เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 382
บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 383
คนกลุ่มหนึ่งว่าลั่วอู๋ฉางและเกาชิงเหยียน ในคำพูดเต็มไปด้วยการเยาะเย้ยและการดูถูกเกาชิงเหยียนขมวดคิ้วรู้สึกไม่พอใจลั่วอู๋ฉางทำเป็นหูทวนลมและหามุมนั่งลงระหว่างทางที่มาเมื่อกี้ ชายวัยกลางคนบอกว่าต้องรอให้คนครบแล้ว แล้วจะวินิจฉัยโรคคุณหนูพร้อมกันใครสามารถระบุโรคได้ก็สามารถรักษาได้สำหรับคนที่ต้องการฉวยโอกาสในช่วงที่ชุลมุนก็จะถูกคัดออกไปตั้งแต่ด่านแรกแม้ว่าตระกูลหนิงจะลอกทุกวิถีทาง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าหมาแมวตัวไหนก็มีโอกาสลงมือได้ถ้ารักษามั่วซั่วแล้วอาการของคุณหนูรุนแรงขึ้นจะทำยังไง?สถานการณ์แบบนี้ต้องป้องกัน!"เอี๊ยด!"ประตูเปิดออก ชายชราคนหนึ่งในชุดสีน้ำตาลแดงเดินออกมา ใบหน้าของเขาเศร้าอย่างเห็นได้ชัดตาข้างหนึ่งเต็มไปด้วยเส้นเลือด สันนิษฐานว่านอนไม่ค่อยหลับมาหลายวันแล้วเขาเป็นเจ้าของที่นี่ หนิงหงถูแห่งตระกูลหนิง"ทุกท่านมากันไกล ผมไม่ได้ออกไปต้อนรับ เนื่องจากลูกสาวป่วยหนัก ก็ขอให้ทุกคนเห็นใจด้วย"หนิงหงถูทักทายทุกคนก่อนแล้วพูดว่า "ทุกท่าน เชิญข้างในเถอะ"คนที่เดินนําหน้าคือชายชราที่มีผมเคราหงอกคนหนึ่ง คนนี้คือ หลินซงหยางปรมาจารย์ด้านแพทย์แผนจีนเพิ่งก้าวเข้าไปใน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 384
"แน่นอนว่ารักษาโรค ไม่งั้นผมจะมาทำไมตั้งไกล?"ลั่วอู๋ฉางก้าวไปข้างหน้าต่อ ในเมื่อพวกคุณทำไม่ได้ จะเสียเวลาทำไมรักษาคนให้หาย เอาบัวหิมะเจ็ดกลีบแล้วกลับง่ายมาก!"พูดจาไร้ยางอาย!"หลินซงหยางจ้องมอง "อย่างนาย? คนที่ขนยังไม่ขึ้นอย่างนายก็กล้าพูดจาแบบนี้?"คนอื่น ๆ ก็เยาะเย้ย "ลูกวัวแรกเกิดไม่กลัวเสือจริง ๆ!""ก็ไม่รู้ว่ากล้าดีมาจากไหน แม้แต่อาจารย์หลินก็ยังรักษาไม่หาย เขากล้ากระโดดออกมาบอกว่ารักษาได้""คนนี้หน้าไม่หนาธรรมดา พูดจาโอ้อวดแบบนี้ได้ยังไง?""ไร้ยางอาย ถ้าฉันเป็นเขา คงหารอยแตกแหวกหนีไปแล้ว!"แม้แต่หนิงหงถูก็โกรธ "แม้ว่าตระกูลหนิงของฉันจะโด่งดังไปทั่วโลก แต่เราก็ยังไม่โง่พอที่จะรักษาไปทั่ว!""พ่อหนุ่ม ลูกสาวของฉันมีฐานะสูงส่งแค่ไหน? ยังไม่ต้องให้เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างนายมารักษา""รีบถอยออกไปเร็ว ๆ ฉันจะคิดว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น!"ลั่วอู๋ฉางขมวดคิ้วเล็กน้อย เขามีจิตใจที่กว้าง สามารถถือว่าคนตรงหน้าไม่รู้ไม่ผิดแต่เกาชิงเหยียนทนไม่ไหวอีกต่อไปและพูดเสียงดังว่า "พวกคนตาบอด ท่านนี้ก็คือหมอเทวดาลั่วที่พวกคุณพูดถึง!""อะไรนะ?"หลินซงหยางจ้องมองอีกครั้ง "เธอสองคนล้อเล
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 385
"งั้นนายบอกหน่อยสิว่า นี่คือโรคอะไร?"ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างจริงจัง "มันไม่ใช่โรคเลย!"หลินซงหยางดูเหมือนจะหมดความอดทนและตะโกนเสียงดัง "ไร้สาระ! คนป่วยหนักขนาดนี้ นายตาบอดหรือเปล่า?""คุณหนิง ผมคิดว่าผู้ชายคนนี้มาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา!"หนิงหงถูก็โกรธมากเช่นกัน กัดฟันแล้วพูดว่า "ไอ้หนุ่ม ฉันจะให้โอกาสนายพูดเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าพูดไม่ตรงประเด็น อย่าโทษฉันที่ไม่เกรงใจนาย!"มีเสียงดัง "พรึ่บ"!คนสิบกว่าคนแต่งกายด้วยชุดนักรบและแสดงโมเมนตัมที่แข็งแกร่งออกมาล้อมรอบที่นี่เมื่อทุกคนเห็นสิ่งนี้ก็พากันหวาดกลัวได้ยินมานานแล้วว่าตระกูลหนิงนั้นไม่ธรรมดา ตอนนี้ได้เห็นมันด้วยตาตัวเองแล้ว!นี่ไม่ธรรมดาที่ไหนกัน แต่ไม่ธรรมดามาก!เกรงว่าไอ้หมอนี่ วันนี้ยากที่จะถอยกลับสมควร!ใครใช้ให้เขาตาไม่ดีเอง มาหลอกลวงตระกูลหนิงเกาชิงเหยียนรู้สึกกังวลทันที คิดในใจว่าจะโทรศัพท์ดีไหม ให้พวกพี่ตาวมาช่วยแต่แล้วก็คิดได้ว่าคุณลั่วเป็นสุดยอดฝีมือ จะต้องกลัวอะไรอีก?หนิงหงถู ไอ้แก่ตาฟาง!กล้าพูดจาหยาบคายกับคุณลั่วอย่างนี้ เดี๋ยวก็จะเสียใจในภายหลังลั่วอู๋ฉางไม่กลัวแม้แต่น้อย พูดด้วยความเร็วปกติ "ลูกสาวของคุ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 386
"ยังเทพปกรณัมอีก ทำไมไม่มังกรเขียวเลยล่ะ?""ผู้ชายคนนี้คงไม่ได้ดูกาตูนณ์เยอะไปนะ คิดว่าความจริงเป็นโลกสองมิติ เด็กมัธยม ประเมินเสร็จสิ้น""น่าขำจริง ๆ! ทำมาตั้งนาน ไอ้หมอนี่ไม่ได้เป็นนักต้มตุ๋น ที่แท้มาขายขำ!"แม้แต่ผู้ชายแต่งตัวชุดนักรบที่จ้องมองอย่างดุเดือดก็ยังขำมากหลินซงหยางก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ "พ่อหนุ่ม ยังไม่ต้องพูดถึงทักษะทางการแพทย์ของนาย สามารถทำให้ทุกคนสนุกสนานในบรรยากาศที่ตึงเครียดเช่นนี้ได้ ก็ถือว่ามีความสามารถมากแล้ว"เดิมทีเกาชิงเหยียนก็หัวเราะเยาะเรื่องลึกลับเหล่านี้ แต่เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ของหลินเกาอวี้ก่อนหน้านี้ เธอเชื่อว่าคุณลั่วจะไม่พูดจาโผงผางหลินซงหยางหันไปหาหนิงหงถู "คุณหนิง..."หนิงหงถูยกมือขึ้นเพื่อส่งสัญญาณไม่ให้เขาพูด และจ้องตรงไปที่ลั่วอู๋ฉางดูเหมือนว่าตระกูลหนิงจะโกรธแล้ว!แต่ผลลัพธ์กลับตรงกันข้าม หนิงหงถูไม่เพียงแต่ไม่โกรธ น้ำเสียงกลับอ่อนลงมาก "คุณ พูดให้ชัดเจนหน่อย"ไม่มีเหตุผลอื่น!หนิงหงถูจำได้ดีมาก ลูกสาวเคยพูดแบบนี้ตอนเด็ก ๆแต่เขาไม่ได้จริงจังกับมัน โดยคิดว่าเด็กกำลังเห็นภาพหลอนหรือเข้าใจผิดว่าเนื้อหาของการ์ตูนเป็นเรื่องจริงตอนนี้
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 387
ด้วยเหตุนี้ตอนลั่วอู๋ฉางเล่าเรื่องนี้ออกมา หนิงหงถูจึงเชื่ออย่างสนิทใจเพราะไม่มีใครสามารถทราบเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ ไม่ต้องพูดถึงมาก่อเรื่องทุกคนตกตะลึง!เป็นไปได้ไหมที่ชายหนุ่มคนนี้มีความสามารถพิเศษบางอย่างจริง ๆ?"สิบปีแล้ว ถงถงเป็นปกติมาตลอด พวกเราก็ค่อย ๆ ลืมเรื่องนี้ไป"หนิงหงถูขมวดคิ้วและพูดว่า "แต่ไม่รู้ว่าทำไม ถงถงก็ป่วยอย่างกะทันหันเมื่อเดือนที่แล้ว สถานการณ์คล้ายกับเมื่อสิบปีก่อนมาก มันแปลกมาก""หมดปัญญาผมจึงประกาศออกมา ใช้เงินจำนวนมากเพื่อค้นหาหมอที่มีชื่อเสียง หวังว่าจะดึงดูดความสนใจของท่านอาจารย์คนในปีนั้น และลงมือรักษาลูกสาวอีกครั้ง""คุณสามารถอธิบายสาเหตุของอาการป่วยของถงถงได้เพียงคำเดียว ก็ต้องรักษาเธอให้หายได้ ใช่ไหม? คุณช่วยลงมือหน่อย ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไร ผมจะไม่กระพริบตาเลยเด็ดขาด!"เกาชิงเหยียนตะคอก "ตอนนี้เพิ่งรู้ว่าจะขอร้องคนอื่น ตั้งนานทำอะไรอยู่?""บอกแต่ว่าเป็นนักต้มตุ๋น ไม่มีความเคารพใด ๆ เลย ยังเรียกคนออกมาขู่เราอีก นี่เป็นวิธีการต้อนรับแขกของตระกูลหนิงของพวกคุณเหรอ?"ทันใดนั้นหนิงหงถูก็หน้าแดงด้วยความเขินอายและพูดอย่างเร่งรีบ "ผมมีตาไม่มีแวว โป
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 388
"เป็นไปตามคาด!"ลั่วอู๋ฉางยิ้มเล็กน้อย "คนนี้ได้บอกว่า อาการป่วยของคุณหนูหนิงมีเพียงเขาคนเดียวที่รักษาได้ ใช่ไหม?""ใช่ เขาพูดแบบนี้จริง ๆ" พ่อบ้านวัยกลางคนพยักหน้าการแสดงออกของหนิงหงถูเปลี่ยนไปอีกครั้ง "นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?"ในฐานะที่เป็นหัวหน้าตระกูลที่มีประวัติศาสตร์อันยาวนานหลายร้อยปี หนิงหงถูต้องเข้าใจความหมายของคำว่าเตาหลอมแน่นอนแต่รายละเอียดมากมายเหล่านี้ เขายังคงสับสนอยู่"เห็นได้ชัดว่ามีคนตั้งเป้าหมายไปที่ลูกสาวของคุณ ใช้ชื่อการรักษาเพื่อปลูกฝังความชั่วร้ายในร่างกายของเธอ"ลั่วอู๋ฉางอธิบายว่า "เวลาสิบปีเต็ม วิญญาณชั่วร้ายเหล่านี้ได้สะสมเป็นจำนวนมากแล้ว""ของดี ๆ แบบนี้ จะยอมเอาออกมาได้ยังไง!"ดวงตาของหนิงหงถูเต็มไปด้วยความโกรธ "วิญญาณชั่วร้ายแห่งความหนาวเย็นเหล่านี้ มีสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ?""หากใช้อย่างถูกต้อง คนที่ต่ำกว่าระดับปรมาจารย์ สามารถเลื่อนได้สองระดับ" ลั่วอู๋ฉางอธิบายหนิงหงถูระงับความโกรธ "ใช้ยังไง?""แต่งงาน อีกฝ่ายได้พูดชัดเจนมาก" ลั่วอู๋ฉางพ่นคำตอบออกมา"แล้วลูกสาวของผมจะเป็นยังไง?""กลับไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่พลังชีวิตจะเสียหายอย่างรุนแรง แ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 389
ผู้แข็งแกร่งหลายคนที่มีจมูกช้ำและใบหน้าบวม ไม่กอดแขนที่หักหรือลากขาที่หัก สีหน้ารู้สึกผิดมาหาหนิงหงถู"ขยะ!" หนิงหงถูโบกมือชวีเว่ยถิงยิ้มอย่างภาคภูมิใจ "พวกลูกกระจ๊อกก็กล้าขวางฉัน ถ้าไม่ใช่วันนี้ฉันอารมณ์ดี พวกนายคงไม่รอดแล้ว"ดังสุภาษิตโบราณที่ว่า ตีหมาให้ดูเจ้าของด้วยชายคนนี้พูดต่อหน้าหนิงหงถูแบบนี้ จะสามารถอธิบายด้วยความเย่อหยิ่งได้อย่างไรชวีเว่ยถิงไม่สนใจว่าหนิงหงถูกำลังคิดอะไรอยู่ เขาแค่โยนซองจดหมายออกมาและพูดด้วยน้ำเสียงที่ออกคำสั่ง "สิบปีแล้ว อาจารย์ให้ผมมาทำตามสัญญาการแต่งงาน""นายก็คือลูกศิษย์ของท่านอาจารย์คนนั้นเหรอ?" หนิงหงถูระงับความโกรธแล้วถามชวีเว่ยถิงพยักหน้า "ใช่ ในปีนั้นปรมาจารย์หม่าอาจารย์ของผมเดินทางลงเขา ผ่านที่นี่ได้ช่วยลูกสาวของคุณ และได้ทำสัญญาแต่งงานไว้""ตอนนี้ผมมาที่นี่เพื่อแต่งงานกับเธอ!""ยังยืนเฉยอยู่ทำไม? รีบไปจัดการสิ! เวลาของฉันมีค่ามาก รีบเข้าหอเดี๋ยวนี้ ได้ยินฉันไหม?"หนิงหงถูโกรธจนจะระเบิดแล้ว "ตอนนี้ถงถงหมดสติ เป็นตายไม่รู้ แต่นายกลับเรียกร้องแบบนี้ ไม่คิดว่ามันมากเกินไปหน่อยเหรอ?"ชวีเว่ยถิงยิ้มอย่างภาคภูมิใจ ด้วยความปรารถนาอันแรงกล้า
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 390
"แกเองเหรอ?"ดวงตาของชวีเว่ยถิงเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันทีความโกรธของเขาเริ่มเพิ่มสูงขึ้น และจ้องมองไปที่ลั่วอู๋ฉาง"บังเอิญจัง เจอกันอีกแล้ว" ลั่วอู๋ฉางยิ้มเบา ๆชวีเว่ยถิงกัดฟันด้วยความเกลียดชังทันที เห็นได้ชัดว่านึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนถนนเก่าที่ลั่วอู๋ฉางไปถึงที่นั่นก่อนเพื่อที่จะได้หยกหยกหรูอี้ชิ้นนั้น ชวีเว่ยถิงถึงกับได้สละการมาที่บ้านตระกูลหนิงเพื่อทำเรื่องสัญญาแต่งงานชั่วคราวแต่กลับพักอยู่ในโรงแรมและฝึกฝนวิชาเป็นเวลาสามวันแทนแม้แต่กินข้าวก็สั่งอาหารเดลิเวอรี่ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะควบคุมความสามารถในการปราบปรามหยกหรูอี้ และกลับไปที่ถนนเก่าของเมืองโบราณทันทีเพียงเพราะไปถึงช้าไม่กี่นาที สุดท้ายจึงถูกลั่วอู๋ฉางแย่งไปเขายังถูกไต้ซือต่อยไปหมัดนึง จนถึงตอนนี้หน้าอกก็ยังเจ็บอยู่เป็นเพราะหมัดนี้ ไม่เพียงแต่ทำให้เสื้อโค้ทของชวีเว่ยถิงมีรูขาดมากกว่าสิบรูเท่านั้น แต่ยังเสียภาพลักษณ์อีกด้วยจนเขาต้องกลับไปที่โรงแรมเพื่อเปลี่ยนชุดใหม่ใครจะไปคิดว่าจะได้เจอลั่วอู๋ฉางที่นี่อีกครั้งนี่เป็นการพบกันระหว่างศัตรูจริง ๆ โกรธเคืองกันมาก!"นายทำไม่มาอยู่ที่นี่?" ชวีเว่ยถิงถามด้วยน
บทล่าสุด
