แชร์
บทที่ 290
บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 291
ชิวเฟยเฉินเห็นเพียงพื้นรองเท้าขนาดเบอร์สี่สิบสอง รูม่านตาของเขาก็ขยายออกอย่างรวดเร็วก่อนที่เขาจะทันโต้ตอบ มันก็ตกลงบนหน้าผากของเขาแล้ว"ปัง...ตึ้ง!"ชิวเฟยเฉินถูกเตะออกไป และหลังของเขาชนเข้ากับกำแพงห่างออกไปกว่าสิบเมตร มันพังทลายลงด้วยเสียง "ปัง" และฝังเขาไว้ในซากปรักหักพังของอิฐที่แตกสลายหลังจากผ่านไปนาน ชิวเฟยเฉินก็เผยให้เห็นหัวที่มีแต่ฝุ่น โผล่ร่างกายส่วนบนออกมาอย่างยากลำบากจากนั้นเขาก็ต้องประหลาดใจที่พบว่าการต่อสู้สิ้นสุดลงแล้วลูกศิษย์หลายร้อยคนของสำนักหมัดศักดิ์สิทธิ์ล้มลงกับพื้นโดยไม่เหลือแม้แต่คนเดียว และกรีดร้องทีละคนร่างเดียวที่ยืนเหมือนต้นสนบนสนามคือลั่วอู๋ฉาง"ไอ้หนุ่ม ถ้าแกคิดว่าแกชนะแน่แล้ว งั้นก็ผิดมาก!"ชิวเฟยเฉินกัดฟันและกล่าวว่า "แกจะต้องชดใช้อันเจ็บปวดสำหรับการกระทําของแก ทุกคนที่เป็นศัตรูกับสำนักหมัดศักดิ์สิทธิ์มีเพียงตายเท่านั้น!"ขณะที่พูด จู่ ๆ เขาก็หยิบกระบอกไม้ไผ่ออกมาจากแขนแล้วกดปุ่มด้านล่างขึ้นไปบนท้องฟ้า"วิ้ว...เพียะ!"ลูกศรเจาะเมฆและดอกไม้ไฟสีแดงระเบิดบนท้องฟ้า"เรียกกำลังเสริม?" ลั่วอู๋ฉางขมวดคิ้วเล็กน้อยชิวเฟยเฉินกัดฟันและหัวเราะอย่างด
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 292
หม่าเฉิงไท่รีบวิ่งไปหาลั่วอู๋ฉางชิวเฟยเฉินและคนอื่น ๆ คิดอย่างไร้เดียงสาว่าอาจารย์กำลังจะลงมือแต่วินาทีต่อมา หม่าเฉิงไท่กลับงอเข่าและตัวของเขาก็ย่อลงทันที จากนั้นคุกเข่าแบบมาตรฐานและหยุดต่อหน้าลั่วอู๋ฉาง"คุณลั่ว กระผมไม่รู้ว่าคุณมาที่นี่ จึงพูดอย่างหยิ่งผยอง โปรดยกโทษให้กระผมด้วย!"หม่าเฉิงไท่ยกมือพนมไว้หน้าอกและโค้งคำนับไปที่ลั่วอู๋ฉางฉากนี้ทำให้ทุกคนตกใจ!"เชี่ย… ชายคนนี้เป็นอาจารย์ปู่เหรอ? ไม่จริงแน่ ๆ!""ทำอาจารย์ถึงคุกเข่าให้ไอ้อันธพาลนี่ ผมตาฝาดไปหรือเปล่า? เป็นเพราะเมื่อกี้โดนเตะเข้าที่หัวแน่ ๆ เลยเห็นภาพหลอนแล้ว!""ไม่จริง ต้องไม่จริงแน่ ๆ ฉันไม่เชื่อ!"ทุกคนตกตะลึงและไม่อยากที่จะเชื่อข้อเท็จจริงที่ตัวเองเห็น"อาจารย์หม่า ทำไมถึงทำความคำรพขนาดนี้?" ลั่วอู๋ฉางก้มหน้ามองเขาเห็นได้ชัดว่าคำว่า "อาจารย์หม่า" เต็มไปด้วยความเคารพ แต่หม่าเฉิงไท่สั่นอย่างเห็นได้ชัด และใบหน้าของเขาก็ซีดลงทันทีต่อหน้าราชันมังกรลั่วเทียน เขาไม่กล้ายอมรับตำแหน่งอาจารย์แม้ว่าหม่าเฉิงไท่จะได้รับเชิญจากเทพอวี้ให้สั่งสอนลั่วอู๋ฉางเรื่องศิลปะการต่อสู้ ทั้งสองก็ถือว่ามีความสัมพันธ์แบบอาจารย์-ล
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 293
ลูกน้องทำผิดพลาด ไม่ควรให้หม่าเฉิงไท่ที่เป็นอาจารย์มาแบกรับแทนยิ่งไปกว่านั้น เขาได้ลาออกจากตำแหน่งเจ้าสำนักมานานแล้วหม่าเฉิงไท่ยืนขึ้นอย่างระมัดระวัง เขาวางแผนที่จะคุกเข่าลงจนกว่าเขาจะได้รับการอภัยจากราชันมังกรลั่วเทียนแต่ตอนนี้คุณลั่วเอ่ยปากแล้ว หม่าเฉิงไท่ก็ไม่กล้าขัดขืน การทำตามเป็นพื้นฐานของคำขอที่สุดลั่วอู๋ฉางอธิบายสั้น ๆ เรื่องที่สวีโปแอบสนับสนุนการขยายตัวของกองกำลังใต้ดิน แก้แค้นผู้อื่นตามอำเภอใจและการกระทำของอาจารย์ศิษย์ฉีหยวนอู่"ลูกศิษย์ลูกหาชั่วร้าย ก่อกรรมทําเข็ญ เป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่ง!"ใบหน้าแก่ของหม่าเฉิงไท่เปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความเขินอาย เขาไม่เคยรู้สึกเขินอายขนาดนี้มาก่อนในชีวิต และเขาต้องการที่จะหารอยแตกบนพื้นเพื่อคลานเข้าไปผู้อาวุโสของศาลบังคับใช้กฎหมายทั้งหกคนรู้สึกละอายใจมากยิ่งขึ้นจนกระทั่งตอนนี้พวกเขาตระหนักว่าในขณะที่พวกเขาอ้างว่ายุติธรรมและบังคับใช้กฎหมาย พวกเขากำลังช่วยลูกศิษย์ของพวกเขารังแกคนดี ๆพวกเขาไม่เคยก้าวไปข้างหน้าเพื่อหยุดสิ่งที่สวีโปและฉีหยวนอู่ทำ และไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยซ้ำผู้เสียหายมาเพื่อขอคำอธิบายแต่กลับปฏิบัติ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 294
"โอเค"ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างไม่แสดงออกหัวใจที่แขวนอยู่สูงของหม่าเฉิงไท่ก็สามารถนำกลับสู่ตำแหน่งเดิมได้ในที่สุด และเขาก็แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอกข้าง ๆ เหล่าลูกศิษย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเช่นกันแต่หม่าเฉิงไท่ก็จ้องมองพวกเขาทันทีและตะโกนด้วยความโกรธ "ทำไมยังไม่รีบขอบคุณคุณลั่วอีกล่ะ! ถ้าเขาไม่ใจกว้างขนาดนี้ ฉันคงบีบคอพวกนายตายด้วยมือของฉันเองแล้ว!""พวกไร้ศีลธรรม แทนที่จะเก็บพวกนายไว้ทำลายชื่อเสียงสำนักหมัดศักดิ์สิทธิ์ สู้ฆ่าญาติอย่างชอบธรรมดีกว่า เพื่อไม่ให้รากฐานร้อยปีถูกทำลายในมือของพวกนาย!"คนกลุ่มหนึ่งถูกดุเหมือนหลานชาย พวกเขาอดทนต่อความเจ็บปวด พนมมือคุกเข่าลงให้ลั่วอู๋ฉาง จากนั้นก็ตะโกนพร้อมกัน"ขอบคุณคุณลั่วที่ให้อภัยพวกเรา"ลั่วอู๋ฉางขมวดคิ้วและสั่งก่อนจากไปว่า "ดูตัวเองให้ดี"หม่าเฉิงไท่รีบกำหมัดแล้วยกมือขึ้น "คุณลั่วเชิญครับ"คำพูดสุภาพที่ว่า "มาเป็นแขกบ่อย ๆ" เห็นได้ชัดว่ามาถึงปากแล้ว แต่ถูกหม่าเฉิงไท่กลืนกลับไปเป็นแขกแบบไหน?เราคู่ควรไหม?ครั้งนี้เป็นเพราะลูกศิษย์โชคดีที่หม่าเฉิงไท่รู้จักลั่วอู๋ฉาง เขาจึงไว้หน้าไม่เช่นนั้นสำนักหมัดศักดิ์สิทธิ์จะไม่มีอยู่อีกต
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 295
อวี๋ซือหยวนพูดอย่างจริงจัง "การสอนคืองาน จะเหมือนกับการไปช้อปปิ้งได้ยังไง?""ฉันก็เหนื่อยเหมือนกัน เธอสองคนไม่ต้องสนพวกเรา เดี๋ยวเดินเสร็จแล้วมาหาพวกเราก็ได้" เจิ้งอวิ๋นจวนก็นั่งลงแล้วไม่ใช่เพราะพวกเขาเหนื่อย นอกจากไม่ต้องการใช้เงินเยอะแล้ว พวกเขายังมีจุดประสงค์ที่สำคัญมากอีกด้วย ซึ่งก็คือพยายามอย่างเต็มที่เพื่อสร้างโอกาสให้อวี๋อีเหรินและลั่วอู๋ฉางได้อยู่ตามลำพังช่วงนี้คู่สามีภรรยาพูดมากกว่าหนึ่งครั้งว่าลั่วอู๋ฉาง หย่าได้ดีมากอวี๋ซือหยวนฝันอยู่เสมอว่าอยากให้ลั่วอู๋ฉางเป็นลูกชายแท้ ๆ แม้ว่าลั่วอู๋ฉางจะเคยพูดต่อหน้าว่าเขาจะเลี้ยงดูพวกเขาจนตาย แต่ถึงอย่างไรพวกเขาก็ไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดตอนนี้ดีมาก ลั่วอู๋ฉางเป็นโสดลูกสาวของเขาอวี๋อีเหรินยังยุติความบาดหมางกับเขาด้วย ชายและหญิงที่ยังไม่ได้แต่งงานและรู้จักกันเป็นอย่างดี สวรรค์ส่งมาให้เป็นคู่กันจริง ๆถ้าลั่วอู๋ฉางกลายเป็นลูกเขยของตระกูลอวี๋ อวี๋ซือหยวนฝันก็คงจะหัวเราะออกมาดังนั้นเขาจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อสนับสนุนให้ลูกสาวไปช้อปปิ้งกับลั่วอู๋ฉางช๊อปไปช๊อปมา ช๊อปจนกลายเป็นคู่รัก!"งั้นก็ได้ค่ะ!"อวี๋อีเหรินยังไม่สะใจ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 296
"ขอโทษค่ะคุณผู้หญิง!" ผู้จัดการร้านสาวรีบอธิบาย"เมื่อกี้คุณแค่บอกว่าอยากได้ แต่ไม่ได้จ่ายเงินก็จากไป ฉันคิดว่าคุณไม่ต้องการแล้วเสียอีก"อีกฝ่ายเป็นผู้หญิงที่แต่งตัวโป๊ แต่งหน้าหนัก ๆ และมีกลิ่นอายของผู้หญิงอย่างว่าทำศัลยกรรมทั้งหน้าและคางแหลมเหมือนงูเธอพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจว่า "เมื่อกี้ฉันไปเข้าห้องน้ำ หูข้างไหนของเธอฟังฉันว่าไม่เอาแล้ว?"ผู้จัดการร้านหญิงรีบพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มว่า "ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน คุณใจเย็น ๆ ฉันจะให้เธอถอดออก"เดิมทีผู้จัดการร้านหญิงก็ไม่ได้มองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับลั่วอู๋ฉางและอวี๋อีเหรินเลยรู้สึกว่าระดับการบริโภคของพวกเขาไม่ได้มาตรฐานที่นี่เนื่องจากลั่วอู๋ฉางและอวี๋อีเหรินแต่งตัวธรรมดาเกินไป แม้ว่าผู้ชายจะหล่อและผู้หญิงก็สวยและมีนิสัยดี แต่หน้าตาก็ไม่เกี่ยวอะไรกับการเป็นคนรวยจนกระทั่งลั่วอู๋ฉางพูดอย่างใจกว้างว่า "เสื้อผ้าสวย และคนก็สวยยิ่งกว่า" ชมเช่นนี้ผู้จัดการร้านหญิงจึงคิดว่าอาจจะเป็นไปได้ในความเห็นของเธอ คนจนเพื่อที่จะรักษาหน้า ต่อให้ชอบอะไรก็ตามก็เลือกที่จะสร้างปัญหาก็คือไม่ยอมรับว่าตัวเองซื้อไม่ได้ หาทางออกให้กับความยากจนของตัวเองเท่
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 297
ผู้จัดการร้านหญิงสนับสนุน "ยอมรับเถอะว่าไม่สามารถจ่ายได้ มันไม่น่าอาย เธอสองคนเล่นละครที่นี่มีความหมายอะไร?"ทันใดนั้น ชายอ้วนสวมแบรนด์เนมก็เดินเข้ามา "ที่รัก ทำไมนานจัง?"หน้างูกลายเป็นเสแสร้งทันที ก้าวไปข้างหน้าและกอดแขนของชายอ้วนแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย "เจอคนจนสองคน ซวยมาก!""พอนึกถึงเสื้อผ้าที่ตัวเองชอบ เคยถูกคนจนคนหนึ่งใส่ ในใจฉันก็รู้สึกไม่สบายใจ""ถ้ารู้สึกไม่สบายใจก็อย่าซื้อเลย พี่มีเงินเยอะแยะ ยังกลัวว่าจะซื้อของที่ชอบไม่ได้เหรอ?" ชายอ้วนพูดอย่างเย่อหยิ่งผู้จัดการร้านหญิงเห็นธุรกิจจะเสียหายแล้ว รีบร้อนทันที ชี้ไปที่อวี๋อีเหรินและตำหนิว่า "เธอยังไม่รีบถอดออกมาอีก!""ถ้าวันนี้สาวสวยคนนี้ไม่เอาแล้ว เธอสองคนต้องรับผิดชอบทั้งหมด ใครก็อย่าไปไหน!""ฉันหวังดีให้เธอลองใส่ สนองความหยิ่งยะโสที่ไม่สมจริงของพวกเธอ พวกเธอจะตอบแทนฉันแบบนี้เหรอ ยังมีมโนธรรมบ้างไหม?"เมื่อชายอ้วนเห็นอวี๋อีเหรินก็ตกใจทันทีดวงตาเล็ก ๆ คู่หนึ่งฉายแววอย่างต่อเนื่องช่างเป็นสาวสวยจริง ๆ!หน้างูที่อยู่ข้าง ๆ ตัวเองเมื่อเทียบกับเธอก็กลายเป็นหน้าจัดทันทีเมื่อเห็นเช่นนี้หน้างูก็รีบหยิกเอวของชายอ้วนคนนั
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 298
เดิมทีอวี๋อีเหรินต้องการมอบเสื้อผ้าให้กับหน้างูแต่อีกฝ่ายเรียกร้องมากเกินไป จนไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีชั่วขณะหนึ่ง"ชุดนี้ พวกเราไม่เอาแล้ว"ลั่วอู๋ฉางคว้ามือเล็ก ๆ ของอวี๋อีเหริน แล้วพูดอย่างจริงจัง "เพราะมันไม่คู่ควรที่จะสวมอยู่บนตัวคุณ"เสื้อผ้าไม่มีความผิด แต่คนที่ขายไร้ยางอายมาก"จ่ายไม่ได้ก็บอกว่าจ่ายไม่ได้ จงใจหาเหตุผลแบบนี้ มีความหมายเหรอ?"ถังเอวี้ยนป๋อดูถูกเหยียดหยามและพูดว่า "คุณผู้หญิง คุณคงถูกผู้ชายคนนี้หลอกแล้ว เขาคงบอกคุณไปแล้วว่าตัวเองอาศัยอยู่ในวิลล่ากวนหู และแกล้งทำเป็นคนรวย!""คุณคงไม่รู้หรอกว่านอกจากบ้านจะเป็นของปลอมแล้ว ตัวตนของเขายังเป็นปัญหามากอีกด้วย เขาเพิ่งได้รับการปล่อยตัวจากคุกและเป็นบุคคลอันตราย""ผมขอเตือนคุณว่าอย่าเชื่อคำพูดหวาน ๆ ของเขา ไม่อย่างนั้นคุณจะถูกหลอกทั้งเงินทั้งตัว! เอาล่ะเพื่อที่จะเผยให้เห็นใบหน้าที่น่าเกลียดของเขา ผมจะซื้อชุดนี้ให้คุณใส่"เมื่อได้ยินเช่นนี้หน้างูก็ไม่ยอมทันที "สามี...""หุบปาก วันนี้ซื้อเสื้อผ้าไปเจ็ดแปดชุดแล้ว ยังไม่พอใจอีก!"ถังเอวี้ยนป๋อจ้องมองเธอ สื่อความหมายว่าหากกล้าสร้างปัญหาอีกครั้ง ฉันจะเตะเธอหน้าที่ถูกเ
บทล่าสุด
