เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 475
บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 476
ห้องวงจรปิด ชั้นล่างของเรือสำราญหลิ่วซือหยินดูเหมือนคนเข้าถึงยากตามปกติ"คุณหนู เราตรวจสอบกล้องวงจรปิดแล้ว นอกจากคุณลั่วเองแล้ว ไม่มีบุคคลที่สองเข้าออกห้องของเขา" ลูกเรือคนหนึ่งกล่าวด้วยน้ำเสียงเคารพหลิ่วซือหยินขมวดคิ้ว "คุณแน่ใจเหรอ?""แน่ใจมากครับ!"ลูกเรือกล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นใจ "ผมตรวจสอบกล้องวงจรปิดตั้งแต่ก่อนที่แขกจะขึ้นเรือจนถึงเมื่อกี้ รับรองว่าไม่ผิดพลาด"ในเวลานี้ ลูกเรืออีกคนชี้ไปที่หน้าจอแสดงผลแล้วพูดว่า "คุณหนูรีบดู คุณลั่วออกมาแล้ว!"ในภาพ ลั่วอู๋ฉางอุ้มสุนัขสีขาวตัวเล็ก ๆ เดินออกจากห้องตัวเอง"ผมไม่ได้โกหกคุณใช่ไหม!"ลูกเรือรีบพูดว่า "เขาเป็นคนเดียวที่อยู่ในห้องตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่มีข้อผิดพลาด"หลิ่วซือหยินรู้สึกสับสนมากเมื่อคืนเธอนอนไม่หลับ คิดเรื่องจุดประสงค์ในการยืมเสื้อผ้าของลั่วอู๋ฉางอยู่ตลอดเวลาคิดไปคิดมา มีเพียงคำอธิบายเดียวที่สมเหตุสมผลที่สุดนั่นคือลั่วอู๋ฉางซ่อนผู้หญิงคนหนึ่งไว้ในห้องผู้หญิงที่มีรูปร่างคล้ายกับหลิ่วซือหยิน!ไม่อย่างนั้นเขาจะยืมเสื้อผ้าให้ใครล่ะ?เพื่อตอบสนองความความต้องการแบบโรคจิตที่บอกใครไม่ได้?เป็นไปไม่ได้!ใครจะโง่พอที
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 477
"โดยเฉพาะอาการช็อก ตราบใดที่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น คุณก็จะเหลือชีวิตเพียงวันเดียวแล้ว"ชิวเทียนฉือขมวดคิ้วและตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า "ขอบคุณที่เตือน""ยาเม็ดนี้คุณรับไว้ มันสามารถช่วยชีวิตคุณได้ในช่วงเวลาวิกฤติ" ลั่วอู๋ฉางพูดแล้วยื่นกล่องเล็ก ๆ มาให้ชิวเทียนฉือไม่ได้ยื่นมือออกไป แต่ขยิบตาให้เลขา"มีน้ำใจแล้ว ขอบคุณคุณลั่ว" เลขากลับสุภาพมากแต่ชิวเทียนฉือไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง หากลั่วอู๋ฉางไม่ได้แสดงความแข็งแกร่งอย่างมากเมื่อคืนนี้ ชิวเทียนฉือก็คงไม่มองเขาด้วยซ้ำตอนนี้เขาก็แค่ทำตามมารยาทเท่านั้นสำหรับคำพูดของลั่วอู๋ฉาง เขายิ่งไม่เชื่อแม้แต่คำเดียว เข้าหูซ้ายทะลุหูขวา"ในช่วงเวลาวิกฤติคุณสามารถโทรหาคุณหนิงได้ เขาหาผมเจอ"ลั่วอู๋ฉางเห็นแล้วพูดจบประโยคสุดท้ายก็จากไปทันทีคนเราก็เป็นแบบนั้น ไม่เห็นโรงศพไม่หลั่งน้ำตา ไม่ชนกำแพงไม่หันกลับชิวเทียนฉือไม่พอใจมาก รอลั่วอู๋ฉางเดินจากไปไกลแล้วก็พึมพำว่า "คิดว่าตัวเองสำคัญมากเหรอ?""หมอชื่อดังมากมายฉันไม่ใช้ ใช้นาย?""ยังต้องโทรหานายด้วย เรื่องแบบนี้จะไม่มีวันเกิดขึ้น!"ชิวเทียนฉือเดินก้าวใหญ่จากไป เลขาขมวดคิ้วและเก็บกล่องเล็ก ๆ ไว้ในกระเป
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 478
"นี่คือลวดหนาม!"ภายใต้แสงไฟส่องจากรถ ถนนปูด้วยลวดหนามหลายร้อยอัน หนามแหลมคมกระพริบแสงที่เย็นชาลวดหนามเหล่านี้ได้มีการพ่นทรายบนพื้นผิวดั งนั้นจึงไม่สะท้อนแสงและไม่สามารถมองเห็นได้ในระยะไกลเมื่ออยู่ใกล้มากเท่านั้นจึงจะโดนไฟหน้าจับได้ต้องรู้ว่านี่คือทางด่วนด้วยความเร็วหนึ่งร้อยยี่สิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง กว่าจะเห็นมันก็สายเกินไปแล้วโชคดีที่คนขับตอบสนองอย่างรวดเร็วและเหยียบเบรกอย่างหนักลวดหนามที่ใกล้ที่สุดได้ติดกับล้อรถแล้ว ถ้าไปข้างหน้าอีกหนึ่งเซนติเมตร ยางก็จะลั่วโดยตรงยางแตกบนทางด่วน เป็นเรื่องที่อันตรายอย่างยิ่งแม้แต่รถโรลส์-รอยซ์ คัลลิแนนซึ่งขึ้นชื่อในเรื่องความปลอดภัยก็ไม่สามารถต้านทานการทำลายล้างของลวดหนามมากมายขนาดนี้ได้"อึก!"หนิงหงถูกลืนน้ำลายและมองดูคนขับด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำชมและขอบคุณ "ทำได้ดีมาก!"ลวดหนามมากมายขนาดนี้ พวกมีคนจงใจทำแน่ ๆ!หนิงหงถูเพิ่งรู้ตัวและไม่ทันได้เอ่ยปากเตือนทุกคน ก็มีคนชุดดำสวมหน้ากากจำนวนมากรุมออกมาจากทั้งสองฝั่งถนน"แย่แล้ว มีการซุ่มโจมตี!"รถที่ตามมา ผู้ติดตามเปิดประตูลงมาอย่างรวดเร็ว เพื่อปกป้องรถโรลส์-รอยซ์ คัลลิแนน"ปกป้อ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 479
"ไม่สายไม่สาย ใช่ไหมพ่อ?" หนิงซินถงถามด้วยรอยยิ้มหนิงหงถูมีสีหน้ากระอักกระอ่วนเล็กน้อย เพราะต่อหน้าผู้คนมากมาย เขาจำเป็นต้องรักษาบารมีในฐานะหัวหน้าตระกูล กลืนน้ำลายแล้วพูดว่า "มาถูกเวลาพอดี"สายตาของพี่เฟยจ้องไปที่ลั่วอู๋ฉางอย่างรวดเร็วนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาทั้งสองได้พบกัน ลั่วอู๋ฉางไปรักษาโรคที่ตระกูลหนิงครั้งที่แล้ว ไม่ได้เจอผู้หญิงคนนี้"ท่านนี้ก็คือคุณลั่วที่รักษาอาการป่วยของคุณหนูหนิงใช่ไหม?" พี่เฟยยิ้มและดูเหมือนจะขอบคุณการช่วยเหลือของลั่วอู๋ฉางลั่วอู๋ฉางพยักหน้า "ผมเอง!""ขอบคุณค่ะคุณลั่ว ถ้าไม่ใช่คุณ คุณหนูของฉันจะต้องตกอยู่ในอันตรายจริง ๆ และผลที่ตามมาจะร้ายแรงมาก"พี่เฟยยื่นมืออย่างกระตือรือร้นและก้าวสองก้าวไปหาลั่วอู๋ฉางอย่างรวดเร็วลั่วอู๋ฉางไม่มีนิสัยชอบจับมือกับคนอื่น ซึ่งทำให้พี่เฟยรู้สึกอับอายเล็กน้อยและยังคงทำท่ายื่นมือต่อไปหนิงซินถงแนะนำ "อาจารย์ พี่เฟยคนนี้เป็นผู้คุ้มกันของครอบครัวเรา และอยู่ในตระกูลหนิงมาห้าปีแล้ว"ลั่วอู๋ฉางเห็นแก่หน้าของสาวน้อยจึงยื่นมาขวาออกมาพี่เฟยสีหน้าดีใจรีบจับมือทันที"ขอบคุณค่ะคุณลั่ว..."ปากของเธอขอบคุณ แต่ดวงตากลับมีเจ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 480
"หยุด ห้ามทำอะไรบุ่มบ่าม!"หนิงหงถูสั่งเสียงดัง เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างลั่วอู๋ฉางกับพี่เฟย ดังนั้นต้องทำความเข้าใจก่อนแต่วินาทีต่อมาหนิงหงถูก็ตกตะลึงสิบกว่าคนที่พี่เฟยพามานี้ ไม่ฟังคำสั่งของหัวหน้าตระกูลอย่างเขาเลยพวกเขาชักมีดสั้นออกมาจากเอวและฟันไปที่ลั่วอู๋ฉาง"ฆ่า!"หนิงซินถงก็ตกใจเช่นกัน ปฏิกิริยาแรกของเธอคือรีบไปปกป้องอาจารย์ลั่วอู๋ฉางย่อมไม่ให้โอกาสเช่นนี้กับเธอแน่นอน!แม้ว่าหญิงสาวจะดูดซับพลังของเทพปกรณัมผ่านการกลั่นและถึงระดับที่น่าตกใจ แต่เนื่องจากขาดทักษะศิลปะการต่อสู้ จริง ๆ แล้วเป็นประเภทที่มีพลังแต่ไม่มีความสามารถแม้ว่าจะเป็นเพียงนักบู๊โบราณระดับเริ่มต้น เธออยากสู้ชนะก็ยังยากนับประสาอะไรกับคนนักสิบ มีดเป็นสิบเล่ม วิ่งเข้ามาหาที่ตายลั่วอู๋ฉางยกมือขึ้น เข็มเงินจำนวนสิบกว่ากันก็กลายเป็นแสงเย็นชา"ฉับฉับ..."พวกมันทิ้งร่องรอยไว้ในอากาศ โจมตีนักฆ่าเหล่านี้อย่างแม่นยำทันใดนั้นฉากนั้นก็ดูเหมือนจะถูกหยุดไว้สิบกว่าคนยังคงบุกโจมตีและโบกมีดไว้ ใบหน้าของพวกเขามีการแสดงออกที่ดุร้ายมาก แขนขาแข็งทื่อไม่สามารถขยับได้จริง ๆ แล้ว การรับมือกับพวกลูกกระจ๊อกแบ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 481
หนิงหงถูโกรธมาก "ทำไม?""ห้าปีที่ผ่านมา ผมคิดว่าผมดีกับคุณไม่น้อย ทำไมคุณถึงเลือกที่จะทรยศล่ะ?"พี่เฟยหุบยิ้ม "หนิงหงถู หยุดพูดคำเสแสร้งแบบนี้ได้แล้ว!""ระหว่างนายกับฉันแค่ต่างคนต่างได้สิ่งที่ต้องการเท่านั้น ฉันชอบนายที่มีเงินและฐานะ นายชอบฉันที่เด็กและสวย ดังนั้นฉันไม่เป็นหนี้อะไรนาย!""และฉันก็ไม่ได้ทรยศนาย แค่ฆ่าคนนอกคนหนึ่งเท่านั้น นายมีสิทธิ์อะไรมากล่าวหาฉัน?"ทันใดนั้นหนิงหงถูก็โกรธมาก "คุณลั่วคือคนที่ช่วยชีวิตถงถง คุณฆ่าเขา ต่างอะไรกับการฆ่าผม?""พูดมา ใครเป็นคนส่งคุณมาใกล้ชิดผม และใครเป็นคนบอกให้คุณลอบสังหารคุณลั่ว?"พี่เฟยหัวเราะเยาะเย้ย ท่าทางไม่กลัวอะไรเลย "นายรู้แล้วจะทำอะไรได้? ยังไงไอ้หมอนี่ก็ต้องตายอยู่แล้ว!""ภารกิจของฉันเสร็จสิ้นแล้ว นายอยากฆ่าก็ฆ่าเลย ต้องพูดมากทำไม!""คุณ…" ปากของหนิงหงถูสั่นด้วยความโกรธเห็นได้ชัดว่าเขารักผู้หญิงใจร้ายคนนี้มากกาลครั้งหนึ่ง หนิงหงถูรู้สึกว่าตัวเองอยู่กับพี่เฟยแล้วสภาพจิตใจก็เด็กลงมากโดยไม่รู้ตัวหนิงซินถงรู้เรื่องของทั้งคู่มานานแล้วเมื่อพิจารณาว่าแม่เสียชีวิตไปหลายปีแล้ว พ่อไม่ยอมแต่งงานใหม่ ตอนนี้ได้คบกับพี่เฟยมีความส
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 482
"ส่งยาแก้พิษมาเดี๋ยวนี้ ผมจะพิจารณาไว้ชีวิตคุณได้!"หนิงหงถูเริ่มวิตกกังวล น้ำเสียงข่มขู่หนิงซินถงก็กังวลมากเช่นกัน และรีบพูดว่า "พี่เฟย อาจารย์คือผู้ช่วยชีวิตของฉัน พี่ฆ่าเขาได้ยังไง!""พี่รีบเอายาแก้พิษออกมาเถอะ ฉันสัญญาว่าจะขอร้องพ่อให้ปล่อยพี่ไป ถือซะว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน"พี่เฟยยิ้มอย่างดุร้าย "พวกแกไร้เดียงสาเกินไปแล้ว!""ไม่ต้องพูดถึงว่าพิษนี้โดนแล้วตายแน่ ไม่มียาแก้เลย แม้ว่าจะมียาแก้พิษ ล่าช้าไปนานขนาดนี้ ก็ไม่มีประโยชน์เลย!""ยิ่งกว่านั้น คำสั่งที่ฉันได้รับคือฆ่าลั่วอู๋ฉางไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม""พวกแกคิดว่าในสถานการณ์แบบนี้ ฉันจะเอายาแก้พิษมาด้วยไหม? อย่าเปลืองแรงเลย ถือโอกาสที่เขายังมีลมหายใจอยู่ รีบสั่งเสียเถอะ ไม่งั้นจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว!"หนิงซินถงกังวลมากจนจะร้องไห้แล้ว "อาจารย์ หากท่านมีเรื่องที่ยังทำไม่เสร็จ บอกถงถงมาเถอะ...""พูดเหลวไหลอะไรน่ะ อยากให้อาจารย์ตายไวขนาดนั้นเลย!"ลั่วอู๋ฉางเขกหัวหนิงซินถงไปทีหนึ่ง แล้วพูดอย่างไม่พอใจว่า "สาวน้อย มองอาจารย์ดีหน่อยได้ไหม?""แต่ท่านอาจารย์ถูกวางยาพิษนะ!" น้ำตาของหนิงซินถงเอ่อล้นในดวงตา"อย่าลืมว่าผมเป็นหมอ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 483
พี่เฟยไม่ได้มองเขาเลยด้วยซ้ำ หลับตาลงโดยตรงท่าทางเต็มใจที่จะตายสิ่งนี้ทำให้หนิงหงถูเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าความรักที่สาบานไว้ก่อนหน้านี้เป็นเพียงการแสดงเท่านั้นทันใดนั้นเขาก็ยกฝ่ามือขวาขึ้นและตบลงอย่างแรง"ทิ้งคนไว้สองสามคนเพื่อเก็บกวาด เราไปกันเถอะ"หนิงหงถูรู้สึกแก่ขึ้นสิบปีในทันที เดินไปที่รถโรลส์-รอยซ์ คัลลิแนนโดยไม่หันกลับมามองรถขับออกไปอยู่นาน หนิงหงถูจึงอ้าปากพูดว่า "ตระกูลจินนี้ วางแผนใหญ่มากจริง ๆ!"ในแผนผังของตระกูลจิน ไม่เพียงแต่มีตระกูลเกา ตระกูลเฉินในเมืองจิงไห่ และตระกูลหนิงที่เพิ่งทราบสถานการณ์เท่านั้น ยังมีตระกูลหลิ่วที่จัดงานประมูลบนเรือสำราญเมื่อวานนี้ด้วยนี่เป็นเพียงไม่กี่แห่งที่โผล่ขึ้นมา พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าตระกูลจินกำลังแอบวางแผนอะไรอีกเมื่อวานนี้ลั่วอู๋ฉางฆ่าจินเฟิงโช่ว วันนี้เพิ่งขึ้นฝั่ง เขาก็พบกับการโต้กลับของตระกูลจินความเร็วในการตอบสนองที่รวดเร็วจนน่าตกใจ"คุณลั่ว อยากให้ผมหาคนกลุ่มหนึ่งมากำจัดตระกูลจินไหม?" หนิงหงถูกัดฟันแล้วพูดเห็นได้ชัดว่าเขาโกรธมากลั่วอู๋ฉางปฏิเสธโดยไม่ต้องคิด "ไม่ต้อง! แค่พวกฝูงมดเท่านั้น ผมก็อยากรู้ว่าพวกเขาจะทำอะไ
บทล่าสุด
