บทที่ 845

ซูเทียนคั่วรู้สึกอึดอัดใจสุดๆ และหันไปขอความช่วยเหลือจากลั่วอู๋ฉางหลายครั้ง

ลั่วอู๋ฉางไม่สนใจเขาและพูดขึ้นว่า “ในเมื่อแน่ใจว่าเป็นการลักพาตัว ได้แจ้งตำรวจหรือยัง?”

ถังเทียนเหลียงเลิ่กคิ้วขึ้น “แจ้งตำรวจทำไม!”

“พวกนั้นเป็นคนร้ายจากต่างประเทศ ตำรวจจัดการพวกเขาไม่ได้อยู่แล้ว ผมไม่สามารถเอาความปลอดภัยของลูกสาวมาเสี่ยงได้”

ลั่วอู๋ฉางถามต่อ “ต่อให้ตำรวจจัดการไม่ได้ แล้วกองรักษาความปลอดภัยหรือค่ายบู๊ลิ้มก็ทำไม่ได้เหรอ?”

ถังเทียนเหลียงเบิกตาโตด้วยความโกรธ “พูดง่ายดีหนิ! ถ้าเกิดมีอะไรผิดพลาด ความปลอดภัยของเจียเจียจะรับประกันได้ยังไง?”

ซูเทียนคั่วสูดหายใจเข้าลึกๆ และพูดว่า “ท่านลั่ว เห็นได้ชัดว่าคนพวกนั้นมองเห็นศักยภาพทางการตลาดอันมหาศาลของยาแก้บาดเจ็บ”

“ดังนั้น พวกเขาจึงลักพาตัวเจียเจียไป”

ถังเทียนเหลียงเหมือนนึกอะไรออก จึงรีบพูดเสริมว่า “อ้อ พวกเขาระบุชัดเจนว่า หลังได้สูตรยาแล้วจะไม่ขายในประเทศแน่นอน”

“เป้าหมายของพวกเขาคือตลาดต่างประเทศ ไม่สนใจที่จะแข่งขันกับร้านสมุนไพรซูเหวยในประเทศ”

ซูเทียนคั่วแสดงสีหน้ายินดี “ท่านลั่ว ท่านคิดว่า...”

การที่ยังสามารถรักษาตลาดในประเทศไว้ได้ นับว่าเป