บทที่ 7 ป้าของนายหัวกันต์

"สวัสดีค่ะ"

กลอยใจยกมือไหว้หญิงชราอายุหกสิบกว่าอย่างนอบน้อม หลังจากที่กันต์แนะนำกับท่านว่าเธอเป็นเมียของเขา

"แม่กลอย มาจากกรุงเทพ ฯ เรอะ ?"

"ใช่ค่ะคุณป้า"

ท่านจ้องมองและสำรวจเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า รู้สึกไม่ค่อยชอบใจนักที่กันต์เลือกผู้หญิงกรุงเทพ ฯ มาเป็นเมีย อยากให้หลานชายแต่งงานกับคนที่นี่มากกว่า แต่ก็เอาเถอะในเมื่อหลานชายเลือกแล้วท่านก็จะทำใจยอมรับ หน้าตาก็น่าเอ็นดูอยู่หรอกท่าทางก็ดูเรียบร้อยดีแต่ที่ท่านเป็นห่วงอย่างเดียวก็คือเกรงว่าแม่กลอยใจอะไรนี่จะทนคิดถึงแสงสีที่กรุงเทพ ฯ ไม่ไหวหนีกลับไปซะก่อน

"ทานข้าวทานปลามากันหรือยังล่ะ ? ทานข้าวกันซะก่อน นี่ก็จะเที่ยงแล้ว ป้าทำแกงไตปลาแล้วก็ไข่พะโล้เอาไว้ เดี๋ยวป้าไปยกออกมาให้"

"เดี๋ยวหนูไปช่วยค่ะ"

ป้าสุนีย์แปลกใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรพยักหน้าและเดินนำเข้าไปในครัว เห็นหน้าขาว ๆ นึกว่าจะเป็นคนหยิบหย่งทำอะไรไม่เป็นเสียอีก กันต์มองตามสองสาวต่างวัยแล้วก็ยิ้ม บอกแล้วว่าป้าของเขาจะต้องเอ็นดูเธอ

กลอยใจช่วยป้าสุนีย์ยกสำรับกับข้าวและจัดโต๊ะกินข้าวอย่างคล่องแคล่ว พอทานข้าวอิ่มเธอก็ล้างถ้วยชาม กลอยใจสังเกตว่าป้าของกันต์มีหนังสือนิยายหลายเล่มอยู่ในตู้หนังสือเธอจึงนึกออกแล้วว่าจะชวนป้าสุนีย์คุยเรื่องอะไร เห็นท่านแล้วก็คิดถึงยาย อายุก็คงจะไล่เลี่ยกัน

เมื่อเธอล้างถ้วยชามเสร็จแล้วก็เดินออกมาหากันต์กับป้าสุนีย์ที่กำลังคุยกันอยู่ในห้องนั่งเล่น บ้านของป้าสุนีย์เป็นบ้านปูนชั้นเดียวหลังกะทัดรัดสะอาดและน่าอยู่ หน้าบ้านปลูกดอกไม้ไว้หลายอย่าง ทั้งมะลิ ดอกดาวเรือง บานไม่รู้โรย และดอกกุหลาบ

"นั่งลงสิกลอย"

กันต์บอกให้เธอนั่งลง

"คุณอยู่คุยกับคุณป้าไปก่อนนะเดี๋ยวค่ำ ๆ ผมมารับ ขอไปทำงานก่อน"

กลอยใจไม่ได้พูดอะไรแต่พยักหน้าให้เขา อยู่คุยกับคุณป้าก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่เบื่อ กันต์ขับรถลับสายตาไปแล้วกลอยใจจึงหันมาชวนคุณป้าสุนีย์คุยต่อ

"คุณป้าชอบอ่านนิยายเหรอคะ ?"

"ใช่ แต่พักหลังมานี่ไม่ได้อ่านแล้ว สายตาไม่ค่อยดี"

"กลอยอ่านให้ฟังไหมคะ คุณป้าอยากอ่านเรื่องอะไร ?"

พูดจบก็มองหน้าท่านรอคำตอบ ป้าสุนีย์เห็นแววตาน่าเอ็นดูของเธอจึงเอ่ยปากบอกชื่อนิยายที่ชอบอ่านประจำ แม้จะอ่านจบไปหลายรอบแล้วก็ตาม

"รากนครา ของปิยะพร ศักดิ์เกษม"

กลอยใจจึงเดินไปที่ตู้หนังสือหยิบนิยายเรื่องรากนคราออกมา

"คุณป้าอ่านถึงบทไหนแล้วคะ ?"

"อ่านจบแล้วล่ะ แต่อยากอ่านอีก เริ่มตั้งแต่บทที่หนึ่งละกัน"

กลอยใจจึงเปิดหนังสือขึ้นและเริ่มอ่านนิยายให้ป้าสุนีย์ฟัง เรื่องนี้เธอไม่เคยอ่านมาก่อนแต่เคยดูละคร ตอนจบเศร้ามาก ผู้คนในสมัยก่อนต่างต้องเสียสละเพื่อชาติบ้านเมืองจริง ๆ

เธออ่านไปได้ถึงบทที่สามป้าสุนีย์ก็หลับปุ๋ย กลอยใจจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วก็เข้าเฟสบุคดูความเคลื่อนไหวของโลกภายนอกบ้าง

'รักครั้งใหม่ต้องไป ไกลกว่าเดิม'

แคปชั่นของน้ำฟ้า พร้อมกับรูปคู่ที่กุมมือกันนั้นทำกลอยใจน้ำตารื้น แผลของเธอยังใหม่นักจึงยังมีความรู้สึกอยู่บ้าง ในตอนแรกคิดจะบล็อกบุคคลทั้งสองแต่เธอก็อยากให้ทั้งสองคนนั้นเห็นว่าเธอไม่เป็นไร

กลอยใจเก็บมือถือแล้วก็เดินออกไปสำรวจรอบ ๆ บ้านของป้าสุนีย์ บ้านเรือนอยู่ห่างกันเหมือนบ้านในชนบททั่วไป ดูสงบและเรียบง่าย เธอไม่รู้ว่าสวนยางที่กันต์พาเธอไปดูนั้นเป็นของใคร แต่คิดว่ากันต์น่าจะเป็นหัวหน้าคนงาน หากอยู่ไปอีกหน่อยเธออาจจะขอไปทำงานกับเขาด้วยก็ได้

เดินเล่นจนแดดร่มลมตกกลอยใจจึงกลับเข้าบ้าน ป้าสุนีย์ตื่นแล้วและท่านกำลังทำอะไรอยู่ในครัว กลอยใจจึงเข้าไปช่วยท่าน

"หุงข้าวเป็นไหม ?"

"เป็นค่ะ"

เธอจึงหุงข้าว ส่วนป้าสุนีย์ก็กำลังผัดสตอ และจะทำปลาหมึกนึ่งมะนาวอีกอย่าง กลอยใจจึงช่วยล้างปลาหมึก

"พ่อกันต์ชอบกินผัดสะตอ แล้วก็ผัดกะเพรา"

"ค่ะ คุณป้า"

"อยู่ที่นี่ได้แน่ใช่ไหม ?"

"อยู่ได้ค่ะ"

เมื่อได้ฟังคำตอบหนักแน่นจากเธอ ป้าสุนีย์ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ทำกับข้าวจนเสร็จท่านจึงขอตัวไปอาบน้ำอาบท่า กันต์ก็มาถึงพอดี

"ทำอะไรกินครับ ?"

"ผัดสตอ แล้วก็ปลาหมึกนึ่งมะนาวค่ะ"

ตอบสามีไป กันต์หอมแก้มเธอฟอดหนึ่ง

"คิดถึงจัง"

"เว่อร์วัง ไม่เจอกันแค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง"

หอมแก้มเธอแล้วก็ยังไม่ยอมปล่อยเธอออกจากอ้อมแขนสักที

"อะแฮ่ม !"

จนกระทั่งป้าสุนีย์เดินมาและทำเสียงในลำคอใส่ นั่นแหละกันต์จึงผละออกจากเมีย กลอยใจก้มหน้างุด ใบหูร้อนผ่าวเพราะความเขินอาย เดินเข้าไปในครัวและยกกับข้าวออกมา กันต์ก็เข้าไปช่วยด้วย ไม่นานอาหารค่ำมื้อนั้นก็ผ่านไป

หลังจากทานข้าวอิ่มและอยู่คุยกับป้าสุนีย์อีกพักใหญ่ ๆ กันต์กับกลอยใจก็ขอตัวกลับ มาถึงบ้านก็สองทุ่มกว่าแล้ว อาบน้ำอาบท่าสองสามีภรรยาก็นอนคุยกันบนเตียง

"งานเป็นไงบ้างคะ ?"

"ไม่มีปัญหาอะไรครับ ผลไม้แล้วก็ยางราคาเป็นที่หน้าพอใจ"

"คุณกันต์ทำสวนผลไม้ ?"

"ใช่ เงาะ ลองกอง แล้วก็ทุเรียน มีสวนยางอีกนิดหน่อย หวังว่ากลอยคงไม่รังเกียจชาวสวนอย่างผม"

"ไม่รังเกียจค่ะ ตอนนี้เริ่มจะชอบแล้ว"

กันต์ตาโตกับคำตอบของกลอยใจ พลิกร่างหนาขึ้นคร่อมร่างเล็กของเธอเอาไว้ สบตาหวานเยิ้มของเธอแล้วก็ก้มลงประกบปาก จูบดูดดื่มอ่อนหวานก่อนจะเพิ่มความร้อนแรงขึ้นเรื่อย ๆ สองไม้สองมือลูบไล้ไปทั่วร่างเมียสาวโดยเฉพาะสองเต้าอวบ กันต์บีบเค้นคลึงอย่างถือสิทธิ์ความเป็นเจ้าของ

"อือ.."

กลอยใจครางอือในลำคอเริ่มจะชินกับสัมผัสของเขาแล้ว จูบตอบกลับเขาร้อนแรงไม่แพ้กัน กันต์กระหยิ่มในใจ เมียเขาเริ่มเป็นงานแล้ว ผละจากริมฝีปากอวบอิ่มมาครอบครองยอดอกขาวอวบแทน ดูดดึงขบเม้นสร้างความรัญจวนใจให้กลอยใจจนเธอครางไม่เป็นภาษา

"คุณกันต์.."

พึมพำเรียกชื่อเขาไม่เป็นภาษา กันต์เองก็รู้ว่าเธอต้องการอะไร เขาเองก็ต้องการไม่แพ้กัน จึงเติมเต็มให้เธอก่อนอย่างไม่ลดละ ก่อนจะพากันแตะขอบความหฤหรรษ์พร้อมกัน

กลอยใจนอนหลับใหลไปในอ้อมกอดของสามีทั้งคืน แผลที่ใจดวงน้อยของเธอเริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ ซุกไซ้หน้าอกแกร่งของสามีด้วยความรู้สึกอบอุ่นปลอดภัย กันต์กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นเมื่อเห็นว่าเธอขยับตัว

น้ำผึ้งยังมาเอาผ้าไปซักและทำความสะอาดบ้านให้นายหัวกันต์เหมือนเดิม แต่กลอยใจให้น้ำผึ้งซักแค่ผ้าม่าน ผ้าปูและผ้าห่มเท่านั้น ส่วนเสื้อผ้าของเธอกับของกันต์กลอยใจซักเอง