เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 479
บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 480
"หยุด ห้ามทำอะไรบุ่มบ่าม!"หนิงหงถูสั่งเสียงดัง เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างลั่วอู๋ฉางกับพี่เฟย ดังนั้นต้องทำความเข้าใจก่อนแต่วินาทีต่อมาหนิงหงถูก็ตกตะลึงสิบกว่าคนที่พี่เฟยพามานี้ ไม่ฟังคำสั่งของหัวหน้าตระกูลอย่างเขาเลยพวกเขาชักมีดสั้นออกมาจากเอวและฟันไปที่ลั่วอู๋ฉาง"ฆ่า!"หนิงซินถงก็ตกใจเช่นกัน ปฏิกิริยาแรกของเธอคือรีบไปปกป้องอาจารย์ลั่วอู๋ฉางย่อมไม่ให้โอกาสเช่นนี้กับเธอแน่นอน!แม้ว่าหญิงสาวจะดูดซับพลังของเทพปกรณัมผ่านการกลั่นและถึงระดับที่น่าตกใจ แต่เนื่องจากขาดทักษะศิลปะการต่อสู้ จริง ๆ แล้วเป็นประเภทที่มีพลังแต่ไม่มีความสามารถแม้ว่าจะเป็นเพียงนักบู๊โบราณระดับเริ่มต้น เธออยากสู้ชนะก็ยังยากนับประสาอะไรกับคนนักสิบ มีดเป็นสิบเล่ม วิ่งเข้ามาหาที่ตายลั่วอู๋ฉางยกมือขึ้น เข็มเงินจำนวนสิบกว่ากันก็กลายเป็นแสงเย็นชา"ฉับฉับ..."พวกมันทิ้งร่องรอยไว้ในอากาศ โจมตีนักฆ่าเหล่านี้อย่างแม่นยำทันใดนั้นฉากนั้นก็ดูเหมือนจะถูกหยุดไว้สิบกว่าคนยังคงบุกโจมตีและโบกมีดไว้ ใบหน้าของพวกเขามีการแสดงออกที่ดุร้ายมาก แขนขาแข็งทื่อไม่สามารถขยับได้จริง ๆ แล้ว การรับมือกับพวกลูกกระจ๊อกแบ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 481
หนิงหงถูโกรธมาก "ทำไม?""ห้าปีที่ผ่านมา ผมคิดว่าผมดีกับคุณไม่น้อย ทำไมคุณถึงเลือกที่จะทรยศล่ะ?"พี่เฟยหุบยิ้ม "หนิงหงถู หยุดพูดคำเสแสร้งแบบนี้ได้แล้ว!""ระหว่างนายกับฉันแค่ต่างคนต่างได้สิ่งที่ต้องการเท่านั้น ฉันชอบนายที่มีเงินและฐานะ นายชอบฉันที่เด็กและสวย ดังนั้นฉันไม่เป็นหนี้อะไรนาย!""และฉันก็ไม่ได้ทรยศนาย แค่ฆ่าคนนอกคนหนึ่งเท่านั้น นายมีสิทธิ์อะไรมากล่าวหาฉัน?"ทันใดนั้นหนิงหงถูก็โกรธมาก "คุณลั่วคือคนที่ช่วยชีวิตถงถง คุณฆ่าเขา ต่างอะไรกับการฆ่าผม?""พูดมา ใครเป็นคนส่งคุณมาใกล้ชิดผม และใครเป็นคนบอกให้คุณลอบสังหารคุณลั่ว?"พี่เฟยหัวเราะเยาะเย้ย ท่าทางไม่กลัวอะไรเลย "นายรู้แล้วจะทำอะไรได้? ยังไงไอ้หมอนี่ก็ต้องตายอยู่แล้ว!""ภารกิจของฉันเสร็จสิ้นแล้ว นายอยากฆ่าก็ฆ่าเลย ต้องพูดมากทำไม!""คุณ…" ปากของหนิงหงถูสั่นด้วยความโกรธเห็นได้ชัดว่าเขารักผู้หญิงใจร้ายคนนี้มากกาลครั้งหนึ่ง หนิงหงถูรู้สึกว่าตัวเองอยู่กับพี่เฟยแล้วสภาพจิตใจก็เด็กลงมากโดยไม่รู้ตัวหนิงซินถงรู้เรื่องของทั้งคู่มานานแล้วเมื่อพิจารณาว่าแม่เสียชีวิตไปหลายปีแล้ว พ่อไม่ยอมแต่งงานใหม่ ตอนนี้ได้คบกับพี่เฟยมีความส
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 482
"ส่งยาแก้พิษมาเดี๋ยวนี้ ผมจะพิจารณาไว้ชีวิตคุณได้!"หนิงหงถูเริ่มวิตกกังวล น้ำเสียงข่มขู่หนิงซินถงก็กังวลมากเช่นกัน และรีบพูดว่า "พี่เฟย อาจารย์คือผู้ช่วยชีวิตของฉัน พี่ฆ่าเขาได้ยังไง!""พี่รีบเอายาแก้พิษออกมาเถอะ ฉันสัญญาว่าจะขอร้องพ่อให้ปล่อยพี่ไป ถือซะว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน"พี่เฟยยิ้มอย่างดุร้าย "พวกแกไร้เดียงสาเกินไปแล้ว!""ไม่ต้องพูดถึงว่าพิษนี้โดนแล้วตายแน่ ไม่มียาแก้เลย แม้ว่าจะมียาแก้พิษ ล่าช้าไปนานขนาดนี้ ก็ไม่มีประโยชน์เลย!""ยิ่งกว่านั้น คำสั่งที่ฉันได้รับคือฆ่าลั่วอู๋ฉางไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม""พวกแกคิดว่าในสถานการณ์แบบนี้ ฉันจะเอายาแก้พิษมาด้วยไหม? อย่าเปลืองแรงเลย ถือโอกาสที่เขายังมีลมหายใจอยู่ รีบสั่งเสียเถอะ ไม่งั้นจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว!"หนิงซินถงกังวลมากจนจะร้องไห้แล้ว "อาจารย์ หากท่านมีเรื่องที่ยังทำไม่เสร็จ บอกถงถงมาเถอะ...""พูดเหลวไหลอะไรน่ะ อยากให้อาจารย์ตายไวขนาดนั้นเลย!"ลั่วอู๋ฉางเขกหัวหนิงซินถงไปทีหนึ่ง แล้วพูดอย่างไม่พอใจว่า "สาวน้อย มองอาจารย์ดีหน่อยได้ไหม?""แต่ท่านอาจารย์ถูกวางยาพิษนะ!" น้ำตาของหนิงซินถงเอ่อล้นในดวงตา"อย่าลืมว่าผมเป็นหมอ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 483
พี่เฟยไม่ได้มองเขาเลยด้วยซ้ำ หลับตาลงโดยตรงท่าทางเต็มใจที่จะตายสิ่งนี้ทำให้หนิงหงถูเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าความรักที่สาบานไว้ก่อนหน้านี้เป็นเพียงการแสดงเท่านั้นทันใดนั้นเขาก็ยกฝ่ามือขวาขึ้นและตบลงอย่างแรง"ทิ้งคนไว้สองสามคนเพื่อเก็บกวาด เราไปกันเถอะ"หนิงหงถูรู้สึกแก่ขึ้นสิบปีในทันที เดินไปที่รถโรลส์-รอยซ์ คัลลิแนนโดยไม่หันกลับมามองรถขับออกไปอยู่นาน หนิงหงถูจึงอ้าปากพูดว่า "ตระกูลจินนี้ วางแผนใหญ่มากจริง ๆ!"ในแผนผังของตระกูลจิน ไม่เพียงแต่มีตระกูลเกา ตระกูลเฉินในเมืองจิงไห่ และตระกูลหนิงที่เพิ่งทราบสถานการณ์เท่านั้น ยังมีตระกูลหลิ่วที่จัดงานประมูลบนเรือสำราญเมื่อวานนี้ด้วยนี่เป็นเพียงไม่กี่แห่งที่โผล่ขึ้นมา พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าตระกูลจินกำลังแอบวางแผนอะไรอีกเมื่อวานนี้ลั่วอู๋ฉางฆ่าจินเฟิงโช่ว วันนี้เพิ่งขึ้นฝั่ง เขาก็พบกับการโต้กลับของตระกูลจินความเร็วในการตอบสนองที่รวดเร็วจนน่าตกใจ"คุณลั่ว อยากให้ผมหาคนกลุ่มหนึ่งมากำจัดตระกูลจินไหม?" หนิงหงถูกัดฟันแล้วพูดเห็นได้ชัดว่าเขาโกรธมากลั่วอู๋ฉางปฏิเสธโดยไม่ต้องคิด "ไม่ต้อง! แค่พวกฝูงมดเท่านั้น ผมก็อยากรู้ว่าพวกเขาจะทำอะไ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 484
จินจุ้นเหวินได้ยินก็ยิ้มอย่างร้ายกาจในแง่ของความอดทน เขาในฐานะลูกชายทำได้ดีกว่าจินเฟิงฝูผู้เป็นพ่อจินจุ้นเหวินจะไม่ลงมือง่าย ๆ จนกว่าจะแน่ใจว่าไม่มีข้อผิดพลาดสิ่งที่สำคัญที่สุดคือความแข็งแกร่งที่ลั่วอู๋ฉางแสดงออกมานั้นทำให้เขาต้องเลือกที่จะรับมืออย่างระมัดระวัง"นอกจากนี้ คนของเราทำงานในทะเลมานานกว่ายี่สิบชั่วโมง และในที่สุดก็กู้ศพของเหยื่อขึ้นมาได้ทั้งหมด"สีหน้าร้ายกาจแวบขึ้นมาที่หน้ากุนซือกล่าวว่า "และก็ยังมีศพของเมิ่งป๋ออันกับหงไท่เหอ"จินจุ้นเหวินพูดโดยไม่ต้องคิด "ส่งศพของเมิ่งป๋ออันไปที่ค่ายบู๊ลิ้ม!""นายน้อยสุดยอด!"กุนซือยิ้มทันทีและพูดว่า "ผมเดาไว้แล้วว่าท่านจะต้องทำแบบนี้ เลยให้คนส่งไปแล้ว"ใช้ศพของอาจารย์และลูกศิษย์เมิ่งป๋ออันกระตุ้นความโกรธของค่ายบู๊ลิ้ม ลั่วอู๋ฉางก็มีศัตรูที่ทรงพลังเพิ่มมาอีกหนึ่งคน"ผมคิดไม่ออกจริง ๆ ไอ้แซ่ลั่วคนนี้ เขาหยิ่งผยองขนาดนี้ สร้างศัตรูอยู่ทุกหนทุกแห่ง อยู่มาจนถึงตอนนี้ได้อย่างไร?"จินจุ้นเหวินก็ยิ้ม: "ดังสุภาษิตโบราณที่ว่าถ้าไม่หาเรื่องตายก็จะไม่ตาย""ผมกล้าสรุปได้ว่าลั่วอู๋ฉางคนนี้ถึงทางตันแล้ว!"กุนซือก็คิดเหมือนกันว่า "บางทีไ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 485
"คนแก่อย่างเขาตายอย่างอนาถมาก ตายอย่างน่าสังเวชมาก!""ขอร้องหัวหน้าสาขา จงให้ความยุติธรรมแก่อาจารย์และศิษย์พี่ของผม ช่วยแก้แค้นให้พวกเขา ลงมือกำจัดฆาตกรให้ถูกต้องตามระเบียบ"ชายชราใช้สายตาตั้งคำถามกวาดไปที่ลูกน้องจากนั้นเขาก็ตบโต๊ะ "ในเมื่อทุกคนไม่มีข้อโต้แย้ง งั้นก็ส่งทีมบังคับใช้กฎหมายออกไปฆ่าฆาตกร!"...วิลล่ากวนหูเกาฉี่เฉียงและเฉินไท่มาที่คฤหาสน์หมายเลขหนึ่งอีกครั้ง"ตระกูลจินนี้ คาดไม่ถึงว่าจะวางแผนไว้มากมายขนาดนี้ ร้ายกาจจริง ๆ"ทั้งสองฟังลั่วอู๋ฉางเล่าถึงสิ่งที่ตระกูลหนิงประสบ ทั้งเห็นใจและตกใจแต่เดิมพวกเขาแค่คิดง่าย ๆ แค่ว่าจุดประสงค์ของตระกูลจินไม่มีอะไรมากไปกว่าการควบคุมเมืองจิงไห่และกลายเป็นราชาใต้ดินคนใหม่ข้อเท็จจริงได้พิสูจน์แล้วว่าตระกูลจินนั้นโลภมาก!แม้แต่ตระกูลหนิงที่เก็บตัวเงียบมานานหลายปี ไม่เคยแกร่งแย่งกับโลกภายนอก ก็ยังอยู่ในแผนการของพวกเขา"ห้ามให้แผนการของตระกูลจินประสบความสำเร็จเด็ดขาด!"เกาฉี่เฉียงขมวดคิ้วและพูดว่า "ครอบครัวนี้โหดร้ายจริง ๆ ถ้าให้พวกเขาควบคุมเมืองจิงไห่ ทุกคนอย่าคิดว่าจะมีชีวิตที่ดีเลย"เฉินไท่กล่าวว่า "อย่าเพิ่งรีบร้อนจัดการก
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 486
ตอนกลับมาเมื่อคืน หูเยว่ซีคือสุนัขจิ้งจอกสีขาวตัวน้อยอวี๋อีเหรินชอบมากและอุ้มเล่นเป็นเวลานานวันนี้ราวกับว่าเสกคนออกมา หมาจิ้งจอกตัวน้อยได้กลายเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์และสวยงามอวี๋อีเหรินไปทำงานตั้งแต่เช้า อาอวี๋ไปสอนที่มหาวิทยาลัย และอาสะใภ้เจิ้งก็ไปตลาดตอนที่สามคนออกไป กลับไม่เห็นหูเยว่ซีลั่วอู๋ฉางยังกังวลว่าจะอธิบายกับพวกอาอวี๋ยังไงเฉินไท่และเกาฉี่เฉียงเบิกตากว้าง เห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อ เหตุผลนี้ไร้สาระเกินไป!เก็บมา?ท่านก็ช่างพูดออกมาได้!เก็บมาจากไหน?บอกพวกเราหน่อยสิ เราสองคนก็จะไปเก็บบ้างแต่ด้วยความเคารพต่อลั่วอู๋ฉางและความเข้าใจในนิสัยของเขา พวกเขาสองคนจึงรู้ว่าเขาจะไม่โกหกง่าย ๆและการโกหกเรื่องแบบนี้สนุกไหม?"เก็บมาจริง ๆ สถานการณ์ค่อนข้างซับซ้อน ต่อไปมีโอกาสค่อยเล่าให้พวกคุณฟังอย่างละเอียด" ลั่วอู๋ฉางพูดด้วยรอยยิ้มอันขมขื่นเฉินไท่รู้สึกว่าไม่สำคัญในมุมมองของเขา ชนชั้นสูงอย่างคุณลั่ว รอบตัวควรล้อมรอบด้วยสาวสวยอยู่แล้วเห็นได้ชัดว่าเกาฉี่เฉียงไม่คิดอย่างนั้น เขาใฝ่ฝันว่าเกาชิงเหยียนลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของตัวเองจะได้รับความโปรดปรานจากคุณลั่วและทั้งสองกลายเ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 487
เอวของเธอบางมาก!อะไรที่เรียกว่าเอวเอสี่ เอวแค่คืบ เด็กสำหรับเธอมาก!นอกจากเอวที่เพรียวบางแล้ว ยอดทั้งสองบนหน้าอกของเธอยังยิ่งใหญ่มากใช่แล้ว คำว่ายิ่งใหญ่ถึงจะอธิบายได้เต็มที่เธอไม่เหนื่อยเหรอ?เจิ้งอวิ๋นจวนจ้องมองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ออกกำลังรุนแรงขนาดนี้ กลัวว่าเอวของเธอจะขาดจริง ๆ"นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?" อวี๋อีเหรินหัวเราะมีปีศาจ?ล้อเล่นอะไรกัน!เจิ้งอวิ๋นจวนกลืนน้ำลายอย่างไม่ตั้งใจและพูดด้วยสีหน้าซับซ้อน "รอเธอกลับมาก็รู้แล้ว""ค่ะค่ะค่ะ เลิกงานแล้วหนูจะกลับบ้านทันที!"อวี๋อีเหรินวางสายโทรศัพท์ ยิ้มแล้วพึมพำว่า "ฉันอยากเห็นจังว่าเป็นปีศาจแบบไหนที่สามารถทำให้แม่กลัวถึงขนาดนี้ได้"ที่นั่งตรงหน้าเธอว่างเปล่าเพราะวันนี้ลั่วอู๋ฉางไม่มาทำงานในฐานะน้องสาวและเพื่อนร่วมห้อง วันไหนที่ลั่วอู๋ฉางมาทำงาน ตอนกินข้าวอวี๋อีเหรินจะตัวติดอยู่กับเขาตลอดแม้ว่าเกาชิงเหยียนและเซี่ยซินซินจะมา ก็ได้แต่นั่งข้าง ๆ เท่านั้น อย่าคิดแย่งที่นั่งกับเธอจนพวกเธอสองคนพูดกันหลายครั้งว่าแม้แต่น้องสาวไร้เดียงสาก็รู้จักปกป้องอาหารแล้วเจิ้งอวิ๋นจวนวางโทรศัพท์ลงแล้วมองขึ้นไปชั้นบนด้วยสีหน้าซับซ้อน
บทล่าสุด
