระแทกเข้ามาแต่ละครั้ง จริงจังไปไหม!“อื้อ~ อ๊ะ อ๊ะ ท้องแล้วมั้งคะ อย่าทำแรง อ๊ะ ๆ อาจจะติดแล้วก็ได้” ฉันจะบ้าตาย ฉันพูดไม่เป็นภาษา ฉันกลัวว่าจะท้องอยู่เนี่ย พรุ่งนี้ฉันจะตรวจแล้ว ฉันห่วงลูก!“อื้ม~ อื้ม” เขาเบาแรงลง ตาชั้นเดียวคู่นั้นจ้องฉันตาเป็นประกาย เสร็จแล้วใช่ไหม…‘ปึก ปึก ปึก’ ม่าย! คุณหมอ!“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ่า!” ฉันหลับตาปี๋ เหมือนจะเสร
และแล้วเวลาผ่านไปเร็วมาก เมื่อวานหมอนายมาส่งฉันที่บ้านเพราะเขาเข้าเวรดึก กลัวฉันนอนเหงาที่คอนโดคนเดียว ส่วนวันนี้หน่ะเหรอ เขาเข้าเวรบ่าย สงสัยคงจะหลับอยู่ที่คอนโดฉันตื่นเช้ามาตรวจครรภ์ จัดการทุกอย่างเสร็จก็เริ่มหยอดลงไปทีละอันทีละอันจนครบหัวใจเต้น ‘ตึก ตึก’ ฉันตื่นเต้นกระสับกระส่าย มือสองข้างบีบกันแน่น ได้แต่นั่งรอให้ที่ตรวจครรภ์ทำปฏิกิริยาสักพักอื้ม... ผลคงจะออกแล้ว ดูเลยแล้วกัน!ฉันยื่นมือสั่น ๆ ไปหยิบที่ตรวจครรภ์อันแรกขึ้นมาดูคุณพระ! ฉันท้อง อีกอัน ฉันท้อง! อีกอัน ฉันท้อง!“กรี๊ด...”ฉันกรี๊ดลั่นห้องน้ำ เผลอกระโดดดีใจออกมาLine[ฉัน: Send Picture (รูปที่ตรวจครรภ์สามอันเรียงกัน)][Nivea: กรี๊ด...][TangMo: Omg! ดีไปอีก...][ฉัน: อย่าบอกใครนะเว้ย เอาไว้เซอร์ไพรส์สามี][Nivea: ระวังเจอเซอร์ไพรส์กลับ กิกิ]ณีเวีย![ฉัน: แฟนกูคนดีย์จ้ะ ไม่ใช่เสือ อิอิ][Nivea: เออ!][TangMo: เออ!]ฉันยิ้มดีใจถือที่ตรวจครรภ์สามอันออกมาจากห้องน้ำ พอเปิดประตู“แม่!” แม่ฉันยืนรออยู่หน้าประตูห้องน้ำพอดิบพอดี“กรี๊ดอะไรลูก แม่นึกว่าเป็นอะไร แล้วนั่น!” แม่ดึงที่ตรวจครรภ์ไปจากมือฉัน ก่อนจะมองมันอึ้ง ๆโดน
ไม่นาน ณีเวีย คุณเซ็น แตงโม พี่เอสก็เข้ามาเยี่ยมฉันพร้อมกัน“หมอทำยังไงให้ได้แฝดมากขนาดนี้” พี่เอสเริ่มแซวหมอนายทันที“ดูวันไข่ตก ก็จัดการทุกวันเลย แต่โชคดีที่หวานไข่ตกตั้งสาม”“ทำยังไงให้ไข่ตกสามใบแก” แตงโมทำตาโตสะกิดถามฉัน นางคงอยากได้แฝดเหมือนกัน“ไม่รู้เหมือนกันบังเอิญมากกว่า ไม่ได้ทำอะไรเลย”“แล้วทำทุกวันคือบางฟองไม่ได้ผสมวันเดียวเหรอ” คุณเซ็นถามขึ้นมาบ้าง คุณเซ็นก็โหดแฝดเหมือนกัน สงสัยคงทำทุกวัน“แฝดเทียมไม่จำเป็นจะต้องผสมไข่ในวันเดียวกันก็ได้ครับ สมมุติวันนี้ผสมแล้ว วันอื่นอาจจะมีการผสมกันอีกกับไข่หนึ่งใบและอสุจิอีกหนึ่งตัว หลังจากไม่เกินสี่สัปดาห์ เหมือนพี่น้องที่อายุห่างกันแล้วอยู่ในครรภ์เดียวกัน”“เลิศจัง ขอย้ายมาฝากครรภ์กับคุณหมอนายได้ไหมคะ” ณีเวียดี๊ด๊า สมควรย้ายย่ะ มาช่วยอุดหนุนโรงพยาบาลนี้บ้าง!“ได้ครับ ทำเรื่องมาเลยเดี๋ยวผมรับไว้” ฉันมองท้องณีเวียมันโต กว่าแตงโมมาก ไม่อยากจะคิดของตัวเองสามคน!“เนี่ยท้องแกยังโตขนาดนั้น ดูฉันสามคน จะอยู่ได้ไหมนะ” ฉันลูบท้องตัวเองเบา ๆ“มันเสี่ยงมาก ยิ่งแฝดมากยิ่งเสี่ยงมาก บางทีต้องคลอดก่อนกำหนด” ณีเวียตาโตตกใจ“จริงเหรอคะ ลูกไม่เป็นอะไรใ
ทุกวันนี้ฉันแทบไม่ได้ไปไหนแล้วค่ะผับปิดดึก ถึงฉันจะได้นอนก่อนก็ต้องตื่นมาคุยกับแฟนอยู่ดี ช่วงนี้ยิ่งตอนกลางวันหาเวลาเจอเพื่อนยากมาก สงสัยวันนี้คงเป็นวันดี ทุกคนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน น้ำหวานท้องแล้วได้แฝดสามเลย! คุณหมอว่าที่สามีน้ำหวาน คือดีมาก!ส่วนพี่ทีแฟนเก่าน้ำหวานก็เดินหน้าง้อเมย์สุด ๆ เรื่องเป็นยังไงฉันก็ไม่รู้ พี่ทีเอาแต่นิ่งไม่ยอมบอกใคร แม้ตาเอสไปถามก็ไม่ยอมบอก ฉันไม่ได้สอดรู้สอดเห็นนะ ฉันแค่อยากรู้เฉย ๆพอฉันกลับมาจากโรงพยาบาลก็ตรงดิ่งไปที่บ้านทันที พรุ่งนี้ฉันแต่งงานแล้ว ตื่นเต้นมาก ๆ“หมวยชุดแต่งงานที่ไปลองไว้ คิดว่ายังใส่ได้อยู่ป่ะ” แฟนฉันน่ะเหรอ กวนประสาทเหมือนเดิม ถ้าวันไหนไม่ได้กวนฉันเขาจะนอนไม่หลับ“นี่! ฉันก็ไม่อ้วนขนาดนั้นสักหน่อย นายนั่นแหละทำให้ฉันอ้วน”ฉันเบะปากใส่เขา แล้วหันไปมองนอกหน้าต่าง ถ้าหากมองหน้ากัน อาจจะตีกันก็เป็นได้“เปล่าซะหน่อยลูกต่างหาก ไม่ซิ เธอเองเป็นคนข่มขืนฉันที่ผับ แสดงว่าเธอทำตัวเอง” แล้วมันก็วนมาเรื่องที่ผับอีกแล้ว ไม่รู้ว่าเรื่องยาวันนั้นมันเป็นโชคดีหรือว่าโชคร้ายของฉันกันแน่ ที่เสียตัวและได้แฟนกวนประสาทคนนี้มา!“ย่ะ ๆ อะไรก็เรื่องที่ผับ
ฉัน ณีเวีย เมย์ สายฝน กำลังเก็บศพแฟนตัวเอง“เราขอปล่อยไว้ตรงนี้แล้วกัน” เมย์ปล่อยพี่ทีนอนที่เก้าอี้ ทำหน้าเซ็ง ๆเมาสุดพี่เอสเจ้าบ่าว คุณเซ็น พี่ที พี่ไวท์... รวมถึงหมอนายก็เมา!พี่เอสบังคับให้กิน โถ่... ฉันจะบ้า!“ไม่รู้เอาอะไรคิด แฟนก็ท้องอยู่ไหม แล้วรถคุณเนี่ยขับยังไงวะ” ณีเวียบ่นหัวเสีย ที่ต้องขับรถสปอร์ทของคุณเซ็นกลับ มันชื่อลัมโบร์กินีอะไรสักอย่าง“เมีย อย่า ด่า ผัว” คุณเซ็นพยายามลุกขึ้นยืนไปโอบแก้มณีเวีย จนณีเวียตีแขนไปที“อะไร ช่วยรักษามาดนักธุรกิจหน่อยได้ไหมคุณเซ็น! ลูกสองแล้วนะ!” ณีเวียเริ่มด่าหลัวรัว ทุกคนเมาหมด แฟนฉันด้วย โอ้ย ยิ่งไม่เคยกินอะไรแบบนี้ พอได้กินมันก็ไม่รอดสิ ไม่ต้องโทษใคร โทษเจ้าบ่าวคนเดียวเลยงานนี้“หมอไหวไหม” เขาพยายามปรือตานวดคิ้วตัวเองคงจะไม่ไหวจริง ๆ“เอาไง จะโทรหาคนขับรถแล้ว รถคุณเซ็นขับไม่เป็นจริง ๆ ซื้อรถอะไรมาก็ไม่รู้” ณีเวียหัวเสียมาก จะฆ่าหลัวแล้ว“เมียอย่าบ่นได้ไหมก็ขับปกติ เอ้ออย่าไปกด” ณีเวียถอนหายใจเอามือเท้าเอว“เงียบ!”“ครับ” ฉิบหาย คุณเซ็นกลัวเมีย คุณเซ็นกลัวเมียจริง ๆ“ทิ้งไว้นี่ล่ะ ปล่อยให้กลับกันเอง” เมย์เสนอ เป็นข้อเสนอที่โหดใช้ได้ แ
ฉันทนไม่ไหวแล้ว มันดังไม่หยุดเลย! ฉันตัดสินใจลุกขึ้น ก่อนจะเอาหูแนบฟังที่กำแพงชัด ๆ “หวานทำอะไร ฮ่า ๆ” หมอนายถึงกับหัวเราะลั่น ฉันไม่สนใจ อยากฟังให้รู้เว้ย ณีเวียเหรอ? เอ๊ะ... สายฝน? เมย์? เสียงแบบเมย์จะครางยังไง? “ไม่เคยได้ยินเสียงณีเวียคราง แต่น่าจะไม่ใช่เสียงมัน คุณเซ็นเมามากขนาดนั้น สายฝน ไม่ใช่อ่ะ เสียงสายฝนไม่น่าแหลมขนาดนี้ เมย์ เมย์ชัวร์!” สูตินารีแพทย์เอามือกุมขมับ และหัวเราะกับพฤติกรรมของฉัน “หวาน... จริงจังไปไหม” ฉันขมวดคิ้ว เรื่องแบบนี้ต้องจริงจัง มารบกวนเวลานอนคนอื่น! ไม่ยอม “ก็หวานไม่ได้นอนสักที” ‘อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ!’ อีกแล้ว ฉันนั่งหลับตาปี๋! หมอนายพยายามดึงฉันลงไปนอนกอด “อยากทำบ้างเหรอ” ถามไม่พอ ยังเอาจมูกมาถูแก้มฉันด้วย “ฮือ อย่าแกล้งหวาน หวานต้องทนอีกกี่เดือนเนี่ย จะไม่ไหวแล้วนะ ฮือ” ฉันซุกหน้าลงแผงอกเขา “น่าจะคลอดเลย” ฉันเงยหน้าไปจ้องเขาตาโต ตาย ๆ ฉันทนไม่ได้ ให้ทนถึงตอนนั้นฉันอาจจะตายก่อน “ไหนณีเวียบอกได้ แต
ฉันยักคิ้วให้น้ำหวานข้างนึง ฉันชนะเลิศจ้า “ร้าย” น้ำหวานได้แต่ค้อนตามหลังมา แล้วเราก็แยกย้ายกันขึ้นรถแฟนตัวเอง คุณชายสร่างเมาแล้ว ซึ่งฉันเองก็ไม่เคยเห็นเขาเมามากขนาดนี้ “ทำไมคุณต้องเมาขนาดนั้นคะ” “เพื่อนเครียด ไอ้เอสก็อยากปลดปล่อย” จัดเต็มกันจริง ๆ เมาแม้กระทั่งหมอนาย ‘ตุบ ตุบ’ เอ๊ะ! ทำไมฉันรู้สึกเหมือนอะไรตอดท้องเบา ๆ ฉันขมวดคิ้วสงสัย มือสองข้างจับท้องตัวเอง เอ๊ะ… ไหน ไม่มีแล้ว ลูกหรือเปล่า! “ปวดท้องเหรอ” คุณชายหน้านิ่งข้าง ๆ ถาม ฉันส่ายหน้า และกลับมาสนใจท้องตัวเองต่อ อีกทีสิลูก ‘ตุบ ตุบ’ “ลูกดิ้น” เขาตบไฟเลี้ยวจอดข้างถนนและเอื้อมมือมาจับท้องฉันทันที ไหน ๆ ดิ้นโชว์ปาป๊าสิลูก คุณเซ็นจ้องตาฉันมือจับท้อง ‘ตุบ ตุบ’ หน้านิ่งเผยยิ้มกว้างออกมา ก่อนจะโน้มมาหอมแก้มฉันรัว ๆ “เห้ย…” เขาจับท้องฉันสลับที่ไปมา คงอยากรู้สึกอีก “เบา ๆ เองค่ะ สี่เดือนเอง” ฉันจับมือเขา “รักเมีย รักลูก ดีใจชะมัด” เขาออกรถขับต่อยิ้มไม่หุบ คว
--- น้ำหวาน --- ฉันคลอดลูกมาเกือบปีแล้ว ตอนนี้ลูก ๆ สามคนกำลังนั่งเล่นสนุกสนานกับเพื่อน ๆ ในคอกเด็กขนาดใหญ่ ในนั้นมี... เวียร์ ซินน์ ไออุ่น นาวา นาวิน และน้ำปั่น วันนี้เรานัดทานข้าวและมีปาร์ตี้เล็ก ๆ กันที่บ้านแตงโม เหล่าแม่ ๆ อย่างเรานั่งคุยกัน และมองดูลูกตัวเองเป็นระยะ “แง...” ไออุ่นร้องไห้ เมื่อนาวินดึงของเล่นออกจากมือ แตงโมหัวเราะ เบา ๆ แล้วเดินไปอุ้มลูกมานั่งตัก “เบา ๆ นะลูกเดี๋ยวโดนน้อง” และปรามน้องไออุ่นไปด้วย เพราะกลัวโดนน้องอีกคนที่อยู่ในท้อง ใช่ค่ะ แตงโมท้องอีกแล้ว! ท้องได้สามเดือนแล้ว ส่วนณีเวียกับฉันขอบาย เราขอพักก่อน ผ่าคลอดมา ยังเสียวท้องอยู่เลย อย่างอื่นก็ยังเสียวอยู่นะ ว่างก็กินกับสามี ว่างบ่อยก็กินบ่อย เฮ้อ... มันเป็นความสุขของชีวิตอีกอย่างหนึ่งจริง ๆ สามีสูตินารีแพทย์ของฉัน เดินไปอุ้มน้ำปั่นที่คอก ก่อนจะเดินยิ้มมาหาฉัน มองยังไงก็หล่อคุณพ่อคนนี้ “น้ำปั่น น้ำหนักขึ้นหรือเปล่าลูก” คุณพ่อสูตินารีแพทย์แซวลูกสาวคนเล็ก ลูกสาวตอบไม่ได้ ได้แต่ยิ้มและหัวเราะให้ผู้เป็นพ่อ แถมยังใช้แก้มป่อง ๆ ซบคลอเคลียพ่อของเขาอีก น้ำปั่นติดหมอนายหนักมาก! สงสัยคนที่ได้ยินเ
ฉันหันหาคุณพ่อคุณแม่ทันที “คุณพ่อคุณแม่ขับรถช้าเหมือนเต่า” หมอเท็นเดินตามฉัน และบอกมาหน้านิ่ง ๆ “โอ้ย! ปวดท้อง... ปวด! ไม่ไหวแล้ว!” ฉันกรีดร้อง! ทำไม ฉันไม่มีสามีวิ่งตามจับมือเหมือนชาวบ้านเขาเนี่ย ให้ตาย! มีแค่น้องสามีที่เหมือนมาแต่วิญญาณ ฮือ ๆ ไม่นานฉันก็ถูกเข็นเข้ามาในห้องคลอดแล้ว! ฉันหอบเหนื่อยเหงื่อท่วมตัว และถูกพามาห้องนึง ก่อนที่พยาบาลจะตรวจอะไรต่าง ๆ นา ๆ เร็ว ๆ เถอะ! ฉันจะตายแล้ว! “พยาบาลฉันจะตายแล้วค่ะ ตามหมอ ตามหมอด่วน” ฉันส่ายหน้าไปมา ปวดท้องหน่วงมาก แขนสองข้างสั่นแทบจะไม่มีแรงแล้ว ลูกสามคน สามคนเลยนะเว้ย! “ค่ะ คุณน้ำหวาน เดี๋ยวให้ยาแก้ปวดก่อนนะคะ ตอนนี้ห้องผ่าตัดยังไม่พร้อมค่ะ” ยังไม่พร้อม! รอให้ฉันตายก่อนใช่ไหม! “หะ! หวานจะตายก่อนไหม ไม่ผ่าก็ได้ คลอดธรรมชาติเลย หวานพร้อม ฮือ ๆ หวานทนไม่ได้แน่ ๆ” ฉันกุมท้องกรีดร้องบนเตียง “ไม่ได้ค่ะ คุณน้ำหวานมีทารกในครรภ์สามคน คุณน้ำหวานอาจจะช็อกได้ อดทนหน่อยนะคะ” อดทน! ใครจะไปทนได้!
ฉันนั่งมองหมวยน้อยกับณีเวีย ก็อดยิ้มตามไม่ได้ แตงโมคลอดธรรมชาติ! ไม่อยากจะเชื่อ ฉันหน่ะสิ สามคนในท้อง หากคลอดธรรมชาติฉันอาจจะขาดใจตายก่อน ตอนนี้ฉันท้องได้เจ็ดเดือนแล้ว ไม่ต้องถามว่าท้องใหญ่แค่ไหน มันใหญ่จนฉันเดินไม่ไหวเลยล่ะ ฮ่องกงถูกแคนเซิลถาวร ไม่มีกำหนดไป แต่ได้หุ้นห้าสิบเปอร์เซ็นต์กับเบนซ์เอสคลาสเป็นของขวัญแต่งงานนะจ๊ะ ฉันนั่งคุยกับเพื่อนสักพัก เพื่อรอสามีออกเวร สลับไปห้องแตงโมบ้าง ห้องณีเวียบ้าง ณีเวียเจ็บแผลคุณเซ็นจึงเป็นคนเลี้ยงลูก วุ่นวายจนต้องเอางานมาทำที่โรงพยาบาล เห็นแล้วน่ารักดี แต่ก็แอบขำ ‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’ หมอนายเปิดประตูเข้ามา เดินมาตรวจแผลณีเวีย “อย่าหัวเราะดังนะ ระวังแผลฉีก” ณีเวียตกใจเอามือปิดปากทันที “ค่ะ อิอิ จะพยายาม” หมอนายยิ้ม แล้วเดินกลับมาหาฉัน เขานั่งลง เอามือสองข้างโอบท้องฉันไว้ “ไงครับ ลูกพ่อ” เท่านั้นล่ะ! ตุบ ๆ ฉันหลับตาปี๋ ฉันจุก! ลูกถีบหนักมาก รวมพลังเป็นหนึ่งเดียวทันที เมื่อได้ยินเสียงพ่อเขา “โอ้ย เบา ๆ ลูก แม่จุกแล้ว” ฉันลูบท้องปราม ณีเวี
ฉันอยากจะบ้า อยากจะบ้าจริง ๆ ฉันทรมานมากตอนนี้ “ใช่สิสามชั่วโมงผ่าไม่ได้ แตงโมกินเยอะไหม” หมอนายถามฉันอีกครั้ง พลางยกนาฬิกาข้อมือดู… “เรื่อย ๆ ค่ะ คุยไปกินไป ฮือ ๆ” ฉันหลับตาปี๋ ปวดทรมานไปหมด “งั้นประมาณ หกชั่วโมง ไม่เป็นไรเดี๋ยวให้ยาแก้ปวดก่อน” ฮือ ๆ หกชั่วโมง กับยาแก้ปวด โอ้ย! แล้วมันหายปวดเป็นปลิดทิ้งมั้ยล่ะ! “หมอคะ เร็วกว่านี้ไม่ได้เหรอ” ไออุ่นเริ่มถีบท้องฉันรัวแล้ว โอ้ยลูก! อย่าซน ใจเย็น ๆ ลูกแม่ปวด “ไม่ได้จริง ๆ ปกติ ต้องงดข้าวงดน้ำหนึ่งวันเต็ม ๆ” “หมอ แตง... โอ้ย ๆ แตงแจ้งตั้งแต่ฝากครรภ์แล้ว ฮือ ๆ ว่าจะผ่า ไม่คลอดธรรมชาติเด็ดขาด” หมอนายเดินมาใกล้ ๆ ฉัน “ทำไม คลอดธรรมชาติมันปลอดภัยกว่านะ แผลหายเร็วด้วยเจ็บแป๊บเดียว ปวดขนาดนี้ลองเบ่งดูก่อนไหม” ฉันกุมท้องนอนร้องไห้ ในใจนึกโกรธสามี ทำไมฉันต้องมาทรมานคนเดียวด้วย อิตาเอส! “หมอ... ฮือ ๆ ขอยาแก้ปวดก่อนค่ะ ๆ ด่วน” ฉันถูกเข็นไปอีกห้อง และได้ยาแก้ปวดเรียบร้อย อาการทุเลาลง แต่ถามว่ายังปวดไหม ปวดสิ! “พยาบาล
ฉันยืนมองณีเวียและคุณเซ็น ยิ้มกันมีความสุข ก็อดยิ้มตามไม่ได้เลย ลูก ๆ พวกเขาน่ารักมาก น่ารักจริง ๆ เยี่ยมเพื่อนและหลาน ๆ เสร็จ ฉันกับตาเอสก็ออกมาจากโรงพยาบาล ระหว่างอยู่ในรถฉันก็คิดวนเวียนอยู่เรื่องเดียว จะเจ็บแค่ไหนนะ! ณีเวียบอกกับฉันว่าตอนปวดท้องคลอด มันปวดมาก ปวดเหมือนจะตาย ตุบ ๆ นั่นไง พอนึกถึงเรื่องนี้ ลูกสาวตัวดีของฉันก็ดิ้นใหญ่ ฉันลูบท้องเบา ๆ จนสามีเอื้อมมือมาลูบด้วย “ลูกสาวพ่อ พร้อมหรือยัง” ถามแม่บ้างเถอะ! กลัวชะมัด “ฉันยังไม่พร้อม! อย่าเพิ่งสิ” ตาเอสหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะยกมือขึ้นมาหยิกแก้มฉัน “หมวยเธอมันพลังช้างอยู่แล้ว เบ่งเลยสะใจ” “นายลองไปนอนเบ่งดูไหมล่ะตาบ้า!” เขาหัวเราะชอบใจ หน้ากวน ๆ หันมายักคิ้วให้ฉัน “หรือจะผ่าก่อน… จะได้ไม่ต้องเจ็บสองทาง” ฉันหันไปมองเขาทันที เจ็บสองทางงั้นเหรอ “ถ้าถึงกำหนดคลอดก็คลอดเลยสิ ถ้าไม่ปวดก่อน” เอ๊ะก็ดีเหมือนกัน ว่าแต่สามีกวน ๆ ของฉัน ทำไมรู้ดีนัก “รู้ดีนะ” เขายักคิ้วยิ้มกริ่ม
23.56 ฉันเดินเข้าออกห้องน้ำเป็นว่าเล่น สามีนักธุรกิจของฉัน เขายังคงนั่งทำงานที่ห้องทำงานอีกฝั่ง ส่วนฉันตอนนี้ไม่มั่นใจเลยจริง ๆ ว่าตัวเองท้องเสีย หรือจะคลอด ทำไมปวดท้องแบบนี้ ฉันค่อย ๆ จับผนังหวังประคองตัวเองเปิดประตู อยากไปอยู่ใกล้ ๆ คุณเซ็นให้อุ่นใจ แต่ซ่า... นะ น้ำอะไร ฉันไม่ได้ฉี่ราดนะ หรือมันจะเป็น... เป็นน้ำคล่ำ! “กรี๊ด...” ฉันจับประตูกรี๊ดลั่น ดังทั้งเพนท์เฮ้าส์ จนสามีวิ่งออกมาจากห้องทำงาน “เป็นอะไร! เห้ย…” คุณเซ็นวิ่งมาประคองฉันทันที ตอนนี้ฉันเหงื่อท่วมตัว อาการปวดท้องหน่วงมันเริ่มหนักขึ้น หนักจนฉันพรรณนาออกมาไม่ได้! “ไม่ไหว ปวดท้องแล้ว ปวดแล้ว! ฮือ!” ฉันบีบมือเขาแน่น น้ำตาไหลออกมาอาบแก้ม คุณเซ็นรีบโทรหาคนขับรถ และโรงพยาบาลทันที “ผมเซ็นดิณภัทร! ณีเวียภรรยาผม เธอปวดท้องครับ หมอเจ้าไข้ หมอนาย ขอบคุณครับ” เขารีบวางสายแล้วโทรอีกครั้ง “นพเตรียมรถด่วน!” โอ้ย! อะไรนักหนา พาฉันไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้! ไม่ไหวแล้ว! “คุณ ไปโร
กว่าจะได้นอนคือเช้าค่ะ เช้าจริง ๆ หมอสูติคนนี้เขาไม่ได้เล่น ๆ เขากินฉันทั้งคืนเอาหล่ะ วันนี้มาถึงแล้ว ฉันจะได้รู้สักที ว่าลูกฉันเป็นผู้หญิง หรือผู้ชายก่อนแต่งงานหมอนายให้ฉันเจาะเลือดไว้ เขาจะได้เอาไปตรวจความผิดปกติของโครโมโซม และเพศของลูก ๆ ในครรภ์แล้ววันนี้… ผลก็ออกแล้วค่ะ สามีสูตินารีแพทย์เข้าเวรบ่ายโมง ซึ่งฉันเองก็ต้องรอคิวเข้าไปพบเขาเหมือนคนอื่น ๆ“คุณน้ำหวานเหมือนคนท้องสี่ ห้าเดือนเลยค่ะ” พยาบาลพี่ภาเดินเข้ามาลูบท้องฉัน ฉันท้องโตขึ้นทุกวัน ลูก ๆ ทั้งสามคน คงตัวใหญ่ขึ้นมาก ทั้งที่ตอนนี้ฉันท้องเกือบสามเดือนเองส่วนณีเวียกับแตงโมท้องจะหกเดือนแล้ว ณีเวียเหมือนคนใกล้คลอดมาก ลูกสาวลูกชายดิ้นใหญ่“เริ่มอึดอัดแล้วค่ะ เพื่อนหวานท้องแฝดสองคน ตอนนี้หกเดือนแล้ว ท้องโตมาก ท้องหวานคงโตกว่านั้น” พยาบาลพี่ภายิ้ม และทำท่านึกคิด“อ๋อ คุณณีเวียภรรยาคุณเซ็นใช่ไหมคะ รายนั้นแข็งแรงมากค่ะ ดิฉันทาเจลอัลตราซาวด์ให้ ถีบมือดิฉันไม่หยุดเลย ของคุณน้ำหวานเริ่มตอดหรือยังคะ” ตอดงั้นเหรอ“ยังไงคะ” ฉันถามสงสัย เอามือลูบท้องตัวเองไปด้วย“คุณหมอไม่ได้บอกเหรอคะ เด็กในครรภ์เขาดิ้นตลอดเวลาค่ะ อยู่ที่เราจะรู้สึกตัว
หมอนายไม่เมาเลยสักนิด พวกผู้ชายพวกนั้นไม่สามารถทำอะไรหมอนายได้ นอกจากไอ้ยาดองบ้า ที่ตอนนี้มันกำลังปั่นป่วนอยู่ในตัวเขา!น้ำหวาน อะไรจะเกิดขึ้นก็ต้องเกิดนะ“หวาน...” นั่นไงหมอสูติเดินมาจากด้านหลัง มือนุ่ม ๆ ค่อย ๆ ปลดกระดุมฉันออก ทีละเม็ดทีละเม็ด“คะ คุณหมอ มันออกฤทธิ์แล้วเหรอคะ” เขาไม่ตอบ แต่ก้มลงจูบไหล่ฉันเบา ๆ ไล่ลงไปเรื่อย ๆ ตามแผ่นหลังมือนุ่มล้วงเข้ามาบีบอกตึง ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ เค้น ช้า ๆ ราวกลับ ปรารถนามันมาแสนนาน“อื้ม... หมอคะ” ฉันเงยหน้ามองเพดาน ยกมือขวาลูบไล้ต้นคออุ่น ๆ ของเขา เขาดึงชุดแต่งงานที่ปลดกระดุมเสร็จลงพื้น จนฉันตกใจหันไปจ้องหน้าสูตินารีแพทย์ที่แสนเร่าร้อนคนนี้“อยากกินหวานมากเลยตอนนี้” เขาพูดเบา ๆ ด้วยเสียงเซ็กซี่ฉันยิ้มกริ่มจ้องตาเขาไม่ละสายตา ฉันจ้อง... จ้องราวกับเชิญชวนให้เขาหิวกระหายตัวฉันมากขึ้นไปอีก“กินสิคะ หวานเป็นของคุณหมอแล้ว หวานเป็นภรรยาคุณ” เขาอมยิ้ม หน้าขาว ๆ เริ่มแดงระเรื่อ ก่อนที่เขาจะช้อนตัวฉันอุ้มมาวางบนเตียงริมฝีปากสวยของหมอสูติ โน้มลงมาบดจูบฉันช้า ๆ เขาส่งลิ้นอุ่น ๆ แสนเร่าร้อนเข้ามา คลอเคลียหยอกล้อกับลิ้นฉันข้างใน หวานเหมือนเดิมสามีฉัน
และแล้ววันนี้ก็มาถึง ฉันนั่งมองกระจกบานใหญ่ ที่ตอนนี้มีเครื่องสำอาง เครื่องประดับตั้งเรียงรายอยู่ ฉันสวมชุดไทยศิวาลัยสีโอรส ผมถูกเกล้าขึ้นปักปิ่นเรียบ ๆอกข้างซ้ายส่งเสียงดัง ‘ตึก ตึก’ ฉันตื่นเต้นมาก ตื่นเต้นที่จะได้แต่งงานกับคนที่ตัวเองรัก และมีพยานตัวน้อยถึงสามคนในท้อง“แกสวยมาก แกโชคดีที่เจอรักดี ๆ ต่อไปนี้มีแต่ความสุขแล้วนะ”ณีเวียกับแตงโม อยู่ในชุดไทยเพื่อนเจ้าสาว สไบสีขาวนวล ผ้าถุงไทย ๆ สีฟ้าอ่อนอมเขียว มันอาจจะไม่เหมาะกับหน้าหมวย ๆ และหน้าจิ้มลิ้มน่าถนุถนอมนั้น แต่วันนี้เพื่อนเจ้าสาวของฉันสองคน ก็สวยเกินจะบรรยายเสียงขันหมากดังมาจากหน้าบ้าน ดังใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ จนฉันต้องลุกขึ้นแอบมองผ่านหน้าต่าง เจ้าบ่าวรูปหล่อของฉันกำลังเดินเข้ามาพร้อมกับพ่อแม่ น้องชาย ข้างกายมีพานสินสอดทองหมั้น ที่ญาติสนิททั้งหลายของเขาช่วยกันถือณีเวียกับแตงโมกำลังออกจากห้องฉันเพื่อไปกั้นประตูเงินประตูทองหมอนายผ่านประตูเงินประตูทอง ด่านแรกของเมย์และสายฝนด้านล่างมาแล้ว และตอนนี้เขาก็ขึ้นมาถึงหน้าห้องฉัน“หมอนายคะ รักน้ำหวานแค่ไหน” ฉันได้ยินเสียงแตงโมถามหมอนายหน้าห้อง“รักมากที่สุดเลยครับ มากจนบอกไม่ได้” ฉ