LOGINShare
บทที่ 53 ความกลัว
Last Updated:
2025-02-18 11:24:01
Related chapters
ผู้ชายสารเลว บทที่ 54 ลอบฆ่า
บทที่ 54 ลอบฆ่าภารันแค่นหัวเราะในลำคอราวกับคนเสียสติ เขาเพิ่งได้สัมผัสกับความกลัวในใจตัวเองเป็นครั้งแรกและแน่นอนว่าสาเหตุที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้คงจะมีเพียงพะพายคนเดียวเท่านั้น"น่าขำฉิบหาย" เขาแสยะยิ้มมุมปากอย่างคาดเดาอะไรไม่ได้ก่อนจะหันไปมองเดวิดที่เดินถือขวดไวน์เข้ามาอย่างรู้งาน"ผมคิดว่านายน่าจะต้องการมัน""รู้ใจกูไปทุกอย่าง""นายคงเครียดเลยถือติดมือมาด้วย" ลูกน้องหนุ่มวางขวดไวน์ลงแล้วเปิดรินให้ผู้เป็นนาย ภารันปัดแก้วไวน์ออกแล้วยกขวดขึ้นมากระดกไวน์รสชาติดีเข้าปากอึกใหญ่"มึงทำงานกับกูมากี่ปีแล้ว""สิบปีแล้วครับนาย""กูไว้ใจมึง มึงตามพะพายไปทุกที่ ดูแลเธอเหมือนดูแลกู""ครับ""อย่าให้ใครทำอะไรเธอได้""ครับ แล้วผมเรียกเธอว่านายหญิงได้หรือยัง""แล้วแต่มึงจะเรียก" มาเฟียหนุ่มแสยะยิ้มมุมปากอย่างพอใจแล้วกระดกไวน์เข้าปากเรื่อยๆจนกระทั่งหมดขวด "ไปเอามาอีก กูซ้อมยิงปืนอยู่ในนี้ ใครมีธุระเข้ามาหาได้" เขาหันไปสั่งเดวิดก่อนที่จะลุกขึ้นมายิงปืน เสียงปืนดังก้องทั่วห้องซ้อม แต่มันก็กลบเกลื่อนความกลัวในใจเขาไม่ได้@เช้าวันต่อมาภารันนั่งถอนหายใจอยู่ในห้องรับประทานอาหาร รอคนตัวเล็กลงมากินข้าวด้วยกันแ
Last Updated : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 55 สูญเสีย(ปลอบใจ)
บทที่ 55 สูญเสีย(ปลอบใจ)"นายว่าอะไรนะ" มือน้อยๆกำคอเสื้อเดวิดแน่นอย่างไม่เกรงกลัว ไม่อยากเชื่อกับหูตัวเองเท่าไหร่ ลูกน้องหนุ่มก้มหน้าลงเล็กน้อยก่อนจะพาพะพายไปดูอะไรสักอย่าง ทันทีที่เดินตามหลังเดวิดมาถึงหน้าห้องชันสูตรสองเท้าต้องหยุดชะงักกะทันหันเมื่อหางตาเหลือบไปเห็นชายคนหนึ่งที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงโดยมีผ้าสีขาวคลุมไว้"อย่าเข้าไปเลยครับ เดี๋ยวทางเราจะจัดการให้ทุกอย่าง" พะพายปัดมือเดวิดออกอย่างไม่ยอมแล้วเดินเข้าไป เธอเปิดผ้าคลุมศพออก"..!!" หัวใจดวงน้อยแตกสลายไปทันทีเมื่อได้เห็นหน้าของชายคนดังกล่าว เรี่ยวแรงจะยืนยังไม่มี เธอล้มพับลงไปกับพื้นราวกับคนเสียสติ ไม่รู้จะร้องไห้หรือต้องรู้สึกยังไงก่อนดี "พะ..พ่อ หึหึ..พ่อ.." พะพายร้องไห้ออกมาพลางสะอึกในอก"..." เดวิดย่อเข่านั่งลงข้างๆพะพายแล้วพยุงตัวเธออกมาด้านนอก เด็กสาวร้องไห้จนน้ำตาแทบเป็นสายเลือด ความเสียใจถาโถมเข้าใส่อย่างหนัก และไม่สามารถหยุดความรู้สึกนี้ได้"อึก..ฮือ~ พ่อ" เธอร้องไห้ออกมาอย่างหนักหน่วง ทุกอย่างตื้อตันไปหมดแม้ความคิดตอนนี้ยังไม่รู้จะหันไปหาใครทางไหน"พาย..""..อึก...ฮือ~" พะพายตะเกียกตะกายลุกขึ้นไปหาภารันที่กำลังเดิน
Last Updated : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 56 ตกหลุมรัก
บทที่ 56 ตกหลุมรักพะพายกัดปากแน่นกับประโยคคำถามที่ยากจะตอบกลับไป เธอไม่กล้าสบตากับเขาตอนนี้ จู่ๆก็เกิดความกลัวภายในใจขึ้นมากมาย เหตุการณ์มากมายในอดีตที่ภารันทำไว้ฉายเข้ามาในหัวอีกครั้ง"เธออาจจะยังกลัวฉัน ไม่เป็นไร ให้เธอพร้อมกว่านี้ก็ได้ ขอให้เธอเดินเข้ามาบอกฉันสักคำ" ภารันค่อยๆ แสยะยิ้มมุมปากให้เพื่อไม่ให้เด็กสาวเกิดอาการเกร็งจนเกินไป มือหนาค่อยๆยกขึ้นมาลูบผมออกจากใบหน้าสวยเบาๆ ก่อนที่เขาจะกดริมฝีปากลงบนหน้าผากมนของเธอ พะพายหลับตาพริ้มอย่างเต็มใจ ตอนนี้ภายในใจเธอมันว้าวุ่นไปหมด และรับรู้ว่าอีกฝ่ายก็คงรู้สึกแบบเดียวกัน‘ฉันจะไม่หลงกลความดีของนาย อย่าทำให้ฉันสับสนไปมากกว่านี้ และได้โปรดอย่าทำให้ฉันเข้าใจผิดและคิดอยู่ฝ่ายเดียวว่ารักนาย อย่าเอ่ยคำนั้นเพราะนายแค่สงสารฉัน’"นอนเถอะ เมื่อคืนเธอเองก็คงไม่ได้นอน" ภารันดึงผ้าห่มมาห่มให้พะพาย ก่อนจะหันหลังให้ ตั้งท่าจะก้าวลงจากเตียงแต่กลับถูกมือเรียวจับแขนไว้"อย่าไปไหนได้ไหมคะ พายต้องการพี่พี" พะพายขอร้องชายหนุ่มเสียงอ่อน ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องการเขาขนาดนี้ "พายอยากนอนบนอกพี่พี" ภารันหันกลับมาสบตากับเด็กสาว แต่เขาไม่ได้นอนลงหรือ
Last Updated : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 57 สองตำแหน่ง
บทที่ 57 สองตำแหน่ง"หึหึ..อ๊ะ!" ภารันร้องออกไปด้วยความเจ็บเพราะไม่ทันระวังเผลอยืดตัวขึ้นแรงเกินไป ใบหน้าคมคายเหยเกอย่างหนัก"ไหนบอกไม่เป็นไรไงคะ ร้องเสียงดังพายตกใจ""ไม่เป็นไร แค่เผลอ..""เจ็บมากไหม" เธอยื่นมือน้อยๆไปจับเอวสอบแล้วเลิกเสื้อผู้ป่วยขึ้น บาดแผลของภารันยังมีเลือดซึมออกมาเปื้อนผ้าพันแผลอยู่ เธอย่นหัวคิ้วเข้าหากันด้วยความเป็นห่วง"เจ็บ..เจ็บมากๆ""เจ็บมาก?""อือ""ไม่เชื่อหรอก อย่ามาหลอกพาย" เธอดันตัวชายหนุ่มออกห่าง แต่ภารันกลับก้มหน้าลงมาซบกับหน้าอกเธอ"แฟน...""..." พะพายเบือนหน้าหนีอย่างเขินอายเมื่อมาเฟียหนุ่มตวัดแขนขึ้นมาโอบกอดเธอและยังออกแรงดันตัวพะพายเข้าหาใบหน้าตัวเองอีก "พะ..พอได้แล้ว""แฟนคนแรก""จริงเหรอคะ""จริง" ภารันตอบแล้วก็เดินออกมาแต่พะพายกลับรั้งแขนเขาไว้ทัน "ง่วงนอน อยากพักผ่อน" เขาหันมาตอบเสียงเบา"นอนด้วยกันก็ได้ เตียงพายกว้างมาก""ถ้านอนกับเธอ ฉันกลัวตัวเองจะทำอย่างอื่นสิ""เจ็บอยู่นะ""แล้ว?""หึ!" เด็กสาวตีต้นแขนชายหนุ่มด้วยความมันเขี้ยว เมื่อเห็นแบบนั้นภารันจึงหย่อนสะโพกนั่งลงขอบเตียงแล้วค่อยๆล้มตัวนอนลงข้างๆพะพาย เด็กสาวยกศีรษะขึ้นมาซบอกแกร่งและตวั
Last Updated : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 58 มาเฟียอ้อนเมีย
บทที่ 58 มาเฟียอ้อนเมีย"พะ..พูดให้เบาๆหน่อยได้ไหมคะ" เธอตวัดสายตาตำหนิชายหนุ่มที่เขาพูดเสียงดังเกินไป แต่คนโดนตำหนิกลับลอยหน้าลอยตาไม่ได้สะทกสะท้าน"ก็มันเป็นเรื่องจริง""แล้วยังไงคะ จะเอาเรื่องส่วนตัวมาพูดในโต๊ะอาหารแบบนี้เหรอ พายงอนแล้วนะ" ใบหน้าสวยงอง้ำเข้าไปใหญ่ที่ชายหนุ่มทำท่าไม่ฟังแถมยังทำหน้าไม่สะทกสะท้านใส่อีก"กินข้าวเถอะ" เมื่อเห็นอีกฝ่ายเอาแต่นั่งทำหน้าบึ้งเขาจึงยอมเธอแล้วตักกับข้าวใส่จานให้ด้วย "กินข้าวเยอะๆ จะได้มีแรงสู้""พายไม่ใช่เด็กแล้วนะคะ""เหรอ.." "นี่อย่ามากวนได้ไหม พายไม่เล่นด้วยหรอกนะ" ริมฝีปากอวบอิ่มเริ่มเบะคว่ำเมื่อไม่ได้ดั่งใจ แต่ภารันกลับหัวเราะขบขันที่สามารถแกล้งอีกฝ่ายได้ เขาตักผัดผักไปจ่อปากพะพายแต่เด็กสาวเบือนหน้าหนี"คำเดียว แล้วจะไม่กวน" "ชอบแกล้ง.." เธออ้าปากกินผัดผักพร้อมกับตักข้าวใส่ปากเคี้ยวจนแก้มทั้งสองข้างป่อง ก็คนเจ้าเล่ห์น่ะสิชอบแกล้งเธออยู่เรื่อย และยังมาทำให้หัวใจเธอเต้นแรงไม่เป็นส่ำอีก "พรุ่งนี้เธอไปเรียนไหวใช่ไหม" ภารันเอ่ยถามอย่างจริงจัง"ไหวค่ะ พายจะพยายาม""พรุ่งนี้ฉันต้องบินไปต่างประเทศ...เดวิดจะดูแลเธอทุกอย่าง ห้ามดื้อกับเดย์เข้าใจ
Last Updated : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 59 เอาแต่ใจ
บทที่ 59 เอาแต่ใจ"อ๊า~ กรี๊ด!!" พะพายกรีดร้องสุดเสียงอย่างไม่อายเมื่อจู่ๆภารันก็กระแทกท่อนลำเขื่องขึ้นมา ความจุกเล่นงานจนเหงื่อเม็ดเล็กๆผุดออกตามร่องอกอวบใหญ่ที่กำลังกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงกระแทกกระทั้นของชายหนุ่ม"หึ!" ภารันมองสิ่งเร้าตรงหน้าอย่างพอใจจนเผลอแสยะยิ้มร้ายกาจ ก่อนที่จะรั้งใบหน้าสวยลงมาจูบอย่างรุนแรงจนพะพายได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งในโพรงปาก มือน้อยๆพยายามดันใบหน้าคมออกแต่ภารันกลับกดศีรษะเธอลงส่งผลให้ริมฝีปากล่างกระทบกับคมเขี้ยวจนมีเลือดออก"อื้อ!! พี่พียะ..หยุดนะพายเจ็บอ๊าๆ..อ๊า~""เจ็บ? แต่ก็ครางไม่หยุดปาก มันดูย้อนแย้งนะพลอยขวัญ""อึก..อื้อ~ อย่าทำแรงได้ไหมมันสะ..เสียว" เมื่อทนความรู้สึกไม่ไหวเธอจึงยอมรับออกไปตรงๆว่ามันเสียวมากแค่ไหนและนั่นก็ทำให้ภารันพอใจเป็นอย่างมาก ใบหน้าสวยเลื่อนขึ้นมาจูบหน้าผากชายหนุ่มเบาๆ แล้ววางมือลงบนไหล่กว้าง แอ่นสะโพกขึ้นน้อยๆจนอีกฝ่ายได้จังหวะการกระแทกกระทั้นขึ้นมาอย่างบ้าคลั่งปึก! ปึก! ปึก! ปึก!สะโพกสอบสะบัดเข้าออกอย่างหนักหน่วงจนพะพายครางไม่เป็นศัพท์ เธอไม่คิดว่าจะต้องมาทำเรื่องน่าอายแบบนี้กลางที่โล่งแจ้งในบ้านภารัน แต่ร่างกายไม่รักดีก็คล้อ
Last Updated : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 60 นายหญิง
บทที่ 60 นายหญิง"จุ้นจ้าน.." ภารันเกยคางไว้บนศีรษะทุยเล็ก หยอกล้อพะพายอย่างอารมณ์ดีก่อนจะจูงมือเธอเดินเข้ามาในห้องนอน "ไปทำงานก่อน นอนก่อนเลยไม่ต้องรอ""ไปด้วย...ไม่กวน ไม่พูดมาก นอนมองพี่พีตาแป๋ว" เธอกอดเอวสอบแล้วเอาหน้ามาคลอเคลียกับหน้าท้องเขาราวกับลูกแมวน้อย แต่ภารันกลับส่ายหน้าไปมาเบาๆเป็นการปฏิเสธแล้วแกะเรียวแขนเล็กออก ทำให้รอยยิ้มเมื่อครู่เลือนหายไปจากใบหน้าสวยทันที"พักผ่อน เดี๋ยวจะขึ้นมานอนด้วย""ก็ได้ค่ะ" ใบหน้าจิ้มลิ้มบูดบึ้งแล้วหันหลังเดินออกมา ก้าวขึ้นมานอนบนเตียงเงียบๆ เมื่อเห็นแบบนั้นภารันจึงดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างบางไว้"ทุกอย่างเพื่ออนาคตของเรา..." ว่าจบก็จูบริมฝีปากอวบอิ่มแล้วเลื่อนใบหน้าขึ้นมาจูบหน้าผากมน แต่ในตอนที่หันหลังหมายจะเดินออกมาพะพายกลับรั้งแขนเขาไว้ก่อน"อนาคตเราจะเป็นยังไง..""..." เขามองหน้าพะพายแล้วเงียบไป ก่อนที่จะเดินออกไปโดยไม่พูดอะไร หัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นผิดจังหวะ ทำไมเธอถึงรู้สึกน้อยใจก็ไม่รู้ ทั้งที่เขาก็อยู่กับเธอตลอดแต่เหมือนว่าภารันจะยังให้ความสำคัญเธอไม่มากพอ@เช้าวันต่อมา"อื้อ~" พะพายบิดขี้เกียจอยู่บนเตียงนอน และซบหน้าเข้าหาต้นแขนของภารัน เ
Last Updated : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 61 คิดถึง
บทที่ 61 คิดถึง"อิจฉาว่ะ...ฉันต้องทำยังไงถึงจะเจอผู้ชายแบบภารันบ้าง" พะพายแอบย่นจมูกใส่เมื่อมิลินที่ทำหน้าเคลิ้ม"มันดีตรงไหน""หน้าตา รวย แล้วก็เลวอีกอย่างนะ..รักเมียคนเดียว" คำพูดสุดท้ายทั้งเต้และมิลินเอ่ยขึ้นพร้อมกันเสียงดังจนนักศึกษาที่อยู่บริเวณนั้นหันมามองพวกเธอ พะพายขมวดคิ้วทำหน้าบึ้งเมื่อถูกแซว"เลิกแซวเลย เดี๋ยวไม่ซื้อขนมเลี้ยงนะ""หือ!! เงินในบัญชีนี้ใครให้มา" มิลินกับเต้ทำตาโตเมื่อเห็นตัวเลขเงินในบัญชีของพะพายซึ่งมันมีมากกว่าสิบล้าน เด็กสาวอมยิ้มแล้วตอบแบบเขินๆ"พี่พีให้มาไง..แต่ไม่กล้าใช้หรอก""อิจฉา...."เพียะ!"ตื่นครับตื่น ไปเรียนกันได้แล้วครับ" เต้ดับฝันมิลินด้วยการตีแขนเบาๆ ก่อนที่ทั้งสามคนจะเดินจูงมือกันไปเรียน@สองวันต่อมา อิตาลีนิ้วชี้เรียวยาวเคาะโต๊ะทำงานเบาๆ อย่างใช้ความคิดขณะที่ลูกน้องเขากำลังนั่งทำงานอยู่ข้างๆ"พรุ่งนี้กูต้องการเจอไอ้ชาตรี จับเป็นให้ได้" เขาหยิบเอกสารสำคัญที่ดิเรกทิ้งไว้ให้เขาก่อนถูกยิง มันคือรายชื่อของหุ้นส่วนบริษัทของดิเรกและทุกคนรวมหัวกันโกงหุ้นบริษัทแต่ทว่าเขาสะดุดกับชื่อๆหนึ่ง "...ภูผา" ภารันทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองคนที่เพิ่ง
Last Updated : 2025-02-18
Latest chapter
ผู้ชายสารเลว บทที่ 25 คู่ชีวิต (จบ) (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 25 คู่ชีวิต (จบ)"ถ้าป๋ายังไหว ลินขออนุญาตจองตัวป๋าไว้ให้เป็นคู่ชีวิตได้ไหมคะ""อย่าพูดเล่นไป เดี๋ยวมีคนงอแง""ไม่งอแงหรอก ออกจะชอบ..." เธอเอาหน้าซบกับอกแกร่งแล้วเกลือกไปมาเบาๆ ไม่สนใจสายตาของนักศึกษาที่อยู่บริเวณนั้น เต้ที่เพิ่งเดินตามมาเห็นก็ลอบเบ้ปากให้ด้วยความระอา"นี่! อ้อนกันขนาดนี้รีบกลับห้องไหม" มิลินแสยะยิ้มมุมปากให้กับคำพูดประชดประชันเพื่อน"ไปกันเถอะค่ะป๋า ลินอยากขึ้นให้ป๋าแล้ว" เธอกระแนะกระแหนกลับแล้วหันไปแลบลิ้นใส่เพื่อน และกระโดดขึ้นโบกมือลาพะพายที่กำลังวิ่งตรงมาทางนี้ "ไปก่อนน้า..บาย พรุ่งนี้เจอกัน""บาย.." พะพายโบกมือให้เพื่อนรักแล้วควงแขนเต้เดินไปที่รถเพราะวันนี้เธอนัดกับเต้ไว้ว่าจะไปกินชาบูกัน"ป๋าจะแวะซื้ออะไรไปให้พ่อกับแม่หนูไหม""คงไม่แล้ว เพราะแม่หนูบอกไม่ต้องซื้ออะไรเข้าไปแล้ว วันนี้แม่หนูทำผัดเผ็ดลูกชิ้นปลากรายของชอบป๋าด้วย" เด็กสาวทำหน้าบูดบึ้ง"เนี่ย..พอมีลูกเขยคนโปรดแล้วก็ลืมลูกสาว""เด็กขี้งอน""ต้องปลอบหนูนะ คืนนี้น่ะ" มือเรียวบางลูบเป้ากางเกงยีนส์แฟนหนุ่มเบาๆก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งหน้าตักเดวิดแล้วประกบปากจูบชายหนุ่มอย่างดูดดื่ม "เดี๋ยวคืนนี้หนูจะทำให้
ผู้ชายสารเลว บทที่ 24 ความสุขของคนแก่ (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 24 ความสุขของคนแก่"ไม่รู้แหละ จะว่าลินร้ายกาจยังไงก็ยอมรับเพราะลินต้องจัดการแฟนลินให้อยู่หมัด" เธอยู่ปากเข้าหากันอย่างกระเง้ากระงอดแล้วรั้งใบหน้าคมคายลงมาจูบเอง ก็ใครบอกให้มาจุดไฟสวาทในตัวเธอ เขาก็รู้ว่ามันติดง่ายแค่ไหน... รสจูบเริ่มหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์และความปรารถนาของทั้งสอง"เด็กร้ายกาจ..ชอบเซ็กซ์""หรือป๋าไม่ชอบ เห็นซี๊ดปากครางมีความสุขเชียว" เธออ้าปากกัดริมฝีปากหนาเบาๆแล้วสอดมือลงไปลูบไล้หน้าท้องเหนือส่วนนั้นขึ้นมาเพียงนิด ขณะที่เรียวขาสวยเกี่ยวเอวสอบไว้ เดวิดเริ่มหายใจหนักๆ"อย่ายั่วนะ เพราะป๋าไม่ได้สนว่าที่นี่มันที่ไหน""เป็นหมารึไงถึงเอาไม่เลือกที่""ก็อยากเป็นนะ" เขาไม่เปิดโอกาสให้มิลินพูดอะไรก็เลื่อนใบหน้าลงไปจูบเนินอกอวบอิ่มจนเด็กสาวหลุดเสียงครางหวาน น้ำกระเซ็นถูกใบหน้าคมคายจนเปียกปอนก่อนที่เดวิดจะจัดการกับผ้าชิ้นน้อยเบื้องล่างออก แพนตี้ตัวน้อยพร้อมกับกางเกงขาสั่นลอยขึ้นมาเหนือน้ำทำเอามิลินตกใจ เพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำจริงๆ แต่เธอกลับชอบในความบ้าบิ่นนี้ซะแล้วสิ"หึ!" มิลินสอดนิ้วลูบไล้ตามไรผมดกดำของคนตัวโตและออกแรงขยุ้มเบาๆเมื่อมีบางสิ่งบางอย่างรุกล้ำเข้ามา
ผู้ชายสารเลว บทที่ 23 สองเรา (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 23 สองเรา"เดี๋ยวพายจะทำให้ลายมันหายไปเอง ไม่กลัวพายก็อย่าลืมว่าพายทำได้มากว่าการยืนร้องไห้แล้วกัน!" น่าแปลกที่ภารันรู้สึกยอมแพ้ให้กับคำขู่พะพาย มิลินหันมาจ้องหน้าแฟนหนุ่มแล้วหยิกแขนเขาเบาๆ"ไอ้แก่! ตามลงมาเลยนะ""ครับ" เดวิดยอมเดินตามมิลินไปอย่างว่าง่าย แม้ภารันจะพยายามเดินตามหลังมาแต่ก็ถูกพะพายรั้งเอาไว้ก่อน "ลิน เรื่องนั้นป๋าอธิบายได้นะ" เดวิดรั้งเอวคอดคนตัวเล็กไว้แล้วเลื่อนใบหน้าลงไปหมายจะหอมแก้มแต่ก็ถูกมือเรียวดันใบหน้าออกเสียก่อน"ไม่ต้องมาพูดเลย ป๋าเนี่ยแหละตัวดี ดีนะที่พี่พีหลับไปก่อน ไม่งั้นยัยพายช้ำหมดแน่ ยิ่งไม่ค่อยทันผัวอยู่" เธอบ่นกระปอดกระแปดพลางตวัดสายตาใส่คนข้างๆ แล้วเดินนวยนาดไปหยิบจานอาหารเช้ามาให้เขาพร้อมกับรินกาแฟดำร้อนๆให้อีกด้วย ผิดก็อีกเรื่องแต่หน้าที่ที่เธอควรทำก็ต้องทำให้เขาเช่นกัน"ขอหอมแก้มได้ไหม""ไม่ได้!" ตอนนี้มิลินดุราวกับแม่เสือดาวตัวร้ายที่คอยระแวงเขาอยู่ตลอด เดวิดเองก็รู้สึกผิดไม่น้อยเพียงแต่..เขาแสดงออกทางสีหน้าไม่เก่งเท่านั้นเธอเลยคิดว่าเขาไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับสิ่งที่ทำ"ลิน...ป๋าอยากพาไปเดินเล่นที่หาด""ลินตั้งใจไว้แบบนั้นอยู่แล้ว แต่จะไปกับ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 22 เสือไม่ทิ้งลาย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 22 เสือไม่ทิ้งลายหลายชั่วโมงต่อมา"อยากนอนกับลินจังแต่พี่พีคงไม่ยอมแน่ๆ" พะพายยิ้มแห้งเพราะรู้ว่าภารันคงไม่ยอมให้เธอกับมิลินนอนด้วยกัน แต่ก็นะผู้หญิงเขาก็มีเรื่องอยากคุยกันมากมาย ขนาดเขากับเดวิดยังนั่งดื่มด้วยกันเลย"ป๋าคงไม่ยอมเหมือนกัน เอาเป็นว่าเราสองคนแยกห้องกันนั่นแหละ จะได้ไม่มีปัญหาอะไร เดี๋ยวป๋างอนขี้เกียจง้อ ฉันง้อคนไม่เก่ง""พี่พีนะ ตัวพ่อของการงอนเลยแหละ เคยงอนพายตั้งหลายครั้ง""แล้วง้อยังไงถึงหาย?" มิลินถามด้วยความอยากรู้"ก็อ้อน แล้วก็จบที่เตียง" เด็กสาวเจ้าของรอยยิ้มหวานคลี่ยิ้มจนตาหยี"ลิน" เสียงเข้มของเดวิดดังขึ้นเรียกความสนใจจากสองสาวให้หันไปมอง มิลินเลิกคิ้วให้แต่ไม่ได้พูดอะไร "เข้าห้องดีกว่า ป๋าเริ่มเมาแล้ว" มิลินที่นั่งหย่อนขาอยู่ขอบสระว่ายน้ำพยักหน้ารับรู้แล้วดึงมือพะพายลุกขึ้นเหมือนกันเพราะคิดว่าไม่นานภารันก็คงเรียก"เมาแล้วเหรอคะ นี่กินไปกี่ขวด" เด็กสาวถูกท่อนแขนแกร่งตวัดกอดคอเข้ามาหาขณะที่เธอมองขวดไวน์ที่วางอยู่ใต้โต๊ะ "ดื่มหนักเหมือนกันนะเนี่ยแล้วยืนอาบน้ำไหวไหมคะ" เธอเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง"ได้..นั่งก็ได้ ยืนก็ได้ครับ" ใบหน้าแดงซ่านบ่งบอกว่าสติสัมปชัญ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 21 แผนร้าย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 21 แผนร้าย@วันต่อมา"ป๋าคะ ลินว่าเราไปเที่ยวทะเลดีไหม" เด็กสาวออกความคิดเห็นเพราะทั้งสองนั่งเสิร์ชหาข้อมูลแหล่งท่องเที่ยวมาหลายนาทีแล้ว แต่ก็ยังไม่มีที่ที่ถูกใจ เดวิดหันมามองหน้าแฟนสาวแล้วเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่ามิลินต้องการไปที่ไหน บางทีเขาอาจต้องตามใจเธอบ้างเพราะเขาเองก็ไม่ค่อยสันทัดเรื่องพวกนี้เท่าไหร่"หนูอยากไปที่ไหนก็เลือกมาเลย ป๋าไปได้หมดถ้ามีหนู" มิลินยิ้มกริ่มด้วยความเขินอายกับคำหวานล้ำแล้วเข้าเน็ตเสิร์ชหาข้อมูลและทะเลสวยๆใกล้บ้าน "ไปชลบุรีดีไหมคะ ใกล้ดี ไม่ต้องเล่นน้ำก็ได้....ไปเอาบรรยากาศเนอะ" เธอหันมาอ้อนแฟนหนุ่มตาแป๋ว เดวิดพยักหน้ารับรู้ก่อนที่ทั้งสองจะแยกย้ายกันไปเก็บเสื้อผ้านานเกือบสองชั่วโมงที่ทั้งสองแยกกันไปเตรียมของ เดวิดที่เตรียมของเสร็จก่อนก็มารอแฟนสาวที่ด้านล่างคอนโดเธอเพราะเขาไม่ได้มีอะไรที่ต้องเอาไปมากขนาดนั้น"พี่เดย์" พะพายเดินตรงมาหาเขาด้วยชุดสบายๆ เสื้อยืดกางเกงยีนส์และนั่นก็ทำให้เขามึนงงไม่น้อยที่เห็นเธออยู่ที่นี่แต่ต้องมึนงงมากกว่าที่เห็นลูกน้องคนสนิทเขาลากกระเป๋าเดินทางมาสองใบและไม่กี่วินาที่ต่อมาเจ้านายเขาก็ปรากฏตัว"มึงจะไปเที่ยว?" ภารันเอ่ยถามลู
ผู้ชายสารเลว บทที่ 20 แฟนคนแรก (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 20 แฟนคนแรกทั้งสองหนุ่มสาวยิ้มให้กันด้วยความดีใจ มิลินยื่นมือไปจับมือหนาไว้แน่น"ขอบคุณนะคะที่กล้าพูดกล้าทำ ลินเชื่อแล้วว่าพี่เดย์อยากเป็นแฟนลินจริงๆ" มิลินเอ่ยขอบคุณเสียงหวานพร้อมกับเอนตัวไปอ้อนชายหนุ่มต่อหน้าแม่ มือหนาใหญ่อบอุ่นยกขึ้นมาลูบผมคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดู"ถึงจะแก่ยังไง แต่ก็จริงใจนะ""บ้า..ชอบพูดจาแบบเนี่ย ไปแอบเอามาจากเน็ตอีกแล้วใช่ไหม""หึหึ รู้ทัน""แต่ชอบนะ""ชอบที่พูดเหรอ?" เดวิดเลิกคิ้วถาม"เปล่า...ชอบพี่เดย์" ตอนนี้เธอคงไม่ต้องเก็บอาการหรือโกหกความรู้สึกตัวเองแล้ว เพราะเธอชอบเขาแล้วจริงๆ และตอนนี้จากชอบกำลังจะเลื่อนขั้นไปเป็นความรักแต่เขาและเธอก็คงต้องศึกษาดูใจกันไปเรื่อยๆ"เอาล่ะ แม่เตรียมอาหารไว้แล้ว""ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มยกมือไหว้อย่างนอบน้อม แม้เขาจะเป็นคนแข็งกระด้างในบางเรื่องแต่กับผู้ที่มีอายุมากกว่าเขาก็นอบน้อมเสมอ"ว่าแต่เดย์ทำงานอะไรเหรอจ๊ะ""ผมทำงานบริษัทครับ เป็นที่ปรึกษาของประธานบริษัท""อ่อ..""และ...ผมเป็นมาเฟีย""...ป๋า พูดแบบนั้นแม่ตกใจแย่แล้ว" มิลินจิปากว่าให้เดวิด ทุกอย่างกำลังไปได้สวยแล้วเชียว"มาเฟีย? หึหึ..ยินดีต้อนรับมาเฟียคนแรกของบ้านแล
ผู้ชายสารเลว บทที่ 19 พ่อตา-แม่ยาย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 19 พ่อตา-แม่ยาย@วันต่อมา 15:40เดวิดยืนพิงรถยนต์หรู กอดอกจ้องมองเข้าไปในอาคาร สายตาดุดันกวาดมองไปรอบๆทำเอานักศึกษาสาวๆที่อยู่บริเวณนั้นกรีดร้องเพราะความเท่ของเขา ก็วันนี้เขาต้องไปกินข้าวบ้านมิลินเลยแต่งตัวธรรมดาๆ เสื้อโปโลสีกรมและกางเกงยีนส์ขายาวสุภาพๆ แต่นั้นก็ทำให้เขาเท่จนเป็นที่สะดุดตาของสาวๆนักศึกษา"...โน้นแฟนนักฆ่ามารอรับแล้ว" เต้บุ้ยปากไปทางเดวิดเมื่อเขากับเพื่อนเพิ่งเดินออกมาจากลิฟต์ มิลินแยกเขี้ยงใส่เพื่อนแล้วเดินไปหาเดวิด "เดี๋ยวนะ พี่เดย์แต่งตัวแบบนี้ก็หล่อไปอีกแบบ ไม่ใส่สูทอย่างเป็นทางการก็เท่ไปอีกแบบ แล้วแต่งตัวแบบนี้เขาจะไปไหนกันวะ" เต้หันมาถามพะพาย"เห็นพี่เดย์บอกจะไปกินข้าวบ้านลินน่ะ""หึหึ..โดนแน่ พี่เดย์ของมึงโดนแกงแน่""พ่อกับแม่ลินใจดีจะตาย""กับเราอะใจดี แต่กับคนที่ยัยลินจะพาไปหาในฐานะผัวเนี่ยเตรียมตัวตายเลย!""เต้ก็พูดไป พายว่าอย่างมากก็คงนอนหยอดน้ำข้าวต้ม" พะพายทำท่าสยดสยองแล้วรีบสาวเท้าเดินไปหาชายหนุ่ม เดวิดก้มศีรษะให้พะพายเล็กน้อย"ขออนุญาตพามิลินกลับก่อนสักวันนะครับนายหญิง""ไม่เป็นไรค่ะ พายเข้าใจเดี๋ยวพี่พีก็มาแล้ว สู้ๆนะ""ครับ" เดวิดหันมามองหน้ามิลิ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 18 เด็กป๋าเดย์ (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 18 เด็กป๋าเดย์"จะพาฉันไปเจอพ่อกับแม่เธอวันไหน บอกก่อนล่วงหน้าหนึ่งวันนะ" เขาหันมาบอกมิลินในตอนที่เลี้ยงรถเข้ามาในคอนโดเธอ เด็กสาวลอบยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ"กลัวเหรอ แต่บอกไว้ก่อนนะ พ่อกับแม่ฉันไม่ได้ใจดีอย่างที่นายคิดแน่""ก็ไม่ได้กลัว ไม่รู้ว่าใครจะกลัวใครกันแน่" มือขวาคนสนิทมาเฟียหนุ่มยิ้มอย่างเหนือกว่าแล้วเปิดประตูก้าวลงจากรถ มิลินเองก็รีบเปิดประตูทั้งที่เขากำลังเดินมาเปิดให้ "พ่อกับแม่เธอจะรับได้ไหม ถ้ารู้ว่าฉันเป็นใคร" ประโยคถัดมาเดวิดถามอย่างจริงจัง"ไม่รู้..นายไม่ต้องบอกว่าทำงานอะไรหรือเป็นใคร""ทำแบบนั้นท่านทั้งสองคนคงไม่เชื่อใจ ถ้าฉันบอกความจริงไปหวังว่าพ่อกับแม่เธอคงไม่ช็อคไปก่อนนะ" เธอเองก็ลืมไปเสียสนิท เดวิดไม่ได้ทำงานเป็นบอดี้การ์ดภารันอย่างเดียวเขายังเป็น..ยังเป็นนักฆ่าอย่างที่พะพายบอกไว้อีกด้วย มิลินเผลอสบตากับชายหนุ่มตรงๆ ทันที่ก้าวลงจากรถก็ก้าวถอยหลังอัตโนมัติ"นาย..นายไม่ได้ไปทำงานชั่วร้ายมาใช่ไหม" เธอเอ่ยถามเสียงสั่น มองมือเขาสลับกับมองใบหน้าคมคาย เดวิดยกยิ้มมุมปากแล้วก้าวเดินไปใกล้มิลิน ส่วนเธอก็ก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆจนหลังชนกับเสาและถูกมือหนายื่นมาค้ำกับเสาไว
ผู้ชายสารเลว บทที่ 17 คิดถึง (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 17 คิดถึงมิลินนั่งมองโทรศัพท์บนโซฟาในห้องนั่งเล่น ใบหน้าสวยบูดบึ้งบอกบุญไม่รับและริมฝีปากยังเม้มเข้าหากัน "ไหนบอกจะรายงานทุกย่างก้าว แค่นี้ก็ไม่มีอะไรเป็นความจริงแล้ว โกหก! หลอกลวงที่สุด" น้ำตาเริ่มคลอเบ้าเมื่อนึกถึงคำพูดเดวิดที่บอกจะรายงานเธอทุกอย่าง นี่เขาก็ไปทำงานเป็นวันที่สามแล้วเธอยังไม่ได้รับสายหรือข้อความอะไรจากเขาเลย สักสายสักข้อความก็ไม่มีครืด~ ครืด~โทรศัพท์มือถือสั่นสะเทือนอยู่บนโต๊ะหน้าโซฟา มิลินแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยันเมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามาทางแอพพลิเคชันไลน์ ก่อนจะกดรับสาย"ฉันไม่อยากคุยกับคนโกหก"(ฉันไม่ได้โกหก เพิ่งว่างเลยรีบโทรหา ขอโทษที่เงียบไป งานสำคัญมากฉันต้องมีสมาธิกับมัน) เดวิดอธิบายอย่างไวเพื่อให้อีกฝ่ายเข้าใจ แต่ดูเหมือนคำอธิบายของเขาไม่ได้ทำให้มิลินเข้าใจเท่าไหร่นัก"นายจะพูดยังไงก็ได้ เพราะยังไงฉันก็ไม่เห็นอยู่แล้ว แค่นี้นะ"(งั้นเปิดกล้องสิ) เขาเป็นฝ่ายเปิดกล้องก่อนขณะที่อีกฝ่ายยังลังเลใจ ก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นเหนือใบหน้าเล็กน้อยแล้วกดเปิดกล้อง"ว้าย! ไอ้บ้าไอ้แก่บ้า!" มิลินรีบหันกล้องไปทางอื่นเพราะเดวิดกำลังเปลือยกายอยู่ในห้องน้ำ ไม่นานเ
