LOGINShare
36 - น้ำแข็ง - เอะอะ ก็ไม่ว่าง
Last Updated:
2025-04-17 15:59:11
Related chapters
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 37 - คุณเต้ - พิษหึงคุณหมอ
ผมบีบต้นขาคุณหมอหนักขึ้น หนักขึ้น มองริมฝีปากบางที่กัดเบา ๆ จนเธอค่อย ๆ หันมาสบตา แน่นอนเธอปฏิเสธผมไม่ได้ เธอรีบลงจากรถเปลี่ยนให้ผมขับทันที ก่อนที่ผมจะยิ้มที่มุมปาก และกดปลายเท้าเหยียบคันเร่ง ผมขับรถออกจากสำนักงานอย่างใจเย็น ทรมานคนข้าง ๆ ให้เธอโหยและหิวผมที่สุด บอกเลยว่าทั้งหมดวันนี้คือแผนผม ตั้งแต่ยามยันพนักงานทุกคน ผมปั่นให้เธอหงุดหงิด ปั่นจนเธอโมโห ปั่นจนไปนั่งหน้ากระโปรงรถทุบ ‘ปึก ๆ’ และพอดิบพอดีที่ฟ้าเข้าข้างส่งน้องพิงค์กับป้าผกามาขอสปอนเซอร์ผม มันเลยคูณสองระเบิดตูม! ทำให้เธออารมณ์ขุ่นขึ้นไปอีก ผมขับรถมินิคูเปอร์คุณหมอกลับคอนโด ขึ้นมาถึงห้องปุ๊บ เธอก็ผลักผมติดผนัง สายตาเธอตอนนี้เหมือนนางแมวยั่วสวาท ที่พร้อมจะกัดและฉีกผมเป็นชิ้น ๆ “ฉันเห็นผู้หญิงคนนั้นมาหาคุณ” ผมทำเลิกคิ้วขึ้นสงสัย และเพ่งมองคุณหมอขี้หึงตรงหน้าทันที ดูแววตาเธอสิ ถ้าไม่หึงผม ผมไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว ไม่ได้หึงธรรมดาด้วยนะ หึงเกี้ยวกราด “ผู้หญิงคนไหน? ผู้หญิงมาหาผมทุกวันผมจำไม่ได้” คุณหมอหยุดชะงัก เม้มปากมองผมตาเขม็ง ก่อนเธอจะไม่ใจเย็น
Last Updated : 2025-04-17ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 38 - คุณเต้ - ยอม
ความเงียบครอบงำเราอีกครั้ง ผมนั่งมองคุณหมอคนสวยข้าง ๆ ที่ตอนนี้ยังจ้องทีวีอยู่ เธอเอาแต่จ้องและเงียบ เหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง ถ้าให้ผมเดา เธอคงหนักใจที่ผมต้องการเจอพ่อของเธอ แต่หนักใจไปก็เท่านั้นถ้าไม่เจอ เร็ว ๆ นี้ ยังไงก็ต้องเจออยู่ดี เผลอ ๆ ผมพกหลานไปเป็นของขวัญท่านด้วย “ไม่เป็นไร ผมไม่เจอก็ได้ ถ้าคุณไม่สบายใจ” “ฉันเปล่าไม่สบายใจ คือ...” คุณหมออ้ำอึ้งขึ้นมา ก่อนเธอจะลังเล กวาดตามองรอบ ๆ ห้องช้า ๆ และพูดต่อว่า... “คือ... เอ่อ ไว้พ่อฉันกลับมาเมื่อไหร่ ค่อยว่ากัน” คำนี้ที่ต้องการ ผมยิ้มที่มุมปากละสายตาจากทีวีจอยักษ์ทันที ให้ตายเถอะ ตอนนี้ผมดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่เลย ผมเอาแต่ก้ม ๆ เงย ๆ หันซ้ายหันขวา จนคุณหมอเธอสังเกตเห็นความผิดปกติ ก่อนที่เธอจะหันขวับมองผมทันที และขมวดคิ้ว แต่ผมไวผมไม่รอให้เธอถาม รีบหาโอกาสโผกอดเธอทันที ซึ่งเธอก็ไม่ขัดขืนเอาแต่นั่งนิ่งจากนั้นเราก็เอนพิงพนักโซฟานั่งกันตัวติด และกอดกันไปดูทีวีไป ตอนนี้ไม่มีใครพูด ไม่มีใครถาม เพราะเราต่างเขินกันทั้งคู่ ผมหลุดวางมาดกอดเธอ เธอเองก็หลุดแส
Last Updated : 2025-04-17ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 39 - น้ำแข็ง - ชอบแล้ว ยังไงต่อ?
“ฉันต้องการคุณ” ใช่ฉันหลับตาพูด เพื่อปกปิดอาการขวยเขินของตัวเอง เพราะตอนนี้ฉันทนไม่ไหวแล้ว คุณเต้เขากำลังลังเลและมีแนวโน้มจะไปจากฉัน ซึ่งฉันฟังแล้วใจสั่น แอบกลัวว่าความใจดีของเขา มันจะทำให้เขายอมตกลงแต่งงานกับน้องพิงค์ “เปิดตาเถอะ ผมอยากมองตาคุณ” ฉันหลับตาปี๋แล้วก้มหน้าลงทันที เพราะตอนนี้ฉันเขินมาก จะให้เปิดตาสบตากับเขา ฉันคงใจสั่นเป็นเจ้าเข้า ฉันหลบตาเขาสักพัก ก่อนจะเอามือทาบอกสูดหายใจเข้าลึก ๆ และเมื่อชีพจรหัวใจเต้นปกติและดีขึ้น ฉันก็เปิดตาขึ้นมองพื้น แล้วค่อย ๆ นั่งลงที่โซฟา แน่นอนเขานั่งลงข้าง ๆ นั่งและเอนหนุนตักฉันอีกครั้ง จากนั้นริมฝีปากสวยก็ฉีกยิ้มตาม เขาส่งมือขึ้นมาแตะเบา ๆ ที่ปากฉัน ก่อนจะพูดว่า... “ยอมรับแค่นี้ก็จบ ปากนี่แข็งจริง ๆ คุณน่ะ ดูปากผมนะ ผมชอบคุณ ชอบคุณมาก ๆ และอยากเป็นแฟนคุณด้วย” ฉันข่มใจเม้มปาก ไม่ให้ตัวเองเผลอยิ้ม ฉันรู้ว่าเขาอยากเป็นแฟนฉัน รู้ว่าเขาชอบฉัน แต่ทำไมเขาพูดออกมาแล้วฉันเขินมาก ฉันควรเอาอะไรมายึดปากตัวเองดี ฉันไม่ไหวแล้ว และแล้วฉันต้องหยุดนิ่ง นั่งเขินทวีคูณขึ้นอีก เม
Last Updated : 2025-04-17ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 40 - คุณเต้ - สวัสดีครับผมเต้
หลังรู้ไฟลท์รู้เวลาและกินข้าวกินปลาเสร็จ ผมกับคุณหมอก็แปรงฟันเข้านอน ใช่เรานอนด้วยกัน! ถึงรู้ว่าพ่อบินกลับถึงเช้า เธอก็ยังยืนยันหนักแน่นว่าจะนอนกับผม เพราะเธอเครียด และอยากลงทุกอย่างกับเซ็กส์!! เรามีอะไรกันจนผมน้ำหมดตัว และไข่เหี่ยวยิ่งกว่ามะเขือเผา บอกตรง ๆ ไม่คิดไม่ฝันว่าตัวเองจะมาถึงจุดนี้ ช่วยเอาชื่อผมลงกินเนสส์บุ๊คด้วย “พอนะคุณผมขอร้อง จะว่าผมอ่อนหัดก็ได้ ผมกลัวผมตายก่อนจะเจอพ่อคุณ” ผมพูดไปหอบไป ก่อนจะปาดเหงื่อที่ไหล แล้วฟุบลงกอดคุณหมอ แต่เธอก็ไม่พูดอะไรไม่ถามไม่ตอบ เอาแต่ถอนหายใจและหลับตา จนสักพัก เราสองคนผล็อยหลับไปด้วยกัน ตอนเช้า เป็นเช้าที่สดใส สดใสฉิบหาย! ผมถูกปลุกตั้งแต่เจ็ดโมงครึ่ง เพื่อเตรียมพร้อมเจอพ่อคุณหมอน้ำแข็ง คุณหมอเธอตื่นมาร่างคำตอบให้ผมก่อนไปเข้าเวร แถมยังเล่นถามตอบกับผมระหว่างทางอีก จนถึงโรงพยาบาลเธอ “อย่าตอบนอกเหนือจากนี้ โอเคนะ” ผมพยักหน้าหงึก ๆ แล้วหันไปยิ้มรับรู้ แต่บอกตรง ๆ มันไม่เข้าหัวผมเลย เพราะผมง่วงเว้ย! เมื่อคืนกว่าจะได้นอน ผมจะเอารอ
Last Updated : 2025-04-17ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 41 - คุณเต้ - สวัสดีครับผมเต้ 2
“คุณพ่อครับ คุณหมอรอผมที่บ้านแล้วใช่ไหมครับ” ผมทำถาม อ้อม ๆ จนคุณพ่อเปรยตามองผมแว๊บนึง “น้ำแข็งออกเวรหนึ่งทุ่ม” “...” เงียบกริบเลยผม ทำยังไงผมก็ไม่กล้าถามตรง ๆ ว่าท่านจะพาผมไปไหน ผมจึงขยับออกมาห่าง ๆ แล้วแอบส่งไลน์บอกคุณหมอน้ำแข็งไว้ ก้มหน้าพิมพ์มือสั่น ๆ และแชร์โลเคชั่นไปให้เธอ LINE | Dr.Namkeang [T-Tae: Share Location] [T-Tae: คุณ! พ่อคุณจะพาผมไปไหนไม่รู้ ผมอยู่ถนนสายนี้นะ ถ้าเปลี่ยนสายผมจะส่งโลเคชั่นไปเรื่่อย ๆ] คุณหมอไม่อ่านไม่ตอบ ผมส่งสติ๊กเกอร์ไปยังไงเธอก็ไม่สน! จนในขณะที่ผมรอคุณหมออ่านข้อความและก้มหน้าลง เสียงคุณพ่อก็กระแอมขึ้นมา! “อะแฮ่ม!” ผมหันกลับเก็บโทรศัพท์ทันที ก่อนที่จะรีบรินไวน์ให้คุณพ่ออีก “ครับ ๆ คุณพ่อ คุณพ่อชอบไวน์มั้ยครับ?” “อืม... รสชาติดี” ผมได้ยินแบบนั้นถึงกับยิ้ม อะไรไม่ผ่าน ให้ไวน์ผ่านก็พอวะ เพราะวงสุราอาจนำพามิตรภาพก็เป็นได้ และมันก็ได้จริงเว้ย! อยู่ ๆ คุณพ่อก็ดึงขวดไวน์รินให้ผม “คุณดื่มสิ” “ครับ ๆ ขอบค
Last Updated : 2025-04-17ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 42 - น้ำแข็ง - ถ้าพ่อไม่ว่า...
เวลาหนึ่งทุ่ม ฉันลงชื่อออกเวรแล้วรีบนั่งแท็กซี่กลับบ้านทันที ก่อนที่ระหว่างทางจะเปิดอ่านไลน์ไร้สาระของคุณเต้ไปด้วย เหอะ สมน้ำหน้า อยากเจอพ่อฉันเอง ดื้อด้านไม่เป็นเรื่อง อ่านเสร็จเบะปากใส่ ฉันก็เก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าสะพายนั่งมองทางมองรถสักพัก จนแท็กซี่ขับมาจอดหน้าบ้าน และวันนี้ก็ไม่เหมือนทุกวัน ฉันเดินเข้าบ้านด้วยใจระทึก ฉันเดิน ๆ หยุด ๆ แอบมองหาคราบเลือดคุณเต้ทีละมุม เดินจนได้กลิ่นกับข้าวหอมฟุ้ง และเสียงคุยกันในห้องอาหาร ซึ่งมันเป็นเสียงคุยครึกครื้นมาก แถมมีเสียงหัวเราะคิกคักที่นานทีปีหนฉันจะได้ยิน จนฉันหยุดเดินเมื่อเห็นคุณเต้นั่งยิ้ม เขากำลังคุยกับแม่ฉันบนโต๊ะอาหาร โดยที่มีพ่อนั่งหัวโต๊ะและมองเขาอยู่ ท่านมองคุณเต้สำรวจโดยไม่ละสายตา มองกริยาท่าทางเขาและขมวดคิ้วไปด้วย ใช่ จับผิดเก่งคือพ่อฉัน สังเกตแม่นยำก็พ่อฉัน แต่เอาเถอะมาถึงขนาดนี้แล้ว วันนี้ขอให้คุณรอดนะคุณเต้ “อ้าว น้ำแข็งออกเวรแล้ว! มาลูกมาเรากำลังซักประวัติลูกเขยพอดี” แม่กวักมือเรียก แล้วผายมือให้ฉันนั่งข้าง ๆ
Last Updated : 2025-04-17ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 43 - คุณเต้ - Mission Complete
ผมยิ้มปากแทบฉีก ก่อนจะลืมตัวดึงคุณหมอมากอดทันที “คุณกอดหน่อย ๆ ดีใจ” “บ้า... ทำไมคุณต้องกอดฉันตรงนี้” คุณพ่อก้มหน้านวดขมับทันที ก่อนที่คุณหมอจะรีบดันอกดันตัวผมออก ดูสิเธอเพิ่งร้องไห้ขี้มูกโป่ง แต่ตอนนี้หน้าแดงเขินผมแล้ว “พอ ๆ นั่งลง อย่ามากอดกันต่อหน้าผม ผมรับไม่ได้” คุณพ่อพูดจบก็รินไวน์ดื่ม ท่านยกพรวดจิกตาใส่ผม จนผมต้องรีบไหว้ขอโทษ หลังจากนั้นผมกับคุณหมอก็นั่งลง เรากินข้าวไปแอบมองกันไป ถามว่าเขินไหม? แม่งอย่างเขิน แต่เขินสุดก็ตอนเงยหน้าขึ้น และเผลอสบตากับพ่อแม่เธอนั่นแหละ “เขินกันใหญ่ กว่าจะตอบตกลงคบกับเขาได้ ปากแข็งเหมือนใครไม่รู้” อยู่ ๆ คุณพ่อก็โดนแซว ท่านเงยขึ้นส่ายหน้าเบา ๆ แล้วพูดกับคุณแม่ว่า... “แล้วเธอมาจีบฉันทำไม?” อึ้งไปอีก มีอะไรพีคกว่านี้มั้ย และตอนนี้ลูกสาวสองคนของท่านก็มองหน้ากันทันที ก่อนที่จะอมยิ้มไปกับคุณแม่ที่เขินตัวเป็นเกลียว “ก็คุณหมอหล่อ ไม่ให้จีบได้ไง” ภายใต้ความเงียบและสายตานิ่ง ๆ ผมเห็นคุณพ่อท่านแอบอมยิ้มออกมา “พ่อกับแม่น่ารักนะเน
Last Updated : 2025-04-17ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 44 - คุณเต้ - อ่อยเนียน
ใช่ครับมันสาย พอคนขับรถผมมารับ คุณหมอเธอก็เปิดประตูขึ้นไปนั่งทันที เธอไม่สนใจที่ผมยืนนิ่ง และคิดอะไรหลายอย่างตามหลังเธอ มันมีแบบนี้ด้วยเหรอ? กลัวพ่อรู้แทบตายพอเปิดเผยได้ ก็ไม่แคร์ใครทั้งนั้น? นั่น แถมยังกวักมือเรียกผมขึ้นรถอีก ตอนนี้ผมเขินและอายพ่อแม่เธอจริง ๆ จึงรีบหันไปยกมือไหว้ท่าน แล้วก้มหน้าขึ้นรถไป ระหว่างทางผมคิด คิดว่าผมต้องทำสัญญาแล้วล่ะ สองวันครั้งหรือวันละครั้งกำลังดี แต่ถ้าอยู่ด้วยกันแบบนี้ ผมจะมีโอกาสต่อรองมั้ยวะ แม่ง จะโกหกว่าไข่ตาย ไข่ลาพักร้อนก็ไม่ได้ แต่โชคดี พอถึงคอนโดทุก ๆ อย่างไม่ได้เป็นเหมือนที่ผมคิด ถึงเราเป็นแฟนกันแล้วก็ไม่ได้สวีทหวานขนาดฟัดกันตั้งแต่ทางเข้า เพราะคุณหมอเธออาบน้ำเสร็จ เธอก็นั่งใส่เสื้อคลุมอ่านหนังสือที่โต๊ะทำงานผมเงียบ ๆ แถมตอนนี้ผมเปียก ๆ ยุ่ง ๆ ไม่ได้ห่วงสวยหรือยั่วยวนผมเลย ซึ่งผมเห็นแล้วแอบอมยิ้ม เพราะผมอยากเป็นคนปกติที่พักเรื่องบนเตียงไว้บ้าง จนผมอาบน้ำเสร็จเดินออกมาจากห้องน้ำ และค่อย ๆ ก้าวขาเข้าอาณาเขตสวาทของเธอ เวรจริง ๆ ตอนนี้คุณหมอเธอถอดเสื้อค
Last Updated : 2025-04-17
Latest chapter
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 122 - กาแฟ - ตอนพิเศษ
เสียงกรี๊ดดีใจของฉันวันนั้น มันคือความจริงมาจนถึงทุกวันนี้ และที่ฉันคิดว่าพี่ชายฝาแฝดจะหวงน้องสาวเป็นเรื่องดี ตอนนี้ไม่ใช่เลย! สิบห้าปีผ่านไปในขณะที่พี่ชายแฝดทั้งสองอยู่มอหก น้องสาวคนเล็กอยู่มอสาม ต้นข้าวก็เป็นสาวเต็มตัว ชนิดที่ว่าหนุ่ม ๆ หมายตากันทั้งโรงเรียน และนั่นก็ทำให้พี่ชายเธอหวงมาก หวงชนิดที่ว่าเดินไปสอดส่องน้องสาวที่ห้องเรียนทุกชั่วโมง จนคุณครูประจำชั้นของต้นข้าวต้องโทรมารายงานกับฉัน! (คุณแม่คะ พี่ชายฝาแฝดของต้นข้าว มณชญาภร มาหาเธอที่ห้องทุกคาบเรียน อยากรบกวนคุณแม่ปราม ๆ สองหนุ่มหน่อยค่ะ มาทีไรสาว ๆ ในห้องไม่เป็นอันเรียนหนังสือกันเลย) “คะ? ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะคะ?” (มาทีไรเด็กสาว ๆ ก็หันมองกันให้ควั่กเลยค่ะ) ฉันจะบ้า ช่วงนี้ฉันปวดหัวกับลูกอันดับหนึ่งเลย ต้นหนาวที่ดูนิ่งคิดว่าจะห้ามปราบแฝดน้องได้ แต่รายนั้นหนักกว่าใคร คุณครูบอกว่าเขาน่ะ ไปที่ห้องต้นข้าวบ่อยที่สุด! “พี่ถามว่าใครมาจีบ” นั่นไงพูดถึงก็มากันพอดี ตอนนี้เดินตามต้นข้าวต้อย ๆ เข้ามาในบ้านแล้ว “วัน ๆ หนูไม่ได้ทำอะไรเลยนะ พี่หนาวพี่เหนือเอาแต่ถามและจ้องจับผิด มันอึดอัดอ่ะ! พี่ติณห์ไม่เห็นจะวุ่นวายกับพี่อันต
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 121 - น้ำแข็ง - THE END
“เป็นไงคุณแม่ลูกสอง อายุลูกห่างกันประมาณนี้ไม่เหนื่อยเลยใช่มั้ย” กาแฟเดินเข้ามาหาฉัน เมื่อพวกหนุ่ม ๆ ของเธอเดินไปนั่งสมทบกับคุณเต้ “ห่างกี่ปีก็เหนื่อยทั้งนั้นล่ะวัยกำลังซน ว่าแต่เธอ ไม่ติดเลยเหรอ” กาแฟถอนหายใจและส่ายหน้าเบา ๆ ก่อนจะคีบเส้นสปาเก็ตตี้ราดซอสมะเขือเตรียมให้ลูกชายทีละจาน “ไม่ จะบำรุงก็ไม่มีเวลา ต้นกล้าทำงานหนักฉันก็ทำงานหนัก หาเวลาปั๊มยังยากเลย” “ไม่ทำเลยล่ะ ปรึกษาลุงนายปรึกษาหมอสูติเจ้าของไข้เธอก็ได้ แต่จะมีลูกสาวคนเล็กแบบนี้ไม่กลัวพี่ชายแฝดกับพ่อหวงรึไง” กาแฟอมยิ้มและก้มมองจานสปาเก็ตตี้ของลูก ๆ เธอ “อยากมีไว้ให้หวงไง สองหนุ่มกับพ่อจะได้ไม่เถลไถล” พิลึก คงวุ่นวายน่าดู หลังจากนั้นฉันกับกาแฟก็ไปนั่งรวมกับหนุ่ม ๆ ซึ่งติณห์เป็นพี่ที่ดีมาก พอฉันยกจานยกถาดขนมมาวาง เขาก็ดันจานให้ต้นหนาวต้นเหนือทันที “กินสิหนาวเหนือ อร่อย” ต้นหนาวมองจานสปาเก็ตตี้ที่พี่ดันมาและพยักหน้า ส่วนต้นเหนือเทขนมกรุบกรอบในซองใส่ลงไป ก่อนเขาจะชี้โชว์พ่อที่นั่งขมวดคิ้วใส่ และชิงอ
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 120 - กาแฟ & น้ำแข็ง - วิถีแม่ วิถีลูก
“อุแว้ อุแว้~” “อุแว้~” ฉันจะบ้าตาย ไม่ได้หลับได้นอนทั้งคืน ดิ้นสายตื๊ดในท้องยังไง กลางคืนตกดึกก็อย่างงั้น ลูกตื่นทุกชั่วโมง กินนมทุกสองชั่วโมง และนอนยากมาก! ฉันสภาพเหมือนศพ ระหว่างพักฟื้นน้ำหนักลดฮวบฮาบ เพราะทั้งปั๊มนมทั้งให้เข้าเต้า ส่วนสามีเขาก็เหนื่อย เผลอ ๆ เหนื่อยกว่าฉันด้วยซ้ำ เขาเอาต้นหนาวที่ไม่ติดเต้าฉันไปทำงานด้วย ส่วนฉันเลี้ยงต้นเหนือคนเดียวอยู่ที่บ้าน จะว่าไปก็ไม่คนเดียว เพื่อน ๆ เขาก็อยู่หมู่บ้านนี้ เจฟ เค ขับรถผ่านพวกนั้นก็ซื้อขนมซื้อของกินให้ และญาติ ๆ คุณชายก็มาช่วยฉันเลี้ยงบางเวลา พี่ใบไม้ เจแปน ต้นไม้ และน้องโซลมาหาน้องก็ซนเหลือเกิน พูดภาษาอังกฤษคล่องกว่าภาษาไทย บางวันพูดจีนด้วยนะ เจแปนบอกว่าเธอเป็นคนสอนเอง อยากให้รู้ไว้หลาย ๆ ภาษา และเธอก็ปล่อยลูกเล่นไม่ค่อยดุด้วย โซลอาจจะเหมือนเด็กซนแต่เขารู้มาก ฉลาด แม่ปล่อยไว้ไหนก็เล่นได้หมด คลุกฝุ่นคลุกโคลนพร้อมชุบแป้งทอดเลยก็ว่าได้ ฉันฟัง ๆ พี่สาวกับพี่สะใภ้สามี ก็จำ ๆ วิธีเลี้ยงลูกมาใช้บ้าง และว่างก็พาลูกไปหาพ่อกับแม่ คือฉันกับต้นเหนือตัวติด
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 119 - กาแฟ - Welcome! (2)
“คุณพ่อใจเย็น ๆ นะคะ” ฉันเงยขึ้นมองหน้าคุณชายทันที เมื่อเห็นพยาบาลกุลีกุจอวิ่งมาจับตัวเขา ตอนนี้หน้าเขาซีดและเขาก็ไม่ได้ปลื้มอกปลื้มใจที่เห็นลูกชายสภาพนี้เท่าไหร่ จนลูกร้องไห้เสียงดังขึ้น! “อุแว้ อุแว้~” เท่านั้นแหละ คุณพ่อผู้กลัวเลือดก็เผลอหันขมับมอง หวั่นว่าลูกจะเป็นอะไร แต่เมื่อเห็นเลือดสีแดง ๆ ที่เขาเกลียดนักหนาเป็นครั้งที่สอง เขาก็รีบปิดตาและกวักมือเรียกพยาบาลทันที “พยาบาล ๆ เอาลูกผมไปอาบน้ำเถอะ ขอร้องล่ะ” “คุณพ่อไม่ตัดสายสะดือก่อนเหรอคะ? รอหน่อยนะคะ จะออกมาอีกคนแล้วค่ะ!” “อุแว้ อุแว้~” พอได้ยินเสียงร้องอีกเสียงร้องดังขึ้น ฉันก็ไม่สนใจสามีรีบก้มมองตาม ก่อนที่จะเห็นหมอสูติอุ้มลูกชายคนเล็กออกมาวางบนอกฉัน และดูดน้ำคร่ำคราบเมือกต่าง ๆ ให้ “คุณพ่อตัดสายสะดือไหมครับ?” หมอสูติถามเมื่อคุณชายเขาเงียบไป แถมตอนนี้เขายังปิดตาไว้อีกด้วย “มะ ไม่เป็นไรครับ หมอตัดเลย” “ทำไมไม่ตัดล่ะคุณชาย” “เค้าจะเป็นลมแล้วแว่น ถ้าเค้าตัด เค้าเป็นลมไม่ได้ถ่ายรูปแน่ ๆ” ฉันยิ้มให้เขาแ
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 118 - กาแฟ - Welcome! (1)
“จะเป็นอะไร ให้เขาเลือกเองเถอะคุณชาย ขอแค่มันเป็นอาชีพสุดจริตก็พอ แต่เอ๊ะ ลูกไม่ทันคลอดเลยเราจะคิดมากเรื่องนั้นทำไม อีกตั้งนานโข” คุณชายหัวเราะเบา ๆ แล้วหอมแก้มฉัน ถ้าเป็นโรงพยาบาลอื่น เห็นเราเล่นนอนกันกลมดิกแบบนี้ โดนด่าแล้วล่ะ แต่เหลือเชื่อนะพอคุณชายขึ้นมานอนกอดและลูบท้องฉัน เจ้าสองแฝดก็เงียบกริบไม่ถีบท้องฉันอีกเลย จนนั่นแหละฉันเคลิ้มผล็อยหลับไปจนเช้า และงัวเงียตื่นเพราะสองเท้าลูกถีบตุบตับ ๆ “อื้อ ลูก หิวแล้วเหรอ?” “หิวก็ตื่นขึ้นมากิน ยายทำกับข้าวมาให้แล้ว” เสียงพ่อ? ตายแล้ว ๆ พ่อเห็นพ่อว่าแน่ ๆ ที่ฉันให้คุณชายขึ้นมานอนด้วยแบบนี้ ฉันจึงรีบเปิดตาพรึบ และดึงผ้าห่มคลุมอกทันที ก่อนจะเห็นพ่อกับแม่ยืนยิ้มข้าง ๆ เตียง แล้วมองมาที่ฉัน พ่อหล่ออีกแล้ว ยิ่งยิ้มยิ่งหล่อ ลูกสักคนในท้องหน้าเหมือนตานะลูก ส่วนอีกคนหน้าเหมือนพ่อไปเลย เอ๊ะพูดถึงพ่อ คุณชายเขาหายไปไหน? “แฮ่ มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?” “สักพักแล้วล่ะ” แม่ตอบและมองตามฉัน ที่กดเตียงขึ้นนั่งและเอียงซ้ายทีขวาทีหาคุณชายข้างหลัง
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 117 - กาแฟ - สแตนด์บาย รอชายสายตื๊ด
ได้ยินแค่นี้คนเป็นแม่ก็มีความสุขสุด ๆ แล้ว สำหรับฉัน บอกรอบที่ล้านก็ไม่มีอะไรสำคัญเท่าสองแฝด ที่ฉันรู้มาตั้งนานแล้วว่าเขาเป็นผู้ชาย ก็แค่อุบอิบสามีไว้อยากเซอร์ไพร์สเขา ที่ฉันรู้เพราะฉันเป็นหมอ พ่อฉันเป็นหมอ โรงพยาบาลนี้ก็ของครอบครัวฉัน ถ้าผลตรวจเลือดออกมาปุ๊บ แน่นอนว่าพ่อแม่ฉันไม่ยอมรอจนท้องป่องอัลตร้าซาวด์หรอก ท่านรีบโทรมาบอกฉันทันทีที่รู้ บอกว่าเจ้าติณห์จะมีน้องชายแล้วนะ และแม่ก็พูดต่อว่า หลานผู้ชายหมดเลย พ่อกับแม่วิ่งจับกันสนุกล่ะคราวนี้! ใช่!ยินดีด้วยค่ะ กับคุณชายต้นกล้าและปู่ย่าตายายทั้งสองบ้าน หลังจากอัลตร้าซาวด์กลับจากโรงพยาบาล คุณพ่อต้นกล้าก็ขับรถดิ่งกลับบ้าน ไปเปล่าประกาศกลางโต๊ะอาหารทันที ว่า! “เชื้อผมแรงป่ะ ลูกชายสองคน! โคตรเท่อ่ะ แน่นอนไอ้ไม้มันทำไม่ได้ แค่แฝดยังยากเลย ฮ่า ๆ” ฉันกับเจแปนมองหน้ากันแล้วถอนหายใจเบา ๆ แน่ ๆ ต้องมีการโต้วาทีเกิดขึ้นแน่ ๆ และโซลลูกต้นไม้ก็ไม่เข้าข้างพ่อด้วยนะ พอเห็นว่าอาเกทับ ก็หัวเราะคิกคักใส่พ่อตัวเองทันที “คิก คิก” “เจแปนจัด
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 116 - ต้นกล้า - Boy or Girl
สรุปนะ ตั้งแต่มีเมียมาเนี่ย ผมได้เงินไปทำงานวันละห้าร้อย! แม่งพี่ยามที่เป่านกหวีดโบกรถที่บริษัท เขาน่าจะได้มากกว่าผมอีกมั้ง ยัยแว่นไม่ประนีประนอมและไม่สงสารผมเลย เอะอะหักเงิน แล้วไม่มีใครช่วยผมด้วยนะ พ่อไม่ช่วยแม่หัวเราะใส่หน้า ส่วนเจ๊ใบกับไอ้ไม้ผมไม่บอกให้เสียหมาหรอก ถ้าพวกนั้นรู้ล้อผมยันลูกบวชแน่ ๆ “เมียให้เงินมาทำงานเท่าไหร่?” พอผมเซ็นเอกสารเสร็จ ก็ยื่นมันคืนให้พนักงานฝ่ายซอฟต์แวร์ ก่อนจะถามคำถามเดิม ๆ ที่ผมถามพวกผู้ชายที่มีเมียทุกแผนก เพื่อจะทำเป็นสถิติเอาไปเสนอยัยแว่นเพิ่มวงเงิน “ยังไงเหรอครับ?” “ฉันถามว่าเมียให้เงินมาทำงานวันละเท่าไหร่? ตอบมาเถอะน่า อย่าให้ต้องถามหลายรอบ” “อ๋อ ผมได้วันละห้าร้อยครับ แต่บางวันก็พันนะครับ แล้วแต่อารมณ์เมีย” ผมนั่งนิ่ง เพราะคิดน้อยเนื้อต่ำใจขนาดหนัก แม่งขนาดพนักงานระดับล่างยังได้เงินมาทำงานเท่ากู แล้วหัวหน้าฝ่ายซอฟต์แวร์ของบริษัท ฝ่ายเอนจิเนียร์จะขนาดไหนวะ “เอ่อ คุณต้นกล้าถามแบบนี้ มีอะไรรึเปล่าครับ?” “ไม่มี ไปเถอะ” พอพ
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 115 - ต้นกล้า - My Wedding (2)
“เหรอ? บอกแบบนั้นถ้าผู้หญิงคนอื่นเข้ามาจีบคุณชายจะทำไง ชอบเหรอไอ้ความรุงรัง? จะกลับมาง้อเค้าแต่ไปประกาศโสด ทำเพื่ออะไร?” “เรื่องมันผ่านมาแล้วแว่น เค้าเมา โอ๋ ๆ ไม่งอนกันนะ” “ไม่รู้ล่ะ วันนี้ห้ามแตะแอลกอฮอล์เลยนะ ถ้าเมาแล้วเลื้อยเป็นงูแบบนั้น” “ค่ะ ๆ เค้าไม่แตะอยู่แล้วเค้าแพ้ท้องอยู่” ผมพูดจบก็จับมือยัยแว่นขึ้นมาจุ๊บเบา ๆ ที่หลังมือ ก่อนจะค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น เมื่อเห็นแสงสปอร์ตไลท์สีขาวส่องมาที่เรา พิธีกร: จะหวานกันไปถึงไหนคะเนี่ย ถึงเวลาขึ้นเวทีทักทายแขกผู้มีเกียรติแล้วค่ะ เท่านั้นแหละ หน้าบึ้ง ๆ ของยัยแว่นก็หายวับไปกับตา เธอยิ้มเขิน ๆ และหันมองแขกในงานสองฝั่งช้า ๆ จนแม่ผมเดินถือช่อดอกไม้มาให้ และสวมกอดเธอ “หนูกาแฟ ดีใจที่ได้หนูเป็นสะใภ้วรพงศ์กุลนะลูก” “ขอบคุณที่เอ็นดูหนูค่ะคุณแม่” ได้ยินแบบนั้นผมก็ยกแขนให้ยัยแว่นควงทันที ก่อนที่จะก้มหัวลง นิด ๆ ขอบคุณแม่และเดินเข้างาน ตอนนี้แสงสปอร์ตไลท์ส่องมาที่ผมกับยัยแว่นสว่างมาก สาดเข้าเวลส์ยาว ๆ ลากพื้นของเธอ จนเจ้าสาวผมโดดเด่น
ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่ 114 - กาแฟ - My Wedding (1)
และแล้วฉันก็ได้ยินเสียงโห่ดังขึ้น ตามด้วยเสียงเพื่อนเจ้าสาวเพื่อนเจ้าบ่าว ที่ถกเถียงกันเรื่องซองและเรื่องตะโกนบอกรัก “เจ้าบ่าวไม่บอกรักเจ้าสาวหน่อยเหรอค๊า?” เสียงพี่ปลายฟ้า ดังดี๊ด๊าหน้าห้องและแซวลูกพี่ลูกน้องตัวเอง “บอกทุกวันล่ะเจ๊ แต่นิยมบอกแค่ในห้อง” พอต้นกล้าตอบมาแบบนั้น เสียงแซวของเหล่าเพื่อนเจ้าบ่าวก็โฮฮิ้วขึ้นเสียงดัง “ไม่รู้ล่ะบอกเลย ๆ ให้เขารู้ ว่ารักมากแค่ไหน หวาน ๆ ไม่งั้นไม่ให้เข้านะ” “บอกเลย! บอกเลย! บอกเลย!” ฉันนั่งอมยิ้ม กับเสียงคนโห่กดดันต้นกล้า ก่อนจะหันไปหาพ่อแม่และน้ำแข็ง ที่นั่งมองตรงไปที่ประตู ทุกคนไม่ได้ลุ้นหรอกว่าต้นกล้าจะบอกรักฉันรึเปล่า แต่คงลุ้น ว่าเพื่อนเจ้าสาวจะไถเงินเขาไปเท่าไหร่ “รักแว่นน้า” “กาแฟ ๆ ได้ยินมั้ย?” พอได้ยินเสียงเพื่อนเจ้าสาวถามข้างนอก ฉันก็เอามือป้องปากตะโกนตอบไป “ไม่ได้ยิน!” “รักแว่น! รักกาแฟ! รักหม่าม้านะค้าบ” รักหม่าม้านะครับ โอ้ยน่ารักจังเลย อยากวิ่งออกไปหอมหัว “ยิ้มแก้มจะแตกแล้วนั่น” อยู่ ๆ น้ำแ
