เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 854
บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 855
ลั่วอู๋ฉางยกมือขึ้นโยนออกไป ซูเทียนคั่วจึงยื่นมือรับไว้โดยไม่รู้ตัวจากนั้นซูเทียนคั่วก็ตื่นเต้นดีใจ “ยาแก้บาดเจ็บ!”“ผู้อาวุโส รีบกินเถอะ แผลท่านค่อนข้างรุนแรงมาก”ลั่วอู๋ฉางพูด “ต้องโทษผมด้วยที่ไม่ได้เข้ามาขวางถังเทียนเหลียงทันเวลา”ซูเทียนคั่วรีบพูด “จะโทษคุณได้ยังไง?”“ถ้าผมไม่ถูกแทงครั้งนี้ ก็คงไม่รู้ว่า ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของถังเทียนเหลียง คนหน้าเนื้อใจเสือ”ก็จริง!ถ้าลั่วอู๋ฉางเข้าขวางถังเทียนเหลียงทันเวลา เขาคงหน้าด้านบอกว่าตัวเองมาช่วยคนแน่และซูเทียนคั่วก็มีโอกาสมากที่จะเชื่อเขาดังนั้น การถูกแทงครั้งนี้ก็นับว่าคุ้มค่า“แค่แผลเล็กน้อย ไม่ต้องใช้ยาดีขนาดนี้หรอก มันสิ้นเปลืองเกินไป”ซูเทียนคั่วก็เหมือนคนแก่คนอื่นๆ ประหยัดจนเคยชิน“ยาแก้บาดเจ็บนี้ก็คือของที่เราผลิตเอง ไม่ต้องห่วง รีบกินเถอะ ไม่งั้นเสียเลือดมากไปเฉี่ยนเฉี่ยนจะต้องเป็นห่วงแน่” ลั่วอู๋ฉาง พูดด้วยน้ำเสียงห่วงใยเมื่อได้ยินชื่อหลานสาว ซูเทียนคั่วก็เผยรอยยิ้มที่มีความสุขออกมาเขาถลึงตาใส่ถังเจียเจียด้วยความไม่พอใจ!ทั้งๆ ที่ตัวเองรักถังเจียเจียมากกว่าแท้ๆ แต่เธอล่ะ?เพื่อช่วยพ่อและลุงยึดสูตรยาเป็นของต
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 856
“พ่อคะ!”ถังเจียเจียรีบเงยหน้าขึ้น ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธและความเศร้าจากนั้นเธอก็ตกใจมากที่เห็นว่าถังเทียนเหลียงยังไม่ตายคนที่ถูกหักคอจนตาย กลับกลายเป็นถังเทียนซินถังเทียนซินตาเบิกกว้าง ใบหน้ายังแสดงความตกใจค้างไว้เหตุการณ์ลักพาตัวในวันนี้ชัดเจนว่าถังเทียนเหลียงเป็นคนวางแผนเองทั้งหมด และเขาก็เป็นคนที่ลงมือทำร้ายซูเทียนคั่ว จนบาดเจ็บหนักด้วยตัวเองส่วนถังเทียนซินก็แค่เป็นลูกมือเท่านั้นหลังจากได้สูตรมาแล้ว ถังเทียนเหลียงจะแบ่งให้ถังเทียนซินเพียงสามส่วนเท่านั้น และเขาจะเอาเองทั้งหมดเจ็ดส่วนทำไมถึงไม่ฆ่าเขาก่อน ฆ่าฉันก่อนทำไม?ชัดเจนว่า ถังเทียนซินคิดไม่ตกและรู้สึกว่าตัวเองถูกรังแก“ใครก่อนใครหลัง ต้องใส่ใจขนาดนั้นเลยเหรอ?” ลั่วอู๋ฉางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาจากนั้นเขาก็หันสายตาไปยังถังเทียนเหลียง“ผมสำนึกผิดแล้ว พ่อตา...พ่อครับ พูดอะไรสักอย่างสิ ผมยังไม่อยากตาย!”ถังเทียนเหลียง กลัวจนแทบฉี่ราด รีบร้องขอความเมตตาเสียงดัง “หยุดเขาเร็ว ผมยินดีจะจ่ายเงินทั้งหมดเพื่อเป็นการชดใช้ความผิดของผม”“พ่อครับ พ่อจะมองดูผมตายไปเฉยๆ โดยไม่ทำอะไรไม่ได้นะ!”ซูเทียนคั่วยังคงหันหลังให้ถังเ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 857
“คุณตา...ช่วยพูดอะไรให้หนูหน่อยสิ หนูรู้เรื่องนี้ทีหลังคุณตาอีกนะ!”“หนูเป็นผู้บริสุทธิ์นะ คุณตาไม่ควรให้เขาฆ่าหนู หนูเป็นหลานแท้ๆ ของคุณตานะ หนูยังเด็กอยู่...คุณตาจะยอมดูหนูตายลงต่อหน้าหรอ?”ซูเทียนคั่วถอนหายใจด้วยความจนใจ พูดกับลั่วอู๋ฉางว่า “คุณลั่ว แม้ว่าถังเจียเจียจะทำผิดแต่ก็ไม่ถึงขนาดต้องตาย”“คุณช่วยไว้ชีวิตเธอได้ไหมครับ?”ลั่วอู๋ฉางขมวดคิ้วถามกลับว่า “เธออยากให้คุณตาย แล้วคุณจะทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้เหรอ?”ซูเทียนคั่วถอนหายใจอีกครั้ง “เฮ้อ ถังเจียเจียยังเด็ก ไม่รู้ความ”“ผมเองก็มีส่วนผิดที่สอนเธอมาไม่ดี ตอนนี้ถังเทียนเหลียงตายแล้ว ก็ไม่มีใครเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีอีก ผมรับรองว่าเธอจะกลับตัวกลับใจแน่นอนครับ”ถังเจียเจียรีบพูดว่า “ใช่ค่ะ ฉันสาบานว่าจะเป็นคนดี!”“ต่อไปฉันจะกตัญญูต่อคุณตา ดูแลแม่ แล้วก็...ฉันจะไม่กล้ารังแกซูเฉี่ยนเฉี่ยนอีกแล้ว ให้เธอรังแกฉันก็ได้!”แม้แต่ซูเทียนคั่วก็ยังไม่สนใจ ลั่วอู๋ฉางก็ย่อมไม่คิดจะพูดอะไรอีกลั่วอู๋ฉางพยักหน้าเล็กน้อยซูเทียนคั่วรีบกล่าวขอบคุณด้วยความสำนึกบุญคุณ “ขอบคุณคุณลั่วมากครับ!”แล้วชายชราเดินไปข้างหน้า ปลดเชือกให้ถังเจียเจี
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 858
เมื่อเห็นเลือดที่เปื้อนเต็มใบหน้าของหลานสาว อีกทั้งสีหน้าโหดเหี้ยม มือถือมีด ท่าทางเหมือนผีร้าย ซูเทียนคั่วก็ตกตะลึงไปเลย!นี่ยังใช่เด็กหญิงที่น่ารักฉลาดหลักแหลมในความทรงจำของเขาอีกหรือ?เลือดเย็น ไร้ความปรานี!ลงมือโหดเหี้ยม!ที่สำคัญที่สุดคือ จิตใจยิ่งเหี้ยมโหด!ในเวลาเพียงสั้นๆ ถังเจียเจียก็คิดหาวิธีรับมือออกถึงสองแบบ แถมยังไม่มีช่องโหว่เลยเธอเพิ่งจะอายุเท่าไหร่กัน?ใครสอนเธอ?ซูเทียนคั่วรู้สึกสับสน เขาเพิ่งให้คำสัญญากับคุณลั่วว่าจะสั่งสอนถังเจียเจียให้เป็นคนดีให้ได้แต่ตอนนี้ เขากลับรู้สึกไม่มีความมั่นใจเอาเสียเลยคนแบบนี้จะสอนให้เป็นคนดีได้จริงหรือ?“คุณลั่ว แบบนี้ใช้ได้ไหม?”ถังเจียเจีย ฝืนยิ้มออกมา น้ำเสียงเต็มไปด้วยการประจบสอพลอแต่น่าเสียดาย ตอนนี้รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอดูน่าเกลียดยิ่งกว่าตอนที่ไม่ยิ้มเสียอีกลั่วอู๋ฉาง ไม่ได้มองเธอเลย เขาหยิบมือถือออกมาดู ก่อนจะหันหลังเดินออกไปถังเจียเจียหุบรอยยิ้มบนใบหน้าลงทันทีซูเทียนคั่ว เพิ่งจะรู้สึกตัว จึงพูดด้วยน้ำเสียงเชิงตำหนิว่า “ถังเจียเจีย ทำไมหลานถึงใจร้ายใจดำได้ขนาดนี้?”“โทษหลานไม่ถึงต้องตาย แล้วเขาสมควรตายเหรอ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 859
พอถึงตอนเย็น แผลที่เพิ่งจะหายบวมอย่างยากลำบากปรากฏว่ากลับโดนพ่อแท้ๆ เย่เทียนอี้ตบหน้าอีกครั้ง และครั้งนี้ก็บาดเจ็บหนักยิ่งกว่าตอนเช้าอีกสาเหตุก็คือ นอกจากเรื่องที่ร้านร้อยสมุนไพรจะเสื่อมเสียชื่อเสียงแล้ว ยาแก้บาดเจ็บยังขายดีมากส่วนยาหุยชุนตันที่ตระกูลเย่ใช้เงินทุนมหาศาลในการพัฒนาก็กลายเป็นขยะ ไม่มีใครสนใจอีกต่อไป“นี่น่ะเหรอคือโครงการที่แกบอกว่าจะทำกำไรได้แน่นอน?”ดูเหมือนเย่เทียนอี้จะยังไม่หายโกรธ ทำท่าทางเหมือนอยากตบหน้าเขาอีกหลายครั้งเย่ชิงหยุน ตกใจจนทรุดตัวนั่งลงกับพื้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว“ดูสภาพไม่ไร้เรื่องของแกสิ ฉัน เย่เทียนอี้ มีชื่อเสียงโด่งดังมาทั้งชีวิต ทำไมถึงมีลูกไม่ได้เรื่องแบบแกได้!”เย่เหวยซิน พูดอย่างเยาะเย้ย “แกมันไม่ได้เรื่องเกินไปแล้วจริงๆ ทำไมฉันถึงมีหลานแบบแก ช่างขายขี้หน้าคนในวงการจริงๆ!”เย่ชิงหยุน รู้สึกน้อยใจแทบแย่!“ตอนที่ตั้งโครงการนี้ขึ้นมา พวกพ่อไม่เห็นพูดแบบนี้เลย”ตอนนั้น ทั้งสองคนแทบจะยกยอ เย่ชิงหยุนให้สูงเทียมฟ้า!กลัวคนอื่นจะไม่รู้ว่าเย่ชิงหยุนเป็นหลานชายยอดอัจฉริยะของตระกูลเย่ตอนนี้พอมีปัญหาขึ้นมาก็กลับมาด่าว่าทันที“โครงก
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 860
ยุยงและใส่ไฟคุณชายใหญ่ตระกูลเย่ ไม่มีความสามารถอื่น แต่ในเรื่องนี้กลับเก่งกาจมากต้องทำให้ตระกูลหม่าและลั่วอู๋ฉางสู้กันอย่างดุเดือด ตัวเองถึงจะมีโอกาสหลุดพ้นจากสายตาของหม่าเฉียนคุนได้บางทีอาจจะได้โอกาสเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ เปลี่ยนเรื่องร้ายให้กลายเป็นเรื่องดีก็ได้หม่าเฉียนคุนได้ยินดังนั้นก็โกรธจนควันออกหู“ที่แกพูดมาไม่ผิดสักนิด ไอ้แซ่ลั่วนั่น มันทำร้ายลูกสาวฉัน มันก็สมควรต้องชดใช้”ช่วงสองสามวันที่ผ่านมา อาการบาดเจ็บของหม่าอวี่เฟยค่อยๆ มั่นคงขึ้นเรื่อยๆเมื่อไม่มีห่วงอะไรแล้ว หม่าเฉียนคุนก็กลับมาทำตัวร้ายกาจอีกครั้ง“ใช่แล้วครับ ถ้าคุณได้สูตรของยาแก้บาดเจ็บมา ตระกูลหม่าก็จะสามารถครองตลาดยาของประเทศมังกรได้โดยง่าย”เย่ชิงหยุน ยังคงเติมเชื้อไฟเข้าไปอีก “หรือแม้แต่การครองตลาดต่างประเทศ ก็ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ”หม่าเฉียนคุนเริ่มจินตนาการถึงภาพที่ยาของตัวเองขายดีทั้งในและต่างประเทศโดยไม่รู้ตัวถึงตอนนั้น ใครก็ตามที่เป็นนักบู๊ต่างก็ต้องดูสีหน้าของเขาเมืองอันเล็กๆ แห่งนี้ ไม่เพียงพอกับความทะเยอทะยานที่เขาต้องการจะเป็นราชาไร้มงกุฎของโลกได้หรอก“เย่ชิงหยุน แกคิดว่าตัวเองฉลาดมากน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 861
ถ้าไม่รู้ยังนึกว่าเขาคือหม่าเฉียนคุนตัวจริงซะอีก!ทำทีวางท่าแบบนี้ ดูจะเวอร์เกินไปหน่อยแล้ว!“ที่วันนี้ฉันมาก็เพื่อสูตรยายาแก้บาดเจ็บ”พ่อบ้านหม่าพูดอย่างอวดดีว่า “เถ้าแก่หม่าของเราบอกไว้ว่า แค่แกยอมมอบสูตรยาออกมาดีๆ เรื่องที่เคยทำร้ายคุณหนูใหญ่ของเราจะถือว่าจบกันไป”“ไอ้หนุ่ม ตระกูลหม่าอุตส่าห์เสนอทางออกให้กับแกเองนี่ถือเป็นเกียรติมากนะ เป็นความโชคดีที่แกสะสมมาแปดชาติเลยรู้ไหม?”“แกต้องรู้จักตอบแทนบุญคุณ รีบมอบสูตรยาออกมาได้แล้ว!”ในความคิดของเขา แค่ตนเองบอกชื่อของตระกูลหม่าเรื่องนี้ก็คงสำเร็จแล้วในเมืองอัน ใครจะกล้าขัดคำของตระกูลหม่าล่ะ?ทุกอย่างที่ตระกูลหม่าต้องการ ไม่ว่าจะเป็นคนหรือของ ถ้าอยากได้ก็ต้องได้ยิ่งไปกว่านั้น คราวนี้หม่าเฉียนคุนยังเป็นคนสั่งการด้วยตัวเองอย่าว่าแต่คนต่างถิ่นที่ไร้อำนาจเลย แม้แต่คนสำคัญที่มีชื่อเสียงในท้องถิ่น ก็จะต้องทำตามคำสั่งเท่านั้นไม่อย่างนั้น จะทำให้บ้านแกย่อยยับ คนในครอบครัวล่มจม ไม่ให้ได้เห็นดวงตะวันพรุ่งนี้!“พวกแกจะยอมจบเรื่องง่ายๆ งั้นเหรอ?!”ลั่วอู๋ฉางหัวเราะเย็นชา “คำพูดนี้ถึงตาหม่าเฉียนคุนมาพูดตั้งแต่เมื่อไหร่?”พ่อบ้านหม่าเล
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 862
“สมควร!”ซูเทียนคั่วสบถออกมาเดิมทีเขาก็รู้สึกโกรธเพราะเรื่องลูกเขยอยู่แล้วเมื่อเห็นหัวของพ่อบ้านหม่าตกลงกับพื้น เลยไม่ต้องพูดเลยว่าเขาสะใจแค่ไหนถ้าไม่ใช่ลั่วอู๋ฉางลงมือก่อน เขาเองก็จะไม่ปล่อยเจ้านี่ที่โคตรหยิ่งผยองไปได้ง่ายๆ เหมือนกัน“คุณปู่คะ เมื่อกี้คุณแม่ถามว่า จะเอาของไปเคารพบรรพบุรุษที่บ้านคุณป้าใหญ่ไหมคะ?” ซูเฉี่ยนเฉี่ยนถามซูเทียนคั่วตอบโดยไม่ต้องคิด “ไม่ไป!”“หา?”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนอึ้งค้างอยู่ตรงนั้นคุณปู่ให้ความสำคัญกับคุณลุงเขยมาตลอดไม่ใช่เหรอ ตอนนี้เขาตายแล้ว เหลือแต่ภรรยาและลูกสาว ครอบครัวเราก็ควรจะไปช่วยจัดการเรื่องงานศพสิถึงจะถูก“ปู่ไม่ไป พวกเธอก็ไม่ต้องไป” ซูเทียนคั่วพูดด้วยน้ำเสียงที่เผด็จการคนชั่วไม่รู้บุญคุณแบบนั้น คู่ควรเหรอ?ที่ฉันไม่เปิดโปงพฤติกรรมที่น่าอับอายของพวกเขาสองพี่น้องต่อหน้าคนอื่น ก็ถือว่าเป็นบุญคุณที่ใหญ่หลวงแล้ว!บาดแผลที่หลังของซูเทียนคั่ว แม้จะกินยาแก้บาดเจ็บแล้ว จนถึงตอนนี้ก็ยังคงเจ็บอยู่เพื่อไม่ให้หลานสาวคนโปรดเป็นห่วง เขาจึงกัดฟันทนมาโดยตลอดจะให้ฉันไปเคารพศพพวกเขาหรอ ไม่มีทาง!“แล้วทางคุณป้าใหญ่กับถังเจียเจียจะไม่ว่าอะไรใช่ไห
บทล่าสุด
