ตอนที่ 13 :  ยั่วเก่งนักนะ! จะให้ลืมตัวให้ได้เลยใช่ไหม! (18+)

อินทุภาทายาที่แผลบนศีรษะเสร็จแล้ว ก็ถอยมานั่งอยู่ข้างเตียง มองคนป่วยที่กำลังหลับใหลด้วยฤทธิ์ยานอนหลับ หลังจากที่หมอเข้ามาดูอาการ ได้เขียนเทียบยาไว้หลายอย่าง ทั้งยากินและยาทา พวกยาสมุนไพรทั้งก่อนและหลังอาหาร เธอเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้ว เหลือแต่ที่ต้องทายาพวกแผลเล็กแผลน้อยที่อยู่ภายใต้เสื้อผ้าเท่านั้น ซึ่งก็คงต้องรอให้หยางติงมาจัดการ 

“ฝ่าบาท!!” หยางติงวิ่งเข้ามาในกระโจมอย่างกระหืดกระหอบ

“ท่านเยว่! ท่านอ๋องเป็นอย่างไรบ้างขอรับ?”

“กระดูกไม่หัก ไม่มีบาดเจ็บภายใน มีแต่แผลที่ศีรษะ กับอาการปวดระบมตามเนื้อตัว และมีแผลภายนอกนิดหน่อย พักฟื้นสักระยะก็ดีขึ้น แต่นายต้องคอยดูแลทายาให้พระองค์ด้วย” เธอพูดเสร็จก็หยิบกระปุกยาส่งให้

หยางติงไม่ได้รับยาไป แต่ยกมือประสานคำนับและคุกเข่าลงข้างหนึ่งกับพื้น

“อภัยให้ข้าน้อยด้วย! ที่ดูแลท่านเยว่กับท่านอ๋องได้ไม่ดี”

“ไม่เป็นไร มันเป็นเหตุสุดวิสัย แล้วท่านอ๋องก็ปลอดภัยแล้ว” เธอพูดพร้อมดึงตัวให้เขาลุกขึ้น

“พวกเราพยายามช่วยกันออกตามหา เจอดักซุ่มโจมตีหลายแห่ง จนมาพบกันจนได้” เขายิ้มจนตาหยี  “ข้าน้อยมาทันได้เห็นธนูดอกสุดท้ายปักอกพวกมันร่วงจากหลังม้า ยังมีอีกสองสามคน นอนแผ่หราอยู่ข้างทาง แม่นราวกับจับวางเลยท่าน” เขาชมจากใจจริง

“เคยเรียนยิงปืนมาน่ะ ช่วยในการเล็งเป้าได้ดี แต่ธนูเพิ่งจะฝึกได้สองเดือนก่อนจะมาที่นี่ ยังไม่เคยลองเป้าบินมาก่อน นี่นับได้ว่าเป็นครั้งแรกจริงๆ”

“ปืนไฟหรือขอรับ? ท่านเย่วเคยยิงปืนไฟด้วยหรือ?” เขาห่อปากตาโตอย่างทึ่ง  “ข้าน้อยเคยได้ยินท่านอ๋องเล่าให้ฟังถึงประสิทธิภาพในการทำลาย แต่ยังไม่เคยเห็นของจริงมาก่อน”

“เคยสิ เคยฝึกยิงปืนมาหลายรุ่นเลย สไนเปอร์ก็เคย ยกเว้นปืนกล กับปืนใหญ่ ที่ยังไม่เคยลอง”

หยางติงอึ้งไปด้วยความทึ่งปนประหลาดใจ กับความเก่งกล้าสามารถของผู้หญิงตัวเล็กบางตรงหน้าคนนี้ ไม่ว่าจะเป็นทักษะการต่อสู้ ยิงธนู และยังเคยยิงปืนไฟด้วยอีก

หน้าตาของนาง เหมือนจะคุ้นเคยกับการเย็บปักถักร้อยมาทั้งชีวิต ดูช่างอ่อนโยน อ่อนหวาน บอบบาง น่าทะนุถนอม แต่ใครจะรู้ว่า… 

ในขณะกำลังคิดหยางติงก็กลืนน้ำลายอึกหนึ่งดังเอือก! ลูกกระเดือกที่คอนูนขึ้นแล้วเลื่อนลงจนเห็นได้ชัดเจน เขารู้สึกสยดสยองแทนท่านอ๋อง ถ้าหากเผลอไปขัดใจนางเข้า

“กำลังคิดเล่นๆ ว่าจะลองร่างแบบปืนลูกซอง รุ่นปัจจุบันที่ฉันใช้อยู่ แล้วหาช่างหลอมโลหะมือดีสักคนมาหล่อตามแบบ ถ้าทำสำเร็จนะ เราจะได้อาวุธที่มีคุณภาพสูงไว้ใช้ในกองทัพ โดยไม่ต้องไปง้อพวกชาวตะวันตกเลย!” เธอพูดเพลินจนไม่ได้สังเกตเห็นอาการของหยางติง

“ข้ามองเห็นอนาคตของท่านอ๋องชัดเจน โดยไม่ต้องพึ่งหมอดูเลย” เขารำพึงออกมาเบาๆ 

…………………..

  หยางหมิงอวี้ตื่นมากลางดึก ค่อยๆ หยีตามองปรับความคมชัดไปรอบๆ ห้อง แล้วก็มาหยุดนิ่งที่ร่างบางของหญิงสาว กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะยาวชิดกระโจม ห่างจากเตียงของเขาไปเพียงเล็กน้อย

ชายหนุ่มเพ่งดูว่าเธอกำลังทำอะไร มองมือข้างขวาเคลื่อนไหวช้าๆ เหมือนกำลังเขียนอะไรอยู่ อีกมือเท้าคางทำท่าคิด แล้วก็ลงมือเขียนใหม่

เขาทรงตัวลุกขึ้น ถอยหลังพิงพนักเตียง ร่างกายเริ่มขยับเคลื่อนไหวได้ดีขึ้น ไม่ปวดระบมเหมือนก่อนหน้านี้ เขายกเข่าข้างหนึ่งตั้งฉากกับพื้นแล้วเอาแขนพาดไว้ ขาอีกข้างเหยียดยาว จับรวบผมดำยาวให้ไพล่ไปที่ไหล่ข้างหนึ่ง เอียงคอเล็กน้อยเมื่อมองไปที่หญิงสาวฝั่งตรงข้าม สายตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยนแฝงแววอ่อนหวาน มุมปากโค้งยิ้มขึ้นอย่างเอ็นดู แล้วก็นั่งมองเงียบๆ อยู่อย่างนั้นนิ่งนาน

อินทุภารู้สึกเหมือนมีคนมอง จึงเงยหน้าหันมองไปที่ด้านข้าง เห็นคนป่วยนั่งในท่าสบายหายอ่อนเพลีย ซึ่งก็ไม่รู้ว่าตื่นขึ้นมานานแค่ไหนแล้ว สาบเสื้อตัวบนผ่าตลอด เผยให้เห็นกล้ามอกนูนสวย สายตามองมาที่เธออย่างอ่อนโยน แล้วก็ส่งยิ้มบางๆ มาให้ เธอยิ้มตอบ แล้วลุกเดินมาหาเขาที่เตียง

“อยากดื่มน้ำชา หรืออยากทานโจ๊กอุ่นๆ สักหน่อยไหมเพคะ? หม่อมฉันจะไปจัดการให้” เธอวางมือซ้อนทับบนมือของเขาที่วางไว้ข้างตัว ส่งสายตาอ่อนเชื่อม พร้อมยิ้มหวานเอาใจคนป่วย

“หิว-เจ้า!” เขาตอบยิ้มๆ

อินทุภาย่นจมูก แล้วทำปากยื่น

“คงจะหายดีแล้วล่ะแบบนี้”

เธอพูดแล้วลุกขึ้น จะเดินไปรินน้ำชาให้ แต่เขาดึงมือเธอรั้งไว้

“ไม่เอา! ไม่ให้ไปไหน! ล้อเล่นนิดเดียว!” เขาทำเสียงงอน

อินทุภามอง แล้วหัวเราะ

“จะไปรินน้ำชาเพคะ ตรงนี้เอง” เธอชี้มือไปที่โต๊ะกลางห้อง เขาเลยปล่อยมือ

“จะไม่ให้ไปไหนจริงๆ หรือเพคะ?” เธอเดินกลับมา ส่งถ้วยน้ำชาให้

“ขังได้จะขัง! ไม่ให้ออกไปซนที่ไหน!”

เขาพูดพลางตวัดสายตาค้อน แล้วยกน้ำชาขึ้นจิบ อินทุภาหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ พลางนึกว่าผู้ชายก็งอนเป็นแฮะ แล้วก็น่ารักซะด้วยสิ

“วันนี้อากาศค่อนข้างเย็น นอนคนเดียวเหงาหรือไม่เพคะ? หม่อมฉันรู้สึกหนาว อยากหาอกใครสักคนซบให้ความอบอุ่นจังเลย เสียดายว่าคนแถวนี้มาป่วยเสียก่อน เลยต้องตัดใจไปนอนหนาวตามลำพังคนเดียว” หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อนชวนให้น่าสงสาร รอยยิ้มก็หวานซึ้งจนแทบละลาย แววตาที่แสร้งทำเป็นอ่อนโยนยังแฝงไปด้วยนัยยะยั่วเย้า ช่างเป็นการแกล้งทำที่ทั้งน่ารักและเจ้าเล่ห์เหลือเกิน

“อย่ายั่วนะ! เดี๋ยวฮึดเอาจริงขึ้นมา จะครวญครางร้องลั่นกระโจมไป คงได้ยินกันทั้งค่ายแน่ล่ะ!” เขาส่งสายตาดุ ขู่น้ำเสียงเข้ม

อินทุภาทำแก้มพองปากยื่น ตวัดสายตาค้อนให้เขา แล้วเดินไปโต๊ะยาวอีกฟากหนึ่งของห้อง

“ทำไรอยู่น่ะเป่าเปา?” เขาถามหลังจากเห็นเธอขีดเขียนบนกระดาษ

“ร่างแบบหน้าไม้ขนาดเล็กเพคะ แต่เหมือนจะขาดอะไรไปสักอย่าง” เธอหยิบกระดาษขึ้นมา แล้วเดินมาส่งให้เขา

“แปลกตา ไม่เคยเห็นรูปแบบนี้มาก่อน เอาหน้าไม้มาผสมกับรูปแบบปืนไฟ นี่เป็นแบบที่ใช้ในมิติของเจ้าหรือ?” เขาเงยหน้าถาม หลังจากนิ่งมองอยู่นาน

“เพคะ หม่อมฉันเคยเห็นเขาใช้สำหรับใช้ยิงปลา ขนาดเล็กเบามือ พกสะดวก แต่เหมือนจะลืมอะไรไปสักอย่าง นึกไม่ออก!” เธอเผลอเอียงหน้าเข้ามาดูใกล้ๆ

เขาจูบปากไปทีหนึ่งแล้วชี้ให้ดู เธอชะงักแต่ไม่ทันได้ตกใจเพราะรีบก้มมองที่เขาชี้ให้ดูเสียก่อน

“ตรงนี้มันควรจะเป็นสลักหรือเปล่า?”

อินทุภาเอียงหน้าเข้ามาใกล้ขึ้นอีก เพื่อจะดูให้ชัดขึ้น

โอว ก้อด!

"จริงด้วยเพคะ”

เธอคว้ากระดาษ หันหลังจะเดินไปที่โต๊ะยาว แต่เขารั้งข้อมือไว้ ดึงเข้าหาตัวจนเธอเซลงนั่งที่ขอบเตียง

“ไหนล่ะรางวัล?” เขาพูดยิ้มๆ นัยน์ตาพราว

อินทุภาอมยิ้มน้อยๆ นัยน์ตาประกายวับ เกิดความคิดซุกซนขึ้นทันที เธอรู้ว่าเขามีจุดอ่อน ซึ่งเป็นเฉพาะกับเธอเพียงคนเดียว ผู้หญิงอื่นไม่ทำให้เขามีจุดอ่อนอย่างนี้

หญิงสาวขยับตัวปลดมือเขาออก วางกระดาษไว้ก่อน หลุบตาพริ้มปรือปรอยดูยั่วยวน ริมฝีปากเผยอแย้มเล็กน้อยชวนเชิญให้ลิ้มลอง สองมือเลื่อนขึ้นระดับหน้าอก ค่อยๆ แหวกสาบเสื้อให้เปิดออกช้าๆ เผยให้เห็นช่วงไหล่ขาวนวลเนียน แล้วหน้าอกเต่งตูมก็ค่อยๆ เบียดดันขึ้นมาเล็กน้อย เหมือนเตรียมจะแข่งกันทะลักล้นออกมา แต่ยังไม่ทันจะพ้นพันธนาการ เธอก็ดึงสาบเสื้อขึ้นมาทบไว้ดังเดิมเสียก่อน

เสียงเขาหายใจเข้าแรง กัดกรามแน่น

“เด็กบ้านี่! ชักจะเอาใหญ่แล้วนะ! ใครสั่งใครสอนให้มายั่วกันแบบนี้ ฮึ!” เขาเอื้อมมือหมายจะคว้าตัว

อินทุภาหัวเราะ คว้ากระดาษแล้วหมุนตัวลุกขึ้นถอยห่าง หนีไปนั่งที่โต๊ะยาว แก้ไขตรงจุดที่เขาชี้ให้ดู แล้วร่างต่อเพิ่มเติมจนเสร็จ จึงมีเวลาหันมามองด้านข้าง เห็นคนบนเตียงนอนหันหลังให้อย่างไม่สนโลก  ทำให้มุมปากเธอเชิดขึ้นในอาการยิ้มขันเล็กน้อย 

สงสัยจะงอนจนหลับ!

อินทุภาลุกเดินมาหยิบผ้าห่มที่ปลายเท้า คลี่ออกคลุมตัวให้เขา แต่แล้วก็ต้องตกใจ เมื่อมือแข็งเรงสอดเข้าที่เอวตวัดรั้งตัวเธอให้ลงนอนข้างๆ แล้ววางขาทับไว้ไม่ให้ดิ้นหนี

“ว้าย! ฝ่าบาท!” หญิงสาวตกใจ อุทานออกมา

สีหน้าของเขาดูเข้มจัด กระด้างเกือบเป็นดุ

“ยั่วเก่งนักนะ! จะให้ลืมตัวให้ได้เลยใช่ไหม!”

พอเขาพูดจบ ก็กดจูบลงมาอย่างหนักหน่วง ตะกรุมตะกรามเหมือนโหยหิวในตอนแรก แล้วก็ค่อยๆ ช้าลง สอดลิ้นร้อนผ่าวรุกเร้าเข้ามากวาดควานไปทั่วอย่างถือวิสาสะ และดึงลิ้นของเธอไปดูดรัดอย่างรุนแรง ฝ่ามือของเขาเคล้าคลึงลงมาบนเนินอกอวบอิ่ม จนอินทุภาเนื้อตัวสั่นสะท้าน โอบแขนรั้งรอบคอเขาเหนี่ยวลงมาชิด เขาหัวเราะเบาๆ ในลำคออย่างเอ็นดู ถอนริมฝีปากออกเพื่อจูบไซ้ซอกคอแล้วกัดเม้ม เธอครางเบาๆ รู้สึกสยิวซาบซ่าน 

เขาไซ้ระเรื่อยลงมาเกลือกเคล้าอยู่กับทรวงอกเต่งตูม มือเรียวบางสอดเข้าไปในผมของเขากอดศีรษะไว้กระชับอก อีกมือลูบผมยุ่งเหยิงนั้นด้วยความรู้สึกที่พรรณนาไม่ถูก ขณะกำลังเคลิบเคลิ้ม เขาก็พละออกห่างกะทันหัน อินทุภายังอยู่ในอารมณ์วาบหวาม มีความรู้สึกกำลังสูญเสียอะไรบางอย่าง

“ฝ่าบาท?” เธอลืมตัวยื่นมือตามเขาไป กระซิบเสียงเบา

อีกครั้งที่เขาหัวเราะเบาๆ ในคอ

“นี่จะไม่ให้ออกห่างจริงๆ หรือ?” เขาถาม เธอส่ายหน้าไม่ตอบ ส่งสายตามองเขานิ่ง เรียกร้องด้วยความปรารถนา

เขาเข้ามาใกล้อีกครั้ง ค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าออกจากเรือนร่างของหญิงสาวจนเปลือยเปล่า แล้วถอยออกมายืนข้างเตียง เพื่อปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเอง พลางใช้สายตามองสำรวจ เรือนร่างงดงามเย้ายวนราคะไปด้วย 

สายตาหิวกระหาย กวาดมองทรวงอกอวบ ที่กำลังตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า ปลายยอดอกสีแดงระเรื่อ ชูชันขึ้นราวกับต้องการท้าทายสายตาของเขา ท่าทางที่เธอนอนทอดกายอยู่นั้น เผยให้เห็นสะโพกโค้งมนกลมกลึง ลาดลงรับกับเอวกอดกิ่วได้เป็นอย่างดี หน้าท้องที่แบนเรียบ ทำให้เนินสวาทดูอวบอูมน่าสัมผัส หญิงสาวขยับตัวเพียงเล็กน้อย ทำให้เนินเนื้อสาวแย้มออก กระตุ้นไฟปรารถนาของเขาให้ลุกโชนขึ้น ตาคมหวานทำกำลังปรือตามองอย่างยั่วยวนชวนเชิญโดยไม่รู้ตัว 

ร่างสูงโน้มกายเข้าหาร่างงามตรงหน้า จุมพิตร้อนผ่าวดูดเม้มไปที่ยอดอก แล้วไล้เลียอย่างหิวกระหาย มือใหญ่กอบกุมเนินอวบหยุ่นอีกข้างจนล้นฝ่ามือ เคล้นคลึงจนนิ้วจมลงในผิวเนื้อนุ่มทั้งห้านิ้ว

"อ๊ะ!..ฝะ..ฝ่าบาท" เสียงหวานครางอย่างเย้ายวน กระตุ้นอารมณ์ของเขาให้ยิ่งลุกโชนมากขึ้นไปอีก

มือใหญ่ลูบไล้ลงมาถึงเนินสวาทด้านล่าง ล่วงล้ำเข้าสำรวจร่องกลีบเนื้ออวบอูม ปลายนิ้วไล้กรีดไปตามรอยแยก ไล้วนที่เม็ดสาวเบาๆ ก่อนจะกดเข้าไปสำรวจความนุ่มฉ่ำชื้น ร่างงามไหวสะท้าน ตอบรับสัมผัสจากปลายนิ้วอันรุมร้อน 

เขาจูบระเรื่อยไปทั้งตัว เอวคอดกิ่วขยับเคลื่อนไหว เมื่อเขาลากไล้จุมพิตลงมาถึงหน้าท้องแบนราบ เรียวขาขาวนวลเนียนทั้งสองข้างชันเข่าขึ้น และแยกออกตามสัญชาตญาณ เปิดโอกาสให้จุมพิตร้อนผ่าวสัมผัสอย่างลึกซึ้งกับเนินสวรรค์

ลิ้นรุมร้อนจูบไล้รอบๆ แล้วเม้มริมฝีปากคลึงเบาๆ ตามร่องกลีบ ตวัดปลายลิ้นไล้วนพาดผ่านเม็ดน้อย แล้วดุนดันเข้าไปในร่องหลืบไปมา ลิ้นร้ายไล้วนซ้ำๆ นัวเนียจนน้ำสีใสไหลเยิ้ม แล้วตวัดลิ้นซอกซอน ดูดเลียน้ำรักรสหวานอย่างเพลิดเพลิน

"อาาา..ฝะ..บาท..อ๊า!" เสียงหวานครวญครางอย่างเสียวซ่านไปทั้งร่าง ยกสะโพกกลมกลึงแอ่นรับต่อสัมผัสโดยไม่รู้ตัว มีความรู้สึกเหมือนร่างกายกำลังจะทนไม่ไหวกับอะไรสักอย่าง

มือเรียวดึงหน้าเขาให้เงยหน้าขึ้นมา จุมพิตร้อนผ่าวทาบทับริมฝีปากงามอย่างรวดเร็ว ลิ้นร้อนกระหวัดเกี่ยวลิ้นนุ่มอย่างเร่าร้อน หญิงสาวตอบรับจุมพิตนั้นอย่างเต็มใจ เรียวแขนขาวนวลเนียนโอบรัดไปรอบคอเขา รั้งให้จุมพิตได้กระชับชิดมากกว่าเดิม เสียงครางของเธอพลอยทำให้เขาเกิดปฏิกิริยา จูบหนักหน่วงขึ้น และร้อนผ่าวขึ้นเรื่อยๆ

“เป่าเป้ย์..อยากได้เจ้าเหลือเกิน..อนุญาตเถอะนะ..ให้ข้าได้รักเจ้า..นะ”

เขากระซิบเสียงกระเส่า ฟังพร่าผิดปกติวิสัยของเขา ซึ่งมักจะพูดเฉียบขาดและชัดเจนเสมอ อินทุภาหอบหายใจแรงด้วยความตื่นเต้น มีความรู้สึกกึ่งกล้ากึ่งกลัวชอบกลอยู่

เขาค่อยๆ ใช้นิ้วแหวกร่องชื้น ไล้ขึ้นลงช้าๆ แล้วกดสอดเข้าไปด้านในเพื่อสำรวจ ดึงเข้าดึงออกอยู่สองสามครั้ง จนเธอครางครวญไม่เป็นส่ำ เขาจับใต้เข่าแยกขาเรียวออกจากกัน จับนำแก่นกายที่ตื่นตัว ถูไถน้ำใสที่เคลือบอยู่ส่วนปลาย กับร่องหลืบที่ปิดแน่น ไล้วนหยอกเย้าเม็ดน้อย ระหว่างกลีบเนื้ออวบอูม แล้วจรดท่อนเอ็นหนาเข้ากับร่องรัก ค่อยๆ กดสะโพกดุนดันเข้าไปช้าๆ ความคับแน่นภายในบีบรัดจนตึง ทำให้เขาต้องชะงัก

"อาาา..แน่นมาก เจ็บนิดนึงนะ แล้วจะชดเชยให้ทีหลัง ตอนนี้จะคลั่งตายอยู่แล้ว!” เขาพูดเสียงพร่า ขณะพยายามกดแนบสนิทให้หมด

"อ๊ะ!..ฝ่าบาท!..เจ็บบบ!!..อื้อ!!" อินทุภาเจ็บจนร้องออกมา กัดริมฝีปากไว้แน่นจนน้ำตาซึม เมื่อความใหญ่โตและแข็งขืนนั้นค่อยๆ แทรกเข้ามาประชิดจนกระทั่งเป็นเนื้อเดียวกัน

เธอส่ายศีรษะไปมาอยู่กับหมอน ผมนุ่มสลวยปลิวปัดไปมา น้ำตารื้นเล็กน้อย แต่พอเขาขยับตัวเข้าออกช้าๆ หลายๆครั้ง ที่ยังเจ็บแปลบอยู่ ก็ยิ่งคลายลงเรื่อยๆ แล้วก็มีความรู้สึกวาบหวามซาบซ่านแทรกเข้ามาผสมปนเปกันอยู่

เขาพยายามเคลื่อนไหวให้ช้า ระวังไม่ให้เธอเจ็บมาก แต่หน้าอกเต่งตูมที่พลิ้วไหวขึ้นลงตามแรงดันนั้น เร้าอารมณ์พิศวาสให้กระพือโหมพุ่งทะยาน จนเขาเผลอเร่งจังหวะรัวเร็วขึ้น

อินทุภากอดคอเขาไว้ สัมผัสได้ถึงเสื้นเลือดและเส้นเอ็นปูดโปนที่กำลังเสียดสีกับเนื้อนิ่มๆ เธอแอ่นลำตัวขึ้นหาเขา ร้องครางด้วยความเสียวซ่าน เนื้อตัวยิ่งสั่นสะท้านเมื่อเขาก้มลงไล้ด้วยลิ้นแล้วดูดแรงตรงยอดอกสีแดงระเรื่อ หญิงสาวบิดตัวร้อนเร่า มือทั้งสองข้างของเขาบีบเค้นทรวงอกตูม แล้วกำเอาไว้เต็มมือจนเนื้ออวบหยุ่นทะลักลอดระหว่างนิ้ว ขณะที่เพิ่มความรัวเร็วขึ้นอีก

"อาา..ฝ่าบาท..ฝ่าบาท..อ๊าา!!" อินทุภาร้อนรุมไปทั้งตัว สายเลือดภายในกาย ดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นลำธารไฟ แผ่ซ่านไปทั่วเรือนร่าง สะโพกไหวไปมาอยู่ใต้ร่างของเขาอย่างเร่าร้อน

 เธอครวญครางเสียงกระเส่า มือไขว่คว้ากอดตรึงเขาเอาไว้แน่น เขาทราบว่าหญิงสาวกำลังขึ้นถึงจุดสุดยอด จึงซุกไซ้ลำคอไล้ลิ้นเบาๆ จนถึงแอ่งด้านหลังหู และแหย่เข้าซอกหู ไล้ไปตามร่อง เพิ่มความกระสันต์เข้าไปอีก

"ฝ่าบาท!.. ฝ่าบาท!..อ๊าาาาาาาา!!" อินทุภาครวญครางกับลำคอของเขา แล้วร่างก็เกร็งขึ้นมาชิด หวีดร้องออกมาสุดเสียง เนื้อตัวบิดเร่าด้วยความหฤหรรษ์ที่เขาปรนเปรอให้ ทั่วร่างแข็งค้างอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะอ่อนระทวยลงไปกับเตียง หายใจหอบถี่

หยางหมิงอวี้หยุดการเคลื่อนไหวนิดหนึ่ง หลังจากที่เธอเริ่มผ่อนคลาย กดแก่นกายเน้นนิ่งไว้ จนรับรู้ถึงกล้ามเนื้อแน่นที่ตอดรัดเป็นจังหวะในร่องหลืบหลังความสุขสม เขาค่อยๆ ขยับเคลื่อนไหวอีกครั้งช้าๆ อย่างจงใจให้เธอซาบซ่านไปกับการเสียดสี หญิงสาวร้องครางครวญขึ้นมาอีก มือจิกแผ่นหลังของเขา และคงจะร้องดังกว่านี้ ถ้าเขาไม่จูบปิดปากเอาไว้เสียก่อน ถ้าร้องดังอีกรอบ ก็คงจะได้ยินกันไปทั้งค่ายแน่ๆ

ผ่านไปสักครู่ เขารอให้เธอสงบ จึงเริ่มเคลื่อนไหวใหม่ หญิงสาวเนื้อตัวสั่นสะท้านไปทั่วทั้งร่าง และครางแผ่วหวิว ใบหน้าที่กำลังฉ่ำด้วยแรงพิศวาสนั้น เร้าอารมณ์จนเขาอดใจไม่ไหว ก้มหน้าลงไปจูบที่เปลือกตา จูบปาก แก้ม และหู

“เจ็บมากไหม?” เขากระซิบ ไล้ลิ้นเบาๆ ซุกไซ้ไปตามร่องหู ขณะที่ช่วงล่างก็ขยับตัว เลื่อนเข้าเลื่อนออกช้าๆ ไปด้วย

“ฝ่าบาท.. เพคะ.. อย่าแกล้ง!” เธอพูดเสียงแหบพร่า ขาดเป็นห้วงๆ ซาบซ่านไปกับการเคลื่อนไหวช้าๆ อันแสนทรมานจากด้านล่าง และการเล้าโลมจากด้านบน

“เรียกท่านพี่!” เขาสั่ง

“อื้อ!..เพคะ..ทะ..ท่านพี่..อย่าแกล้ง” เสียงครวญปานจะขาดใจ

อินทุภาปล่อยให้เขาทรมานอยู่ครู่เดียว ก็ยกสะโพกขึ้นหาเขาอีก รู้สึกว่าจะทำไปโดยไม่รู้ตัวจริงๆ เพราะเธอไม่เคยมีอารมณ์เพศแรงขนาดนี้มาก่อน ดูเหมือนจะมีความต้องการรุนแรงในระดับเดียวกัน และเขาก็รอต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว กระแทกกระทั้นเข้ามาแรงและรัวถี่ จนได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อ ตอกย้ำให้แก่นกายจมมิดหายเข้าไปในร่างกายของเธอ ครั้งแล้วครั้งเล่า

“เป่าเป้ย์.. ข้ารักเจ้า.. รักเจ้าเหลือเกิน..อ๊ะ ..อ๊าาา!!”

หยางหมิงอวี้ตัวเกร็งสะท้านไปทั่วร่างกาย พึมพำเสียงกระเส่าเหมือนคั้นออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ ก่อนที่จะฟุบหน้าลงกับเรือนผมหอมกรุ่น หัวใจเขาเต้นแรงรัวอยู่แนบชิดทรวงอกเปล่าเปลือยของเธอ

ชายหนุ่มทำให้หญิงสาวพบจุดสุดยอดครั้งที่สอง เพียงชั่วระยะเวลาอันสั้น เธอหลับหูหลับตาครวญคราง และเบียดเข้าหาเหมือนว่ายังชิดกันไม่พอ เขาเคลื่อนไหววนไปรอบๆ ให้เธอรู้สึกถึงทุกส่วนสำคัญของเขา รู้สึกยินดีว่าทำให้เธอเรียกหาเขาอย่างเร่าร้อนในคืนนี้

มันคุ้มกับที่เขาอดทนรอมาหลายปี และคุ้มกับที่เขาอดทนสอนให้เธอค่อยๆ เรียนรู้รสสัมผัส จากที่เคยตอบสนองไม่ค่อยจะเป็น จนสอนให้รู้จักหาความสุขทางเพศกับเขา อย่างพึงพอใจกันและกัน ซึ่งก็ได้ผลเกินคาดวันนี้

เขาเลื่อนหน้ามาซุกซบกับอกเต่งตูม รอให้หายใจสงบ แต่ยังไม่ได้ถอนแก่นกายออก แรงบีบรัดที่ตอดเป็นจังหวะของเธอนั้น ทำให้เขาเสียวสะท้านขึ้นมาอีก และเขาไม่สามารถจะอดทนได้อีกต่อไป

เขาทาบตัวลงบนร่างของเธอ ปากและมือทำงานพร้อมกัน ริมฝีปากจูบไซ้ที่ทรวงอก ลิ้นไล้เลียโดยรอบแล้วดูดที่ยอดอกเต่งตูม อีกมือบีบเคล้นแล้วกำเอาไว้ ขณะที่แก่นกายก็กระแทกกระทั้นต่อเนื่อง จากนั้นก็ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติอีกรอบ

เธอครางครวญพร้อมกับเขาอีกเป็นครั้งที่สาม ซึ่งเขาคิดว่า เธอน่าจะชอบมากกว่าสองครั้งแรก