LOGINShare
บทที่ 259 ถูกเธอล่อลวงแล้ว
Last Updated:
2024-03-01 17:00:00Related chapters
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 260 เป็นคนดีมาก
อย่างไรก็ตาม เสี่ยวอู่รอมาเป็นเวลานานแต่ก็ไม่รอจนความตายมาถึง ในที่สุดเขาก็ลืมตาขึ้นช้า ๆ แต่จิ่งฉุนไม่ได้อยู่ตรงหน้าเขาอีกต่อไปเขารอไม่ไหวที่จะลงจากภูเขาแล้วจริง ๆ เหรอ?ที่เชิงเขาไฟยังคงลุกไหม้อยู่ และผู้คนจำนวนนับไม่ถ้วนรีบเร่งเพื่อดับไฟพร้อมถังน้ำ แต่พวกเขาทั้งหมดเต็มไปด้วยเขม่าและไอมู่ชิงชิงคุกเข่าลงบนพื้นและร้องเสียงดัง เมื่อไฟลดลงเล็กน้อย เธอก็คลานไปและเริ่มค้นหา"เซินเอ๋อ! เซินเอ๋อ..."เสียงของเธอก้องไปทั่วท้องฟ้า และไม่รู้เมื่อไหร่ คนกลุ่มใหญ่ก็ปรากฏตัวรอบตัวเธอเมื่อผู้คนดับไฟเห็นเจ้าหน้าที่และทหารจำนวนมากมา พวกเขาต่างซ่อนตัวกันด้วยความหวาดกลัว โชคดีที่ไฟตอนนี้มีน้อยมาก แต่โรงเตี๊ยมที่เคยรุ่งโรจน์กลับกลายเป็นซากปรักหักพังมีร่างหนึ่งเดินขึ้นไปข้างหลังมู่ชิงชิงอย่างว่างเปล่า "เจ้ากำลังเรียกใคร?"มู่ชิงชิงตกใจและหันไปหาหนานมู่เจ๋อดูเหมือนเธอจะคว้าฟางช่วยชีวิตไว้ได้ และพูดอย่างตื่นเต้น "เซิงเซิง หลิ่วเซิงเซิง! เธอถูกไฟกลืนหายไปเพื่อช่วยข้า และตอนนี้เธออยู่ใต้ซากปรักหักพัง! รีบไปช่วยเธอ! รีบไปช่วยเธอ!"เสียงมู่ชิงชิงแหบแห้งจากการร้องไห้ แต่เมื่อมองดูซากปรักหักพังตร
Last Updated : 2024-03-02พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 261 เธอถูกเผาตายทั้งเป็น
เสี่ยวเจียงรู้สึกผิดและเริ่มค้นหาซากปรักหักพังเจตนาฆ่าในดวงตาของหนานมู่เจ๋อค่อย ๆ หายไป แต่ดวงตาของเขาดูเหมือนจะสูญเสียจิตวิญญาณไป เขาแค่มองไปที่มู่ชิงชิงอย่างเงียบ ๆ"เธอยังพูดอะไรอีก?"มู่ชิงชิงส่ายหัว "ข้าไม่รู้ ข้าไม่รู้จริง ๆ ข้ารู้แค่ว่าเธอชอบท่านมากจริง ๆ! เธอไม่ชอบดื่มเหล้า เธอบอกว่าการดื่มเหล้าเป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์ที่สุด เมื่อไม่มีความสุขก็ควรหาวิธีเสริมสร้างตัวเองแทนที่จะใช้เหล้าเพื่อคลายความกังวล แต่เมื่อท่านทำให้เธอไม่มีความสุข เธอก็หยิบแก้วเหล้าขึ้นมาเอง""ตอนแรกข้ารู้ว่าเซินเอ๋อก็คือหลิ่วเซิงเซิง คนอื่นก็ไม่รู้ ข้าช่วยเธอเก็บความลับ แต่ก็ทำให้ข้าเห็นความอ่อนแอของเธอเยอะมาก เห็นได้ชัดว่าเธอช่วยท่านไว้ แต่เมื่อเธอได้รับความคับข้องใจที่จวนเสนาบดี ท่านกลับไม่ตื่นขึ้นมา พอตื่นขึ้นมาก็เอาของปลอมไปคนหนึ่ง ส่วนเธอได้รับบาดเจ็บสาหัสและต้องรับสายตาเย็นชาของท่าน""ท่านยังให้คนโบยเธออีก ทั้ง ๆ ที่เธอกำลังช่วยชีวิตคนอยู่ ท่านก็ไม่เชื่อ พวกท่านทุกคนไม่เชื่อเธอ เธอก็เสียใจเหมือนกัน! เมื่อใดก็ตามที่เธอไม่มีความสุข เธอก็จะมาท่านมาอีกแล้วคุยกับข้า แต่เพื่อปกป้องข้าและเพื่อคำนึงถึงคว
Last Updated : 2024-03-02พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 262 เหลือแค่กระดูกนิดเดียว
จิ่งฉุนยืนเงียบ ๆ โดยไม่พูดอะไร แต่เสี่ยวอู่พูดว่า " นายท่านของข้ากับพระชายาไม่ได้มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกัน ยอมช่วยเหลือก็เมตตากรุณาแล้ว ต้องให้เจ้าสั่งด้วยเหรอ?""ไม่ได้มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกัน?"อาสิงมองจิ่งฉุนอย่างไม่อยากจะเชื่อ "ในช่วงสองวันที่ผ่านมา ทุกคนเสียใจกับพระชายา แต่เจ้ากินนอนสบาย ครั้งก่อนพวกเหอเชียนชิวทำร้ายพระชายา เจ้าก็แค่ยืนดูเฉย ๆ ครั้งนี้เจ้าก็ยังยืนดูอยู่เฉย ๆ เจ้ายังเป็นคนอยู่หรือเปล่า?"หัวใจของจิ่งฉุนกระตุกวูบ"เหอเชียนชิว เธอเคยช่วยข้าไว้""บ้า! คนจากจวนอำมาตย์ต้องการฆ่าเจ้าแทบไม่ทัน แล้วพวกเขาจะช่วยเจ้าได้อย่างไร? แม้ว่าเจ้าจะหาข้อแก้ตัว ก็หาที่ดีกว่านี้ได้ไหม!"อาสิงดึงคอเสื้อของเขาขึ้นด้วยความโกรธ "เจ้าอย่าลืมสิว่า ตอนที่เจ้าได้รับบาดเจ็บสาหัสจากจวนอำมาตย์และถูกโยนอยู่นอกจวน ใครเป็นคนชีวิตเจ้าและล้างพิษให้เจ้า! ถ้าไม่ใช่เพราะพระชายาช่วยชีวิตเจ้าไว้ครั้งแล้วครั้งเล่า เจ้าก็คงตายไปเป็นพันครั้งแล้ว!"ชั่วครู่หนึ่ง จิ่งฉุนก็ตกตะลึงไปทั้งตัว"เจ้าพูดว่าอะไรนะ? เป็นเธอ..."จู่ ๆ ภาพวันนั้นก็แวบขึ้นมาในหัวของเขา วันนั้นพวกเหอเชียนชิวเอาแต่พูดว่าพวกเธอช่วยตั
Last Updated : 2024-03-02พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง ตอนที่ 263 ก็แค่พระชายาคนหนึ่งตาย
ฝนตกยาวนานกว่าครึ่งเดือนไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ หนานมู่เจ๋อก็เริ่มพูดจาเพ้อเจ้อขึ้นมา บางครั้งก็ส่งคนไปค้นหารอบ ๆ ซากปรักหักพัง เขาบอกว่าเขาฝันถึงหลิ่วเซิงเซิง แล้วบอกว่าเธอยังไม่ตายเขากลายเป็นคนใจเย็นผิดปกติ ไม่ได้ติดเหล้าและไม่ได้ใจลอย แต่ทุ่มเททั้งกายและใจให้กับงาน ไล่ล่าพรรคพวกของหนานหว่านหนิงที่เหลือไปพลาง จัดการเรื่องการเมืองไปพลางแน่นอนว่าไม่มีใครกล้าพูดถึงการตายของหลิ่วเซิงเซิงต่อหน้าเขา แม้ว่าทุกคนจะรู้ความจริง แต่เมื่อเผชิญหน้ากับหนานมู่เจ๋อ ก็กล้าพูดเพียงว่าหลิ่วเซิงเซิงหายตัวไปและคนที่หายตัวไปพร้อมกันยังมีจิ่งฉุนหนานซินขังตัวเองอยู่ในจวนและกินข้าวต้มเป็นเวลาเจ็ดวันติดต่อกัน ซึ่งทำให้สนมโหรวเป็นห่วงมากแต่เมื่อสนมโหรวมาหา เธอก็นอนอยู่บนเตียงแล้วหันหลังให้"ลูกเอ๋ย คนตายแล้วไม่อาจฟื้นขึ้นมาได้ แม่รู้ว่าลูกเสียใจ แต่...""ท่านไม่อยากให้ข้าออกไปไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ข้าไม่ออกไปแล้ว ต่อไปก็จะปลอดภัยดี ไม่สมใจท่านเหรอ?""ซินเอ๋อ การตายของพระชายาอ๋องชางไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้า ทำไมเจ้าถึงต้องเสียใจขนาดนี้?""มันไม่เกี่ยวอะไรกับข้า! แต่มันเกี่ยวกับท่าน! คนอื่นเป็นผู้ช่วยชี
Last Updated : 2024-03-03พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 264 หรือว่าเธอเดินทางข้ามเวลามา
หลิ่วเซิงเซิงยิ้มและพูดว่า "กองกำลังทั้งหมดของเราซ่อนอยู่ในที่ลับ จะต้องมีป้ายบอกทางด้านสว่างเพื่อทำให้คนเข้าใจผิดคิดว่าเราเปิดโรงเตี๊ยม ถ้าไม่มีอะไรเราก็สามารถรับธุรกิจได้ ถ้ามีอะไร เราก็สามารถถอยกลับได้อย่างรวดเร็ว"อี้โจวเงียบไปครู่หนึ่ง "แม่นางวางแผนจะสร้างสำนักงานใหญ่ในเจียงเฉิงจริง ๆ เหรอ?"หลิ่วเซิงเซิงเลิกคิ้ว "ได้ยินว่าที่นั่นคึกคัก ในเมืองมีประชาชนเป็นแสนคน เป็นเมืองใหญ่ที่ติดอันดับต้น ๆ ของอาณาจักรเฟิงชิง ไปที่นั่นก็ดี แถมยังห่างไกลจากเมืองหลวง ตอนนี้เราไม่มีที่อยู่อาศัย ไปที่ไหนที่นั่นก็คือนักงานใหญ่ ก็ไม่ถือว่าย้ายสำนักงานใหญ่ไปที่นั่นใช่ไหม?"อี้โจวมีสีหน้าเคร่งขรึม "ถ้าเป็นปกติ ไปที่นั่นดีจริง ๆ แต่ช่วงนี้ชายแดนยังมีสงครามอยู่ หยุนตูจู่ ๆ ก็โจมตีชายแดนอย่างกะทันหัน ไม่กี่เดือนก็ยึดครองตงเฉิงแล้ว ไม่นานมานี้ยังโจมตีเมืองหลี่เฉิง หลี่เฉิงก็อยู่ข้างเมืองเจียงเฉิง ระยะเวลาเดินทางไม่ถึงวัน ถ้าขี่ม้าเร็ว ๆ ครึ่งวันก็ถึง ใกล้ขนาดนั้น อาจจะเป็นเป้าหมายต่อไปของหยุนตู..."หลิ่วเซิงเซิงพยักหน้าเล็กน้อย "ข้ารู้"หากไม่ใช่สงครามที่ทำให้คนตื่นตระหนก โจรภูเขาเหล่านั้นก็ไม่กล้าปล้น
Last Updated : 2024-03-03พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 265 ไม่จำเป็นต้องทำให้ผู้อื่นเสื่อมเสีย
ฟังคำพูดของพวกเขาสองคน หลิ่วเซิงเซิงก็รู้แล้ว ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก แค่ขึ้นรถม้าที่จะจากไปแต่ระหว่างทางกลับ อี้เฉินจะชมผู้หญิงคนนั้นเป็นครั้งคราวอี้โจวรู้สึกหงุดหงิดเมื่อได้ยินสิ่งนี้ "ตามที่เจ้าพูด เธอยังสามารถสร้างชื่อในยุทธภพด้วย?""แน่นอน ข้าคุยกับเธอแค่คืนเดียวก็เห็นความทะเยอทะยานของเธอแล้ว เหตุผลที่เธอรีบจากไปก็เพื่อเข้าร่วมการประชุมบทกวีที่เจียงเฉิง ท่านคิดสิ เธอถูกโจรภูเขาลักพาตัวไปแล้ว สิ่งแรกที่ทำหลังจากหนีไปคือคิดว่าเข้าร่วมการประชุมบทกวี ต้องเป็นคนที่ยอดเยี่ยมแค่ไหน?""ยอดเยี่ยมจริง ๆ ยังถูกโจรภูเขาลักพาตัวไปอีกเหรอ? พูดออกไปก็ทำให้คนตลกแล้ว""ท่านพี่ ทำไมท่านพูดจาแบบนี้?""..."สองคนที่อยู่นอกรถม้ายังคงทะเลาะกัน หลิ่วเซิงเซิงที่อยู่ภายในรถก็ลูบขมับตัวเองอย่างแรงถ้ารู้แต่เนิ่น ๆ เมื่อวานก็ไม่ไปนอนแล้ว อยากรู้จริง ๆ ว่าผู้หญิงแบบไหนที่ทําให้หนุ่มคนนี้หลงใหลแบบนี้ได้?เมื่อไปถึงเมืองเจียงเฉิง ท้องฟ้าก็มืดสนิทแล้วพวกเขามาถึงร้านขายยาในเจียงเฉิงโดยตรงและอาศัยอยู่ในจวนเล็ก ๆ แห่งใหม่ภายใต้การจัดการของสมาชิกแก๊งหลังจากการเดินทางมาทั้งวัน หลิ่วเซิงเซิงก็หมดแรงและหลับไ
Last Updated : 2024-03-03พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 266 ผู้หญิงคนนี้มีสติปัญญาที่ยอดเยี่ยม
ขณะพูด หย่งซวนก็เดินไปที่โต๊ะของพวกเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ"ครั้งที่แล้วขอบคุณพวกท่านที่ช่วยข้าไว้ ถ้าไม่ใช่พวกท่าน ตอนนี้ข้ายังอยู่ในรังโจรอยู่เลย"หลิ่วเซิงเซิงเก็บบทกวีที่ตัวเองเขียนด้วยสีหน้าสงบและไม่ได้พูดอะไรแต่อี้เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม "เรื่องเล็กน้อย แม่นางเชิญนั่ง"หย่งซวนนั่งลงอย่างไม่เกรงใจ จึงมองหลิ่วเซิงเซิงแวบหนึ่งและเห็นแผลเป็นบนใบหน้าครึ่งหนึ่งของเธอ หย่งซวนก็ตกใจอย่างเห็นได้ชัด แกล้งทำเป็นใจเย็นและพูดว่า "แม่นางคนนี้คือ...""เพื่อน เราสามคนเปิดร้านขายยาด้วยกัน"ในที่สุดหลิ่วเซิงเซิงก็เปิดปากพูดหย่งซวนพยักหน้าอย่างมีความหมาย "เปิดร้านขายยาที่เจียงเฉิงเหรอ?"อี้เฉินกล่าวว่า "ใช่ เราเปิดสามร้านในเมืองเจียงเฉิง ก็คือสามร้านที่ธุรกิจดีที่สุด"หลิ่วเซิงเซิง "..."ผู้ชายคนนี้พูดทุกอย่างจากนั้นก็เห็นดวงตาของหย่งซวนเป็นประกายมาก "ศิลปะการต่อสู้แข็งแกร่ง เปิดร้านขายยาอีก ได้ทั้งรักษาและต่อสู้ คุณชายทั้งสองเก่งมากจริง ๆ""แม่นางร้องเพลงไพเราะ บทกวีก็เขียนได้ดี ถึงจะเรียกว่าเก่งจริง ๆ"ดวงตาของอี้เฉินดูเหมือนจะมีดวงดาวโผล่ออกมาหย่งซวนเขินอาย "คุณชายชมเกินไปแล้ว
Last Updated : 2024-03-04พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 267 ผู้หญิงที่ชอบทำตัวเด่น
หลิ่วเซิงเซิงอยากกลับไปมากแล้ว ไม่ได้ให้ความสนใจกับคำพูดของหย่งซวนมากนักแต่อี้โจวพูดไม่ออกว่า "การหายตัวไปของเด็ก ๆ ได้รับการจัดการโดยทางการ ไม่จําเป็นต้องให้ประชาชนอย่างเราต้องเป็นห่วง นอกจากนี้แม่นางก็เป็นผู้หญิง แม้ว่าจะไปเจอเจ้าเมืองจริง ๆ เจ้าเมืองก็อาจไม่มีเวลาสนใจเจ้า สู้เอาเวลาไปพัฒนาตัวเองและดูแลของขวัญที่คนอื่นมอบให้เจ้าเมื่อไม่นานจะดีกว่า"คำพูดที่เย็นชาและไร้หัวใจเหล่านี้ทำให้หย่งซวนรู้สึกเขินอายทันที "คำพูดของคุณชายหมายความว่ายังไง?""ท่านพี่ ท่านพูดอะไร?"อี้เฉินพูดไม่ออก "แม่นางหย่งซวน เจ้าไม่ต้องสนใจเขา พี่ชายของข้าหัวแข็งมาก เขาชอบพูดแบบนี้เสมอ"เห็นได้ชัดว่าหย่งซวนเข้าใจอะไรบางอย่าง แต่เธอไม่แสดงออกมา แค่ยิ้มอย่างเชื่องช้าแต่จู่ ๆ ผู้คนบนถนนก็ถอยกลับไปทั้งสองฝั่ง โดยยังคงตะโกนว่า "เจ้าเมืองมาแล้ว" ประมาณนี้หลิ่วเซิงเซิงก็ถอยกลับไปข้างถนนและเห็นรถม้าคันหนึ่งมาในทิศทางนี้จากระยะไกล"ได้ยินมาว่าช่วงนี้เจ้าเมืองกำลังสืบสวนคดีเด็กหายตัวไปทุกวัน นี่ก็หนึ่งเดือนแล้ว แต่ยังไม่มีเงื่อนงำเลย""เห้อ เมืองข้าง ๆ ได้สูญเสียไปแล้ว หยุนตูเกือบจะตีเมืองเจียงเฉิงของเราแล้ว
Last Updated : 2024-03-04
Latest chapter
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้
"ชีวิตและความตายของคนคนหนึ่งไม่สำคัญเท่ากับชาวบ้าน ถ้าวันนั้นเป็นเจ้าและข้าสองคนไปช่วยที่ประตูเมือง ชาวบ้านทั้งเมืองมองด้วยสายตาเย็นชา งั้นวันนี้ข้าก็จะมองด้วยตาเย็นชา แต่วันนั้นชาวบ้านทั้งเมืองมาช่วยเหลือ พวกเขาเห็นแก่หน้าข้ามาก แม้ว่าพวกเขาจะเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง พวกเขาก็ไปแล้ว ในเมื่อเป็นแบบนี้ วันนี้ข้าก็ไม่เข้าไปยุ่งไม่ได้ นี่จึงเป็นการไปมาหาสู่กันตามมารยาท"สายตาของหลิ่วเซิงเซิงแน่วแน่มาก "ถ้าไม่ใช่โรคระบาด การมาของเราก็แค่ไร้ประโยชน์ แต่ถ้าเป็นโรคระบาดจริง ๆ ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่ อย่างที่หมอเหอพูด นี่เป็นพื้นฐานที่สุดในฐานะหมอ"อี้โจวถอนหายใจ "ท่านเป็นแบบนี้มาตลอด คนที่ทำดีแก่ท่านก็จำได้ ก็เหมือนคนที่ทำไม่ดีแก่ท่าน ท่านก็จำได้ ท่านพูดมีเหตุผลอย่างนี้ ข้าจะได้ไม่กล้าพูดว่าท่านเป็นห่วงอ๋องชางแล้ว""แคกแคกแคก..."หลิ่วเซิงเซิงไอสองสามครั้งแล้วพูดว่า "อย่าเดาไปทั่ว"ขณะที่อี้โจวกำลังจะพูด หมอทุกคนที่อยู่ข้างหน้าก็เข้าไปแล้ว และในไม่ช้าพวกเขาก็ส่ายหัวออกมาหมอเหอกลับมาหาหลิ่วเซิงเซิงด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "แม่นาง ไม่จำเป็นต้องเข้าไปดูเลย มันเป็นโรคระบาดจริง ๆ"เมื่อเห็นสีหน
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ
หนานมู่เจ๋อเพียงมองไปรอบ ๆ อย่างสงบ ร้านขายยาแห่งนี้ไม่ใหญ่นักและไม่ต่างจากร้านขายยาอื่น เขาไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงมาที่นี่โดยบังเอิญ เขาเหลือบมองบันไดข้าง ๆ แล้วถามว่า "ชั้นสองเป็นที่พักผ่อนของพวกเจ้าเหรอ ?"หมอเหอยิ้มและกล่าวว่า "ตอบฝ่าบาท ชั้นบนเป็นห้องผู้ป่วย ให้ผู้ป่วยหนักบางคนได้พักผ่อน"เฉินเหลียงเฟิงพยักหน้าอย่างชื่นชม "มีห้องผู้ป่วยในร้านขายยา ค่อนข้างหายาก"หมอเหอกล่าวว่า "นี่คือความคิดของหมอเทวดาหลิ่วทั้งหมด เธอบอกว่าผู้ป่วยบางคนมีไข้สูงไม่ลด ถ้าอยู่บ้านตลอดเวลา ไข้นาน ๆ จะเผาสมอง ถ้ารุนแรงหน่อยก็ควรอยู่ที่ร้านขายยา มีอะไรก็แก้ไขได้ทันที""หมอเทวดาหลิ่วของพวกเจ้าอยู่ชั้นบนหรือเปล่า?"หนานมู่เจ๋อจู่ ๆ ก็ถามขึ้นหมอเหอพยักหน้า "ให้ข้าน้อยไปเชิญเธอลงมามั๊ย?""อ๋องชาง ท่านเจ้าเมือง มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น!"ได้ยินแต่เสียงตื่นตระหนกจากนอกประตู จากนั้นองครักษ์ก็รีบเข้ามา ทันทีที่เข้ามา ก็คุกเข่าลงบนพื้น "มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น!"หนานมู่เจ๋อหงุดหงิดเล็กน้อย "พูดมา""โรคระบาด โรคระบาดเข้ามาในเมืองแล้ว หลายคนในเมืองมีอาการอาเจียนด้วยกัน ริมฝีปากของพวกเขาเป็นสีม่วง กินอะไรก็
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้
ราวกับว่าศรัทธาทั้งหมดของเขาพังทลายลงในขณะนี้ หรงหรงก็ถอยหลังไปหนึ่งก้าวและเกือบจะล้มลงกับพื้นเธอมองไปที่หลิ่วเซิงเซิงด้วยความหวาดกลัว "เจ้า เจ้าวางแผนข้า?"หลิ่วเซิงเซิงพูดอย่างบริสุทธิ์ใจ "จะพูดได้ยังไงว่าเป็นแผนการ? ทุกคำที่เจ้าพูดนั้นเจ้าเป็นคนพูดเอง และทุกการกระทำที่เจ้าทำนั้นถูกวางแผนอย่างรอบคอบด้วยตัวเจ้าเอง เจ้าเองที่มาที่นี่เพื่อข่มขู่ข้า ข้าไม่ใช่พยาธิในท้องของเจ้า จะรู้ได้อย่างไรว่าเจ้ามาที่นี่แล้วจะทำเรื่องแบบนี้?"ขณะพูด เธอก็เอามือแตะหน้าตัวเองอีกครั้ง "ตบนั้นเจ็บใช่ไหม? เห้อ ครั้งที่แล้วเจ้าก็ทำแบบนี้ ไม่รู้จริง ๆ ว่าเจ้าคิดยังไง บางทีคนหน้าหนาตบยังไงก็ไม่เจ็บใช่ไหมล่ะ?"หรงหรงสั่นไปหมด "มันมากเกินไปแล้ว! พวกเจ้าทำมากเกินไปแล้ว...""พอแล้ว!"จู่ ๆ เฉินโย่วก็ขัดจังหวะเธอ แล้วพูดอย่างเย็นชา "ใครกันแน่ที่ทำเกินไป? แล้วใครกันแน่ที่หลอกลวง? หรงหรง เจ้าไม่คิดจะอธิบายให้ข้าฟังหน่อยเหรอ?"หรงหรงตื่นตระหนก "สามี ท่านอย่าถูกหลอก นี่เป็นแผนการของพวกเขาทั้งหมด พวกเขาจงใจนัดข้ามา จงใจนำข้าให้พูดคำที่ไม่ดีเหล่านั้น แล้วจงใจพาท่านไปที่ประตู ทุกอย่างเป็นไปโดยเจตนา พวกเขาแค่คิดจะ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง
อี้โจวโกรธมาก ขณะที่กำลังจะพูด หลิ่วเซิงเซิงก็เดินออกไปอย่างเย็นชา "เดิมทีพวกเรากำลังจะไป ในเมื่อฮูหยินน้อยกระตือรือร้นมาก ข้าคิดว่าเราอยู่ต่อดีกว่า"สีหน้าสาวใช้เปลี่ยนไป "เจ้ารู้ตัวเองมั๊ยว่ากำลังพูดอะไรอยู่?""ในเมื่อเจ้านำคำพูดมาด้วยความกระตือรือร้นขนาดนี้ งั้นข้าก็ต้องกระตือรือร้นหน่อย เจ้าก็ช่วยข้าบอกฮูหยินน้อยด้วย นัดเธอไปพบที่หย่งชุนถังพรุ่งนี้เถอะ ถ้าเธอไม่มา เรื่องราวความเจ้าชู้ของเธอในเมืองหลวงในอดีตก็จะสะเทือนในเจียงเฉิง"เมื่อเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของหลิ่วเซิงเซิง สาวใช้ก็โกรธมาก "เจ้าหมายความว่าอย่างไร?""ความหมายของข้าเจ้าไม่จำเป็นต้องเข้าใจ ฮูหยินน้อยของเจ้าเข้าใจก็พอ"หลังจากพูดจบ หลิ่วเซิงเซิงก็ปิดประตูอย่างไม่เกรงใจและกลอกตา "อะไรวะเนี่ย"อี้โจวยังเยาะเย้ยว่า "ไม่ดูตัวเองเลยว่าตัวเองเป็นยังไงยังกล้ามาขู่ ผู้หญิงคนนั้นช่างปัญญาอ่อนไม่รู้เรื่อง!""กลัวว่าสมองจะใช้ในการหลอกลวงผู้ชายอย่างเดียว"หลิ่วเซิงเซิงดูถูกเหยียดหยามและกระซิบคำพูดสองสามคำกับอี้โจว ก่อนที่จะกลับไปที่ห้องเพื่อพักผ่อนเช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อหลิ่วเซิงเซิงมาถึงหย่งชุนถัง หรงหรงก็รออยู่ที่ประตูมาน
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน
ดวงตาหนานมู่เจ๋อกระตือรือร้น และหลังจากพูดแล้ว เขาก็เดินไปยังทิศทางที่หลิ่วเซิงเซิงจากไปหลังจากนั้นเพียงไม่กี่ก้าว ท่านเจ้าเมืองก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขา"ฝ่าบาท ฝั่งหยุนตูมีความเคลื่อนไหวอีกแล้ว!"หนานมู่เจ๋อหายใจเข้าลึกและต้องหยุด "เกิดอะไรขึ้น?""ตอบฝ่าบาท รายงานจากแนวหน้า หยุนตูไม่ได้ถอนกำลัง แต่ตั้งค่ายอยู่บนทุ่งหญ้าไม่ไกลจากประตูเมืองของเรา เกรงว่าเขาจะต้องทำสงครามที่ยืดเยื้อกับเรา!"เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เสี่ยวเจียงก็รีบถามว่า "ยืนอยู่บนกำแพงเมือง สามารถเห็นค่ายของพวกเขาไหม?""อยู่ค่อนข้างไกล แต่ถ้ายืนสูง ๆ ก็จะมองเห็นได้นิดหน่อย"เจ้าเมืองพูดอย่างจริงจัง "ฝ่าบาทจะเสด็จไปดูหรือไม่?"หนานมู่เจ๋อดูเหมือนจะฟุ้งซ่านเล็กน้อย จนกระทั่งเขาได้ยินคำเตือนของเสี่ยวเจียง เขาก็พยักหน้า"ไปกันเถอะ""..."ในไม่ช้าพวกเขาก็ออกจากจวนเจ้าเมือง ขี่ม้าและรีบไปที่ประตูเมืองด้วยเหตุผลบางอย่าง นับตั้งแต่เขาเห็นรอยแผลเป็นบนหลัง หัวใจของหนานมู่เจ๋อก็สับสน รู้สึกเสมอว่าร่างด้านหลังนั้นคุ้นเคยมาก...เสี่ยวเจียงที่อยู่ด้านข้างดูเหมือนจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่างและพูดอย่างจริงจัง "ท่านอ๋อง พระชายาไม่อยู่
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ
เมื่อระยะทางใกล้เข้ามา หัวใจของหลิ่วเซิงเซิงก็เต้นเร็วขึ้นเรื่อย ๆ เธอไม่สามารถรับประกันได้ว่าหนานมู่เจ๋อ จะจำตัวเองได้หรือไม่เมื่อเขาเห็นตัวเอง...โชคดีที่หนานมู่เจ๋อไม่ได้มาทางพวกเขา แต่เลี้ยวไปทางแยกถนนข้างหน้า คนรับใช้ที่อยู่รอบ ๆ ก็ก้มหน้าลงและทำความเคารพ หลิ่วเซิงเซิงและอี้โจวก็ก้มศีรษะลงเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่ดึงดูดความสนใจของพวกเขาจนกระทั่งร่างของพวกเขาค่อย ๆ จางหายไป อี้โจวก็เงยหน้าขึ้น "ข้าไม่เคยเห็นท่านกลัวอะไรเลย ข้าไม่เคยคิดว่าท่านจะกลัวการพบกับอ๋องชาง…""ม่ใช่ว่ากลัว แค่ไม่อยาก""ได้ยินมาว่าอ๋องชางรักท่านมาก ดูออกว่าท่านก็มีเขาอยู่ในใจ ในเมื่อเป็นแบบนี้ ทำไมต้องหลบหน้าไม่ไปพบ?"หลิ่วเซิงเซิงเงียบ "บอกไม่ถูก บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าข้าไม่เคยคิดที่จะอยู่ในจวนลึกไปตลอดชีวิต พอคิดว่าอนาคตอาจจะต้องแบ่งปันสามีของตัวเองกับผู้หญิงคนอื่น ก็ยากที่จะยอมรับ แทนที่จะอยู่ที่นั่นและรอให้ตัวเองจมลึก สู้ใจร้ายหน่อย ไม่ต้องเจอกันอีก""แต่ข้าได้ยินมาว่า อ๋องชางขัดพระราชโองการ และไม่ได้แต่งงานกับนางสนมใด ๆ เลย…"อี้โจวกระซิบ "เป็นไปได้ไหมที่ระหว่างท่านสองคนมีความเข้าใจผิดมากมาย?""อาจจะ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก
มีผู้คนมากมายอยู่รอบ ๆ ทุกคนพูดคุยและหัวเราะ ดื่มเฉลิมฉลอง หลิ่วเซิงเซิงไม่ต้องการคุยกับพวกเขา แต่เธอกลัวที่จะดึงดูดความสนใจมากเกินไป เธอจึงพยักหน้า ยกแก้วขึ้นแล้วชนกับหรงหรงหรงหรงยิ้มแล้วจิบชา "ข้าคิดมาตลอดว่าคุณชายคือหมอเทวดาหลิ่ว แต่หลังจากได้ยินพวกเขาพูดในวันนี้ข้าจึงรู้ว่าที่แท้เป็นแม่นาง พูดตามตรง ข้าตกใจมาก ข้าไม่ไม่คิดว่าแม่นางจะเป็นวีรสตรี เคยทำไม่ดีมาก่อน หวังว่าแม่นางจะไม่ใส่ใจ"หลิ่วเซิงเซิงไม่ต้องการสุภาพกับเธอ แค่อยากดื่มให้เสร็จและจากไปโดยเร็วแต่แก้วเหล้าสัมผัสริมฝีปาก ทันใดนั้นเธอก็ได้กลิ่นยา เป็นยาระบาย...เธอเยาะเย้ย เหลือบมองสาวใช้ที่กำลังรินเหล้าอยู่ข้าง ๆ จากนั้นมองดูรอยยิ้มอันน่ายินดีของหรงหรง แล้วเธอก็เข้าใจทุกอย่างในทันทีแต่ยังคงยกแก้วเหล้าและดื่มจนหมดคิดว่าครั้งนี้หรงหรงคือสำนึกผิดจากใจจริง ไม่คิดว่าจะอยากให้ตัวเองขายหน้าต่อหน้าคนอื่นเมื่อเห็นเธอดื่ม หรงหรงก็ดูมีความสุขมาก พูดจาสุภาพสองสามคำแล้วเดินไปที่ห้องโถงบางทีเธออาจตื่นเต้นเกินไป แม้ว่าจู่ ๆ จะรู้สึกเจ็บแปลบที่น่อง แต่เธอก็ไม่ได้จริงจังกับมันและปฏิบัติต่อมันเหมือนกับยุงกัดหลิ่วเซิงเซิงสะบั
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด
สีหน้าของเฉินโย่วเปลี่ยนไป "อะไรนะ? ใครกล้าดีขนาดนั้น กล้ามัดเธอบนถนน?"คนใช้เหลือบมองหลิ่วเซิงเซิงอย่างลังเล จากนั้นจึงมองไปที่อี้โจวข้าง ๆ หลิ่วเซิงเซิง และสุดท้ายก็หันกลับมามองที่เฉินโย่วเฉินโย่วไม่ใช่คนโง่ เข้าใจความหมายของการมองนั้นอย่างรวดเร็วเขาหันกลับไปมองหลิ่วเซิงเซิง ในขณะที่กำลังจะถามอะไรบางอย่าง ก็เห็นคนอีกกลุ่มหนึ่งเข้ามาใกล้ นำโดยท่านเจ้าเมืองเฉินเหลียงเฟิงเห็นแต่เฉินเหลียงเฟิงมาหาพวกเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าและพูดว่า "นี่คือหมอเทวดาหลิ่วใช่ไหม? ชื่อเสียงโด่งดังมานาน และวันนี้มันยิ่งโด่งดังมากขึ้น เชิญเข้ามาก่อน"หลิ่วเซิงเซิงพยักหน้าอย่างสุภาพ จากนั้นมองไปที่เฉินโย่วและพูดว่า "ท่านเจ้าเมืองน้อยลองไปถามฮูหยินของท่านก่อน ตอนพวกท่านรักษาประตูเมือง เธอทำอะไรอยู่ หรือถามชาวบ้านในเมืองก็ได้"หลังจากพูดอย่างนั้น เธอก็เดินตามท่านเจ้าเมืองเข้าไปในสถานการณ์แบบนี้เฉินโย่วก็ไม่สามารถพูดอะไรได้แค่พูดว่า "ไปตรวจสอบ ตรวจสอบดีแล้วค่อยว่ากัน""ได้ ขอรับ...""..."จวนเจ้าเมืองในวันนี้สนุกสนานและมีชีวิตชีวามาก ถนนด้านนอกจวนเจ้าเมืองยังเต็มไปด้วยผู้คนที่ส่งเสียงเชียร์และเฉลิมฉลอง
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง
เชียงไชโย เสียงตะโกน ตะโกนออกมาทีละคน!นี่เป็นการต่อสู้ที่น่าตื่นเต้น แม้ว่าในเมืองจะมีทหารไม่ถึงสองหมื่นนาย แต่ในขณะนี้ ดูเหมือนว่าทหารแต่ละคนจะมีทหารหลายพันนายอยู่ข้างหลังพวกเขา!เมื่อมีชาวบ้านเข้าร่วม สงครามก็พลิกกลับอย่างรวดเร็ว ไม่เพียงแต่รักษาประตูเมืองได้เท่านั้น แต่กองทัพศัตรูที่หลงผิดปีนขึ้นไปบนกำแพงก็ถูกโค่นล้มทีละคนและพ่ายแพ้เหมือนภูเขา!แม้แต่หนานมู่เจ๋อที่อยู่ในสนามรบมาหลายปีก็ไม่เคยเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ มีเพียงทหารเท่านั้นที่ปกป้องชาวบ้านมาตลอด เคยเห็นชาวบ้านช่วยเหลือทหารที่ไหน?ใครกันที่มีแรงดึงดูดอันทรงพลังเช่นนี้?บนกำแพงเมือง ขวัญกำลังใจของทหารอยู่ในระดับสูง และชาวบ้านต่างเคลื่อนย้ายอาวุธและช่วยเหลือ เกือบทุกคนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อต่อต้านศัตรู!ใต้กำแพงเมืองชาวบ้านตะโกนเสียงดัง"ออกแรงหน่อย! ทุกคนอดทนไว้!""แม่งเอ๊ย ถ้าไม่กลัวว่าพวกเขามีโรคระบาด คงจะเปิดประตูเมืองและฆ่าเต่าพวกนี้!""ทุกคนสู้ ๆ!""..."สงครามยังคงดำเนินต่อไป และไม่มีใครสังเกตเห็นร่างทั้งสองยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ บนหลังคาในระยะไกล"ฉากนี้ ทำให้คนรู้สึกตื่นเต้นจริง ๆ"เสี่ยวกงถอนหายใจและกล่าวเ
