บทที่ 5 การกลับมาหลังผ่านไปห้าปี

ห้าปีผ่านไปเมื่อเบียงก้าก้าวกลับเข้าสู่เมืองเอที่คนพลุกพล่านอีกครั้ง

เธอจากเมืองนี้ไปได้เกือบสองพันวัน แต่กลับไม่ได้รู้สึกนานแต่อย่างใด รวมถึงไม่ได้มีอะไรแปลกไปเสียด้วยซ้ำ

ย้อนกลับไปตอนนั้น เธอไร้ซึ่งหนทาง และถูกโชคชะตาผลักไสอย่างไร้ปราณี

ณ ตอนนี้ เธอต้องการยืนหยัดด้วยกำลังของตนและต้องการเลือกทางเดินของชีวิตด้วยตนเอง

ดวงตะวันสาดส่องลงมา

“บี ทางนี้” นีน่าลดกระจกรถลง และโบกมือให้เบียงก้าที่กำลังเดินออกจากชานเมือง

เวลาผ่านไปแล้วห้าปี พวกเขาไม่ใช่เด็กผู้หญิงไร้เดียงสาที่อายุสิบแปดสิบเก้าอีกต่อไป

เบียงก้าและฌองเดินกลับสู่บ้านเกิดเมื่อวานนี้ และนีน่าเป็นคนที่ไปรับทั้งสองที่สนามบิน

คืนนั้น ฌองพาเบียงก้ากลับไปรับประทานอาหารเย็นที่บ้านของตระกูลแลงดอน

พ่อกับแม่ของฌองหลงใหลได้ปลื้มตัวเบียงก้าในฐานะลูกสะใภ้ในอนาคตไม่น้อย

ในเช้าวันนั้น ฌองต้องการไปสัมภาษณ์งานที่บริษัทกับเบียงก้า แต่มีบางอย่างเกิดขึ้น เขาเลยไม่สามารถไปพร้อมกับเธอได้

เบียงก้าขึ้นรถของนีน่า และนั่งในที่นั่งผู้โดยสารพร้อมคาดเข็มขัดนิรภัยเรียบร้อย

“เธอรู้ไหมว่าเมื่อคืนแม่ฉันพูดว่าอะไร หลังจากที่เธอออกไปกับพี่ฌองน่ะ?” นีน่าเอ่ยถามขึ้น

“ท่านพูดว่าไง?” เบียงก้ากังวลว่าพ่อแม่ของฌองจะไม่ชอบเธอ

“แม่พูดว่า ‘ดูเบียงก้าสิ เธอดูสวยสง่า อ่อนโยนและอ่อนหวานจริง ๆ เลย แต่ดูลูกสิ! ทำไมถึงได้ต่างขนาดนี้? ลูกนอนอยู่แต่บ้าน กระโดกกระเดกเหมือนเด็กผู้ชาย สบถเหมือนพวกไม่มีการศึกอย่างนั้นแหละ!” นีน่าอดไม่ได้ที่จะสัมผัสใบหน้าอันอ่อนนุ่มของเพื่อนเธอในขณะที่เธอพูดและเดาะลิ้นไปด้วย “เพราะอากาศเมืองนอกแน่ ๆ ผิวเธอถึงได้ดีขนาดนี้เนี้ย”

“อย่างกับเธอไม่เคยออกจากบ้านมาก่อนเลยงั้นแหละ เธอก็เลยไม่รู้เลยว่าที่นั่นมันลำบากขนาดไหน” เบียงก้าปัดมืออันซุกซนของเธอออกไป “มองถนนเถอะ”

ทั้งสองพูดคุยกันระหว่างทาง

ตอนที่หญิงสาวทั้งสองเดินทางถึงมาบริษัท ที คอร์ปอเรชั่น ก็เกือบแปดโมงสี่สิบแล้ว

“ฉันหวังว่าพี่ชายฉันคงไม่มาสายหรอกนะ หัวหน้าที่นี่เป็นจอมเผด็จการใจยักษ์สุด ๆ เลย เธอรู้ใช่ไหม!” นีน่าพึมพำกับตนในขณะที่ก้มศีรษะส่งข้อความเร่งพี่ชายบนวีแชท

จอมเผด็จการใจยักษ์งั้นหรอ? นีน่าทำให้เบียงก้าประหม่าอยู่ไม่น้อย

เธอเปิดโทรศัพท์และเปิดข้อมูลมือถือเพื่อที่จะค้นหาข้อมูลของหัวหน้าของบริษัท ทีคอร์ปอเรชั่นอีกครั้ง เธอหวังว่าสิ่งที่พบบางอย่างอาจช่วยเธอในระหว่างการสัมภาษณ์ได้

ข้อมูลส่วนใหญ่ที่เธอพบทางออนไลน์ ไม่มีอะไรมากไปกว่าข่าวลือเกี่ยวกับคนรวยและคนดัง

ประธานของบริษัท ที คอร์ปอเรชั่น ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของครอว์ฟอร์ด อินดัสทรี่ คือชายชื่อ

ลุค ครอว์ฟอร์ด เขาอายุ 29 ปีในปีนี้ แต่ไม่มีใครรู้ว่าเขาโสดหรือแต่งงานแล้ว สื่อมวลชนเองก็ยังไม่มีข่าวคราวใด ๆ เกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของเขาเลย

จริง ๆ แล้วชื่อครอว์ฟอร์ดยังคงมีกระทบความรู้สึกของเบียงก้าอยู่เล็กน้อย

ถึงกระนั้น นั่นเป็นเพียงจินตนาการในวัยเด็กที่ไร้เดียงสาของเธอในอดีต ถึงตอนนี้ เธอได้ฝังความฝันเหล่านั้นไว้ในมุมที่ลึกที่สุดของขั้วหัวใจนานแล้ว

ข่าวยังรายงานว่า มีเหตุการณ์ใหญ่เกิดขึ้นเมื่อห้าปีที่แล้ว เมื่อลูกชายทั้งสองของครอว์ฟอร์ด

ต่อสู้แย่งชิงธุรกิจของครอบครัว

หลุยส์ ครอว์ฟอร์ด ทายาทโดยชอบธรรมตามกฎหมายที่สังคมให้การยอมรับถูกปลดออกกะทันหัน

ในทางกลับกัน ผู้อาวุโสของครอว์ฟอร์ดรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมเพิ่มอีกหนึ่งคน ชื่อลุค ครอว์ฟอร์ด ซึ่งเป็นทายาทนิรนามในนามครอว์ฟอร์ด และภายหลังประสบความสำเร็จในธุรกิจของครอบครัว ในที่สุดเขาก็สืบทอดอุตสาหกรรมครอว์ฟอร์ดที่กำลังจะตาย

ทายาทนิรนามได้รับนามครอว์ฟอร์ด…

ผู้เขียนบทความบอกเป็นนัยอย่างละเอียดว่าลุค ครอว์ฟอร์ดเป็นลูกชายนอกสมรสของ

ครอบครัวที่ร่ำรวย

เบียงก้าครุ่นคิดบางสิ่งพร้อมจ้องมองโทรศัพท์ของตน

…

ตึกของบริษัท ที คอร์ปอเรชั่นสูงมากจนข่มขวัญทุกคนที่ก้าวเข้ามาทันที

ฌองมาที่นี่ด้วยความเร่งรีบ เขาเคยอ่านประวัติความเป็นมาของบริษัทมาก่อน และเมื่อเขา

เห็นว่าอาคารใหญ่โตเพียงใด เขาจึงยิ่งรู้สึกกังวลอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เขาไม่ต้องการขายหน้าต่อหน้าเบียงก้า

นั่นเป็นเหตุผลที่เขาจะไม่มีทางล้มเหลวในการสัมภาษณ์ครั้งนี้

ในห้องทำงานแห่งหนึ่งในตึกนี้ มีผู้บริหารห้าคนในห้องสัมภาษณ์ หนึ่งในนั้นไม่ใช่ใครอื่น นอกจากผู้บริหารใหญ่สุดของบริษัท ที คอร์ปอเรชั่น ลุค ครอว์ฟอร์ด

หลังจากผู้สำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งเสร็จสิ้นการสัมภาษณ์ ผู้ให้สัมภาษณ์อีกคนเหลือบมองลุค ราวกับพยายามอ่านความคิดของเขา

อย่างไรก็ตาม ไม่นานเขาสังเกตเห็นผู้บริหารหันเหความสนใจไปที่บางอย่างในหน้าจอกล้องวงจรปิด เขามองอะไรอยู่กัน?

“คนต่อไปเชิญครับ” หนึ่งในผู้ให้สัมภาษณ์กล่าวเชิญ

กล้องวงจรปิดนั้นเผยให้เห็นภาพด้านนอก ที่ซึ่งทั้งหญิงและชายต่างกำลังมองหางานกำลัง

รอเรียกสัมภาษณ์อยู่ เมื่อดูพฤติกรรมของพวกเขาภายนอก ผู้ให้สัมภาษณ์สามารถสรุปได้ชัดเจนว่าผู้สมัครเป็นอย่างไรเมื่ออยู่กับตนเองเงียบ ๆ

สายตาของลุคนั้นลึกซึ้งชวนซับซ้อน ขณะที่เขาจ้องมองไปที่เด็กสาวคนหนึ่ง

ไม่สิ เธอเป็นหญิงสาวมากกว่า

ตอนนี้เบียงก้าอายุยี่สิบสามปี และเธอก็ละทิ้งความไร้เดียงสาแบบเด็ก ๆ จนสิ้น เธอมีพัฒนาการอันน่าทึ่ง ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหรือรอยยิ้มเล็ก ๆ ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอแสดงเห็นว่าหญิงสาวคนนี้มีเอกลักษณ์ขนาดไหน

ความคิดของลุคหวนกลับไปสู่ช่วงเวลาห้าปีที่แล้วอย่างกะทันหัน ภาพของผู้หญิงคนนี้คร่ำครวญและร้องไห้ขณะที่เขาหลับนอนกับเธอในทุกคืน

…

“อีกเดี๋ยวพี่ฌองก็มาแล้ว” นีน่าสะกิดเบียงก้าที่ด้านนอกทางเดิน

เบียงก้ากลับมามีสติอีกครั้งและเก็บโทรศัพท์ที่เธอดูมันมานาน

เป็นเพราะเวลาผ่านไปนานมาก สิ่งนั้นก็ดันปลุกความทรงจำนั้นขึ้นมารึเปล่า?

เมื่อเบียงก้ามองไปที่รูปภาพของหัวหน้า ลุค ครอว์ฟอร์ด มันให้ความรู้สึกที่ค่อนข้างคุ้นเคย เขาดูคล้ายกับรุ่นพี่นักบาสเก็ตบอลสมัยมัธยมอย่างกับแกะ พวกเขามีนามสกุลเดียวกันอีก

ขณะนั้น ฌองวิ่งขึ้นบันไดและเดินไปหาเบียงก้า ขยี้ผมของเธอด้วยความรัก “ขอโทษนะ พี่มาช้าไปหน่อย”

“ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงก็ยังไม่ถึงเวลาของพวกเรา” เบียงก้าพูดกับฌองด้วยความเข้าใจ

นีน่าเบ้ปากให้กับหนุ่มสาวที่นั่งอยู่ข้างกาย "ไม่คิดว่าการพลอดรักจะทำให้ลูกตาฉันบอดบ้างรึไง ทั้งสองคน เพลา ๆ ลงบ้างถือว่าสงสารคนโสดที่นั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้หน่อยเถอะ! ฉันยังต้องใช้ลูกตาทำมาหากินอยู่นะ"

“ประวิงเวลาไปก็เท่านั้นแหละน้องพี่ เธอจะไม่แหกลูกตาออกมาเลยรึไงถ้าพี่แต่งงานและพาเบียงก้าเข้าบ้านนะหา?”

"แต่งเลยค่ะ! แต่งงานกับเบียงก้าเลยสิคะ!" ดวงตาของนีน่าแทบจะเป็นประกายเมื่อบอกกับพี่ชายของเธอว่า “เมื่อคืน ตอนที่พ่อกับแม่อยู่กับบีนะ พวกท่านมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกเลยแหละ ตอนที่ทั้งสองได้งานและลงตัวเรียบร้อยแล้ว พี่ก็รีบลงหลักปักฐานเรื่องครอบครัวได้แล้วนะ”

ฌองพยักหน้าและอดไม่ได้ที่จะแอบหลือบมองอาการเบียงก้าที่อยู่ข้าง ๆ เขา

เบียงก้ารู้สึกว้าวุ่นเล็กน้อย

เธอมีความสุขมาก ๆ กับชีวิตตอนนี้ อันที่จริง เธอต้องขอบคุณฌองกับคำแนะนำที่มีให้เธอตลอดทั้งห้าปีที่ผ่านมา

ก่อนที่ฌองจะสารภาพกับเธอ เธอสังเกตว่าเขามีความรู้สึกดี ๆ ให้เธอ ประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้เธอรู้สึกว่าตนเองเป็นหญิงสาวตัวจ้อยและไร้ค่า ย้อนกลับไปตอนนั้น เธอพยายามเมินเฉยต่อฌองมาโดยตลอด ที่จริงแล้ว เธอหลีกเลี่ยงผู้ชายทุกคนที่เข้าหาเธอต่างหาก

ตลอดช่วงเวลาเหล่านั้น ไม่มีสิ่งใดเป็นแสงสว่างสำหรับเธอ แต่ฌองไม่ละความพยายาม เขาคอยตามดูแลเธอตลอด ในที่สุดก็ทำให้เธอยอมเปิดใจเล่าอดีตอันแสนเจ็บปวดให้เขาฟัง

เขาทำให้เบียงก้าประหลาดใจ ฌองไม่ได้ละทิ้งเธอไปไหน เขาไม่ได้คิดว่าเป็นความผิดของเธอที่ 'ให้กำเนิดเด็กน้อยให้กับชายแปลกหน้า'

เบียงก้าคิดว่าเธอโชคดีมากในเรื่องนี้

“คนต่อไปครับ ฌอง แลงดอน!”

“จะไปเดี๋ยวนี้แหละครับ” ฌองบีบมือของของเบียงก้า

“เต็มที่นะคะ สู้ ๆ” เบียงก้าพูดพร้อมพยักหน้า

เมื่อฌองผลักประตูและเดินเข้าไปในห้อง เขารู้สึกได้ทันที ถึงสายตาที่จับจ้องมายังเขา เขาทำการบ้านและค้นหาเรื่องราวของผู้บริหารหนุ่มชื่อดังของทีคอร์ปอเรชั่นมาพอสมควร

ลุคเห็นทุกอย่างที่ฌองปฏิบัติต่อเบียงก้าด้านนอก

การสัมภาษณ์เป็นไปอย่างเป็นทางการ จริงจังและเป็นมืออาชีพ

ฌองมีความสามารถมาก ดังนั้นเขาจึงตอบคำถามของผู้ให้สัมภาษณ์ได้ทุกข้ออย่างใจเย็นและสงบ เนื่องจากความสามารถและการวางตัวของเขา จึงทำให้เขาได้รับคะแนนจากผู้ให้สัมภาษณ์ไปไม่น้อยเลย

สายตาของลุคหันกลับมาที่หน้าจอกล้องวงจรปิดอีกครั้ง

ในภาพหน้าจอ เบียงก้าจ้องมองประตูอย่างใจจดใจจ่อ เธอกัดริมฝีปากของตนเบา ๆ และบีบนิ้ว ดูเหมือนว่าเธอจะกังวลอย่างมากเกี่ยวกับผลการสัมภาษณ์ขอคนที่อยู่ในห้องตอนนี้