เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 31 เลือกเอาว่าจะให้ป้อนแบบไหน
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-09 22:29:53เตชินขับรถพาพิมออกมาจากบ้านระหว่างทาง
พิมนั่งเงียบตลอด เตชินก็ขับรถไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมายปลายทาง พิมที่นั่งข้างๆก็ยังไม่บอกเขาสักทีว่าจะไปไหน สุดท้ายเขาจึงหันมาเอ่ยถามพิมว่า " คุณคิดได้หรือยังว่าจะไปที่ไหน " พิมนั่งกอดอก ทำท่าครุ่นคิดสักพัก จึงหันไปมองเตชินแล้วเอ่ย " อืม...ยังคิดไม่ออกอ่ะ คุณขับไปเรื่อยๆก่อนได้มั้ย ถ้าคิดออกแล้วจะบอก " ได้ยินเธอพูดดังนั้นเขาจึงเอ่ย " เราขับรถออกมาได้ชั่วโมงหนึ่งแล้วนะ คุณยังคิดไม่ออกอีกเหรอ ว่าอยากไปที่ไหน " พิมหันกลับมา ทอดสายตามองตรงไปข้างหน้าแล้วเอ่ย " งั้นคุณก็ขับรถพาฉันเที่ยวชมกรุงเทพละกัน ตั้งแต่ที่ฉันมาถึงกรุงเทพ ฉันยังไม่เคยออกไปไหนเลย ฉันอยากจะนั่งรถชมวิวชมทิวทัศน์รอบเมืองหลวงอย่างเพลินๆสักหน่อย " ได้ยินดังนั้นเตชินก็หันหน้ากลับไป มองตรงไปบนถนนข้างหน้า สองมือจับพวงมาลัยขับอย่างชำนาญ แล้วเอ่ย " ได้ ผมจะพาคุณขึ้นบนทางด่วน คุณจะได้เห็นทิวทัศน์ในเมืองกรุงอย่างชัดเจน " เอ่ยจบเตชินก็ขับขึ้นบนทางด่วนแล้วขับต่อไปเรื่อยๆ ขับไปตามสถานที่ต่างๆพร้อมกับแนะนำสถานที่ต่างๆให้พิมได้รู้จัก แล้วอยู่ๆพิมก็ทำหน้าบิดเบี้ยวคล้ายกับมีอาการเจ็บ นั่งตัวเกรงคล้ายกับไม่สบายตัวแต่แฝงไปด้วยเจ็บปวด เตชินเหลือบมาเห็นจึงเอ่ยถามขึ้น " คุณเป็นอะไร สีหน้าดูไม่ดีเลย " พิมไม่ตอบแต่กลับส่งเสียงร้องขึ้น ด้วยความเจ็บปวด " โอ้ย!!! " เตชินจึงรีบหาที่จอดรถข้างทาง แล้วเอ่ยถามด้วยความตกใจเล็กน้อย แต่กลับแฝงไปด้วยความเป็นห่วงอย่างไม่รู้ตัว " คุณเป็นอะไร เจ็บตรงไหน " พิมจึงรวบรวมแรงที่มีแล้วเอ่ยขึ้นอย่างยากลำบากด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าบิดเบี้ยวจนต้องหยีตา คิ้วสวยขมวดเข้าหากันเป็นปม " คุณ คุณพาฉันไปที่ ร้านขาย ยา หน่อย " " ได้ๆ คุณอดทนไว้ก่อนนะ " เตชินเอ่ยอย่างร้อนใจพร้อมกับรีบขับรถออกไปอย่างไว สายตามองตรงไปข้างหน้าโดยไม่เหลือบมองคนข้างๆ พิมยกยิ้มขึ้นที่มุมปากเล็กน้อยแววตาเจ้าเล่ห์แวบผ่านหนึ่งวิ อย่างรวดเร็ว แล้วกลับมาทำหน้าบูดเบี้ยวคล้ายจะเป็นลม เมื่อเจอร้านขายยา เตชินจึงรีบจอดรถแล้วเอ่ย " คุณจะเอายาอะไร เดี๋ยวผมจะลงไปซื้อให้ " พิมเอ่ยขึ้นอย่างยากลำบากว่า " ฉันจะ ไป ซื้อเอง " เตชินเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความเคร่งขรึมน่าเกรงขาม " ไม่ได้คุณเจ็บอยู่ เดี๋ยวเป็นลมขึ้นมาจะทำยังไง ระหว่างที่คุณยังไม่ท้อง คุณต้องดูแลตัวเองดีๆให้พร้อมสำหรับการมีลูกเสมอเข้าใจมั้ย " คำพูดของเขา ทำให้พิมมองเขาอย่างอึ้งๆ จนลืมแกล้งเจ็บไปพร้อมกับบ่นพึมพำในใจ [ อีตาปีศาจนี่ เราแกล้งเจ็บขนาดนี้แล้ว ยังไม่ห่วงเราอีก ห่วงแต่เรื่องตัวเอง กลัวแต่จะไม่บรรลุเป้าหมาย เป็นปีศาจจากขุมนรกไหนมาเกิดกันนะ ] เตชินกำลังจะลงจากรถก็หยุดการเคลื่อนไหวทันที ที่เห็นพิมดูนิ่งไป สีหน้าดูปกติ ดูดีขึ้น เขาจึงเอ่ยถามขึ้นอย่างงงๆว่า " คุณไม่เจ็บแล้วเหรอ หรือว่าหายแล้ว " ได้ยินดังนั้น พิมเลิ่กลั่กเล็กน้อยแล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน พร้อมกับสบตาเตชินอย่างหวานซึ้ง " คุณเป็นห่วงฉันเหรอคะ " เตชินกะพริบตาเลิ่กลั่ก ไม่ตอบคำถามเธอ แต่หันกลับมาทำหน้านิ่ง สายตาทอดมองไปข้างหน้า สักพักจึงเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา " คุณยังต้องท้องลูกผม ผมก็ต้องห่วงร่างกายคุณเป็นธรรมดา บอกมาว่ายังเจ็บอยู่หรือเปล่า จะเอายาอะไร " พิมยิ้มแล้วเอ่ย " ไม่ค่อยปวดแล้ว เดี๋ยวฉันจะลงไปซื้อยาเอง คุณรอที่นี่แหละ " เอ่ยจบเธอก็ถอดสายเบลท์ออก หันตัวไปเปิดประตูรถ แต่เตชินกลับยื่นมือไปจับแขนเธอไว้แน่นแล้วเอ่ยเสียงเย็น " อย่าให้รู้นะ ว่าคุณแค่ปั่นหัวผมเล่น ไม่งั้นผมจะจับคุณมาลงโทษคืนนี้เลย " ได้ยินดังนั้นพิมก็หงุดหงิดขึ้นมาทันทีจึงปัดมือเขาออกแล้วเอ่ยเสียงแข็ง " ฉันปวดท้องเมนส์ คุณจะลงไปซื้อยากับผ้าอนามัยให้ฉันมั้ย " ได้ยินดังนั้นเตชินก็เงียบไป แล้วเอ่ยอย่างเย็นชา " รีบไปรีบกลับ ห้ามให้ตัวเองเป็นอะไร " " ฉันรู้แล้ว ไม่ต้องมาย้ำบ่อยหรอก " พิมเอ่ยอย่างรำคาญเจืออารมณ์ขุ่นเคือง จากนั้นก็หันมาเปิดประตูเดินลงจากรถแล้วเข้าไปในร้านขายยา พอเข้าไปในร้านยา เธอเอ่ยถามกับเภสัชกรว่า " ขอโทษนะคะ มีพวกยานอนหลับแบบน้ำที่ออกฤทธิ์เร็วภายในสิบนาทีมั้ยคะ เอาแบบหลับไปสักหกถึงแป็ดชั่วโมงค่ะ " เภสัชกรสาวยิ้มอย่างเป็นมิตรจพร้อมกับเอ่ยตอบ " มีค่ะ " จากนั้นพิมก็เอ่ยต่อว่า " เอาหนึ่งกล่องค่ะ แล้วก็เอาแผ่นแปะคุมกำเนิด ห้ากล่อง เอายาแผลแดง และยาแก้ปวดท้องเมนส์ด้วยค่ะ " เภสัชกรสาวจึงเอ่ยว่า " ได้ค่ะ " จากนั้นเภสัชกรสาวก็เดินไปหยิบยาตามที่ พิมต้องการ นำมาคิดเงินแล้วยื่นไปให้พิม พิมรับมาเสร็จ เธอก็รีบใส่เข้าไปในกระเป๋าทันที แล้วเดินออกจากร้านขายยาไป จากนั้นก็เดินไปที่ร้านสะดวกซื้อ เธอเดินไปหยิบตะกร้า แล้วหยิบผ้าอนามัยมาห้าห่อใส่ลงในตะกร้า แล้วเธอก็เดินไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ พอจ่ายเงินเสร็จเธอก็เดินออกจากร้านแล้วตรงไปที่รถทันที เธอเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถแล้วเอ่ย " เสร็จแล้ว ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายตัว คุณพาฉันกลับเถอะ " เตชินมองเธอแล้วไม่พูดไม่จา จากนั้นก็สตาร์รถแล้วขับออกไป เมื่อกลับถึงบ้าน เข้าไปจอดรถเสร็จ ทั้งสองก็ลงจากรถ เดินกลับเข้าบ้านไปพร้อมกัน พอเข้าไปในบ้านพิมก็เดินขึ้นชั้นบนไป ส่วนเตชินเข้าไปหาป้าใจที่กำลังทำกับข้าวในครัวแล้วเอ่ย " ป้าใจครับคุณพิมเธอไม่สบาย เห็นบอกว่าปวดท้องเมนส์ ป้าช่วยทำอะไรอุ่นๆให้เธอทานหน่อย " " ค่ะ " เตชินกำลังจะหันหลังกลับขึ้นไปข้างบน แต่นึกอะไรขึ้นได้ จึงหันไปทางป้าใจอีกครั้ง แล้วเอ่ย " เอาน้ำขิงอุ่นๆกับถุงน้ำร้อนไปให้เธอด้วยนะครับ " ป้าใจมองเตชินแล้วยิ้มขึ้น จากนั้นก็เอ่ยว่า " คุณพิมเป็นผู้หญิงที่โชคดีจริงๆเลยค่ะที่ได้สามีอย่างคุณชาย ถ้าคุณพิมรู้ว่าคุณชายใส่ใจเธอขนาดนี้ ต้องดีใจมากๆเลยค่ะ " จากนั้นเตชินก็ไม่เอ่ยอะไรอีก หันหลังแล้วเดินขึ้นชั้นบน กลับเข้าไปในห้อง พิมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยนอนบนเตียงหันหลังให้เตชิน พอเตชินเดินเข้ามาในห้อง เธอก็ลุกขึ้นมานั่งแล้วเอ่ย " วันนี้ฉันไม่สบาย คุณไปนอนโซฟาเหมือนเดิมก่อนได้มั้ย " เตชินจึงเอ่ยขึ้น " แต่เราตกลงกันแล้วหนิ ว่าจะให้ผมกลับมานอนเตียง " พิมจึงทำหน้าอย่างน่าสงสารแล้วเอ่ย " นั่นมันเมื่อเช้านี่ ตอนนั้นฉันยังไม่ปวดท้อง " เตชินยิ้มขึ้นที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์จากนั้นก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงสุขุม พร้อมกับถอดนาฬิกาที่ข้อมือออกมาวางลงบนโต๊ะ " เมื่อเช้าผมไม่ได้บอก ว่าผมนอนเตียงแล้วจะให้คุณไปนอนโซฟา " ได้ยินดังนั้นพิมก็โมโหขึ้นมาเลย " คุณ! " พิมเถียงอะไรไม่ออกอีก ได้แต่ทำหน้าบูดบึ้งแล้วลงจากเตียง เพื่อไปนอนบนโซฟา เตชินมองตามหลังพิมที่กำลังเดินเข้าไปในห้องทำงานของเขาอย่างเงียบๆ โดยไม่เรียกให้หยุดแต่อย่างใด จากนั้นเขาก็เข้าไปอาบน้ำ ส่วนพิมก็นอนลงบนโซฟาอย่างหงุดหงิดใจ เมื่ออาบน้ำเสร็จเตชินก็เดินออกมาเป่าผมเปลี่ยนเสื้อผ้า ป้าใจยกข้าวต้มกับน้ำขิงอุ่นๆและถุงประคบร้อนมาให้พิม พอมาถึงหน้าห้อง ก็ยกมือเคาะประตู เตชินจึงออกมาเปิดประตู แล้วยื่นมือไปรับถาดใส่อาหาร แล้วเอ่ย " ขอบคุณครับป้าใจ ที่เหลือผมจัดการเอง " ป้าใจยิ้มแล้วหันหลังเดินลงบันไดไป เตชินปิดประตูถือถาดเข้าไปในห้องทำงาน จากนั้นก็นั่งลงข้างๆพิมแล้วเอ่ย " พิม ลุกมาทานข้าวก่อน " พิมลุกมานั่งแล้วเอ่ย " ฉันไม่หิว คุณทานเองเถอะ " เตชินยื่นถุงประคบร้อนให้เธอแล้วเอ่ย " ประคบไว้ที่ท้องของคุณอาการปวดจะได้บรรเทาลง " พิมทึ่งเล็กน้อย แล้วรับถุงน้ำร้อนมา จากนั้นเตชินก็เอ่ยต่อว่า " ส่วนข้าวผมไม่ได้บอกว่าจะให้คุณทานคนเดียว ผมก็ทานด้วย คนละคำ อีกอย่างคุณไม่สบายอยู่ไม่หิวก็ต้องทาน ไม่งั้นคุณจะเอาแรงที่ไหนมาอุ้มท้องลูกให้ผม " ได้ยินดังนั้นพิมถึงกับหมดอารมณ์ที่จะคุยกับเขาต่อ เธอเหลือบมองบนด้วยความรู้สึกรำคาญใจ เตชินเป่าข้าวต้มไล่ความร้อนเบาๆ แล้วยื่นมือไปป้อนเธอ พิมมองข้าวที่จ่ออยู่ตรงหน้าเธอ แล้วเอ่ยอย่างหงุดหงิด " คุณเตชินฉันบอกว่าฉันไม่หิว คุณฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง " เตชินไม่ละความตั้งใจที่จะป้อน ทำหูทวนลมแล้วเอ่ย " อ่ะ อ้าปาก ถ้าคุณไม่อ้าปาก ผมจะใช้ปากป้อนนะ คุณเลือกเอาว่าจะให้ป้อนแบบไหน " พิมรู้ว่าเรื่องพวกนี้เตชินพูดจริงทำจริง เธอมองเขาด้วยสีหน้าบูดบึ้ง แล้วอ้าปากทานข้าวต้มคำนั้นเข้าไปอย่างไม่เต็มใจ เตชินยิ้มอย่างพอใจแล้วบ่นออกมาเบาๆ " ก็แค่นี้ " แล้วทั้งสองก็ช่วยกันทานข้าวต้มในชามจนหมด จากนั้นเตชินก็หยิบน้ำขิงขึ้นมาเป่า เตรียมจะป้อนพิมต่อ แต่พิมกลับหยุดการกระทำของเขาไว้แล้วเอ่ย " ฉันดื่มเองได้ " เอ่ยจบเธอก็แย่งเอาแก้วน้ำขิงมาจากมือของ เขาแล้วยกมาดื่ม ดื่มหมดเธอก็วางแก้วลงบนถาดแล้วเอ่ย " ฉันดื่มหมดแล้ว พอใจหรือยัง " เตชินยิ้มขึ้นที่มุมปาก แต่ไม่เอ่ยอะไร แล้วยกถาดขึ้นมา เดินออกจากห้องไป จากนั้นก็ถือน้ำเปล่าขึ้นมาให้พิมแล้วเอ่ย " ทานข้าวเสร็จยังไม่ได้ดื่มน้ำเลย จะนอนได้ยังไง " พิมลุกมาดื่มน้ำ จากนั้นเธอก็นอนลงไปดังเดิมพร้อมกับเอาผ้าห่มคลุมหัวอย่างมิดชิด เกิดมาเธอไม่เคยทานข้าวจานเดียวกันกับใครมาก่อน แต่วันนี้ เธอกลับต้องทานข้าวต้มชามเดียวกันกับเตชิน แถมยังใช้ช้อนคันเดียวกันอีก เธออยากจะบ้าตาย เตชินเอาแก้วไปวางบนโต๊ะ พอหันกลับมาเห็น พิมนอนคลุมหัวอยู่ จึงเอ่ยขึ้นคล้ายเป็นห่วง " เดี๋ยวก็หายใจไม่ออกกันพอดี " จากนั้นเขาก็ดึงผ้าห่มของพิมออก ช้อนตัวพิมขึ้นมาอุ้มแล้วเดินกลับไปที่เตียงใหญ่ พิมไม่ดิ้นอีกต่อไป เพราะเธอรู้ว่าถึงดิ้นไป ก็เปลืองแรงเปล่า แต่กลับบ่นออกมาอย่างหงุดหงิดว่า " คุณเตชิน คุณบ้าอุ้มหรือไง เอะอะอุ้มๆ " เตชินวางพิมลงบนเตียงแล้วเอ่ยตอบพิม ด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย " ใครใช้ให้คุณตัวเล็กเหมือนเด็กล่ะ " จากนั้นก็เอ่ยต่อว่า " คุณนอนพักเถอะ จะได้หายไวๆ " เอ่ยจบเตชินก็นอนลงข้างๆพิม พิมจึงเอาหมอนข้างมากันไว้ตรงกลางแล้วเอ่ย " ห้ามข้ามเส้น ห้ามเอาออก ที่ใครที่มัน เข้าใจมั้ย " เอ่ยจบเธอก็นอนหันหลังให้เตชินทันที เตชินมองพิมอย่างเงียบๆโดยไม่พูดอะไร การดูแลเอาใจใส่ของเตชินในวันนี้แม้จะมีเจตนาอื่นแอบแฝงแต่ก็ทำให้พิมรู้สึกผิดเล็กน้อย เตชินนอนตะแคงมองแผ่นหลังของพิมอย่างเงียบๆ นึกถึงตอนที่เห็นสีหน้าพิมดูเจ็บปวดทรมาน เขาตกใจและเป็นห่วงมาก กลัวเธอจะเป็นอะไรไป หลังจากที่เธอเข้าไปในร้านขายยา เขาจึงเซิร์ชหาวิธีลดอาการปวดท้องเมนส์ รวมถึงเซิร์ชเรื่องอาหารเครื่องดื่มที่ช่วยลดอาการปวดท้องเมนส์ของผู้หญิงอีกด้วยบทที่เกี่ยวข้อง
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 32 มีเป้าหมายที่ชัดเจน
ในเช้าวันต่อมา เตชินตื่นขึ้นมาแต่เช้า เมื่อทำกิจวัตรประจำวันเสร็จเขาก็เดินออกจากห้อง ลงไปชั้นล่างแล้วเดินเข้าไปในห้องครัวหยิบผ้ากันเปื้อนมาสวม แล้วไปเปิดดูของที่มีในตู้เย็น หยิบเนื้อปูกับกุ้งและผักขึ้นฉ่ายออกมา(คื่นไฉ่)แล้วเริ่มตั้งหม้อ หั่นผักขึ้นฉ่าย เพื่อที่จะทำข้าวต้มให้พิม จากนั้นเขาก็เอาขิงจากในตู้เย็นมาซอย หั่นเป็นชิ้นเล็กๆพอทำเสร็จ ก็ตักข้าวต้มใส่ชาม วางลงในถาด หยิบช้อนกับน้ำดื่มที่ไม่ได้แช่เย็นวางลงข้างๆชามข้าวต้มจากนั้นก็ถอดผ้ากันเปื้อนออก แล้วยกถาดเดินขึ้นบันไดกลับไปที่ห้องพอถึงหน้าห้องก็ยื่นมือไปเปิดประตูเดินเข้าไปในห้องนำถาดไปวางลงบนโต๊ะในห้องทำงานแล้วเอ่ยกับพิมที่หลับอยู่ว่า" พิม ข้าวต้มอยู่บนโต๊ะ ตื่นมาอย่าลืมทานข้าวทานยาล่ะ "จากนั้นเขาก็เดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า พอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เดินมาที่เตียงแล้วก้มลงจูบหน้าผากพิมอย่างนุ่มนวลจากนั้นก็มองไปที่ริมฝีปากอวบอิ่มแล้วจูบลงไปเบาๆอย่างทะนุถนอมแต่พิมกลับหลับสนิท ไม่รู้สึกตัว เพราะเธอไม่ยอมหลับทั้งคืนมัวแต่กังวลกลัวเตชินจะมาล่วงเกินเธอในเวลาที่เธอเผลอหลับแต่เธอดันลืมไปว่า เธอแกล้งเป็นเมนส์อยู่แท้จริงแล้วแค
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 33 มีบางคนรออยู่ที่บ้าน
เตชินกลับเข้ามาในบ้าน เห็นพิมนั่งทานข้าวอยู่จึงเดินเข้ามาเธอแล้วเอ่ย" ตื่นแล้วเหรอ ดีขึ้นบ้างมั้ย "พิมหันไปมองเขาแล้วเอ่ยตอบ" ดีขึ้นแล้วค่ะ "" อืม ดีแล้ว ผมขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะ "" ค่ะ "เอ่ยจบเตชินก็หมุนตัวเดินขึ้นบันไดไป พิมหันมาสนใจข้าวตรงหน้าแล้วตักเข้าปากต่อไปพอทานข้าวเสร็จเธอก็ดื่มน้ำตามปกติ แล้วลุกจากเก้าอี้เดินมานั่งในห้องนั่งเล่นแล้วเปิดทีวีดู เตชินเดินลงบันไดมาเห็นพิมนั่งดูทีวีอยู่ จึงเข้ามาหาเธอแล้วนั่งลงข้างๆเธอ จากนั้นก็ยื่นมือไปโอบไหล่เธอ เธอพยายามกระเถิบหนีห่าง แล้วเอ่ยเสียงเย็น" คุณเตชิน กรุณาเก็บมือดีๆค่ะ "เตชินเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งขรึมอย่างสุขุมน้ำเสียงแฝงไปด้วยการหยอกเย้า" แค่โอบไหล่ภรรยาก็ไม่ได้เหรอ "ได้ยินดังนั้นพิมมองตาเขียวใส่เขาอย่างไม่พอใจในคำพูดของเขา แล้วเอ่ย" คุณเตชิน ฉันเป็นภรรยาคุณหรือเปล่าคุณรู้ดี "เตชินเก็บมือกลับมาแล้วเอ่ยถามอย่างจริงจังคล้ายใส่ใจเธอมาก" วันนี้คุณอยากไปไหนมั้ย "พิมหันมาสนใจรายการทีวีต่อพร้อมกับเอ่ยอย่างเย็นชา" ไม่ค่ะ "เตชินจึงเอ่ยต่อว่า" งั้นผมไปข้างนอกนะ วันนี้อากาศเย็น คุณอยู่บ้านก็รีบเข้านอนไวๆหน่อยนะ "ได้ยินดัง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 34 รับผิดชอบคำพูดของคุณ
เตชินขับรถกลับมาด้วยอารมณ์ที่ยากจะอธิบายเขาไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นอะไร ที่อยู่ๆก็รู้สึกไม่ค่อยถูกชะตากับป๊อบทั้งที่ก่อนหน้านี้ ก็เคยเจอกันแล้ว แต่ก็ไม่มีความรู้สึกนี้เกิดขึ้นพิมนั่งบนโซฟาตัวใหญ่ ดูซีรีส์จีนเรื่อง ฉู่เฉียวจอมใจจราชน เธอชอบจ้าวลี่อิงมากๆ เธอเอาผ้าห่ม มาห่ม นั่งดูซีรี่ส์คนเดียวอย่างเพลินๆ พอถึงฉากดราม่า เธออินจนร้องให้ไม่หยุด ดูไปร้องให้ไปหยิบทิชชูขึ้นมาซับน้ำตา แต่น้ำตาเธอกลับไม่มีทีท่าว่าหยุดไหลเลยเธอนั่งร้องให้คนเดียวในห้อง ที่มีเพียงแสงสลัวจากหลอดไฟดวงเล็กๆบนเพดานคอยเป็นเพื่อนรับฟังเสียงร้องให้สะอื้นของเธอท่ามกลางความืดที่ให้บรรยากาศคล้ายโรงหนังเตชินเดินกลับเข้ามาในบ้าน ได้ยินเสียงร้องให้ของเธอก็ตกใจรีบเดินเข้าไปหาเธอแล้วเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงอย่างร้อนใจ" พิม คุณร้องให้ทำไม เจ็บตรงไหนอีก "พิมทั้งตกใจ ทั้งเคอะเขิน ความฟินความอินถูกทำลายลงด้วยตัวและเสียงของเตชิน เธอรีบปาดน้ำตาทิ้งอย่างไว ทำตัวไม่ถูก ที่ถูกคนอื่นเห็นตอนร้องให้เพราะอินกับซีรี่ส์แต่เธอจะให้เตชินรู้ว่าเธอร้องให้เพราะซีรี่ส์ไม่ได้ เธอจึงเอ่ยด้วยสีหน้านิ่ง ตีหน้าเศร้า เล่าความเท็จ" ฉัน...ฉันค
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 35 นานแค่ไหนก็จะรอ
หลายวันต่อมา ด้วยความที่ไตรภพและนาวินอยากจะมาทำความรู้จักกับพิมให้มากขึ้นเพราะพวกเขาคิดว่าพิมคือผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้เตชินทิ้งพวกเขาได้และเป็นผู้หญิงคนแรกที่เตชินดูเป็นห่วงเป็นใยเป็นพิเศษพวกเขาจึงโทรหาเตชินแล้วนัดกันขอไปปาร์ตี้บ้านเตเชินเตชินเองก็ไม่ขัดอะไร ให้เพื่อนมาปาร์ตี้ มาดื่มเหมือนอย่างเคยๆในตอนเช้าของวันปาร์ตี้เตชินเอ่ยบอกกับพิมว่า" วันนี้เย็นๆเพื่อนผมจะมา คุณแต่งตัวให้มิดชิดหน่อยนะ "พิมมองเขาแล้วเอ่ย" ทำไม ฉันต้องฟังคุณด้วย อีกอย่างฉันอยู่แค่ในห้อง ไม่ได้ออกไปไหนสักหน่อย จะแต่งมิดชิดไปทำไม อ้อ จริงสิ ฉันเคยแต่งตัวไม่มิดชิดด้วยเหรอ ก็ไม่เคยหนิ "เตชินใช้สายตาสำรวจเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วเอ่ย" ไม่เคยก็ดีแล้ว ผมไปทำงานก่อนนะ "เอ่ยจบเขาก็จับหัวพิมแล้วจูบหน้าผากของเธอเบาๆอย่างไวจากนั้น ก็เดินออกจากห้องไป ทำเอาพิมเหวอไปเลยและเริ่มรู้สึกสับสนกับสถานะที่เป็นอยู่เธอรู้สึกว่านับวันเธอและเขาเหมือนสามีภรรยากันจริงๆเข้าไปทุกทีแม้เธอจะไม่มีประสบการณ์ด้านความรักมาก่อน แต่เธอก็รู้สึกได้ว่าชีวิตเธอเหมือนจะเปลี่ยนไป มีอีกหนึ่งชีวิตเข้ามาวุ่นวายในชีวิตเธอจากที่นอนคนเดียวมาตลอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 36 ผมขอดื่มให้กับคุณพิม
ป้าใจเห็นทั้งสองจับมือกันดูสนิทสนมเกินกว่าคนเคยรู้จักทั่วไป จึงเดินเข้าไปแสดงตัวแล้วเอ่ย" คุณพิมคะ ไปส่งป้าเข้าห้องน้ำหน่อยได้มั้ยคะ "พิมจึงเอ่ยว่า" ได้ค่ะ "จากนั้นเธอก็หันไปเอ่ยกับป๊อบว่า" ฉันไปส่งป้าใจเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ "" ครับ "ป๊อบเอ่ยตอบ พิมลุกขึ้นเดินไปส่งป้าใจ แล้วเสียงแจ้งเตือนข้อความในโทรศัพท์ของป๊อบก็ดังขึ้นป๊อบเปิดดูข้อความจากผู้เป็นแม่ ( ป๊อบลูกอยู่ไหน คุณพ่อไม่สบาย รีบกลับมาด่วน )เขามองแผ่นหลังของพิมที่ไกลออกไป จากนั้นก็วิ่งไปหาเธอด้วยสีหน้าร้อนใจ แล้วเอ่ย" พิม ผมขอกลับก่อนนะ ผมมีธุระด่วนต้องไปทำน่ะ "พิมจึงเอ่ยตอบว่า" ได้ค่ะ "จากนั้นเขาก็หมุนตัวเดินกลับไปที่รถด้วยความรีบร้อน แล้วขับรถออกไปพิมรอป้าใจอยู่หน้าห้องน้ำ พอป้าใจเข้าห้องน้ำเสร็จ ทั้งสองก็เดินออกไปหาอะไรทานในศูนย์อาหารทั้งสองนั่งทานข้าวกันอย่างเพลินๆเตชินออกมาจากบริษัทก่อนเวลาเลิกงานแล้วมาหาพิมที่สวนสาธารณะแห่งนี้ เมื่อมาถึงก็เห็นพิมนั่งปั่นเป็ดเพลินๆอยู่คนเดียวกลางน้ำส่วนป้าใจก็นั่งรอเธอที่ให้ต้นไม้ใหญ่ เตชินจึงเดินเข้าไปแล้วปั่นเป็ดไปหาพิม จากนั้นก็เอ่ยว่า" ผมมารับคุณกลับบ้านแล้วครับ "พิม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 37 เป็นเพราะฉันไม่ได้รักคุณ
พิมเข้าไปร้องให้ในห้องน้ำอย่างเงียบๆ เธอไม่คิดว่าเตชินจะพูดเรื่องที่จดทะเบียนต่อหน้าทุกคนจนทำให้ป๊อบเข้าใจผิดแสดงท่าทีเย็นชาออกมาแบบนั้นเธอไม่รู้ว่าเตชินคิดจะทำอะไรอีก ที่อยู่ๆก็ประกาศว่าเธอคือภรรยาเขาอย่างเต็มปากเต็มคำจนทำให้สีหน้าของป๊อบเปลี่ยนไปเธอคิดว่าป๊อบคงโกรธ เกลียดเธอแล้วแน่ๆ[ หรือว่าเขาจะรู้เรื่องของเรากับคุณป๊อบ ]เธอเริ่มสงสัยแล้วพึมพำในใจ จากนั้นเธอก็ล้างหน้าล้างตาแล้วเดินออกจากห้องน้ำป๊อบยืนรอคุยกับเธออยู่หน้าห้องน้ำได้สักพักแล้ว เขาได้ยินเสียงเธอร้องให้ชัดเจนพอเธอเปิดประตูห้องน้ำออกมา เขาก็จับแขนเธอไว้แล้วเอ่ยถามด้วยอาการเมานิดๆ" พิม ที่เตชินพูดมันไม่เป็นความจริงใช่มั้ย "พิมได้แต่เงียบไม่เอ่ยอะไรออกมาเพราะเธอมึนตึ๊บไปหมดแล้วแต่การเงียบของพิมเป็นคำตอบที่ชัดเจนที่สุดป๊อบจึงเอ่ยถามต่อว่า" เพราะแบบนี้ใช่มั้ย คุณถึงให้ผมรอ พิมคุณบอกผมมาเถอะมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมอยู่ๆคุณถึงไปจดทะเบียนสมรสกับเขา "พิมเงยหน้ามองป๊อบทั้งน้ำตา เธอจะบอกเขาได้ยังไง ว่าเธอจดทะเบียนเพราะเงินป๊อบก็พอจะเดาได้ว่าอาจจะเป็นเพราะเงินจำนวนมากถึงทำให้พิมจดทะเบียนสมรสได้ เขาจึงเอ่ยถามขึ้น" เพราะเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 38 คุณพิมซวยแล้ว
หลังจากคืนปาร์ตี้ เตชินก็ไม่กลับมานอนห้องอีกเลยพิมนอนคนเดียวอย่างสบายใจเฉิ่ม หลับสนิทไปทุกคนคืน ตื่นมาก็รู้สึกสดชื่อนอารมณ์ดีทุกเช้าส่วนเตชิน พิมเองก็ไม่รู้ว่าเขาไปนอนที่ไหน และไม่ได้ถามหรือว่าสนใจเขาเลยผู้ช่วยคังทำหน้าที่กลับมาเอาเสื้อผ้า ชุดทำงานวันต่อวันป้าใจเริ่มเป็นห่วงความสัมพันธ์ของทั้งสอง ในสายตาป้าใจ ตามที่ป้าใจเข้าใจคือ ทั้งสองคือสามีภรรยากันเป็นแบบนี้หลายๆวันเข้า พอป้าใจเจอผู้ช่วยคังกลับมาเอาเสื้อผ้าให้เจ้านาย ป้าใจก็อดทนต่อไม่ไหว จึงเข้าไปถามถึงคุณชายของเขาทันที" คุณคังคะ เอ่อ...อย่าหาว่าป้าอยากสอดรู้สอดเห็นเรื่องของเจ้านายเลยนะคะ เอ่อ...คุณชายไม่กลับมาหลายวันแล้ว ป้าใจไม่ดีเลย คุณชายทะเลาะกับคุณพิมเหรอคะ "ผู้ช่วยคังเองก็ไม่รู้ แต่เขาก็เดาว่าน่าจะทะเลาะกัน แต่คราวนี้เขารู้สึกแปลกที่เจ้านายของเขาโกรธจนหนีไปอยู่โรงแรม แถมสีหน้าดูไม่เป็นมิตรกับโลกมาเป็นอาทิตย์แล้ว รอยยิ้มสักนิดก็ไม่เคยปรากฎให้เห็น[ ทั้งที่ทั้งสองไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วโกรธกันเรื่องอะไร คุณชายถึงกับไม่ยอมกลับมาอยู่บ้าน ทั้งที่อยากรู้ว่าคุณพิมเป็นยังไงก็ไม่กลับมาดูเอง ]ผู้ช่วยคังพึมพำกับตัวเองในใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 39 ผมเป็นผู้ชายของคุณ
พิมนั่งอ่านหนังสือในห้องนั่งเล่นเพลินๆ เตชินกลับเข้ามาในบ้าน ด้วยสีหน้าเคร่งขรึมถมึงทึงพอพิมเห็นเขาก็ตกใจแล้วเอ่ยขึ้น" วันนี้คุณไม่ไปทำงานเหรอ? "เตชินไม่ตอบแต่คว้าข้อมือพิม แล้วลาก จูงมือของเธอให้ตามเขาขึ้นไปบนห้องพิมตกใจมาก ขณะที่เตชินจูงมือเธอไปข้างหน้าเธอหันหลังกลับมามองผู้ช่วยคังกับป้าใจที่ยืนดูเธอด้วยสีหน้ากังวลเธอใช้สายตาเชิงถามเชิงอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นผู้ช่วยคังรู้และเข้าใจความหมายในสายตาเธอดีแต่เขาช่วยอะไรไม่ได้เขาได้ส่ายหน้าเบาๆประมาณว่าบอกไม่ได้เวลานี้ คุณชายเขาโกรธขนาดนั้น เขาจะกล้าไปยุ่งเรื่องของคนสองคนได้ยังไงพิมหันกลับมามองข้างหน้า เธอไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างหลังจากนี้เธอพยายามยื้อตัวดึงมือกลับมาให้หลุดพ้นจากมือของเตชินแต่ก็ทำไม่สำเร็จร่างเล็กถูกเตชินฉุดกระชากให้ตามไป เธอแทบจะปลิวได้เลยได้โอกาส เธอจับราวบันไดไว้แน่นแล้วเอ่ย" คุณเตชิน คุณเป็นบ้าอะไร ปล่อยนะ ฉันเจ็บข้อมือ "เตชินไม่พูดพล่ามทำเพลง สีหน้าคุกรุ่นไปด้วยเพลิงโทสะเดินมาแกะมือเธอที่จับราวบันไดแน่นนั้นออกอย่างง่ายดายแล้วเอามือเล็กๆทั้งสองข้างของเธอมาจับรวมกันไว้ด้วยมือใหญ่ของเขาแค่มือเดียวจา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10
บทล่าสุด
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 110 ขอแค่คุณกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
ในห้องผ่าตัดหลังจากผ่าตัดเสร็จอยู่ๆพิมก็หยุดหายใจไป เนื่องจากเธอเสียเลือดมากและแท้งบุตรในขณะที่ประสบอุบัติเหตุทำให้ร่างกายไม่สามารถทนพิษบาดแผลไหวในตอนที่เธอยังมีลมหายใจโรยริน จิตสุดท้ายของเธอคล้ายกับรับรู้ได้ว่าตัวเองสูญเสียลูกไปแล้ว คลื่นความเศร้าโศกถาถมความเสียใจเข้ามาสาดใส่ ทำให้เธอไม่มีกำลังใจที่จะอยากมีชีวิตอยู่ต่อ เพราะเธอตั้งใจจะพาลูกของเธอหนีไปอยู่ในที่ปลอดภัย ไม่คิดว่าจะเป็นการพาเขามาตายจากแล้วหมอก็รีบทำการช่วยชีวิตเธออีกครั้งอย่างสุดความสามารถใช้เวลาอยู่นานเธอก็ไม่กลับมาหายใจ คลื่นหัวใจเป็นเส้นตรงไม่ขยับเขยื้อนเลยสีหน้าหมอแสดงถึงความจนปัญหาด้วยความผิดหวังแล้วเอ่ยเสียงเศร้า" แจ้งญาติคนไข้เถอะ "" ค่ะ "พยาบาลเอ่ยตอบแล้วเดินออกไปจากห้องผ่าตัด" ผ่าตัดเสร็จแล้วแท้ๆ ไม่คิดว่าคนไข้จะมาเสียชีวิตในขณะที่เราเพิ่งจะมีความหวังขึ้นมา "พยาบาลสาวคนหนึ่งเอ่ยอย่างผิดหวัง เพราะในตอนแรกพวกเขาก็ทำใจไว้แล้วว่าคนไข้อาจจะไม่รอดแต่พวกเขาต่างก็ตั้งใจช่วยชีวิตพิมอย่างสุดความสามารถมากจนเธอกลับมาหายใจอีกครั้งความจริงพิมหยุดหายใจตั้งแต่ตอนเกิดเหตุแล้วหมอจึงเอ่ยอย่างสุขุมว่า" บางทีจิตสุ
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 109 อย่ามาเสียใจทีหลัง
" ไม่ได้นะคุณเตชิน คุณอย่าทำแบบนี้ ปล่อยฉันกับลูกไปเถอะนะ "พิมขอร้องอ้อนวอนให้เขาปล่อยเธอไม่หยุด แต่เขากลับนิ่งเฉย รตีลงจากรถแล้วแอบเดินถามเตชินเข้ามาในโรงพยาบาลก่อนหน้านี้เธอไปหาเตชินที่บ้าน เห็นเตชินขับรถออกจากบ้าน เธอจึงให้คนขับรถ ขับตามเตชินเธอใส่แว่นสีดำปกปิดดวงตาและใส่แมสก์ปกปิดหน้าเอาไว้ไม่ให้เตชินรู้ว่าเป็นเธอพิมที่อยู่ในอ้อมแขนของเตชินเธอทั้งตีทั้งข่วนเขาจนเธอน้ำตาไหลพรากแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครืออย่างจนปัญญาด้วยความหวาดกลัว" คุณเตชิน คุณจะฆ่าเขาไม่ได้ เขาเป็นลูกของคุณไม่ใช่ลูกของคุณป๊อบอย่างที่คุณเข้าใจ เขาเป็นลูกของคุณจริงๆ "ได้ยินดังนั้นเตชินก็หยุดชะงักไป รตีได้ยินก็ช็อกไปเช่นกัน แล้วแววตาของเธอก็กลายเป็นดุร้ายเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาเตชินมองหน้าพิมแล้วเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้ง" คุณพูดว่าไงนะ "พิมมองเขาแล้วเอ่ยเสียงสั่น" เขาเป็นลูกของคุณ คุณวางฉันลงก่อนได้มั้ยแล้วฉันจะอธิบายให้ฟัง "เตชินวางเธอลง พอเธอเป็นอิสระจากมือของเขาเธอก็วิ่งหนีไปทันทีเตชินเห็นเธอวิ่งหนีไปเขารู้สึกเจ็บใจมากที่ถูกหลอกจึงวิ่งตามเธอออกไปแล้วคว้าข้อมือเธอมาจับไว้นำตัวเธอกลับมาอีกครั้งพร้อ
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 108 มารหัวขน
เมื่อป๊อบเห็นพิมกลับมา เขาก็ปลีกตัวออกจากกลุ่มนักเรียนแล้วเดินมาหาพิมพร้อมกับเอ่ยถามขึ้น" พิมเขาทำอะไรคุณหรือเปล่า "พิมส่ายหน้าแล้วเอ่ย" ไม่ค่ะ "ป๊อบพยักหน้าแล้วเอ่ย" เช่นนั้นก็ดีแล้ว ปิดเทอมนี้เราก็ว่างบ้างแล้วเดี๋ยวผมจะให้เขาเซ็นหย่าให้คุณให้ได้ ต่อไปเขาจะได้ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายกับคุณอีก "พิมมองป๊อบด้วยสีหน้าเหนื่อยใจนึกถึงคำพูดของเตชินก่อนหน้านี้เธอไม่อยากได้แล้วใบหย่า เธอจึงเอ่ยว่า" จะหย่าหรือไม่หย่าฉันไม่สนใจแล้วค่ะ แค่ใบหย่าใบเดียวไม่มีผลอะไรกับชีวิตฉันหรอกค่ะ ฉันไม่อยากข้องเกี่ยวกับเขาอีกแล้วเราอย่าไปใส่ใจกับใบหย่านั่นอีกเลยค่ะ "" ก็ได้ครับ ไว้คุณคลอดลูกแล้วค่อยมาตัดสินใจอีกที "เขาก็ไม่อยากให้พิมติดอยู่กับสถานะสมรสนี้เพราะเขาอยากจะจดทะเบียนสมรสกับเธอใช้ชีวิตฉันสามีภรรยาอย่างถูกต้องเตชินเดินเข้ามาเห็นทั้งสองยืนคุยกันอยู่ เขาจึงเดินผ่านทั้งสองไป แล้วเดินไปยังกลุ่มของนักเรียนถ่ายรูปกับพวกเขา จากนั้นเขาก็เอ่ยถามเด็กนักเรียนว่า" เด็กๆพวกคุณปิดเทอมกันเมื่อไหร่ครับ "" พวกเราปิดเทอมแล้วครับ กลับไปพวกเราจะฉลองแชมป์ปิดเทอมกันครับ คุณเตชินไปฉลองกับพวกเรามั้ยครับ "" โอ้ว
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 107 อย่าปล่อยให้ตัวเองบ้าผู้ชาย
เตชินลากพิมมาที่รถ จากนั้นก็เปิดประตูให้เธอขึ้นไปบนรถ พิมทำตามที่เขาต้องการโดยไม่บ่นอะไรแล้วเตชินก็เข้าไปนั่งข้างๆเธอพร้อมกับเอ่ยถามขึ้นอย่างไม่รีรออีกต่อไป" เด็กในท้องเป็นลูกของใคร "พิมกระเถิบห่างออกไปอย่างระมัดระหวังพร้อมกับเอามือจับท้องของตัวเองไว้แล้วมองเตชินอย่างดุดันด้วยแววตาสู้คนเมื่อเตชินเลื่อนสายตามาจับจ้องท้องของเธอ[ เตชินถามแบบนี้หมายความว่ายังไง หรือเขาจะสงสัยว่าเด็กในท้องเป็นลูกของเขากันนะ ]เมื่อคิดได้ดังนั้นเธอจึงลองถามหยั่งเชิงดู" เขาก็เป็นลูกของคนที่คุณคิดไง แล้วคุณคิดว่าเขาเป็นลูกใครล่ะ "เธอไม่รู้หรอกว่าเตชินคิดว่าเด็กในท้องเป็นลูกของป๊อบ เธอแค่อยากรู้ความคิดของเขา จึงพูดออกไปแบบนั้นเธอคิดว่าถ้าเขาบอกว่าเด็กในท้องเป็นลูกเขาเธอก็จะได้ปฏิเสธอย่างไม่น่าสงสัยแต่เมื่อเตชินได้ยินเธอพูดดังนั้น เขากลับรู้สึกเหมือนถูกเธอตบหน้าแรงๆ แล้วให้คำตอบอย่างเยาะเย้ยแต่เขาก็พยายามปฏิเสธความคิดของตัวเอง พยายามคิดว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกของป๊อบแต่เป็นลูกของเขา แต่การคิดแบบนี้ กับระยะเวลาที่ไม่ได้เจอพิมบวกกับภาพความสนิทสนมชิดใกล้กันของพิมกับป๊อบทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังหลอกต
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 106 คนไม่ได้เจอกันนานคงคิดถึงกัน
" สวัสดีค่ะคุณป๊อบ คุณพิม คุณเทเท่ "ณัชชาเอ่ยทักขึ้น เทเท่ยิ้มแล้วสวัสดีกลับ" สวัสดีค่ะคุณณัชชาไม่คิดว่าจะได้เจอกันที่นี่ "แล้วป๊อบก็หันมาพร้อมกับเอ่ย" คุณณัชชารู้ได้ยังไงครับว่าวันนี้เรามีแข่งที่นี่ "ป๊อบแค่ถามไปตามมารยาทของคนรู้จักกันส่วนพิมแค่หันมามองแล้วหันกลับไปสนใจเด็กของตัวเองต่อเมื่อทีมก่อนหน้าแข่งจบลง พิธีกรบนเวทีก็เอ่ยขึ้น" จบลงไปแล้วนะคะ ทีม SS ตัวแทนจากภาคใต้ ต่อไปจะเป็นทีม JK ตัวแทนจากภาคเหนือค่ะ ขอให้ทีม JK เตรียมตัวเลยนะคะ ในปีนี้ต้องบอกเลยว่าแต่ละทีมนั้น ทำให้คณะกรรมการของเราหนักใจมากเลยทีเดียว "" ใช่แล้วครับ ในตอนนี้ทีม JK คงจะพร้อมกันแล้วต่อไปเชิญพบกับทีม JK ตัวแทนจากภาคเหนือได้เลยครับ "พิมเรียกนักเรียนให้มายืนเป็นวงหันหน้าเข้าหากันจากนั้นเธอก็แบมือแล้วคว่ำฝ่ามือลงยื่นแขนออกไปข้างหน้า เทเท่ก็วางฝ่ามือทับซ้อนลงบนหลังมือเธอแล้วนักเรียนก็วางมือทับต่อๆกัน" ขอให้พวกเราตั้งใจทำให้ดีที่สุด เพื่อคว้าชัยชนะที่อยู่แค่เอื้อม สู้มั้ย! "" สู้!!! "พิมเอ่ยกระตุ้นสร้างกำลังใจให้นักเรียนมีใจฮึกเหิม แล้วทุกคนก็เก็บมือเตรียมตัว จากนั้นก็เดินขึ้นไปบนเวทีจากนั้นทีมขอ
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 105 ตอแหลเก่งจริงๆ
พิมกับเทเท่นัดแนะกับเด็กในห้องนาฏศิลป์ แล้วแจกใบขออนุญาตเดินทางไปแข่งขัน ให้กับนักเรียนทุกคน ให้เอาไปให้ผู้ปกครองเซ็นอนุญาตยินยอม จากนั้น พิมก็เริ่มเอ่ยกับนักเรียนของตัวเองว่า" นักเรียนคะ พรุ่งนี้เราจะเดินทางไปแข่งที่กรุงเทพแล้ว วันนี้ซ้อมแค่รอบเดียวพอแล้วเก็บแรงไว้เดินทางพรุ่งนี้ จำไว้ว่าเราเป็นตัวแทนของภาคขอให้เราตั้งใจทุ่มเททำให้ดีที่สุดจะได้ไม่เสียใจภายหลัง แต่สิ่งสำคัญคือ เราอย่าลืม ว่ากว่าแต่ละทีมจะมาถึงจุดนี้ได้ทุกทีมล้วนเป็นคู่แข่งที่เก่งและน่ากลัว ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดีที่สุดทุกทีมเราจะประมาทหรือเหลิงโอ้อวดว่าเราเก่งเหนือคนอื่นไม่ได้ในโลกนี้ ในประเทศนี้ยังมีคนที่เก่งกว่าเราอีกตั้งมากมาย ไม่ว่าเราจะได้แชมป์หรือไม่ก็อย่าไปท้อแท้น้อยใจหรือเสียใจเด็ดขาดขอให้เรายอมรับและแสดงความยินดีกับคนที่ได้แชมป์อย่างจริงใจครูเชื่อว่าทุกความตั้งใจทุกความสามัคคีจะนำเราไปสู่ความสำเร็จขอให้เราตั้งใจทำให้เต็มที่ ทำให้สุดกำลังความสามารถเข้าใจมั้ยคะ "" เข้าใจค่ะ/ เข้าใจครับ "นักเรียนทุกคนตอบรับอย่างพร้อมเพรียมเสียงดังชัดเจน แล้วเทเท่ก็นัดแนะเวลามาขึ้นรถที่โรงเรียนต่อ" แล้วพรุ่งนี้นะคะ
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 104 คิดๆแล้วยังเจ็บใจไม่หายเลย
บ้านพักครูเป็นบ้านปูนเล็กๆมีเพียงสองห้องนอนหนึ่งห้องน้ำ ตอนกลางคืน ณัชชากับเทเท่ก็ปูเสื่อนอนหน้าทีวี ในห้องที่จัดเป็นห้องนั่งเล่น อยู่ติดกับบันไดที่จะขึ้นไปชั้นสองเมื่อทุกคนเข้านอนแล้วบรรยากาศกลางดึกที่เงียบสงบ เทเท่ก็ลุกขึ้นมา ยื่นมือไปลูบไล้เรียวขาของณัชชาด้วยความหื่นกระหายเขาลูบไล้ขึ้นลงได้สักพัก ณัชชาก็เริ่มรู้สึกตัวเพราะรับรู้ได้ถึงสิ่งผิดปกติเธอค่อยๆขยับแพขนตาแล้วลืมตาขึ้นช้าๆอย่างงัวเงียเทเท่เห็นว่าเธอรู้สึกตัวแล้วเขาก็ขึ้นคร่อมบนตัวเธอทันทีแล้วจับมือเธอไว้ ก้มหน้าลงจูบไปตามคอพร้อมกับเอ่ยเสียงกระเส่า" คุณณัชชาผมต้องการคุณ ผมอดใจไม่ไหวแล้ว ฮอร์โมนส์เพศชายของผมมันกำเริบอีกแล้ว ผมต้องการคุณ "ทีแรกณัชชายังงงๆอยู่ว่าเทเท่คิดจะเล่นอะไร พอได้สติ เธอก็กรีดร้องขึ้นดิ้นรนขัดขืนอย่างสุดชีวิต" กรี๊ด!...ช่วยด้วยๆ ไอ้บ้าออกไปจากตัวฉันนะ ออกไป กรี๊ด... "" ไม่แน่นอนครับ ตอนนี้ฮอร์โมนส์เพศชายของผมมันกำลังคุกรุ่นต้องการร่างกายผู้หญิง "เทเท่เอ่ยพร้อมกับมองหน้าณัชชาด้วยสีหน้าหื่นกระหาย" กรี๊ด...ไม่เอาๆ ปล่อย ไอ้เทเท่ ไอ้บ้า ออกไปจากตัวฉัน ออกไป "แววตาณัชชากลัวจนสั่นไหว เธอกลัวจนหน้าข
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 103 งงเป็นไก่ตาแตก
ในเช้าวันต่อมา ขณะที่พิมกำลังสอนอยู่ ก็มีเพื่อนครูคนหนึ่งเดินมาบอกว่า" ครูพิมจ๊ะ มีคนมาหาครูพิมจ้ะ ตอนนี้รออยู่ที่หน้าบ้านพักครูพิมแล้ว "" อ้อ ค่ะ "พิมเอ่ยตอบ แล้วแอบพึมพำในใจ[ ใครกันที่มาหาเรา ช่างเถอะให้รอไปก่อนเดี๋ยวค่อยไปดู ]จากนั้นเธอก็หันมาสอนนักเรียนต่อ พอหมดคาบเรียน เธอก็เดินกลับไปที่บ้านพักเห็นหญิงสาวรูปร่างดีนั่งหันหลังให้เธอบนโต๊ะหินอ่อนหน้าบ้านพัก[ ใครกัน? ]เธอเดินเข้าไปใกล้แล้วเอ่ยถามขึ้น" คุณมาขอพบฉัน มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ "ณัชชาหันหน้ามามองเธอแล้วยิ้มขึ้นพร้อมกับเอ่ย" เซอร์ไพรส์ค่ะ คุณพิม "เมื่อเห็นว่าเป็นณัชชาเธอก็รู้สึกแปลกใจจนแสดงออกมาทางสีหน้าและแววตา แล้วเอ่ยถามขึ้น" คุณณัชชา! คุณมาทำอะไรที่นี่ "ไม่ต้องถามก็รู้ว่าณัชชารู้ที่อยู่เธอได้ยังไง เพราะเธอรู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นเตชินส่งมาแน่ๆแต่เธอก็ไม่ได้กังวลอะไร เพราะคิดว่าอย่างน้อยดีกว่าเตชินมาเอง เธอแค่อยากรู้ว่าณัชชามาด้วยจุดประสงค์อะไรก็เท่านั้นณัชชาได้ยินพิมยิงคำถามมาแบบนี้ เธอจึงลุกขึ้นยืนแล้วเอ่ย" ฉันมาเที่ยวน่ะ แล้วรู้มาจากพี่เตชินว่าคุณสอนอยู่ที่โรงเรียนนี้ เลยอยากจะแวะมาทักทาย ขอค้างคืนด้วยสั
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 102 เติมเต็มชีวิตของเธอ
ป๊อบพาพิมกลับมานอนพักบนบ้านพัก เขาค่อยๆประคองเธอขึ้นห้องไปอย่างช้าๆเมื่อเข้าไปในห้องเขาก็ประคองเธอไปที่เตียงแล้วพิมก็ขึ้นไปนอนบนเตียงป๊อบเป็นห่วงเธอมาก เพราะเธอพักบ้านพักครูคนเดียวเขาจึงเอ่ยว่า" คืนนี้ผมจะมานอนเป็นเพื่อนคุณนะ "" ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พิมอยู่คนเดียวได้ หากคุณมาอยู่ดูแลพิม เดี๋ยวคนอื่นจะมองไม่ดี จะพากันเข้าใจผิดกันไปใหญ่ "พิมรีบปฏิเสธ เพราะเธอแคร์สายตาและแคร์ความคิดของสังคมภายนอก มากกว่าความความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นภายในกายของตนเองอาจจะเป็นเพราะเธอถูกเลี้ยงมาแบบนี้ อยู่ในสังคมที่แคร์คนอื่น เธอจึงวางตัวดีมาเสมอและไม่ทำให้ตัวเองเสียชื่อเสียงเหมือนที่พ่อแม่เธอสอนไว้ว่า" ให้เป็นคนดี เป็นที่นับถือ ยำเกรง ทำอะไรคิดไตร่ตรองให้รอบคอบ อย่าทำตัวให้เป็นที่ครหานินทา "ป๊อบมองเธอแล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มพร้อมกับจัดผ้าห่มมาห่มให้เธออย่างดี" พิมเวลานี้คุณไม่ควรแคร์คนอื่นนะ คุณต้องห่วงสุขภาพตัวเองกับลูกในท้องก่อนการที่ผมมาดูแลคุณแล้วเป็นที่ครหา ผมว่าดีซะอีก คนอื่นจะได้รู้ว่าคุณท้องลูกของผมอยู่ "พิมจ้องหน้าป๊อบที่คิดวางแผนเพื่อปกป้องเธอไม่ให้ถูกคนอื่นกล่าวหาว่าท้องไม่มีพ่อแ
