ผ่านไปสักครู่ กริชชัยเดินตามสาวใช้มาด้วยชุดลำลองสีสันสดใส ชายหนุ่มตรงเข้าไปกราบที่ตักก่อนจะลุกขึ้นหอมแก้มผู้เป็นย่าอย่างสนิทสนม “ว่าไงเรา ...ทานข้าวหรือยัง ย่าเห็นว่าเราอยู่บ้านคนเดียวเลยชวนมาทานด้วยกัน” “ครับ” กริชชัยตอบแต่สายตามองหาร่างหญิงสาวที่ทำให้ตนเองกระวนกระวายตลอดหลายชั่วโมงที่ผ่านมา หลั
ภูเก็ต เมื่อฝนหยุดตกแล้ว อดิสรรีบสะกิดให้สาวประเภทสองตื่น เพื่อจะหาทางกลับโรงแรม กะเทยสาวพลิกตัวก่อนจะรู้สึกปวดเมื่อยไปทั่วร่างกาย จนเผลอร้องออกมาเบาๆ “อืม...” “รีบๆ ออกไปกันเถอะเอลี่ เดี๋ยวฝนตกลงมาอีกเราคงไม่ได้กลับโรงแรม” “ค่ะ แต่เอลี่ขี่มอเตอรไซด์ไม่ไหวหรอกนะคุณสรคงต้องขับเองแล้วล่ะ” “คุณเป็
ภายในเรือนหลังเล็ก วันนี้ตรีรินทร์และธมกานต์ มาเยี่ยมคุณหญิงมณีจันทร์ แต่เช้า กอหญ้าถูกเรียกให้เข้าไปในห้องด้วย หญิงสาวได้ยินบทสนทนาโดยบังเอิญ “เจ้ากริช มันไม่กลับบ้านมาเลยเหรออะไรของมันเนี่ย อีกไม่กี่วันจะแต่งงานแล้ว” คุณหญิงมณีจันทร์บ่นเสียงหงุดหงิด “เห็นบอกว่าจะรีบเคลียร์งานให้เสร็จก่อนงานแต่ง
เสียงรถสปอร์ต ประจำตำแหน่งของกริชชัยเลี้ยวมาจอดหน้าบ้าน กอหญ้าผลุดลุกขึ้นอย่างเร็ว หญิงสาว เดินเข้าไปใกล้ตัวรถ หัวใจเต้นแรงเร็ว แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไปนั่ง หญิงสาวก็ตกใจเมื่อคนที่ขับรถของกริชชัยมารับเธอกลับไม่ใช่เจ้าของรถ แต่เป็นรองผู้จัดการโรงแรมคนที่คอยเป็นสารถีให้ตลอดหลายวันที่ผ่านมา “อ้าว คุณวิ
กอหญ้า เดินเลี่ยงเข้าทางหลังบ้าน เกือบชนกับร่างพยาบาลสาวที่เตรียมจะออกไปทำงาน “อ้าว ยัยญ่ากลับมาแล้วเหรอ ทำไมเร็วแบบนี้ แล้วพี่กริชล่ะ” กอหญ้าส่ายหน้าแล้วเดินขึ้นบ้าน พยาบาลสาวมองตามถ้าสายตาไม่เฝื่อน ต้นน้ำแอบเห็นขอบตาของน้องสาวบุญธรรมที่แดงเรื่อ “เกิดอะไรขึ้นนะ หรือทะเลาะกับพี่กริช” ต้นน้ำวิ่งต
การประชุมผ่านไป จอย ต้นน้ำ และพยาบาลสาวเพื่อนร่วมงานอีกสองคน เดินออกมาจากห้องประชุมหลังจากหมอใหญ่ ทีมแพทย์ผ่าตัดอีกสองคน พร้อมๆกับหมออนวินท์ และแพทย์หญิงนิภา ที่มาประชุมเคสสำหรับของโรงพยาบาล เมื่อการประชุมอันเคร่งเครียดผ่านไป จอยเดินตามเพื่อนสนิท ช้าๆ “น้ำ แกว่าอะไรแปลกๆไหม” จอยเอ่ยถามอย่างสงสัย “
“พี่หมอปล่อยนะ เดี๋ยวเด็กๆมาเห็น แล้วเอาไปคุยกันสนุกปาก” “รถพี่ติดฟิล์มดำ ไม่มีใครเห็นหรอก พี่แค่อยากกอดน้ำ อีกสักสองสามนาทีนะครับ นะ” น้ำเสียงชายหนุ่มออดอ้อน ก่อนที่ใบหน้าของชายหนุ่มจะซบที่หน้าอกสาว มือที่ลูบไล้เบาๆ ทำให้ต้นน้ำแทบขาดใจ แต่ก็อยากจะตามใจคนที่ตนเองรัก และตนเองก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ก็คิดถ
“คุณมาอยู่นี่ได้ไง แล้วคุณวิทย์ล่ะ” “วิทย์ก็กลับไปแล้วสิ อีกอย่างฉันเป็นเจ้าบ่าว ไม่ใช่นายวิทย์” กริชชัยตอบน้ำเสียงเคร่งขรึม ชายหนุ่มขยับเข้ามากใกล้ มือของชายหนุ่มยังจับที่เอวและสะโพก “ปล่อยนะ” กอหญ้ากระซิบสั่ง แววตาแข็งกระด้าง “ไม่ปล่อย นี่ไม่เห็นเหรอว่าช่างเขากำลังทำงาน” “อ๋อ รู้เหรอว่าคนอื่น
“ขอเวลา สี่ห้าวันให้พ่อกับแม่ฮันนีมูนกันหน่อยนะ แล้วจะกลับไปรบกับลูกต่อ” อดิศวรหันกลับมาจับที่ไหล่ภรรยาสาวให้มาเผชิญหน้า ส่งสายตาหวานฉ่ำ “อะไรคะเนี่ย ลูกห้าแล้วนะ ยังจะหวานอีก” ยาริกายิ้มเขิน “หวานแบบนี้ตลอดไปครับ จะรักยิ่งๆ ขึ้นไปเชื่อไหมแยม แต่ตอนนี้ผมขอเบรคสักห้าวัน ฝากลูกไว้กับปู่ยา และทวดๆ ก่
ภายในห้องรับประทานอาหาร อดิศวรกำลังสอนให้ อ้น อัคราวัฒน์ ตักอาหารกินเอง ในขณะที่ยาริกากำลังป้อนข้าวให้อั๋น อัคราวุธยาริกาหันไปมองสามีที่กำลังสอนแฝดพี่อย่างใจเย็น “อ้น หัดทานข้าวเองครับ ตักแบบนี้พ่อตักให้ดู” อดิศวรสอนอย่างใจเย็น “โถ คุณศวร ลูกยังเล็กอยู่เลย แยมอยากป้อนข้าวลูก” “ผมอยากให้ลูกช่วยต
สามปีต่อมา ยาริกามองภาพพ่อและลูกๆ ที่วิ่งเล่นกันที่สนามอย่างมีความสุข นึกย้อนไปเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา งานแต่งงานของเธอกับอดิศวรจัดอย่างยิ่งใหญ่ โดยมีลูกแฝด ทั้งสอง อ้น และ อั๋น อัคราวัฒน์ และ อัคราวุธ กรณ์วิภาคและตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ อีกหกสัปดาห์ จำได้ว่าหลังจากอดิศวรรู้ก็รีบจัดงานแต่งงาน แบ
“แยมแน่ใจนะว่าจะไม่อันตรายกับลูก ศวรกลัวว่า..” อดิศวรจ้องมองตาภรรยาสาว ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ยาริกาพยักหน้าเบาๆ ยิ้มเขิน พร้อมกับกอดชายหนุ่มกระชับ “ก็อย่ารุนแรงสิคะคุณพ่อ ทำเบาๆ หมอก็ไม่ห้ามหรอกค่ะ นอกจากจะหกอาทิตย์ก่อนคลอดหรือเปล่า แยมไม่แน่ใจ” ยาริกาใช้เล็บกรีดเบาๆ ที่หน้าอก “คุณเรียกผมว่า “คุณพ่อ
ยาริกาน้ำตาไหลตลอด ด้วยความตกใจ ซึ้งใจ ตื่นเต้น มีความสุข ไม่รู้ความรู้สึกไหนมาก่อนแต่มันผสมปนเปกันไปหมด หญิงสาวพยักหน้าๆ ยกมือปิดปาก รับดอกไม้แล้วสวมกอด ท่ามกลางเสียงเชียร์จากเพื่อนๆ ร่วมรุ่น และอีกหลายชั่วโมงต่อจากนั้น มิตติ้งร่วมรุ่นท่ามกลางทะเลแสนสวย และเพื่อนสนิท ทำให้ปาร์ตี้เต็มไปด้วยความสนุกส
สามวันผ่านไป หลังจากประชุมผู้แทนประกอบการโรงแรมที่มิลานสามวัน ยาริกาเพิ่งเห็นมาดบอสของอดิศวรเป็นครั้งแรกเวลาเค้าจริงจังกับการทำงานทำให้เค้าดูมีเสน่ห์ หญิงสาวมองสามีอย่างภาคภูมิใจ ตลอดสามวันที่มีนัดตลอดทั้งวัน ตารางแน่นมากๆ ทำให้แทบจะไม่มีส่วนตัวกันเลย วันนี้ยาริกามีความหวังว่าคงได้ไปเดินเล่นในเมือง
ยาริกาตกใจแทบสิ้นสติ เมื่ออดิศวรทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น แถมจับมือเธอไว้แน่น ยาริกาพยายามบิดมือหนีพร้อมหันไปซ้ายขวาว่ามีใครมองอยู่ไหม มีคนมองอยู่สองสามคน หญิงสาวใบหน้าร้อนด้วยความอายรีบกระตุกมือหนี แต่ชายหนุ่มจับไว้จนแน่น “นี่ คุณศวร ทำบ้าอะไร คุกเข่าทำไม...บ้าหรือเปล่า” ยาริกากัดฟันพูดเบาๆ “แยม ..
ระหว่างขับรถกลับบ้าน ยาริกาเงียบมาตลอดทาง พอๆ กับอดิศวร ก็เงียบเช่นเดียวกัน ตั้งแต่รถออกจากโรงพยาบาล เมื่อรถเลี้ยวเข้าสู่บ้าน เมื่อรถจอดนิ่งสนิทที่โรงจอดรถ อดิศวรนั่งรวบรวมสมาธิก่อนพูดกับภรรยาสาวอย่างใจเย็น “สรุป ยังไงคุณก็จะไปประชุมกับคุณกริชที่อิตาลีแน่ๆ ไม่เปลี่ยนใจ รู้ไหมการเดินทางไกลอาจเป็นอัน
ท่านผู้หญิงแพรวมองดูหลานสะใภ้กับหลานชาย สายตาเต็มไปด้วยความสุข คิดวาดฝันว่าอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า หลานคนเล็กของตระกูลจะลืมตาดูโลก แค่นี้ท่านก็ยิ้มออกแล้ว ถึงแม้จะมีอาการเจ็บไข้อย่างผู้ป่วยสูงอายุ พอนึกถึงหลานที่จะเกิดขึ้นมาทำให้ท่านผู้หญิงไม่ยอมแพ้กับโรคภัย หมั่นไปหาหมอและกินยาตามที่หมอสั่งทุกประการ