เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 486
บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 487
เอวของเธอบางมาก!อะไรที่เรียกว่าเอวเอสี่ เอวแค่คืบ เด็กสำหรับเธอมาก!นอกจากเอวที่เพรียวบางแล้ว ยอดทั้งสองบนหน้าอกของเธอยังยิ่งใหญ่มากใช่แล้ว คำว่ายิ่งใหญ่ถึงจะอธิบายได้เต็มที่เธอไม่เหนื่อยเหรอ?เจิ้งอวิ๋นจวนจ้องมองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ออกกำลังรุนแรงขนาดนี้ กลัวว่าเอวของเธอจะขาดจริง ๆ"นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?" อวี๋อีเหรินหัวเราะมีปีศาจ?ล้อเล่นอะไรกัน!เจิ้งอวิ๋นจวนกลืนน้ำลายอย่างไม่ตั้งใจและพูดด้วยสีหน้าซับซ้อน "รอเธอกลับมาก็รู้แล้ว""ค่ะค่ะค่ะ เลิกงานแล้วหนูจะกลับบ้านทันที!"อวี๋อีเหรินวางสายโทรศัพท์ ยิ้มแล้วพึมพำว่า "ฉันอยากเห็นจังว่าเป็นปีศาจแบบไหนที่สามารถทำให้แม่กลัวถึงขนาดนี้ได้"ที่นั่งตรงหน้าเธอว่างเปล่าเพราะวันนี้ลั่วอู๋ฉางไม่มาทำงานในฐานะน้องสาวและเพื่อนร่วมห้อง วันไหนที่ลั่วอู๋ฉางมาทำงาน ตอนกินข้าวอวี๋อีเหรินจะตัวติดอยู่กับเขาตลอดแม้ว่าเกาชิงเหยียนและเซี่ยซินซินจะมา ก็ได้แต่นั่งข้าง ๆ เท่านั้น อย่าคิดแย่งที่นั่งกับเธอจนพวกเธอสองคนพูดกันหลายครั้งว่าแม้แต่น้องสาวไร้เดียงสาก็รู้จักปกป้องอาหารแล้วเจิ้งอวิ๋นจวนวางโทรศัพท์ลงแล้วมองขึ้นไปชั้นบนด้วยสีหน้าซับซ้อน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 488
"กุ้งตัวใหญ่นี้อร่อยมาก!""ซี่โครงก็อร่อย คุณอา คุณทำอาหารเก่งมาก!"หูเยว่ซีกินแก้มป่องเหมือนหนูแฮมสเตอร์คนที่ไม่รู้คงคิดว่าเธอเป็นผีอดตายกลับชาติมาเกิด!แคกแคก...จริง ๆ แล้วเธอแก่กว่าผีอดตายอีก!เป็นถึงจักรพรรดิชิงชิวผู้ยิ่งใหญ่ถูกสะกดไว้ในแหวนมานับพันปี ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะมีวันที่ได้เห็นดวงอาทิตย์อีกครั้งในอดีตตอนที่อยู่ชิงชิว อาหารชั้นนำเช่นไขมังกรตับหงส์เธอขี้เกียจที่จะมองด้วยซ้ำ นับประสาอะไรกับเอาเข้าปากอาหารที่ทำให้จักรพรรดิชิงชิวชอบจะต้องเป็นวัตถุดิบชั้นยอดในโลกเท่านั้นแต่ในขณะนี้เธอกลับไม่แตกต่างจากคนทั่วไปอร่อยทุกอย่าง!คิดแล้วก็ปกติ แม้แต่เทพเจ้าที่อดอยากมานานนับพันปีก็ไม่สามารถระงับความหิวได้ยิ่งไปกว่านั้น เธอเป็นเพียงปีศาจจิ้งจอก"คุณ... คุณลั่ว เป็นบุญปากฉันมาก!"หูเยว่ซีเกือบจะพลาดปาก โชคดีที่เปลี่ยนได้ทันเวลานี่คือคำขอของลั่วอู๋ฉาง ต่อหน้าครอบครัวและเพื่อนฝูงห้ามเรียกเขาว่าเจ้านายต้องรู้ว่าสาวสวยมารยาเยอะคนหนึ่งเดินอยู่ข้าง ๆ ก็สะดุดตามากแล้ว ถ้าเรียกเขาว่าเจ้านายอย่างออดอ้อนอีก จะไม่ทำให้คนจินตนาการมากขึ้นไปอีกเหรออาหารบนโต๊ะล้วนเป็นสิ่งที่ล
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 489
ลั่วอู๋ฉางขมวดคิ้ว ดึงมือออกอย่างใจเย็นแล้วพูดว่า "ผมไม่ได้ไปเที่ยว ไปทำธุระ!""ออกไปตอนกลางคืน จะมีธุระอะไรได้?"หูเยว่ซีกอดแขนเขาอีกครั้ง คราวนี้หนักยิ่งกว่าเดิม หนีบมันไว้ระหว่างยอดเขาทั้งสองเลยบอลสองลูกโจมตี!สัมผัสที่ชัดเจน ยืดหยุ่นเต็มเปี่ยม!ปีศาจตัวนี้เอาชีวิตคน!ลั่วอู๋ฉางส่ายหัวแล้วอธิบายว่า "ผมออกไปต่อสู้ คุณเป็นผู้หญิง ตามไปไม่สะดวก"พูดจบเขาก็ดึงมือออกมาอีกครั้งหูเยว่ซีไม่ให้โอกาสเขา ยิ่งกอดเขาแน่นขึ้นและพูดอย่างไม่พอใจว่า "ไม่สะดวกตรงไหน?""ไม่ใช่แค่สู้เหรอ ฉันช่วยคุณได้นะ!"หญิงสาวคนนี้ ดวงตาคู่หนึ่งเริ่มเป็นประกายแล้วและเป็นแบบที่ตื่นเต้นมาก!เห็นได้ชัดว่านี่เป็นเรื่องที่น่าสนใจมากสำหรับเธอ"อย่างคุณ?" ลั่วอู๋ฉางดูถูกเหยียดหยามหูเยว่ซีโมโหทันที "เจ้านายบ้า คุณดูถูกซีซี! ฉันต่อสู้เก่งมาก เมื่อก่อนต่อสู้ไปทั่วโลก ฝีมือไร้เทียมทาน!""โม้ต่อไป! ฝีมือไร้เทียมทานทำไมถึงถูกขังอยู่ในแหวน?""เจ้านายนิสัยไม่ดี ห้ามล้อเลียนซีซี!"หูเยว่ซีแสร้งทำเป็นโกรธ "ซีซีเสียศักดิ์ศรีมาก เจ้านายต้องชดใช้ฉัน!""ชดใช้ยังไง?" ลั่วอู๋ฉางจงใจถามดวงตาของหูเยว่ซีเป็นประกายด้วย
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 490
รถสามคันขึ้นมาข้างบน"คุณลั่ว ยังมีเวลาอีกสักพักก่อนที่การประชุมผู้นำจะเริ่มขึ้น"เฉินไท่แนะนำด้วยรอยยิ้ม "คุณสามารถพาคุณหูไปเดินเล่นรอบๆ ได้ แม้ว่าส่วนใหญ่จะเป็นวิวที่มนุษย์สร้างขึ้น แต่ก็ยังน่าดูอยู่""ก็ดี"สิ่งที่ลั่วอู๋ฉางคิดก็คือในเมื่อมาแล้วก็ดูสักหน่อยการกระทำของหูเยว่ซีเป็นธรรมชาติมาก กอดแขนของลั่วอู๋ฉางลั่วอู๋ฉางต้องการดึงออก แต่จิ้งจอกตัวนี้กอดแน่นเกินไป ดึงถึงสองครั้งก็ไม่สำเร็จเลยเลิกดิ้นรนแล้วปล่อยไปตามเวรตามกรรมเกาฉี่เฉียงมองไปที่แผ่นหลังอันใกล้ชิดของทั้งสอง ขมวดคิ้วอย่างไม่ตั้งใจความรู้สึกถึงวิกฤตในใจของเขาพุ่งสูงขึ้นก่อนหน้านี้เขาก็มีความรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน แต่ไม่ว่าจะเป็นอวี๋อีเหรินที่โตมาด้วยกัน หนิงซินถงคุณหนูตระกูลหนิง หรือหยางหว่านอวี่ที่มีสถานะเป็นภรรยาเก่า เกาฉี่เฉียงก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจเพราะเขาเชื่อว่าลูกสาวของเขาเกาชิงเหยียนไม่แพ้ใครเลยแต่หูเยว่ซีคนนี้ทรงพลังมากจริง ๆ!"ฉี่เฉียง ฉันรู้ว่านายกำลังคิดอะไรอยู่" เฉินไท่พูดด้วยรอยยิ้มเกาฉี่เฉียงถามว่า "แล้วคุณยังแนะนำให้คุณลั่วอยู่กับเธอตามลำพัง?"เฉินไท่ส่ายหัวและพูดว่า "เรื่องของความรู้สึ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 491
นี่มันแปลกมาก!ครั้งที่แล้วเพื่อลักพาหลินเกาอวี้ ทหารรับจ้างได้สังหารไต้ซือทั้งหมด จากนั้นจึงแสร้งทำเป็นเจ้าของวัดหูเยว่ซีที่อยู่ข้าง ๆ ขมวดคิ้วและดูไม่มีความสุขเล็กน้อย"บรรยากาศในวัดแห่งนี้ทำให้ฉันไม่สบายใจมาก!"เมื่อพันปีที่แล้ว เธอก็ตกอยู่ในมือของไต้ซือแก่คนหนึ่งนานขนาดนี้ ยังคงแค้นเคืองอยู่!"ไม่งั้นคุณกลับไปก่อน?" ลั่วอู๋ฉางกล่าวหูเยว่ซีกลอกตาใส่เขาทันทีและพูดด้วยความโกรธ "แค่ไม่สบายใจเท่านั้น ไม่ใช่ว่าฉันกลัวพวกเขา!""แค่ตาแก่ไต้ซืออวดดีเท่านั้น ฉันไม่ใส่หรอก ไหน ๆ ก็มาแล้ว ตีให้ตายก็ไม่กลับ!"พูดจบเธอก็ยกเท้าขึ้นแล้วเดินเข้าไปพร้อมกับลั่วอู๋ฉางทันทีที่ทั้งสองเข้าไปในประตูก็มีเสียงประหลาดใจดังขึ้น"ลั่วอู๋ฉาง นั่นนายหรือเปล่า!"ลั่วอู๋ฉางหันกลับมา เห็นร่างที่คุ้นเคย"รุ่นพี่เหวิน?"นี่คือผู้หญิงหน้าตาสวยอายุประมาณสามสิบปีเหวินซือซือ รุ่นพี่ของลั่วอู๋ฉางสมัยเรียนมหาวิทยาลัย ตอนนั้นดูแลเขามากตอนนั้นเพื่อนหลายคนต่างเดาว่าเหวินซือซือชอบลั่วอู๋ฉาง และต้องการมีความสัมพันธ์แบบรักต่างวัยต่อมาข่าวลือดังกล่าวไม่มีมูลความจริง เนื่องจากลั่วอู๋ฉางคบกับหยางเสี่ยวม่านก่
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 492
เหวินซือซือมัวแต่ดีใจที่ได้เจอรุ่นน้อง ไม่ได้สังเกตเห็นพฤติกรรมแปลก ๆ ของคู่หมั้นในขณะนี้มีชายร่างกำยำอีกคนหนึ่งเดินมา เซวียเหวินห้าวจึงเบี่ยงเบนสายตาไปอย่างไม่อยาก แนะนำว่า "นี่คือเพื่อนผม พี่จวง จวงปี้สิง"เหวินซือซือพยักหน้าและกล่าวว่า "รุ่นน้อง เรามาด้วยกัน"ลั่วอู๋ฉางพยักหน้าไปทางทั้งสองคนแต่การแสดงของทั้งสองนั้นน่าผิดหวังจริง ๆพวกเขาสองคนไม่สนใจลั่วอู๋ฉางเลย ดวงตาสองคู่จ้องมองที่หูเยว่ซี แทบอดไม่ไหวที่จะกลืนเธอไปในคำเดียวสาวสวยคนนี้ไม่เพียงแต่มีหน้าตาที่ไม่มีใครเทียบได้เท่านั้น แต่ยังมีหุ่นที่น่าทึ่งอีกด้วย!คนที่พวกเขาเคยเรียกว่านางฟ้าในเมื่อก่อน ต่อหน้าเธอกลายเป็นลูกเป็ดขี้เหร่ และไม่มีใครเอาชนะได้!ไม่เว้นแม้แต่เหวินซือซือ!นี่ไม่ใช่ความคิดเห็นของจวงปี้สิงเพียงคนเดียวเท่านั้น เซวียเหวินห้าวก็คิดแบบนั้นเช่นกันสิ่งที่พวกเขาคิดไม่ออกก็คือผู้หญิงที่สวยเช่นนี้ หายากในท้องฟ้าและไม่มีใครเทียบได้ในโลก ทำไมถึงมาอยู่ข้างลั่วอู๋ฉาง?ไอ้หมอนี่ดูธรรมดามาก!ทั้งตัวก็ไม่มีเสื้อผ้าที่ดูได้เลย และยิ่งไม่มีของฟุ่มเฟือยที่แสดงถึงสถานะอันสูงส่งเขาทำได้ยังไง?สาวสวยตาบอดเหรอ หิ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 493
เมื่อเซวียเหวินห้าวได้ยินก็รู้สึกตื่นเต้นทันที "จริงเหรอ?""ตราบใดที่สายตาเฉียบคมพอและการตัดสินถูกต้อง ก็ไม่มีปัญหา!"จวงปี้สิงกล่าวด้วยท่าทางมั่นใจว่า "ผมได้เข้าร่วมการประชุมผู้นำมาหลายครั้งแล้ว และรู้สถานการณ์ของผู้เข้าแข่งขันเป็นอย่างดี""พวกคุณวางเดิมพันกับผม รับรองว่าพวกคุณไม่มีทางแพ้แน่นอน!"ผู้ชายคนนี้ทุ่มเทความพยายามอย่างเต็มที่ในการแสดงออกต่อหน้าสาวสวยกลับไม่รู้ว่าหูเยว่ซีไม่ได้ฟังแม้แต่คำเดียว แต่มองทิวทัศน์โดยรอบด้วยความสนใจ"งั้นวันนี้เราก็เล่นตามพี่จวงแล้ว!"เซวียเหวินห้าวแทบรอไม่ไหวแล้ว "การประชุมผู้นำจะเริ่มเมื่อไหร่ เราจะเข้าไปยังไง?"แม้แต่เหวินซือซือก็ตั้งตารอมาก เธอไม่ได้ชอบชนะเงิน แต่ปกติเธอไม่มีโอกาสได้สัมผัสกับนักบู๊โบราณ วันนี้ถือเป็นการเปิดหูเปิดตาจวงปี้สิงพอใจกับปฏิกิริยาของพวกเขามากและอดไม่ได้ที่จะกระหยิ่มยิ้มย่อง"ใกล้จะถึงเวลาแล้ว น่าจะเข้าไปในสนามชั้นในได้แล้ว พวกเราไปกันเถอะ!" จวงปี้สิงกล่าวแต่เมื่อเขาเห็นลั่วอู๋ฉางและหูเยว่ซีมีสีหน้าสงบ ในใจก็ผิดหวังไปครึ่งหนึ่งคาดไม่ถึงว่าจะมีคนไม่สนใจงานการประชุมผู้นำ?ไม่ถูก!แล้วเขาสองคนมาที่นี่เพื่อ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 494
ไต้ซือที่เป็นผู้นำไม่เพียงแต่ร่างกายกำยำ แต่ยังส่งกลิ่นอายของนักบู๊โบราณที่แข็งแกร่งออกมาไต้ซือคนอื่น ๆ ก็มีศิลปะการต่อสู้อยู่ในตัว ด้วยเหตุนี้คนเหล่านี้จึงกล้าพูดเสียงดังและไม่มีใครกล้าก้าวไปข้างหน้าจวงปี้สิงยกคางขึ้นสูงด้วยสีหน้าเย่อหยิ่งเขารู้ว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของไต้ซือเหล่านี้ แต่ไม่เป็นไร ขอแค่เข้าไปได้ก็พอแล้วด้วยสถานะของเขาในฐานะนายน้อยคนที่สองของโรงเรียนศิลปะการต่อสู้ นี่เป็นเรื่องง่ายมาก"โปรดแสดงจดหมายเชิญ" ไต้ซือกล่าวอย่างไม่แสดงอารมณ์จวงปี้สิงตกตะลึง "จดหมายเชิญอะไร?""เฉพาะสมาชิกที่เข้าร่วมการประชุมผู้นำเท่านั้นที่มีสิทธิ์เข้าสนามชั้นใน ไม่มีจดหมายเชิญต้องอยู่ข้างนอกทุกคน" ไต้ซือพูดอย่างไม่เกรงใจมากเซวียเหวินห้าวก็ตามมาแล้วพูดเสียงดังว่า "คุณมองดูให้ดี คนนี้คือจวงปี้สิงเป็นคุณชายคนที่สองของโรงเรียนศิลปะการต่อสู้อันสิง""พี่ชายของเขาจวงปี้อัน เป็นสมาชิกที่เข้าร่วมการแข่งขันต่อสู้ ยังไม่รีบให้พวกเราเข้าไปอีก!"ไต้ซือตะคอกอย่างเย็นชา "พี่ชายเข้าได้ น้องชายไม่มีจดหมายเชิญก็เข้าไม่ได้!"จวงปี้สิงรู้สึกรำคาญเล็กน้อย "ปีก่อน ๆ ผมเข้าไปได้ วันนี้เกิดอะไรขึ้น
บทล่าสุด
