Share
บทที่ 84 ข้าก็ไม่ได้อยากเจอเขา
Related chapter
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 85 ผู้หญิงคนนั้นเป็นเซินเอ๋อตัวปลอม
ป้าหวังที่อยู่ข้าง ๆ ไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ แค่คิดว่าผู้หญิงคนนี้พูดง่าย จึงประคองเธอแล้วพูดว่า: "ข้างนอกลมแรง ข้าน้อยพาท่านเข้าไปพักผ่อนในห้อง..."เซินเอ๋อพยักหน้าอย่างอ่อนแอ "รบกวนท่านแล้ว"เมื่อมองดูผู้หญิงที่สุภาพตรงหน้า ใบหน้าของหนานมู่เจ๋อก็ค่อย ๆ มืดลง "ถอยออกไป"พอป้าหวังได้ยินก็เข้าใจทันทีว่ากําลังพูดถึงตัวเอง พอดีตอนนี้เธอก็ไม่อยากรับใช้คนอื่นนอกจากพระชายาเลย สามารถจากไปได้ เธอก็ถอยกลับอย่างมีความสุขทันทีเซินเอ๋อยังคงตื่นตระหนกเล็กน้อย เจ้านายของเธอแค่บอกให้เธอแสร้งทำเป็นอ่อนแอและพูดให้น้อยลง แต่ไม่ว่าจะพูดน้อยแค่ไหนก็ดูเหมือนจะไม่มีประโยชน์เพราะเธอไม่รู้ว่าหนานมู่เจ๋อเข้ากับเซินเอ๋อคนเดิมอย่างไร คิดแล้วหนานมู่เจ๋อก็คืออ๋องชาง ผู้หญิงคนไหนก็เอาใจเขาด้วยความเคารพ ต้อนรับเขารึเปล่า?เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เซินเอ๋อก็พูดอีกครั้ง: "ท่านอ๋อง ท่านเป็นอะไรไป? บาดเจ็บยังไม่หายเหรอ?"หัวหน้าแก๊ง เคยบอกว่าเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส...ตัวเองคงไม่ถามผิดใช่ไหม?แต่เห็นหนานมู่เจ๋อจ้องมองเธออย่างเย็นชา "ใครส่งเจ้ามา?"การแสดงออกของเซินเอ๋อแข็งทื่อ เธอถูกสงสัยเหรอ?ตัวเองเพิ่งตื่นแ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 86 ภาวนาให้เธอปลอดภัย
เสี่ยวถังขมวดคิ้ว "ผู้หญิงคนนั้นบาดเจ็บขนาดนั้นแล้ว ต่อให้เธออยากดิ้นรนก็ไม่มีแรง เรื่องแบบนี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่เราจะจัดการได้ ถ้าท่านอ๋องหาคนนั้นไม่เจอกลับเป็นเรื่องดี ไม่งั้นท่านอ๋องชอบเธอมาก ถ้าเจอแล้ว พระชายาของข้า..."พูดถึงตรงนี้ เธอก็ปิดปากของเธออีกครั้งป้าหวังมองหลิ่วเซิงเซิงด้วยความกังวลเล็กน้อย "พระชายา ท่านอย่าคิดมาก หาผู้หญิงคนนั้นไม่เจอก็เป็นเรื่องดีจริง ๆ การเปลี่ยนแปลงของท่านตอนนี้ทุกคนก็เห็นอยู่ในสายตา คิดว่าไม่ช้าก็เร็วท่านอ๋องคงประทับใจท่าน...""เอาน่า เขาไม่เคยมองข้าโดยตรงด้วยซ้ำ"หลิ่วเซิงเซิงแค่ยิ้มแล้วกลับห้องเพื่อพักผ่อนรอยยิ้มของเธอเต็มไปด้วยความผ่อนคลาย แต่ป้าหวัง และเสี่ยวถังรู้สึกเป็นทุกข์อย่างยิ่งเมื่อเห็นเธอมักจะรู้สึกเหมือนพระชายากำลังฝืนยิ้ม...อีกด้านจวนเสนาบดีการมาเยือนอย่างกะทันหันของหนานมู่เจ๋อ ทำให้ท่านเสนาบดีและคนอื่น ๆ ตกตะลึง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาพาคนจำนวนมากมาด้วยและรีบตรงไปที่ห้องโถงด้วยท่าทีคุกคาม...หน้าผากของท่านเสนาบดีเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น "ฝ่าบาท นี่ท่าน?""เซินเอ๋อล่ะ?"หนานมู่เจ๋อจ้องท่านเสนาบดีอย่างมืดมนท่านเสนาบดีตกตะ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 87 แค่ชื่อเดียวกับเซินเอ๋อ
หลิ่วเซิงเซิงจะรู้สึกเหนื่อยใจทุกครั้งที่คิดถึงแก๊งอู่ชิวตอนนี้เธอแน่ใจว่ามู่เหยียนซีมาจากแก๊งอู่ชิว แต่หนานมู่เจ๋อยังไม่รู้ และมู่ชิงชิงก็ไม่รู้เหมือนกันเธอไม่สามารถบอกพวกเขาได้โดยตรง ถ้าเธอบอกหนานมู่เจ๋อโดยตรง หนานมู่เจ๋อก็จะรู้ตัวตนของเธอ และถ้าเธอบอกมู่ชิงชิงโดยตรง มันอาจส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์พี่น้องระหว่างพวกเขา แต่ไม่บอกก็ไม่ได้……คงจะดีไม่น้อยหากมู่เหยียนซีเสียชีวิตโดยตรงจากปืนในวันนั้น หลิ่วเซิงเซิงคิดเช่นนั้นเสมอหลังจากเบื่อมานานมาก หลิ่วเซิงเซิงก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอจึงหาเวลาและย่องออกไปอีกครั้งเมื่อเธอออกไปก็พบว่า "ท่านมาอีกแล้ว" เปิดมาหลายวันแล้ว ไม่เพียงเท่านั้น การตกแต่งภายในก็สวยงามมากและมีลูกค้าจำนวนมาก"เซินเอ๋อ ช่วงนี้เจ้าไปอยู่ที่ไหนมา?"ทันทีที่เธอเดินเข้าไปในประตูโรงเตี๊ยม มู่ชิงชิงก็ปรากฏตัวต่อหน้าเธอ"วันเปิดร้านยังอยากฉลองกับเจ้าอยู่เลย สุดท้ายไม่ได้เจอเจ้าติดต่อกันหลายวันแล้ว ข้าก็ไม่รู้ว่าบ้านเจ้าอยู่ที่ไหน ไม่งั้นข้าก็ไปหาที่บ้านแล้ว"วันนี้มู่ชิงชิงกลับสวมผู้หญิง หลิ่วเซิงเซิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะรู้สึกตัว "ชิงชิง?""อิอิ ทําไมเจ้
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 88 พูดได้เพียงว่าขี้อิจฉาริษยา
"โอ๊ย ท่านเป็นพี่ชายของเพื่อนสนิทข้า ข้าช่วยเช็ดเสื้อผ้าให้ท่านจะเป็นอะไร? อีกอย่างของสกปรกอยู่ที่นี่ ท่านมือเดียวเช็ดไม่ได้ ให้ข้าเช็ดเถอะ"เมื่อพูดอย่างนั้น หลิ่วเซิงเซิงก็เช็ดแรงขึ้น เมื่อเห็นเหงื่อเย็นหยดลงมาจากหน้าผากของมู่เหยียนซี เธอก็มั่นใจมากขึ้นว่ามู่เหยียนซีเป็นชายชุดดำที่ต้องการฆ่าเธอก่อนหน้านี้หึ เสแสร้งมานานแล้ว คราวนี้ก็ทำให้เขารู้สึกสักหน่อย!ขณะคิด หลิ่วเซิงเซิงถึงกับบีบแผลด้วยมือแล้วกดแรง ๆมู่เหยียนซีขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด "แม่นางเซินเอ๋อ พอแล้ว..""ยังไม่สะอาดเลย อี๊ ทําไมเสื้อตัวนี้ถึงแดงล่ะ?"หลิ่วเซิงเซิงกระพริบตาอย่างไร้เดียงสา "อ๊าย ดูเหมือนว่าจะมีเลือดออก!"มู่ชิงชิงวิ่งไปอย่างรวดเร็ว "พี่รองเป็นอะไร? ท่านบาดเจ็บหรือเปล่า?"หลิ่วเซิงเซิงพูดอย่างรวดเร็ว: "เหมือนมีบาดแผลที่ไหล่ คงเพราะเมื่อกี้ข้าเช็ดแรงเกินไป ไปโดนแผลอะไรสักอย่าง อุ๊ย ถ้ารู้มาก่อนข้าจะไม่ลงมือแล้ว ชิงชิง เจ้ามาเช็ดให้พี่ชายเจ้าดีกว่า"เมื่อมองไปที่หลิ่วเซิงเซิงที่ทําหน้าโทษตัวเอง มู่ชิงชิงกล่าวว่า: "เซินเอ๋อไม่ต้องกลัว ไม่ใช่เพราะเจ้า แค่เช็ดเสื้อ จะเช็ดเลือดออกได้ยังไง คงเป็นพี่รองที
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 89 รักคนอื่นที่ไหนกัน
"หลังจากนั้นท่านอ๋องก็ตั้งใจตีตัวออกห่างจากสาวใช้ในจวน ก็คือหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก แต่ตอนนั้นท่านขี้สงสัยหนักมาก หรือบางทีตอนนั้นท่านอาจจะหน้าตาน่าเกลียด เห็นสาวใช้ที่สวยกว่า ก็อยากไล่พวกเธอออกไป ท่านดูสิว่าจวนอ๋องปัจจุบันยังมีคนไหนหน้าตาดี?"หลิ่วเซิงเซิงไอสองครั้ง ป้าหวังไม่เกรงใจเลยจริง ๆ ประวัติศาสตร์ที่มืดมนเหล่านี้ เธอไม่เคยลืมเลย...ได้ยินป้าหวังพูดต่ออีกว่า: "ที่จริงท่านอ๋องใจดีกับพระชายามากแล้ว ตอนแรกท่านบังคับให้ท่านแม่ทัพมาสู่ขอ น่าจะเป็นคนแรกที่ของเมืองหลวงที่มาสู่ขอผู้ชาย แต่พ่อของท่านก็มีความสำเร็จทางทหารมากมาย ถ้าไม่เป็นเช่นนั้น จะมีใครยอมท่านได้อย่างไร?""อีกอย่างหลังจากแต่งงานกับท่านอ๋องแล้ว ท่านก็หาจิตรกรมาวาดท่านอ๋องตลอด ทุกครั้งที่เห็นท่านอ๋องมาก็กอดมือคนอื่นไม่ปล่อย ยังน้ําลายไหลเหม่อลอย ไม่มีท่าทางคุณหนูเลย ทุกคนในจวนไม่ชอบท่าน ก็มีเหตุผล""แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ท่านอ๋องไม่เคยแตะต้องท่านเลย และก็ไม่เคยคิดจะฆ่าท่านด้วย หากท่านไม่วางยา ท่านอ๋อง ท่านอ๋องคงไม่เกลียดขนาดนี้""แต่ถึงแม้ท่านอ๋องจะเกลียดท่าน แต่หลังจากโดนวางยาเขาก็ไม่เคยคิดจะหาผู้หญ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 90 นั่นเป็นไปไม่ได้โดยธรรมชาติ
"นั่นเป็นธรรมชาติ แต่สาวปากร้ายก็ต้องช่วยข้าในอนาคต คิดว่ามันเป็นหนี้ข้า ว่าไง?"เมื่อเห็นว่าหลิ่วเซิงเซิงไม่พูด จิ่งฉุนจึงขยับพัดในมือแล้วพูดว่า "จะถือว่าเจ้าตอบตกลงแล้ว งั้นพรุ่งนี้เจอกัน"พูดจบ เขาก็ลุกขึ้นยืนและกระโดดขึ้นไปบนหลังคาอีกครั้ง แล้วถอนหายใจด้วยรอยยิ้ม: "จวนชิงเฟิงอยู่ใกล้ถนนมาก ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องง่ายที่จะมาหาสาวปากร้ายในอนาคต และจะไม่มีใครรบกวน"หลิ่วเซิงเซิง: "..."ผู้ชายคนนี้ป่วยจริง ๆเช้าวันรุ่งขึ้นหลิ่วเซิงเซิงออกไปตั้งแต่เช้า เนื่องจากเธอก็ออกไปในฐานะพระชายา เธอไม่เพียงแต่พาเสี่ยวถังมาด้วย แต่ยังพาองครักษ์มาไม่น้อยด้วยนั่นคือสวนที่หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนเคยจัดงานเลี้ยงดอกท้อ หลิ่วเซิงเซิงรอมานานก็ไม่เห็นมู่ชิงชิงเสี่ยวถังก้มหัวลงแล้วพูดว่า: "พระชายา ไม่งั้นเรากลับกันดีไหม? บางทีคุณหนูสามอาจจะไม่มาแล้ว...""เธอเป็นคนที่สุภาพมาก จะไม่ปฏิเสธข้าหรอก""แต่ท่านสองคนไม่ได้รู้จักกันมาก่อน อยู่ดี ๆ ท่านก็นัดเธอ กะทันหันเกินไป เธอไม่มาก็เป็นไปได้"หลิ่วเซิงเซิงพูดว่า: "แต่ข้าก็เป็นพระชายา ไม่ใช่เหรอ?"เสี่ยวถังก็ตกตะลึง ก็ใช่ไม่ว่าอย่างไรคุณหนูสามก็ไม่ปฏิเสธ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 91 ชอบเขาจะมีประโยชน์อะไร?
"มีผู้ร้าย! รีบปกป้องพระชายา!"เสี่ยวถังซึ่งอยู่ไม่ไกล กรีดร้องและวิ่งไปที่ศาลาอย่างรวดเร็วองครักษ์ที่ยืนอยู่รอบ ๆ เห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีจึงรีบวิ่งไปมู่ชิงชิงลุกขึ้นจากพื้นด้วยความสับสน แต่จู่ ๆ ก็มีลูกศรอีกดอกหนึ่งยิงมาอีก หลิ่วเซิงเซิงรีบกระโจนไปหาเธอให้หมอบลง"รีบปกป้องพระชายา!""ปกป้องคุณหนูสาม! เร็ว!"องครักษ์กว่าสิบคนล้อมศาลาไว้ทันที เมื่อมู่ชิงชิงลุกขึ้นจากพื้น ก็เห็นชายชุดดําหลายคนรีบวิ่งเข้ามาและต่อสู้กับองครักษ์เหล่านั้นทันทีปิ่นปักผมของหลิ่วเซิงเซิงหลุดออก และเธอก็ดึงมู่ชิงชิงรีบซ่อนตัวอยู่หลังเสา"เกิดอะไรขึ้น? ทำไมจู่ ๆ ถึงมีคนร้าย?"มู่ชิงชิงมองไปที่หลิ่วเซิงเซิงอย่างประหม่า แต่หลิ่วเซิงเซิง กล่าวว่า: "ลูกศรทั้งสองนี้เกือบจะแทงหัวเจ้าแล้ว เจ้าต่อสู้ไม่เป็นเหรอ? ทำไมไม่รู้จักหลบ?"มู่ชิงชิงพูดอย่างว่างเปล่า: "ฝีมือกระจอกของข้าเจ้าก็เคยเห็นแล้ว ข้าก็แค่เก่งวิชาตัวเบาเท่านั้น นับประสาอะไรกับไม่เคยมีใครลอบสังหารข้า คนพวกนั้นไม่ใช่มาฆ่าเจ้าใช่ไหม?"มู่ชิงชิงพูดตรงไปตรงมาจริง ๆ และพูดสิ่งที่อยู่ในใจของเธอโดยตรงหลิ่วเซิงเซิงพยักหน้า "น่าจะมาฆ่าข้า รีบออกไปจากที่นี
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 92 ทุกอย่างโดนวางแผนไหว
หนานมู่เจ๋อเหลือบมองฝักในมือของมู่ชิงชิงอย่างมีความหมาย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรจิ่งฉุนกล่าวว่า: "จุ๊ ๆ เมื่อกี้คนนั้นเป็นหัวหน้าแก๊งอู่ชิว สาวปากร้าย คําพูดนี้พูดพล่ามไม่ได้""หัวหน้าแก๊ง?"หนานมู่เจ๋อขมวดคิ้ว "งั้นทำไมไม่รีบตามไปอีก?"จิ่งฉุนตบหัวตัวเองแล้วพูดว่า "เอ๊ะ ลืมไปเลย จะตามไปเดี๋ยวนี้ พวกท่านคุยกันไปเถอะ"หลังจากพูดอย่างนั้น จิ่งฉุนก็หายตัวไปในพริบตาหลิ่วเซิงเซิงมองไปที่หนานมู่เจ๋ออย่างแน่วแน่ "ท่านอ๋อง ข้าเห็นหน้าชายคนนั้นจริง ๆ มีรอยแผลเป็นบนใบหน้าของเขา ถ้าเขาเป็นผู้นำแก๊งก็ระบุได้ว่าหัวหน้าแก๊งอู่ชิว คือคุณชายรองจวนเสนาบดี!"มู่ชิงชิงจับมือของเธออย่างประหม่า "พระชายา คงจะมีความเข้าใจผิด ไม่ใช่แบบนี้...""เจ้ามีสติหน่อยได้ไหม? เขาก็คือมู่เหยียนซี ดาบของเขา เจ้าจําไม่ได้เหรอ? เขาจะฆ่าเจ้าอยู่แล้ว เจ้ายังจะปกป้องเขาทําไม?"แม้ว่าหลิ่วเซิงเซิงจะไม่เห็นใบหน้าของมู่เหยียนซี แต่เธอก็มั่นใจมากว่าเป็นมู่เหยียนซีเพื่อทำให้พวกเขาเชื่อในตัวเองมากขึ้น เธอพูดได้เพียงว่าตัวเองเห็น!หนานมู่เจ๋อเพิกเฉยต่อการทะเลาะกันระหว่างทั้งสองและรีบจากไปพร้อมกับคนของเขา ดูเหมือนจะไปตามล่ามู่
Latest chapter
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง
