เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 479
บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 480
"หยุด ห้ามทำอะไรบุ่มบ่าม!"หนิงหงถูสั่งเสียงดัง เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างลั่วอู๋ฉางกับพี่เฟย ดังนั้นต้องทำความเข้าใจก่อนแต่วินาทีต่อมาหนิงหงถูก็ตกตะลึงสิบกว่าคนที่พี่เฟยพามานี้ ไม่ฟังคำสั่งของหัวหน้าตระกูลอย่างเขาเลยพวกเขาชักมีดสั้นออกมาจากเอวและฟันไปที่ลั่วอู๋ฉาง"ฆ่า!"หนิงซินถงก็ตกใจเช่นกัน ปฏิกิริยาแรกของเธอคือรีบไปปกป้องอาจารย์ลั่วอู๋ฉางย่อมไม่ให้โอกาสเช่นนี้กับเธอแน่นอน!แม้ว่าหญิงสาวจะดูดซับพลังของเทพปกรณัมผ่านการกลั่นและถึงระดับที่น่าตกใจ แต่เนื่องจากขาดทักษะศิลปะการต่อสู้ จริง ๆ แล้วเป็นประเภทที่มีพลังแต่ไม่มีความสามารถแม้ว่าจะเป็นเพียงนักบู๊โบราณระดับเริ่มต้น เธออยากสู้ชนะก็ยังยากนับประสาอะไรกับคนนักสิบ มีดเป็นสิบเล่ม วิ่งเข้ามาหาที่ตายลั่วอู๋ฉางยกมือขึ้น เข็มเงินจำนวนสิบกว่ากันก็กลายเป็นแสงเย็นชา"ฉับฉับ..."พวกมันทิ้งร่องรอยไว้ในอากาศ โจมตีนักฆ่าเหล่านี้อย่างแม่นยำทันใดนั้นฉากนั้นก็ดูเหมือนจะถูกหยุดไว้สิบกว่าคนยังคงบุกโจมตีและโบกมีดไว้ ใบหน้าของพวกเขามีการแสดงออกที่ดุร้ายมาก แขนขาแข็งทื่อไม่สามารถขยับได้จริง ๆ แล้ว การรับมือกับพวกลูกกระจ๊อกแบ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 481
หนิงหงถูโกรธมาก "ทำไม?""ห้าปีที่ผ่านมา ผมคิดว่าผมดีกับคุณไม่น้อย ทำไมคุณถึงเลือกที่จะทรยศล่ะ?"พี่เฟยหุบยิ้ม "หนิงหงถู หยุดพูดคำเสแสร้งแบบนี้ได้แล้ว!""ระหว่างนายกับฉันแค่ต่างคนต่างได้สิ่งที่ต้องการเท่านั้น ฉันชอบนายที่มีเงินและฐานะ นายชอบฉันที่เด็กและสวย ดังนั้นฉันไม่เป็นหนี้อะไรนาย!""และฉันก็ไม่ได้ทรยศนาย แค่ฆ่าคนนอกคนหนึ่งเท่านั้น นายมีสิทธิ์อะไรมากล่าวหาฉัน?"ทันใดนั้นหนิงหงถูก็โกรธมาก "คุณลั่วคือคนที่ช่วยชีวิตถงถง คุณฆ่าเขา ต่างอะไรกับการฆ่าผม?""พูดมา ใครเป็นคนส่งคุณมาใกล้ชิดผม และใครเป็นคนบอกให้คุณลอบสังหารคุณลั่ว?"พี่เฟยหัวเราะเยาะเย้ย ท่าทางไม่กลัวอะไรเลย "นายรู้แล้วจะทำอะไรได้? ยังไงไอ้หมอนี่ก็ต้องตายอยู่แล้ว!""ภารกิจของฉันเสร็จสิ้นแล้ว นายอยากฆ่าก็ฆ่าเลย ต้องพูดมากทำไม!""คุณ…" ปากของหนิงหงถูสั่นด้วยความโกรธเห็นได้ชัดว่าเขารักผู้หญิงใจร้ายคนนี้มากกาลครั้งหนึ่ง หนิงหงถูรู้สึกว่าตัวเองอยู่กับพี่เฟยแล้วสภาพจิตใจก็เด็กลงมากโดยไม่รู้ตัวหนิงซินถงรู้เรื่องของทั้งคู่มานานแล้วเมื่อพิจารณาว่าแม่เสียชีวิตไปหลายปีแล้ว พ่อไม่ยอมแต่งงานใหม่ ตอนนี้ได้คบกับพี่เฟยมีความส
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 482
"ส่งยาแก้พิษมาเดี๋ยวนี้ ผมจะพิจารณาไว้ชีวิตคุณได้!"หนิงหงถูเริ่มวิตกกังวล น้ำเสียงข่มขู่หนิงซินถงก็กังวลมากเช่นกัน และรีบพูดว่า "พี่เฟย อาจารย์คือผู้ช่วยชีวิตของฉัน พี่ฆ่าเขาได้ยังไง!""พี่รีบเอายาแก้พิษออกมาเถอะ ฉันสัญญาว่าจะขอร้องพ่อให้ปล่อยพี่ไป ถือซะว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน"พี่เฟยยิ้มอย่างดุร้าย "พวกแกไร้เดียงสาเกินไปแล้ว!""ไม่ต้องพูดถึงว่าพิษนี้โดนแล้วตายแน่ ไม่มียาแก้เลย แม้ว่าจะมียาแก้พิษ ล่าช้าไปนานขนาดนี้ ก็ไม่มีประโยชน์เลย!""ยิ่งกว่านั้น คำสั่งที่ฉันได้รับคือฆ่าลั่วอู๋ฉางไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม""พวกแกคิดว่าในสถานการณ์แบบนี้ ฉันจะเอายาแก้พิษมาด้วยไหม? อย่าเปลืองแรงเลย ถือโอกาสที่เขายังมีลมหายใจอยู่ รีบสั่งเสียเถอะ ไม่งั้นจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว!"หนิงซินถงกังวลมากจนจะร้องไห้แล้ว "อาจารย์ หากท่านมีเรื่องที่ยังทำไม่เสร็จ บอกถงถงมาเถอะ...""พูดเหลวไหลอะไรน่ะ อยากให้อาจารย์ตายไวขนาดนั้นเลย!"ลั่วอู๋ฉางเขกหัวหนิงซินถงไปทีหนึ่ง แล้วพูดอย่างไม่พอใจว่า "สาวน้อย มองอาจารย์ดีหน่อยได้ไหม?""แต่ท่านอาจารย์ถูกวางยาพิษนะ!" น้ำตาของหนิงซินถงเอ่อล้นในดวงตา"อย่าลืมว่าผมเป็นหมอ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 483
พี่เฟยไม่ได้มองเขาเลยด้วยซ้ำ หลับตาลงโดยตรงท่าทางเต็มใจที่จะตายสิ่งนี้ทำให้หนิงหงถูเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าความรักที่สาบานไว้ก่อนหน้านี้เป็นเพียงการแสดงเท่านั้นทันใดนั้นเขาก็ยกฝ่ามือขวาขึ้นและตบลงอย่างแรง"ทิ้งคนไว้สองสามคนเพื่อเก็บกวาด เราไปกันเถอะ"หนิงหงถูรู้สึกแก่ขึ้นสิบปีในทันที เดินไปที่รถโรลส์-รอยซ์ คัลลิแนนโดยไม่หันกลับมามองรถขับออกไปอยู่นาน หนิงหงถูจึงอ้าปากพูดว่า "ตระกูลจินนี้ วางแผนใหญ่มากจริง ๆ!"ในแผนผังของตระกูลจิน ไม่เพียงแต่มีตระกูลเกา ตระกูลเฉินในเมืองจิงไห่ และตระกูลหนิงที่เพิ่งทราบสถานการณ์เท่านั้น ยังมีตระกูลหลิ่วที่จัดงานประมูลบนเรือสำราญเมื่อวานนี้ด้วยนี่เป็นเพียงไม่กี่แห่งที่โผล่ขึ้นมา พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าตระกูลจินกำลังแอบวางแผนอะไรอีกเมื่อวานนี้ลั่วอู๋ฉางฆ่าจินเฟิงโช่ว วันนี้เพิ่งขึ้นฝั่ง เขาก็พบกับการโต้กลับของตระกูลจินความเร็วในการตอบสนองที่รวดเร็วจนน่าตกใจ"คุณลั่ว อยากให้ผมหาคนกลุ่มหนึ่งมากำจัดตระกูลจินไหม?" หนิงหงถูกัดฟันแล้วพูดเห็นได้ชัดว่าเขาโกรธมากลั่วอู๋ฉางปฏิเสธโดยไม่ต้องคิด "ไม่ต้อง! แค่พวกฝูงมดเท่านั้น ผมก็อยากรู้ว่าพวกเขาจะทำอะไ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 484
จินจุ้นเหวินได้ยินก็ยิ้มอย่างร้ายกาจในแง่ของความอดทน เขาในฐานะลูกชายทำได้ดีกว่าจินเฟิงฝูผู้เป็นพ่อจินจุ้นเหวินจะไม่ลงมือง่าย ๆ จนกว่าจะแน่ใจว่าไม่มีข้อผิดพลาดสิ่งที่สำคัญที่สุดคือความแข็งแกร่งที่ลั่วอู๋ฉางแสดงออกมานั้นทำให้เขาต้องเลือกที่จะรับมืออย่างระมัดระวัง"นอกจากนี้ คนของเราทำงานในทะเลมานานกว่ายี่สิบชั่วโมง และในที่สุดก็กู้ศพของเหยื่อขึ้นมาได้ทั้งหมด"สีหน้าร้ายกาจแวบขึ้นมาที่หน้ากุนซือกล่าวว่า "และก็ยังมีศพของเมิ่งป๋ออันกับหงไท่เหอ"จินจุ้นเหวินพูดโดยไม่ต้องคิด "ส่งศพของเมิ่งป๋ออันไปที่ค่ายบู๊ลิ้ม!""นายน้อยสุดยอด!"กุนซือยิ้มทันทีและพูดว่า "ผมเดาไว้แล้วว่าท่านจะต้องทำแบบนี้ เลยให้คนส่งไปแล้ว"ใช้ศพของอาจารย์และลูกศิษย์เมิ่งป๋ออันกระตุ้นความโกรธของค่ายบู๊ลิ้ม ลั่วอู๋ฉางก็มีศัตรูที่ทรงพลังเพิ่มมาอีกหนึ่งคน"ผมคิดไม่ออกจริง ๆ ไอ้แซ่ลั่วคนนี้ เขาหยิ่งผยองขนาดนี้ สร้างศัตรูอยู่ทุกหนทุกแห่ง อยู่มาจนถึงตอนนี้ได้อย่างไร?"จินจุ้นเหวินก็ยิ้ม: "ดังสุภาษิตโบราณที่ว่าถ้าไม่หาเรื่องตายก็จะไม่ตาย""ผมกล้าสรุปได้ว่าลั่วอู๋ฉางคนนี้ถึงทางตันแล้ว!"กุนซือก็คิดเหมือนกันว่า "บางทีไ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 485
"คนแก่อย่างเขาตายอย่างอนาถมาก ตายอย่างน่าสังเวชมาก!""ขอร้องหัวหน้าสาขา จงให้ความยุติธรรมแก่อาจารย์และศิษย์พี่ของผม ช่วยแก้แค้นให้พวกเขา ลงมือกำจัดฆาตกรให้ถูกต้องตามระเบียบ"ชายชราใช้สายตาตั้งคำถามกวาดไปที่ลูกน้องจากนั้นเขาก็ตบโต๊ะ "ในเมื่อทุกคนไม่มีข้อโต้แย้ง งั้นก็ส่งทีมบังคับใช้กฎหมายออกไปฆ่าฆาตกร!"...วิลล่ากวนหูเกาฉี่เฉียงและเฉินไท่มาที่คฤหาสน์หมายเลขหนึ่งอีกครั้ง"ตระกูลจินนี้ คาดไม่ถึงว่าจะวางแผนไว้มากมายขนาดนี้ ร้ายกาจจริง ๆ"ทั้งสองฟังลั่วอู๋ฉางเล่าถึงสิ่งที่ตระกูลหนิงประสบ ทั้งเห็นใจและตกใจแต่เดิมพวกเขาแค่คิดง่าย ๆ แค่ว่าจุดประสงค์ของตระกูลจินไม่มีอะไรมากไปกว่าการควบคุมเมืองจิงไห่และกลายเป็นราชาใต้ดินคนใหม่ข้อเท็จจริงได้พิสูจน์แล้วว่าตระกูลจินนั้นโลภมาก!แม้แต่ตระกูลหนิงที่เก็บตัวเงียบมานานหลายปี ไม่เคยแกร่งแย่งกับโลกภายนอก ก็ยังอยู่ในแผนการของพวกเขา"ห้ามให้แผนการของตระกูลจินประสบความสำเร็จเด็ดขาด!"เกาฉี่เฉียงขมวดคิ้วและพูดว่า "ครอบครัวนี้โหดร้ายจริง ๆ ถ้าให้พวกเขาควบคุมเมืองจิงไห่ ทุกคนอย่าคิดว่าจะมีชีวิตที่ดีเลย"เฉินไท่กล่าวว่า "อย่าเพิ่งรีบร้อนจัดการก
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 486
ตอนกลับมาเมื่อคืน หูเยว่ซีคือสุนัขจิ้งจอกสีขาวตัวน้อยอวี๋อีเหรินชอบมากและอุ้มเล่นเป็นเวลานานวันนี้ราวกับว่าเสกคนออกมา หมาจิ้งจอกตัวน้อยได้กลายเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์และสวยงามอวี๋อีเหรินไปทำงานตั้งแต่เช้า อาอวี๋ไปสอนที่มหาวิทยาลัย และอาสะใภ้เจิ้งก็ไปตลาดตอนที่สามคนออกไป กลับไม่เห็นหูเยว่ซีลั่วอู๋ฉางยังกังวลว่าจะอธิบายกับพวกอาอวี๋ยังไงเฉินไท่และเกาฉี่เฉียงเบิกตากว้าง เห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อ เหตุผลนี้ไร้สาระเกินไป!เก็บมา?ท่านก็ช่างพูดออกมาได้!เก็บมาจากไหน?บอกพวกเราหน่อยสิ เราสองคนก็จะไปเก็บบ้างแต่ด้วยความเคารพต่อลั่วอู๋ฉางและความเข้าใจในนิสัยของเขา พวกเขาสองคนจึงรู้ว่าเขาจะไม่โกหกง่าย ๆและการโกหกเรื่องแบบนี้สนุกไหม?"เก็บมาจริง ๆ สถานการณ์ค่อนข้างซับซ้อน ต่อไปมีโอกาสค่อยเล่าให้พวกคุณฟังอย่างละเอียด" ลั่วอู๋ฉางพูดด้วยรอยยิ้มอันขมขื่นเฉินไท่รู้สึกว่าไม่สำคัญในมุมมองของเขา ชนชั้นสูงอย่างคุณลั่ว รอบตัวควรล้อมรอบด้วยสาวสวยอยู่แล้วเห็นได้ชัดว่าเกาฉี่เฉียงไม่คิดอย่างนั้น เขาใฝ่ฝันว่าเกาชิงเหยียนลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของตัวเองจะได้รับความโปรดปรานจากคุณลั่วและทั้งสองกลายเ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 487
เอวของเธอบางมาก!อะไรที่เรียกว่าเอวเอสี่ เอวแค่คืบ เด็กสำหรับเธอมาก!นอกจากเอวที่เพรียวบางแล้ว ยอดทั้งสองบนหน้าอกของเธอยังยิ่งใหญ่มากใช่แล้ว คำว่ายิ่งใหญ่ถึงจะอธิบายได้เต็มที่เธอไม่เหนื่อยเหรอ?เจิ้งอวิ๋นจวนจ้องมองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ออกกำลังรุนแรงขนาดนี้ กลัวว่าเอวของเธอจะขาดจริง ๆ"นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?" อวี๋อีเหรินหัวเราะมีปีศาจ?ล้อเล่นอะไรกัน!เจิ้งอวิ๋นจวนกลืนน้ำลายอย่างไม่ตั้งใจและพูดด้วยสีหน้าซับซ้อน "รอเธอกลับมาก็รู้แล้ว""ค่ะค่ะค่ะ เลิกงานแล้วหนูจะกลับบ้านทันที!"อวี๋อีเหรินวางสายโทรศัพท์ ยิ้มแล้วพึมพำว่า "ฉันอยากเห็นจังว่าเป็นปีศาจแบบไหนที่สามารถทำให้แม่กลัวถึงขนาดนี้ได้"ที่นั่งตรงหน้าเธอว่างเปล่าเพราะวันนี้ลั่วอู๋ฉางไม่มาทำงานในฐานะน้องสาวและเพื่อนร่วมห้อง วันไหนที่ลั่วอู๋ฉางมาทำงาน ตอนกินข้าวอวี๋อีเหรินจะตัวติดอยู่กับเขาตลอดแม้ว่าเกาชิงเหยียนและเซี่ยซินซินจะมา ก็ได้แต่นั่งข้าง ๆ เท่านั้น อย่าคิดแย่งที่นั่งกับเธอจนพวกเธอสองคนพูดกันหลายครั้งว่าแม้แต่น้องสาวไร้เดียงสาก็รู้จักปกป้องอาหารแล้วเจิ้งอวิ๋นจวนวางโทรศัพท์ลงแล้วมองขึ้นไปชั้นบนด้วยสีหน้าซับซ้อน
บทล่าสุด
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1059
ชวีซานตัวไม่กล้าขัดขืน ได้แต่ทำตามคำสั่งเมื่อทุกคนมาถึงภูเขาด้านหลัง ฟ้าก็เริ่มสางแล้วเบื้องหน้าคือเหวลึกที่ขวางทางอยู่ลั่วอู๋ฉางผูกปลายเชือกด้านหนึ่งไว้กับเสา แล้วสะพายเชือกที่มัดรวมกันไว้บนหลัง ก่อนพยักหน้าให้ทุกคน"มีปัญหาอะไรไหม?"ลั่วอู๋ฉางถามอาวุโสที่มีใบหน้าฟกช้ำดำเขียวคนนั้นอาวุโสรีบตอบ "ไม่มีปัญหาครับ!"ลั่วอู๋ฉางกระโดดขึ้นด้วยเท้าข้างเดียว ตัวเขาลอยขึ้นสูงก่อนเหาะตรงไปยังอีกฟากของหน้าผาเมื่อเหาะไปได้ครึ่งทาง ร่างของลั่วอู๋ฉางก็เริ่มร่วงลงเมื่อคำนวณจากมุมนี้ เขาแทบไม่มีโอกาสไปถึงอีกฝั่งเลยทันใดนั้น นกอินทรียักษ์ตัวหนึ่งก็โฉบมาจากด้านข้างอาวุโสคนเมื่อกี้ยืนอยู่ริมหน้าผาและเป่านกหวีดเรียกอินทรีอินทรียักษ์กางปีก ลั่วอู๋ฉางเหยียบลงบนหลังมันหนึ่งที ทิศทางที่กำลังร่วงพลันเปลี่ยนเป็นลอยขึ้นเสี้ยววินาทีต่อมา เขาก็ลงถึงริมหน้าผาอีกฝั่งอย่างมั่นคงจากนั้นก็ทำแบบเดิม ผูกปลายเชือกฝั่งนี้ไว้กับเสาอีกข้าง"เจ้าสำนักชวี สั่งคนของท่านให้เริ่มได้แล้ว!" ซูเทียนคั่วออกคำสั่งอย่างไม่ไว้หน้าชวีซานตัวไม่ใช่ไม่เคยคิดจะเล่นงานตอนที่ลั่วอู๋ฉางกำลังข้ามหน้าผาเขาเคยคิดจะสั่ง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1058
คำกล่าวอย่างมั่นใจของลั่วอู๋ฉางดังก้องไปทั่วสำนักใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้มหากเป็นเมื่อก่อน ใครกล้าพูดกับหัวหน้าสำนักพวกเขาเช่นนี้ คงไม่ต้องรอให้ชวีซานตัวเอ่ยปาก สมาชิกระดับล่างก็พร้อมจะซัดมันจนหมอบไปแล้วต่อหน้าประตูสำนักงานใหญ่ จะปล่อยให้คนมาพูดจาโอ้อวดได้อย่างไร?แต่สถานการณ์ตอนนี้คือ ลั่วอู๋ฉางไม่เพียงแต่พูด เขายังทำลายประตูใหญ่ของพวกเขาและทำร้ายคนไปอีกหลายสิบคนด้วยแน่นอนว่าจำนวนนี้ไม่ได้ตายตัวถ้าคนอื่นกล้าบุกเข้าไปอีก ลั่วอู๋ฉางจะไม่ปรานี และยินดีที่จะช่วยเพิ่มจำนวนผู้บาดเจ็บให้พันธมิตรบู๊ลิ้มอีกด้วย"แก...ปากกล้านักนะ!"ชวีซานตัวในฐานะหัวหน้าแห่งบู๊ลิ้ม ไม่อาจเสียศักดิ์ศรีด้วยการยอมแพ้ง่าย ๆทั้งๆ ที่ความจริง ในใจเขานั้นกลับตื่นตระหนกจนแทบควบคุมไม่อยู่อาวุโสทั้งแปดร่วมมือกันยังเอาชนะไม่ได้!ถึงแม้ตอนฝึกซ้อมปกติ ชวีซานตัวจะเคยชนะพวกเขามาแล้วก็เถอะแต่ใช้นิ้วโป้งเท้าคิดก็ยังรู้เลยว่า เป็นอาวุโสทั้งแปดแกล้งอ่อนข้อให้ถ้าสู้จริง ชวีซานตัวไม่มีทางได้เปรียบหรอกแต่ลั่วอู๋ฉางกลับทำได้!นี่แสดงให้เห็นว่า ความสามารถของเขาเหนือกว่าชวีซานตัวมากถ้ายอมแพ้ต่อหน้าสมาชิกบู๊ลิ้มมา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1057
เขาไม่อยากให้ใครพูดถึงเรื่องนี้ โดยเฉพาะต่อหน้าสาธารณชน"อาวุโสทั้งแปดของสภาผู้อาวุโสอยู่ที่ใด?"ดวงตาของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความโกรธ พร้อมตะโกนออกคำสั่งอย่างดุดัน"ข้าน้อยอยู่ที่นี่!"อาวุโสทั้งแปดคนตอบรับออกมาพร้อมกัน"คนผู้นี้ทำลายประตูสำนักของเรา ทำร้ายศิษย์ของเรา จงสังหารมันตรงนี้เดี๋ยวนี้ เพื่อเป็นตัวอย่าง!" ชวีซานตัวกัดฟันกล่าวอาวุโสทั้งแปดคนตอบพร้อมกันอีกครั้ง "รับทราบ ท่านเจ้าสำนัก!""ฆ่า!"ทั้งแปดคนล้วนเป็นผู้มีวิชาระดับปรมาจารย์ใหญ่มีฝีมือไม่ธรรมดา!ในสำนักใหญ่ ทั้งด้านสถานะและพลังฝีมือ พวกเขาเป็นรองเพียงชวีซานตัวเท่านั้นเมื่อทั้งแปดร่วมมือกัน แม้แต่วีรบุรุษในตำนานก็ยากที่จะเอาชนะพวกเขาได้พวกเขาร่วมมือกันอย่างเข้าขา ล้อมลั่วอู๋ฉางไว้ตรงกลาง และออกกระบวนท่าสังหารทุกอย่างใส่เขาถ้าเป็นคนอื่น คงถูกพวกเขาสับเป็นชิ้นๆ ไปแล้วแต่ลั่วอู๋ฉางกลับไม่สะทกสะท้านใดๆ เพียงแค่ส่งกระแสจิต"วึ้ง!"คาถาป้องกันตัวปล่อยแสงสีทองออกมา ขัดขวางการโจมตีทั้งหมดไว้"อะไรกัน?"ชวีซานตัวเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อในสายตาของเขา ต่อให้ลั่วอู๋ฉางเก่งแค่ไหน แต่ก็ยังเป็น
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1056
ท่ามกลางความมืด มีร่างคนจำนวนมากพุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วเมื่อพวกเขาเห็นชัดเจนแล้วว่าประตูทางเข้าซึ่งเป็นหน้าตาของพันธมิตรบู๊ลิ้มถูกทำลาย กลายเป็นซากปรักหักพัง พวกเขาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที"ใครกันที่กล้าบ้าบิ่นถึงขนาดนี้!""บังอาจมาพังประตูใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้ม รนหาที่ตายแล้ว!""จะเป็นใครก็ช่าง แต่แน่ๆ คงไม่ใช่คนดีหรอก สับมันเป็นชิ้นๆ ก่อนค่อยว่ากัน!"กลุ่มคนที่โกรธแค้นเห็นร่างหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าซากปรักหักพัง"ไอ้หนุ่ม แกเห็นไหมว่าใครเป็นคนทำ?"คนตาไวมองเห็นว่าเป็นเงาของชายหนุ่มจึงรีบถามออกไปทันที"ขอเตือนไว้ก่อน เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ รีบพูดสิ่งที่นายเห็นออกมาทั้งหมก ไม่งั้นนายเองก็ต้องเดือดร้อนด้วย!"ลั่วอู๋ฉางยืนอย่างสงบพลางตอบว่า "เห็น""รีบบอกมาว่าใคร!" คนกลุ่มนั้นร้องถามขึ้นพร้อมกันลั่วอู๋ฉางตอบอย่างไม่รีบร้อนว่า "ก็ฉันไง!""อะไรนะ?!"คนกลุ่มนั้นเบิกตาโต ความโกรธที่ปรากฏบนใบหน้าชัดเจนยิ่งกว่าความตกใจ"ไอ้หนุ่ม นี่ไม่ใช่เวลามาอวดเก่ง คิดว่าเราจะเชื่อแกหรือไง?""รีบบอกมาว่าใครเป็นคนทำ ไม่งั้นจะถือว่าแกเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดด้วย!""ให้โอกาสสุดท้าย รีบพูด ไม่งั้นพวกเร
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1055
ซูเทียนคั่วกังวลขึ้นมาทันที ขณะที่ปกป้องซูเฉี่ยนเฉี่ยนหลานสาว เขาก็ตะโกนเสียงดังขึ้นว่า "เจ้าสำนักชวี นี่คือวิธีการต้อนรับแขกของพันธมิตรบู๊ลิ้มหรือ?""หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ไม่กลัวคนในยุทธภพจะหัวเราะเยาะหรือ?"ชวีซานตัวไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย "อย่างพวกนายเนี่ยนะ? เรียกว่าแขกได้ด้วยหรือ?"เมื่อต้องเผชิญหน้ากับจำนวนคนที่มากกว่าหลายเท่า อีกทั้งสายตาที่จับจ้องมาอย่างอาฆาต ทั้งสามคนไม่สามารถต่อกรได้เลยไม่นานพวกเขาก็ถูกจับตัวได้!"ชวีซานตัว การที่คุณทำเช่นนี้ ไม่กลัวว่าศิษย์ของเทพอวี้อย่างราชันมังกรลั่วเทียนจะมาหาเรื่องหรือ?" ซูเทียนคั่วพูดขณะดิ้นรนชวีซานตัวไม่สนใจแม้แต่น้อย "ถ้าเขากล้าหาญมาที่นี่ ฉันจะให้เขาลิ้มรสชาติของการต้องเป็นนักโทษเช่นกัน!""ศิษย์ที่ถูกสอนโดยตาแก่แบบนั้น คงไม่ใช่คนดีสักเท่าไรหรอก พอดีเลย จะได้ให้เขาชดใช้หนี้แทนตาแก่นั่นและพวกแกไปพร้อมกัน!""ราชันมังกรลั่วเทียนอะไรกัน แค่เด็กหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆ จะมีอะไรพิเศษนัก?""ตัวเขาไม่อายก็ช่างเถอะ แต่ยังกล้าไปหาคนมาคุยโวแทนตัวเอง คิดจะดังจากการสร้างกระแสเช่นนี้ คิดว่าบู๊ลิ้มเป็นที่สำหรับเล่นขายของหรือไง ฝันไปเถ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1054
พูดของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความหยาบคายใบหน้าสวยของเย่ปิงเหยาเริ่มบึ้งตึง แต่เพราะนี่เป็นถิ่นของอีกฝ่าย เธอจึงไม่อาจโต้ตอบได้ชวีหลิงหานคือน้องสาวของชวีซานตัว ทั้งสองคนมีอายุห่างกันมากกว่ายี่สิบปีหลังจากชวีหลิงหานเกิดได้ไม่นาน พ่อแม่ของเธอก็เสียชีวิตจากอาการป่วย ก่อนสิ้นใจได้ฝากให้ชวีซานตัวช่วยเลี้ยงดูน้องสาวที่ยังเป็นแค่ทารกแรกเกิดชวีซานตัวเลี้ยงดูน้องสาวด้วยความยากลำบาก จนเธอเติบโตขึ้นมาเป็นหญิงสาวที่งดงามยิ่ง ทั้งยังมีพรสวรรค์จนได้รับความสนใจจากคนในบู๊ลิ้มมีผู้คนมาสู่ขอเธอมากมายจนทำให้ประตูบ้านตระกูลชวีแทบพังในขณะที่ชวีซานตัวกำลังเลือกคู่ครองให้น้องสาวจนตาลาย และวาดฝันว่าเธอจะได้แต่งงานกับตระกูลใหญ่โตความฝันกลับพังทลาย!ชวีหลิงหาน หญิงสาวผู้แสนงดงาม กลับถูกชายแก่อัปลักษณ์คนหนึ่งมาชิงตัวไป!ในตอนแรก ชวีซานตัวคิดว่าน้องสาวของเขายังไร้เดียงสา และถูกชายชั่วหลอกลวงเขาคิดว่าเพียงแค่พูดจาโน้มน้าวด้วยความรักและเหตุผล น้องสาวจะกลับตัวกลับใจแต่ผลกลับเป็นตรงกันข้าม!ชวีหลิงหานไม่เพียงแต่ไม่สำนึกในสิ่งที่ทำ แต่กลับรักชายแก่คนนั้นอย่างหัวปักหัวปำ และพูดคำพูดไร้สาระอย่างเช่นรักจน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1053
พูดตามตรง ลั่วอู๋ฉางก็มีใจอ่อนนิดหน่อยทุกครั้งที่ต้องต่อสู้กับพวกกระจอก เขามักจะคิดถึงหูเยว่ซีอย่างมากเป็นถึงจักรพรรดินีแห่งชิงชิว แต่เขากลับใช้งานเหมือนลูกน้องปลายแถวประเด็นสำคัญคือ หูเยว่ซีไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังเต็มใจช่วยอย่างยินดีอีกด้วย"ไม่ได้"ความมีเหตุผลเอาชนะความหุนหัน ลั่วอู๋ฉางพูดพร้อมขมวดคิ้ว "เธอต้องอยู่เฝ้าบ้าน มีแต่แบบนี้ ฉันถึงจะวางใจได้"หูเยว่ซีทำหน้าหงอย: "ก็ได้!"ลั่วอู๋ฉางหัวเราะ "เธอว่านอนสอนง่ายขนาดนี้ ต้องให้รางวัลสักหน่อยแล้ว""รางวัลอะไร?" จิ้งจอกน้อยถามอย่างตื่นเต้น ดวงตาทั้งสองส่องประกายวิบวับทันทีลั่วอู๋ฉางหยิบลูกแก้วพญานาคออกมาจากกระเป๋าแล้วพูดว่า "ก่อนหน้านี้สัญญาว่าจะให้ของขวัญเธอ ตอนนี้ถึงเวลาทำตามสัญญาแล้ว"หูเยว่ซีตาเป็นประกายอีกครั้ง "ลูกแก้วพญานาค!"ถ้าเป็นเมื่อก่อน ลูกแก้วพญานาคระดับนี้เธอคงไม่แม้แต่จะชายตามองด้วยซ้ำแค่มองนานหน่อย ก็ถือเป็นการดูหมิ่นคำว่า "จักรพรรดินีแห่งชิงชิว" แล้ว!แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน หลังจากถูกขังอยู่ในแหวนมานานถึงพันปี เพิ่งจะได้อิสรภาพคืนมา พลังลดลงไปมากและร่างกายก็อ่อนแอสุดขีดนี่คือช่วงเวลาที่เธอต้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1052
หวงผู่เจิ้งซิ่นย่อมไม่พอใจแน่!คนเป็นครูยังล้มเหลว แต่ศิษย์กลับทำสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรกถ้าไม่ใช่บังเอิญ แล้วมันคืออะไร?ลั่วอู๋ฉางไม่ตอบอะไร จากนั้นก็หยิบคริสตัลสวรรค์ก้อนที่สองมาไม่นานก็ทำสำเร็จอีกครั้ง!หวงผู่เจิ้งซิ่นเบิกตากว้าง ประหลาดใจราวกับเห็นเทพเจ้าส่วนใบหน้าของหูเยว่ซีก็เต็มไปด้วยความชื่นชมมากขึ้นเรื่อยๆ"ลองอีกครั้งสิ!" หวงผู่เจิ้งซิ่นยังคงไม่ยอมแพ้คราวนี้ ลั่วอู๋ฉางไม่ทำตามเขาอีกต่อไป เขาเก็บแท่งคริสตัลสวรรค์ที่เหลือทันที"หมายความว่าไง?" หวงผู่เจิ้งซิ่นถามตาโตลั่วอู๋ฉางลุกขึ้นเดินออกไป ทิ้งคำพูดไว้โดยไม่หันกลับมา "ขอบคุณนะ!""เดี๋ยวสิ นายแน่ใจแล้วเหรอว่านายเข้าใจทั้งหมด?"หวงผู่เจิ้งซิ่นรีบไล่ตามไป "ถ้าไม่สำเร็จล่ะ ฉันจะได้ช่วยหาสาเหตุไง!""ไม่จำเป็นแล้ว ถ้านายท่านของฉันคิดว่าไม่มีปัญหา มันก็ไม่มีปัญหาแน่" หูเยว่ซีขวางเขาไว้ พร้อมพูดอย่างหนักแน่นในตอนนี้ สีหน้าหวงผู่เจิ้งซิ่นเต็มไปด้วยความซับซ้อนศิษย์ที่เก่งเกินไปทำให้ครูรู้สึกอับอาย"ไหนว่าราชันมังกรลั่วเทียนก็เป็นแค่คนธรรมดา เขาเป็นปีศาจชัดๆ!"หวงผู่เจิ้งซิ่นยอมแพ้อย่างหมดท่า พูดอย่างเศร้าๆ "คิดว่า
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1051
หวงผู่เจิ้งซิ่นเชิดคอขึ้น พยายามทำสีหน้าให้ดูปกติที่สุดเพื่อปกปิดความเขินอายของตัวเองเนื่องจากการสาธิตเมื่อครู่นั้นจบลงด้วยความล้มเหลวแม้ว่าเขาจะรู้วิธี แต่เพราะไม่ได้ปฏิบัติมาเป็นเวลานาน ความผิดพลาดจึงถือเป็นเรื่องปกติ"หาว..."หูเยว่ซีอ้าปากหาวครั้งใหญ่ ราวกับเปลือกตาถูกกดด้วยน้ำหนักมหาศาลใช่แล้ว เธอง่วงจริงๆ!การสอนของหวงผู่เจิ้งซิ่นทำให้เธอง่วงได้สำเร็จส่วนเนื้อหาที่พูดในภายหลัง แทบไม่ได้เข้าหัวของหูเยว่ซีเลย ผ่านหูซ้ายออกหูขวา ไม่มีอะไรในหัวเลย"พวกคุณ...ทำต่อไปเลย!"หูเยว่ซียืดแขนบิดขี้เกียจ และส่งสัญญาณให้ทั้งคู่ไม่ต้องสนใจเธอสิ่งนี้ทำให้หวงผู่เจิ้งซิ่นรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวมาก!รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าฉาดใหญ่!การทำให้นักเรียนง่วงถือเป็นเรื่องที่น่าอับอายอยู่แล้ว ที่สำคัญคือการสาธิตของตัวเองยังล้มเหลวอีกด้วย"ไม่เป็นไร ฉันขอลองเอง" ลั่วอู๋ฉางเสนอตัวขึ้นอย่างกล้าหาญ"คุณจำทั้งหมดได้แล้วเหรอ?"หวงผู่เจิ้งซิ่นพูดด้วยสีหน้าจริงจังทันที "อย่าเพิ่งรีบร้อนปฏิบัติเลย ลองทบทวนสิ่งที่ฉันพูดสักรอบก่อน มีจุดไหนที่ไม่เข้าใจก็ถามให้แน่ชัด แล้วค่อยลงมือ"เพราะจำนวนของแท่งค
