เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 421
บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 422
แม้ว่าหนิงซินถงจะอายุยังน้อยและไม่ค่อยได้สัมผัสกับเรื่องราวในสังคม แต่เนื่องจากได้รับอิทธิพลการสะสมตั้งแต่ยังเด็ก ก็พอรู้เรื่องด้านการประมูลอยู่บ้างตัวอย่างเช่น บริษัทประมูลชั้นนำของโลกจะดึงดูดนักสะสมจากทั่วทุกมุมโลกผ่านการประมูลในฤดูใบไม้ผลิฤดูใบไม้ล่วงและกิจกรรมอื่น ๆจัดงานประมูลบนเรือสำราญ เธอเพิ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรกหนิงหงถูกล่าวด้วยรอยยิ้ม "เพราะว่าบนเรือสะดวกกว่า!"ในรถไม่มีคนนอก เขาย่อมไม่จำเป็นต้องปิดบังอะไรและกล่าวว่า "หลายประเทศมีกฎหมายที่เข้มงวดเกี่ยวกับการค้าโบราณวัตถุ""การซื้อขายงานแกะสลักงาช้าง เครื่องสัมฤทธิ์ยุคก่อนราชวงศ์ฉิน และโบราณวัตถุทางวัฒนธรรมที่ขุดพบจำนวนมากถือเป็นสิ่งผิดกฎหมาย""แทนที่จะเสี่ยงค้าขายส่วนตัว ขับเรือไปยังทะเลหลวงดีกว่า ก็ไม่ต้องอยู่ภายใต้ข้อจำกัดเหล่านี้แล้ว"ทันใดนั้นหนิงซินถงก็ตระหนักได้ "แบบนี้นี่เอง!""ไม่น่าแปลกใจเลย ที่ทุกคนมักจะพูดว่าไม่มีการซื้อขายก็ไม่มีอันตราย"ไม่นานพวกเขาก็มาถึงท่าเรือที่ท่าเรือมีเรือสำราญสุดหรูจอดอยู่ที่บริเวณจอดรถใกล้เคียงเต็มไปด้วยรถยนต์หรูหราหลากหลายรุ่นจะเห็นได้ว่าแขกที่เข้าร่วมงานประมูลล้วนเป็น
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 423
ข้อนี้หนิงซินถงไม่เพียงแต่แสดงความเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเด็กผู้หญิงในวัยเดียวกัน แม้ว่าเธอจะอายุยังน้อย เธอก็ไม่แพ้รู้ดีว่าตัวเองชอบอะไร ไม่ใช่ทำเพื่ออวดรวย เพื่อความยิ่งใหญ่และความอลังการอย่างเดียวซื้อมงกุฎแบบนี้กลับไป มันไม่มีประโยชน์อะไรนอกจากการวางไว้ในตู้กระจก!เนื่องจากไม่มีใครจะใส่มันจริง ๆ สไตล์ไม่เข้ากันเป็นข้อเสียที่สุด"นั่นคือผีเสื้อหยกแบบจีนเหรอ?"หนิงซินถงดูเหมือนจะถูกดึงดูดและกระโดดเข้าไปลั่วอู๋ฉางยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เด็กผู้หญิงคนนี้ ทุกสิ่งที่เธอเห็นเป็นของใหม่หมดและพลังงานนั้นไม่มีขีดจำกัดเขากำลังจะตามไป ชายหนุ่มคนหนึ่งวิ่งไปหาหนิงซินถงอย่างประหลาดใจและพูดว่า "ถงถง เป็นคุณจริง ๆ ด้วย!""ฟู่หมิงเฉิง?"เมื่อหนิงซินถงเห็นคนที่เดินมา ความสุขบนใบหน้าก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยทันที"ตั้งไกลผมก็มองว่าเหมือนจะเป็นคุณ บังเอิญจังเลย คุณก็มาร่วมงานประมูลด้วยเหรอ?" ฟู่หมิงเฉิงทำหน้าตื่นเต้นเห็นได้ชัดว่าเขาน่าจะชอบหนิงซินถงมาก"คุณไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระเหรอ หรือว่าฉันมาตั้งไกลเพื่อมาเที่ยว?" หนิงซินถงไม่มีน้ำเสียงที่ดีฟู่หมิงเฉิงกลับไม่โกรธเลย และยิ้มอย่างมีความสุขมากข
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 424
"นายกำลังพูดกับฉันเหรอ?"ลั่วอู๋ฉางสีหน้านิ่งเฉย เปิดปากถามฟู่หมิงเฉิงเบิกตากว้างและตะโกนอย่างเฉียบขาดว่า "นอกจากนายแล้ว ที่นี่ยังมีคนที่สองอีกไหม? ไม่รู้ตัวเองเลย ยังไม่รีบปล่อยมือสกปรกของนายอีก!"เขาคิดเหมือนกับคนอื่น ๆ ลั่วอู๋ฉางเป็นนักต้มตุ๋นแน่นอน!ใช้วิธีที่ไร้ยางอายหลอกลวงหนิงซินถงผู้ไร้เดียงสาที่ไม่คุ้นเคยกับโลกถ้าเปลี่ยนเป็นลูกหลานที่มีชื่อเสียง ฟู่หมิงเฉิงอาจจะทนได้ อย่างน้อยตัวตนก็คู่ควรกับหนิงซินถงผู้ชายตรงหน้าทั้งตัวเต็มไปด้วยสินค้าแผงลอยริมถนน ไม่มีแบรนด์เนมเลยสักชิ้น!ยิ่งไม่มีสินค้าฟุ่มเฟือยแม้แต่ชิ้นเดียวที่แสดงถึงตัวตน!เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับชนชั้นสูงที่ถ่อมตัวและเป็นคนบ้านนอกที่ยากจนจริง ๆ!คนแบบนี้มีคุณสมบัติอะไรที่จะยืนเคียงข้างหนิงซินถง?ฟู่หมิงเฉิงถือว่าหนิงซินถงเป็นผู้หญิงของตัวเองมานานแล้ว และแม้กระทั่งห้ามไม่ให้ผู้ชายคนอื่นเข้าใกล้ในขณะนี้ฟู่หมิงเฉิงเป็นเหมือนหมาป่าที่เฝ้าอาหารของเขา ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน!"ถ้ายังกล้ากอดถงถงอยู่อีก ฉันจะตัดแขนนายทิ้ง เชื่อไหม?"หนิงซินถงโกรธมาก ดวงตาเบิกกว้างราวกับแม่สิงโตน้อย "ฟู่หมิงเฉิง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 425
"ถูกต้อง!"หนิงซินถงสีหน้าภูมิใจและเอาใบหน้าขี้เล่นที่เต็มไปด้วยคอลลาเจนแนบลั่วอู๋ฉางฟู่หมิงเฉิงดูเหมือนหมดแรงในทันที และร่างกายของเขาก็ทรุดลงราวกับซอมบี้เดินได้เขาสีหน้าหดหู่ มองดูสองคนจากไปอย่างเชิดหน้าชูตาหลังจากนั้นเป็นเวลานาน ดวงตาของเขาก็ค่อย ๆ กลับมาเป็นประกายอีกครั้งมองเงาหลังของทั้งสองจากไป ฟู่หมิงเฉิงกัดฟันด้วยความเกลียดชัง ในสายตาของเต็มไปด้วยความแค้น"ลั่วอู๋ฉาง ฉันจำนายไว้แล้ว!"เขากัดฟันและพึมพำกับตัวเอง "นายรอก่อนเถอะ ฉันไม่ยอมปล่อยถงถงไปแน่นอน!""ถ้านายตาย ถงถงจะต้องเปลี่ยนใจและยอมรับความรักของฉัน!"หลังจากพูดอย่างนั้นเขาก็หันหลังกลับและจากไปด้วยความโกรธที่ทางเลี้ยวใบหน้าที่สวยงามของหนิงซินถงเปลี่ยนเป็นสีแดงและก็มีเสน่ห์อย่างมาก"เอ่อ...อาจารย์ เมื่อกี้ฉันไม่ได้ตั้งใจจะโกหก"เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ พูดอย่างเขินอายมาก "แต่ฟู่หมิงเฉิงดื้อรั้นมาก ถ้าฉันไม่พูดอย่างนั้น เขาจะรังควานไม่จบไม่สิ้นแน่นอน""งั้นคุณบอกว่าผมเป็นอาจารย์ของคุณก็พอแล้ว ทำไมต้องบอกว่าเป็นคู่หมั้น?" ลั่วอู๋ฉางถามกลับสีหน้าของสาวน้อยยิ่งแดงก่ำ ถึงขนาดหูเล็กสองข้างก็เปลี่ยนเป็นสีชมพู"เขา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 426
ลั่วอู๋ฉางศึกษาแหวนหยกนี้มาหลายวันแล้วเนื่องจากมีผลเพียงเล็กน้อยและความคืบหน้าช้า เขาจึงพกติดตัว บางทีเขาอาจจะสามารถแก้ปัญหาได้ภายใต้โอกาสบางอย่างหนิงซินถงพูดออกมาแบบนี้ ลั่วอู๋ฉางก็นึกได้ทันที!ที่แท้นี่เป็นความลับในแหวนหยกไม่น่าแปลกใจเลยที่ชวีเว่ยถิงจะสามารถเป็นหมอเทวดาได้ตั้งแต่อายุยังน้อย และความแข็งแกร่งของเขาก็เหนือกว่าคนวัยเดียวกันมากนั่นสมเหตุสมผลแล้ว!เพียงแต่ชวีเว่ยถิงนั้นหยิ่งผยองเกินไปคิดว่าตัวเองมีแหวนหยกปริศนาอย่างที่เขียนไว้ในนิยาย กลายเป็นบุตรที่สวรรค์เลือก กวาดล้างทุกสิ่งให้กลายเป็นบุคคลที่อยู่จุดสูงสุดน่าเสียดายเห็นได้ชัดว่ามันเป็นไพ่ที่ดี ถูกเขาเล่นจนเละเทะหากชวีเว่ยถิงถ่อมตัวหน่อย คงไม่ตายอย่างอนาถขนาดนี้ลั่วอู๋ฉางสงบลงและก้าวไปข้างหน้าหนิงซินถงสับสนและถูกดึงไปที่บูธข้างหน้าแตกต่างจากโบราณวัตถุล้ำค่าต่าง ๆ ที่เก็บไว้ในตู้กระจก นิทรรศการที่นี่ล้วนเป็นหินรูปทรงแปลกตาวางอยู่บนโต๊ะโดยตรง"นี่คือหินพิศดารเหรอ?" หนิงซินถงยิ่งไม่เข้าใจอีกหินพิสดารจริง ๆ แล้วไม่มีค่าอะไรเลยไม่กี่ปีที่ผ่านมา วงการสะสมได้เกิดความนิยมหินพิสดาร หินก้อนเล็ก ๆ ถูกเก็งกำ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 427
"ถ้าฉันจำไม่ผิด สินค้าพวกนี้ถูกซื้อไปหมดตอนที่ขึ้นสูงแล้ว ติดกับแล้วใช่ไหม?""อย่าคิดว่าเราเป็นมือใหม่ กล้าเสนอราคาสุ่มสี่สุ่มห้า คุณทำธุรกิจแบบนี้ จะทำให้ลูกค้าที่คาดว่าเหลืออยู่ไม่มาก หนีไปหมด!""อยากหลอกคนสองคนให้พลิกตัวเหรอ? แนะนำให้คุณล้มเลิกความคิดนี้โดยเร็วที่สุด ไม่เช่นนั้นครั้งนี้คุณจะมาเสียเปล่า แม้แต่ค่าตั๋วเรือก็ต้องเสียเปล่าไปด้วย"เมื่อเจ้าของแผงได้ยิน รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็แข็งทื่อทันทีได้ นี่ถือว่าเจอกับคนในวงการตัวจริงแล้ว!เป็นเรื่องจริงที่คนเราไม่สามารถตัดสินได้จากรูปร่างหน้าตา น้ำทะเลไม่สามารถวัดได้ คนสมัยก่อนไม่ได้หลอกลวงฉันหนิงซินถงเห็นว่าข่มอีกฝ่ายได้แล้ว ก็ชี้ไปที่หินก้อนนั้นแล้วถามว่า "ราคาเท่าไหร่?"การกระทำของลั่วอู๋ฉางในการถามราคาเมื่อสักครู่นี้ถือเป็นข้อห้ามในวงการของนักสะสมอีกฝ่ายจะจับจิตวิทยาที่คุณต้องการซื้อแล้วขึ้นราคาสูงด้วยการผ่านการกระทำของหนิงซินถง พลิกสถานการณ์ที่ไม่เอื้ออำนวยทันทีสมกับเป็นลูกสาวนักสะสมรุ่นใหญ่ ได้เคยฟังผ่านหู ได้เรียนรู้ความรู้ที่เป็นประโยชน์มากมายตอนนี้ลูกบอลถูกเตะกลับไปให้เจ้าของแผงแล้ว เขาจึงต้องชั่งน้ำหนักเพร
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 428
ลั่วอู๋ฉางหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโอนเงินหนิงซินถงพยายามหยิบหินสี่เหลี่ยมขึ้นมา แต่น้ำหนักนั้นเกินจินตนาการของเธออย่างเห็นได้ชัดแม้จะเป็นเพียงหินก้อนเล็ก ๆ แต่ก็หนักกว่ายี่สิบกิโลกรัม หยิบขึ้นมาได้ยากมาก"ผมหยิบเอง" ลั่วอู๋ฉางพูดด้วยรอยยิ้มหนิงซินถงออกแรงกอด ด้วยสีหน้าไม่ยอมแพ้ "ฉันทำได้"เจ้าของแผงเห็นเงินเข้าบัญชี สีหน้ามีความสุขมากสินค้าชุดนี้เขาเหมามาในราคาถูกแม้ว่าราคาจะเทียบไม่ได้กับเมื่อหลายปีก่อน แต่ก็ยังทำเงินได้มากมายอย่างน้อยเงินค่าตั๋วเรือก็ได้คืนแล้ว ถือว่าไม่ได้มาเสียเที่ยวลั่วอู๋ฉางกับหนิงซินถงเพิ่งจากไป ชายหนุ่มคนหนึ่งก็วิ่งมาจากระยะไกล มือประคองบูธและท่าทางหอบด้วยสายตาที่กระตือรือร้น มองหาไปมาบนบูธ"ลุง ตราประทับชิงชิวล่ะ?"เจ้าของแผงตกใจ "ตราประทับ...อะไรนะ?""ตราประทับชิงชิว! ก็หินสี่เหลี่ยมสีน้ำตาลที่มีลายหนังเสือ ตอนแรกวางอยู่ตรงนี้!" ชายหนุ่มยกมือขึ้นชี้เจ้าของแผงถามอย่างสงสัย "ทำไม คุณก็สนใจมันด้วยเหรอ?""ไร้สาระ! ไม่งั้นฉันจะรีบวิ่งมาทำอะไร?" ชายหนุ่มขมวดคิ้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดเขาดูเหมือนจะขี้เกียจพูดมากและหยิบโทรศัพ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 429
หนิงซินถงมองแขกที่ไม่ได้รับเชิญด้วยใบหน้าที่ระแวดระวังและพูดว่า "น่าขำจริง ๆ! อาจารย์ของคุณชอบมันก่อนก็เป็นของเขาเหรอ?""นี่ถือเป็นเหตุผลอะไร! อีกอย่างให้อาจารย์ของคุณมา เกี่ยวอะไรกับคุณที่เป็นลูกศิษย์?""คิดว่าเราไม่รู้กฎของโบราณวัตถุเหรอ ซื้อก่อนได้ก่อน ไม่ใช่มาก่อนได้ก่อน!"หนิงซินถงเป็นเด็กดีมาตั้งแต่เด็ก แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอจะโมโหไม่เป็นประเด็นคือผู้ชายคนนี้ไร้มารยาทมาก มาถึงก็จะจับเลย ไม่ว่าจะนิสัยดีแค่ไหนก็จะต้องโมโหยิ่งไปกว่านั้น นี่คือของของอาจารย์!อวี๋จื่อเนี่ยนไม่คิดว่าตัวเองจะถูกหญิงสาวตัวเล็ก ๆ ด่ากลับต่อหน้า พูดอย่างกระอักกระอ่วนว่า "เข้าใจผิดแล้ว อาจจะเป็นเพราะการแสดงออกของผมมีปัญหา""เอาแบบนี้ ผมซื้อ!""ผมจะไม่ถามว่าพวกคุณซื้อมาเท่าไหร่ คุณเสนอราคาตามใจชอบ ผมจะไม่ต่อราคาเลย!"หนิงซินถงพูดโดยไม่ต้องคิดว่า "ไม่ขาย!"นี่คือสิ่งที่อาจารย์ชอบจะมอบให้คนอื่นได้อย่างไร!"งั้นผมจะเพิ่มเป็นสองเท่า สามเท่า!" อวี๋จื่อเนี่ยนยื่นนิ้วออกมาสามนิ้วอย่างอวดดีนอกจากอวดดีแล้ว เขายังแสดงออกว่าโกรธออกมาด้วยความหมายชัดเจนมาก ก็คือเตือนสองคนที่อยู่ตรงหน้าว่าอย่าไร้ยางอ
บทล่าสุด
