หากข้าไม่ใช่นางท่านจะว่าอย่างไร

ทั้งคู่ยังคงใช้แซ่หลี่ รอเมื่อถึงเวลารับพวกนางแม่ลูกกลับวังค่อยเปลี่ยนแซ่เป็นของบิดา ชาวบ้านรับต้นกล้ากลับไปแล้ว ตอนนี้ลานของหมู่บ้านกลับมาเงียบสงบอีกครั้ง ซ่างกวนหย่งเฉิงรู้สึกทึ่งในตัวภรรยาน้องชายมาก หากทุกที่สามารถทำได้เช่นตำบลซานซานราษฎรของเขาก็ไม่ต้องอดอยากกันอีกต่อไป

คู่แฝดถูกบรรดาองค์ชายทั้งหลายพาไปเล่นแล้ว ซ่างกวนหลิวหยางไม่ต้องการให้มีพี่เลี้ยง เพราะเขากลัวความปลอดภัยของเด็กทั้งสอง เมื่องานตรงหน้าเรียบร้อย ก็ตรงมาอุ้มเมียรักกลับเรือนทันที จนหลี่ว่านถิงหน้าแดง องครักษ์ต่างหันหน้าหนีใครจะกล้ามอง ท่านอ๋องอยากทำอะไรใครจะขัดใจได้ ขนาดฝ่าบาทยังต้องยอมเลย

หลี่ว่านถิงรู้สึกว่าเขาดูแปลกกว่าทุกวันจึงโอบรอบคอเขา เมื่อมาถึงก็เข้าห้องลงกลอน วางร่างระหงลงบนเตียง จากนั้นก็จูบนางดูดดื่ม หลี่ว่านถิงดันหน้าอกเขาออก นางรู้สึกว่าเขาร้อนแรงเกินไปเหมือนเขามีความในใจ

"พี่หลิวหยาง ปล่อยข้าก่อนท่านเป็นอะไรไปเจ้าคะ อื้อ ๆๆๆ"

"เด็กดีเจ้ารักพี่หรือไม่ บอกพี่มาสิ"

หลี่ว่านถิงตาไม่ฝาด ในตาเขามีน้ำตาคลออยู่ เขาเสียใจหรือเสียใจเรื่องอะไรกัน

"พี่หลิวหยางข้า คือข้า พี่หลิวหยางข้าอยากรู้ว่าหากคนที่ท่านรักไม่ใช