แชร์

บทที่ 72 ทำไมไม่ถอดหน้ากากออก

ผู้เขียน: นางสาวซินหยู่
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2023-12-25 11:50:17
ทหารหลายคนที่เดินอยู่ข้างหน้าชักดาบที่เอวออกมาทันที ท่านเสนาบดีที่อยู่ในรถม้าก็เปิดม่านรถออก

"เกิดเรื่องขนาดนี้แล้วยังจะหยุดอีก? ไม่ใช่ให้พวกเองรีบเดินทางเหรอ…"

ก่อนที่จะพูดจบ ทันใดนั้นก็เห็นคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างชัดเจน เขาจึงขมวดคิ้ว "เองคือ สาวใช้ข้างกายอ๋องชาง?"

"ข้าน้อยเอง! ท่านเสนาบดี ท่านอ๋องของข้าน้อยได้รับบาดเจ็บสาหัส ขอให้ท่านเสนาบดีช่วยพาท่านอ๋องกลับจวนโดยเร็วที่สุด!"

หลังจากฟังคำพูดของหลิ่วเซิงเซิงแล้ว ท่านเสนาบดีก็ตกใจ: "มีข่าวเกี่ยวกับอ๋องชางแล้ว?"

ในช่วงสองวันนับตั้งแต่อ๋องชางหายตัวไป เมืองหลวงทั้งหมดก็ตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย แม้แต่ฮ่องเต้เองยังสั่งให้ส่งคนจำนวนมากไปตามหาเขา ตอนนี้ในที่สุดก็มีข่าวแล้ว?

ท่านเสนาบดีลงจากรถม้าด้วยความตื่นเต้นและพาคนไปที่ในซอย

ตอนที่เห็นหนานมู่เจ๋อ ท่านเสนาบดีก็ตื่นเต้นมากจนน้ำตาไหล "ท่านอ๋องของข้า เกิดอะไรขึ้นกันแน่? เขากลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง?"

เมื่อเห็นท่านเสนาบดีดูกังวลมาก หลิ่วเซิงเซิงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดูเหมือนว่าเขาจะยังเชื่อถือได้

"สิ่งที่เกิดขึ้นมันซับซ้อนมาก ขากลับ ข้าน้อยจะอธิบายให้ท่านเสนาบดีฟังอย่างละเอียด สิ่งที่สํ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application
ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
Odsksra 65591
ชอบอ่านมากเนื้อเรื่องดีมากเรย เนื่องจากเรื่องเป็นอดีตจีน คำว่าเองเป็นคำไทย ควรใช้คำว่าเจ้า แทน เอง รึเปล่า คำว่าอ่อย คำว่าใช้วิจารณญาณ แบบนี้มันเป็นคำไม่เหมาะกับยุคนั้น
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทที่เกี่ยวข้อง

  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 73 ภรรยาของเพื่อนไม่ควรรังแก

    หลิ่วเซิงเซิงตกตะลึงและพูดว่า: "คุณชายรองคงไม่อยากบอกตัวตนที่แท้จริงของข้ากับท่านอ๋องใช่ไหม?""ข้าไม่ใช่คนแบบนั้น รู้ว่าพระชายาไม่สะดวก ดังนั้นเรื่องแบบนี้ถ้าจะต้องพูด ก็จะเป็นแค่ท่านพูดเอง ข้าจะไม่มีทางพูด"รอยยิ้มของมู่เหยียนซีอ่อนโยนมาก "แต่หน้ากากของแม่นางนั้นแตกแล้ว ออกไปอย่างโจ่งแจ้งแบบนี้ จะสะดุดตามาก"สิ่งที่เขาพูดก็สมเหตุสมผล...ผู้คนจากแก๊งอู่ชิวยังคงไล่ล่าตัวเองอยู่ ตอนนี้ตนเปลี่ยนชุดแล้ว ทางที่ดีควรเปลี่ยนหน้ากากด้วย และทรงผมนี้ด้วย แบบนี้เท่านั้นจึงจะได้กลับไปอย่างปลอดภัยดังนั้น หลิ่วเซิงเซิงจึงแอบทิ้งหน้ากากบนใบหน้า แล้วทําให้หน้าสกปรกเป็นพิเศษ หลังจากเปลี่ยนทรงผมแล้ว ในที่สุดก็ออกจากจวนเสนาบดีหลังจากออกจากจวนเสนาบดี และเดินอยู่ข้างนอกอยู่นาน ก็พบว่าไม่มีใครติดตามตัวเอง จากนั้นเธอก็กลับไปที่จวนชิงเฟิงอย่างเงียบ ๆวันนี้จวนอ๋องชางเงียบผิดปกติ คิดว่าคนในจวนหน้าจะไปรับหนานมู่เจ๋อกันหมดแล้ว"พระชายา ในที่สุดท่านก็กลับมาแล้ว สองวันที่ผ่านมาท่านไปอยู่ที่ไหนมา!"หลิ่วเซิงเซิงเพิ่งก้าวเข้าประตูห้องนอน ก็ได้ยินเสียงตื่นตระหนกของเสี่ยวถังก็เห็นเสี่ยวถังจับมือเธออย่างกร

    ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-25
  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 74 เจ้ารู้ใจข้าดี

    แต่ถึงจะบาดเจ็บจริง ๆ แล้วยังไง?หลิ่วเซิงเซิงไม่มีความรู้สึกที่ดีต่อชายหนุ่มที่บุกเข้ามาอย่างกะทันหันคนนี้ เหตุผลที่ตอนนี้ไม่ได้เรียกคนเข้ามาก็เพราะชายหญิงอยู่กันตามลำพัง ถูกคนอื่นเห็นนั้นไม่ดีจริง ๆนอกจากนี้สภาพปัจจุบันของเธอ ก็ไม่สะดวกที่จะถูกคนเห็นมากเกินไปหลังจากพิจารณาอย่างรอบคอบแล้ว หลิ่วเซิงเซิงก็ยื่นมือไปให้เขาจิ่งฉุนยิ้มแล้วพูดว่า "รู้ว่าพระชายามีจิตใจที่ดี และจะไม่ปล่อยให้ข้าตายโดยไม่ช่วย"ขณะพูด เขาก็ยื่นมือไปคว้ามือของหลิ่วเซิงเซิง "ขอบคุณพระชายาดึงข้า...""ดึงเจ้าบ้าอะไร ให้ข้าจับชีพจรให้เจ้า"หลิ่วเซิงเซิงสบัดมือของเขาออกโดยตรงจู่ ๆ จิ่งฉุนก็เขินอาย ตัวเองล้ม ดึงตัวเองขึ้นมาก่อนค่อยตรวจชีพจรไม่ได้เหรอ?ในที่สุดเขาก็ลุกขึ้นเองและตบเสื้อผ้าของเขาก่อนที่จะยื่นมือไปหาหลิ่วเซิงเซิงอีกครั้งหลิ่วเซิงเซิงตรวจชีพจรของเขา แต่ภายในครู่หนึ่ง สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง"เจ้าถูกวางยาพิษได้ยังไง?"ยิ่งกว่านั้น ยังเป็นพิษแบบเดียวกับที่หนานมู่เจ๋อโดน...แน่นอนว่าประโยคนี้เธอไม่ได้พูด เพราะถ้าพูดออกมา ก็เท่ากับยอมรับว่าตัวเองเป็นเซินเอ๋อไม่ใช่เหรอ?"การมาหาพระ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-25
  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 75 ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน

    มู่เหยียนซีรู้สึกอึดอัดในใจ ทําให้เขาทั้งโกรธและทําอะไรไม่ถูก "หนานมู่เจ๋อมีคนที่ชอบอยู่แล้ว! เจ้าก็ดูออกว่าเขา....""เธอเป็นแค่สาวใช้ไม่ใช่เหรอ แม้ว่าท่านพี่เจ๋อจะสนใจเธอ แต่เธอก็ไม่คู่ควรกับท่านพี่เจ๋อ! เธอเป็นเพียงคนรับใช้ที่ต่ำต้อย เธอจะไม่เป็นภัยคุกคามใด ๆ ต่อข้า!"มู่หงพูดด้วยความโกรธ: "อีกอย่าง จัดการกับสาวใช้แค่คนเดียว มันง่ายมากสําหรับเจ้าไม่ใช่เหรอ?"มู่เหยียนซีโกรธมากจนพูดไม่ออกเมื่อเห็นสิ่งนี้ มู่หงก็ก้าวไปข้างหน้าและจับมือของเขาไว้"เหยียนซี ข้ารู้ว่าเจ้ารู้สึกยังไงกับข้า แต่ข้าก็เคยบอกแล้วว่า? ข้าเคยชอบเจ้ามาก่อน แต่ตอนนี้ความรักของข้ามันจืดจางลงไปแล้ว รอบตัวข้าไม่มีใครไว้ใจได้ ข้าสามารถเชื่อได้แค่เจ้า เจ้าช่วยข้าได้ไหม?"เมื่อเผชิญหน้ากับความอ้อนวอนของคนรัก มู่เหยียนซีไม่สามารถต้านทานได้จริง ๆ "ข้ามีวิธีทําให้เขาตัดใจ""จริงเหรอ?"มู่เหยียนซีพยักหน้าเบา ๆ "เจ้าไม่ได้เขา คนอื่นก็จะต้องไม่ได้ด้วย แบบนี้เจ้าดีใจไหม?"ขณะที่พูด เขาก็ค่อย ๆ หยิบหน้ากากที่ชำรุดออกมาทันทีที่เธอเห็นหน้ากาก มู่หงก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาว่า "ทำไมของนางนั่นมาอยู่ที่เจ้าล่ะ? เจ้าฆ่าเธอไ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-25
  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 76 พาผู้หญิงกลับมาคนหนึ่ง

    ทันทีที่หนานมู่เจ๋อออกไป ทุกคนนอกประตูก็คุกเข่าลงบนพื้นด้วยความเคารพเขาดูอ่อนแอ หลังจากวิ่งออกไปก็เห็นร่างที่อ่อนแอนั้นร่างนั้นซุกตัวอยู่ที่มุมห้อง นอนอยู่บนพื้นในสภาพที่น่าสังเวช ทำให้เขาเจ็บใจอย่างสุดซึ้งจริง ๆราวกับว่าในโลกนี้เหลือเพียงพวกเขาสองคน และทุกคนรอบตัวเขาก็เหมือนดอกไม้ใบหญ้าริมถนนในสายตาของเขาในช่วงเวลานี้ เขาก็ตระหนักว่าตัวเองใส่ใจผู้หญิงคนนี้มาก...เหตุการณ์ทั้งหมดในช่วงสองวันที่ผ่านมาแวบขึ้นมาในสมอง และเมื่อมองดูร่างเล็ก ๆ ที่น่าสมเพชนั้น หนานมู่เจ๋อก็รู้สึกโกรธ"ใครบอกให้พวกเจ้าปฏิบัติต่อเธอแบบนี้!"อาจจะโกรธเกินไป ความโกรธโจมตีหัวใจในชั่วขณะ จนกระอักเลือดออกมาเต็มปากท่านเสนาบดีตกใจมากจึงรีบประคองเขา "ฝ่าบาท ท่านเป็นอะไรไหม? เรื่องนี้พวกเราสามารถอธิบายได้ ท่านอย่าโกรธเด็ดขาด!""เธอเป็นคนของข้า พวกเจ้ากล้าดียังไง!"กล้าดียังไงถึงทิ้งเธอไว้ที่มุมแบบนี้?กล้าดียังไงถึงไม่สนใจเธอ?ความโกรธดังกล่าวทำให้ ท่านเสนาบดีตกใจมาก "เมื่อวานพวกเราทำความสะอาดและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอ ยังหาหมอมาให้เธอด้วย...""พอแล้ว ข้าเชื่อแต่สิ่งที่เห็นด้วยตาตัวเองเท่านั้น! แคกแคก พ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-25
  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 77 ทําได้ทุกอย่าง

    ตามโม่เล่าอย่างรุกรี้รุกรนมาที่จวนชิงหยุน และเห็นคนกลุ่มใหญ่ทันทีที่เขาเข้าไปพวกสาวใช้ก็เข้าและออกจากห้องนอนอย่างฉุกละหุก ทุกคนที่ออกมาจากห้องนอนถืออ่างน้ำเปื้อนเลือดไว้ในมือหมอหลวงหลายคนยืนอยู่ที่ประตูและดูเหมือนจะกำลังพูดถึงบางสิ่งบางอย่าง แต่หนานมู่เจ๋อก็ยืนอยู่นอกประตูด้วยสีหน้าที่มืดมนและน่ากลัวโม่เล่าปาดเหงื่อจากหน้าผากแล้วพูดว่า "ท่านอ๋อง พระชายามาแล้ว"หนานมู่เจ๋อไม่ได้มองพวกเขาด้วยซ้ำ แค่พูดอย่างเย็นชา: "ใครให้เองพาเธอมาที่นี่?"โม่เล่าพูดด้วยน้ําเสียงหนักแน่นว่า: "ท่านอ๋อง ผู้หญิงคนนั้นบาดเจ็บหนักมาก คนไม่รู้วิชาแพทย์ ไม่เพียงแต่ใช้ยาไม่ดี แม้แต่สภาพบาดแผลก็ดูไม่ออก พวกข้าก็ไม่สะดวกที่จะเข้าไป หมอหญิงต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะมา พระชายาเข้าใจวิชาแพทย์นิดหน่อย ตอนนี้ได้แต่ให้เธอดูก่อนเท่านั้น"คิ้วของหนานมู่เจ๋อเต็มไปด้วยความกังวล เขาไม่แม้แต่จะมองหลิ่วเซิงเซิง แต่ยังคงจ้องมองที่ประตูห้องนอนต่อไป"ห้ามใครถอดหน้ากากออกจากใบหน้าของเธอโดยไม่ได้รับคําสั่งจากข้า เธอไม่ชอบ เข้าใจไหม?"ประโยคนี้ดูเหมือนจะพูดให้คนอื่นฟัง แต่หลิ่วเซิงเซิงเข้าใจว่าเขาพูดให้ตัวเองฟังเขาอนุญาตให

    ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-25
  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 78 ข้าไม่เคยชอบเธอ

    ไม่ต้องให้เสี่ยวเจียงไปส่ง หลิ่วเซิงเซิงก็หันหลังและเดินออกไปเองเมื่อเห็นทั้งคู่ทะเลาะกันแข็งทื่อขนาดนี้ เสี่ยวเจียงก็มองหนานมู่เจ๋ออย่างกระอักกระอ่วนเล็กน้อย "ท่านอ๋อง นี่เป็นครั้งแรกที่ท่านพาผู้หญิงกลับมา เป็นเรื่องปกติที่พระชายาจะไม่พอใจ อย่างไรเสียพระชายาก็ชอบท่านมาหลายปี...""ข้าไม่เคยชอบเธอ"เสี่ยวเจียงสะดุ้ง "งั้น เซินเอ๋อคนนั้น…""รอเธอฟื้นแล้ว ข้าจะแต่งงานกับเธอ"เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เสี่ยวเจียงก็ตกใจมาก "ท่านอ๋อง ไม่ได้เด็ดขาด! ไม่ใช่ข้าน้อยเข้าข้างพระชายา แต่รู้จักตัวตนของผู้หญิงคนนี้เลย ท่านลืมไปแล้วหรือว่าตอนเจอเธอครั้งแรกเธอยัง...""ข้ารู้ว่าข้ากำลังทำอะไรอยู่ ไม่ต้องให้เองมาสั่งสอน"หนานมู่เจ๋อพูดอย่างหนักแน่นว่า "ตั้งแต่ข้าฟื้นขึ้นมา ข้าไม่ได้อยู่ดูแลเธอเลย ถ้าไม่ใช่เพราะเธอบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้ข้าคงจะอยู่เคียงข้างเธอ..."เสี่ยวเจียงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในช่วงสองวันที่ผ่านมา แต่เมื่อมองดูสภาพของท่านอ๋อง ก็เห็นได้ชัดว่าจริงใจท่านอ๋องไร้ความปราณีต่อพระชายา ดูเหมือนว่าต่อจากนี้ไป ชีวิตของพระชายาจะยิ่งลําบากมากขึ้นทันทีที่เขาออกจากจวนชิงหยุน เสี่ยวถังก็เดินเข้ามาด้

    ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-25
  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 79 นิยายน้ำเน่าสองเรื่อง

    มู่ชิงชิงสะดุ้ง มองไปที่ชายชุดดำข้างหน้าเธอ เธอถามอย่างสับสนว่า "เซินเอ๋อ?"หลิ่วเซิงเซิงยิ้ม "ข้าอย่างนี้แล้ว เจ้ายังจำข้าได้อีกเหรอ?""เจ้าคือเซินเอ๋อจริง ๆ เหรอ?"มู่ชิงชิงตกใจและรีบดึงเธอไปที่ที่นั่งหรูหราเพื่อนั่งลง "ข้าได้ยินชื่อของเจ้าหลายครั้งมากในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ปรากฎว่าเจ้าคือคนที่ช่วยท่านพ่อของข้ามาก่อน เจ้าคือคนของอ๋องชาง?"เปลือกตาของหลิ่วเซิงเซิงกระตุก "เจ้ารู้เรื่องแล้ว?""แน่นอน! สองวันหลังจากที่อ๋องชางหายตัวไป ท่านพ่อของข้าก็พาเขากลับมาที่จวน ข้าได้ยินมาว่าเขาเอาแต่เรียกชื่อเจ้าตอนที่เขาหมดสติ จากนั้นทุกคนก็รู้ว่าเจ้าชื่อ เซินเอ๋อ ตอนนั้นข้าสงสัยว่าใช่เจ้าหรือเปล่า ไม่คิดว่าจะเป็นเจ้าจริง ๆ เจ้าเก่งเกินไปแล้วไหม? ได้ยินว่าเจ้าช่วยท่านอ๋องกลับมา เจ้าได้ทำอะไรไปบ้าง?"มู่ชิงชิงดูเหมือนจะมีคำพูดมากมาย "ไม่น่าแปลกใจเลยที่เจ้าให้ความรู้สึกแปลก ๆ แก่ข้า ที่แท้เจ้าคือคนของอ๋องชาง... ""แคกแคก ข่าวลือกำลังทำให้เข้าใจผิด ข้าไม่ใช่คนของเขา"หลิ่วเซิงเซิงพูดอย่างเขินอาย: "บังเอิญเจอกัน เลยวิ่งหนีไปด้วยกัน""ไม่ใช่ นั่นไม่ใช่!"จู่ ๆ มู่ชิงชิงก็พูดด้วยความตื่นเต้น

    ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-25
  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 80 เจ้ารู้จักแก๊งอู่ชิวไหม?

    มู่ชิงชิงก้มหน้าลงด้วยความสิ้นหวัง "ใช่ เธอทำอย่างนั้น เธอเข้ามาแทนที่ข้า เมื่อพี่รองฟื้นตัวเต็มที่ เธอก็เอาผลประโยชน์ของข้าไปโดยสิ้นเชิง เช่นเดียวกับทุกสิ่งที่ข้าชอบเมื่อตอนเป็นเด็กเธอจะต้องแย่งไป..."หลิ่วเซิงเซิงลูบขมับตัวเอง "ดังนั้นเธอจึงปลอมเป็นเจ้าและได้รับความจริงใจจากมู่เหยียนซี?""ข้าคิดว่าพี่รองเดิมทีหน้าจะชอบพี่สาวอยู่แล้ว เขาจึงหวังว่าเป็นพี่สาวที่เป็นคนดูแล..."หลิ่วเซิงเซิงทำอะไรไม่ถูก "นี่เป็นแค่ความคิดของเจ้าเองเท่านั้น บางทีตอนนั้นมู่เหยียนซีแค่แยกเจ้าสองคนไม่ออก ดังนั้นจึงตะโกนเรียกพี่สาวหยั่งเชิงเท่านั้น เจ้าเป็นคนที่อ่อนไหวเกินไปและคิดมากเกินไป!"มู่ชิงชิงก้มหน้าแล้วพูดว่า "ข้าก็คิดเรื่องนี้เหมือนกัน แต่นั่นเป็นเรื่องต่อมาแล้ว ต่อมาข้าโตขึ้น เรื่องนี้ผ่านไปนานมาก ข้าก็ยากที่จะรื้อฟื้นเรื่องเก่า ๆ ขึ้นมาใหม่ อย่างไรก็ตามคนหนึ่งเป็นคนที่ข้าชอบและอีกคนเป็นพี่สาวของข้า ข้าไม่อยากทําให้พี่สาวของข้าอับอายและไม่ต้องการให้พี่รองผิดหวัง ยิ่งไปกว่านั้นข้าก็ไม่ได้สวยแบบพี่สาว ถ้าพี่รองรู้ความจริงแล้ว ไม่แน่..."เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ มู่ชิงชิงก็ถอนหายใจยาวและไม่ได้พูดต่อ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-25

บทล่าสุด

  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้

    "ชีวิตและความตายของคนคนหนึ่งไม่สำคัญเท่ากับชาวบ้าน ถ้าวันนั้นเป็นเจ้าและข้าสองคนไปช่วยที่ประตูเมือง ชาวบ้านทั้งเมืองมองด้วยสายตาเย็นชา งั้นวันนี้ข้าก็จะมองด้วยตาเย็นชา แต่วันนั้นชาวบ้านทั้งเมืองมาช่วยเหลือ พวกเขาเห็นแก่หน้าข้ามาก แม้ว่าพวกเขาจะเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง พวกเขาก็ไปแล้ว ในเมื่อเป็นแบบนี้ วันนี้ข้าก็ไม่เข้าไปยุ่งไม่ได้ นี่จึงเป็นการไปมาหาสู่กันตามมารยาท"สายตาของหลิ่วเซิงเซิงแน่วแน่มาก "ถ้าไม่ใช่โรคระบาด การมาของเราก็แค่ไร้ประโยชน์ แต่ถ้าเป็นโรคระบาดจริง ๆ ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่ อย่างที่หมอเหอพูด นี่เป็นพื้นฐานที่สุดในฐานะหมอ"อี้โจวถอนหายใจ "ท่านเป็นแบบนี้มาตลอด คนที่ทำดีแก่ท่านก็จำได้ ก็เหมือนคนที่ทำไม่ดีแก่ท่าน ท่านก็จำได้ ท่านพูดมีเหตุผลอย่างนี้ ข้าจะได้ไม่กล้าพูดว่าท่านเป็นห่วงอ๋องชางแล้ว""แคกแคกแคก..."หลิ่วเซิงเซิงไอสองสามครั้งแล้วพูดว่า "อย่าเดาไปทั่ว"ขณะที่อี้โจวกำลังจะพูด หมอทุกคนที่อยู่ข้างหน้าก็เข้าไปแล้ว และในไม่ช้าพวกเขาก็ส่ายหัวออกมาหมอเหอกลับมาหาหลิ่วเซิงเซิงด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "แม่นาง ไม่จำเป็นต้องเข้าไปดูเลย มันเป็นโรคระบาดจริง ๆ"เมื่อเห็นสีหน

  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ

    หนานมู่เจ๋อเพียงมองไปรอบ ๆ อย่างสงบ ร้านขายยาแห่งนี้ไม่ใหญ่นักและไม่ต่างจากร้านขายยาอื่น เขาไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงมาที่นี่โดยบังเอิญ เขาเหลือบมองบันไดข้าง ๆ แล้วถามว่า "ชั้นสองเป็นที่พักผ่อนของพวกเจ้าเหรอ ?"หมอเหอยิ้มและกล่าวว่า "ตอบฝ่าบาท ชั้นบนเป็นห้องผู้ป่วย ให้ผู้ป่วยหนักบางคนได้พักผ่อน"เฉินเหลียงเฟิงพยักหน้าอย่างชื่นชม "มีห้องผู้ป่วยในร้านขายยา ค่อนข้างหายาก"หมอเหอกล่าวว่า "นี่คือความคิดของหมอเทวดาหลิ่วทั้งหมด เธอบอกว่าผู้ป่วยบางคนมีไข้สูงไม่ลด ถ้าอยู่บ้านตลอดเวลา ไข้นาน ๆ จะเผาสมอง ถ้ารุนแรงหน่อยก็ควรอยู่ที่ร้านขายยา มีอะไรก็แก้ไขได้ทันที""หมอเทวดาหลิ่วของพวกเจ้าอยู่ชั้นบนหรือเปล่า?"หนานมู่เจ๋อจู่ ๆ ก็ถามขึ้นหมอเหอพยักหน้า "ให้ข้าน้อยไปเชิญเธอลงมามั๊ย?""อ๋องชาง ท่านเจ้าเมือง มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น!"ได้ยินแต่เสียงตื่นตระหนกจากนอกประตู จากนั้นองครักษ์ก็รีบเข้ามา ทันทีที่เข้ามา ก็คุกเข่าลงบนพื้น "มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น!"หนานมู่เจ๋อหงุดหงิดเล็กน้อย "พูดมา""โรคระบาด โรคระบาดเข้ามาในเมืองแล้ว หลายคนในเมืองมีอาการอาเจียนด้วยกัน ริมฝีปากของพวกเขาเป็นสีม่วง กินอะไรก็

  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้

    ราวกับว่าศรัทธาทั้งหมดของเขาพังทลายลงในขณะนี้ หรงหรงก็ถอยหลังไปหนึ่งก้าวและเกือบจะล้มลงกับพื้นเธอมองไปที่หลิ่วเซิงเซิงด้วยความหวาดกลัว "เจ้า เจ้าวางแผนข้า?"หลิ่วเซิงเซิงพูดอย่างบริสุทธิ์ใจ "จะพูดได้ยังไงว่าเป็นแผนการ? ทุกคำที่เจ้าพูดนั้นเจ้าเป็นคนพูดเอง และทุกการกระทำที่เจ้าทำนั้นถูกวางแผนอย่างรอบคอบด้วยตัวเจ้าเอง เจ้าเองที่มาที่นี่เพื่อข่มขู่ข้า ข้าไม่ใช่พยาธิในท้องของเจ้า จะรู้ได้อย่างไรว่าเจ้ามาที่นี่แล้วจะทำเรื่องแบบนี้?"ขณะพูด เธอก็เอามือแตะหน้าตัวเองอีกครั้ง "ตบนั้นเจ็บใช่ไหม? เห้อ ครั้งที่แล้วเจ้าก็ทำแบบนี้ ไม่รู้จริง ๆ ว่าเจ้าคิดยังไง บางทีคนหน้าหนาตบยังไงก็ไม่เจ็บใช่ไหมล่ะ?"หรงหรงสั่นไปหมด "มันมากเกินไปแล้ว! พวกเจ้าทำมากเกินไปแล้ว...""พอแล้ว!"จู่ ๆ เฉินโย่วก็ขัดจังหวะเธอ แล้วพูดอย่างเย็นชา "ใครกันแน่ที่ทำเกินไป? แล้วใครกันแน่ที่หลอกลวง? หรงหรง เจ้าไม่คิดจะอธิบายให้ข้าฟังหน่อยเหรอ?"หรงหรงตื่นตระหนก "สามี ท่านอย่าถูกหลอก นี่เป็นแผนการของพวกเขาทั้งหมด พวกเขาจงใจนัดข้ามา จงใจนำข้าให้พูดคำที่ไม่ดีเหล่านั้น แล้วจงใจพาท่านไปที่ประตู ทุกอย่างเป็นไปโดยเจตนา พวกเขาแค่คิดจะ

  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง

    อี้โจวโกรธมาก ขณะที่กำลังจะพูด หลิ่วเซิงเซิงก็เดินออกไปอย่างเย็นชา "เดิมทีพวกเรากำลังจะไป ในเมื่อฮูหยินน้อยกระตือรือร้นมาก ข้าคิดว่าเราอยู่ต่อดีกว่า"สีหน้าสาวใช้เปลี่ยนไป "เจ้ารู้ตัวเองมั๊ยว่ากำลังพูดอะไรอยู่?""ในเมื่อเจ้านำคำพูดมาด้วยความกระตือรือร้นขนาดนี้ งั้นข้าก็ต้องกระตือรือร้นหน่อย เจ้าก็ช่วยข้าบอกฮูหยินน้อยด้วย นัดเธอไปพบที่หย่งชุนถังพรุ่งนี้เถอะ ถ้าเธอไม่มา เรื่องราวความเจ้าชู้ของเธอในเมืองหลวงในอดีตก็จะสะเทือนในเจียงเฉิง"เมื่อเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของหลิ่วเซิงเซิง สาวใช้ก็โกรธมาก "เจ้าหมายความว่าอย่างไร?""ความหมายของข้าเจ้าไม่จำเป็นต้องเข้าใจ ฮูหยินน้อยของเจ้าเข้าใจก็พอ"หลังจากพูดจบ หลิ่วเซิงเซิงก็ปิดประตูอย่างไม่เกรงใจและกลอกตา "อะไรวะเนี่ย"อี้โจวยังเยาะเย้ยว่า "ไม่ดูตัวเองเลยว่าตัวเองเป็นยังไงยังกล้ามาขู่ ผู้หญิงคนนั้นช่างปัญญาอ่อนไม่รู้เรื่อง!""กลัวว่าสมองจะใช้ในการหลอกลวงผู้ชายอย่างเดียว"หลิ่วเซิงเซิงดูถูกเหยียดหยามและกระซิบคำพูดสองสามคำกับอี้โจว ก่อนที่จะกลับไปที่ห้องเพื่อพักผ่อนเช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อหลิ่วเซิงเซิงมาถึงหย่งชุนถัง หรงหรงก็รออยู่ที่ประตูมาน

  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน

    ดวงตาหนานมู่เจ๋อกระตือรือร้น และหลังจากพูดแล้ว เขาก็เดินไปยังทิศทางที่หลิ่วเซิงเซิงจากไปหลังจากนั้นเพียงไม่กี่ก้าว ท่านเจ้าเมืองก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขา"ฝ่าบาท ฝั่งหยุนตูมีความเคลื่อนไหวอีกแล้ว!"หนานมู่เจ๋อหายใจเข้าลึกและต้องหยุด "เกิดอะไรขึ้น?""ตอบฝ่าบาท รายงานจากแนวหน้า หยุนตูไม่ได้ถอนกำลัง แต่ตั้งค่ายอยู่บนทุ่งหญ้าไม่ไกลจากประตูเมืองของเรา เกรงว่าเขาจะต้องทำสงครามที่ยืดเยื้อกับเรา!"เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เสี่ยวเจียงก็รีบถามว่า "ยืนอยู่บนกำแพงเมือง สามารถเห็นค่ายของพวกเขาไหม?""อยู่ค่อนข้างไกล แต่ถ้ายืนสูง ๆ ก็จะมองเห็นได้นิดหน่อย"เจ้าเมืองพูดอย่างจริงจัง "ฝ่าบาทจะเสด็จไปดูหรือไม่?"หนานมู่เจ๋อดูเหมือนจะฟุ้งซ่านเล็กน้อย จนกระทั่งเขาได้ยินคำเตือนของเสี่ยวเจียง เขาก็พยักหน้า"ไปกันเถอะ""..."ในไม่ช้าพวกเขาก็ออกจากจวนเจ้าเมือง ขี่ม้าและรีบไปที่ประตูเมืองด้วยเหตุผลบางอย่าง นับตั้งแต่เขาเห็นรอยแผลเป็นบนหลัง หัวใจของหนานมู่เจ๋อก็สับสน รู้สึกเสมอว่าร่างด้านหลังนั้นคุ้นเคยมาก...เสี่ยวเจียงที่อยู่ด้านข้างดูเหมือนจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่างและพูดอย่างจริงจัง "ท่านอ๋อง พระชายาไม่อยู่

  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ

    เมื่อระยะทางใกล้เข้ามา หัวใจของหลิ่วเซิงเซิงก็เต้นเร็วขึ้นเรื่อย ๆ เธอไม่สามารถรับประกันได้ว่าหนานมู่เจ๋อ จะจำตัวเองได้หรือไม่เมื่อเขาเห็นตัวเอง...โชคดีที่หนานมู่เจ๋อไม่ได้มาทางพวกเขา แต่เลี้ยวไปทางแยกถนนข้างหน้า คนรับใช้ที่อยู่รอบ ๆ ก็ก้มหน้าลงและทำความเคารพ หลิ่วเซิงเซิงและอี้โจวก็ก้มศีรษะลงเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่ดึงดูดความสนใจของพวกเขาจนกระทั่งร่างของพวกเขาค่อย ๆ จางหายไป อี้โจวก็เงยหน้าขึ้น "ข้าไม่เคยเห็นท่านกลัวอะไรเลย ข้าไม่เคยคิดว่าท่านจะกลัวการพบกับอ๋องชาง…""ม่ใช่ว่ากลัว แค่ไม่อยาก""ได้ยินมาว่าอ๋องชางรักท่านมาก ดูออกว่าท่านก็มีเขาอยู่ในใจ ในเมื่อเป็นแบบนี้ ทำไมต้องหลบหน้าไม่ไปพบ?"หลิ่วเซิงเซิงเงียบ "บอกไม่ถูก บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าข้าไม่เคยคิดที่จะอยู่ในจวนลึกไปตลอดชีวิต พอคิดว่าอนาคตอาจจะต้องแบ่งปันสามีของตัวเองกับผู้หญิงคนอื่น ก็ยากที่จะยอมรับ แทนที่จะอยู่ที่นั่นและรอให้ตัวเองจมลึก สู้ใจร้ายหน่อย ไม่ต้องเจอกันอีก""แต่ข้าได้ยินมาว่า อ๋องชางขัดพระราชโองการ และไม่ได้แต่งงานกับนางสนมใด ๆ เลย…"อี้โจวกระซิบ "เป็นไปได้ไหมที่ระหว่างท่านสองคนมีความเข้าใจผิดมากมาย?""อาจจะ

  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก

    มีผู้คนมากมายอยู่รอบ ๆ ทุกคนพูดคุยและหัวเราะ ดื่มเฉลิมฉลอง หลิ่วเซิงเซิงไม่ต้องการคุยกับพวกเขา แต่เธอกลัวที่จะดึงดูดความสนใจมากเกินไป เธอจึงพยักหน้า ยกแก้วขึ้นแล้วชนกับหรงหรงหรงหรงยิ้มแล้วจิบชา "ข้าคิดมาตลอดว่าคุณชายคือหมอเทวดาหลิ่ว แต่หลังจากได้ยินพวกเขาพูดในวันนี้ข้าจึงรู้ว่าที่แท้เป็นแม่นาง พูดตามตรง ข้าตกใจมาก ข้าไม่ไม่คิดว่าแม่นางจะเป็นวีรสตรี เคยทำไม่ดีมาก่อน หวังว่าแม่นางจะไม่ใส่ใจ"หลิ่วเซิงเซิงไม่ต้องการสุภาพกับเธอ แค่อยากดื่มให้เสร็จและจากไปโดยเร็วแต่แก้วเหล้าสัมผัสริมฝีปาก ทันใดนั้นเธอก็ได้กลิ่นยา เป็นยาระบาย...เธอเยาะเย้ย เหลือบมองสาวใช้ที่กำลังรินเหล้าอยู่ข้าง ๆ จากนั้นมองดูรอยยิ้มอันน่ายินดีของหรงหรง แล้วเธอก็เข้าใจทุกอย่างในทันทีแต่ยังคงยกแก้วเหล้าและดื่มจนหมดคิดว่าครั้งนี้หรงหรงคือสำนึกผิดจากใจจริง ไม่คิดว่าจะอยากให้ตัวเองขายหน้าต่อหน้าคนอื่นเมื่อเห็นเธอดื่ม หรงหรงก็ดูมีความสุขมาก พูดจาสุภาพสองสามคำแล้วเดินไปที่ห้องโถงบางทีเธออาจตื่นเต้นเกินไป แม้ว่าจู่ ๆ จะรู้สึกเจ็บแปลบที่น่อง แต่เธอก็ไม่ได้จริงจังกับมันและปฏิบัติต่อมันเหมือนกับยุงกัดหลิ่วเซิงเซิงสะบั

  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด

    สีหน้าของเฉินโย่วเปลี่ยนไป "อะไรนะ? ใครกล้าดีขนาดนั้น กล้ามัดเธอบนถนน?"คนใช้เหลือบมองหลิ่วเซิงเซิงอย่างลังเล จากนั้นจึงมองไปที่อี้โจวข้าง ๆ หลิ่วเซิงเซิง และสุดท้ายก็หันกลับมามองที่เฉินโย่วเฉินโย่วไม่ใช่คนโง่ เข้าใจความหมายของการมองนั้นอย่างรวดเร็วเขาหันกลับไปมองหลิ่วเซิงเซิง ในขณะที่กำลังจะถามอะไรบางอย่าง ก็เห็นคนอีกกลุ่มหนึ่งเข้ามาใกล้ นำโดยท่านเจ้าเมืองเฉินเหลียงเฟิงเห็นแต่เฉินเหลียงเฟิงมาหาพวกเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าและพูดว่า "นี่คือหมอเทวดาหลิ่วใช่ไหม? ชื่อเสียงโด่งดังมานาน และวันนี้มันยิ่งโด่งดังมากขึ้น เชิญเข้ามาก่อน"หลิ่วเซิงเซิงพยักหน้าอย่างสุภาพ จากนั้นมองไปที่เฉินโย่วและพูดว่า "ท่านเจ้าเมืองน้อยลองไปถามฮูหยินของท่านก่อน ตอนพวกท่านรักษาประตูเมือง เธอทำอะไรอยู่ หรือถามชาวบ้านในเมืองก็ได้"หลังจากพูดอย่างนั้น เธอก็เดินตามท่านเจ้าเมืองเข้าไปในสถานการณ์แบบนี้เฉินโย่วก็ไม่สามารถพูดอะไรได้แค่พูดว่า "ไปตรวจสอบ ตรวจสอบดีแล้วค่อยว่ากัน""ได้ ขอรับ...""..."จวนเจ้าเมืองในวันนี้สนุกสนานและมีชีวิตชีวามาก ถนนด้านนอกจวนเจ้าเมืองยังเต็มไปด้วยผู้คนที่ส่งเสียงเชียร์และเฉลิมฉลอง

  • พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง   บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง

    เชียงไชโย เสียงตะโกน ตะโกนออกมาทีละคน!นี่เป็นการต่อสู้ที่น่าตื่นเต้น แม้ว่าในเมืองจะมีทหารไม่ถึงสองหมื่นนาย แต่ในขณะนี้ ดูเหมือนว่าทหารแต่ละคนจะมีทหารหลายพันนายอยู่ข้างหลังพวกเขา!เมื่อมีชาวบ้านเข้าร่วม สงครามก็พลิกกลับอย่างรวดเร็ว ไม่เพียงแต่รักษาประตูเมืองได้เท่านั้น แต่กองทัพศัตรูที่หลงผิดปีนขึ้นไปบนกำแพงก็ถูกโค่นล้มทีละคนและพ่ายแพ้เหมือนภูเขา!แม้แต่หนานมู่เจ๋อที่อยู่ในสนามรบมาหลายปีก็ไม่เคยเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ มีเพียงทหารเท่านั้นที่ปกป้องชาวบ้านมาตลอด เคยเห็นชาวบ้านช่วยเหลือทหารที่ไหน?ใครกันที่มีแรงดึงดูดอันทรงพลังเช่นนี้?บนกำแพงเมือง ขวัญกำลังใจของทหารอยู่ในระดับสูง และชาวบ้านต่างเคลื่อนย้ายอาวุธและช่วยเหลือ เกือบทุกคนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อต่อต้านศัตรู!ใต้กำแพงเมืองชาวบ้านตะโกนเสียงดัง"ออกแรงหน่อย! ทุกคนอดทนไว้!""แม่งเอ๊ย ถ้าไม่กลัวว่าพวกเขามีโรคระบาด คงจะเปิดประตูเมืองและฆ่าเต่าพวกนี้!""ทุกคนสู้ ๆ!""..."สงครามยังคงดำเนินต่อไป และไม่มีใครสังเกตเห็นร่างทั้งสองยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ บนหลังคาในระยะไกล"ฉากนี้ ทำให้คนรู้สึกตื่นเต้นจริง ๆ"เสี่ยวกงถอนหายใจและกล่าวเ

DMCA.com Protection Status