โรงแรมแกรนด์คริสตัลพาเลซในทางเดินชั้นสิบหก ถัดไปก็เป็นห้องบิสสิเนสสวีทสาวน้อยในชุดทำงานที่มีตาสีแดงนั่งยองๆ บนพรมและเช็ดน้ำตาร้องไห้เสียใจมาก แต่พยายามควบคุมตัวเองไม่ให้ส่งเสียงออกมาเธอร้องไห้เป็นสายฝน ทำให้คนรู้สึกสงสาร"เวรกรรมจริงๆ! ผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ ผู้ชายเลวก็ยอมทำร้ายได้ ไม่มีเหตุผลจริงๆ"ป้าทำความสะอาดโรงแรมสองคนกำลังกระซิบอยู่ไม่ห่าง"เธอว่า ผู้หญิงคนนี้คงไม่ได้ถูกผู้ชายเลวทำให้ท้องโต แล้วหายตัวไปนะ?""เป็นไปได้มาก ไม่อย่างนั้นเธอจะเสียใจขนาดนี้ได้ยังไง!""น่าสงสารมากจริงๆ ไม่รู้ว่าเป็นลูกสาวของใคร ถูกทำให้เสียใจขนาดนี้ อย่าคิดสั้นทำอะไรโง่ๆ เลยนะ"ในขณะนี้ ประตูห้องบิสสิเนสสวีทก็เปิดออก"เฉี่ยนเฉี่ยน"ลั่วอู๋ฉางเดินออกไปพร้อมกับขมวดคิ้ว "คุณเป็นอะไรไป? เกิดอะไรขึ้น?"ต้องรู้ว่าตอนที่ซูเทียนคั่วป่วยหนักและใกล้ตายในวันนั้น ซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่ได้ร้องไห้เสียใจขนาดนี้"ฮือฮือ... ศิษย์พี่..."ซูเฉี่ยนเฉี่ยนยืนขึ้นกระโจนเข้าในอ้อมแขนของเขา ร้องไห้สะอึกสะอื้นว่า "ขอโทษศิษย์พี่ คุณไม่ได้นอนทั้งคืน เฉี่ยนเฉี่ยนไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนคุณ แต่ฉันไม่มีที่ไปแล้วจริงๆ"ลั
"ดูพวกเขามากขึ้น ถือว่าพวกเราแพ้แล้ว!"สาวน้อยพยักหน้าเหมือนหญิงสาวกำลังจิกข้าว " เฉี่ยนเฉี่ยนฟังศิษย์พี่!""งั้นก็ยิ้มให้ศิษย์พี่ดูหน่อย!" ลั่วอู๋ฉางยิ้มก่อนซูเฉี่ยนเฉี่ยนยิ้มแย้มแจ่มใส แต่น้ำตาในเบ้าตาไหลออกมาอย่างไม่น่าพอใจลั่วอู๋ฉางหยิบทิชชู่ขึ้นมาเช็ดน้ำตาของเธออย่างระมัดระวังแล้วพูดว่า "ผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ ยิ้มแล้วยิ่งสวยขึ้น"สาวน้อยหน้าแดงอายจนก้มหัวลงแต่ปัญหาก็มาอีกทันที"พวกเขาไม่เห็นด้วยกับยาแก้บาดเจ็บ แต่จะส่งเสริมยาหุยเทียนตันอย่างจริงจัง"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า "ยิ่งกว่านั้น พวกเขายังไล่อาจารย์ออกจากคณะกรรมการอีกด้วย ฉันไม่เพียงแต่ล้มเหลวในการช่วยให้อาจารย์พลิกชะตาเท่านั้น แต่ยังลงเอยด้วยการอยู่ก้นหม้ออีกด้วย""ถ้าอาจารย์รู้แล้ว จะผิดหวังแค่ไหน!"เห็นได้ชัดว่าเธอโยนความรับผิดชอบทั้งหมดให้กับตัวเองต้องรู้ว่าตัวซูเฉี่ยนเฉี่ยนเองก็ยังเป็นเด็กอยู่ไหล่ที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ ได้รับแรงกดดันที่ไม่ควรได้รับในวัยนี้"ต่อให้ไม่มีเรื่องนี้ พวกเขาก็จะหาเหตุผลอื่นมาไล่อาจารย์หญิงออก"ลั่วอู๋ฉางกล่าวด้วยรอยยิ้ม "ผลลัพธ์ถูกกำหนดมาตั้งนานแล้ว มันเป็นเพ
แน่นอนว่าถ้าซูเฉี่ยนเฉี่ยนสามารถทำเรื่องนี้ให้สำเร็จได้ ก็จะมีความรู้สึกภาคภูมิใจเป็นอย่างมาก ในขณะเดียวกัน ก็จะได้มีคำชี้แจงต่ออาจารย์เย่ปิงเหยาต่อให้ล้มเหลวก็ไม่สำคัญ ยังมีลั่วอู๋ฉางคอยรับผิดชอบส่วนที่เหลืออยู่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกำลังยุ่งอยู่กับการติดต่อเพื่อน เรื่องเศร้าในอดีตก็ถูกลืมไปจนหมดสิ้นแล้ว“เสี่ยวเสวี่ย เรื่องนี้มันเป็นไปได้จริงหรือ?”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่กำลังติดต่อกับเพื่อนคนหนึ่งพูดว่า “ฉันไม่รู้จักคุณหม่าด้วยซ้ำ ถ้าจู่ ๆ ไปปรากฎตัวในงานฉลองวันเกิดของเธอ จะไม่ทำให้เธอรู้สึกไม่ดีหรือ?”“ฉันว่าไม่เป็นงั้นหรอก! ในฐานะที่เป็นเจ้าของงานวันเกิด ถ้าได้เห็นทั้งเพื่อนเก่าและเพื่อนใหม่มารวมตัวกันก็ควรดีใจสิถึงจะถูก”เพื่อนคนนั้นพูดต่อ “อย่างไรก็ตาม เธอกับคุณหม่าอายุเท่ากัน น่าจะคุยกันได้ง่ายหน่อยไม่ใช่หรือไง!”“ก็ดีกว่าที่เธอจะไปพูดคุยเรื่องการร่วมมือกันกับเถ้าแก้หม่าด้วยตัวเอง แบบนี้ความยากน่าจะน้อยลงหน่อย”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว เธอยังอายุน้อยมาก และไม่รู้ว่าจะสามารถขอพบกับเถ้าแก่หม่าได้หรือไม่ต่อให้ได้พบกันแล้ว เขาก็อาจจะไม่เชื่อคำของหญิงสาวอายุน้อยอย่างเธอ“เอ
เมื่อคิดได้ว่าลั่วอู๋ฉางวางกับดักให้เขาอับอาย เย่ชิงหยุนก็โกรธมากถ้าลั่วอู๋ฉางเป็นแค่ยาจกคนหนึ่ง เย่ชิงหยุนคงจะรู้สึกดีกว่านี้แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าลั่วอู๋ฉางเป็นคนที่มีบัตรเครดิตวงเงินเป็นพันล้าน ข้อได้เปรียบของเย่ชิงหยุนในฐานะลูกหลานตระกูลมหาเศรษฐีก็หายไปอย่างสิ้นเชิงแม้เย่ชิงหยุนจะเป็นคนรวย แต่อย่าพูดถึงเงินจำนวนพันล้านเลย แม้แต่ร้อยล้านเขาก็ไม่มีด้วยซ้ำถึงแม้ว่าเขาขับรถหรูราคาเกินยี่สิบล้าน ใช้ของฟุ่มเฟือยมูลค่าหลายล้านตั้งแต่หัวจรดเท้า แต่ทั้งหมดนี้เป็นเพียงการประโคมรูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้นแม้ว่าตอนนี้เขาจะเป็นผู้รับผิดชอบสูงสุดของโครงการยาหุยเทียนตัน แต่เงินทุนในมือที่เขาสามารถใช้หมุนเวียนได้มีราว ๆ สิบแปดล้านเท่านั้นเขาใช้ชีวิตด้วยเงินจากครอบครัวทุกเดือน และไม่มีรายได้อื่นไม่นานมานี้ เขาใช้เงินจำนวนมหาศาลเพื่อซื้องูพิษ และตอนนี้ยอดเงินคงเหลือในบัญชีส่วนตัวของเขาเรียกได้ว่าน่าตกใจเลยทีเดียวแล้วตอนนี้ข้อได้เปรียบเพียงอย่างเดียวก็หมดไป ซึ่งเย่ชิงหยุนไม่สามารถยอมรับได้“หนึ่งพันล้าน นี่คือค่าหัวของเขา!”เย่เหวยซิงยิ้มเยาะแล้วพูดว่า “สองพันล้าน นอกจากรีบจัดการให้มันต
หน้าตาสู้ไม่ได้ จึงแต่งหน้าแต่งตัวมาประชันถ้าแต่งหน้าแต่งตัวแล้วยังไม่พอ ก็ใช้เครื่องประดับมาเสริม!ถังเจียเจียที่ประโคมอัญมณีมาแบบจัดเต็มและการแต่งกายที่โดดเด่นของเธอ ทำให้เธอเป็นที่สนใจของทุกคนทันทีที่เธอลงจากรถฤดูหนาวทางตอนเหนือนั้นหนาวจัดมาก สาว ๆ คนอื่น ๆ ตัวสั่นจากความหนาวเย็นทั้งที่อยู่ในชุดกระโปรงยาว เสื้อผ้าที่คลุมอย่างดี และผ้าพันคอขนสัตว์ถังเจียเจียกลับสวมชุดราตรีเปลือยหลัง และกระโปรงยาวของเธอผ่าถึงต้นขา หากเธอเดินก้าวเท้าให้กว้างอีกหน่อย คงได้เห็นไปถึงไหนต่อไปดูเหมือนเธอจะชอบความรู้สึกของการเป็นจุดสนใจถังเจียเจียเชิดหน้าและเดินเข้าไปในโรงแรมภายใต้สายตาที่ร้อนแรงนับไม่ถ้วนซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่รีบร้อน เธอรอเพื่อนรักของเธอ เสี่ยวเสวี่ย นำบัตรเชิญมาให้“เสี่ยวเสวี่ย เธอเป็นเพื่อนรักของฉันจริง ๆ!”หลังจากได้รับบัตรเชิญ ชูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดด้วยใบหน้าขอบคุณ “อากาศหนาวขนาดนี้ยังอุตส่าห์มา ถ้าไม่ใช่เพราะบัตรเชิญที่เธอหามาได้ ฉันคงเข้าไปไม่ได้หรอก”“ฉันบอกแล้วไง ว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน!”เสี่ยวเสวี่ยเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุด และเติบโตมากับซูเฉี่ยนเฉี่ยน เธอกล่าว “ฉันจะอยู่แถว
แขกรับเชิญที่แต่งหน้าจัด สวมเสื้อผ้าแหวกนู่นเปิดนี่ และทำท่าทีเหมือนผีเสื้อสังคม เห็นได้ชัดว่านี่เป็นความพยายามที่จะขโมยจุดเด่นจากเจ้าของงาน“คนตระกูลถัง ลูกสาวของถังเทียนเหลียง แม่ของเธอชื่อซูหมิงหยา มาจากตระกูลซู”ไม่บ่อยนักที่นางฟ้าอย่างหม่าอวี่เฟยจะถามอะไรเขา ดังนั้น เย่ชิงหยุนจึงพูดทุกอย่างที่เขารู้ทันที “ผมได้ยินมาว่าสองแม่ลูกนั่นขาดทุนย่อยยับในตลาดค้าส่งวัตถุดิบยาเมื่อคืนวาน”“ทุ่มเงินสามสิบล้านเพื่อประมูลเห็ดหลินจืออายุนับศตวรรษ ได้ยินว่าถังเจียเจียจะใช้เป็นของขวัญวันเกิดลูกสาวเศรษฐีบางคน คุณลองทายดูสิว่าผลเป็นยังไง?”เย่ชิงหยุนเลิกคิ้วด้วยความตื่นเต้นในขณะที่เขาอธิบายเหตุการณ์ประหลาดนี้อย่างละเอียด“จากที่คุณพูด ดูเหมือนว่าคนที่ชื่อถังเจียเจียนั่นจะไม่ได้ฉลาดนัก” หม่าอวี่เฟยกล่าวอย่างเหยียดหยามเย่ชิงหยุนพยักหน้าไม่หยุด “แน่นอนอยู่แล้ว! ลูกสาวที่คลอดมาจากหญิงโง่ซูหมิงหยา จะดีเด่ได้สักเท่าไหร่เชียว!”“แล้วของสำคัญมูลค่าพันล้านนั่น โดนสองแม่ลูกนั่นมองว่าเป็นขยะ แค่ล้านเดียวก็ปล่อยประมูลแล้ว”“หลังจากนั้นยังกลับคำ คิดจะแย่งกลับมาต่อหน้าคนตั้งมากมาย เกือบจะทำลายชื่อเสียงขอ
“ซูเฉี่ยนเฉี่ยน?”หม่าอวี่เฟยขมวดคิ้วอย่างสงสัยถังเจียเจียพูดอย่างเร่งรีบ “ใช่ค่ะ เธอเป็นคนที่พาผู้ชายป่าเถื่อนไปก่อปัญหาเมื่อคืนนี้! ไม่เช่นนั้นล่ะก็ เห็ดหลินจือแดงทองมูลค่าหนึ่งพันล้านนั้นก็ต้องเป็นของคุณหม่าแล้ว”ความโลภฉายแววขึ้นมาในดวงตาของหม่าอวี่เฟย และเธอก็หัวเราะ พลางพูดว่า “งั้นหรือ เธอไม่เสียดายหรือ?”“แน่นอนสิคะ!”ถังเจียเจียพูดอย่างเด็ดขาด “นั่นน่ะ เดิมทีฉันจะซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดคุณหม่า ทั้งเมืองอัน ฉันมองว่ามีแค่คุณหม่าที่มีคุณสมบัติจะเป็นเจ้าของเห็ดหลินจือทองแดง”แม้ว่าถังเจียเจียจะไม่ใช่คนฉลาด แต่เธอก็เคยชินกับเรื่องแบบนี้จากที่บ้านมาตั้งแต่เด็ก เธอคุ้นเคยกับการเห็นคนที่ประจบประแจงพ่อแม่ของเธอ ดังนั้นคำชมเชยจึงออกมาจากปากของเธอได้อย่างง่ายดายอย่างไรเสีย เห็ดหลินจือทองแดงก็ได้ตกเป็นของลั่วอู๋ฉางไปแล้ว ดังนั้นถังเจียเจียจึงไม่คิดเสียดายถ้าจะมอบมันให้คุณหม่าด้วยวิธีนี้ นอกจากจะช่วยให้เธอสร้างความประทับใจที่ดีต่อคุณหม่าแล้ว เธอยังสามารถใส่ร้ายซูเฉี่ยนเฉี่ยนไปพร้อมกันอีกด้วยยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว แล้วจะรีรออะไรล่ะ?“ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเป็นคนจากบ้านเล็กของตระ
“คิดออกแล้ว!”ความคิดแวบขึ้นมาในใจของหม่าอวี่เฟย และเธอก็พูดขึ้น “ถังเจียเจีย ฉันจะให้โอกาสเธอชดเชยความผิดพลาด”“ถ้าแค่เธอทำสำเร็จ ไม่เพียงแต่ฉันจะไม่เอาเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ แต่ฉันยังจะยอมให้เธอมาเป็นเพื่อนของฉันด้วย”“จริงหรือคะ?”ถังเจียเจียตื่นเต้นมากจนลืมเรื่องที่เธอเพิ่งโดนตบไปเสียสนิท ดวงตาของเธอเป็นประกายแล้วพูดว่า “คุณหม่า บอกมาได้เลยค่ะ”“จะให้ฉันขึ้นไปบนภูเขาแห่งดาบหรือลงไปในทะเลเพลิง แต่ฉัน ถังเจียเจีย สัญญาว่าจะไม่กระพริบตา!”หม่าอวี่เฟยยิ้มอย่างน่ากลัว “ถ้างั้นก็ลงมือเลย”ไม่นานนัก ถังเจียเจียก็มาขวางทางซูเฉี่ยนเฉี่ยน“อะไรคะ?” ซูเฉี่ยนเฉี่ยนดูตื่นตัวความขัดแย้งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก่อน ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่ามันเป็นเรื่องน่าละอาย ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจึงเริ่มระแวงถังเจียเจียมากขึ้น“น้องสาว ช่วยฉันหน่อยสิ”ถังเจียเจียพูดอย่างกังวล “เอาเครื่องสำอางเธอมาให้ฉันใช้หน่อย ฉันต้องเติมหน้าด่วนเลย”ตอนนั้นเอง ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ตระหนักได้ว่าใบหน้าของถังเจียเจียมีรอยแดง และเครื่องสำอางบนหน้าเธอก็เลือนไปบ้าง“แล้วของเธอล่ะ?” ซูเฉี่ยนเฉี่ยนถามถังเจียเจียยิ้มอย่างข