LOGINShare
บทที่ 558
Related chapters
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 559
หานเซียงหยุนโกรธขึ้นมาทันที "คนดูอยู่เยอะแยะ ยังกล้าแก้ตัวกับฉัน นายไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาใช่ไหม!""ใครก็ได้มาหักขาทั้งสองข้างของเขาให้ฉัน!"พูดจบเธอก็ผลักชิวเทียนฉือออกไปลูกน้องชายฉกรรจ์สองคน จับแขนของเจียงข่ายเกอไม่ให้ขยับเขยื้อนอีกคนถือไม้เบสบอลยกขึ้นสูงเล็งไปที่ขาขวาของเขาเจียงข่ายเกอกลัวจนฉี่จะราดทันที รีบตะโกนเสียงดังว่า "ผมพูด ผมพูดทั้งหมด อย่าเพิ่งลงมือ!""ถุงน้ำดีของคุณชิว ไม่มีความเสียหายที่ชัดเจน การตรวจก่อนหน้านี้ผิดพลาด..."หานเซียงหยุนเบิกตากว้าง "งั้นนายยังผ่าตัดอีกเหรอ? สิ่งที่ถูกคุณตัดออก มันคืออะไรกันแน่?""ต่อมที่ไม่สำคัญเล็ก ๆ ไม่ส่งผลกระทบใด ๆ ต่อสุขภาพ หลังจากตัดแล้วก็สามารถหลีกเลี่ยงโรคในอนาคตได้ เรียกได้ว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว..."เจียงข่ายเกออธิบายอย่างหน้าด้าน"บ้านนายสิ! สามีของฉันเกือบถูกนายฆ่าแล้ว แต่นายยังกล้าพูดอย่างไร้ยางอายว่ามันไม่มีผลกระทบอะไรเลย!" หานเซียงหยุนโกรธมากในที่สุดชิวเทียนฉือก็เข้าใจที่มาที่ไปของเรื่องนี้ เขายิ่งเข้าใจสภาพร่างกายของตัวเองในตอนนี้มากขึ้นยาช่วยชีวิตเม็ดนั้น แม้จะดึงเขากลับมาจากประตูนรกได้ แต่ถึงอย่างไ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 560
"อะไรนะ?"หานเซียงหยุนได้ยินคำพูดของลั่วอู๋ฉางก็ไม่พอใจทันทีในความเห็นของเธอ ตัวเองไม่ได้สงสัยในตัวคุณที่ยังเด็กขนาดนี้ ทักษะทางการแพทย์ผ่านไม่ผ่าน นี่ถือเป็นความไว้วางใจที่ยิ่งใหญ่แล้ว!ตราบใดที่สามารถรักษาสามีของฉันได้ ตระกูลชิวของเราจะไม่ลังเลที่จะสร้างชื่อให้กับคุณซึ่งเป็นหมอหนุ่มเลยนอกจากนี้ตระกูลชิวของเราดูเหมือนขาดเงินเหรอ?ดูเหมือนจะไม่สามารถจ่ายค่ารักษาให้คุณได้เหรอ?หานเซียงหยุนระงับความโกรธและฝืนยิ้ม "ก็ดี พูดกันให้รู้เรื่องก่อนก็ดี จะได้ไม่ทะเลาะกันภายหลัง!""ค่ารักษาคุณสามารถเรียกได้ตามใจชอบ ขอแค่สามารถรักษาสามีของฉันได้ ไม่ว่าคุณจะต้องการเท่าไหร่ ตระกูลชิวของเราก็สามารถจ่ายได้!""คุณลั่ว ฉันจำได้ว่าครั้งที่แล้วที่คุณเสนอขอหญ้าสวนแหยนกับเถ้าแก่ชิวใช่ไหม?" เลขาถามลั่วอู๋ฉางพยักหน้า"หญ้าอะไร?" หานเซียงหยุนถามเลขาอธิบายว่า "พี่สาว คือหญ้าสวนแหยน!""น่าจะเป็นของสะสมชิ้นหนึ่งของพี่เขย พี่เขยน่าจะรู้""ขอแค่สามารถรักษาสามีของฉันให้หายได้ อย่าว่าแต่ชิ้นเดียว แม้แต่สิบชิ้นร้อยชิ้น ก็ไม่มีปัญหา!" หานเซียงหยุนตัดสินใจโดยตรงใจใหญ่แบบนี้เลย!หานเซียงหยุนสมกับเกิดม
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 561
"เนื่องจากสถานการณ์ครั้งนี้พิเศษ ผมสามารถให้เวลาพวกคุณหนึ่งสัปดาห์ในการชําระค่ารักษา""ถ้าเลยเวลา จะต้องรับผิดชอบผลที่ตามมาเอง!"เจ็ดวัน เพียงพอที่ตระกูลชิวจะคำนวณจำนวนทรัพย์สินของตระกูลได้อย่างชัดเจนหานเซียงหยุนทนไม่ไหวอีกต่อไปและระเบิดออกมาทันที "เจ้าหนู ฉันทนนายมานานแล้ว!""นายยังเด็กขนาดนี้ ฉันยังไม่สงสัยเลยว่านายหลอกลวง ให้โอกาสนายรักษาสามีที่สูงส่งของฉัน แต่นายกลับผลัดแล้วผลัดออีก แถมยังเรียกร้องอะไรที่มากเกินไปขนาดนี้อีก?""คิดว่าตระกูลชิวของเรารังแกง่ายจริง ๆ เหรอ? งั้นนายก็คิดผิดมหันต์แล้ว!""ฉันจะบอกความจริงนาย บ้านฉันอยู่ในวงการนักเลง หาเรื่องฉัน วันนี้นายอย่าคิดว่าจะได้อยู่ดีเลย"ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างสีหน้าไร้อารมณ์ว่า "งั้นก็ไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้ว ลาก่อน"พูดจบเขาก็หันหลังจะไปขึ้นรถ"อย่า คุณลั่วรอเดี๋ยว!"เลขาตะโกนและเริ่มปลอบหานเซียงหยุนทันที "พี่สาว เงินสำคัญหรือชีวิตของพี่เขยสำคัญ?""ด้วยความรักของคุณสองคน ตราบใดที่สามารถรักษาพี่เขยให้หายได้ อย่าว่าแต่ทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของตระกูลเลย ถึงแม้จะเอาทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลชิวออกมา พี่ก็จะไม่กะพริบตาเลยใช่ไหม?"ห
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 562
"อะไรนะ?""หมายความว่าไง?"สิ่งที่ลั่วอู๋ฉางพูดนั้นไม่เพียงแต่ทำให้หานเซียงหยุนสับสนแม้แต่เจียงข่ายเกอซึ่งเป็นหมอมืออาชีพก็ยังสับสนกับสิ่งที่เขาได้ยิน ท่าทางเหมือนหมามองดาวเจียงข่ายเกอเป็นศัลยแพทย์และเชี่ยวชาญด้านแพทย์ตะวันตก แน่นอนว่าฟังไม่เข้าใจ"คนไข้เป็นเพราะจิตวิญญาณมีปัญหา ทำให้พลังวิญญาณรั่วไหลออกมา จึงมีอาการเจ็บปวดที่ซี่โครงด้านขวา" ลั่วอู๋ฉางพูดเจื้อยแจ้วเจียงข่ายเกอโต้กลับทันทีว่า "แต่ผู้ป่วยสีหน้าเหลือง คลื่นไส้ อาเจียนและอาการไม่ดี สิ่งเหล่านี้เป็นอาการของโรคถุงน้ำดี""อาการภายนอกเท่านั้น! คุณได้ทำการผ่าตัดไปแล้ว ถุงน้ำดีของผู้ป่วยมีปัญหาหรือเปล่า คุณไม่รู้อยู่แก่ใจเหรอ?" ลั่วอู๋ฉางโต้กลับเจียงข่ายเกอกลายเป็นใบ้ทันทีหานเซียงหยุนเหลือบมองเจียงข่ายเกอ แม้ว่าจะไม่ได้พูดอะไร แต่เจียงข่ายเกอก็ยังเข้าใจความหมายของเธอหมอเถื่อน!เจียงข่ายเกอรู้สึกละอายใจมากจึงรีบหน้าลงแม้ว่าสิ่งนี้สามารถพิสูจน์ได้ว่าลั่วอู๋ฉางเก่งกว่าเจียงข่ายเกอ แต่หานเซียงหยุนก็ไม่ได้เห็นด้วยอย่างเต็มที่กับคำพูดของเขาเนื่องจากสิ่งที่เรียกว่าจิตวิญญาณนั้นมีอยู่จริงหรือเปล่า?แม้ว่าจะมีอยู่จร
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 563
กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือมีโอกาสเพียงครั้งเดียวเท่านั้นหากไม่สำเร็จ ผู้ป่วยต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยท่ามกลางสายตาที่ประหลาดใจของคนกลุ่มหนึ่ง ลั่วอู๋ฉางราวกับเมฆที่ร่องลอย เข็มทองเล่มสุดท้ายปักลงไปก่อนที่เขาจะเข้ามา ชิวเทียนฉือก็ตกอยู่ในอาการหมดสติเพราะป่วยหนักมีสีหน้าซีดและหายใจอ่อนแอเมื่อเข็มทองเส้นสุดท้ายกลับคืนสู่ตำแหน่ง สีหน้าของชิวเทียนฉือก็ดีขึ้นด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าสีเลือดกลับมาก่อน สุดท้ายสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นสีแดงถ้าไม่ใช่เพราะเขานอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย ข้าง ๆ มีอุปกรณ์ทางการแพทย์ต่าง ๆ วางอยู่ ทุกคนจะคิดว่าเขาไม่ได้ป่วยเลย แค่หลับปกติเท่านั้น!การเปลี่ยนแปลงนี้ชัดเจนมากน่าทึ่งมากจริง ๆ!ร่องรอยความกังวลและการดูถูกเหยียดหยามครั้งสุดท้ายของหานเซียงหยุนได้หายไปอย่างไร้ร่องรอยมานานแล้วตอนนี้เธอเหลือความคิดเดียวในใจ!หากมีคนเดียวในโลกที่สามารถรักษาสามีของตัวเองได้ ต้องเป็นคุณลั่วคนนี้คนเดียวเท่านั้นหากแม้แต่คุณลั่วยังไม่สามารถรักษาให้หายได้ ชิวเทียนฉือก็สมควรตายในขณะที่ทุกคนยังคงถอนหายใจอยู่ ชิวเทียนฉือก็ลืมตาแล้วดวงตาสองข้างเป็นประกาย!นี่คือคนที
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 564
หานเซียงหยุนกลับไม่ได้ไปเอาหญ้าสวนแหยนเลยทันที แต่มายืนยันอาการของสามีก่อน "คุณลั่ว ร่างกายของสามีฉัน ไม่มีปัญหาแล้วจริง ๆ เหรอ?""นอกจากรอยผ่าตัดที่ท้องแล้ว ด้านอื่นก็ไม่มีปัญหา"ลั่วอู๋ฉางไม่ได้ให้การรับประกันหลังการขายเหมือนหมอคนอื่น ๆเพราะไม่จำเป็น!มังกรลั่วออกมา พญายมล่าถอย!ประโยคนี้รับประกันได้ดีที่สุดหานเซียงหยุนพยักหน้าและกล่าวว่า "โอเค เชิญท่านรอสักครู่"พูดจบเธอก็หันหลังและจากไป"ยังอึ้งกันอยู่ทำอะไร ทำความสะอาดสิ่งที่ไร้ประโยชน์เหล่านี้ออกไป!"ชิวเทียนฉือมองอุปกรณ์ทางการแพทย์ที่มีราคาแพงเหล่านั้น แสดงสีหน้าหงุดหงิดมาก ในคำพูดนั้นมีสองความหมายสิ่งที่ไร้ประโยชน์ไม่ใช่แค่สิ่งเหล่านี้เท่านั้น แต่ยังมีพวกเจียงข่ายเกอด้วยนี่เท่ากับเป็นความอัปยศอดสูอย่างมากสำหรับเจียงข่ายเกอ ผู้ที่ซึ่งมักจะคิดว่าตัวเองเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับสูงแต่เจียงข่ายเกอไม่โกรธเลย กลับมีความโชคดีเต็มหน้าเป็นโชคดีของเจียงข่ายเกอจริง ๆ ที่สามารถหนีจากเสืออย่างหานเซียงหยุนไปได้โชคดีที่หานเซียงหยุนจากไปก่อน ถ้าเรื่องนี้ปล่อยให้เธอจัดการ เจียงข่ายเกอไม่ตายก็ต้องหนังถลอก"เสี่ยวเสวี่ย รีบเสิร์ฟ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 565
"ผิดคำพูด นี่คือความซื่อสัตย์ของคุณใช่ไหม?" ลั่วอู๋ฉางถามกลับชิวเทียนฉือหน้าแดงและอธิบายว่า "แม้ว่าหญ้าสวนแหยนจะมีค่า แต่มูลค่าของเช็คนี้เกินกว่านั้นมากไม่ใช่เหรอ?""ไม่ใช่ว่าผมผิดคำพูด แต่มีบางอย่างเกิดขึ้น หญ้าสวนแหยนให้คุณไม่ได้แล้ว...""ผมไม่อยากอธิบายอะไรมาก เพราะเช็คใบนี้เพียงพอที่จะชดเชยความสูญเสียทั้งหมดของคุณ ในเมื่อไม่ได้เสียเปรียบ คุณจะคิดอะไรอีกล่ะ?""ชายหนุ่ม จิตใจต้องเปิดกว้างหน่อย อย่าคิดเล็กคิดน้อยในเรื่องเล็กน้อย ไม่เช่นนั้นคุณจะไปได้ไม่ไกล!"การผิดคำพูดโดยไม่ให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลนั้นก็มากเกินไปแล้ว!ยังกลับมาล้างสมองลั่วอู๋ฉางอีก ท่าทางแบบผมหวังดีกับคุณการกระทำของชิวเทียนฉือสามารถอธิบายได้ว่าไร้ยางอายเท่านั้น"ผมบอกแล้วว่าผมต้องการหญ้าสวนแหยน" ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างเย็นชาด้วยน้ำเสียงที่ไม่ให้มีข้อสงสัยชิวเทียนฉือดูเหมือนจะไม่พอใจเล็กน้อย เลิกคิ้วแล้วพูดว่า "หนุ่มน้อย ทำไมไม่ฟังคำแนะนำเลยล่ะ?""เห็นได้ชัดว่าคุณเอาเปรียบผม แล้วคุณยังจะไม่พอใจอะไรอีกล่ะ?""คนเราต้องรู้จักสำนึกบุญคุณ ไม่ควรโลภมากเดี๋ยวลาภจะหาย!""การเอาเปรียบนี้คุณเก็บไว้เองเถอะ ผมไม่สนใจ!"
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 566
เป็นครูที่ดี?เห็นได้ชัดว่าชิวเทียนฉือเอาความดีเข้าตัวเอง!คนไร้ยางอายมักจะอ้างว่าหวังดีกับผู้อื่น ใช้วิธีนี้เพื่อกำจัดความรู้สึกผิดของตนเองในมุมมองของชิวเทียนฉือ ตัวเองได้ทุ่มเทเงินพันล้านอย่างกล้าหาญ ลั่วอู๋ฉางควรยอมรับด้วยความยินดีและขอบคุณความเอื้ออาทรของเขาแน่นอน ถ้าลั่วอู๋ฉางไม่ยอมรับ ก็ใช้วิธีอื่น "ช่วย" ให้เขายอมรับข่มขู่?ทำคุณบูชาโทษ?ถีบหัวส่ง?ไม่มีอยู่เลย โอเค!เห็นได้ชัดว่าเป็นการช่วยสอนวัยรุ่นคนหนึ่งให้รู้จักความเป็นคน เป็นการทำความดีที่ยิ่งใหญ่พอลั่วอู๋ฉางโตขึ้น จะตระหนักถึงความตั้งใจที่หวังดีของเขาแน่นอนสำหรับตอนนี้ ลั่วอู๋ฉางจะสามารถเข้าใจได้ไหม ชิวเทียนฉือไม่สนใจเลยย้อนกลับไปที่สิบกว่านาทีก่อน ชิวเทียนฉือมาที่คลังสมบัติ ถามหานเซียงหยุนภรรยาของเขาว่าทำไมนานขนาดนี้แล้วยังไม่ได้หญ้าสวนแหยนอีกหานเซียงหยุนกลับบอกว่าหญ้าสวนแหยนได้มอบให้คนอื่นไปแล้ว!เพิ่งส่งไปเมื่อกี้เองไม่รอให้ชิวเทียนฉือถาม เธอก็พูดถึงอีกเรื่องด้วยความโกรธนั่นก็คือลั่วอู๋ฉางเสนอขอเอาทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของชิวเทียนฉือเป็นค่ารักษาพยาบาลและหญ้าสวนแหยนก็อยู่ในนั้นด้วยชิวเทียนฉือโก
Latest chapter
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1059
ชวีซานตัวไม่กล้าขัดขืน ได้แต่ทำตามคำสั่งเมื่อทุกคนมาถึงภูเขาด้านหลัง ฟ้าก็เริ่มสางแล้วเบื้องหน้าคือเหวลึกที่ขวางทางอยู่ลั่วอู๋ฉางผูกปลายเชือกด้านหนึ่งไว้กับเสา แล้วสะพายเชือกที่มัดรวมกันไว้บนหลัง ก่อนพยักหน้าให้ทุกคน"มีปัญหาอะไรไหม?"ลั่วอู๋ฉางถามอาวุโสที่มีใบหน้าฟกช้ำดำเขียวคนนั้นอาวุโสรีบตอบ "ไม่มีปัญหาครับ!"ลั่วอู๋ฉางกระโดดขึ้นด้วยเท้าข้างเดียว ตัวเขาลอยขึ้นสูงก่อนเหาะตรงไปยังอีกฟากของหน้าผาเมื่อเหาะไปได้ครึ่งทาง ร่างของลั่วอู๋ฉางก็เริ่มร่วงลงเมื่อคำนวณจากมุมนี้ เขาแทบไม่มีโอกาสไปถึงอีกฝั่งเลยทันใดนั้น นกอินทรียักษ์ตัวหนึ่งก็โฉบมาจากด้านข้างอาวุโสคนเมื่อกี้ยืนอยู่ริมหน้าผาและเป่านกหวีดเรียกอินทรีอินทรียักษ์กางปีก ลั่วอู๋ฉางเหยียบลงบนหลังมันหนึ่งที ทิศทางที่กำลังร่วงพลันเปลี่ยนเป็นลอยขึ้นเสี้ยววินาทีต่อมา เขาก็ลงถึงริมหน้าผาอีกฝั่งอย่างมั่นคงจากนั้นก็ทำแบบเดิม ผูกปลายเชือกฝั่งนี้ไว้กับเสาอีกข้าง"เจ้าสำนักชวี สั่งคนของท่านให้เริ่มได้แล้ว!" ซูเทียนคั่วออกคำสั่งอย่างไม่ไว้หน้าชวีซานตัวไม่ใช่ไม่เคยคิดจะเล่นงานตอนที่ลั่วอู๋ฉางกำลังข้ามหน้าผาเขาเคยคิดจะสั่ง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1058
คำกล่าวอย่างมั่นใจของลั่วอู๋ฉางดังก้องไปทั่วสำนักใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้มหากเป็นเมื่อก่อน ใครกล้าพูดกับหัวหน้าสำนักพวกเขาเช่นนี้ คงไม่ต้องรอให้ชวีซานตัวเอ่ยปาก สมาชิกระดับล่างก็พร้อมจะซัดมันจนหมอบไปแล้วต่อหน้าประตูสำนักงานใหญ่ จะปล่อยให้คนมาพูดจาโอ้อวดได้อย่างไร?แต่สถานการณ์ตอนนี้คือ ลั่วอู๋ฉางไม่เพียงแต่พูด เขายังทำลายประตูใหญ่ของพวกเขาและทำร้ายคนไปอีกหลายสิบคนด้วยแน่นอนว่าจำนวนนี้ไม่ได้ตายตัวถ้าคนอื่นกล้าบุกเข้าไปอีก ลั่วอู๋ฉางจะไม่ปรานี และยินดีที่จะช่วยเพิ่มจำนวนผู้บาดเจ็บให้พันธมิตรบู๊ลิ้มอีกด้วย"แก...ปากกล้านักนะ!"ชวีซานตัวในฐานะหัวหน้าแห่งบู๊ลิ้ม ไม่อาจเสียศักดิ์ศรีด้วยการยอมแพ้ง่าย ๆทั้งๆ ที่ความจริง ในใจเขานั้นกลับตื่นตระหนกจนแทบควบคุมไม่อยู่อาวุโสทั้งแปดร่วมมือกันยังเอาชนะไม่ได้!ถึงแม้ตอนฝึกซ้อมปกติ ชวีซานตัวจะเคยชนะพวกเขามาแล้วก็เถอะแต่ใช้นิ้วโป้งเท้าคิดก็ยังรู้เลยว่า เป็นอาวุโสทั้งแปดแกล้งอ่อนข้อให้ถ้าสู้จริง ชวีซานตัวไม่มีทางได้เปรียบหรอกแต่ลั่วอู๋ฉางกลับทำได้!นี่แสดงให้เห็นว่า ความสามารถของเขาเหนือกว่าชวีซานตัวมากถ้ายอมแพ้ต่อหน้าสมาชิกบู๊ลิ้มมา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1057
เขาไม่อยากให้ใครพูดถึงเรื่องนี้ โดยเฉพาะต่อหน้าสาธารณชน"อาวุโสทั้งแปดของสภาผู้อาวุโสอยู่ที่ใด?"ดวงตาของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความโกรธ พร้อมตะโกนออกคำสั่งอย่างดุดัน"ข้าน้อยอยู่ที่นี่!"อาวุโสทั้งแปดคนตอบรับออกมาพร้อมกัน"คนผู้นี้ทำลายประตูสำนักของเรา ทำร้ายศิษย์ของเรา จงสังหารมันตรงนี้เดี๋ยวนี้ เพื่อเป็นตัวอย่าง!" ชวีซานตัวกัดฟันกล่าวอาวุโสทั้งแปดคนตอบพร้อมกันอีกครั้ง "รับทราบ ท่านเจ้าสำนัก!""ฆ่า!"ทั้งแปดคนล้วนเป็นผู้มีวิชาระดับปรมาจารย์ใหญ่มีฝีมือไม่ธรรมดา!ในสำนักใหญ่ ทั้งด้านสถานะและพลังฝีมือ พวกเขาเป็นรองเพียงชวีซานตัวเท่านั้นเมื่อทั้งแปดร่วมมือกัน แม้แต่วีรบุรุษในตำนานก็ยากที่จะเอาชนะพวกเขาได้พวกเขาร่วมมือกันอย่างเข้าขา ล้อมลั่วอู๋ฉางไว้ตรงกลาง และออกกระบวนท่าสังหารทุกอย่างใส่เขาถ้าเป็นคนอื่น คงถูกพวกเขาสับเป็นชิ้นๆ ไปแล้วแต่ลั่วอู๋ฉางกลับไม่สะทกสะท้านใดๆ เพียงแค่ส่งกระแสจิต"วึ้ง!"คาถาป้องกันตัวปล่อยแสงสีทองออกมา ขัดขวางการโจมตีทั้งหมดไว้"อะไรกัน?"ชวีซานตัวเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อในสายตาของเขา ต่อให้ลั่วอู๋ฉางเก่งแค่ไหน แต่ก็ยังเป็น
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1056
ท่ามกลางความมืด มีร่างคนจำนวนมากพุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วเมื่อพวกเขาเห็นชัดเจนแล้วว่าประตูทางเข้าซึ่งเป็นหน้าตาของพันธมิตรบู๊ลิ้มถูกทำลาย กลายเป็นซากปรักหักพัง พวกเขาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที"ใครกันที่กล้าบ้าบิ่นถึงขนาดนี้!""บังอาจมาพังประตูใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้ม รนหาที่ตายแล้ว!""จะเป็นใครก็ช่าง แต่แน่ๆ คงไม่ใช่คนดีหรอก สับมันเป็นชิ้นๆ ก่อนค่อยว่ากัน!"กลุ่มคนที่โกรธแค้นเห็นร่างหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าซากปรักหักพัง"ไอ้หนุ่ม แกเห็นไหมว่าใครเป็นคนทำ?"คนตาไวมองเห็นว่าเป็นเงาของชายหนุ่มจึงรีบถามออกไปทันที"ขอเตือนไว้ก่อน เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ รีบพูดสิ่งที่นายเห็นออกมาทั้งหมก ไม่งั้นนายเองก็ต้องเดือดร้อนด้วย!"ลั่วอู๋ฉางยืนอย่างสงบพลางตอบว่า "เห็น""รีบบอกมาว่าใคร!" คนกลุ่มนั้นร้องถามขึ้นพร้อมกันลั่วอู๋ฉางตอบอย่างไม่รีบร้อนว่า "ก็ฉันไง!""อะไรนะ?!"คนกลุ่มนั้นเบิกตาโต ความโกรธที่ปรากฏบนใบหน้าชัดเจนยิ่งกว่าความตกใจ"ไอ้หนุ่ม นี่ไม่ใช่เวลามาอวดเก่ง คิดว่าเราจะเชื่อแกหรือไง?""รีบบอกมาว่าใครเป็นคนทำ ไม่งั้นจะถือว่าแกเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดด้วย!""ให้โอกาสสุดท้าย รีบพูด ไม่งั้นพวกเร
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1055
ซูเทียนคั่วกังวลขึ้นมาทันที ขณะที่ปกป้องซูเฉี่ยนเฉี่ยนหลานสาว เขาก็ตะโกนเสียงดังขึ้นว่า "เจ้าสำนักชวี นี่คือวิธีการต้อนรับแขกของพันธมิตรบู๊ลิ้มหรือ?""หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ไม่กลัวคนในยุทธภพจะหัวเราะเยาะหรือ?"ชวีซานตัวไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย "อย่างพวกนายเนี่ยนะ? เรียกว่าแขกได้ด้วยหรือ?"เมื่อต้องเผชิญหน้ากับจำนวนคนที่มากกว่าหลายเท่า อีกทั้งสายตาที่จับจ้องมาอย่างอาฆาต ทั้งสามคนไม่สามารถต่อกรได้เลยไม่นานพวกเขาก็ถูกจับตัวได้!"ชวีซานตัว การที่คุณทำเช่นนี้ ไม่กลัวว่าศิษย์ของเทพอวี้อย่างราชันมังกรลั่วเทียนจะมาหาเรื่องหรือ?" ซูเทียนคั่วพูดขณะดิ้นรนชวีซานตัวไม่สนใจแม้แต่น้อย "ถ้าเขากล้าหาญมาที่นี่ ฉันจะให้เขาลิ้มรสชาติของการต้องเป็นนักโทษเช่นกัน!""ศิษย์ที่ถูกสอนโดยตาแก่แบบนั้น คงไม่ใช่คนดีสักเท่าไรหรอก พอดีเลย จะได้ให้เขาชดใช้หนี้แทนตาแก่นั่นและพวกแกไปพร้อมกัน!""ราชันมังกรลั่วเทียนอะไรกัน แค่เด็กหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆ จะมีอะไรพิเศษนัก?""ตัวเขาไม่อายก็ช่างเถอะ แต่ยังกล้าไปหาคนมาคุยโวแทนตัวเอง คิดจะดังจากการสร้างกระแสเช่นนี้ คิดว่าบู๊ลิ้มเป็นที่สำหรับเล่นขายของหรือไง ฝันไปเถ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1054
พูดของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความหยาบคายใบหน้าสวยของเย่ปิงเหยาเริ่มบึ้งตึง แต่เพราะนี่เป็นถิ่นของอีกฝ่าย เธอจึงไม่อาจโต้ตอบได้ชวีหลิงหานคือน้องสาวของชวีซานตัว ทั้งสองคนมีอายุห่างกันมากกว่ายี่สิบปีหลังจากชวีหลิงหานเกิดได้ไม่นาน พ่อแม่ของเธอก็เสียชีวิตจากอาการป่วย ก่อนสิ้นใจได้ฝากให้ชวีซานตัวช่วยเลี้ยงดูน้องสาวที่ยังเป็นแค่ทารกแรกเกิดชวีซานตัวเลี้ยงดูน้องสาวด้วยความยากลำบาก จนเธอเติบโตขึ้นมาเป็นหญิงสาวที่งดงามยิ่ง ทั้งยังมีพรสวรรค์จนได้รับความสนใจจากคนในบู๊ลิ้มมีผู้คนมาสู่ขอเธอมากมายจนทำให้ประตูบ้านตระกูลชวีแทบพังในขณะที่ชวีซานตัวกำลังเลือกคู่ครองให้น้องสาวจนตาลาย และวาดฝันว่าเธอจะได้แต่งงานกับตระกูลใหญ่โตความฝันกลับพังทลาย!ชวีหลิงหาน หญิงสาวผู้แสนงดงาม กลับถูกชายแก่อัปลักษณ์คนหนึ่งมาชิงตัวไป!ในตอนแรก ชวีซานตัวคิดว่าน้องสาวของเขายังไร้เดียงสา และถูกชายชั่วหลอกลวงเขาคิดว่าเพียงแค่พูดจาโน้มน้าวด้วยความรักและเหตุผล น้องสาวจะกลับตัวกลับใจแต่ผลกลับเป็นตรงกันข้าม!ชวีหลิงหานไม่เพียงแต่ไม่สำนึกในสิ่งที่ทำ แต่กลับรักชายแก่คนนั้นอย่างหัวปักหัวปำ และพูดคำพูดไร้สาระอย่างเช่นรักจน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1053
พูดตามตรง ลั่วอู๋ฉางก็มีใจอ่อนนิดหน่อยทุกครั้งที่ต้องต่อสู้กับพวกกระจอก เขามักจะคิดถึงหูเยว่ซีอย่างมากเป็นถึงจักรพรรดินีแห่งชิงชิว แต่เขากลับใช้งานเหมือนลูกน้องปลายแถวประเด็นสำคัญคือ หูเยว่ซีไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังเต็มใจช่วยอย่างยินดีอีกด้วย"ไม่ได้"ความมีเหตุผลเอาชนะความหุนหัน ลั่วอู๋ฉางพูดพร้อมขมวดคิ้ว "เธอต้องอยู่เฝ้าบ้าน มีแต่แบบนี้ ฉันถึงจะวางใจได้"หูเยว่ซีทำหน้าหงอย: "ก็ได้!"ลั่วอู๋ฉางหัวเราะ "เธอว่านอนสอนง่ายขนาดนี้ ต้องให้รางวัลสักหน่อยแล้ว""รางวัลอะไร?" จิ้งจอกน้อยถามอย่างตื่นเต้น ดวงตาทั้งสองส่องประกายวิบวับทันทีลั่วอู๋ฉางหยิบลูกแก้วพญานาคออกมาจากกระเป๋าแล้วพูดว่า "ก่อนหน้านี้สัญญาว่าจะให้ของขวัญเธอ ตอนนี้ถึงเวลาทำตามสัญญาแล้ว"หูเยว่ซีตาเป็นประกายอีกครั้ง "ลูกแก้วพญานาค!"ถ้าเป็นเมื่อก่อน ลูกแก้วพญานาคระดับนี้เธอคงไม่แม้แต่จะชายตามองด้วยซ้ำแค่มองนานหน่อย ก็ถือเป็นการดูหมิ่นคำว่า "จักรพรรดินีแห่งชิงชิว" แล้ว!แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน หลังจากถูกขังอยู่ในแหวนมานานถึงพันปี เพิ่งจะได้อิสรภาพคืนมา พลังลดลงไปมากและร่างกายก็อ่อนแอสุดขีดนี่คือช่วงเวลาที่เธอต้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1052
หวงผู่เจิ้งซิ่นย่อมไม่พอใจแน่!คนเป็นครูยังล้มเหลว แต่ศิษย์กลับทำสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรกถ้าไม่ใช่บังเอิญ แล้วมันคืออะไร?ลั่วอู๋ฉางไม่ตอบอะไร จากนั้นก็หยิบคริสตัลสวรรค์ก้อนที่สองมาไม่นานก็ทำสำเร็จอีกครั้ง!หวงผู่เจิ้งซิ่นเบิกตากว้าง ประหลาดใจราวกับเห็นเทพเจ้าส่วนใบหน้าของหูเยว่ซีก็เต็มไปด้วยความชื่นชมมากขึ้นเรื่อยๆ"ลองอีกครั้งสิ!" หวงผู่เจิ้งซิ่นยังคงไม่ยอมแพ้คราวนี้ ลั่วอู๋ฉางไม่ทำตามเขาอีกต่อไป เขาเก็บแท่งคริสตัลสวรรค์ที่เหลือทันที"หมายความว่าไง?" หวงผู่เจิ้งซิ่นถามตาโตลั่วอู๋ฉางลุกขึ้นเดินออกไป ทิ้งคำพูดไว้โดยไม่หันกลับมา "ขอบคุณนะ!""เดี๋ยวสิ นายแน่ใจแล้วเหรอว่านายเข้าใจทั้งหมด?"หวงผู่เจิ้งซิ่นรีบไล่ตามไป "ถ้าไม่สำเร็จล่ะ ฉันจะได้ช่วยหาสาเหตุไง!""ไม่จำเป็นแล้ว ถ้านายท่านของฉันคิดว่าไม่มีปัญหา มันก็ไม่มีปัญหาแน่" หูเยว่ซีขวางเขาไว้ พร้อมพูดอย่างหนักแน่นในตอนนี้ สีหน้าหวงผู่เจิ้งซิ่นเต็มไปด้วยความซับซ้อนศิษย์ที่เก่งเกินไปทำให้ครูรู้สึกอับอาย"ไหนว่าราชันมังกรลั่วเทียนก็เป็นแค่คนธรรมดา เขาเป็นปีศาจชัดๆ!"หวงผู่เจิ้งซิ่นยอมแพ้อย่างหมดท่า พูดอย่างเศร้าๆ "คิดว่า
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1051
หวงผู่เจิ้งซิ่นเชิดคอขึ้น พยายามทำสีหน้าให้ดูปกติที่สุดเพื่อปกปิดความเขินอายของตัวเองเนื่องจากการสาธิตเมื่อครู่นั้นจบลงด้วยความล้มเหลวแม้ว่าเขาจะรู้วิธี แต่เพราะไม่ได้ปฏิบัติมาเป็นเวลานาน ความผิดพลาดจึงถือเป็นเรื่องปกติ"หาว..."หูเยว่ซีอ้าปากหาวครั้งใหญ่ ราวกับเปลือกตาถูกกดด้วยน้ำหนักมหาศาลใช่แล้ว เธอง่วงจริงๆ!การสอนของหวงผู่เจิ้งซิ่นทำให้เธอง่วงได้สำเร็จส่วนเนื้อหาที่พูดในภายหลัง แทบไม่ได้เข้าหัวของหูเยว่ซีเลย ผ่านหูซ้ายออกหูขวา ไม่มีอะไรในหัวเลย"พวกคุณ...ทำต่อไปเลย!"หูเยว่ซียืดแขนบิดขี้เกียจ และส่งสัญญาณให้ทั้งคู่ไม่ต้องสนใจเธอสิ่งนี้ทำให้หวงผู่เจิ้งซิ่นรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวมาก!รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าฉาดใหญ่!การทำให้นักเรียนง่วงถือเป็นเรื่องที่น่าอับอายอยู่แล้ว ที่สำคัญคือการสาธิตของตัวเองยังล้มเหลวอีกด้วย"ไม่เป็นไร ฉันขอลองเอง" ลั่วอู๋ฉางเสนอตัวขึ้นอย่างกล้าหาญ"คุณจำทั้งหมดได้แล้วเหรอ?"หวงผู่เจิ้งซิ่นพูดด้วยสีหน้าจริงจังทันที "อย่าเพิ่งรีบร้อนปฏิบัติเลย ลองทบทวนสิ่งที่ฉันพูดสักรอบก่อน มีจุดไหนที่ไม่เข้าใจก็ถามให้แน่ชัด แล้วค่อยลงมือ"เพราะจำนวนของแท่งค
