เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 850
บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 851
“ถ้าปล่อยให้แกมีชีวิตรอดกลับไป แกก็คงจะไปบอกความลับให้ไอ้หนุ่มนั่นรู้ ใช่ไหม?”“มีแต่คนตายเท่านั้นที่เก็บความลับได้ ดังนั้นทั้งหมดนี้ล้วนเป็นแกที่หาเรื่องเอง!”ซูเทียนคั่วโมโหจนหัวเราะออกมา “เหตุผลของแกนี่มันทำให้คนเถียงไม่ออกจริงๆ!”“โทษความผิดให้คนอื่นทุกอย่าง ถ้าการทำแบบนี้จะทำให้แกสบายใจขึ้น ฉันก็ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว!”“แต่แกอย่าลืมนะ ความลับไม่มีในโลก”“อยากให้ไม่มีใครรู้ นอกจากตัวเองจะไม่ทำ วันหนึ่งการกระทำอันไร้ยางอายของแกก็จะถูกเปิดเผยให้ทุกคนได้รู้!”ถังเทียนเหลียงหัวเราะเบาๆ ด้วยความดูถูก “แกคิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่าแกคิดวางแผนจะทำอะไรอยู่?”“ก็แค่กำลังเดิมพันว่าเจียเจียจะสงสารตาที่รักเธอคนนี้บ้างไหมล่ะสิ?”ถังเทียนเหลียงจ้องไปที่ลูกสาวและพูดว่า “เจียเจีย ลูกยังจำได้ไหมว่าตั้งแต่เล็กพ่อสอนลูกว่าความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคนที่สำคัญสุดคือเรื่องอะไร?”ครั้งนี้เป็นซูเทียนคั่วที่แสดงสีหน้าดูถูกบ้าง!จะเป็นอะไรได้?แน่นอนว่าต้องเป็นความซื่อสัตย์ไง!นี่คือมโนธรรมของการเกิดเป็นคน!หลักการในการดำรงชีวิต!คือการมีความยุติธรรมและศีลธรรมพื้นฐาน!แนวคิดเหล่านี้ซูเทียนคั่วเป็นคนสอ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 852
ใครน่ะ?"สองพี่น้องถังเทียนเหลียงและถังเทียนซินสะดุ้งขึ้นพร้อมกัน ร่างกายเริ่มตึงเครียดทันทีเพราะอย่างไรพวกเขาก็กำลังทำสิ่งที่เลวร้ายที่ไร้มนุษยธรรมเมื่อคิดชั่ว จึงไม่แปลกที่จะรู้สึกตื่นตระหนกเงาร่างบางแต่สูงโปร่งคนหนึ่งค่อยๆ เดินใกล้เข้ามาก้าวเดินไม่เร่งรีบ แต่กลับสร้างความกดดันให้คนมองอย่างมาก“แกนี่เอง?!”เมื่อถังเทียนเหลียงเห็นหน้าคนที่เข้ามาก็เปลี่ยนจากท่าทีตึงเครียดเป็นยิ้มแสยะ“ไอ้หนุ่ม แกนี่มันใจกล้าจริงๆ กล้ามาวุ่นวายถึงที่นี่เลยเหรอ”“คนๆ นี้เป็นใคร?” ถังเทียนซินถามขึ้นถังเทียนเหลียงกำลังจะตอบ แต่ถังเจียเจียรีบพูดขึ้นก่อน“เขาก็คือลั่วอู๋ฉาง ศิษย์พี่ของนังเด็กเปรตซูเฉี่ยนเฉี่ยนนั่นไงล่ะ!”ถังเทียนซินหัวเราะออกมา“ไอ้หนุ่ม แกนี่มันอยู่ดีไม่ว่าดี ดันรนหาที่ตายแท้ๆ”“พี่ รีบฆ่ามันซะเลยดีกว่า อย่างนี้ยาแก้บาดเจ็บก็จะได้กลายเป็นของเราไปเลย!”“ถึงตอนนั้นก็มีแต่ครอบครัวเราเท่านั้นที่ผลิตยาออกมาได้ ร้านสมุนไพรซูเหวยก็คงได้แค่ดูพวกเราร่ำรวยอยู่เฉยๆ ไม่สามารถทำอะไรได้”เหตุผลที่ถังเทียนเหลียงหัวเราะแสยะก่อนหน้านี้ก็เพราะเรื่องนี้แหละแต่เดิมสองพี่น้องยังเป็นกังวลอ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 853
“ไม่อย่างนั้น แกจะได้รู้จักกับคำว่า อยากมีชีวิตอยู่ก็ไม่ได้ อยากตายก็ไม่สมหวัง!”ถังเทียนเหลียงก็ร้องตะโกนขึ้นมาเช่นกันว่า “ไอ้หนุ่ม วันนี้แกต้องตายแน่!”ซูเทียนคั่วยังคงทำสีหน้าสบายๆ พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกผิดว่า “คุณลั่ว ขอโทษที่ทำให้คุณต้องมาเห็นเรื่องตลกแบบนี้!”“ไม่เป็นไรครับ บ้านไหนจะไม่มีคนไม่เอาไหนบ้าง เป็นเรื่องธรรมดามาก” ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างใจกว้างเดิมทีลั่วอู๋ฉางก็แค่หวังดีอยากปลอบใจเขาสักเล็กน้อย แต่ดูเหมือนซูเทียนคั่วจะยิ่งเจ็บปวดใจกว่าเดิม!เพราะคนไม่เอาไหนในครอบครัวของเขามันมีเยอะเกินไปลูกชายแท้ๆ โง่เขลาแถมยังเป็นคนอ่อนแอ ยอมอ่อนข้อให้กับคนมีอำนาจ ร่วมกันทำเรื่องชั่วจนถูกซูเทียนคั่วขับไล่ออกจากตระกูลลูกเขยแท้ๆ ก็ยังเป็นแบบนี้อีก ช่างไร้คุณธรรมเสียจริงๆซูเทียนคั่วไม่รู้ว่าในชาติก่อนเขาทำบาปอะไรไว้ ถึงถูกฟ้าดินลงโทษเช่นนี้“ไอ้หนุ่ม ฉันบอกให้แกคุกเข่ายอมแพ้โดยดี แกได้ยินไหม?” ถังเทียนซินตะโกนออกมาอย่างเกรี้ยวกราดลั่วอู๋ฉางยกมือขึ้นแล้วโยนของบางอย่างออกมา“ตึง!”มันคือเหรียญตราทองคำสี่ชิ้น ที่สลักลายเมฆมังกรอย่างงดงามตรงกลางมีอักษร “ถัง” แบบตัวอักษรโบ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1
"หมอเทวดา ได้โปรดคิดใหม่อีกครั้ง!""เพื่อผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ท่านยอมทอดทิ้งตำแหน่งที่สูงศักดิ์จริง ๆ เหรอ?""ด้วยสถานะของท่าน เพียงท่านพยักหน้า นางแบบระดับโลก นักแสดงหญิงยอดนิยม หรือต่อให้เป็นเจ้าหญิงของประเทศ ก็จะต่อแถวมาปรนนิบัติท่านถึงเตียงนะครับ"เรือนจำเมืองจิงไห่แห่งที่ 1 เป็นเรือนจำระดับสุดยอดที่กักขังเหล่าวายร้ายระดับโลกและคนชั่วในวงการธุรกิจในตอนนี้ที่หน้าประตูเหล็ก ชายชราในชุดเสื้อคอจีนกำลังขอร้องอ้อนวอนชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าชายชราผู้นี้คือเหลยเทียนสงหัวหน้าแก๊งนักธุรกิจในประเทศหัวเซี่ย ควบคุมเส้นทางเศรษฐกิจหลายช่องทาง เพียงแค่ประโยคเดียวก็สามารถทำให้เศรษฐกิจของประเทศล่มสลายได้ในทันที และมีชื่อเสียงในเรื่องความโหดเหี้ยมไม่ไว้หน้าใครเพื่อที่จะตามหาลั่วอู๋ฉางให้รักษาโรคและช่วยชีวิต เหลยเทียนสงเป็นฝ่ายยอมเข้ามารับโทษที่หลงตัน ในที่แห่งนี้ สถานการณ์แบบนี้พบเห็นได้บ่อยมากและด้านหลังชายชรา ผู้คุมและนักโทษทั้งหมดในเรือนจำ คุกเข่าข้างเดียว เรียงตัวกันเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส แสดงสีหน้ามีความหวัง ไม่อยากให้เขาจากไปเพียงเพราะว่าชายหนุ่มคนนี้ ลั่วอู๋ฉางนอกจากสถานะนักโทษแ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 2
"มาสายเหรอ?"ลั่วอู๋ฉางประหลาดใจเล็กน้อย มองทอดสายตาไปก็ว่างเปล่าภาพที่เขาคาดคิดไม่ได้ปรากฏขึ้น หยางหว่านอวี่ไม่ได้ทำเหมือนกับตอนก่อนที่จะเข้าคุก ที่มอบอ้อมกอดที่อบอุ่นที่สุดให้เขา ในช่วงเวลาแรกที่เขาออกจากคุกแต่เขาไม่ได้ใส่ใจ ขับรถช้าหน่อยปลอดภัยกว่าเขายืนอยู่ตรงนั้น รอคอยอยู่เงียบ ๆจนกระทั่งพระอาทิตย์ตก ฝนโปรยลงมาเป็นระยะรถคันหนึ่ง ถึงได้ขับมาจากปลายถนนช้า ๆรถจอดลงด้านข้าง ลั่วอู๋ฉางรีบเดินเข้าไปหาแต่ทว่า คนที่ลงจากรถกลับไม่ใช่หยางหว่านอวี่ภรรยาของเขา แต่เป็นจ้าวเหม่ยอวิ๋นเพื่อนสนิทของเธอ“เหม่ยอวิ๋น ทำไมถึงเป็นเธอ หว่านอวี่ล่ะ?” ลั่วอู๋ฉางรู้สึกแปลกใจจ้าวเหม่ยอวิ๋นกางร่ม เดินเข้ามาด้วยใบหน้าเฉยเมย “ประธานหยางไม่มา ฉันเป็นเลขาของเธอ นี่คือสิ่งที่ประธานหยางให้ฉันเอามาให้นาย”เธอเปิดแฟ้มเอกสารออก แสดงไปตรงหน้าลั่วอู๋ฉางสัญญาหย่าร้าง!ตัวอักษรใหญ่ ๆ สี่ตัว ทิ่มแทงดวงตาอย่างมากลั่วอู๋ฉางนิ่งอึ้ง จากนั้นยิ้มกริ่ม “อย่าล้อเล่นแบบนี้ รีบให้หว่านอวี่ออกมาเถอะ!”ใบหน้าที่เย็นชาของจ้าวเหม่ยอวิ๋นเผยความดูถูกออกมาแวบหนึ่ง พูดอย่างไม่แยแส “ไม่มีคนล้อเล่นกับนาย! ลั่วอู๋ฉาง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 3
หยางหว่านอวี่กลับจะคบกับมัน นี่มันเป็นการเหยียดหยามกันอย่างมากในตอนนี้รถเบนซ์คันหนึ่งขับมา ร่างงามลงมาจากรถ ใบหน้าประณีตสวยงามสุด ๆ ชุดทำงานแบรนด์เนมเข้ารูปจนเห็นรูปร่างที่งดงาม ขาเรียวยาวตรงดิ่งทั้งสองข้างที่ดึงดูดสายตาเป็นพิเศษออร่าที่เหนือกว่าคนทั่วไปของเธอ เหมือนกับราชินี ทำให้ผู้คนตกตะลึงช่วงเวลาสี่ปี ไม่เพียงไม่ได้ทิ้งร่องรอยของการเวลาใด ๆ ไว้บนใบหน้าของเธอ ในทางกลับกันยังเพิ่มความเป็นผู้ใหญ่ของผู้หญิงที่แข็งแกร่งอีกด้วย“เสี่ยวอวี่……”ลั่วอู๋ฉางสีหน้าเผยความดีใจอย่างอดไม่ได้ สาวเท้าเดินเข้าไปหาหยางหว่านอวี่ถอยหลังไปหนึ่งก้าวด้วยสัญชาตญาณ และหลบสายตา “ขออภัย ธุรกิจรัดตัวมาช้าไปหน่อย เลขาจ้าว จัดการเรื่องเสร็จเรียบร้อยแล้วเหรอ?”ท่าทางเย็นชา กีดกันผู้คนออกไปไกลเป็นหลายพันไมล์จ้าวเหม่ยอวิ๋นสีหน้าประหม่า รีบกางร่มเดินเข้าไป “ฉันกำลังดำเนินการอยู่……อ่อใช่ ประธานหยาง คุณมีนัดกับคุณชายหวังไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงมีเวลามาที่นี่?”“ไม่กระทบหรอก จัดการเรื่องทางนี้เสร็จก็จะไปตามนัด”สายตาของหยางหว่านอวี่ถึงได้มองไป เห็นลั่วอู๋ฉางที่เสื้อผ้าเปียกชุ่ม เธอเผยสีหน้าซับซ้อนขึ้นมาก่อน แ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 4
หย่าร้างสำเร็จ!แต่หยางหว่านอวี่สังเกตเห็น ตัวเองไม่ได้ดีใจขนาดนั้นเหมือนอย่างที่คิดไว้แต่เธอยังต้องรักษาท่าทางแข็งกร้าวเอาไว้ พูดว่า "มีแต่คนอ่อนแอถึงจะเห็นศักดิ์ศรี และเกียรติที่ไม่มีค่าสำคัญขนาดนั้น ตอนนี้นายปฏิเสธ จะต้องเสียใจภายหลังแน่นอน"“ของพวกนี้ฉันเก็บเอาไว้ให้นาย คิดได้เมื่อไหร่ ก็มาหาเลขาจ้าวได้ทุกเมื่อ”ลั่วอู๋ฉางผิดหวังอย่างถึงที่สุด หันหลังเดินจากไปมองดูแผ่นหลังที่ค่อย ๆ ไกลออกไป หัวใจที่เย็นชาของหยางหว่านอวี่เหมือนกับถูกทิ่มแทง พูดด้วยความสับสน “เหม่ยอวิ๋น ฉันทำแบบนี้……ถูกหรือผิดนะ?”“ถูกอยู่แล้ว เพียงแค่เตะสิ่งกีดขวางออกไป คุณถึงจะแสดงความมุ่งมาดปรารถนาออกมาได้ตามอำเภอใจ กลายเป็นผู้หญิงแกร่งที่อยู่จุดสูงสุด ส่วนลั่วอู๋ฉางก็แค่คนต่ำต้อย ไม่มีสิทธิ์แม้แต่เงยหน้ามองคุณด้วยซ้ำ เก็บเอาไว้มีแต่จะเป็นตัวถ่วงคุณ” จ้าวเหม่ยอวิ๋นพูดอย่างมั่นใจหยางหว่านอวี่ไม่พูดจา แต่กลับมีความรู้สึกเหมือนสูญเสียสิ่งสำคัญที่สุดไป เธอเหม่อลอยอยู่ที่เดิมจ้าวเหม่ยอวิ๋นเห็นแบบนี้ รีบเปลี่ยนเรื่องพูด “ฉันสืบถามถึงคุณเกาของเกาซื่อกรุ๊ปได้ เธออยู่ที่กลางเมือง คุณติดที่ไม่ได้เจอตัวจริงของเธอ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 5
เกาชิงเหยียนแทบจะร้องไห้ เธอพูดทั้งน้ำตา “ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่ได้รับการช่วยเหลือจากท่าน คุณพ่อทำตามคำแนะนำของท่านและเปลี่ยนแนวทางของเขา ละทิ้งพฤติกรรมชั่วเหล่านั้น เปลี่ยนไปทำธุรกิจที่ถูกต้องตามกฎหมาย”"ทุกปีเขาจะนำเงินห้าพันล้านบาทออกมาทำการกุศล สร้างสถานเด็กกำพร้าและโรงเรียนประถม ช่วยเหลือกลุ่มคนที่รายรับน้อยกับผู้ที่ไม่มีกำลังทรัพย์รักษาโรค"“พ่อของฉันเปลี่ยนแปลงไปแล้วจริง ๆ ค่ะ หมอเทวดาลั่วต้องช่วยเขานะคะ เพียงแค่คุณยอมรักษา ตระกูลเกายินยอมมอบโสมพันปีให้!”หลายวันมานี้ เกาชิงเหยียนไม่ลังเลที่จะใช้จ่ายเงินหลายแสนบาท เชิญหมอที่มีชื่อเสียงรักษาอาการให้พ่อ แต่สุดท้ายต่างก็ล้มเลิกกลางคันมีวันหนึ่งที่เธอนึกขึ้นได้กะทันหัน อาการของพ่อเมื่อสามปีก่อนแย่ยิ่งกว่านี้ แต่ประหลาดตรงที่เขาออกไปรอบหนึ่งก็หายแล้ว เกาฉี่เฉียงบอกว่าตัวเองโชคดี หายป่วยเอง ทำอย่างขอไปทีเกาชิงเหยียนไม่เชื่ออยู่แล้ว เพราะว่าหลังจากที่พ่อกลับมา นิสัยก็เปลี่ยนไปอย่างมาก เหมือนกับเปลี่ยนไปคนละคนจนกระทั่งเกาชิงเหยียนเปิดตู้เซฟออก ได้รู้เรื่องนี้จากบันทึกของพ่อ ถึงได้เข้าใจทันทีผู้มีฝีมือมีกฎเกณฑ์เยอะ เป็นเรื่องป
บทล่าสุด
