เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 121 ไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-01-28 17:00:01บทที่เกี่ยวข้อง
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 122 บริจาคเลือดชามใหญ่
เมื่อหลิ่วเซิงเซิงไปถึงจวนแม่ทัพ แม่ทัพหลิ่วยังคงหมดสติอยู่บนเตียง และหลิ่วชูกำลังคุกเข่าอยู่ด้านนอกห้องพักด้วยใบหน้าซีดเซียว มีรอยตบบนใบหน้าอย่างชัดเจน เห็นได้ชัดว่าถูกทุบตีไม่น้อยเมื่อเห็นหลิ่วเซิงเซิงอุ้มหลิ่วเซียวฝานกลับมา หลิ่วชูก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย และยังมีความรู้สึกขอบคุณในสายตาอีกด้วยชิ่งฟางที่อยู่ด้านข้างเยาะเย้ย"ข้าคิดว่าเจ้าเด็กสารเลวคนนี้กลัวจนหนีไปแล้ว แต่ไม่คิดว่าเขาจะไปหาเจ้า เหมือนคำพูดโบราณที่ว่าลูกสาวที่แต่งงานแล้วก็เหมือนน้ำที่สาดทิ้งไป แล้วทำไมเจ้าถึงกล้ากลับมายุ่งเรื่องครอบครัวของพ่อแม่เจ้า?""คำโบราณไม่ได้บอกว่าพี่สาวกลับมาหาน้องชายไม่ได้ น้องชายข้าโดนรังแก ข้ากลับมาตัดสินไม่ได้เหรอ?"ชิ่งฟางมีความสุข "เจ้าสนิทกับเขาแค่ไหน? เจ้าพูดออกมาได้โดยไม่กลัวว่าจะทำให้คนอื่นหัวเราะ""ไม่ว่ายังไงก็สนิทกว่าเจ้า หมาดีอย่าขวางทาง"หลิ่วเซิงเซิงจ้องมองเธออย่างไม่ไว้หน้า หลังจากเอาไหล่กระแทกเธอแล้ว ก็เดินเข้าไปในห้องพักบางทีอาจเป็นเพราะได้ยินการทะเลาะกัน หลิ่วเซียวฝานก็ตื่นขึ้นมา "พี่สาว พี่สาว พวกเราถึงแล้วเหรอ?"หลิ่วเซิงเซิงวางเขาบนเก้าอี้ข้าง ๆ แล้วแตะหัวของ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-29พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 123 ไม่ได้ถูกวางยาพิษเลย
หลิ่วเซิงเซิงมองไปที่ชิ่งฟางด้วยรอยยิ้มและพูดว่า "ความรักที่ท่านมีต่อท่านพ่อสามารถตัดสินได้จากสวรรค์และโลก ความจริงใจของเจ้าไม่มีผู้ใดเทียบได้ คิดว่านอกจากเลือดของท่านแล้ว ก็ไม่มีอะไรที่เหมาะสมกว่านี้แล้ว"เมื่อฟังคำพูดของหลิ่วเซิงเซิง ใบหน้าของชิ่งฟางก็ซีดลงทันที"เจ้า เจ้าเหลวไหลอะไร...""หลิวเล่า ข้าพูดเหลวไหลหรือเปล่า?"การแสดงออกของหลิ่วเซิงเซิงเต็มไปด้วยความไร้เดียงสาหลิวเล่าปาดเหงื่อออกจากศีรษะแล้วพูดอย่างให้ความร่วมมือ " พระชายาพูดถูก หากอยากให้ท่านแม่ทัพหายดี ผู้ที่รักท่านแม่ทัพอย่างแท้จริงต้องบริจาคเลือดหนึ่งชาม...""แคกแคก..."หลิ่วหย่งไออย่างรุนแรงบนเตียง ใบหน้าชราของเขาซีดลงด้วยความกลัว "ต้องดื่มเลือดมนุษย์เหรอ? ถ้าไม่ดื่มจะเกิดอะไรขึ้นกับข้า?""ตาย"หลิ่วเซิงเซิงกล่าวว่า "นี่คือสิ่งที่หลิวเล่าพูด ท่านไม่เชื่อคำพูดของหลิวเล่าเหรอ?""แคกแคกแคก..."บางทีมันอาจเป็นผลทางจิตวิทยา หลิ่วหย่งหายใจไม่ออกหลังจากไอ ในขณะนี้ เขารู้สึกว่ากระดูกทั้งหมดในร่างกายของเขาเริ่มเจ็บ "เร็วเข้า เอาชามมา!"เขาคือกระดูกสันหลังของครอบครัวนี้!เขาห้ามเป็นอะไร!ชิ่งฟางตกใจมากจนทรุดตัวล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-29พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 124 ไม่มีอะไรเปรียบเทียบได้เลย
หลิ่วเซิงเซิงยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ขอบคุณฮูหยินสำหรับคำชม"หลังจากพูดอย่างนั้น เธอมองไปที่หลิ่วหย่งแล้วพูดว่า "ข้าเดาว่าท่านพ่อรู้ทุกอย่างแล้วและความจริงก็ถูกเปิดเผยต่อสาธารณชนแล้ว ลูกสาวจะไม่รบกวนการพักผ่อนของท่านพ่อแล้ว ขอลา"พูดจบเธอก็หันหลังกลับและเดินออกไป เมื่อเธอเดินไปข้าง ๆ หลิ่วเซียวฝาน เธอก็แตะหัวของเขา"ไปกันเถอะ"หลิ่วเซียวฝานพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง มือข้างหนึ่งจับหลิ่วชู และมืออีกจับหลิ่วเซิงเซิง จากนั้นทั้งสามก็เดินออกไปอย่างสบายใจหลิวเล่าปาดเหงื่อออกจากหน้าผากแล้วถอยกลับไปอย่างเงียบ ๆน่ากลัวเกินไป แผนการของสาวน้อยคนนี้น่ากลัวเกินไปอย่างไรก็ตาม เธอสามารถเล่นกับฮูหยินของท่านแม่ทัพคนปัจจุบันได้ตั้งแต่อายุยังน้อย กลัวว่าไม่มีนางสนมคนใดในวังจะเก่งเท่าเธอขณะที่ทุกคนออกไปทีละคน ชิ่งฟางก็ไม่ได้ขยับตัวเป็นเวลานานเธอกลายเป็นฮูหยินของท่านแม่ทัพไม่เพียงเพราะความงามของเธอเท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะแผนการและสติปัญญาของเธอด้วยแต่เธอไม่เคยคิดเลยว่าในช่วงเวลาสั้น ๆ เช่นนี้ เธอจะถูกเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ เข้ามาล้อเล่น...แม้แต่ทุกย่างก้าวตัวเองก็คาดไม่ถึงและไม่มีพลังที่จะต้านท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-29พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 125 ถ้าเป็นความงามทางการแพทย์ล่ะ
หลิ่วเซิงเซิงพูดเพียงว่า "มีผู้หญิงมากมายในโลกนี้ และพวกเธอก็มีหุ่นเกือบเท่า ๆ กัน มันเป็นเพียงท้องฟ้าอันมืดมิดเท่านั้นที่ทำให้พวกเจ้ามองผิด"หลังจากพูดเช่นนั้น เธอก็เร่งฝีเท้าแล้วจากไปจิ่งฉุนหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาจิบ จากนั้นวางแก้วลงพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า โดยไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่หลังจากกลับมาที่จวนชิงเฟิงแล้ว หลิ่วเซิงเซิงก็นั่งบนชิงช้าเป็นเวลานานโดยไม่สงบลงดูเหมือนว่าตัวตนของตัวเองไม่สามารถปกปิดได้เป็นเวลานาน หนานมู่เจ๋อสามารถจำตัวเองเป็นตัวเองหลังจากดื่มเหล้า ถ้าเขาตรวจสอบจริงจังจะต้องหาเบาะแสเจอถ้าหนานมู่เจ๋อไม่มีอคติกับตัวเอง บางทีเขาอาจจะรู้จักตัวตนของตัวเองมานานแล้ว...ดูเหมือนว่าตัวเองต้องเร่งแผนและทำให้พลังของตัวเองคงที่ก่อนที่จะถูกค้นพบ เพื่อที่จะได้ไปจากที่นี่ได้หลังจากรับประทานอาหารแล้ว หลิ่วเซิงเซิงก็ไม่สามารถหยุดพักได้อีกต่อไป เมื่อมืดแล้ว เธอก็ปีนข้ามกำแพงแล้วจากไปอีกครั้งใช้เวลาไม่นานเธอก็มาถึงร้านร้อยปีในเวลานั้นหลิวเล่าทำงานเสร็จแล้วและกำลังจะกลับบ้าน เมื่อเห็นหลิ่วเซิงเซิง เขาก็ดูประหลาดใจเล็กน้อย"แม่นางเซินเอ๋อ ไม่ใช่ พระชายา ท่านมาทำไม?"หลิ่วเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-30พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 126 ความคิดนี้กล้าหาญเกินไป
หลิ่วเซิงเซิงยืนขึ้นและพูดต่อ "ข้าจะส่งใบสั่งยาและสิ่งอื่น ๆ ไปให้ท่านเร็ว ๆ นี้ ไม่จำเป็นต้องทำผลิตภัณฑ์มากเกินไปในตอนแรก ข้าจะทำอย่างละร้อยชิ้น พอร้านเราเปิดแล้ว พวกท่านก็ทําตามวิธีการทําบนใบสั่งยา ก็น่าจะทําของออกมาได้แล้ว ที่เหลือค่อยส่งให้ข้า"ขณะที่เธอพูด เธอก็จิบชาอีกครั้งแล้วพูดว่า "มันดึกมากแล้ว หลิวเล่า ปรดกลับไปพักผ่อนก่อน ลาก่อน"หลังจากพูดอย่างนั้น หลิ่วเซิงเซิงก็จากที่นั่นไปอย่างเร่งรีบเหมือนกับตอนที่เธอมาแต่หลิ่วเซิงเซิงไม่ได้กลับไปจวนอ๋องชาง แต่หันกลับมาและไปท่านมาอีกแล้วปัจจุบันมู่ชิงชิงอาศัยอยู่ที่ท่านมาอีกแล้ว ทันทีที่หลิ่วเซิงเซิงไปก็ตรงไปที่ห้องของเธอ ในขณะนี้เธอยังไม่หลับและนั่งอยู่ข้างเตียงยุ่งอยู่กับอะไรเธอแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นหลิ่วเซิงเซิง"เซินเอ๋อ ดึกขนาดนี้แล้ว เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?""เปล่า ฉันแค่มีเรื่องจะคุยกับเจ้า"มู่ชิงชิงมองดูเธออย่างว่างเปล่า "วันนี้เจ้าเรียนวิชาตัวเบามาทั้งวัน ไม่เหนื่อยเหรอ?""นิดหน่อย ข้านอนไม่หลับ""เห้อ ข้าก็นอนไม่หลับเหมือนกัน เมื่อสองวันที่ผ่านมาข้ามองหาร้านอยู่แต่เห็นอยู่สองร้าน ทั้งสองร้านใหญ่มาก ใหญ่เป็นสองเท่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-30พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 127 พวกเจ้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง
ทันทีที่เขาเปิดปาก ชายอีกคนก็พูดเช่นกัน "ยังไงก็ไม่มีอะไรจะเสีย หากเราสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อเผยแพร่พี่น้องของเราไปทั่วประเทศ อ๋องชางจะไม่สามารถหาเราได้ รอให้ร้านยาเปิดแล้ว เราก็ช่วยขายยา ไม่ต้องช่วยคนอื่นรักษาตัว ถึงตอนนั้นเราทุกคนเป็นเจ้านายเล็ก ๆ จะไม่มีใครสงสัยตัวตนของเรา ไม่นานเราก็ไม่ต้องหลบซ่อนตัวอีกต่อไป"อี้โจวเงียบไปนาน "ลองดูได้จริง ๆ ชื่อเสียงของหลิวเล่าดังมาก ไม่มีใครคิดว่าเขาจะมีปฏิสัมพันธ์กับพวกเรา..."เมื่อเห็นว่าทั้งสามคนเห็นด้วย หลิ่วเซิงเซิงก็หันไปมองอี้เฉินอีกครั้งอี้เฉินเกาหัวแล้วพูดว่า "ในเมื่อพวกเจ้าไม่มีข้อโต้แย้งใด ๆ ข้าก็ทำได้ ตราบใดที่ไม่ยึดติดกับร้านใดร้านหนึ่งไปตลอดชีวิต"เมื่อเปรียบเทียบกับความพยายามดั้งเดิมของมู่เหยียนซีในการสร้างสาขาทั่วประเทศโดยการผนวกแก๊งอื่น ๆ การขยายอำนาจในรูปแบบของร้านขายยานี้มีความเป็นไปได้มากกว่าอย่างเห็นได้ชัดบางทีการทำเช่นนี้อาจจะได้รับการสนับสนุนมากขึ้นในอนาคต แก๊งจะใหญ่ขึ้นและพลังจะมีเสถียรภาพมากขึ้น...อี้เฉินมองดูหลิ่วเซิงเซิงตรงหน้าเขาอย่างเงียบ ๆ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความชื่นชมนึกไม่ถึงว่านี่จะเป็นความคิดของสาวน้อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-30พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 128 ความบริสุทธิ์ของผู้หญิงสําคัญที่สุด
"จัดการพื้นที่ เจ้าคือองค์ชายสอง?"มู่ชิงชิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยใบหน้าหนานลั่วเฉินเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ "ใช่แล้ว คือข้าเอง"เมื่อเห็นใบหน้าที่สงบหลิ่วเซิงเซิง เขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า "ไม่ใช่ สาวน้อย ทำไมเจ้าไม่แปลกใจเลย?"หลิ่วเซิงเซิงรู้จักตัวตนของเขามาเป็นเวลานาน ดังนั้นแน่นอนว่าเธอจะไม่แปลกใจ แต่เมื่อเขาถามคำถามนี้ ก็รีบพูดด้วยความร่วมมือกัน "ว้าว ที่แท้เป็นองค์ชายสองนี่เอง ข้าประหลาดใจมากจนพูดไม่ออก!"น้ำเสียงที่พูดเกินจริงนี้ทำให้หนานลั่วเฉินรู้สึกเขินอายเล็กน้อย และรู้สึกอยู่เสมอว่ากำลังล้อเลียนตัวเอง"หยุดเดินเล่นแถว ๆ นี้ได้แล้ว ยังดีที่เจอข้า ถ้าเจอเสด็จพี่ข้าล่ะก็ ข้าเกรงว่าเจ้าจะกลายเป็นศพไปแล้ว รีบออกไปเถอะ"หลังจากพูดเช่นนั้น หนานลั่วเฉินก็เดินกลับไปไม่ไกลแล้วขึ้นหลังม้ามู่ชิงชิงกระซิบ "เซินเอ๋อ เจ้าเคยเจอองค์ชายสองไม่ใช่เหรอ?""อืม""งั้นทำไมเมื่อกี้เจ้าไม่ทำความเคารพ?""เขาไม่รู้ว่าข้าจำเขาได้ ชู่…"หลิ่วเซิงเซิงทำท่าทาง และเมื่อเธอเห็นหนานลั่วเฉินจากไป เธอก็พูดว่า "วันนี้ข้าเรียนแค่นี้ กลับก่อน"ขณะที่กำลังพูด ลูกศรก็ยิงมาในทิศทางนี้อย่างรวดเร็วใน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-30พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 129 นางนี่ใช้อาวุธลับ
ทันทีที่เธอรีบออกไป เสียงตะโกนในรถม้าก็ดังขึ้น"ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!..."ในเวลาเดียวกัน คนรอบ ๆ รถม้าก็มองไปที่มู่ชิงชิงเช่นกัน เมื่อพวกเขาเห็นว่าเขายังเป็นเด็กใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจ"เด็กเหลือขอคนนี้มาจากไหน?""คงไม่ใช่อยากจะเป็นวีรบุรุษช่วยสาวใช่ไหม?""มันตลกมาก ดูสิว่าเขาอ่อนแอแค่ไหน พวกเจ้าสองคนไปจัดการเขาซะ""..."ในขณะที่กำลังพูด โจรทั้งสองก็เข้ามาใกล้มู่ชิงชิงอย่างรวดเร็วเห็นแต่มู่ชิงชิงวิ่งเข้ามา เตะหนึ่งในนั้นออกไป จากนั้นกำหมัดของเขาและชกหน้าอีกฝ่าย อย่างไรก็ตามเธอเป็นผู้หญิงและเธอก็ไม่มีกำลังมากนัก ด้วยหมัดเดียวชายคนนั้นก็แค่ศีรษะของเขาเอียงหลังจากถูกทุบตี แต่เขาก็ยังคงยืนนิ่งอยู่โจรที่ถูกเตะลงรีบลุกขึ้น "นังนี่ ที่แท้เคยฝึกฝนมา ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขากล้าเข้ามายุ่งเรื่องของเรา!"โจรอีกคนต่อยเข้าไปและทำให้มู่ชิงชิงล้มเมื่อเห็นมู่ชิงชิงถูกล้มลง หลิ่วเซิงเซิงก็ตบหน้าผากของเธอแล้วเดินออกไปในที่สุด"ในเวลากลางวันแสก ๆ ฉุดสาวก้ว่าเยอะแล้ว ยังอยากฆ่าคนอย่างโจ่งแจ้งขนาดนี้ พวกเข้าเก่งเกินไปแล้ว"เมื่อได้ยินเสียงของผู้หญิง กลุ่มผู้ชายก็ตื่นเต้นและมองไปที่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-30
บทล่าสุด
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้
"ชีวิตและความตายของคนคนหนึ่งไม่สำคัญเท่ากับชาวบ้าน ถ้าวันนั้นเป็นเจ้าและข้าสองคนไปช่วยที่ประตูเมือง ชาวบ้านทั้งเมืองมองด้วยสายตาเย็นชา งั้นวันนี้ข้าก็จะมองด้วยตาเย็นชา แต่วันนั้นชาวบ้านทั้งเมืองมาช่วยเหลือ พวกเขาเห็นแก่หน้าข้ามาก แม้ว่าพวกเขาจะเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง พวกเขาก็ไปแล้ว ในเมื่อเป็นแบบนี้ วันนี้ข้าก็ไม่เข้าไปยุ่งไม่ได้ นี่จึงเป็นการไปมาหาสู่กันตามมารยาท"สายตาของหลิ่วเซิงเซิงแน่วแน่มาก "ถ้าไม่ใช่โรคระบาด การมาของเราก็แค่ไร้ประโยชน์ แต่ถ้าเป็นโรคระบาดจริง ๆ ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่ อย่างที่หมอเหอพูด นี่เป็นพื้นฐานที่สุดในฐานะหมอ"อี้โจวถอนหายใจ "ท่านเป็นแบบนี้มาตลอด คนที่ทำดีแก่ท่านก็จำได้ ก็เหมือนคนที่ทำไม่ดีแก่ท่าน ท่านก็จำได้ ท่านพูดมีเหตุผลอย่างนี้ ข้าจะได้ไม่กล้าพูดว่าท่านเป็นห่วงอ๋องชางแล้ว""แคกแคกแคก..."หลิ่วเซิงเซิงไอสองสามครั้งแล้วพูดว่า "อย่าเดาไปทั่ว"ขณะที่อี้โจวกำลังจะพูด หมอทุกคนที่อยู่ข้างหน้าก็เข้าไปแล้ว และในไม่ช้าพวกเขาก็ส่ายหัวออกมาหมอเหอกลับมาหาหลิ่วเซิงเซิงด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "แม่นาง ไม่จำเป็นต้องเข้าไปดูเลย มันเป็นโรคระบาดจริง ๆ"เมื่อเห็นสีหน
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ
หนานมู่เจ๋อเพียงมองไปรอบ ๆ อย่างสงบ ร้านขายยาแห่งนี้ไม่ใหญ่นักและไม่ต่างจากร้านขายยาอื่น เขาไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงมาที่นี่โดยบังเอิญ เขาเหลือบมองบันไดข้าง ๆ แล้วถามว่า "ชั้นสองเป็นที่พักผ่อนของพวกเจ้าเหรอ ?"หมอเหอยิ้มและกล่าวว่า "ตอบฝ่าบาท ชั้นบนเป็นห้องผู้ป่วย ให้ผู้ป่วยหนักบางคนได้พักผ่อน"เฉินเหลียงเฟิงพยักหน้าอย่างชื่นชม "มีห้องผู้ป่วยในร้านขายยา ค่อนข้างหายาก"หมอเหอกล่าวว่า "นี่คือความคิดของหมอเทวดาหลิ่วทั้งหมด เธอบอกว่าผู้ป่วยบางคนมีไข้สูงไม่ลด ถ้าอยู่บ้านตลอดเวลา ไข้นาน ๆ จะเผาสมอง ถ้ารุนแรงหน่อยก็ควรอยู่ที่ร้านขายยา มีอะไรก็แก้ไขได้ทันที""หมอเทวดาหลิ่วของพวกเจ้าอยู่ชั้นบนหรือเปล่า?"หนานมู่เจ๋อจู่ ๆ ก็ถามขึ้นหมอเหอพยักหน้า "ให้ข้าน้อยไปเชิญเธอลงมามั๊ย?""อ๋องชาง ท่านเจ้าเมือง มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น!"ได้ยินแต่เสียงตื่นตระหนกจากนอกประตู จากนั้นองครักษ์ก็รีบเข้ามา ทันทีที่เข้ามา ก็คุกเข่าลงบนพื้น "มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น!"หนานมู่เจ๋อหงุดหงิดเล็กน้อย "พูดมา""โรคระบาด โรคระบาดเข้ามาในเมืองแล้ว หลายคนในเมืองมีอาการอาเจียนด้วยกัน ริมฝีปากของพวกเขาเป็นสีม่วง กินอะไรก็
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้
ราวกับว่าศรัทธาทั้งหมดของเขาพังทลายลงในขณะนี้ หรงหรงก็ถอยหลังไปหนึ่งก้าวและเกือบจะล้มลงกับพื้นเธอมองไปที่หลิ่วเซิงเซิงด้วยความหวาดกลัว "เจ้า เจ้าวางแผนข้า?"หลิ่วเซิงเซิงพูดอย่างบริสุทธิ์ใจ "จะพูดได้ยังไงว่าเป็นแผนการ? ทุกคำที่เจ้าพูดนั้นเจ้าเป็นคนพูดเอง และทุกการกระทำที่เจ้าทำนั้นถูกวางแผนอย่างรอบคอบด้วยตัวเจ้าเอง เจ้าเองที่มาที่นี่เพื่อข่มขู่ข้า ข้าไม่ใช่พยาธิในท้องของเจ้า จะรู้ได้อย่างไรว่าเจ้ามาที่นี่แล้วจะทำเรื่องแบบนี้?"ขณะพูด เธอก็เอามือแตะหน้าตัวเองอีกครั้ง "ตบนั้นเจ็บใช่ไหม? เห้อ ครั้งที่แล้วเจ้าก็ทำแบบนี้ ไม่รู้จริง ๆ ว่าเจ้าคิดยังไง บางทีคนหน้าหนาตบยังไงก็ไม่เจ็บใช่ไหมล่ะ?"หรงหรงสั่นไปหมด "มันมากเกินไปแล้ว! พวกเจ้าทำมากเกินไปแล้ว...""พอแล้ว!"จู่ ๆ เฉินโย่วก็ขัดจังหวะเธอ แล้วพูดอย่างเย็นชา "ใครกันแน่ที่ทำเกินไป? แล้วใครกันแน่ที่หลอกลวง? หรงหรง เจ้าไม่คิดจะอธิบายให้ข้าฟังหน่อยเหรอ?"หรงหรงตื่นตระหนก "สามี ท่านอย่าถูกหลอก นี่เป็นแผนการของพวกเขาทั้งหมด พวกเขาจงใจนัดข้ามา จงใจนำข้าให้พูดคำที่ไม่ดีเหล่านั้น แล้วจงใจพาท่านไปที่ประตู ทุกอย่างเป็นไปโดยเจตนา พวกเขาแค่คิดจะ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง
อี้โจวโกรธมาก ขณะที่กำลังจะพูด หลิ่วเซิงเซิงก็เดินออกไปอย่างเย็นชา "เดิมทีพวกเรากำลังจะไป ในเมื่อฮูหยินน้อยกระตือรือร้นมาก ข้าคิดว่าเราอยู่ต่อดีกว่า"สีหน้าสาวใช้เปลี่ยนไป "เจ้ารู้ตัวเองมั๊ยว่ากำลังพูดอะไรอยู่?""ในเมื่อเจ้านำคำพูดมาด้วยความกระตือรือร้นขนาดนี้ งั้นข้าก็ต้องกระตือรือร้นหน่อย เจ้าก็ช่วยข้าบอกฮูหยินน้อยด้วย นัดเธอไปพบที่หย่งชุนถังพรุ่งนี้เถอะ ถ้าเธอไม่มา เรื่องราวความเจ้าชู้ของเธอในเมืองหลวงในอดีตก็จะสะเทือนในเจียงเฉิง"เมื่อเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของหลิ่วเซิงเซิง สาวใช้ก็โกรธมาก "เจ้าหมายความว่าอย่างไร?""ความหมายของข้าเจ้าไม่จำเป็นต้องเข้าใจ ฮูหยินน้อยของเจ้าเข้าใจก็พอ"หลังจากพูดจบ หลิ่วเซิงเซิงก็ปิดประตูอย่างไม่เกรงใจและกลอกตา "อะไรวะเนี่ย"อี้โจวยังเยาะเย้ยว่า "ไม่ดูตัวเองเลยว่าตัวเองเป็นยังไงยังกล้ามาขู่ ผู้หญิงคนนั้นช่างปัญญาอ่อนไม่รู้เรื่อง!""กลัวว่าสมองจะใช้ในการหลอกลวงผู้ชายอย่างเดียว"หลิ่วเซิงเซิงดูถูกเหยียดหยามและกระซิบคำพูดสองสามคำกับอี้โจว ก่อนที่จะกลับไปที่ห้องเพื่อพักผ่อนเช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อหลิ่วเซิงเซิงมาถึงหย่งชุนถัง หรงหรงก็รออยู่ที่ประตูมาน
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน
ดวงตาหนานมู่เจ๋อกระตือรือร้น และหลังจากพูดแล้ว เขาก็เดินไปยังทิศทางที่หลิ่วเซิงเซิงจากไปหลังจากนั้นเพียงไม่กี่ก้าว ท่านเจ้าเมืองก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขา"ฝ่าบาท ฝั่งหยุนตูมีความเคลื่อนไหวอีกแล้ว!"หนานมู่เจ๋อหายใจเข้าลึกและต้องหยุด "เกิดอะไรขึ้น?""ตอบฝ่าบาท รายงานจากแนวหน้า หยุนตูไม่ได้ถอนกำลัง แต่ตั้งค่ายอยู่บนทุ่งหญ้าไม่ไกลจากประตูเมืองของเรา เกรงว่าเขาจะต้องทำสงครามที่ยืดเยื้อกับเรา!"เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เสี่ยวเจียงก็รีบถามว่า "ยืนอยู่บนกำแพงเมือง สามารถเห็นค่ายของพวกเขาไหม?""อยู่ค่อนข้างไกล แต่ถ้ายืนสูง ๆ ก็จะมองเห็นได้นิดหน่อย"เจ้าเมืองพูดอย่างจริงจัง "ฝ่าบาทจะเสด็จไปดูหรือไม่?"หนานมู่เจ๋อดูเหมือนจะฟุ้งซ่านเล็กน้อย จนกระทั่งเขาได้ยินคำเตือนของเสี่ยวเจียง เขาก็พยักหน้า"ไปกันเถอะ""..."ในไม่ช้าพวกเขาก็ออกจากจวนเจ้าเมือง ขี่ม้าและรีบไปที่ประตูเมืองด้วยเหตุผลบางอย่าง นับตั้งแต่เขาเห็นรอยแผลเป็นบนหลัง หัวใจของหนานมู่เจ๋อก็สับสน รู้สึกเสมอว่าร่างด้านหลังนั้นคุ้นเคยมาก...เสี่ยวเจียงที่อยู่ด้านข้างดูเหมือนจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่างและพูดอย่างจริงจัง "ท่านอ๋อง พระชายาไม่อยู่
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ
เมื่อระยะทางใกล้เข้ามา หัวใจของหลิ่วเซิงเซิงก็เต้นเร็วขึ้นเรื่อย ๆ เธอไม่สามารถรับประกันได้ว่าหนานมู่เจ๋อ จะจำตัวเองได้หรือไม่เมื่อเขาเห็นตัวเอง...โชคดีที่หนานมู่เจ๋อไม่ได้มาทางพวกเขา แต่เลี้ยวไปทางแยกถนนข้างหน้า คนรับใช้ที่อยู่รอบ ๆ ก็ก้มหน้าลงและทำความเคารพ หลิ่วเซิงเซิงและอี้โจวก็ก้มศีรษะลงเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่ดึงดูดความสนใจของพวกเขาจนกระทั่งร่างของพวกเขาค่อย ๆ จางหายไป อี้โจวก็เงยหน้าขึ้น "ข้าไม่เคยเห็นท่านกลัวอะไรเลย ข้าไม่เคยคิดว่าท่านจะกลัวการพบกับอ๋องชาง…""ม่ใช่ว่ากลัว แค่ไม่อยาก""ได้ยินมาว่าอ๋องชางรักท่านมาก ดูออกว่าท่านก็มีเขาอยู่ในใจ ในเมื่อเป็นแบบนี้ ทำไมต้องหลบหน้าไม่ไปพบ?"หลิ่วเซิงเซิงเงียบ "บอกไม่ถูก บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าข้าไม่เคยคิดที่จะอยู่ในจวนลึกไปตลอดชีวิต พอคิดว่าอนาคตอาจจะต้องแบ่งปันสามีของตัวเองกับผู้หญิงคนอื่น ก็ยากที่จะยอมรับ แทนที่จะอยู่ที่นั่นและรอให้ตัวเองจมลึก สู้ใจร้ายหน่อย ไม่ต้องเจอกันอีก""แต่ข้าได้ยินมาว่า อ๋องชางขัดพระราชโองการ และไม่ได้แต่งงานกับนางสนมใด ๆ เลย…"อี้โจวกระซิบ "เป็นไปได้ไหมที่ระหว่างท่านสองคนมีความเข้าใจผิดมากมาย?""อาจจะ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก
มีผู้คนมากมายอยู่รอบ ๆ ทุกคนพูดคุยและหัวเราะ ดื่มเฉลิมฉลอง หลิ่วเซิงเซิงไม่ต้องการคุยกับพวกเขา แต่เธอกลัวที่จะดึงดูดความสนใจมากเกินไป เธอจึงพยักหน้า ยกแก้วขึ้นแล้วชนกับหรงหรงหรงหรงยิ้มแล้วจิบชา "ข้าคิดมาตลอดว่าคุณชายคือหมอเทวดาหลิ่ว แต่หลังจากได้ยินพวกเขาพูดในวันนี้ข้าจึงรู้ว่าที่แท้เป็นแม่นาง พูดตามตรง ข้าตกใจมาก ข้าไม่ไม่คิดว่าแม่นางจะเป็นวีรสตรี เคยทำไม่ดีมาก่อน หวังว่าแม่นางจะไม่ใส่ใจ"หลิ่วเซิงเซิงไม่ต้องการสุภาพกับเธอ แค่อยากดื่มให้เสร็จและจากไปโดยเร็วแต่แก้วเหล้าสัมผัสริมฝีปาก ทันใดนั้นเธอก็ได้กลิ่นยา เป็นยาระบาย...เธอเยาะเย้ย เหลือบมองสาวใช้ที่กำลังรินเหล้าอยู่ข้าง ๆ จากนั้นมองดูรอยยิ้มอันน่ายินดีของหรงหรง แล้วเธอก็เข้าใจทุกอย่างในทันทีแต่ยังคงยกแก้วเหล้าและดื่มจนหมดคิดว่าครั้งนี้หรงหรงคือสำนึกผิดจากใจจริง ไม่คิดว่าจะอยากให้ตัวเองขายหน้าต่อหน้าคนอื่นเมื่อเห็นเธอดื่ม หรงหรงก็ดูมีความสุขมาก พูดจาสุภาพสองสามคำแล้วเดินไปที่ห้องโถงบางทีเธออาจตื่นเต้นเกินไป แม้ว่าจู่ ๆ จะรู้สึกเจ็บแปลบที่น่อง แต่เธอก็ไม่ได้จริงจังกับมันและปฏิบัติต่อมันเหมือนกับยุงกัดหลิ่วเซิงเซิงสะบั
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด
สีหน้าของเฉินโย่วเปลี่ยนไป "อะไรนะ? ใครกล้าดีขนาดนั้น กล้ามัดเธอบนถนน?"คนใช้เหลือบมองหลิ่วเซิงเซิงอย่างลังเล จากนั้นจึงมองไปที่อี้โจวข้าง ๆ หลิ่วเซิงเซิง และสุดท้ายก็หันกลับมามองที่เฉินโย่วเฉินโย่วไม่ใช่คนโง่ เข้าใจความหมายของการมองนั้นอย่างรวดเร็วเขาหันกลับไปมองหลิ่วเซิงเซิง ในขณะที่กำลังจะถามอะไรบางอย่าง ก็เห็นคนอีกกลุ่มหนึ่งเข้ามาใกล้ นำโดยท่านเจ้าเมืองเฉินเหลียงเฟิงเห็นแต่เฉินเหลียงเฟิงมาหาพวกเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าและพูดว่า "นี่คือหมอเทวดาหลิ่วใช่ไหม? ชื่อเสียงโด่งดังมานาน และวันนี้มันยิ่งโด่งดังมากขึ้น เชิญเข้ามาก่อน"หลิ่วเซิงเซิงพยักหน้าอย่างสุภาพ จากนั้นมองไปที่เฉินโย่วและพูดว่า "ท่านเจ้าเมืองน้อยลองไปถามฮูหยินของท่านก่อน ตอนพวกท่านรักษาประตูเมือง เธอทำอะไรอยู่ หรือถามชาวบ้านในเมืองก็ได้"หลังจากพูดอย่างนั้น เธอก็เดินตามท่านเจ้าเมืองเข้าไปในสถานการณ์แบบนี้เฉินโย่วก็ไม่สามารถพูดอะไรได้แค่พูดว่า "ไปตรวจสอบ ตรวจสอบดีแล้วค่อยว่ากัน""ได้ ขอรับ...""..."จวนเจ้าเมืองในวันนี้สนุกสนานและมีชีวิตชีวามาก ถนนด้านนอกจวนเจ้าเมืองยังเต็มไปด้วยผู้คนที่ส่งเสียงเชียร์และเฉลิมฉลอง
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง
เชียงไชโย เสียงตะโกน ตะโกนออกมาทีละคน!นี่เป็นการต่อสู้ที่น่าตื่นเต้น แม้ว่าในเมืองจะมีทหารไม่ถึงสองหมื่นนาย แต่ในขณะนี้ ดูเหมือนว่าทหารแต่ละคนจะมีทหารหลายพันนายอยู่ข้างหลังพวกเขา!เมื่อมีชาวบ้านเข้าร่วม สงครามก็พลิกกลับอย่างรวดเร็ว ไม่เพียงแต่รักษาประตูเมืองได้เท่านั้น แต่กองทัพศัตรูที่หลงผิดปีนขึ้นไปบนกำแพงก็ถูกโค่นล้มทีละคนและพ่ายแพ้เหมือนภูเขา!แม้แต่หนานมู่เจ๋อที่อยู่ในสนามรบมาหลายปีก็ไม่เคยเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ มีเพียงทหารเท่านั้นที่ปกป้องชาวบ้านมาตลอด เคยเห็นชาวบ้านช่วยเหลือทหารที่ไหน?ใครกันที่มีแรงดึงดูดอันทรงพลังเช่นนี้?บนกำแพงเมือง ขวัญกำลังใจของทหารอยู่ในระดับสูง และชาวบ้านต่างเคลื่อนย้ายอาวุธและช่วยเหลือ เกือบทุกคนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อต่อต้านศัตรู!ใต้กำแพงเมืองชาวบ้านตะโกนเสียงดัง"ออกแรงหน่อย! ทุกคนอดทนไว้!""แม่งเอ๊ย ถ้าไม่กลัวว่าพวกเขามีโรคระบาด คงจะเปิดประตูเมืองและฆ่าเต่าพวกนี้!""ทุกคนสู้ ๆ!""..."สงครามยังคงดำเนินต่อไป และไม่มีใครสังเกตเห็นร่างทั้งสองยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ บนหลังคาในระยะไกล"ฉากนี้ ทำให้คนรู้สึกตื่นเต้นจริง ๆ"เสี่ยวกงถอนหายใจและกล่าวเ
