เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 31 เลือกเอาว่าจะให้ป้อนแบบไหน
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-09 22:29:53เตชินขับรถพาพิมออกมาจากบ้านระหว่างทาง
พิมนั่งเงียบตลอด เตชินก็ขับรถไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมายปลายทาง พิมที่นั่งข้างๆก็ยังไม่บอกเขาสักทีว่าจะไปไหน สุดท้ายเขาจึงหันมาเอ่ยถามพิมว่า " คุณคิดได้หรือยังว่าจะไปที่ไหน " พิมนั่งกอดอก ทำท่าครุ่นคิดสักพัก จึงหันไปมองเตชินแล้วเอ่ย " อืม...ยังคิดไม่ออกอ่ะ คุณขับไปเรื่อยๆก่อนได้มั้ย ถ้าคิดออกแล้วจะบอก " ได้ยินเธอพูดดังนั้นเขาจึงเอ่ย " เราขับรถออกมาได้ชั่วโมงหนึ่งแล้วนะ คุณยังคิดไม่ออกอีกเหรอ ว่าอยากไปที่ไหน " พิมหันกลับมา ทอดสายตามองตรงไปข้างหน้าแล้วเอ่ย " งั้นคุณก็ขับรถพาฉันเที่ยวชมกรุงเทพละกัน ตั้งแต่ที่ฉันมาถึงกรุงเทพ ฉันยังไม่เคยออกไปไหนเลย ฉันอยากจะนั่งรถชมวิวชมทิวทัศน์รอบเมืองหลวงอย่างเพลินๆสักหน่อย " ได้ยินดังนั้นเตชินก็หันหน้ากลับไป มองตรงไปบนถนนข้างหน้า สองมือจับพวงมาลัยขับอย่างชำนาญ แล้วเอ่ย " ได้ ผมจะพาคุณขึ้นบนทางด่วน คุณจะได้เห็นทิวทัศน์ในเมืองกรุงอย่างชัดเจน " เอ่ยจบเตชินก็ขับขึ้นบนทางด่วนแล้วขับต่อไปเรื่อยๆ ขับไปตามสถานที่ต่างๆพร้อมกับแนะนำสถานที่ต่างๆให้พิมได้รู้จัก แล้วอยู่ๆพิมก็ทำหน้าบิดเบี้ยวคล้ายกับมีอาการเจ็บ นั่งตัวเกรงคล้ายกับไม่สบายตัวแต่แฝงไปด้วยเจ็บปวด เตชินเหลือบมาเห็นจึงเอ่ยถามขึ้น " คุณเป็นอะไร สีหน้าดูไม่ดีเลย " พิมไม่ตอบแต่กลับส่งเสียงร้องขึ้น ด้วยความเจ็บปวด " โอ้ย!!! " เตชินจึงรีบหาที่จอดรถข้างทาง แล้วเอ่ยถามด้วยความตกใจเล็กน้อย แต่กลับแฝงไปด้วยความเป็นห่วงอย่างไม่รู้ตัว " คุณเป็นอะไร เจ็บตรงไหน " พิมจึงรวบรวมแรงที่มีแล้วเอ่ยขึ้นอย่างยากลำบากด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าบิดเบี้ยวจนต้องหยีตา คิ้วสวยขมวดเข้าหากันเป็นปม " คุณ คุณพาฉันไปที่ ร้านขาย ยา หน่อย " " ได้ๆ คุณอดทนไว้ก่อนนะ " เตชินเอ่ยอย่างร้อนใจพร้อมกับรีบขับรถออกไปอย่างไว สายตามองตรงไปข้างหน้าโดยไม่เหลือบมองคนข้างๆ พิมยกยิ้มขึ้นที่มุมปากเล็กน้อยแววตาเจ้าเล่ห์แวบผ่านหนึ่งวิ อย่างรวดเร็ว แล้วกลับมาทำหน้าบูดเบี้ยวคล้ายจะเป็นลม เมื่อเจอร้านขายยา เตชินจึงรีบจอดรถแล้วเอ่ย " คุณจะเอายาอะไร เดี๋ยวผมจะลงไปซื้อให้ " พิมเอ่ยขึ้นอย่างยากลำบากว่า " ฉันจะ ไป ซื้อเอง " เตชินเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความเคร่งขรึมน่าเกรงขาม " ไม่ได้คุณเจ็บอยู่ เดี๋ยวเป็นลมขึ้นมาจะทำยังไง ระหว่างที่คุณยังไม่ท้อง คุณต้องดูแลตัวเองดีๆให้พร้อมสำหรับการมีลูกเสมอเข้าใจมั้ย " คำพูดของเขา ทำให้พิมมองเขาอย่างอึ้งๆ จนลืมแกล้งเจ็บไปพร้อมกับบ่นพึมพำในใจ [ อีตาปีศาจนี่ เราแกล้งเจ็บขนาดนี้แล้ว ยังไม่ห่วงเราอีก ห่วงแต่เรื่องตัวเอง กลัวแต่จะไม่บรรลุเป้าหมาย เป็นปีศาจจากขุมนรกไหนมาเกิดกันนะ ] เตชินกำลังจะลงจากรถก็หยุดการเคลื่อนไหวทันที ที่เห็นพิมดูนิ่งไป สีหน้าดูปกติ ดูดีขึ้น เขาจึงเอ่ยถามขึ้นอย่างงงๆว่า " คุณไม่เจ็บแล้วเหรอ หรือว่าหายแล้ว " ได้ยินดังนั้น พิมเลิ่กลั่กเล็กน้อยแล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน พร้อมกับสบตาเตชินอย่างหวานซึ้ง " คุณเป็นห่วงฉันเหรอคะ " เตชินกะพริบตาเลิ่กลั่ก ไม่ตอบคำถามเธอ แต่หันกลับมาทำหน้านิ่ง สายตาทอดมองไปข้างหน้า สักพักจึงเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา " คุณยังต้องท้องลูกผม ผมก็ต้องห่วงร่างกายคุณเป็นธรรมดา บอกมาว่ายังเจ็บอยู่หรือเปล่า จะเอายาอะไร " พิมยิ้มแล้วเอ่ย " ไม่ค่อยปวดแล้ว เดี๋ยวฉันจะลงไปซื้อยาเอง คุณรอที่นี่แหละ " เอ่ยจบเธอก็ถอดสายเบลท์ออก หันตัวไปเปิดประตูรถ แต่เตชินกลับยื่นมือไปจับแขนเธอไว้แน่นแล้วเอ่ยเสียงเย็น " อย่าให้รู้นะ ว่าคุณแค่ปั่นหัวผมเล่น ไม่งั้นผมจะจับคุณมาลงโทษคืนนี้เลย " ได้ยินดังนั้นพิมก็หงุดหงิดขึ้นมาทันทีจึงปัดมือเขาออกแล้วเอ่ยเสียงแข็ง " ฉันปวดท้องเมนส์ คุณจะลงไปซื้อยากับผ้าอนามัยให้ฉันมั้ย " ได้ยินดังนั้นเตชินก็เงียบไป แล้วเอ่ยอย่างเย็นชา " รีบไปรีบกลับ ห้ามให้ตัวเองเป็นอะไร " " ฉันรู้แล้ว ไม่ต้องมาย้ำบ่อยหรอก " พิมเอ่ยอย่างรำคาญเจืออารมณ์ขุ่นเคือง จากนั้นก็หันมาเปิดประตูเดินลงจากรถแล้วเข้าไปในร้านขายยา พอเข้าไปในร้านยา เธอเอ่ยถามกับเภสัชกรว่า " ขอโทษนะคะ มีพวกยานอนหลับแบบน้ำที่ออกฤทธิ์เร็วภายในสิบนาทีมั้ยคะ เอาแบบหลับไปสักหกถึงแป็ดชั่วโมงค่ะ " เภสัชกรสาวยิ้มอย่างเป็นมิตรจพร้อมกับเอ่ยตอบ " มีค่ะ " จากนั้นพิมก็เอ่ยต่อว่า " เอาหนึ่งกล่องค่ะ แล้วก็เอาแผ่นแปะคุมกำเนิด ห้ากล่อง เอายาแผลแดง และยาแก้ปวดท้องเมนส์ด้วยค่ะ " เภสัชกรสาวจึงเอ่ยว่า " ได้ค่ะ " จากนั้นเภสัชกรสาวก็เดินไปหยิบยาตามที่ พิมต้องการ นำมาคิดเงินแล้วยื่นไปให้พิม พิมรับมาเสร็จ เธอก็รีบใส่เข้าไปในกระเป๋าทันที แล้วเดินออกจากร้านขายยาไป จากนั้นก็เดินไปที่ร้านสะดวกซื้อ เธอเดินไปหยิบตะกร้า แล้วหยิบผ้าอนามัยมาห้าห่อใส่ลงในตะกร้า แล้วเธอก็เดินไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ พอจ่ายเงินเสร็จเธอก็เดินออกจากร้านแล้วตรงไปที่รถทันที เธอเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถแล้วเอ่ย " เสร็จแล้ว ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายตัว คุณพาฉันกลับเถอะ " เตชินมองเธอแล้วไม่พูดไม่จา จากนั้นก็สตาร์รถแล้วขับออกไป เมื่อกลับถึงบ้าน เข้าไปจอดรถเสร็จ ทั้งสองก็ลงจากรถ เดินกลับเข้าบ้านไปพร้อมกัน พอเข้าไปในบ้านพิมก็เดินขึ้นชั้นบนไป ส่วนเตชินเข้าไปหาป้าใจที่กำลังทำกับข้าวในครัวแล้วเอ่ย " ป้าใจครับคุณพิมเธอไม่สบาย เห็นบอกว่าปวดท้องเมนส์ ป้าช่วยทำอะไรอุ่นๆให้เธอทานหน่อย " " ค่ะ " เตชินกำลังจะหันหลังกลับขึ้นไปข้างบน แต่นึกอะไรขึ้นได้ จึงหันไปทางป้าใจอีกครั้ง แล้วเอ่ย " เอาน้ำขิงอุ่นๆกับถุงน้ำร้อนไปให้เธอด้วยนะครับ " ป้าใจมองเตชินแล้วยิ้มขึ้น จากนั้นก็เอ่ยว่า " คุณพิมเป็นผู้หญิงที่โชคดีจริงๆเลยค่ะที่ได้สามีอย่างคุณชาย ถ้าคุณพิมรู้ว่าคุณชายใส่ใจเธอขนาดนี้ ต้องดีใจมากๆเลยค่ะ " จากนั้นเตชินก็ไม่เอ่ยอะไรอีก หันหลังแล้วเดินขึ้นชั้นบน กลับเข้าไปในห้อง พิมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยนอนบนเตียงหันหลังให้เตชิน พอเตชินเดินเข้ามาในห้อง เธอก็ลุกขึ้นมานั่งแล้วเอ่ย " วันนี้ฉันไม่สบาย คุณไปนอนโซฟาเหมือนเดิมก่อนได้มั้ย " เตชินจึงเอ่ยขึ้น " แต่เราตกลงกันแล้วหนิ ว่าจะให้ผมกลับมานอนเตียง " พิมจึงทำหน้าอย่างน่าสงสารแล้วเอ่ย " นั่นมันเมื่อเช้านี่ ตอนนั้นฉันยังไม่ปวดท้อง " เตชินยิ้มขึ้นที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์จากนั้นก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงสุขุม พร้อมกับถอดนาฬิกาที่ข้อมือออกมาวางลงบนโต๊ะ " เมื่อเช้าผมไม่ได้บอก ว่าผมนอนเตียงแล้วจะให้คุณไปนอนโซฟา " ได้ยินดังนั้นพิมก็โมโหขึ้นมาเลย " คุณ! " พิมเถียงอะไรไม่ออกอีก ได้แต่ทำหน้าบูดบึ้งแล้วลงจากเตียง เพื่อไปนอนบนโซฟา เตชินมองตามหลังพิมที่กำลังเดินเข้าไปในห้องทำงานของเขาอย่างเงียบๆ โดยไม่เรียกให้หยุดแต่อย่างใด จากนั้นเขาก็เข้าไปอาบน้ำ ส่วนพิมก็นอนลงบนโซฟาอย่างหงุดหงิดใจ เมื่ออาบน้ำเสร็จเตชินก็เดินออกมาเป่าผมเปลี่ยนเสื้อผ้า ป้าใจยกข้าวต้มกับน้ำขิงอุ่นๆและถุงประคบร้อนมาให้พิม พอมาถึงหน้าห้อง ก็ยกมือเคาะประตู เตชินจึงออกมาเปิดประตู แล้วยื่นมือไปรับถาดใส่อาหาร แล้วเอ่ย " ขอบคุณครับป้าใจ ที่เหลือผมจัดการเอง " ป้าใจยิ้มแล้วหันหลังเดินลงบันไดไป เตชินปิดประตูถือถาดเข้าไปในห้องทำงาน จากนั้นก็นั่งลงข้างๆพิมแล้วเอ่ย " พิม ลุกมาทานข้าวก่อน " พิมลุกมานั่งแล้วเอ่ย " ฉันไม่หิว คุณทานเองเถอะ " เตชินยื่นถุงประคบร้อนให้เธอแล้วเอ่ย " ประคบไว้ที่ท้องของคุณอาการปวดจะได้บรรเทาลง " พิมทึ่งเล็กน้อย แล้วรับถุงน้ำร้อนมา จากนั้นเตชินก็เอ่ยต่อว่า " ส่วนข้าวผมไม่ได้บอกว่าจะให้คุณทานคนเดียว ผมก็ทานด้วย คนละคำ อีกอย่างคุณไม่สบายอยู่ไม่หิวก็ต้องทาน ไม่งั้นคุณจะเอาแรงที่ไหนมาอุ้มท้องลูกให้ผม " ได้ยินดังนั้นพิมถึงกับหมดอารมณ์ที่จะคุยกับเขาต่อ เธอเหลือบมองบนด้วยความรู้สึกรำคาญใจ เตชินเป่าข้าวต้มไล่ความร้อนเบาๆ แล้วยื่นมือไปป้อนเธอ พิมมองข้าวที่จ่ออยู่ตรงหน้าเธอ แล้วเอ่ยอย่างหงุดหงิด " คุณเตชินฉันบอกว่าฉันไม่หิว คุณฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง " เตชินไม่ละความตั้งใจที่จะป้อน ทำหูทวนลมแล้วเอ่ย " อ่ะ อ้าปาก ถ้าคุณไม่อ้าปาก ผมจะใช้ปากป้อนนะ คุณเลือกเอาว่าจะให้ป้อนแบบไหน " พิมรู้ว่าเรื่องพวกนี้เตชินพูดจริงทำจริง เธอมองเขาด้วยสีหน้าบูดบึ้ง แล้วอ้าปากทานข้าวต้มคำนั้นเข้าไปอย่างไม่เต็มใจ เตชินยิ้มอย่างพอใจแล้วบ่นออกมาเบาๆ " ก็แค่นี้ " แล้วทั้งสองก็ช่วยกันทานข้าวต้มในชามจนหมด จากนั้นเตชินก็หยิบน้ำขิงขึ้นมาเป่า เตรียมจะป้อนพิมต่อ แต่พิมกลับหยุดการกระทำของเขาไว้แล้วเอ่ย " ฉันดื่มเองได้ " เอ่ยจบเธอก็แย่งเอาแก้วน้ำขิงมาจากมือของ เขาแล้วยกมาดื่ม ดื่มหมดเธอก็วางแก้วลงบนถาดแล้วเอ่ย " ฉันดื่มหมดแล้ว พอใจหรือยัง " เตชินยิ้มขึ้นที่มุมปาก แต่ไม่เอ่ยอะไร แล้วยกถาดขึ้นมา เดินออกจากห้องไป จากนั้นก็ถือน้ำเปล่าขึ้นมาให้พิมแล้วเอ่ย " ทานข้าวเสร็จยังไม่ได้ดื่มน้ำเลย จะนอนได้ยังไง " พิมลุกมาดื่มน้ำ จากนั้นเธอก็นอนลงไปดังเดิมพร้อมกับเอาผ้าห่มคลุมหัวอย่างมิดชิด เกิดมาเธอไม่เคยทานข้าวจานเดียวกันกับใครมาก่อน แต่วันนี้ เธอกลับต้องทานข้าวต้มชามเดียวกันกับเตชิน แถมยังใช้ช้อนคันเดียวกันอีก เธออยากจะบ้าตาย เตชินเอาแก้วไปวางบนโต๊ะ พอหันกลับมาเห็น พิมนอนคลุมหัวอยู่ จึงเอ่ยขึ้นคล้ายเป็นห่วง " เดี๋ยวก็หายใจไม่ออกกันพอดี " จากนั้นเขาก็ดึงผ้าห่มของพิมออก ช้อนตัวพิมขึ้นมาอุ้มแล้วเดินกลับไปที่เตียงใหญ่ พิมไม่ดิ้นอีกต่อไป เพราะเธอรู้ว่าถึงดิ้นไป ก็เปลืองแรงเปล่า แต่กลับบ่นออกมาอย่างหงุดหงิดว่า " คุณเตชิน คุณบ้าอุ้มหรือไง เอะอะอุ้มๆ " เตชินวางพิมลงบนเตียงแล้วเอ่ยตอบพิม ด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย " ใครใช้ให้คุณตัวเล็กเหมือนเด็กล่ะ " จากนั้นก็เอ่ยต่อว่า " คุณนอนพักเถอะ จะได้หายไวๆ " เอ่ยจบเตชินก็นอนลงข้างๆพิม พิมจึงเอาหมอนข้างมากันไว้ตรงกลางแล้วเอ่ย " ห้ามข้ามเส้น ห้ามเอาออก ที่ใครที่มัน เข้าใจมั้ย " เอ่ยจบเธอก็นอนหันหลังให้เตชินทันที เตชินมองพิมอย่างเงียบๆโดยไม่พูดอะไร การดูแลเอาใจใส่ของเตชินในวันนี้แม้จะมีเจตนาอื่นแอบแฝงแต่ก็ทำให้พิมรู้สึกผิดเล็กน้อย เตชินนอนตะแคงมองแผ่นหลังของพิมอย่างเงียบๆ นึกถึงตอนที่เห็นสีหน้าพิมดูเจ็บปวดทรมาน เขาตกใจและเป็นห่วงมาก กลัวเธอจะเป็นอะไรไป หลังจากที่เธอเข้าไปในร้านขายยา เขาจึงเซิร์ชหาวิธีลดอาการปวดท้องเมนส์ รวมถึงเซิร์ชเรื่องอาหารเครื่องดื่มที่ช่วยลดอาการปวดท้องเมนส์ของผู้หญิงอีกด้วยบทที่เกี่ยวข้อง
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 32 มีเป้าหมายที่ชัดเจน
ในเช้าวันต่อมา เตชินตื่นขึ้นมาแต่เช้า เมื่อทำกิจวัตรประจำวันเสร็จเขาก็เดินออกจากห้อง ลงไปชั้นล่างแล้วเดินเข้าไปในห้องครัวหยิบผ้ากันเปื้อนมาสวม แล้วไปเปิดดูของที่มีในตู้เย็น หยิบเนื้อปูกับกุ้งและผักขึ้นฉ่ายออกมา(คื่นไฉ่)แล้วเริ่มตั้งหม้อ หั่นผักขึ้นฉ่าย เพื่อที่จะทำข้าวต้มให้พิม จากนั้นเขาก็เอาขิงจากในตู้เย็นมาซอย หั่นเป็นชิ้นเล็กๆพอทำเสร็จ ก็ตักข้าวต้มใส่ชาม วางลงในถาด หยิบช้อนกับน้ำดื่มที่ไม่ได้แช่เย็นวางลงข้างๆชามข้าวต้มจากนั้นก็ถอดผ้ากันเปื้อนออก แล้วยกถาดเดินขึ้นบันไดกลับไปที่ห้องพอถึงหน้าห้องก็ยื่นมือไปเปิดประตูเดินเข้าไปในห้องนำถาดไปวางลงบนโต๊ะในห้องทำงานแล้วเอ่ยกับพิมที่หลับอยู่ว่า" พิม ข้าวต้มอยู่บนโต๊ะ ตื่นมาอย่าลืมทานข้าวทานยาล่ะ "จากนั้นเขาก็เดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า พอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เดินมาที่เตียงแล้วก้มลงจูบหน้าผากพิมอย่างนุ่มนวลจากนั้นก็มองไปที่ริมฝีปากอวบอิ่มแล้วจูบลงไปเบาๆอย่างทะนุถนอมแต่พิมกลับหลับสนิท ไม่รู้สึกตัว เพราะเธอไม่ยอมหลับทั้งคืนมัวแต่กังวลกลัวเตชินจะมาล่วงเกินเธอในเวลาที่เธอเผลอหลับแต่เธอดันลืมไปว่า เธอแกล้งเป็นเมนส์อยู่แท้จริงแล้วแค
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 33 มีบางคนรออยู่ที่บ้าน
เตชินกลับเข้ามาในบ้าน เห็นพิมนั่งทานข้าวอยู่จึงเดินเข้ามาเธอแล้วเอ่ย" ตื่นแล้วเหรอ ดีขึ้นบ้างมั้ย "พิมหันไปมองเขาแล้วเอ่ยตอบ" ดีขึ้นแล้วค่ะ "" อืม ดีแล้ว ผมขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะ "" ค่ะ "เอ่ยจบเตชินก็หมุนตัวเดินขึ้นบันไดไป พิมหันมาสนใจข้าวตรงหน้าแล้วตักเข้าปากต่อไปพอทานข้าวเสร็จเธอก็ดื่มน้ำตามปกติ แล้วลุกจากเก้าอี้เดินมานั่งในห้องนั่งเล่นแล้วเปิดทีวีดู เตชินเดินลงบันไดมาเห็นพิมนั่งดูทีวีอยู่ จึงเข้ามาหาเธอแล้วนั่งลงข้างๆเธอ จากนั้นก็ยื่นมือไปโอบไหล่เธอ เธอพยายามกระเถิบหนีห่าง แล้วเอ่ยเสียงเย็น" คุณเตชิน กรุณาเก็บมือดีๆค่ะ "เตชินเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งขรึมอย่างสุขุมน้ำเสียงแฝงไปด้วยการหยอกเย้า" แค่โอบไหล่ภรรยาก็ไม่ได้เหรอ "ได้ยินดังนั้นพิมมองตาเขียวใส่เขาอย่างไม่พอใจในคำพูดของเขา แล้วเอ่ย" คุณเตชิน ฉันเป็นภรรยาคุณหรือเปล่าคุณรู้ดี "เตชินเก็บมือกลับมาแล้วเอ่ยถามอย่างจริงจังคล้ายใส่ใจเธอมาก" วันนี้คุณอยากไปไหนมั้ย "พิมหันมาสนใจรายการทีวีต่อพร้อมกับเอ่ยอย่างเย็นชา" ไม่ค่ะ "เตชินจึงเอ่ยต่อว่า" งั้นผมไปข้างนอกนะ วันนี้อากาศเย็น คุณอยู่บ้านก็รีบเข้านอนไวๆหน่อยนะ "ได้ยินดัง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 34 รับผิดชอบคำพูดของคุณ
เตชินขับรถกลับมาด้วยอารมณ์ที่ยากจะอธิบายเขาไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นอะไร ที่อยู่ๆก็รู้สึกไม่ค่อยถูกชะตากับป๊อบทั้งที่ก่อนหน้านี้ ก็เคยเจอกันแล้ว แต่ก็ไม่มีความรู้สึกนี้เกิดขึ้นพิมนั่งบนโซฟาตัวใหญ่ ดูซีรีส์จีนเรื่อง ฉู่เฉียวจอมใจจราชน เธอชอบจ้าวลี่อิงมากๆ เธอเอาผ้าห่ม มาห่ม นั่งดูซีรี่ส์คนเดียวอย่างเพลินๆ พอถึงฉากดราม่า เธออินจนร้องให้ไม่หยุด ดูไปร้องให้ไปหยิบทิชชูขึ้นมาซับน้ำตา แต่น้ำตาเธอกลับไม่มีทีท่าว่าหยุดไหลเลยเธอนั่งร้องให้คนเดียวในห้อง ที่มีเพียงแสงสลัวจากหลอดไฟดวงเล็กๆบนเพดานคอยเป็นเพื่อนรับฟังเสียงร้องให้สะอื้นของเธอท่ามกลางความืดที่ให้บรรยากาศคล้ายโรงหนังเตชินเดินกลับเข้ามาในบ้าน ได้ยินเสียงร้องให้ของเธอก็ตกใจรีบเดินเข้าไปหาเธอแล้วเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงอย่างร้อนใจ" พิม คุณร้องให้ทำไม เจ็บตรงไหนอีก "พิมทั้งตกใจ ทั้งเคอะเขิน ความฟินความอินถูกทำลายลงด้วยตัวและเสียงของเตชิน เธอรีบปาดน้ำตาทิ้งอย่างไว ทำตัวไม่ถูก ที่ถูกคนอื่นเห็นตอนร้องให้เพราะอินกับซีรี่ส์แต่เธอจะให้เตชินรู้ว่าเธอร้องให้เพราะซีรี่ส์ไม่ได้ เธอจึงเอ่ยด้วยสีหน้านิ่ง ตีหน้าเศร้า เล่าความเท็จ" ฉัน...ฉันค
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 35 นานแค่ไหนก็จะรอ
หลายวันต่อมา ด้วยความที่ไตรภพและนาวินอยากจะมาทำความรู้จักกับพิมให้มากขึ้นเพราะพวกเขาคิดว่าพิมคือผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้เตชินทิ้งพวกเขาได้และเป็นผู้หญิงคนแรกที่เตชินดูเป็นห่วงเป็นใยเป็นพิเศษพวกเขาจึงโทรหาเตชินแล้วนัดกันขอไปปาร์ตี้บ้านเตเชินเตชินเองก็ไม่ขัดอะไร ให้เพื่อนมาปาร์ตี้ มาดื่มเหมือนอย่างเคยๆในตอนเช้าของวันปาร์ตี้เตชินเอ่ยบอกกับพิมว่า" วันนี้เย็นๆเพื่อนผมจะมา คุณแต่งตัวให้มิดชิดหน่อยนะ "พิมมองเขาแล้วเอ่ย" ทำไม ฉันต้องฟังคุณด้วย อีกอย่างฉันอยู่แค่ในห้อง ไม่ได้ออกไปไหนสักหน่อย จะแต่งมิดชิดไปทำไม อ้อ จริงสิ ฉันเคยแต่งตัวไม่มิดชิดด้วยเหรอ ก็ไม่เคยหนิ "เตชินใช้สายตาสำรวจเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วเอ่ย" ไม่เคยก็ดีแล้ว ผมไปทำงานก่อนนะ "เอ่ยจบเขาก็จับหัวพิมแล้วจูบหน้าผากของเธอเบาๆอย่างไวจากนั้น ก็เดินออกจากห้องไป ทำเอาพิมเหวอไปเลยและเริ่มรู้สึกสับสนกับสถานะที่เป็นอยู่เธอรู้สึกว่านับวันเธอและเขาเหมือนสามีภรรยากันจริงๆเข้าไปทุกทีแม้เธอจะไม่มีประสบการณ์ด้านความรักมาก่อน แต่เธอก็รู้สึกได้ว่าชีวิตเธอเหมือนจะเปลี่ยนไป มีอีกหนึ่งชีวิตเข้ามาวุ่นวายในชีวิตเธอจากที่นอนคนเดียวมาตลอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 36 ผมขอดื่มให้กับคุณพิม
ป้าใจเห็นทั้งสองจับมือกันดูสนิทสนมเกินกว่าคนเคยรู้จักทั่วไป จึงเดินเข้าไปแสดงตัวแล้วเอ่ย" คุณพิมคะ ไปส่งป้าเข้าห้องน้ำหน่อยได้มั้ยคะ "พิมจึงเอ่ยว่า" ได้ค่ะ "จากนั้นเธอก็หันไปเอ่ยกับป๊อบว่า" ฉันไปส่งป้าใจเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ "" ครับ "ป๊อบเอ่ยตอบ พิมลุกขึ้นเดินไปส่งป้าใจ แล้วเสียงแจ้งเตือนข้อความในโทรศัพท์ของป๊อบก็ดังขึ้นป๊อบเปิดดูข้อความจากผู้เป็นแม่ ( ป๊อบลูกอยู่ไหน คุณพ่อไม่สบาย รีบกลับมาด่วน )เขามองแผ่นหลังของพิมที่ไกลออกไป จากนั้นก็วิ่งไปหาเธอด้วยสีหน้าร้อนใจ แล้วเอ่ย" พิม ผมขอกลับก่อนนะ ผมมีธุระด่วนต้องไปทำน่ะ "พิมจึงเอ่ยตอบว่า" ได้ค่ะ "จากนั้นเขาก็หมุนตัวเดินกลับไปที่รถด้วยความรีบร้อน แล้วขับรถออกไปพิมรอป้าใจอยู่หน้าห้องน้ำ พอป้าใจเข้าห้องน้ำเสร็จ ทั้งสองก็เดินออกไปหาอะไรทานในศูนย์อาหารทั้งสองนั่งทานข้าวกันอย่างเพลินๆเตชินออกมาจากบริษัทก่อนเวลาเลิกงานแล้วมาหาพิมที่สวนสาธารณะแห่งนี้ เมื่อมาถึงก็เห็นพิมนั่งปั่นเป็ดเพลินๆอยู่คนเดียวกลางน้ำส่วนป้าใจก็นั่งรอเธอที่ให้ต้นไม้ใหญ่ เตชินจึงเดินเข้าไปแล้วปั่นเป็ดไปหาพิม จากนั้นก็เอ่ยว่า" ผมมารับคุณกลับบ้านแล้วครับ "พิม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 37 เป็นเพราะฉันไม่ได้รักคุณ
พิมเข้าไปร้องให้ในห้องน้ำอย่างเงียบๆ เธอไม่คิดว่าเตชินจะพูดเรื่องที่จดทะเบียนต่อหน้าทุกคนจนทำให้ป๊อบเข้าใจผิดแสดงท่าทีเย็นชาออกมาแบบนั้นเธอไม่รู้ว่าเตชินคิดจะทำอะไรอีก ที่อยู่ๆก็ประกาศว่าเธอคือภรรยาเขาอย่างเต็มปากเต็มคำจนทำให้สีหน้าของป๊อบเปลี่ยนไปเธอคิดว่าป๊อบคงโกรธ เกลียดเธอแล้วแน่ๆ[ หรือว่าเขาจะรู้เรื่องของเรากับคุณป๊อบ ]เธอเริ่มสงสัยแล้วพึมพำในใจ จากนั้นเธอก็ล้างหน้าล้างตาแล้วเดินออกจากห้องน้ำป๊อบยืนรอคุยกับเธออยู่หน้าห้องน้ำได้สักพักแล้ว เขาได้ยินเสียงเธอร้องให้ชัดเจนพอเธอเปิดประตูห้องน้ำออกมา เขาก็จับแขนเธอไว้แล้วเอ่ยถามด้วยอาการเมานิดๆ" พิม ที่เตชินพูดมันไม่เป็นความจริงใช่มั้ย "พิมได้แต่เงียบไม่เอ่ยอะไรออกมาเพราะเธอมึนตึ๊บไปหมดแล้วแต่การเงียบของพิมเป็นคำตอบที่ชัดเจนที่สุดป๊อบจึงเอ่ยถามต่อว่า" เพราะแบบนี้ใช่มั้ย คุณถึงให้ผมรอ พิมคุณบอกผมมาเถอะมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมอยู่ๆคุณถึงไปจดทะเบียนสมรสกับเขา "พิมเงยหน้ามองป๊อบทั้งน้ำตา เธอจะบอกเขาได้ยังไง ว่าเธอจดทะเบียนเพราะเงินป๊อบก็พอจะเดาได้ว่าอาจจะเป็นเพราะเงินจำนวนมากถึงทำให้พิมจดทะเบียนสมรสได้ เขาจึงเอ่ยถามขึ้น" เพราะเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 38 คุณพิมซวยแล้ว
หลังจากคืนปาร์ตี้ เตชินก็ไม่กลับมานอนห้องอีกเลยพิมนอนคนเดียวอย่างสบายใจเฉิ่ม หลับสนิทไปทุกคนคืน ตื่นมาก็รู้สึกสดชื่อนอารมณ์ดีทุกเช้าส่วนเตชิน พิมเองก็ไม่รู้ว่าเขาไปนอนที่ไหน และไม่ได้ถามหรือว่าสนใจเขาเลยผู้ช่วยคังทำหน้าที่กลับมาเอาเสื้อผ้า ชุดทำงานวันต่อวันป้าใจเริ่มเป็นห่วงความสัมพันธ์ของทั้งสอง ในสายตาป้าใจ ตามที่ป้าใจเข้าใจคือ ทั้งสองคือสามีภรรยากันเป็นแบบนี้หลายๆวันเข้า พอป้าใจเจอผู้ช่วยคังกลับมาเอาเสื้อผ้าให้เจ้านาย ป้าใจก็อดทนต่อไม่ไหว จึงเข้าไปถามถึงคุณชายของเขาทันที" คุณคังคะ เอ่อ...อย่าหาว่าป้าอยากสอดรู้สอดเห็นเรื่องของเจ้านายเลยนะคะ เอ่อ...คุณชายไม่กลับมาหลายวันแล้ว ป้าใจไม่ดีเลย คุณชายทะเลาะกับคุณพิมเหรอคะ "ผู้ช่วยคังเองก็ไม่รู้ แต่เขาก็เดาว่าน่าจะทะเลาะกัน แต่คราวนี้เขารู้สึกแปลกที่เจ้านายของเขาโกรธจนหนีไปอยู่โรงแรม แถมสีหน้าดูไม่เป็นมิตรกับโลกมาเป็นอาทิตย์แล้ว รอยยิ้มสักนิดก็ไม่เคยปรากฎให้เห็น[ ทั้งที่ทั้งสองไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วโกรธกันเรื่องอะไร คุณชายถึงกับไม่ยอมกลับมาอยู่บ้าน ทั้งที่อยากรู้ว่าคุณพิมเป็นยังไงก็ไม่กลับมาดูเอง ]ผู้ช่วยคังพึมพำกับตัวเองในใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 39 ผมเป็นผู้ชายของคุณ
พิมนั่งอ่านหนังสือในห้องนั่งเล่นเพลินๆ เตชินกลับเข้ามาในบ้าน ด้วยสีหน้าเคร่งขรึมถมึงทึงพอพิมเห็นเขาก็ตกใจแล้วเอ่ยขึ้น" วันนี้คุณไม่ไปทำงานเหรอ? "เตชินไม่ตอบแต่คว้าข้อมือพิม แล้วลาก จูงมือของเธอให้ตามเขาขึ้นไปบนห้องพิมตกใจมาก ขณะที่เตชินจูงมือเธอไปข้างหน้าเธอหันหลังกลับมามองผู้ช่วยคังกับป้าใจที่ยืนดูเธอด้วยสีหน้ากังวลเธอใช้สายตาเชิงถามเชิงอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นผู้ช่วยคังรู้และเข้าใจความหมายในสายตาเธอดีแต่เขาช่วยอะไรไม่ได้เขาได้ส่ายหน้าเบาๆประมาณว่าบอกไม่ได้เวลานี้ คุณชายเขาโกรธขนาดนั้น เขาจะกล้าไปยุ่งเรื่องของคนสองคนได้ยังไงพิมหันกลับมามองข้างหน้า เธอไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างหลังจากนี้เธอพยายามยื้อตัวดึงมือกลับมาให้หลุดพ้นจากมือของเตชินแต่ก็ทำไม่สำเร็จร่างเล็กถูกเตชินฉุดกระชากให้ตามไป เธอแทบจะปลิวได้เลยได้โอกาส เธอจับราวบันไดไว้แน่นแล้วเอ่ย" คุณเตชิน คุณเป็นบ้าอะไร ปล่อยนะ ฉันเจ็บข้อมือ "เตชินไม่พูดพล่ามทำเพลง สีหน้าคุกรุ่นไปด้วยเพลิงโทสะเดินมาแกะมือเธอที่จับราวบันไดแน่นนั้นออกอย่างง่ายดายแล้วเอามือเล็กๆทั้งสองข้างของเธอมาจับรวมกันไว้ด้วยมือใหญ่ของเขาแค่มือเดียวจา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10
บทล่าสุด
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 45 รอยเลือดนี่ของใคร
พิมที่มีอาการมึนๆ แทบจะไม่มีแรงแล้ว เธอรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีใช้เท้าถีบสองคนนั้นออกไปแล้วแบกร่างที่สายตาเริ่มพร่ามัวหัวหมุนจากฤทธิ์แอลกอฮอล์เดินสะเปะสะปะออกไป มือเรียวเล็กยังไม่ทันได้สัมผัสลูกบิดประตู ชายหนุ่มก็มารวบตัวเธอแล้วอุ้มกลับมาอย่างสบายๆเพราะเธอตัวเล็ก" ช่วยด้วย! ช่วยด้วย! "เสียงตะโกนแผ่วเบา ร้องเรียกให้คนช่วย แต่โชคร้ายที่ห้องพวกนี้เป็นห้องเก็บเสียงต่อให้เธอตะโกนเสียงดัง ก็ไม่มีใครได้ยิน ชายหนุ่มทิ้งเธอลงบนเตียง มองเธอด้วยสายตาหื่นกามชายหนุ่มหันไปเอ่ยกับเพื่อนว่า" เดี๋ยวมึงคอยถ่ายวีดีโอให้กูก่อน เสร็จแล้วกูจะถ่ายให้มึง "ชายหนุ่มอีกคนเอ่ยว่า" ทำไมมึงไม่ตั้งกล้องเอาวะ "" ตั้งกล้องมันจะไปเห็นทุกมุมได้ไงวะ สาวน้อยคนนี้ งานดี ดูสดใหม่ สวยตั้งแต่หัวจรดเท้า ต้องถ่ายให้ได้ครบทุกมุมเว้ย งานดีเงินดีมึงจำไม่ได้หรือไง "" เออๆ ได้กูจะถ่ายให้มึงก่อน "พิมได้ยินชัด ทุกถ้อยคำหยาบคายและน่ารังเกียจ น่าขยะแขยงพวกนั้นสติเธอเริ่มเลือนลาง เธอกลัวจนน้ำตาไหลพราก[ คุณเตชิน ถ้าฉันเป็นอะไรไป ล้วนเป็นเพราะคุณ ฉันจะจดจำคุณไว้ชั่วชีวิตจะไม่มีวันลืมคุณแน่นอน ]แม้เธอจะรู้สึกโกรธแค้นเ
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 44 หัวใจของคุณทำด้วยอะไร
ข้อเท้าบวมเป่ง แข้งขาและหัวเข่าถลอก จนเลือดสีแดงสดซึมออกมา ตามรอยแผลสดเธอไม่สนใจ วิ่งตามต่อไป จนรถของเตชินลับสายตาไป สุดท้ายความเร็วในการวิ่งของคนก็แพ้ให้กับรถหรูที่แล่นไปอย่างรวดเร็วรถของเตชินหายเข้าไปท่ามกลางความืดมิดเหลือไว้เพียงความว่างเปล่าเธอยืนอยู่ท่ามกลางสถานที่อโคจร ผู้คนพลุกพล่านมากหน้าหลายตาเธอรู้สึกหวิววูบขึ้นมาในใจ เมื่อรู้ว่าถูกทิ้งให้โดดเดี่ยวในที่แบบนี้ในช่วงค่ำคืนแล้วจริงๆเธอได้แต่ยืนร้องให้ ใบหน้าเปื้อนไปด้วยน้ำตาราวกับเด็ก มองไปรอบๆไม่ว่าจะทางไหนใจเธอก็สั่นกลัวไปหมดสายตาทอดมองไปตามทางที่เตชินขับรถออกไป เธอไม่รู้จะเดินไปทางไหนแล้วตอนนี้เพราะเธอจำทางกลับบ้านไม่ได้ แถมเจ้าของบ้านก็มาทอดทิ้งเธอไว้อีกทำราวกับเธอเป็นสัตว์เลี้ยง ที่เจ้าของไม่ต้องการตัดหางแล้วปล่อยไป(ตัดหางปล่อยวัด)เธอยืนร้องให้แล้วบ่นพึมพำด้วยน้ำเสียงสั่นสะอื้นด้วยความหวาดกลัว" คุณเตชิน คุณเห็นฉันเป็นตัวอะไร คิดจะทิ้งก็ทิ้งไปเลยแบบนี้เหรอ จิตใจคุณทำด้วยอะไร ถึงทิ้งฉันไว้ในที่อโคจรแบบนี้ได้ลงคอ ฮือ... "เธอเดินไปตามทางด้วยเท้าเปล่าเนื้อตัวถลอกสภาพคล้ายคนเมา ผู้คนที่เดินผ่านไปมามองเธอด้วยสายตา
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 43 อย่าทิ้งฉันแบบนี้
สิ่งที่เตชินเกลียดที่สุดคือการใช้ยาพวกนี้กับเขาเขาผละเธอออกจากตัวแล้วบีบไหล่เธอแน่นพร้อมกับเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเดือดดาล" คุณบอกผมมา คุณเอายาบ้าๆนี่มาจากไหน "ตัวพิมสั่นเทาเทาแววตาสั่นไหวด้วยความกลัวแล้วเอ่ย" ฉัน ฉันเห็นในกระเป๋าเสื้อของคุณ "เธอที่ไม่รู้เรื่องอะไรมองว่าเป็นเรื่องปกติธรรมดาและคิดว่าเตชินคงใช้เป็นปกติในชีวิตประจำได้ยินดังนั้นเตชินได้แต่ผลักเธออกไปแล้วเคลื่อนมือมาเท้าเอวหันไปมองทางอื่นด้วยใบหน้าแดงก่ำจากความเดือดดาลแล้วเอ่ย" คุณรู้ได้ยังไงว่ามันคือยาปลุกเซ็กซ์ "" ฉันศึกษาจากในเว็บไซต์ "" คุณเลยคิดที่จะมามอมผมกับผู้หญิงคนอื่น "เธอรู้ว่าเตชินโกรธมาก เธอกลัวจนไม่รู้จะทำยังไงแล้วจึงเข้าไปกอดเขาแน่นอีกครั้ง เพราะเธอไม่กล้าเผชิญหน้ากับแววตาดุดันคู่นั้นของเขาแล้ว" ฉันขอโทษ ฉันบอกแล้วว่าฉันสำนึกผิดแล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะเกลียดมันขนาดนี้ เป็นเพราะฉันเข้าใจผิดที่คิดว่าคุณใช้ประจำ ฉันสัญญาจะไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกฉันขอโทษ "แม้เธอจะเอ่ยขอโทษ สำนึกผิด ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือแต่คำเหล่านั้นเธอไม่ได้เอ่ยออกมาจากใจ ไม่มีความจริงใจเลยสักนิด เป็นเพียงการเอาตัวรอดเท่านั้น
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 42 ฉันสำนึกผิดแล้ว
เธอออกมาข้างนอกนั่งได้สักพัก คิดว่ายาคงออกฤทธิ์แล้ว เธอจึงเดินกลับเข้าไปในห้องก็เห็นเตชินผลักผู้หญิงคนนั้นลงบนพื้นอย่างแรงด้วยท่าทางรังเกียจเธอตกใจที่เตชินไม่เป็นอะไรเลย มีแต่ผู้หญิงคนนั้นที่ดูอาการหนักดูแล้วฤทธิ์ยาคงแรงน่าดูผู้หญิงคนนั้นยังลุกขึ้นมาเกาะแกะเตชินพร้อมกับเอ่ย" คุณเตชินช่วยฉันที ฉันต้องการคุณ "เตชินโมโหจนเลือดขึ้นหน้า แววตาดุร้ายราวกับปีศาจมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างขยะแขยงแล้วง้างมือขึ้นจะตบเธอพิมเข้ามาจับมือเขาไว้แล้วผลักผู้หญิงคนนั้นไปข้างหลังเธอเตชินโกรธจนเกือบจะฆ่าคนได้ มองไปยังผู้หญิงคนนั้นด้วยท่าท่างดุร้ายมีความเกรี้ยวกราดเอ่ยเสียงกร้าวและดุดันราวกับปีศาจกำลังคำราม" ผู้หญิงแพศยา เธอกล้าคิดที่จะวางยาผม! "พิมรู้สึกผิดต่อผู้หญิงคนนั้นมากและรู้สึกกลัวเตชินมากๆเช่นกันเธอไม่เคยเห็นด้านนี้ของเขามาก่อนและไม่คิดว่าเขาจะรังเกียจผู้หญิงคนนี้ขนาดนี้ เธอจึงเอ่ย" คุณเตชิน คุณใจเย็นๆก่อนสิ คุณจะว่าให้เธอแบบนั้นไม่ได้ เพราะคุณเองไม่ใช่เหรอที่ให้เธอเข้ามาเอ็นเตอร์เทนน่ะแล้วเมื่อกี้คุณก็ชอบให้เธอทำเรื่องอย่างว่าไม่ใช่เหรอ เนื้อแนบชิดกันขนาดนั้น จะใช้ยาหรือไม่ใช้ยามัน
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 41 เพราะผมหวงมาก
เตชินพาพิมออกไปเดินห้างเลือกซื้อเสื้อผ้าสำหรับใส่เดท(ครั้งแรก)คืนแรกของเขากับพิมเธอเข้าไปลองเสื้อผ้าหลายชุด กว่าเตชินจะให้ผ่าน เธอทั้งเหนื่อยและเบื่อแต่สุดท้ายเธอก็ได้ชุดที่เหมาะกับเธอและเป็นชุดที่เธอชอบ แต่เตชินกลับไม่เห็นด้วยที่จะให้เธอซื้อใส่" ไม่ได้ มันสั้นไป แถมยังโชว์ไหล่ โชว์ไหปลาร้าอีก มันดูเซ็กซี่และโป๊ะเกิน เปลี่ยน "แม้จะไม่อยากให้เธอใส่ แต่เขาก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าชุดนี้ไม่เข้ากับหุ่นพิมเหมาะกับหุ่นเธอราวกับถูกออกแบบมาเพื่อเธอโดยเฉพาะใบหน้าสวย คอเรียวยาว ไหปลาร้าเซ็กซี่ แขนเรียวสวย อกนูนนิดๆ เอวบาง สะโพกนูนหน่อยๆ เรียวขายาวสวย มีทรวดทรงที่ชัดเจน หุ่นเพอร์เฟค ดูไม่มากเกินไปแต่เขาอยากจะเก็บไว้ชื่นชมคนเดียว เขาหวงของเขาอ่ะนะ ภรรยาเขาสวย หุ่นดี สวยตั้งแต่หัวจรดเท้าแถมยังมีเสน่ห์เสริมให้ดึงดูดเพศตรงข้ามอีกเขายิ่งหวงมากขึ้นไปอีกพิมเริ่มทำหน้าหงิดหน้างอนิดๆแล้วเอ่ย " คุณเตชิน คุณใช้ตาข้างไหนดูว่ามันโป๊ มันเซ็กซี่ ตรงไหน ชุดออกจะน่ารัก สมองคุณมีปัญหาคิดแบบนั้นอยู่คนเดียว "แล้วเธอก็เอ่ยอย่างกระเง้ากระงอดดื้อรั้นพร้อมกับหันไปทางอื่น แล้วเอามือกอดอก ใบหน้าบูดบึ้ง" ไม่รู้ล่ะ
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 40 หัวใจของผมเป็นของคุณแล้ว
ในเช้าวันต่อมา เตชินรู้สึกตัวขึ้นมา เขาค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ มองไปยังอ้อมแขนที่ว่างเปล่าไร้เงาพิมแล้วกวาดสายตามองไปรอบๆห้องก็ไม่เห็นเธอ เขาเริ่มรู้สึกกระวนกระวายใจกลัวเธอจะหนีไปจึงรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปดูที่ห้องน้ำ เปิดประตูเข้าไปก็ไม่เจอพิมใจเขาเริ่มไม่ดี รีบออกจากห้องแล้วลงบันไดไปอย่างรีบร้อนเข้าไปในห้องนั่งเล่นที่เธออยู่ประจำก็ไม่เจอ จากนั้นเขารีบวิ่งไปดูที่ห้องครัวพอเห็นเธอนั่งทานข้าวเช้าอยู่ เขาเข้าไปกอดเธอจากด้านหลังแล้วเอ่ยอย่างโล่งใจ" พิม คุณอยู่นี่เอง ผมตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอคุณ ผมตกใจหมดเลยรู้มั้ย ทำไมคุณไม่ปลุกผม "พิมเองก็ตกใจที่อยู่ๆเตชินก็วิ่งเข้ามากอดเธอจากด้านหลังแบบนี้ เธอจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า" ทำไมฉันต้องปลุกคุณ วันนี้เป็นวันหยุดคุณไม่ต้องไปทำงานสักหน่อย "" อย่างงั้นก็เถอะ ทีหลังถ้าคุณตื่นก่อนคุณต้องปลุกผมนะ เข้าใจมั้ย "" อืม "เมื่อสบายใจแล้ว เตชินก็เอ่ยต่อว่า" งั้นผมขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะ "พิมนั่งนิ่งไม่ตอบอะไร ก้มหน้าทานอาหารเช้าของตัวเองไปเตชินไม่กวนเธออีก ปล่อยมือจากเธอแล้วหมุนตัวเดินออกจากห้องครัวแล้วเดินขึ้นห้องไปพิมนั่งทานข้าว และคิดอะไรคนเดียวเ
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 39 ผมเป็นผู้ชายของคุณ
พิมนั่งอ่านหนังสือในห้องนั่งเล่นเพลินๆ เตชินกลับเข้ามาในบ้าน ด้วยสีหน้าเคร่งขรึมถมึงทึงพอพิมเห็นเขาก็ตกใจแล้วเอ่ยขึ้น" วันนี้คุณไม่ไปทำงานเหรอ? "เตชินไม่ตอบแต่คว้าข้อมือพิม แล้วลาก จูงมือของเธอให้ตามเขาขึ้นไปบนห้องพิมตกใจมาก ขณะที่เตชินจูงมือเธอไปข้างหน้าเธอหันหลังกลับมามองผู้ช่วยคังกับป้าใจที่ยืนดูเธอด้วยสีหน้ากังวลเธอใช้สายตาเชิงถามเชิงอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นผู้ช่วยคังรู้และเข้าใจความหมายในสายตาเธอดีแต่เขาช่วยอะไรไม่ได้เขาได้ส่ายหน้าเบาๆประมาณว่าบอกไม่ได้เวลานี้ คุณชายเขาโกรธขนาดนั้น เขาจะกล้าไปยุ่งเรื่องของคนสองคนได้ยังไงพิมหันกลับมามองข้างหน้า เธอไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างหลังจากนี้เธอพยายามยื้อตัวดึงมือกลับมาให้หลุดพ้นจากมือของเตชินแต่ก็ทำไม่สำเร็จร่างเล็กถูกเตชินฉุดกระชากให้ตามไป เธอแทบจะปลิวได้เลยได้โอกาส เธอจับราวบันไดไว้แน่นแล้วเอ่ย" คุณเตชิน คุณเป็นบ้าอะไร ปล่อยนะ ฉันเจ็บข้อมือ "เตชินไม่พูดพล่ามทำเพลง สีหน้าคุกรุ่นไปด้วยเพลิงโทสะเดินมาแกะมือเธอที่จับราวบันไดแน่นนั้นออกอย่างง่ายดายแล้วเอามือเล็กๆทั้งสองข้างของเธอมาจับรวมกันไว้ด้วยมือใหญ่ของเขาแค่มือเดียวจา
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 38 คุณพิมซวยแล้ว
หลังจากคืนปาร์ตี้ เตชินก็ไม่กลับมานอนห้องอีกเลยพิมนอนคนเดียวอย่างสบายใจเฉิ่ม หลับสนิทไปทุกคนคืน ตื่นมาก็รู้สึกสดชื่อนอารมณ์ดีทุกเช้าส่วนเตชิน พิมเองก็ไม่รู้ว่าเขาไปนอนที่ไหน และไม่ได้ถามหรือว่าสนใจเขาเลยผู้ช่วยคังทำหน้าที่กลับมาเอาเสื้อผ้า ชุดทำงานวันต่อวันป้าใจเริ่มเป็นห่วงความสัมพันธ์ของทั้งสอง ในสายตาป้าใจ ตามที่ป้าใจเข้าใจคือ ทั้งสองคือสามีภรรยากันเป็นแบบนี้หลายๆวันเข้า พอป้าใจเจอผู้ช่วยคังกลับมาเอาเสื้อผ้าให้เจ้านาย ป้าใจก็อดทนต่อไม่ไหว จึงเข้าไปถามถึงคุณชายของเขาทันที" คุณคังคะ เอ่อ...อย่าหาว่าป้าอยากสอดรู้สอดเห็นเรื่องของเจ้านายเลยนะคะ เอ่อ...คุณชายไม่กลับมาหลายวันแล้ว ป้าใจไม่ดีเลย คุณชายทะเลาะกับคุณพิมเหรอคะ "ผู้ช่วยคังเองก็ไม่รู้ แต่เขาก็เดาว่าน่าจะทะเลาะกัน แต่คราวนี้เขารู้สึกแปลกที่เจ้านายของเขาโกรธจนหนีไปอยู่โรงแรม แถมสีหน้าดูไม่เป็นมิตรกับโลกมาเป็นอาทิตย์แล้ว รอยยิ้มสักนิดก็ไม่เคยปรากฎให้เห็น[ ทั้งที่ทั้งสองไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วโกรธกันเรื่องอะไร คุณชายถึงกับไม่ยอมกลับมาอยู่บ้าน ทั้งที่อยากรู้ว่าคุณพิมเป็นยังไงก็ไม่กลับมาดูเอง ]ผู้ช่วยคังพึมพำกับตัวเองในใ
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 37 เป็นเพราะฉันไม่ได้รักคุณ
พิมเข้าไปร้องให้ในห้องน้ำอย่างเงียบๆ เธอไม่คิดว่าเตชินจะพูดเรื่องที่จดทะเบียนต่อหน้าทุกคนจนทำให้ป๊อบเข้าใจผิดแสดงท่าทีเย็นชาออกมาแบบนั้นเธอไม่รู้ว่าเตชินคิดจะทำอะไรอีก ที่อยู่ๆก็ประกาศว่าเธอคือภรรยาเขาอย่างเต็มปากเต็มคำจนทำให้สีหน้าของป๊อบเปลี่ยนไปเธอคิดว่าป๊อบคงโกรธ เกลียดเธอแล้วแน่ๆ[ หรือว่าเขาจะรู้เรื่องของเรากับคุณป๊อบ ]เธอเริ่มสงสัยแล้วพึมพำในใจ จากนั้นเธอก็ล้างหน้าล้างตาแล้วเดินออกจากห้องน้ำป๊อบยืนรอคุยกับเธออยู่หน้าห้องน้ำได้สักพักแล้ว เขาได้ยินเสียงเธอร้องให้ชัดเจนพอเธอเปิดประตูห้องน้ำออกมา เขาก็จับแขนเธอไว้แล้วเอ่ยถามด้วยอาการเมานิดๆ" พิม ที่เตชินพูดมันไม่เป็นความจริงใช่มั้ย "พิมได้แต่เงียบไม่เอ่ยอะไรออกมาเพราะเธอมึนตึ๊บไปหมดแล้วแต่การเงียบของพิมเป็นคำตอบที่ชัดเจนที่สุดป๊อบจึงเอ่ยถามต่อว่า" เพราะแบบนี้ใช่มั้ย คุณถึงให้ผมรอ พิมคุณบอกผมมาเถอะมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมอยู่ๆคุณถึงไปจดทะเบียนสมรสกับเขา "พิมเงยหน้ามองป๊อบทั้งน้ำตา เธอจะบอกเขาได้ยังไง ว่าเธอจดทะเบียนเพราะเงินป๊อบก็พอจะเดาได้ว่าอาจจะเป็นเพราะเงินจำนวนมากถึงทำให้พิมจดทะเบียนสมรสได้ เขาจึงเอ่ยถามขึ้น" เพราะเ
