บทที่ 803

คำพูดของฉู่จวินสิง ทำให้ต่งฮุ่ยจับสังเกตได้เช่นกัน

แต่เขาก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า อาหารที่ปรุงจากผักหลายชนิดเมื่อครู่นี้ รสชาติดีกว่าผักที่เคยรับมาแต่ก่อนจริงๆ

“คุณชายท่านนี้ คิดว่าอยากให้ข้าจ่ายเท่าใด จึงยอมส่งผักเหล่านี้มาให้ได้?”

ต่งฮุ่ยก็เป็นพ่อค้าเช่นกัน ย่อมมีความคิดสะระตะของเขาเอง

หากฉู่จวินสิงตั้งราคาสูงเกินไป ก็คงต้องตัดใจปฏิเสธไปเสีย

แล้วหลายวันนี้ค่อยไปหาคนปลูกผักเจ้าอื่น เพื่อให้ส่งผักมายังโรงเตี๊ยมจ้งเยว่แห่งนี้

ฉู่จวินสิงกล่าวตอบ “แปดสิบห้าตำลึง ท่านเห็นว่าเป็นอย่างไร?”

ต่งฮุ่ยนิ่งเงียบครู่หนึ่ง วันละแปดสิบห้าตำลึงนับว่าสูงพอดู

แต่ก็ต้องยอมรับว่า หากใช้ผักที่สามคนนี้ส่งมา ทำเป็นอาหารรสชาติดี ถึงตอนนั้นแขกที่มาโรงเตี๊ยม ก็อาจมากกว่าตอนนี้หลายเท่า

ปกติคนขายอาหาร ย่อมหวังลูกค้าประจำกลับมาซื้อซ้ำอยู่แล้ว

ลูกค้าที่ติดใจในรสชาติ จะต้องกลับมาอุดหนุนโรงเตี๊ยมของเขาซ้ำอีก

เมื่อคำนวณเช่นนี้ เงินแปดสิบห้าตำลึงใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งวัน ก็จะได้กลับคืนมาแน่นอน

เสี่ยวเอ้อที่ยืนอยู่ด้านข้าง เห็นต่งฮุ่ยนิ่งเงียบไม่พูดจา

จึงพลอยรู้สึกร้อนรน เพราะเมื่อครู่เขาได้แอบชิมอาหารจานนั้นมาบ้าง