LOGINShare
บทที่ 336
Last Updated:
2024-12-04 18:51:58Related chapters
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 337
เจี่ยนอันอันโกรธจัด นี่เขาคิดจะทำอะไรกันแน่ตอนนี้ ตำราเล่มนี้คือความหวังเดียวของนางที่จะจัดการกับคาถาอาคมของยายมารเฒ่าคนนั้นได้นี่มันไม่ใช่แค่เรื่องของนางเองเท่านั้น แต่ยังเกี่ยวพันถึงชีวิตของคนทั้งครอบครัวของฉู่จวินสิงยายมารเฒ่านั่นเมื่อคิดจะยึดครองบ้านของพวกเขา ก็ไม่มีทางปล่อยตระกูลฉู่ไปง่าย ๆ แน่นอนแต่เหตุใดฉู่จวินสิงถึงได้พยายามขัดขวางนางไม่ให้ดูตำราเล่มนี้อย่างสุดกำลัง แล้วยังถึงขั้นคิดจะเผามันทิ้ง“ฉู่จวินสิง ข้าจะนับถึงสาม หากท่านยังไม่คืนตำราให้ข้า ก็อย่าหาว่าข้าจะไม่เห็นแก่ความเป็นสามีภรรยากันอีกต่อไป”ฉู่จวินสิงเองก็มองออกว่าเจี่ยนอันอันโกรธจริง ๆ เขาขมวดคิ้วแน่น แต่ก็ไม่ได้ปล่อยนางออกจากอ้อมแขน“ตำราเล่มนี้ก็เป็นตำราต้องห้าม เมื่อครานั้นเสด็จพ่อของข้าเคยอ่านมัน แล้วไม่นานก็ทรงประชวรหนักจนสวรรคต”“ข้าจะมองดูเฉย ๆ ปล่อยให้เจ้าเจอชะตากรรมเดียวกับเสด็จพ่อไม่ได้”เมื่อได้ยินฉู่จวินสิงพูดเช่นนี้ เจี่ยนอันอันก็พลันเข้าใจถึงความตั้งใจของเขาแต่ถึงกระนั้น ตำราเล่มนี้ก็เป็นแค่ตำราเกี่ยวกับการทำนายธรรมดาเท่านั้น เหตุใดอดีตฮ่องเต้อ่านมันแล้วถึงกับสวรรคตได้?เมื่อเห็นเจี่ย
Last Updated : 2024-12-04ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 338
เจี่ยนอันอันเห็นเช่นนั้น ก็รู้ได้ทันทีว่าความคิดของนางนั้นถูกต้องนางถอนหายใจยาว พลางพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า “อดีตฮ่องเต้ไม่ได้ทรงแสวงหาความเป็นอมตะหรอก นี่มันเหมือนกับทรงมุ่งหน้าสู่ความตายเสียมากกว่า!”โชคดีที่นางเคยอ่านตำราประเภทนี้มาก่อน จึงมองออกในทันทีว่าเนื้อหาในตำราเล่มนี้ล้ำลึกเกินไปหากคนธรรมดาอ่าน แม้จะไม่ถึงกับเสียสติ ก็อาจล้มป่วยหนักได้เพราะคนธรรมดาไม่มีปัญญาหยั่งรู้ถึงความลับที่ซ่อนอยู่ในตำราเล่มนี้แต่ถ้าเป็นผู้ที่เข้าใจศาสตร์ลี้ลับบ้าง เมื่ออ่านแล้วกลับสามารถพัฒนาตนเองจนบรรลุความหมายที่แฝงไว้ในตำราได้คำพูดของเจี่ยนอันอันทำให้ใจของฉู่จวินสิงเต้นระรัวราวกับจะหลุดออกมานอกอก“อันอัน เจ้าหมายความว่าอย่างไร รีบอธิบายให้ชัดเจน”เจี่ยนอันอันเห็นว่าเขาไม่ได้พยายามแย่งตำราสามชะตามรรคาลี้ลับไปอีก นางจึงดึงเขากลับมานั่งลงบนเตียงอุ่นอีกครั้งนางไม่ได้บอกความคิดของตัวเองออกไปในทันที แต่กลับเป็นฝ่ายซักถามฉู่จวินสิง“ตอนนั้น ใครกันที่เป็นคนนำตำราเล่มนี้ถวายอดีตฮ่องเต้?”ฉู่จวินสิงตอบอย่างตรงไปตรงมา “เป็นนักทำนายนามเหวยป๋อจื่อ เขาเคยได้รับการช่วยชีวิตจากเสด็จพ่อ”“ด้วยความซา
Last Updated : 2024-12-04ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 339
ความจริงแล้ว เจี่ยนอันอันไม่ได้รู้สึกถึงการพัฒนาอะไร แต่การที่นางได้รู้วิธีจัดการกับวิชามารของยายมารเฒ่าก็ทำให้นางดีใจอย่างมากแล้วเมื่อเห็นว่านางปลอดภัยจริง ๆ ฉู่จวินสิงที่คอยกังวลอยู่ตลอดก็รู้สึกโล่งใจขึ้นทันทีเขาไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบคว้าตัวเจี่ยนอันอันเข้ามากอดไว้แน่น“ต่อไปอย่าเสี่ยงแบบนี้อีก เข้าใจไหม?”เจี่ยนอันอันสัมผัสได้ถึงความเป็นกังวลของฉู่จวินสิง นางจึงยกมือขึ้นลูบหลังเขาเบา ๆ“พอแล้ว ๆ เข้าใจแล้ว ต่อไปข้าจะไม่เสี่ยงแบบนี้อีก ท่านสบายใจได้”ตอนนี้เมื่อมีวิธีจัดการกับวิชามารอยู่ในมือแล้ว ย่อมต้องรีบแจ้งเรื่องนี้ให้คนอื่นทราบท้ายที่สุด ทุกคนต่างก็กำลังเป็นกังวลกับเรื่องนี้ นางจึงไม่อยากปล่อยให้พวกเขาต้องกังวลนานเกินไป“พวกเราออกไปกันเถิด ข้าจะบอกวิธีนี้ให้ท่านแม่และคนอื่น ๆ รู้”ยายมารเฒ่านั่นไม่คิดจะใช้วิชามารจัดการแค่นางคนเดียวแน่ อาจรวมถึงคนในตระกูลฉู่คนอื่น ๆ ด้วยทั้งสองเดินออกจากห้องไปก็เห็นว่าคนอื่น ๆ กำลังนั่งอยู่ในลานบ้านด้วยความร้อนใจแม้ว่าอากาศจะร้อนจัด แต่ก็ไม่มีใครกลับเข้าไปพักผ่อนในบ้านเลยเจี่ยนอันอันรู้สึกผิดเล็กน้อย หากนางไม่บอกเรื่องนี้กับทุกคน
Last Updated : 2024-12-05ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 340
ไม่นาน เจี่ยนอันอันก็ถ่ายทอดคาถาให้กับทุกคนที่อยู่ที่นั่นแม้แต่ฉู่ตั๋วตั่วและฉู่จื่อซีก็เงยหน้าขึ้นตั้งใจฟังโชคดีที่คาถานี้ไม่ได้ยากเกินไป ทุกคนจึงสามารถท่องจำได้อย่างรวดเร็วหลังจากนั้น สาวใช้ก็เริ่มนวดแป้งเตรียมทำซาลาเปา ส่วนเจี่ยนอันอันเดินอย่างรวดเร็วไปยังห้องของซ่างตงเยว่ร่างกายของซ่างตงเยว่ฟื้นตัวขึ้นมากกว่าเดิมแล้ว แต่เพราะร่างของนางยังอ่อนแอที่สุด จึงต้องให้นางท่องคาถานี้จนขึ้นใจเมื่อซ่างตงเยว่เห็นเจี่ยนอันอันเข้ามา นางจึงพยายามยันตัวขึ้นนั่ง“ฮูหยินน้อยรอง ร่างกายข้าจะดีขึ้นเมื่อไรหรือเจ้าคะ?”ช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา บิดาของนางมาเยี่ยมทุกวันแม้คนตระกูลฉู่จะไม่ได้พูดอะไร แต่ทั้งซ่างตงเยว่และบิดาของนางต่างก็รู้สึกเกรงใจอย่างยิ่ง“ทำไมเล่า คิดถึงบ้านแล้วหรือ?” เจี่ยนอันอันหยอกล้อซ่างตงเยว่ซ่างตงเยว่ก้มหน้าด้วยความลำบากใจ นางคิดถึงบ้านจริงๆคิดถึงเตียงอุ่น ๆ ที่บ้าน คิดถึงทุกสิ่งที่บ้านแต่ช่วงหลายวันที่ผ่านมา นางทำได้เพียงนอนอยู่ที่นี่ แม้แต่จะลุกขึ้นเดินก็ยังทำไม่ได้หากต้องนอนเช่นนี้ต่อไป นางเกรงว่าตัวเองคงกลายเป็นคนไร้ค่าในที่สุดนางเป็นถึงสาวใช้ใกล้ชิดของเจ
Last Updated : 2024-12-05ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 341
แววตาชิวเหลียนเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม รีบร้อนถอยหลังไปหลายก้าวจึงหลบพ้นมีดของแม่นมหลี่แม่นมหลี่อาศัยจังหวะนั้นบุกเข้ามาในเรือน ถลึงตาเคียดขึ้งใส่ชิวเหลียน แต่ไม่กล้าควงมีดใส่นางอีกแล้วอย่างไรเสียนางก็เข้ามาในบ้านคนอื่นแล้ว ถ้ายังลงมือกับชิวเหลียนอีก เกรงว่าเจี่ยนอันอันกับฉู่จวินสิงคงไม่ปล่อยนางไปแน่นอนแม่นมหลี่ชี้กวนซินพลาดด่าทอเสียงดัง “นางหญิงไม่รักษาคุณธรรมสตรีคนนี้ ไม่มีธุระก็ชอบแล่นมาบ้านคนอื่น”“อย่าลืมฐานะของเจ้า ที่นี่ไม่ใช่จวนรัชทายาทของเจ้าหรอกนะ ไม่มีใครคุ้มกะลาหัวเจ้าได้”“ยังไม่รีบตามข้ากลับไปอีก ชักช้าอยู่นั่นอย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจก็แล้วกัน!”กวนซินเห็นแม่นมหลี่ถือมีดบุกเข้ามา นางไม่อยากสร้างปัญหาให้คนอื่นจึงได้แต่จูงมือฉู่ตั๋วตั่วทำท่าจะจากไปเจี่ยนอันอันเห็นอย่างนั้นก็ก้าวยาวๆ เข้ามาหา“พวกเจ้ารอสักครู่ค่อยไป”เจี่ยนอันอันกล่าว นางเดินมาถึงเบื้องหน้ากวนซินแล้วแม่นมหลี่เห็นเจี่ยนอันอันมาขัดขวางอีกครั้งก็โมโหจนเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน“เจี่ยนอันอัน ข้ายังไม่ได้คิดบัญชีเรื่องเมื่อวานกับเจ้าเลยนะ เจ้าอย่าคิดนะว่าเอาป้ายคำสั่งของฝ่าบาทไปแล้ว ข้าก็จะกลัวเจ้า”“ถ้ารู้กา
Last Updated : 2024-12-05ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 342
เจี่ยนอันอันไม่กลัวว่าแม่นมหลี่จะเล่นลูกไม้อะไร ชิวเหลียนก็มีพื้นฐานวรยุทธ์ติดตัวอยู่บ้างกอปรกับในร่างแม่นมหลี่และเตียวเฉียงล้วนมีพิษร้ายแรงอยู่ทั้งคู่ต่อให้พวกเขาอาละวาดหนักแค่ไหนก็ไม่อาจแตะต้องชิวเหลียนแม้ปลายนิ้วชิวเหลียนกับกวนซินเข้าไปในที่พักของนางเตียวเฉียงเห็นว่าเป็นสาวใช้ที่ปรากฏตัวเมื่อวานนี้อีกแล้ว คิ้วเขาก็ขมวดมุ่นทันทีเขาจ้องชิวเหลียนด้วยสีหน้าดุร้าย “เจ้ามาทำอะไร ลูกถีบของข้าเมื่อวานนี้ยังไม่แรงพอจึงอยากมาลิ้มรสการถูกถีบอีกรอบงั้นรึ?”เตียวเฉียงยังไม่ลืมการต่อสู้กับชิวเหลียนเมื่อวานนี้ถ้าไม่ใช่เพราะเจี่ยนอันอันลงมือ เขาคงตีชิวเหลียนจนตายไปแล้วชิวเหลียนไม่กลัวเตียวเฉียงแม้แต่น้อย ยามนี้เตียวเฉียงอ่อนแอเหมือนมดตัวหนึ่งนางแค่นเสียงเย็นชา มองไปทางเตียวเฉียงด้วยสีหน้าเย่อหยิ่ง“ถ้าเจ้ามีความสามารถแบบนั้นจริงก็มาสู้กับข้าอีกสักยกสิ ดูซิว่าจะเป็นเจ้าตายหรือว่าข้าม้วย”เตียวเฉียงเห็นชิวเหลียนที่เป็นสาวใช้คนหนึ่งกล้ามาพูดจาแบบนี้กับเขาเขาคำรามอย่างโมโหแล้วเตะเท้ามาทางชิวเหลียนอย่างรุนแรงชิวเหลียนไม่ขยับ เห็นกับตาว่าเท้าข้างนั้นกำลังจะกระทบถูกร่างนางแล้วแม่น
Last Updated : 2024-12-05ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 343
แม่นมหลี่ถูกเฉียนซื่อด่าว่าเป็นพวกไร้ประโยชน์ก็ให้โกรธแค้นจนอยากใช้มีดฟันฝ่ายตรงข้ามเสียให้รู้แล้วรู้รอดแต่นางรับทราบความร้ายกาจของคนในครอบครัวเฉียนซื่อ ย่อมไม่กล้าฟันเฉียนซื่อจริงๆก่อนหน้านี้ไม่นาน นางยังทะเลาะกันกับเฉียนซื่ออยู่เลยหลังจากรถม้าของเฉียนซื่อไปจากหน้าประตูเรือนของเจี่ยนอันอัน ทั้งหมดก็มาถึงหน้าประตูเรือนของแม่นมหลี่แล้วนางก็ได้เห็นว่าเรือนที่แม่นมหลี่อาศัยอยู่ก็กว้างขวางโอ่อ่ามากเช่นกันด้วยเหตุนี้จึงคิดจะให้พวกแม่นมหลี่ย้ายออกมาทั้งหมด ให้พวกตนทั้งบ้านเข้าไปอยู่แทนคิดไม่ถึงว่าแม่นมหลี่ไม่เพียงไม่ย้าย แต่ยังพูดจาโอหังกับนาง บอกว่าตนเองเป็นคนโปรดของฝ่าบาทถ้าเฉียนซื่อกล้ายึดครองเรือนของนาง นางก็จะรายงานฮ่องเต้ ให้ฮ่องเต้เนรเทศพวกนางทั้งครอบครัวไปยังสถานที่ทุรกันดารกว่าเดิมเฉียนซื่อย่อมไม่เก็บคำพูดของแม่นมหลี่มาใส่ใจ นางด่าทอแม่นมหลี่ว่านางเฒ่าหนังเหนียวถ้าแม่นมหลี่ไม่ย้ายออกจากที่นี่ นางก็จะเผาเรือนหลังนี้ซะขณะที่เฉียนซื่อกำลังทะเลาะกับแม่นมหลี่ ลูกธนูดอกหนึ่งก็พุ่งตรงมาทางเฉียนซื่อดีที่เสิ่นจืออวี้ลงมือเตะลูกธนูดอกนั้นกระเด็นได้ทันเวลาเฉียนซื่อจึงไม
Last Updated : 2024-12-06ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 344
เฉียนซื่อสูดดมแรงๆ แล้วนางก็พบว่ากลิ่นหอมของเนื้อลอยมาจากบริเวณไม่ไกลนี่เองเฉียนซื่ออยากกินจนน้ำลายสอ นางกระทุ้งไม้เท้าในมือลงบนพื้นแรงๆ ด้วยความโมโห“เจ้ายังมาบอกว่าที่บ้านเจ้าไม่มีเนื้ออีก กลิ่นหอมของเนื้อนี่มาจากไหนกัน?”แม่นมหลี่ก็ได้กลิ่นหอมนี้แล้วเช่นกัน กลิ่นนี้ดมดูแล้วเหมือนจะเป็นกลิ่นของซาลาเปาไส้เนื้อนางก็อยากกินจนน้ำลายสอเหมือนกันทันใดนั้น แม่นมหลี่พลันคิดอะไรขึ้นมาได้นางกล่าวด้วยสีหน้าประจบ “ข้ารู้แล้ว กลิ่นหอมของเนื้อนี้เป็นไปได้มากว่าลอยมาจากบ้านของเจี่ยนอันอัน"“ก่อนหน้านี้ตอนข้าไปบ้านเจี่ยนอันอัน ตอนนั้นพวกนางก็กำลังกินข้าวอยู่ ข้าเห็นว่าอาหารบนโต๊ะพวกนางมีเนื้อเต็มไปหมด”เมื่อเฉียนซื่อได้ยินชื่อเจี่ยนอันอันก็ขมวดคิ้วมุ่นนางหันไปมองเสิ่นจือเจิ้งที่ยังไม่ได้สติอยู่บนรถม้านางเคยได้ยินเสิ่นจือเจิ้งพูดว่าคุณหนูใหญ่ในจวนกั๋วกงมีนามว่าเจี่ยนอันอันตอนนั้นอดีตฮ่องเต้คิดจะให้เสิ่นจือเจิ้งแต่งงานกับเจี่ยนอันอัน แต่กลับถูกกั๋วกงปฏิเสธสองบ้านจึงไม่ได้เป็นดองกันเพราะเหตุนี้ภายหลังเสิ่นจือเจิ้งแต่งงานกับหญิงจากครอบครัวธรรมดาคนหนึ่ง ยังให้กำเนิดลูกคนหนึ่งให้ที่บ้
Last Updated : 2024-12-06
Latest chapter
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 486
ฉู่จวินสิงใช้วิชาตัวเบา บวกกับความหวาดกลัวตั๊กแตนในใจ ไม่รู้ว่ามีความเร็วมากกว่าเจี่ยนอันอันถึงกี่เท่าตัวเจี่ยนอันอันกลับมาถึงเรือน ก็วิ่งไปหาแม่ไก่ที่บ้านท่านยายหลินให้มาสองตัวนางไปหาฉู่จื่อซี ให้เขาคิดหาวิธีเรียกนกให้บินไปยังที่ดินให้มากขึ้นฉู่จื่อซีรีบรับปาก ก้าวขาสั้นๆ วิ่งออกจากสวนไปเมื่อครู่ได้ยินเสียงของชาวบ้านร้องตะโกน คนในเรือนล้วนแต่ได้ยินหมดแล้วฟางอิ๋งตามไปอย่างไม่วางใจฉู่จื่อซีมาใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง แล้วคุยกับรังนกที่อยู่บนต้นไม้ไม่นานนักก็มีนกหลายสิบตัว บินมุ่งหน้าไปยังที่ดินเจี่ยนอันอันกอดแม่ไก่เอาไว้ในอ้อมแขน ถูกฉู่จวินสิงกอดเอวอุ้มขึ้นไว้อีกครั้งเจี่ยนอันอันเมื่อเห็นว่าฉู่จวินสิงยังจะไปด้วย จึงเสนอแนะให้เขารออยู่ที่เรือนทว่าฉู่จวินสิงไม่ว่าจะพูดอะไรก็ไม่ยอมจากเจี่ยนอันอันไปแม้ครึ่งก้าวเจี่ยนอันอันพูดออกมาอย่างไม่วางใจ “ท่านจะต้องเอาชนะความกลัวตั๊กแตนในใจให้ได้”ฉู่จวินสิงกัดฟัน เมื่อเทียบกับความหวาดกลัวแมลงแล้ว เขาเป็นกังวลความปลอดภัยของเจี่ยนอันอันมากยิ่งกว่าเขาไม่อยากจะให้เจี่ยนอันอันถูกกู้มั่วหลีจับตัวไปอีกครั้งในตอนนี้ด้วยความเร็วของฉู่จ
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 485
เจี่ยนอันอันลอบพูดในใจว่าไม่ดีแล้ว เกรงว่าที่ดินในหมู่บ้านชิงสุ่ยจะต้องเกิดปัญหาขึ้นแน่ๆเหล่าชาวบ้านที่เดินออกมาจากเรือน เมื่อเห็นว่าบนท้องฟ้านั้นเต็มไปด้วยตั๊กแตน ในใจของทุกคนต่างก็รู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมา“แล้วนี่จะทำอย่างไรกันดี ที่ดินของข้าไม่ง่ายเลยถึงจะมีผลผลิตขึ้นมา คราวนี้จะต้องถูกแมลงกินจนหมดแน่”“บ้านข้าเองผลผลิตเพิ่งจะถือว่าดีกว่าเล็กน้อย ดันเกิดเรื่องตั๊กแตนระบาดขึ้นมาได้”“แล้วอย่างนี้จะทำอย่างไรดี พระเจ้ากำลังจะทำลายหมู่บ้านชิงสุ่ยของพวกเราอย่างนั้นหรือ!”ทุกคนต่างก็วิ่งไปยังทิศทางของที่ดิน แม้แต่อวี๋ว่านและคนอื่นๆ ที่กำลังสร้างเรือนอยู่ ต่างก็วางงานในมือลงพวกเขาจะมีใจคิดทำงานได้อย่างไรกันอาหารในที่ดินของตนหากว่าถูกตั๊กแตนกินจนหมด ต่อไปภายหน้าพวกเขาจะไม่มีอาหารให้กินแล้วขณะที่เจี่ยนอันอันกำลังจะไปยังที่ดิน กลับพบว่าฉู่ตั๋วตั่ววิ่งเข้ามา“ท่านน้า พิษที่ท่านสอนมา ข้าเชี่ยวชาญจนหมดแล้ว”“ทว่าข้าไม่มีขวดเล็กๆ ที่จะใส่ยาพิษ ท่านสามารถให้ขวดเล็กๆ ข้าสักสองสามขวดหรือไม่?”เจี่ยนอันอันไม่คิดเลยว่า ฉู่ตั๋วตั่วจะเชี่ยวชาญในเรื่องพิษได้เร็วถึงเพียงนี้นางหยิบขวดเล็กๆ ส
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 484
เมื่อเห็นว่าเสิ่นจือเจิ้งหลับตาลง ไม่ยินยอมแม้แต่จะมองมายังเขาเสิ่นจืออวี้เองก็ไม่กล้าจะพูดอะไรออกมา หันหลังแล้วตามออกไปเจียงหว่านเอ๋อร์ในใจของเขา เป็นคนที่ดีมาโดยตลอดหลายปีมานี้ เจียงหว่านเอ๋อร์ดูแลเขาเป็นอย่างดีมาโดยตลอดเสิ่นจืออวี้วิ่งออกไป แล้วขวางทางเจียงหว่านเอ๋อร์เอาไว้“พี่สะใภ้ใหญ่ ท่านจะไปที่ไหนกัน? พี่ใหญ่ของข้าเพียงแค่หุนหันไปชั่วคราวเท่านั้น ถึงได้ทำเรื่องไม่มีเหตุผลเช่นนี้ออกมา”“หนังสือหย่านี้ท่านเก็บเอาไว้ก่อน ไม่แน่ว่าต่อไปในอนาคต พี่ใหญ่ของข้าก็อาจจะนึกถึงที่ท่านทำดีกับเขาก็เป็นได้”“เขาจะต้องกลับไปอยู่ข้างกายท่านอีกครั้ง”เจียงหว่านเอ๋อร์เหลือบมองไปยังหนังสือหย่า ในใจอดที่จะคิดเย้ยหยันไม่ได้คนพวกนี้ล้วนแต่เป็นคนเลวเหมือนกัน ยังวิ่งมาแสร้งทำดีกับนางเพื่ออะไรกันเจียงหว่านเอ๋อร์รับหนังสือหย่ามา แล้วยัดเข้าไปในเสื้อนางสะกดข่มความโกรธในใจเอาไว้ ใบหน้ายังคงทำทีเป็นอ่อนแอเช่นนี้“ข้าอยากจะดูว่าเรือนสร้างไปถึงไหนแล้ว ข้าไม่อยากให้คังเอ๋อร์ไปข้างคืนอยู่ข้างนอก”เสิ่นจืออวี้เกาศีรษะ ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมาดีเรือนทั้งสองหลังนั้นสร้างเสร็จไปแล้วหนึ่งหลัง ทว
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 483
เจี่ยนอันอันเลิกคิ้วขึ้น ไม่ได้พูดอะไรออกมา นางอยากจะลองดู ว่าท้ายที่สุดแล้วเจียงหว่านเอ๋อร์จะเล่นลูกไม้อะไรเจียงหว่านเอ๋อร์เมื่อเห็นว่าแผนการนี้ของตน ดูจะไม่ได้ผลลัพธ์อะไรทุกคนที่อยู่ที่นี่ ไม่มีใครก่นด่าเจี่ยนอันอันตามที่นางคิดเจียงหว่านเอ๋อร์กัดฟัน ในใจลอบคิดเรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะว่าเจี่ยนอันอัน นางอาศัยที่ตนเองมีรูปลักษณ์ที่งดงาม จึงได้มาหลอกลวงใจของเสิ่นจือเจิ้งนางไม่สามารถจากไปเช่นนี้ได้ มิฉะนั้นแล้วก็จะสมดั่งความตั้งใจของเจี่ยนอันอันนางจะต้องอยู่ต่อ ต่อให้จะไม่อาจอยู่ด้วยกันกับเสิ่นจือเจิ้งได้ ก็ต้องหาวิธีการอยู่ที่หมู่บ้านชิงสุ่ยต่อเมื่อคิดถึงตรงนี้ ดวงตาของเจียงหว่านเอ๋อร์ก็แดงก่ำขึ้นมา น้ำตาเม็ดใหญ่ร่วงหล่นลงมา“แม่นางเจี่ยน ข้าขอร้องท่าน โปรดมอบที่อยู่ให้ข้าได้อาศัยอยู่”“ข้าไม่มีที่ให้อยู่ไม่เป็นไร ทว่าข้าไม่อยากให้คังเอ๋อร์ต้องลำบาก”“เขายังเล็กถึงเพียงนี้ ก็ถูกเนรเทศมาด้วยกันกับพวกเราจนถึงสถานที่แบบนี้”“ตอนนี้ข้าหย่ากับเสิ่นจือเจิ้งแล้ว แต่ว่าคังเอ๋อร์เป็นผู้บริสุทธิ์”เจียงหว่านเอ๋อร์ยิ่งพูดยิ่งรู้สึกเสียใจ น้ำตาไหลลงมาไม่หยุดเสิ่นจืออวี้ทนมองต่อไ
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 482
เสิ่นจืออวี้คิดอยากจะเกลี้ยกล่อม แต่กลับพบว่าเจียงหว่านเอ๋อร์หยิบพู่กันขึ้นมานางสูดลมหายใจลึก กัดปากพูดออกมา “ดี ในเมื่อท่านต้องการจะหย่ามาก เช่นนั้นข้าก็จะยอมรับมัน!”เจียงหว่านเอ๋อร์พูดขึ้น แล้วเขียนชื่อของตัวเองลงไปบนหนังสือหย่าทว่านางไม่มีตราประทับสีแดง จึงกัดริมฝีปาก แล้วหยดเลือดสีแดงลงมาประทับรอยนิ้วมือของตนเองเมื่อทำทุกอย่างนี้เสร็จ นางก็โยนหนังสือหย่าลงบนพื้น“คังเอ๋อร์ พวกเราไปกัน”เจียงหว่านเอ๋อร์พูดขึ้น แล้วก็จะดึงมือของเสิ่นคัง“ข้าไม่ไป ข้าอยากให้ท่านพ่อและท่านแม่อยู่ด้วยกัน” ไม่ว่าจะพูดอะไรออกมาเสิ่นคังก็ไม่ยอมไปกับเจียงหว่านเอ๋อร์ใบหน้าเล็กๆ ของเขา ถูกน้ำมูกและน้ำตาไหลนองจนเลอะใบหน้าไปหมด“พี่ใหญ่ ต่อให้พี่สะใภ้ใหญ่ของข้าจะทำอะไรผิดไป ก็คงไม่ถึงขั้นหย่ากัน พวกท่านลองคุยกันเสียหน่อยไม่ได้หรือ?”เสิ่นจืออวี้ทนมองต่อไปไม่ได้แล้ว เขาหยิบหนังสือหย่าบนพื้นขึ้นมา แล้วต้องการจะฉีกออกเสิ่นจือเจิ้งจ้องมองไปยังเสิ่นจืออวี้ “หากว่าเจ้ากล้าฉีกมันออก ข้าเองก็จะไม่ถือว่าเจ้าเป็นน้องชายอีกต่อไป”เสิ่นจืออวี้หยุดการกระทำในมือลง สีหน้าดูไม่น่ามองอย่างประหลาดเขาเพียงแค
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 481
เจียงหว่านเอ๋อร์ยกมือขึ้น ตบไปยังใบหน้าของเสิ่นจือเจิ้งทว่ามือของนางเพิ่งจะยื่นออกไปได้เพียงแค่กลางอากาศเท่านั้น ก็ถูกเสิ่นจือเจิ้งคว้าเอาไว้แน่น“เจ้าพอได้แล้ว หากว่ายังมาบ้าคลั่งต่อหน้าของข้าอีก ก็เก็บข้าวของแล้วออกไปซะ!”สีหน้าของเสิ่นจือเจิ้งดูเย็น จ้องมองไปยังเจียงหว่านเอ๋อร์ที่ผมเผ้ายุ่งเหยิงจนเกือบจะบ้าด้วยความโกรธดวงตาทั้งคู่ของเจียงหว่านเอ๋อร์แดงก่ำ น้ำตาไหลรินออกมาไม่หยุดสีหน้าของนางซีดขาว ความขุ่นเคืองในใจอันหนักหน่วง ทว่ากลับไม่มีที่ให้ระบายออกมาได้เมื่อเห็นว่าเจี่ยนอันอันเข้ามา เจียงหว่านเอ๋อร์ก็ถือว่าเจี่ยนอันอันเป็นศัตรูนางดึงมือออกจากเสิ่นจือเจิ้ง แล้วเดินมาทางด้านเจี่ยนอันอัน“ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเจ้า หากไม่ใช่เพราะว่าเจ้าเอาดวงวิญญาณของจือเจิ้งออกไป แล้วเขาจะทำเช่นนี้กับข้าได้อย่างไรกัน”เจียงหว่านเอ๋อร์นำความโกรธทั้งหมด ระบายใส่เจี่ยนอันอันทั้งหมดล้วนแต่เป็นความผิดของเจี่ยนอันอันหากไม่ใช่เจี่ยนอันอันที่คลายคุณไสยร้ายให้เสิ่นจือเจิ้ง เขาก็จะไม่มีทางตื่นขึ้นมาและไม่มีทางที่จะจำนางไม่ได้นางยินยอมให้เสิ่นจือเจิ้งตอนนี้ ยังคงอยู่ในอาการสลบไสลไม่ตื่นขึ้น
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 480
“เจ้านำหนังสือหย่านี้ไปให้เจียงหว่านเอ๋อร์ แล้วบอกนางว่าจากวันนี้เป็นต้นไป ความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาของเราสิ้นสุดแล้ว”“ต่อไปนางจะไปอยู่ที่ใด ก็เป็นอิสระของนาง ข้าไม่สนใจและไม่คิดจะสนใจ”เจี่ยนอันอันมองหนังสือหย่าในมือ ดูท่าแล้วพี่ชายของนางคงตัดสินใจอย่างเด็ดขาดแล้วที่จะหย่าเจียงหว่านเอ๋อร์เจี่ยนอันอันมิได้กล่าวสิ่งใดอีก เมื่อพี่ชายคิดเช่นนี้ นางก็พร้อมเคารพการตัดสินใจนั้นยิ่งไปกว่านั้น เรื่องนี้เจียงหว่านเอ๋อร์เป็นฝ่ายผิดก่อน จึงมิอาจโทษพี่ชายได้เจี่ยนอันอันถือหนังสือหย่า เดินออกไป นางเคาะประตูห้องของเจียงหว่านเอ๋อร์ เจียงหว่านเอ๋อร์รีบเช็ดน้ำตาบนใบหน้า ก่อนจะเดินมาเปิดประตูเมื่อนางเห็นว่าเป็นเจี่ยนอันอัน ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความโกรธทันที“เจ้ามาหาข้าด้วยเรื่องอันใด?”เจี่ยนอันอันผลักเจียงหว่านเอ๋อร์ออกไป แล้วก้าวเข้าไปในห้อง“ข้ามิได้เชิญเจ้าเข้ามา เจ้าไม่มีสิทธิ์บุกรุกเข้ามาในห้องของข้าโดยพลการ!”เจียงหว่านเอ๋อร์กล่าว พลางยื่นมือจะดึงตัวเจี่ยนอันอันแต่เจี่ยนอันอันหมุนตัวก้าวหลบอย่างคล่องแคล่วนางยกหนังสือหย่าในมือขึ้นแสดงต่อหน้าเจียงหว่านเอ๋อร์“พี่ชายของข้าได้เขียน
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 479
เจียงหว่านเอ๋อร์ไม่กล้าพูดสิ่งใดอีก รีบสวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อย แล้ววิ่งออกไปเมื่อมาถึงหน้าห้อง นางเห็นเจี่ยนอันอันยืนอยู่ที่ประตูใบหน้าของเจียงหว่านเอ๋อร์ที่ซีดขาวพลันเปลี่ยนเป็นแดงก่ำบทสนทนาระหว่างนางกับเสิ่นจือเจิ้งเมื่อครู่ เกรงว่าเจี่ยนอันอันจะได้ยินหมดแล้วเจียงหว่านเอ๋อร์ก้มหน้าลง รีบวิ่งกลับไปยังห้องถัดไปแล้วปิดประตูแน่นสนิทนางไม่เข้าใจว่าเรื่องนี้นางผิดที่ตรงไหนกันแน่?นางคือคนที่ผ่านพิธีกราบไหว้ฟ้าดินกับเสิ่นจือเจิ้งมาแล้ว ต่อให้จะทำอะไรกับเขา ก็ถือว่าเป็นสิ่งที่สมควรและถูกต้องทั้งสิ้น แต่เมื่อครู่ ตอนที่นางเห็นเจี่ยนอันอัน นางกลับสังเกตเห็นแววรังเกียจบนใบหน้าของอีกฝ่ายสายตานั้นราวกับมองนางเป็นหญิงชั่วที่ถูกจับได้ว่ากำลังทำเรื่องผิดศีลธรรมอยู่บนเตียงยิ่งเจียงหว่านเอ๋อร์คิด นางก็ยิ่งรู้สึกน้อยใจ นางทำผิดอะไรกันแน่ ถึงต้องถูกปฏิบัติเช่นนี้เหตุใดเสิ่นจือเจิ้งถึงไม่ยอมให้นางแตะต้อง เขาเกลียดนางขนาดนั้นเชียวหรือ?หรือว่าเสิ่นจือเจิ้งไม่ได้มองเจี่ยนอันอันเป็นเพียงน้องสาว แต่ชอบนางในฐานะสตรีคนหนึ่งมีคำกล่าวว่า เมื่อบุรุษเปลี่ยนใจ ย่อมไม่สนใจภรรยาคนแรกของตนอีกต่อไ
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 478
“ท่านพี่ หลายวันมานี้ท่านไม่ยอมให้ข้าแตะต้องท่านเลย ท่านรู้หรือไม่ว่าข้าทุกข์ใจเพียงใด”“วันนี้ข้าจำต้องใช้วิธีการต่ำช้าเช่นนี้ วางยาสลบในอาหารของท่าน หวังว่าท่านพี่จะไม่ถือโทษโกรธเคือง”เจียงหว่านเอ๋อร์พูดพลางเดินมาที่ข้างเตียงอุ่น มือข้างหนึ่งลูบไล้ใบหน้าเรียบเนียนของเสิ่นจือเจิ้งบุรุษที่นางเฝ้าคิดถึงอยากจะใกล้ชิดทั้งวันทั้งคืน บัดนี้กำลังนอนอยู่เบื้องหน้านางใบหน้าของเจียงหว่านเอ๋อร์พลันขึ้นสีแดงระเรื่อหัวใจของนางเต้นแรง ลมหายใจก็เริ่มถี่กระชั้นมือที่หยาบกร้านเล็กน้อย ลูบไล้จากใบหน้าของเสิ่นจือเจิ้งอย่างแผ่วเบา เรื่อยมาจนถึงลำคอมือนั้นไล้ลงต่ำเรื่อยๆ ลงไปที่แผ่นอกของเสิ่นจือเจิ้งเสิ่นจือเจิ้งอดทนต่อสัมผัสของเจียงหว่านเอ๋อร์ เขายังไม่รีบร้อนลืมตา เพียงแต่อยากดูว่าต่อไป เจียงหว่านเอ๋อร์จะทำอะไรอีกเจียงหว่านเอ๋อร์กำลังจะสอดมือเข้าไปในเสื้อของเสิ่นจือเจิ้งแต่ในจังหวะนั้นเอง เสิ่นจือเจิ้งกลับพลิกตัวหันหลังให้นางเจียงหว่านเอ๋อร์ตกใจจนรีบดึงมือกลับ ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรงยาสลบที่นางใช้เป็นยาที่นางเก็บเอาไว้ก่อนหน้านี้ นางคิดจะใช้มันจัดการกับท่านย่าเล็กแต่คิดไม้ถึงว่า
