MasukShare
Episode 59จัดการมันซะ
Terakhir Diperbarui:
2024-12-02 23:00:17
Bab terkait
ผู้หญิงขายตัว Episode 60 จบแค่นี้
เพล้ง!ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นเมื่อจู่ๆก็ได้ยินเสียงดังเหมือนของตกแตก ยังไม่ทันที่ฉันจะลืมตา ร่างฉันก็ถูกใครสักคนกระชากอย่างแรง พร้อมด้วยเสียงที่ตวาดใส่ฉันเสียงดังลั่นห้อง"เธอทำแบบนี้ทำไมวะริน"ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น คนตรงหน้าฉันคือพี่ซัน พี่ซันจ้องฉันตาเขม็งเหมือนโกรธฉันเอามากๆ ไม่รู้เรื่องอะไร แล้วพี่ซันก็ออกแรงบีบแขนฉันแรงมาก"โอ๊ย พี่ซัน รินเจ็บ""เธอทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไงริน เรากำลังจะหมั้นกัน เธอทำได้ไง แม่งเอ๊ย!" พูดจบพี่ซันก็เหวี่ยงฉันลงที่เตียงแรงๆ ตาพี่ซันแดงก่ำเหมือนคนกำลังจะร้องไห้ทำอะไร ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย"ริน มันเกิดอะไรขึ้น แกพูดมาสิริน ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้" ฉันหันไปทางต้นเสียง คนที่พูดเมื่อกี้คือแอมทำไม มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมฉันจำอะไรไม่ได้เลยฉันค่อยๆมองไปรอบๆห้อง มันไม่ใช่ห้องนอนของฉันนิ อ้อ ฉันจำได้แล้วฉันมาดูห้องที่โรงแรม แต่จู่ๆฉันก็สลบไป แล้วพี่ซันมาได้ไง มาตั้งแต่เมื่อไหร่"แอบกินกันมานานเท่าไหร่แล้ว"พี่ซันจ้องหน้าฉันแล้วก็ถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ คำถามของพี่ซันทำเอาฉันต้องขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปมเพราะไม่เข้าใจว่าพี่ซันหมายถึงเรื่องอะไร"พี่พูดเรื่องอะไร รินงงไปหมดแล้ว"
Terakhir Diperbarui : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 61เด็กนั่น! ไม่ใช่ลูกฉัน
เหมือนใจมันแตกสลายออกเป็นเสี่ยงๆเลยพอได้ยินพี่ซันพูดคำนี้ ทำไมมันเลิกกันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ งานหมั้นกำลังจะจัดขึ้นในอาทิตย์หน้านี้แล้วนะ ฉันผิดอะไร ทุกอย่างมันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ฉันไม่รู้เลยว่าใครจงใจทำกับฉันแบบนี้ เขาต้องการอะไรพี่ซันหันหลังให้ฉันกำลังจะเดินออกจากห้อง ฉันรีบวิ่งไปกอดพี่ซันไว้"ฮึก...ไม่เลิก รินไม่เลิก" ฉันร้องไห้แล้วพูดอู้อี้ใบหน้าแบนชิดกับแผ่นหลังของพี่ซัน ฉันกำชับกอดพี่ซันแน่นกว่าเดิมฉันรักเขา ฉันจะไม่ยอมให้ทุกอย่างมันจบลงแบบนี้แน่"ฟังรินได้ไหม ฮึก...เชื่อรินได้ไหม" ฉันพูดเสียงสั่นเครือน้ำตาไหลออกมาไม่ยอมหยุดพี่ซันแกะมือที่ฉันกอดเขาออก"อย่ามายุ่งกับฉันอีกริน ถ้าจะให้ดีก็อย่าเอาหน้าเธอมาให้ฉันเห็นอีกเลย" พูดจบพี่ซันก็เดินออกจากห้องไปเลยฉันค่อยๆทรุดตัวลงไปกองที่พื้นไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากรั้งเขาไว้ แต่ฉันหมดแรงจะตามพี่ซันแล้ว แขนขามันไม่มีแรงเลยตอนนี้ ฉันเอาแต่ก้มหน้าร้องไห้สะอื้นออกมาสุดเสียงรักแรก เขาคือรักแรกของฉัน คือผู้ชายคนแรกที่ซื้อฉัน เขาคือคนที่สอนให้ฉันรู้จักคำว่ารัก เขาคือคนแรกที่เข้ามาพังทลายกำแพงในใจของฉัน เขาคือคนแรกที่ทำให้ฉันไม่อยากขายตัว เขาคือคน
Terakhir Diperbarui : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 62ฉันไม่อยู่ขัดจังหวะเธอสองคนหรอก!
ฉันไม่รู้แล้วว่าควรจะทำยังไงต่อดีมันมืดไปหมดทั้งแปดด้าน เหมือนชีวิตมันหมดแล้วทุกอย่างแม้ขนาดลูกที่กำลังจะเกิดมา ลูกของพี่ซันแท้ๆ เขายังคิดว่าไม่ใช่ลูกตัวเองเลย อะไรที่ทำให้พี่ซันมั่นใจขนาดนั้นที่ผ่านมาความรักเรามันคงจะไม่มีค่าเลยจริงๆสินะ ที่ผ่านมาที่ฉันเปลี่ยนตัวเองทุกอย่างมันไม่ได้ทำให้พี่ซันเชื่อใจฉันขึ้นมาเลยฉันหยิบซองสีน้ำตาลขึ้นมาจากพื้น มันคือผลตรวจครรภ์ของฉันเอง ฉันหยิบมันขึ้นมาแล้วก็ฉีกมันขาดออกจากกัน ก่อนจะขยำมันทิ้งน้ำตามันเริ่มไหลลงมามากขึ้นๆ เรื่อยๆ มันรู้สึกจุกไปทั้งอก มันรู้สึกหมดแรงไม่อยากจะทำอะไรเลย อยากจะร้องไห้แค่อย่างเดียว ฉันเอามือลูบท้องตัวเองเบาๆ แล้วก้มหน้าลงมามองแม่ขอโทษนะลูก แม่ขอโทษที่แม่เอาแต่ร้องไห้ แม่ขอโทษที่วันนี้แม่รั้งพ่อไว้ไม่ได้ แต่หนูเป็นกำลังใจให้แม่ด้วยนะลูกแม่จะทำให้พ่อเชื่อแม่ แม่ไม่ได้ทำอะไรผิด สักวันพ่อจะเข้าใจ ลูกอย่าโกรธพ่อนะณ คฤหาสน์หลังใหญ่ บ้านของฉันจริงๆฉันไม่อยากกลับบ้านมาเลย ฉันอยากอยู่รอพี่ซัน แต่ตอนนี้มันดึกมากแล้ว พี่ซันก็ไม่มีท่าทีว่าจะกลับบ้าน แอมมันเลยพาฉันกลับ"แอม แกว่าพี่ซันจะอยู่คอนโดหรือเปล่า" ฉันหันหน้าไปพูดกับแอม ด
Terakhir Diperbarui : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 63 ไสหัวออกไปซะ!
พี่ซันเปิดตู้เสื้อผ้าออกแล้วก็เอาเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าเหมือนรีบเก็บรีบกลับ คิดว่าฉันจะแค่นั่งมองพี่ซันเก็บเสื้อผ้าแล้วเดินออกจากห้องไปอย่างงั้นเหรอ ไม่มีทางฉันค่อยๆพยุงตัวเองลุกขึ้นอีกครั้ง ยังรู้สึกเวียนหัวอยู่นิดหน่อย พี่ป่าก็มาช่วยประคองตัวฉันให้ลุกขึ้น"พี่ป่า ออกไปข้างนอกก่อนได้ไหม" ฉันหันหน้าไปพูดบอกพี่ป่าพี่ป่าถอนหายใจออกมายาวๆก่อนจะเดินออกไปด้านนอกห้องฉันลุกขึ้นแล้วเดินไปนั่งข้างๆพี่ซันที่กำลังเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าอยู่ น้ำตามันไหลออกมาอาบแก้มทั้งสองข้างของฉันอีกแล้ว"พี่ซัน ฟะ ฟังรินก่อนได้ไหม ฮึก..."ฉันเอามือเอื้อมไปจับมือพี่ซันแล้วดึงเข้ามาหาตัวเอง ฉันเอามือพี่ซันมาวางไว้ตรงท้องของฉัน"เขาคือลูกของเรานะพี่ซัน ถ้าพี่ไม่เชื่อตอนคลอดพี่อยากจะตรวจDNA ก็ได้ ฮึก..." พูดจบฉันก็ก้มหน้า หยดน้ำตาของฉันมันไหลหยดลงไปตรงมือหนาพี่ซันสามสี่หยด แต่พี่ซันไม่แม้แต่จะหันหน้ามามองฉันเลย"...." พี่ซันเอาแต่เงียบ ไม่พูดอะไรกับฉันเลยสักคำพี่ซันจะรู้ไหมว่าการที่พี่ซันเงียบแบบนี้มันทำให้ฉันใจแทบจะขาด ทำไมถึงเย็นชากับฉันขนาดนี้"พี่ซัน..ฮึก"ผลัก!"พอเหอะริน !!" พี่ซันผลักฉัน แล้วก็ตะคอกใส่หน้า
Terakhir Diperbarui : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 64คุณเคยรู้สึกอยากตายไหม?
"พะ...พี่ซัน" ฉันเรียกชื่อพี่ซันเสียงสั่นเครือ ใบหน้าเต็มไปด้วยหยดน้ำตาที่ไหลลงมาไม่ยอมหยุด"ออกไป!!" พี่ซันตะคอกใส่หน้าฉันอีกครั้ง"....."ปัง! พูดจบพี่ซันก็เดินออกจากห้องไปพร้อมกับปิดประตูเสียงดังฉันหมดแรงจะรั้งพี่ซันแล้วจริงๆ ฉันก้มหน้าร้องไห้สะอื้นออกมาอย่างหนัก เอามือกุมหัวใจตัวเองไว้ เพราะตอนนี้ มันทั้งเจ็บทั้งจุกกับคำพูดของพี่ซันพี่ซันเดินจากฉันไปไม่มีแม้แต่คำลาไม่มีคำพูดดีๆเลยสักคำ มีแต่คำพูดที่ทำให้ฉันเจ็บ มันเจ็บลึกลงไปในก้นบึ้งของหัวใจฉันเลือกอะไรไม่ได้เลย ไม่ว่าจะพูดอะไรพี่ซันก็ไม่ยอมฟัง ไม่เปิดโอกาสให้ฉันพูดให้ฉันอธิบาย ฉันพยายามที่สุดแล้วที่จะรั้งพี่ซันเอาไว้ ดูเหมือนตอนนี้พี่ซันคงไม่ต้องการฉันแล้วจริงๆหลังจากที่ฉันร้องไห้นานนับชั่วโมง พี่ซันไม่รู้ออกไปไหน เขาไม่กลับห้องเลยฉันค่อยๆพยุงร่างที่อ่อนแรงลุกขึ้นแล้วหยิบเสื้อผ้ามาใส่ก่อนที่ฉันจะออกไปจากห้องของพี่ซัน ฉันทำความสะอาดกวาดพวกเศษแก้วที่แตก แล้วก็เก็บขวดเหล้าที่กินเเล้วใส่ถุงขยะณ คฤหาสน์หลังใหญ่...ฉันกลับมาถึงบ้านตอนตีสามกว่าๆ ฉันเดินล่องลอยเหมือนคนไร้วิญญาณเข้ามาในบ้านภายในห้องนอน...ตอนนี้ฉันกำลังนั่งห้อยขา
Terakhir Diperbarui : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 65ทำไมถึงเป็นมัน
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาฉันพยายามไม่โทรหาพี่ซัน ไม่ไปวุ่นวายที่บ้านและที่คอนโดของพี่ซัน ฉันทำได้....มันอาจจะทรมานใจตัวเองแต่ฉันทำได้ฉันไม่รู้เลยว่าตอนนี้พี่ซันอยู่ไหนหรือกำลังทำอะไรอยู่ เขาหายเงียบไปเลยงานหมั้นของเราถูกยกเลิกไปแล้ว เป็นข่าวดังด้วยตอนนี้ ฉันแทบไม่ออกไปไหน เพราะถ้าออกไปนอกบ้านจะมีคนมองฉันด้วยสายตาแปลกๆฉันเอาแต่หมกหมุ่นตัวเองอยู่ในบ้าน อ่านหนังสือนักธุรกิจ ฉันต้องอ่านหนังสือเยอะๆ เพราะฉันไม่ได้เรียนต่อ สาเหตุคือฉันท้อง แต่ฉันว่าหลังคลอดฉันจะเรียน แต่คงอาจจะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศฉันกำลังตัดสินใจอยู่ว่าฉันจะไปต่างประเทศดีไหม พี่ป่ากับแอมสนับสนุนให้ฉันไปอยู่ที่ต่างประเทศสักสามสี่ปี ให้ฉันไปพักสมอง พักใจ เรื่องงานที่บริษัทพี่ป่าบอกว่าสมัยนี้เทคโนโลยีมันล้ำจะตาย อยู่ไหนก็สามารถทำงานได้ทั้งนั้น บอกฉันว่าไม่ต้องห่วงเรื่องนี้ถ้าฉันไปต่างประเทศแอมมันก็จะไปกับฉันด้วย มันบอกว่าอยากได้แฟนเป็นคนฝรั่งตาน้ำข้าว มันจะไปตามหารักแท้ฉันว่าฉันพอจะตัดสินใจได้แล้วแหละ ในเมื่ออยู่ไทยมันมีแต่ปัญหา งั้นฉันขอไปพักใจพักสมองที่ต่างประเทศยาวๆแล้วกัน"อ้าว ริน ทำไมวันนี้มาบ
Terakhir Diperbarui : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 66แล้วพี่มายุ่งอะไรด้วย
พี่ซันดูไม่สะทกสะท้านอะไรเลยที่เห็นฉัน เขานิ่งมาก นิ่งซะจนน้ำตาฉันตกในแล้วตอนนี้พี่ซันทำท่าทางเหมือนกับว่าเราไม่เคยรักกันมาก่อนเลยส่วนจินมันแสยะยิ้มให้ฉันแล้วมันก็เอามือขึ้นมาคล้องแขนพี่ซันเหมือนอยากจะโชว์ฉัน ฉันค่อยๆกำมือเข้าหากันแน่น เจ็บดีนิเห็นแบบนี้"ซัน เราไปกันเถอะ"พี่ซันพยักหน้าตอบจิน ทั้งสองคนกำลังจะเดินผ่านหน้าฉันไปหมับ! ฉันเอามือไปคว้าแขนพี่ซันเอาไว้"พี่ซัน" ฉันมองหน้าพี่ซัน มันจะร้องไห้จริงๆนะตอนนี้ พี่ซันไม่สนใจ ไม่มองฉันเลยด้วยซ้ำพี่ซันชักแขนออกจากมือฉัน"เขาไม่เอาแล้วยังจะมาวุ่นวาย หน้าด้าน" จินพูดขึ้น มันมองฉันเหมือนจะสะใจมาก"พี่ริน เราไปกันเถอะ อย่าไปวุ่นวายกับเขาเลย" ไวท์พูดขึ้น"พี่ซัน ทำไมพี่ถึง...""จิน ไปเถอะ"ฉันยังพูดไม่ทันจบพี่ซันก็เดินผ่านหน้าฉันไปเลยฉันมองตามแผ่นหลังของพี่ซันที่เดินคู่กับจินอยู่ไกลๆ น้ำตามันค่อยๆไหลออกมาอาบแก้ม ฉันรีบก้มหน้าเอามือขึ้นมาเช็ดน้ำตาออกจากแก้มพอแล้วริน เลิกร้องไห้เพราะเขาได้แล้ว"พี่ริน พี่...""ไปกันเถอะไวท์"พูดจบฉันก็เดินนำไวท์ไปเลยณ ร้านอาหารแอมนั่งรออยู่"จ้า ไปนานมากคะ ถ้านานกว่านี้ฉันจะกินให้หมด ไม่เหลือให้แกกิน
Terakhir Diperbarui : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 67ลาก่อน
พี่ซันจ้องหน้าฉันตาเขม็งแล้วก็ออกแรงบีบที่ต้นแขนฉันแรงมากสายตามองสำรวจฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า เขาขบกรามแน่น แล้วก็ออกแรงบีบแขนฉันแรงขึ้นอีกเท่าตัว"โอ๊ย! มันเจ็บ" ฉันแกะมือพี่ซันออกแต่พี่ซันดูท่าจะไม่ยอม เขาเอาแต่มองหน้าฉัน นี่ผีเข้าหรือไง สรุปจะเอายังไงกันแน่ จะทำให้ฉันสับสนไปถึงไหนกัน"หึ!" พี่ซันหัวเราะในลำคอ"....""ผัวเธอ...เยอะดีนะริน" คำพูดต่ำๆคำนี้ได้หลุดออกมาจากปากของพี่ซันพรึ่บ!พี่ซันผลักฉันออก จนร่างฉันเซไปกระแทกกับกำแพง ดีที่ไม่แรงมากพี่ซันกำลังจะเดินผ่านฉันไป"เดี๋ยว!"พี่ซันหยุดชะงัก แต่ไม่ได้หันหน้ามามองฉัน"มีอะไร"ฉันหายใจเข้าออกช้าๆตอนนี้ฉันกำลังห้ามไม่ให้ตัวเองร้องไห้ แต่มันเหมือนยิ่งห้ามน้ำตามันก็จะไหลออกมาให้ได้ บ้าจริง!"อย่ามาขอโทษ...ในวันที่....""มันจะไม่มีวันนั้น" ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ พี่ซันก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน พูดจบพี่ซันก็เดินเข้าไปในผับส่วนฉัน น้ำตาฉันไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างแล้วตอนนี้ เอาเถอะริน ดีแล้วแหละที่พี่ซันพูดแบบนี้ ฉันจะได้ไปเมืองนอกแบบไม่ต้องห่วงอะไรอีกฉันยกมือขึ้นปาดน้ำตา สำรวจดูตัวเองในกระจกเติมหน้าเติมปากนิดหน่อยแล้วเดินเข้าไปด้านในผับ
Terakhir Diperbarui : 2024-12-02
Bab terbaru
ผู้หญิงขายตัว 84 The End (จบแล้วว)
ภายในห้องน้ำ...พี่ป่าวางฉันลงอย่างเบามือในอ่างน้ำจากุชชี่ที่มีน้ำเตรียมพร้อมเอาไว้แล้ว "ไม่ลงมาอาบด้วยกันหรอ...." ฉันถามที่ป่าที่เอาแต่ถูตัวให้ฉัน "ถ้าให้กูลงไปในอ่างด้วย คงไม่ได้อาบ" พี่ป่ายักคิ้วให้ฉันมือหนาถูวนรอบหน้าอกของฉันเหมือนตั้งใจจะถูแค่ตรงนั้นแค่ตรงเดียว"พี่ป่า" ฉันทำตาดุใส่พี่ป่า เมื่อเห็นว่าพี่ป่าเอาแต่ถูอยู่อย่างนั้น "เออๆ จะดุกูทำไม" พี่ป่าพยักหน้าตอบ มือหนาของพี่ป่าจากที่ถูวนรอบหน้าอกของฉัน ตอนนี้มันได้เลื่อนลงต่ำลงไปเรื่อยๆ จนถึงกลีบแคมคู่นั้นของฉัน "พะ พี่ป่า ยะ อย่านะ" ฉันรีบรั้งมือของพี่ป่าเอาไว้ "ก็มึงให้กูถูตรงอื่น" พี่ป่ายักคิ้วใส่ฉันแบบกวนๆ "แต่ไม่ใชตรงนี้" เมื่อกี้ก็พึ่งมีอะไรกัน ถ้าถูตรงนี้มีหวังได้มีอีกรอบแน่ ลูกฉันจะรอดมั้ย "ก็ทำความสะอาดให้ไง เมื่อกี้น้ำกูเยิ้มเต็มรูมึงเลย...." พี่ป่าพูดมันออกมาหน้าตาเฉย ซึ่งถ้าคำๆนี้มันไม่ได้หลุดออกมาจากปากของผู้ชายที่ฉันรัก ฉันจะไม่รู้สึกอะไรเลยแต่ตอนนี้นี่สิ หน้าฉันมันร้อนผ่าวไปหมดแล้ว พี่ป่าเอามือของฉันที่จับมือเขาออก ก่อนที่จะล้วงลงไปถูแหวกกรีบแคมของฉัน เขาทำแบบนั้นจริงๆ แถมยังยิ้มทะเล้นให้อีกด้วย "อ๊ะ พ
ผู้หญิงขายตัว [83] Nc20+
พี่ป่าพาฉันเข้าไปในบ้าน ตอนนี้ฉันหยุดร้องแล้ว ภายในบ้านมีแม่บ้านอยู่สามคน พี่ป่าจ้างมาทำความสะอาดบ้าน และคอยดูแลเรื่องอาหาร ก็ทำทุกอย่างในบ้านนั่นแหละ ภายในบ้านทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว แทบจะไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้ว ไม่มีรูปครอบครัว ไม่มีห้องทำงานของคุณพ่อตรงนั้น ภายในบ้านไม่มีอะไรเหมือนเดิม มันก็คงต้องเป็นแบบนั้น จะให้ทุกอย่างอยู่เหมือนตอนที่ฉันอยู่ตอนเด็กมันก็คงจะไม่ได้ เพราะเวลามันก็ผ่านมานานมากแล้ว ฉันแอบเสียใจนิดๆนะ ที่ความทรงจำของฉันตอนเด็กมันหายไปแล้ว แต่มันก็ดี ถ้าบ้านยังคงสภาพเหมือนเดิม ฉันคงจำเรื่องราวที่เลวร้ายไม่ลืม "ห้ามร้อง" พี่ป่าหันหน้ามาบอกฉัน เมื่อเห็นว่าฉันทำท่าจะร้องไห้อีกครั้ง "อื้อ รู้แล้ว" ฉัรมองไปรอบๆบ้านอีกครั้ง "พี่ป่ารู้ได้ไงคะว่าบ้านหลังนี้แอมเคยอยู่ตอนเด็ก" ฉันหันไปถามพี่ป่าหลังจากที่เราเดินเข้ามาในบ้านกันแล้ว "กูถามริน" "แล้วซื้อบ้านได้ไง ราคา ?" พี่ป่าถอนหายออกมาเบาๆ ก่อนจะเอามือขึ้นมาลูบหัวฉันอย่างเบามือ "บ้านหลังนี้เขากำลังจะปล่อยพอดี จังหวะมันพอเหมาะพอดีทุกอย่าง กูตั้งใจจะซื้ออยู่แล้วด้วย ส่วนเรื่องราคา ก็ไม่เท่าไหร่" พี่ป่าไหวไหล่ให้ฉันทีหนึ่ง
ผู้หญิงขายตัว [82] หักหลัง
หลังจากคุยกับพ่อแม่ของพี่ป่าเสร็จ ท่านทั้งสองก็ออกไปพักที่โรงแรม และ เตรียมตัวกลับออสเตรเลียในวันพรุ่งนี้ คือ!! มาแค่นี้ แค่นี้จริงๆ แค่มาดูตัวฉัน เมื่อฉันยังไม่พร้อมที่จะแต่งงานท่านก็กลับ 1 อาทิตย์ผ่านไป เชื่อมั้ยว่าพี่ป่ายังงอนฉันอยู่ เรื่องที่ฉันไม่ยอมแต่งงานกับเขา พี่ป่างอนเป็นจริงเป็นจังมาก "พี่ป่าเอาน้ำให้แอมกินหน่อย" ฉันหันไปบอกพี่ป่าที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่"ลุกขึ้นไปหยิบเองดิ" พี่ป่าตอบโดยที่ไม่มองหน้าฉัน เขายังคงก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์ ไม่รู้ว่าคุยกับใคร "แอมท้องอยู่พี่ก็รู้ มันลุกยากท้องโต'' "....." พี่ป่าเงียบไม่ตอบอะไร "พี่ป่าแอมหิวน้ำ ไปเอาน้ำให้หน่อย !!" พี่ป่ายังทำเป็นหูทวนลม จนฉันต้องนับหนึ่งถึงสิบในใจก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหยิบน้ำกินเอง คือพี่ป่าไม่ยอมมาหยิบน้ำให้จริงๆ ก็แค่ไม่แต่งงานด้วยตอนนี้ ก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่แต่งด้วยเลยสักหน่อย ไม่รู้จะงอนทำไมขนาดนั้น พอฉันเดินกลับมานั่งที่เดิม ตอนแรกพี่ป่าคุยโทรศัพท์อยู่ พอเขาเห็นว่าฉันเดินมา พี่ป่ารีบเอาโทรศัพท์ลง แล้วก็ลุกขึ้นเดินสวนฉันออกไปจากห้องเลย "พี่ป่า พี่ป่าหยุด พี่คุยกับใคร !!" ฉันตะโกนพูดตามแผ่นหลังของพ
ผู้หญิงขายตัว [81] โล่งอก
"เจ้าป่า นั่งลงไป ฉันจะคุยกับเธอ ไม่ใช่แก" พี่ป่าดูจะหัวเสียมากตอนนี้ เขาไม่ยอมนั่งลงตามที่แม่สั่ง จนฉันต้องจับมือให้พี่ป่านั่งเขาถึงยอมนั่งลง"เธอมีอะไรจะพูดรึเปล่า ?" แม่พี่ป่าเอ่ยถามฉันเสียงเรียบๆ ฉันกลั้นหายใจประมาณสามสี่วิ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ พรางพยักหน้าตอบคุณแม่ของพี่ป่า "พูดมาสิ ฉันรอฟังอยู่" ตอนนี้บรรยากาศภายในห้องรับแขกเสียงสนิท เงียบซะจนฉันได้ยินเสียงของหัวใจตัวเองที่มันกำลังเต้นรัวเพราะความประหม่าอยู่ตอนนี้"หนูเคยขายตัวจริงๆค่ะ" "เธอรู้รึเปล่าว่าพูดออกมาแบบนี้ ฉันจะไม่รับเธอเป็นลูกสะใภ้" "แม่ !!" "เจ้าป่าแกหุบปากไปเลยนะ !!"ฉันเอื้อมมือไปจับมือของพี่ป่าแล้วออกแรงบีบเบาๆ พี่ป่าหันหน้ามามองฉัน สีหน้าพี่ป่าดูจะเป็นกังวลมาก ฉันก็ไม่ต่างกันหรอก แต่ฉันก็ยังฝืนยิ้มจางๆให้พี่ป่าไป "จากชีวิตที่เคยสุขสบาย มีเงินใช้ไม่เคยขาด ทุกๆครั้งที่ปิดเทอมพ่อกับแม่จะพาไปเที่ยวต่างประเทศ""มันเพอร์เฟคมากๆเลยใช่มั้ยคะ""แต่พอมาวันหนึ่ง บ้านล้มละลาย ทรัพย์สินทุกอย่างกำลังจะถูกยึด พ่อกับแม่หนูจบชีวิตด้วยการฆ่าตัวตาย ทิ้งให้หนูจมอยู่กับบ้านที่กำลังจะถูกยึด ญาติพี่น้องไม่มีใครเอื้อมมือมาช
ผู้หญิงขายตัว [80] วันที่ฉันกลัว...
3อาทิตย์ผ่านไป.... ยิ่งใกล้วันจะถึงกำหนดที่พ่อกับแม่พี่ป่าจะมาไทยเมืีอไหร่ ฉันยิ่งรู้สึกตื่นเต้น รู้สึกประหม่า ฉันกลัว กลัวว่าพ่อแม่พี่ป่าจะรับฉันไม่ได้ ถึงแม่ว่าฉันกำลังจะตั้งท้องลูกของพี่ป่าหลานของท่านก็ตาม เรื่องเส้นด้าย ช่วงนี้เธอเงียบๆไป ขุนเขาคงไม่ปล่อยให้เธอออกมา เพราะอาทิตย์ที่แล้วเธอก็มากดกริ่งที่หน้าบ้าน แต่ฉันไม่ได้ออกไปเปิด แต่ดูท่าแล้วคงจะอีกนานกว่าเธอจะเลิกยุ่ง ฉันก็เข้าใจเธอนะ ที่เธอเป็นแบบนี้เธอรักพี่ป่ามาก แต่ตอนนี้พี่ป่าเป็นของฉัน และฉันก็รักเขามากไม่ต่างจากเธอ อ้อ วีนัสกลับโคราชไปแล้วนะ ไม่รู้ว่ามีเรื่องด่วนอะไรรึเปล่า กลับไปไม่บอกฉันเลย แถมยังแอบกลับตั้งแต่ตอนเช้าตรู่ ไม่รู้ว่าไปยังไง แต่พอไปถึงเธอก็ข้อความมาบอกฉัน ช่วงดึกๆ..."แอม ทำอะไรทำไมไม่ขึ้นมานอน" พี่ป่าพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าฉันเอาแต่นั่งหน้าโต๊ะกระจกไม่ยอมขึ้นเตียงไปนอนสักที "พี่ป่า แอมกลัวว่าทางพ่อแม่ของพี่..." "แอม ไม่มีใครบังคับอะไรกูได้" พี่ป่าพูดสวนขึ้นก่อนที่ฉันจะพูดจบ "พี่ป่าเคยบอกว่าคุณแม่ของพี่ชอบเส้นด้ายมาก" "อื้ม" "แล้วแบบนี้...""อย่าคิดมากแอม ด้ายก็อยู่กับไอ้ขุนไง" "....""ขึ้นมาบนเตี
ผู้หญิงขายตัว [79] Nc20+ [วุ่นวายไม่เลิก]
หลังจากที่ฉันกับวีนัสเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำเสร็จ ฉันใส่เป็นบิกินี่สีน้ำเงิน ขัดกับสีผิว ทำให้ดูขาวมีออร่า ส่วนวีนัสรายนั้นปิดมิดชิดทุกสัดส่วน เหมาะสมกับวัย "โห เจ้ ขนาดเจ้ท้องหุ่นเจ้ดีมาก" วีนัสมองฉันตาไม่กระพริบ "ลงไปเล่นน้ำเถอะห่วงแต่ชมอยู่ได้ ^_^" ฉันหยิบผ้าผืนบางมาคลุมตัวเอาไว้ จากนั้นฉันจูงมือวีนัสลงไปยังชั้นล่าง พี่ป่ากำลังนั่งคุยอะไรกับทันก็ไม่รู้ แล้วก็มีลูกน้องเขาอีกสองคนอยู่ด้วย ปัก! ทันทีที่ฉันลงไปชั้นล่างแล้วพี่ป่าเห็นฉัน เขาวางมือกระแทกกับโต๊ะเสียงดังทันที จากนั้นพี่ป่าก็มองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะขบกรามแน่น "พวกมึงมองเมียกูทำไม !!" พี่ป่าตะคอกใส่หน้าลูกน้องของเขา เพราะตอนนี้ลูกน้องของพี่ป่ากำลังมองฉันตาค้างเลย"ปะ เปล่ามองนะครับนาย'' ลูกน้องของพี่ป่าท่าทางเลิกลักกันมากพอได้ยินเสียงพี่ป่าตะคอกใส่"พวกมึงออกไปเลยนะ ออกไปให้หมด !!" น้ำเสียงอันทรงพลังของพี่ป่า ทำให้พวกลูกน้องรีบพากันวิ่งกรูออกจากบ้านทันแทบไม่ทัน "วีนัส ไปเล่นน้ำรอพี่ก่อนเลยนะเดี๋ยวตามไป" ฉันหันไปบอกวีนัส เพราะไม่อยากให้วีนัสเห็นตอนที่พี่ป่าของขึ้น เดี๋ยวพลานจะกลัวเอา"พี่ป่าคะ อย่าดุเจ้นะคะ ^_^" ว
ผู้หญิงขายตัว [78] อยากจะไปก็ไป ไปเลย!!
"เลือกมา ถ้าไปก็ไม่ต้องกลับมา" ฉันยื่นคำขาดฉันยกมือขึ้นมากอดอกและรอฟังว่าพี่ป่าจะตอบว่าอะไร แต่สิ่งที่ได้แทนคำตอบคือความเงียบของคนตรงหน้า "แอมไม่ควรถามแบบนี้ใช่มั้ย""....." "ถ้าจะคิดนานขนาดนี้ก็ไปเถอะค่ะ" ฉันตัดบทพูดขึ้น เมื่อพี่ป่าไม่ยอมตอบสักที มันรู้สึกเจ็บดีจริงๆ ที่เห็นพี่ป่าลังเลแบบนี้ สำหรับเขา มันคงจะเลือกยากมากเลยสินะ พูดจบฉันก็ลุกขึ้น เตรียมจะเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น หมั่บ! มือหนาของพี่ป่าขว้ามาจับแขนฉันไว้ "ไปสิ อย่ามายุ่งกับแอม !!" ฉันสะบัดมือพี่ป่าออกอย่างแรง ก่อนจะรีบเดินออกจากตรงนั้นทันที ภายในห้อง....ไอ้ป่าบ้า! ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ทำไมไม่คิดถึงฉันกับลูกก่อนล่ะ ฉันเอาเเต่กล่นด่าพี่ป่าพึมพำเบาๆในห้องคนเดียว ก๊อกๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องดังของ พร้อมกับเสียงของพี่ป่าที่พูดบอกให้ฉันไปเปิดประตูให้เขาเข้ามาในห้อง "แอม เปิดประตูให้กูดิ" "ไม่ จะไปหาเมียเก่าก็ไป""โธ่แอม กูไม่ได้จะไป กูไม่ไป มาเปิดประตูให้กูก่อนได้มั้ย" ก๊อกๆ ก๊อกๆ ก๊อกๆ "แอม เมียจ๋า เปิดประตูให้ผัวเข้าไปหน่อย" "แอม อย่าเงียบดิวะ" "แอม แอมแปร์ แอมๆๆๆๆๆๆ" พี่ป่าเคาะห้องรัวๆ แล้วก็เรียกชื่อฉันอยู่อย
ผู้หญิงขายตัว [77] ลังเลทำไม
ตอนนี้พี่ป่ามาถึงบ้านแล้ว พึ่งมาถึงเมื่อกี้ รินมันก็มาด้วย "วีนัส ออกไปรอข้างนอก" รินหันไปสั่งวีนัส วีนัสพยักหน้าตอบก่อนจะเดินออกไป"ด้าย มาทำไมอีกเราคุยกันหลายครั้งแล้วนะ" พี่ป่าพูดขึ้น "พี่ป่า ทำไมทิ้งกันง่ายๆแบบนี้เลยละคะ" พูดจบน้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างของเธอ "คุณก็แอบมีอะไรกับน้องชายผม มันจบแล้วด้าย ผมกับแอมกำลังจะมีลูกด้วยกัน เราจะแต่งงานกันแล้วด้าย" "มั่นใจได้ยังไงว่าเป็นลูกของพี่ มันขายตัวพี่ป่าก็รู้" "อ้าว อีนี่ วอนนักนะ !!" รินทำท่าจะพุ่งไปหาเส้นด้ายแต่ถูกพี่ป่ากันไว้ ขุนเขาก็ยืนบังหน้าเส้นด้ายเธอไว้เหมือนกัน เออ! ให้มันได้แบบนี้ ทั้งเพื่อนทั้งผัว "อย่าใช้กำลังริน กูขอ" พี่ป่าหันมาบอกรินก่อนจะหันหน้ากลับไปมองเส้นด้าย"ใช่! ผมรู้ว่าแอมเคยขายตัว ผมรู้ดีด้าย แต่ผมก็มั่นใจว่าลูกในท้องเป็นลูกของผมเหมือนกัน" "พี่ป่า....""แอมไม่ได้ขายตัวแล้ว คุณเลิกเอาเรื่องพวกนี้มาพูดได้แล้วด้าย" "ผมกับคุณไม่มีทางรักกันได้อีกแล้ว ตอนนี้ผมรักแอม""ไม่!! พี่ป่ารักด้าย ทำไมคะ ด้ายเคยให้อภัยพี่ป่าตั้งกี่ครั้ง เรารักกันมากขนาดไหน พี่ป่าลืมได้ยังไง" "ตอนนี้คนที่คุณควรจะแคร์ คือไอ้ขุนเขา
ผู้หญิงขายตัว [76] แอมแปร์พร้อมบวก
"ฉันจะไม่ทำร้ายเธอ ถ้าเธอไม่ทำฉันก่อน" "ด้ายไม่เคยทำร้ายใคร เธอทำด้ายก่อนนะแอม" "ใช่!! ฉันทำเธอก่อน มันเป็นเพราะฉันไม่รู้ ฉันก็ยอมถอยแล้วไง แต่พี่ป่าไม่ยอมปล่อยมือฉันเอง เพราะฉะนั้นถือว่าเขาเป็นของฉันแล้ว" ".....""นายรับได้ยังไง ที่คนที่นายรัก เขายังรักพี่ชายนายอยู่ นายโอเคจริงๆงั้นหรอขุนเขา" ".....""นายทนได้จริงๆงั้นหรอ กับอะไรแบบนี้""สักวันเส้นดายจะรักฉันแอม" "เอาเถอะ งั้นมันก็แล้วแต่นายก็แล้วกัน" "อื้ม" ขุนเขาลุกขึ้น แล้วเดินเข้าห้องนอนไปเลย ดูท่าเขาคงจะไม่ค่อยพอใจฉันหรอก ที่ฉันพูดไปแบบนี้ ฉันก็แค่อยากเตือนสติเขา เส้นด้ายไม่ได้ดีแบบที่เขาคิดหรอก ถ้าเธอดีจริง เธอจะไม่บอกให้ฉันเอาเด็กออก ทั้งๆที่ฉันยอมถอยและไม่ไปวุ่นวายอะไรกับเธอเลย เช้าวันใหม่...วันนี้แล้วที่ฉันต้องกลับกรุงเทพ วีนัสมาก่อนเวลานัดครึ่งชั่วโมง ดูท่าทางเธอจะตื่นเต้นไม่น้อยเลยจริงๆ วีนัสเอาแต่ถามฉัน ว่ากรุงเทพเป็นยังไง เหมือนโคราชหรือเปล่า "ทำไมให้เด็กนี่ไปด้วย เธอไม่เรียนหนังสือรึไง ?" ขุนเขาเดินออกมาจากบ้าน เขาทักขึ้นเมื่อเห็นวีนัสนั่งอยู่หน้าบ้านพร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่ "หนูปิดเทอมแล้วค่ะ ^_^" ฉันกำลังจะอ้า
