เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 141 ไม่สวยเหมือนเมื่อก่อน
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-01-30 15:45:52บทที่เกี่ยวข้อง
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 142 เพลงที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน
หนานเทียนขมวดคิ้ว "ไม่คิด"หนานลั่วเฉินถอนหายใจ "เอาล่ะ ข้าแค่ตาลาย คนหนึ่งมีจิตใจดี ส่วนอีกคนก็ดุร้ายและอิจฉา พวกเขาแตกต่างอย่างสิ้นเชิง"กระบวนการจัดเลี้ยงค่อนข้างน่าเบื่อ หลิ่วเซิงเซิงหาวเป็นครั้งคราวและไม่มีอารมณ์จะชมการแสดงเลยเธอแค่อยากจะเสร็จเร็วแล้วกลับไปนอนเสียงกู่เจิงอันไพเราะดังมาจากบนเวที และหลิ่วเซิงเซิงเพียงคิดว่ามันเป็นเพลงที่ถูกสะกดจิต ยิ่งเธอฟังมากเท่าไร เธอก็ยิ่งอยากนอนมากขึ้นเท่านั้นจนกระทั่งเพลงหยุดลงและทุกคนก็ปรบมือให้ หลิ่วเซิงเซิงก็มีพลังมากขึ้น"ทักษะการเล่นกู่เจิงของเฉี่ยนเฉี่ยนยังคงดีเช่นเคย ทำไมวันนี้เจ้าถึงปิดหน้าเอาไว้ล่ะ?"เสียงของฮองเฮาดังขึ้น และหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนบนเวทีก็คุกเข่าลงบนพื้นด้วยอาการโศกเศร้า"ขอบคุณฮองเฮาที่ชื่มชม ปิดหน้าไว้เพราะว่าช่วงนี้สีหน้าเฉี่ยนเฉี่ยนไม่ค่อยดีนัก..."เนื่องจากหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนที่มีชื่อเสียงเรื่องความสวยมาหลายปี ทันทีที่เธอเปิดปาก หลายคนก็มองดูเธอฮองเฮากล่าวว่า "เฉี่ยนเฉี่ยนของเราเป็นสาวสวย แม้ว่าเธอจะสีหน้าไม่ดี แต่เธอก็ยังคงเป็นคนหนึ่งที่สวยที่สุด""ฮองเฮาชมเกินไปแล้ว จริง ๆ แล้ววันนี้เฉี่ยนเฉี่ยนยังเตรียม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-30พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 143 ควรให้เธอขอโทษ
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน เสียงกู่เจิงอันไพเราะนั้นค่อย ๆ หยุดลง มันเป็นเพลงที่ทุกคนไม่เคยได้ยินมาก่อน จนกระทั่งต่อมาก็หยุดลงอย่างสมบูรณ์ ผู้คนก็ไม่ได้ตั้งสติเป็นเวลานาน ราวกับว่าเสียงกู่เจิงนั้นยังคงลอยอยู่รอบ ๆ...ในที่สุดหนานมู่เจ๋อก็มองหลิ่วเซิงเซิงอย่างจริงจัง ความรังเกียจในสายตาก็ดูเหมือนจะจางหายไปเล็กน้อยหนานลั่วเฉินตกตะลึงเหมือนกับทุกคนที่อยู่ตรงนั้นหลิ่วเซิงเซิงจู่ ๆ ก็ลุกขึ้นและเดินไปหาหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนบนเวที "น้องสาว เจ้าไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"ทันทีที่เธอเปิดปาก ทุกคนก็กลับมามีสติอีกครั้ง"วิเศษมาก เพลงนี้วิเศษมาก!""ต่างก็บอกว่าคุณหนูใหญ่จวนแม่ทัพเป็นคนโง่เขลาและไร้ความสามารถ นั่นไม่เป็นเช่นนั้นเลย ทักษะการเล่นกู่เจิงของเธอก็ดีมากเช่นกัน""แต่ไม่เคยได้ยินเพลงนี้มาก่อน ไม่รู้ว่าเธอไปเรียนมาจากไหน ไพเราะมาก...""คิดว่าหลิ่วเซิงเซิงจะขายหน้าแล้ว แต่ไม่กลับไม่คิดว่าจะเป็นหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนที่ขายหน้า""นั่นน่ะสิ เมื่อกี้เธอเต้นมั่วอยู่บนเวทีขี้เหร่มาก""เจ้าดูสิว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่? เธอกลับผลักพี่สาวของตัวเอง...""..."ฝูงชนอึกทึกครึกโครม ทุกคนจ้องมองคนสองคนบนเวทีหลิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-30พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 144 เรื่องครอบครัวขององค์หญิง
เมื่อเห็นคนรอบข้างกําลังชี้มาที่ตัวเอง ไม่ว่าเหอเชียนชิวจะไม่พอใจแค่ไหนก็ได้แต่จากไปเท่านั้น ในใจคิดอย่างไรก็ไม่เข้าใจปฏิกิริยาของหนานมู่เจ๋อทำไมเขาถึงช่วยหลิ่วเซิงเซิง?นี่เป็นไปไม่ได้เลย...หนานซินเพิกเฉยต่อเธอ แต่ยังคงมองหนานมู่เจ๋อ "เสด็จแม่พูดว่าจนถึงตอนนี้ท่านก็ยังไม่มีทายาท และทูลเสด็จพ่อว่าจะหาสนมให้ท่าน"หนานมู่เจ๋อขมวดคิ้ว "ข้ามีคนที่ชอบอยู่แล้ว""แน่นอนข้ารู้ว่าท่านมีคนที่ชอบอยู่แล้ว ดังนั้นข้าจึงมาบอกท่านไง ท่านรู้หรือไม่ว่าพวกเขาต้องการให้ท่านแต่งงานกับใคร? ผู้หญิงคนเมื่อกี้ เหอเชียนชิวคุณหนูใหญ่ของจวนอำมาตย์ แม้ว่าข้าจะรู้ว่าเธอหน้าตาดีจริง ๆ และคนก็ค่อนข้างเงียบสงบ แต่ในความคิดของข้า เธอไม่คู่ควรกับท่านเลย""ท่านดูเมื่อกี้ที่นางทำสิ เหมือนผู้หญิงบ้า มาช่วยน้องชายตัวเองตามอำเภอใจ ไม่รู้เรื่องอะไรเลย สู้คนที่ท่านชอบคนนั้นของท่านไม่ได้ แต่พูดตามตรง คนที่ท่านชอบคนนั้นเป็นแค่ผู้หญิงป่าเถื่อน ไม่คู่ควรกับท่านจริง ๆ สู้พระชายาคนนี้ของท่านไม่ได้"พูดถึงตรงนี้ หนานซินก็มองหลิ่วเซิงเซิงอีกแวบหนึ่ง ด้วยสีหน้ารังเกียจและพูดว่า "ถ้าไม่ได้จริง ๆ พวกท่านก็พยายามหน่อย รีบแก้ปัญห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-30พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 145 ลูกของเธอเป็นของเจ้าหรือเปล่า
หลิ่วเซิงเซิง ไม่ได้พูดอะไร แต่เดินตามองค์หญิงเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว ท่าทางที่ชำนาญนั้นดูเหมือนจะคุ้นเคยกับบ้านหลังนี้มาก...หลิ่วเซิงเซิงหรี่ตาลง ดูเหมือนว่าตัวเองจะเดาไม่ผิด องค์หญิงรู้จักหรงหรงมานานแล้ว...เดินไม่กี่ก้าวก็เห็นร่างของหยูเหวินซื่อในลานบ้านแห่งหนึ่งเห็นแต่เขายืนอยู่ข้างเก้าอี้ด้วยสีหน้าเป็นกังวล ผู้หญิงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เป็นผู้หญิงธรรมดา ๆ ใบหน้าของผู้หญิงมีจุดด่างดำ ตาตี่ ๆ ดูไม่ค่อยสวยจริง ๆ"คุณชายสี่ ตอนนี้ท่านเป็นพระราชบุตรเขยขององค์หญิงแล้ว ไม่ควรมาพบข้าบ่อยนัก ถ้าองค์หญิงรู้เข้า จะต้องโกรธแน่นอน…"หยูเหวินซื่อลูบหัวเธออย่างอ่อนโยน "อย่าคิดมาก องค์หญิงไม่โกรธง่ายขนาดนั้น สิ่งที่เจ้าควรคิดตอนนี้คือตัวเจ้าเอง ข้ารู้ว่าเจ้าอารมณ์ไม่ดี แต่ก็ไม่สามารถล้อเล่นกับชีวิตของเจ้าเองได้"หรงหรงหรี่ตาลง "ข้าแค่ไม่เข้าใจว่า เมื่อก่อนองค์หญิงยังเห็นข้าเป็นเพื่อนอย่างเห็นได้ชัด ทําไมตอนนี้กลับโกรธข้าขนาดนี้ ทุกครั้งที่นึกถึงองค์หญิง ใจข้าก็อึดอัดเป็นพิเศษ...""นั่นก็เพราะว่าใจเธอไม่กว้างพอ ยังทำตัวเป็นเด็กถึงแม้จะโตมากก็ตาม พูดยังไงก็ไร้ประโยชน์ เห้อ คงเป็นแบบนี้ไปตลอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-30พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 146 ลูกของเธอล้มเสียไปแล้ว
ด้วยประโยคดังกล่าว ใบหน้าของหยูเหวินซื่อก็เปลี่ยนเป็นสีเขียวทันที"เจ้า เจ้ารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?"เมื่อได้ยินเขาถามแบบนี้ หลิ่วเซิงเซิงก็เข้าใจทุกสิ่งในทันที"ดูเหมือนเจ้าจะรู้มานานแล้ว คิดว่าความสงสัยขององค์หญิงนั้นถูกต้อง ไม่เพียงแต่พวกเจ้าไม่ชัดเจนเท่านั้น แต่ตอนนี้พวกเจ้ายังมีลูกกันด้วย แล้วเจ้ามีหน้าอะไรมาโมโหใส่องค์หญิง?"จู่ ๆ หยูเหวินซื่อก็ตื่นตระหนก "พระชายา องค์หญิงยังไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม? เจ้าอย่าบอกให้เธอเด็ดขาด ถ้าเธอรู้ หรงหรงจะต้องตายอย่างแน่นอน…""ดังนั้นสิ่งที่องค์หญิงพูดเป็นเรื่องจริงเหรอ? ผู้หญิงคนนั้นล่อลวงผู้ชายหลายคน? เจ้ากลัวว่าเด็กในท้องของเธอไม่ใช่เชื้อสายของเจ้าเหรอ?"หลิ่วเซิงเซิงมีรอยยิ้มบนใบหน้า เต็มไปด้วยการเยาะเย้ยหยูเหวินซื่อไม่เข้าใจว่าเธอรู้ได้อย่างไรว่าหรงหรงกำลังท้อง แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือต้องเก็บความลับนี้ไว้!"เจ้าหรงหรงเข้าใจผิด แม้ว่าเธอกับข้าจะมีความสัมพันธ์กัน แต่ข้าเป็นคนทำลายความบริสุทธิ์ของเธอ ทุกอย่างเป็นความผิดของข้าเองและไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ"หยูเหวินซื่อดูสำนึกผิด"วันนี้เธอฆ่าตัวตายเพราะรู้สึกเสียใจต่อองค์หญิง ข้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-30พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 147 มีเพียงข้าเท่านั้นที่สามารถช่วยเธอได้
หยูเหวินซื่อที่อยู่ในห้องก็รู้ดีว่าเขาไม่สามารถปิดบังได้อีกต่อไป จึงเห็นเขาเดินโซเซออกจากห้องด้วยสีหน้าน่าเกลียดพอ ๆ กันมีเสียง "เพี๊ยะ" และเขาก็ถูกตบทันทีที่ออกมาหนานซินมองเขาทั้งน้ำตา "นี่คือน้องสาวที่เจ้าบอกเหรอ? นี่คือสิ่งที่เจ้าบอกว่าไม่มีอะไรเหรอ? พวกเจ้าถึงกับมีลูกด้วยกันแล้ว เจ้าบอกข้าว่าพวกเจ้าเป็นแค่เพื่อนกันเหรอ? หยูเหวินซื่อ เจ้าใจร้ายมาก! เจ้าโกหกข้าได้ยังไง?"หยูเหวินซื่อเงยหน้าขึ้นและมองไปที่หลิ่วเซิงเซิง แต่กลับหัวเราะเยาะ"จนถึงตอนนี้เจ้ายังเสแสร้งทําอะไรอยู่ล่ะ? จริง ๆ แล้วเจ้ารู้มานานแล้วใช่ไหม? หรงหรงเคยเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเจ้า ตั้งแต่พวกเจ้าทะเลาะกัน เจ้าแกล้งทำเป็นไม่รู้จักเธอตอนอยู่ข้างนอก เมื่อพูดถึงเธอ เจ้ามักจะว่าเธอเป็นปีศาจจิ้งจอก แม้ว่าเจ้าจะพูดเสียงดังว่าจะฆ่าเธอ แต่เจ้าก็ไม่เคยตามหาเธออีกเลย แต่วันนี้เจ้าก็มาที่บ้านอย่างกะทันหัน เพราะรู้ว่าเธอตั้งท้องเลือดเนื้อของข้าแล้วไม่ใช่เหรอ?""เจ้ากำลังพูดไร้สาระอะไร?""ข้าพูดเรื่องไร้สาระเหรอ? หรือว่าคนที่โวยวายอย่างไร้เหตุผลไม่ใช่เจ้าเหรอ? ใช่ เราสองคนมีอะไรกันจริง ๆ ข้าหลงใหลเธอจริง ๆ แต่เจ้าไม่สามาร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-30พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 148 พระราชบุตรเขยรีบร้อนจริง ๆ
เมื่อมองดูหลิ่วเซิงเซิงที่ก้าวร้าวต่อหน้าเขา หยูเหวินซื่อก็จมดิ่งลงไปในความคิดอย่างลึกซึ้งในใจของเขา เขายังไม่อยากจะเชื่อว่าหรงหรงเป็นคนแบบนั้น แต่หลิ่วเซิงเซิงที่อยู่ตรงหน้าเขามั่นใจมากจนยากที่จะไม่คิดมากเขาเดินเข้าไปในห้องอีกครั้ง แต่หมอในห้องก็ออกไปทีละคน เหลือเพียงสาวใช้เพียงไม่กี่คนที่ยังคงยุ่งอยู่กับการดูแลหรงหรงใบหน้าของหรงหรงงซีดเซียวบนเตียง และสาวใช้จับมือของหยูเหวินซื่ออย่างใจจดใจจ่อ"พระราชบุตรเขยโปรดช่วยคุณหนูของข้าด้วย ฮูหยิน ของข้าออกไปทำธุรกิจแล้ว หากพวกเขากลับมาและพบว่าสิ่งนี้เกิดขึ้นกับคุณหนู พวกเขาจะฆ่าข้าน้อยอย่างแน่นอน!""ใช่แล้วพระราชบุตรเขย ท่านเป็นคนเดียวที่สามารถช่วยคุณหนูของข้าได้ในตอนนี้! หมอทุกคนที่มาที่นี่บอกว่าคุณหนูของข้าหมดหวังแล้ว หมอหลวงมีทักษะด้านการแพทย์ที่ดีมาก หากท่านเชิญมาได้ คุณหนูก็จะรอด!""ถ้ามันไม่ได้ผลจริง ๆ ก็ไปขอร้ององค์หญิงดู เพราะองค์หญิงอยู่ที่นี่ หมอหลวงก็จะสามารถออกมาได้อย่างแน่นอน…""คุณหนูของข้าเป็นแบบนี้ก็เพราะเธอ ท่านต้องช่วยเธอนะ""..."สาวใช้หลายคนพูดด้วยสีหน้ากังวล และในไม่ช้าก็คุกเข่าลงกับพื้นทีละคนเตียงมีเลือดเปื้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-30พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 149 เคยมีผู้ชายมาแล้วกี่คน?
ใบหน้าเสี่ยวถังเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ เมื่อเห็นความเฉยเมยของหลิ่วเซิงเซิง ทำได้เพียงติดตามเธอออกไปอย่างสงสัยขณะที่พวกเธอจากไป หยูเหวินซื่อก็เชิญหมอหลายคนเข้ามาด้วยหยูเหวินซื่อรีบให้พวกเขาขึ้นไปดู หลังจากนั้นไม่นานพวกหมอก็ตกใจ"อาการของคุณหนูหรงหรงทรงตัวแล้ว...""อาการทรงตัวเร็วขนาดนี้เลย? เธอเสียเลือดมากขนาดนั้น!" หยูเหวินซื่อไม่อยากจะเชื่อเลยหมอหลายคนก็มีสีหน้าไม่เชื่อเช่นกัน"แม้ว่าอาการของคุณหนูจะยังแย่มาก แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้จะทรงตัวแล้ว…""น่าทึ่งมาก ไม่รู้จริง ๆ ว่าพระชายาทำได้ยังไง""..."ฟังหมอหลายคนอุทาน หยูเหวินซื่อกลับอดไม่ได้ที่จะก้าวถอยหลังเธอช่วยหรงหรงไว้ได้จริง ๆและอย่างง่ายดาย...นี่หมายความว่าสิ่งที่เธอพูดอาจเป็นเรื่องจริงใช่ไหม?หยูเหวินซื่อรู้สึกอยู่เสมอว่าโลกกำลังจะล่มสลาย เขาจับมือของหมออย่างสั่นเทา"หมอ หมอท่านช่วยตรวจดูข้าให้หน่อยได้มั้ย?""พระราชบุตรเขยอยากตรวจดูอะไร?"หยูเหวินซื่อรู้สึกเขินอายเล็กน้อยที่จะพูดแบบนั้น แต่เมื่อคิดถึงความปลอดภัยของตัวเองแล้ว เขาก็ยังพาหมอแอบเข้าไปในห้องที่ไม่มีคนอยู่เมื่อเขาออกมาอีกครั้ง ไม่มีสีบนใบหน้าของเข
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-30
บทล่าสุด
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้
"ชีวิตและความตายของคนคนหนึ่งไม่สำคัญเท่ากับชาวบ้าน ถ้าวันนั้นเป็นเจ้าและข้าสองคนไปช่วยที่ประตูเมือง ชาวบ้านทั้งเมืองมองด้วยสายตาเย็นชา งั้นวันนี้ข้าก็จะมองด้วยตาเย็นชา แต่วันนั้นชาวบ้านทั้งเมืองมาช่วยเหลือ พวกเขาเห็นแก่หน้าข้ามาก แม้ว่าพวกเขาจะเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง พวกเขาก็ไปแล้ว ในเมื่อเป็นแบบนี้ วันนี้ข้าก็ไม่เข้าไปยุ่งไม่ได้ นี่จึงเป็นการไปมาหาสู่กันตามมารยาท"สายตาของหลิ่วเซิงเซิงแน่วแน่มาก "ถ้าไม่ใช่โรคระบาด การมาของเราก็แค่ไร้ประโยชน์ แต่ถ้าเป็นโรคระบาดจริง ๆ ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่ อย่างที่หมอเหอพูด นี่เป็นพื้นฐานที่สุดในฐานะหมอ"อี้โจวถอนหายใจ "ท่านเป็นแบบนี้มาตลอด คนที่ทำดีแก่ท่านก็จำได้ ก็เหมือนคนที่ทำไม่ดีแก่ท่าน ท่านก็จำได้ ท่านพูดมีเหตุผลอย่างนี้ ข้าจะได้ไม่กล้าพูดว่าท่านเป็นห่วงอ๋องชางแล้ว""แคกแคกแคก..."หลิ่วเซิงเซิงไอสองสามครั้งแล้วพูดว่า "อย่าเดาไปทั่ว"ขณะที่อี้โจวกำลังจะพูด หมอทุกคนที่อยู่ข้างหน้าก็เข้าไปแล้ว และในไม่ช้าพวกเขาก็ส่ายหัวออกมาหมอเหอกลับมาหาหลิ่วเซิงเซิงด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "แม่นาง ไม่จำเป็นต้องเข้าไปดูเลย มันเป็นโรคระบาดจริง ๆ"เมื่อเห็นสีหน
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ
หนานมู่เจ๋อเพียงมองไปรอบ ๆ อย่างสงบ ร้านขายยาแห่งนี้ไม่ใหญ่นักและไม่ต่างจากร้านขายยาอื่น เขาไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงมาที่นี่โดยบังเอิญ เขาเหลือบมองบันไดข้าง ๆ แล้วถามว่า "ชั้นสองเป็นที่พักผ่อนของพวกเจ้าเหรอ ?"หมอเหอยิ้มและกล่าวว่า "ตอบฝ่าบาท ชั้นบนเป็นห้องผู้ป่วย ให้ผู้ป่วยหนักบางคนได้พักผ่อน"เฉินเหลียงเฟิงพยักหน้าอย่างชื่นชม "มีห้องผู้ป่วยในร้านขายยา ค่อนข้างหายาก"หมอเหอกล่าวว่า "นี่คือความคิดของหมอเทวดาหลิ่วทั้งหมด เธอบอกว่าผู้ป่วยบางคนมีไข้สูงไม่ลด ถ้าอยู่บ้านตลอดเวลา ไข้นาน ๆ จะเผาสมอง ถ้ารุนแรงหน่อยก็ควรอยู่ที่ร้านขายยา มีอะไรก็แก้ไขได้ทันที""หมอเทวดาหลิ่วของพวกเจ้าอยู่ชั้นบนหรือเปล่า?"หนานมู่เจ๋อจู่ ๆ ก็ถามขึ้นหมอเหอพยักหน้า "ให้ข้าน้อยไปเชิญเธอลงมามั๊ย?""อ๋องชาง ท่านเจ้าเมือง มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น!"ได้ยินแต่เสียงตื่นตระหนกจากนอกประตู จากนั้นองครักษ์ก็รีบเข้ามา ทันทีที่เข้ามา ก็คุกเข่าลงบนพื้น "มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น!"หนานมู่เจ๋อหงุดหงิดเล็กน้อย "พูดมา""โรคระบาด โรคระบาดเข้ามาในเมืองแล้ว หลายคนในเมืองมีอาการอาเจียนด้วยกัน ริมฝีปากของพวกเขาเป็นสีม่วง กินอะไรก็
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้
ราวกับว่าศรัทธาทั้งหมดของเขาพังทลายลงในขณะนี้ หรงหรงก็ถอยหลังไปหนึ่งก้าวและเกือบจะล้มลงกับพื้นเธอมองไปที่หลิ่วเซิงเซิงด้วยความหวาดกลัว "เจ้า เจ้าวางแผนข้า?"หลิ่วเซิงเซิงพูดอย่างบริสุทธิ์ใจ "จะพูดได้ยังไงว่าเป็นแผนการ? ทุกคำที่เจ้าพูดนั้นเจ้าเป็นคนพูดเอง และทุกการกระทำที่เจ้าทำนั้นถูกวางแผนอย่างรอบคอบด้วยตัวเจ้าเอง เจ้าเองที่มาที่นี่เพื่อข่มขู่ข้า ข้าไม่ใช่พยาธิในท้องของเจ้า จะรู้ได้อย่างไรว่าเจ้ามาที่นี่แล้วจะทำเรื่องแบบนี้?"ขณะพูด เธอก็เอามือแตะหน้าตัวเองอีกครั้ง "ตบนั้นเจ็บใช่ไหม? เห้อ ครั้งที่แล้วเจ้าก็ทำแบบนี้ ไม่รู้จริง ๆ ว่าเจ้าคิดยังไง บางทีคนหน้าหนาตบยังไงก็ไม่เจ็บใช่ไหมล่ะ?"หรงหรงสั่นไปหมด "มันมากเกินไปแล้ว! พวกเจ้าทำมากเกินไปแล้ว...""พอแล้ว!"จู่ ๆ เฉินโย่วก็ขัดจังหวะเธอ แล้วพูดอย่างเย็นชา "ใครกันแน่ที่ทำเกินไป? แล้วใครกันแน่ที่หลอกลวง? หรงหรง เจ้าไม่คิดจะอธิบายให้ข้าฟังหน่อยเหรอ?"หรงหรงตื่นตระหนก "สามี ท่านอย่าถูกหลอก นี่เป็นแผนการของพวกเขาทั้งหมด พวกเขาจงใจนัดข้ามา จงใจนำข้าให้พูดคำที่ไม่ดีเหล่านั้น แล้วจงใจพาท่านไปที่ประตู ทุกอย่างเป็นไปโดยเจตนา พวกเขาแค่คิดจะ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง
อี้โจวโกรธมาก ขณะที่กำลังจะพูด หลิ่วเซิงเซิงก็เดินออกไปอย่างเย็นชา "เดิมทีพวกเรากำลังจะไป ในเมื่อฮูหยินน้อยกระตือรือร้นมาก ข้าคิดว่าเราอยู่ต่อดีกว่า"สีหน้าสาวใช้เปลี่ยนไป "เจ้ารู้ตัวเองมั๊ยว่ากำลังพูดอะไรอยู่?""ในเมื่อเจ้านำคำพูดมาด้วยความกระตือรือร้นขนาดนี้ งั้นข้าก็ต้องกระตือรือร้นหน่อย เจ้าก็ช่วยข้าบอกฮูหยินน้อยด้วย นัดเธอไปพบที่หย่งชุนถังพรุ่งนี้เถอะ ถ้าเธอไม่มา เรื่องราวความเจ้าชู้ของเธอในเมืองหลวงในอดีตก็จะสะเทือนในเจียงเฉิง"เมื่อเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของหลิ่วเซิงเซิง สาวใช้ก็โกรธมาก "เจ้าหมายความว่าอย่างไร?""ความหมายของข้าเจ้าไม่จำเป็นต้องเข้าใจ ฮูหยินน้อยของเจ้าเข้าใจก็พอ"หลังจากพูดจบ หลิ่วเซิงเซิงก็ปิดประตูอย่างไม่เกรงใจและกลอกตา "อะไรวะเนี่ย"อี้โจวยังเยาะเย้ยว่า "ไม่ดูตัวเองเลยว่าตัวเองเป็นยังไงยังกล้ามาขู่ ผู้หญิงคนนั้นช่างปัญญาอ่อนไม่รู้เรื่อง!""กลัวว่าสมองจะใช้ในการหลอกลวงผู้ชายอย่างเดียว"หลิ่วเซิงเซิงดูถูกเหยียดหยามและกระซิบคำพูดสองสามคำกับอี้โจว ก่อนที่จะกลับไปที่ห้องเพื่อพักผ่อนเช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อหลิ่วเซิงเซิงมาถึงหย่งชุนถัง หรงหรงก็รออยู่ที่ประตูมาน
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน
ดวงตาหนานมู่เจ๋อกระตือรือร้น และหลังจากพูดแล้ว เขาก็เดินไปยังทิศทางที่หลิ่วเซิงเซิงจากไปหลังจากนั้นเพียงไม่กี่ก้าว ท่านเจ้าเมืองก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขา"ฝ่าบาท ฝั่งหยุนตูมีความเคลื่อนไหวอีกแล้ว!"หนานมู่เจ๋อหายใจเข้าลึกและต้องหยุด "เกิดอะไรขึ้น?""ตอบฝ่าบาท รายงานจากแนวหน้า หยุนตูไม่ได้ถอนกำลัง แต่ตั้งค่ายอยู่บนทุ่งหญ้าไม่ไกลจากประตูเมืองของเรา เกรงว่าเขาจะต้องทำสงครามที่ยืดเยื้อกับเรา!"เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เสี่ยวเจียงก็รีบถามว่า "ยืนอยู่บนกำแพงเมือง สามารถเห็นค่ายของพวกเขาไหม?""อยู่ค่อนข้างไกล แต่ถ้ายืนสูง ๆ ก็จะมองเห็นได้นิดหน่อย"เจ้าเมืองพูดอย่างจริงจัง "ฝ่าบาทจะเสด็จไปดูหรือไม่?"หนานมู่เจ๋อดูเหมือนจะฟุ้งซ่านเล็กน้อย จนกระทั่งเขาได้ยินคำเตือนของเสี่ยวเจียง เขาก็พยักหน้า"ไปกันเถอะ""..."ในไม่ช้าพวกเขาก็ออกจากจวนเจ้าเมือง ขี่ม้าและรีบไปที่ประตูเมืองด้วยเหตุผลบางอย่าง นับตั้งแต่เขาเห็นรอยแผลเป็นบนหลัง หัวใจของหนานมู่เจ๋อก็สับสน รู้สึกเสมอว่าร่างด้านหลังนั้นคุ้นเคยมาก...เสี่ยวเจียงที่อยู่ด้านข้างดูเหมือนจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่างและพูดอย่างจริงจัง "ท่านอ๋อง พระชายาไม่อยู่
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ
เมื่อระยะทางใกล้เข้ามา หัวใจของหลิ่วเซิงเซิงก็เต้นเร็วขึ้นเรื่อย ๆ เธอไม่สามารถรับประกันได้ว่าหนานมู่เจ๋อ จะจำตัวเองได้หรือไม่เมื่อเขาเห็นตัวเอง...โชคดีที่หนานมู่เจ๋อไม่ได้มาทางพวกเขา แต่เลี้ยวไปทางแยกถนนข้างหน้า คนรับใช้ที่อยู่รอบ ๆ ก็ก้มหน้าลงและทำความเคารพ หลิ่วเซิงเซิงและอี้โจวก็ก้มศีรษะลงเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่ดึงดูดความสนใจของพวกเขาจนกระทั่งร่างของพวกเขาค่อย ๆ จางหายไป อี้โจวก็เงยหน้าขึ้น "ข้าไม่เคยเห็นท่านกลัวอะไรเลย ข้าไม่เคยคิดว่าท่านจะกลัวการพบกับอ๋องชาง…""ม่ใช่ว่ากลัว แค่ไม่อยาก""ได้ยินมาว่าอ๋องชางรักท่านมาก ดูออกว่าท่านก็มีเขาอยู่ในใจ ในเมื่อเป็นแบบนี้ ทำไมต้องหลบหน้าไม่ไปพบ?"หลิ่วเซิงเซิงเงียบ "บอกไม่ถูก บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าข้าไม่เคยคิดที่จะอยู่ในจวนลึกไปตลอดชีวิต พอคิดว่าอนาคตอาจจะต้องแบ่งปันสามีของตัวเองกับผู้หญิงคนอื่น ก็ยากที่จะยอมรับ แทนที่จะอยู่ที่นั่นและรอให้ตัวเองจมลึก สู้ใจร้ายหน่อย ไม่ต้องเจอกันอีก""แต่ข้าได้ยินมาว่า อ๋องชางขัดพระราชโองการ และไม่ได้แต่งงานกับนางสนมใด ๆ เลย…"อี้โจวกระซิบ "เป็นไปได้ไหมที่ระหว่างท่านสองคนมีความเข้าใจผิดมากมาย?""อาจจะ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก
มีผู้คนมากมายอยู่รอบ ๆ ทุกคนพูดคุยและหัวเราะ ดื่มเฉลิมฉลอง หลิ่วเซิงเซิงไม่ต้องการคุยกับพวกเขา แต่เธอกลัวที่จะดึงดูดความสนใจมากเกินไป เธอจึงพยักหน้า ยกแก้วขึ้นแล้วชนกับหรงหรงหรงหรงยิ้มแล้วจิบชา "ข้าคิดมาตลอดว่าคุณชายคือหมอเทวดาหลิ่ว แต่หลังจากได้ยินพวกเขาพูดในวันนี้ข้าจึงรู้ว่าที่แท้เป็นแม่นาง พูดตามตรง ข้าตกใจมาก ข้าไม่ไม่คิดว่าแม่นางจะเป็นวีรสตรี เคยทำไม่ดีมาก่อน หวังว่าแม่นางจะไม่ใส่ใจ"หลิ่วเซิงเซิงไม่ต้องการสุภาพกับเธอ แค่อยากดื่มให้เสร็จและจากไปโดยเร็วแต่แก้วเหล้าสัมผัสริมฝีปาก ทันใดนั้นเธอก็ได้กลิ่นยา เป็นยาระบาย...เธอเยาะเย้ย เหลือบมองสาวใช้ที่กำลังรินเหล้าอยู่ข้าง ๆ จากนั้นมองดูรอยยิ้มอันน่ายินดีของหรงหรง แล้วเธอก็เข้าใจทุกอย่างในทันทีแต่ยังคงยกแก้วเหล้าและดื่มจนหมดคิดว่าครั้งนี้หรงหรงคือสำนึกผิดจากใจจริง ไม่คิดว่าจะอยากให้ตัวเองขายหน้าต่อหน้าคนอื่นเมื่อเห็นเธอดื่ม หรงหรงก็ดูมีความสุขมาก พูดจาสุภาพสองสามคำแล้วเดินไปที่ห้องโถงบางทีเธออาจตื่นเต้นเกินไป แม้ว่าจู่ ๆ จะรู้สึกเจ็บแปลบที่น่อง แต่เธอก็ไม่ได้จริงจังกับมันและปฏิบัติต่อมันเหมือนกับยุงกัดหลิ่วเซิงเซิงสะบั
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด
สีหน้าของเฉินโย่วเปลี่ยนไป "อะไรนะ? ใครกล้าดีขนาดนั้น กล้ามัดเธอบนถนน?"คนใช้เหลือบมองหลิ่วเซิงเซิงอย่างลังเล จากนั้นจึงมองไปที่อี้โจวข้าง ๆ หลิ่วเซิงเซิง และสุดท้ายก็หันกลับมามองที่เฉินโย่วเฉินโย่วไม่ใช่คนโง่ เข้าใจความหมายของการมองนั้นอย่างรวดเร็วเขาหันกลับไปมองหลิ่วเซิงเซิง ในขณะที่กำลังจะถามอะไรบางอย่าง ก็เห็นคนอีกกลุ่มหนึ่งเข้ามาใกล้ นำโดยท่านเจ้าเมืองเฉินเหลียงเฟิงเห็นแต่เฉินเหลียงเฟิงมาหาพวกเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าและพูดว่า "นี่คือหมอเทวดาหลิ่วใช่ไหม? ชื่อเสียงโด่งดังมานาน และวันนี้มันยิ่งโด่งดังมากขึ้น เชิญเข้ามาก่อน"หลิ่วเซิงเซิงพยักหน้าอย่างสุภาพ จากนั้นมองไปที่เฉินโย่วและพูดว่า "ท่านเจ้าเมืองน้อยลองไปถามฮูหยินของท่านก่อน ตอนพวกท่านรักษาประตูเมือง เธอทำอะไรอยู่ หรือถามชาวบ้านในเมืองก็ได้"หลังจากพูดอย่างนั้น เธอก็เดินตามท่านเจ้าเมืองเข้าไปในสถานการณ์แบบนี้เฉินโย่วก็ไม่สามารถพูดอะไรได้แค่พูดว่า "ไปตรวจสอบ ตรวจสอบดีแล้วค่อยว่ากัน""ได้ ขอรับ...""..."จวนเจ้าเมืองในวันนี้สนุกสนานและมีชีวิตชีวามาก ถนนด้านนอกจวนเจ้าเมืองยังเต็มไปด้วยผู้คนที่ส่งเสียงเชียร์และเฉลิมฉลอง
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง
เชียงไชโย เสียงตะโกน ตะโกนออกมาทีละคน!นี่เป็นการต่อสู้ที่น่าตื่นเต้น แม้ว่าในเมืองจะมีทหารไม่ถึงสองหมื่นนาย แต่ในขณะนี้ ดูเหมือนว่าทหารแต่ละคนจะมีทหารหลายพันนายอยู่ข้างหลังพวกเขา!เมื่อมีชาวบ้านเข้าร่วม สงครามก็พลิกกลับอย่างรวดเร็ว ไม่เพียงแต่รักษาประตูเมืองได้เท่านั้น แต่กองทัพศัตรูที่หลงผิดปีนขึ้นไปบนกำแพงก็ถูกโค่นล้มทีละคนและพ่ายแพ้เหมือนภูเขา!แม้แต่หนานมู่เจ๋อที่อยู่ในสนามรบมาหลายปีก็ไม่เคยเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ มีเพียงทหารเท่านั้นที่ปกป้องชาวบ้านมาตลอด เคยเห็นชาวบ้านช่วยเหลือทหารที่ไหน?ใครกันที่มีแรงดึงดูดอันทรงพลังเช่นนี้?บนกำแพงเมือง ขวัญกำลังใจของทหารอยู่ในระดับสูง และชาวบ้านต่างเคลื่อนย้ายอาวุธและช่วยเหลือ เกือบทุกคนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อต่อต้านศัตรู!ใต้กำแพงเมืองชาวบ้านตะโกนเสียงดัง"ออกแรงหน่อย! ทุกคนอดทนไว้!""แม่งเอ๊ย ถ้าไม่กลัวว่าพวกเขามีโรคระบาด คงจะเปิดประตูเมืองและฆ่าเต่าพวกนี้!""ทุกคนสู้ ๆ!""..."สงครามยังคงดำเนินต่อไป และไม่มีใครสังเกตเห็นร่างทั้งสองยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ บนหลังคาในระยะไกล"ฉากนี้ ทำให้คนรู้สึกตื่นเต้นจริง ๆ"เสี่ยวกงถอนหายใจและกล่าวเ
