ตอนที่ 1 พบเจอ

ตอนที่ 1 พบเจอ

“ ว่าไงนะยายบ้านเรากำลังจะโดนยึด แล้วแบบนี้เรา 2 คนจะไปอยู่ที่ไหน แล้วทำไมเขาถึงได้มายึด “ 

เสียงป๊อปเด็กหนุ่มวัย 20 ปีเอ่ยเพราะหลังจากที่เขากลับมาจากทำงานก็ทราบข่าวจากผู้เป็นยายว่า บ้านของเขากำลังจะถูกยึดและกำหนดนั้นก็คืออีก 3 วันข้างหน้า นั่นจึงทำให้เขาไม่รู้เลยว่าจะไปหาที่ซุกหัวนอนที่ไหน

กฤษณะ ใจบุญ หรือป๊อป เด็กชายที่อาศัยอยู่กับยายมาตั้งแต่เด็กๆ พ่อแม่ของป๊อปเสียชีวิตไปเมื่อตอนที่เขายังเยาว์วัยนั่นจึงทำให้เขาเหลือกันอยู่แค่เพียงสองคน ก่อนที่หญิงชราวัย 60 ปี ผู้เป็นยายจะเอาโฉนดที่ดินพร้อมบ้านไปจำนองให้กับพ่อเลี้ยงหนุ่ม เพื่อที่จะเอามาจุนเจือการใช้ชีวิตที่เหลือกันอยู่เพียงแค่ 2 คน เมื่อสมัยที่ป๊อปยังเด็ก 

“ เออนะสิ ยายก็จนปัญญาแล้วเหมือนกัน ทำไงได้ละก็พ่อเลี้ยงกระทิงเขาจะมายึดแล้ว เพราะยายไม่ได้จ่ายเงินเขามานานแล้ว เราก็ต้องทำตามชาวบ้านแถวนี้เขาก็ทะยอยออกกันไปแทบหมด จะเหลือก็แต่เราที่ยังไม่รู้เลยว่าจะไปอยู่ที่ไหน “ 

“ แล้วพ่อเลี้ยงอะไรนั่นเขาจะเอาที่ไปทำอะไรร้อยวันพันปีไม่คิดจะมาเอา ไม่เห็นสนใจพอมาวันนี้กับดันมาอะไรตอนนี้ “ 

“ ฉันจะเอาไปทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน ในเมื่อไม่จ่ายมีหน้าที่ย้ายก็แค่ย้ายพอ “ 

หญิงชรายังไม่ทันที่จะได้ตอบผู้เป็นหลานออกไปก็มีเสียงใครอีกคนดังแทรกขึ้นมาก่อน และเขาคนนั้นก็คือพ่อเลี้ยงกระทิงนั่นเอง วันนี้เขาตั้งใจจะมาตรวจดูว่าบ้านหลังไหนที่ยังอยู่ เพราะหลายๆหลังก็ไม่จ่ายเงินเขามานานแล้วเหมือนกัน แต่ยังไม่ทันไรก็ดันมาได้ยินอะไรแบบนี้ซะก่อน 

กระทิงหรือพ่อเลี้ยงกระทิง เจ้าของไร่ผลไม้ และ โฮมสเตย์ ที่รวยที่สุดในจังหวัด เขาผู้มีใบหน้าหล่อเหล่อผิวสีเข้มเนื่องจากวันๆคลุกอยู่แต่กลับในส่วนในไร่ จึงทำให้สีผิวออกจะเข้มไปสักนิดหนึ่ง

แต่กระนั้นก็ไม่ได้ทำให้ความหล่อลดน้อยลงเลย กับกันมันยิ่งเพิ่มทวีคูณมากขึ้นเมื่อมาอยู่บนเรือนร่างของชายกำยำสูงโปร่ง 190 เซนติเมตร ด้วยอายุ 35 ปี ไม่ได้ทำให้เขาดูแก่ลง

กับกันดูเหมือนว่ายิ่งแก่ก็จะยิ่ง hot สำหรับสาวๆทั้งหลาย ซึ่งที่ผ่านมาก็ยังไม่เคยมีใครเข้าตาพ่อเลี้ยงเลยสักคนเขาไม่เคยจริงจังกับใครแค่ใช้ชีวิตไปวันๆจนทำให้สาวๆทั้งหลายคิดว่าเขาเป็นพวกชอบไม้ป่าเดียวกัน 

ซึ่งพ่อเลี้ยงเองก็ไม่เคยปฏิเสธ เพราะเขาคิดว่าเรื่องไร้สาระไม่จำเป็นต้องมาแก้ข่าวอะไรเดี๋ยวข่าวที่ออกไปก็จะจางหายไปเองในที่สุด 

“ คุณคือเจ้าของที่เหรอครับ “ 

“ ใช่ ฉันเอง “ 

“ ให้เวลาเรา 2 คนหน่อยได้ไหม เราอยู่ที่นี่มาตั้งนานอยู่ๆคุณก็มาบอกให้ออกเร็วแบบนี้ พวกเราหาที่อยู่ใหม่กันไม่ทันหรอกครับ “ 

และเมื่อป๊อปเห็นว่าไหนๆเจ้าของที่ก็มายืนอยู่ตรงนี้แล้ว สู้คุยกับเขาไปเลยดีกว่า เพราะตัวป๊อปเองตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าจะไปอยู่ที่ไหน เวลา 7 วันมันกระชันชิดมากเกินไปซึ่งเขาไม่สามารถหาใหม่ได้ทันแน่นอน 

และคำพูดของป๊อปก็ทำให้พ่อเลี้ยงวัย 35 ปีหยุดชะงักก่อนที่เขาจะตั้งใจมองอีกครั้ง และภาพที่เห็นตรงหน้าก็ทำให้พ่อเลี้ยงหนุ่มคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ 

“ อันที่จริงฉันก็ไม่ได้รีบอะไรขนาดนั้นถ้าจะให้ยืดระยะเวลาออกไปก็ย่อมได้ แต่มีข้อแม้อยู่อย่างหนึ่งสนใจไหมละ ‘’

“ สนครับ สนใจมากพ่อเลี้ยงจะให้ผมทำอะไรผมก็จะทำทุกอย่าง เพราะตอนนี้ผมยังไม่รู้ว่าจะพายายไปอยู่ที่ไหนจริงๆ “ 

เด็กหนุ่มตอบออกไปแบบไม่รังเลเพราะตอนนี้เขาก็ยังไม่มีที่อยู่ใหม่จริงๆ การรับข้อเสนอของพ่อเลี้ยงตรงหน้ามันก็ไม่เลวเลยถ้าเทียบกับต้องพายายไประหกระเหินข้างนอกแบบไม่มีจุดหมายปลายทาง 

“ หึ ดีงั้นก็เก็บเสื้อผ้าเลยนายจะต้องไปทำงานให้ฉันเท่ากับเวลาที่ย่นออกไป “

“ มะ หมายความว่าไงครับ ‘’

“ ก็หมายความว่านายจะต้องไปอยู่กับฉัน ไปทำงานให้ฉันตามเวลาที่ยืดออกไป นายหาบ้านใหม่นานแค่ไหนก็ต้องไปทำงานให้ฉันนานแค่นั้น ‘’ 

“ แต่ว่าผมทิ้งยายไปไม่ได้ ยายแก่… “

“ ไปเถอะป๊อป ยายอยู่ได้ไม่ต้องเป็นห่วงสบายมาก เอ็งไปทำงานกับพ่อเลี้ยงเถอะ “

“ เอาแบบนั้นเหรอยาย “ 

“ เออแบบนี้แหละ “ 

“ ก็ได้ครับ “ 

และป๊อปก็ต้องทำใจเพราะเขาไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้ ในเมื่อยังไม่มีที่อยู่ใหม่ก็ต้องไปทำงานกับพ่อเลี้ยงก่อน แต่เมื่อพ่อเลี้ยงกระทิงได้ยินแบบนั้นเขาก็กระตุกยิ้มขึ้นมาทันทีด้วยความพึงพอใจ 

“ ดี งั้นก็ไปเก็บกระเป๋าฉันจะออกไปรอข้างนอก ให้เวลา 10 นาที “

“ ครับ “

ใช้เวลาไม่นานป๊อปก็เก็บของเสร็จก่อนที่จะเอ่ยลาผู้เป็นยายและรีบสาวเท้าออกมาจากบ้านทันที ขืนชักช้ามีหวังได้โดนพ่อเลี้ยงเหวี่ยงใส่และเขาอาจจะเปลี่ยนใจได้

“ ขึ้นรถมาสิ “

“ ครับ ‘’ 

“ อายุเท่าไหร่ “

“ ผมอายุ 20 ครับ “

“ แล้วทำไมถึงไม่เรียนหนังสือ “

หลังจากที่ป๊อปขึ้นรถมาไม่นานพ่อเลี้ยงก็เริ่มเปิดบทสนทนาทันที เพราะเขาอยากรู้ว่าทำไมเด็กหนุ่มคนนี้ถึงไม่ไปเรียนหนังสือ ทั้งๆที่อายุราวๆนี้ก็คงจะยังเรียนไม่จบดีเลยด้วยซ้ำ 

“ ไม่มีเงินเรียนเพราะต้องออกมาทำงานหาเงินเลี้ยงยาย เรามีกันอยู่แค่ 2 คน ถ้าผมเรียนแล้วใครจะหาเงินแค่ลำพังทุกวันนี้ยังแทบจะไม่มีเลย “

“ ลำบากขนาดนั้นเลยเหรอ “

“ ครับ ตั้งแต่พ่อแม่เสียผมก็ต้องออกมาหาเงินเลี้ยงยายตลอด เรามีกันอยู่แค่ 2 คน “

และเมื่อพ่อเลี้ยงได้ฟังเขาก็รู้สึกสงสารเพราะชีวิตของป๊อปมันค่อนข้างที่จะคล้ายคลึงกับเขาเมื่อสมัยตอนเป็นเด็ก นั่นจึงทำให้เขาเกิดไอเดียก่อนที่จะเสนออะไรบางอย่างให้ป๊อปออกไป 

เขาไม่รู้หรอกว่าเด็กหนุ่มตรงหน้าจะยอมรับข้อเสนอไหม แต่เขาพอใจกับเด็กคนนี้มากจริงๆ และเขาก็เชื่อว่าเด็กคนนี้คงไม่ปฎิเสธเขาแน่นอน

“ มาเป็นเด็กของฉันสิ นายจะได้ทุกอย่างอยู่แบบสุขสบาย จะได้ไม่ต้องกลับไปลำบากอีก “

“ เด็ก ??? “

“ ใช่เด็กที่ฉันเลี้ยงไว้ “

เมื่อป๊อปได้ยินเขาก็ไม่เข้าใจก่อนที่จะถามไปอีกครั้งและคำตอบที่ได้ก็คือเด็กเลี้ยง และด้วยความที่เขานั้นอายุยังน้อยประสบการณ์ไม่มีก็เลยทำให้คิดไปว่าเด็กเลี้ยงหมายถึงเด็กที่เขาเลี้ยงไว้ใช้งาน เพราะเห็นว่าเขาเป็นพ่อเลี้ยงคงจะไม่แปลกอะไรที่จะมีเด็กในสังกัดของตัวเอง 

“ ครับ ผมตกลง แล้วต้องทำงานอะไรบ้าง ผมทำได้หมดทุกอย่างเลยนะ จะหนักจะเบาก็ได้หมดเลย ขอแค่คุณสั่งมา “

“ หึ ดีมากเดี๋ยวพอไปถึงก็รู้เอง “

และทั้งคู่ก็นั่งรถกันต่อไปโดยที่ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเลยสักคำ ตัวป๊อปเองดีใจที่เขานั้นยังไม่ต้องรีบหาที่อยู่ใหม่ แถมยังได้งานประจำที่ไม่ต้องไปคอยหาให้เหนื่อยอีก ส่วนพ่อเลี้ยงเองก็ยิ้มกรุ้มกริ่มเพราะกำลังคิดอะไรบางอย่างขึ้นได้ 



เป็นยังไงกันบ้างค่ะนิยายเรื่องใหม่ของไรท์แนว (ชช) ถูกใจกันบ้างไหมเอ่ย ติชมได้ตามต้องการ ใดๆคือเด็กที่เลี้ยงไว้หมายถึงอะไรพ่อเลี้ยงกับอีน้องมันเข้าใจกันคนละความหมายไหมน้อเสร็จแน่เจ้าเด็กน้อย 5555 

อย่าลืมกดใจ❤️

กดเข้าชั้น📚

กดติดตามนามปากกา🍓

เพื่อจะได้ไม่พลาดนิยายใหม่ๆของไรท์