เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 32 มีเป้าหมายที่ชัดเจน
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-09 22:30:53ในเช้าวันต่อมา เตชินตื่นขึ้นมาแต่เช้า
เมื่อทำกิจวัตรประจำวันเสร็จ เขาก็เดินออกจากห้อง ลงไปชั้นล่างแล้วเดินเข้าไปในห้องครัว หยิบผ้ากันเปื้อนมาสวม แล้วไปเปิดดูของที่มีในตู้เย็น หยิบเนื้อปูกับกุ้งและผักขึ้นฉ่ายออกมา(คื่นไฉ่) แล้วเริ่มตั้งหม้อ หั่นผักขึ้นฉ่าย เพื่อที่จะทำข้าวต้มให้พิม จากนั้นเขาก็เอาขิงจากในตู้เย็นมาซอย หั่นเป็นชิ้นเล็กๆ พอทำเสร็จ ก็ตักข้าวต้มใส่ชาม วางลงในถาด หยิบช้อนกับน้ำดื่มที่ไม่ได้แช่เย็นวางลงข้างๆชามข้าวต้ม จากนั้นก็ถอดผ้ากันเปื้อนออก แล้วยกถาดเดินขึ้นบันไดกลับไปที่ห้อง พอถึงหน้าห้องก็ยื่นมือไปเปิดประตูเดินเข้าไปในห้อง นำถาดไปวางลงบนโต๊ะในห้องทำงานแล้วเอ่ยกับพิมที่หลับอยู่ว่า " พิม ข้าวต้มอยู่บนโต๊ะ ตื่นมาอย่าลืมทานข้าวทานยาล่ะ " จากนั้นเขาก็เดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า พอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ก็เดินมาที่เตียงแล้วก้มลงจูบหน้าผากพิม อย่างนุ่มนวล จากนั้นก็มองไปที่ริมฝีปากอวบอิ่มแล้วจูบลงไปเบาๆอย่างทะนุถนอม แต่พิมกลับหลับสนิท ไม่รู้สึกตัว เพราะเธอไม่ยอมหลับทั้งคืน มัวแต่กังวลกลัวเตชินจะมาล่วงเกินเธอ ในเวลาที่เธอเผลอหลับ แต่เธอดันลืมไปว่า เธอแกล้งเป็นเมนส์อยู่ แท้จริงแล้วแค่เป็นเมนส์ เธอก็ไม่ต้องกังวลอะไรแล้ว แต่คนโกหกมันจะเผลอลืมเรื่องที่โกหกอยู่เสมอ เธอไม่ยอมหลับเอาแต่ลืมตาและอดหลับอดนอนทั้งคืน ในตอนเช้าเธอรู้สึกง่วงและรู้สึกว่าร่างกาย อ่อนล้า อ่อนเพลียนจนฝืนต่อไปไม่ไหวแล้ว พอเตชินตื่น แล้วออกจากห้องไป เธอถึงปล่อยตัวเองให้หลับอย่างสบายใจ ด้วยความที่อดหลับอดนอนมาทั้งคืน พอหลับก็หลับลึก หลับสนิทไปทันที คำพูดของเตชินไม่ทำให้เธอได้ยินเลยสักนิด แม้กระทั่งเตชินจูบหน้าผาก จูบปากเธอ เธอก็ไม่รู้สึกตัว จากนั้นเตชินก็เอ่ยเสียงทุ้มเจือความทะนุถนอมแฝงความเอาใจใส่ ฝ่ามือหนาสัมผัสใบหน้าเรียวสวย ขาวเนียน ดุจไข่มุกเบาๆ " ผมไปทำงานก่อนนะ ตื่นมาอย่าลืมทานข้าวที่ผมเตรียมไว้ให้ล่ะ " เอ่ยจบเขาก็ลงจากเตียง แล้วไปหยิบเสื้อสูทมาสวมใส่ โดยที่ไม่รู้ว่าพิมหลับไปถึงเลมานอนประเทศอาหลับแล้ว เขากำลังจะออกจากห้อง ก็นึกอะไรขึ้นได้ จึงเดินเข้าไปในห้องทำงาน แล้วหยิบปากกา มาเขียนข้อความลงบนโน๊ต แล้วมาแปะไว้บนถาด จากนั้นเขาก็เดินออกจากห้องไป ส่วนพิมหลับลึกจนไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร ที่บริษัท ณัชชาเดินมาที่ห้องของเตชิน แล้วยกมือเคาะประตูเบาๆ จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้อง เตชินที่นั่งทำงานบนเก้าอี้ผู้บริหาร ด้วยท่าทางสุขุม เคร่งขรึม อย่างสง่าผ่ายเผยให้ความรู้สึกน่าเกรงขามต่อผู้พบเห็น ใบหน้าหล่อเหลา ดวงตาทรงสวยเย็นชา ริมฝีปากได้รูป ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามอง คนที่เข้ามายืนอยู่ตรงหน้า จากนั้นเขาก็เอ่ยถามขึ้นอย่างสุขุม " มีอะไรหรือเปล่า " ณัชชาเดินเข้ามานั่งลงบนเก้า แล้วยื่นใบลาออกให้เตชิน จากนั้นก็เอ่ยว่า " ฉันมาคิดทบทวนดีๆแล้ว คิดว่าตัวเองควรจะออกไปท่องโลกกว้าง หาประสบการณ์ใหม่ๆ จึงขอลาออกจากตำแหน่งรองประธานค่ะ " เตชินมองณัชชาอย่างเงียบๆ แล้วเอ่ยถามขึ้น " คงไม่ใช่เพราะโกรธพี่ จนอยากลาออกใช่มั้ย " ณัชชายิ้มแล้วเอ่ยปฏิเสธว่า " ไม่ใช่แน่นอนค่ะ กลับกันคำพูดของพี่เตชิน ทำให้ณัชชาคิดได้ และรู้ตัว ว่าแท้จริงแล้ว ที่ผ่านมา ณัชชาแยกแยะความรู้สึกรัก กับความรู้สึกอยากครอบครองไม่ออก ณัชชาเคยชินกับการที่มีพี่ดูแลเอาใจใส่ พอโตขึ้นด้วยความที่เราไม่ได้เป็นพี่น้องกันจริงๆ ก็เริ่มกลัวจะไม่ได้รับความรักและการดูแลเอาใจใส่จากพี่อีก และรู้แค่ว่าจะต้องแต่งงานกับพี่เท่านั้น ถึงจะได้อยู่กับพี่ และได้รับความรักความเอาใจใส่จากพี่เหมือนเดิม แต่กลับไม่รู้เลย ว่านั่น ยิ่งทำให้ความเป็นพี่น้องของเราหายไปและไม่เหมือน เป็นการทำลายความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องที่เคยมีมานาน ตอนนี้ณัชชารู้แล้ว ว่าการที่คนเราจะแต่งงานกันและอยู่กันอย่างมีความสุขนั้น จะต้องเกิดจากความรักของคนสองคนที่มีให้กันและกัน ณัชชาอยากจะออกไปเปิดหูเปิดตา และคิดว่า ถึงเวลาแล้ว ที่ณัชชาจะต้องออกไปตามหาคนๆนั้นที่จะเข้ามาเป็นคู่ชีวิตในอนาคตค่ะ " ได้ฟังคำพูดของณัชชา เตชินเผยรอยยิ้มอันมีเสน่ห์ออกมาด้วยความดีใจ ที่ณัชชาคิดได้แบบนี้ เขาจึงเอ่ยออกมาด้วยความดีใจว่า " ในที่สุด ณัชชาก็คิดได้ พี่ดีใจนะที่ณัชชาคิดแบบนี้ พี่ขอให้ณัชชาออกไปเที่ยวท่องโลกกว้างให้สนุก และได้พบกับคนที่รักณัชชาพร้อมจะดูแลเอาใจใส่ณัชาจากใจจริงๆ ส่วนเรื่องลาออก ณัชชาไม่ต้องลาออกหรอกตำแหน่งนี้ มีไว้สำหรับณัชชา น้องสาวของพี่ พี่จะให้ณัชชาลาพัก พร้อมเมื่อไหร่ค่อยกลับมาตำแหน่งนี้เหมาะสมกับณัชชาที่สุดแล้ว " ณัชชาได้ยินแบบนี้ เธอตื้นตันมากๆ ที่ได้ความเป็นพี่เป็นน้องกลับคืนขึ้นมา เธอยิ้มทั้งน้ำตาแต่เป็นน้ำตาแห่งความตื้นตันใจ เตชินลุกขึ้นแล้วเดินมาหาณัชชา จากนั้นก็ดึงณัชชาเข้ามากอดแล้วตบหลังเธอเบาๆ " ณัชชาโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว จะร้องให้ให้ใครเห็นอีกไม่ได้แล้วนะ ต่อไปณัชชาต้องเข้มแข็ง และไม่ใจอ่อนจนมองอีกด้านหนึ่งของคนอื่นไม่ออกเข้าใจมั้ย " ณัชชากอดเตชินแน่นแล้วพยักหน้ายิ้มพร้อมกับเอ่ยตอบ " ค่ะ " จากนั้นเตชินก็ผละออกจากณัชชาแล้วเอ่ย " ไปเถอะ เที่ยวให้สนุกนะ " ณัชชาพยักหน้ายิ้ม แล้วเดินออกจากห้องไป เตชินมองตามแผ่นหลังของณัชชา จนลับตาไป แล้วหมุนตัวเดินกลับมานั่งลงบนเก้าอี้ทำงานดังเดิม ก้มหน้าทำงานต่อทันที พอถึงตอนเที่ยง เตชินขับรถออกจากบริษัทแล้วกลับไปดูพิมไม่สบายอยู่ เขาเดินเข้ามาในบ้านเมื่อเห็นป้าใจ เขาก็เอ่ยถามขึ้น " คุณพิมทานข้าวเที่ยงหรือยัง " ป้าใจจึงเอ่ยตอบไปว่า " ยังค่ะ ตั้งแต่เช้าคุณพิมยังไม่ลงมาเลย " ได้ยินดังนั้นเตชินก็รีบวิ่งขึ้นไปบนห้องด้วยความเป็นห่วง แล้วรีบเปิดประตูเข้าไปดูพิมอย่างไว เมื่อเห็นพิมยังนอนนิ่งอยู่บนเตียง เขาจึงรีบเข้าไปดูเธอ แล้วเอาหลังมือไปแตะหน้าหน้าเธอเบาๆจากนั้นก็พึมพำออกมาเบาๆ " ก็ไม่ได้ตัวร้อนหรือเป็นไข้นี่ คงจะเพลียจากการเป็นเมนส์ เลยทำให้หลับลึกแบบนี้มั้ง " จากนั้นเขาก็ลงจากเตียงเดินออกไป แต่ก็ต้องหยุดแล้วหันกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง เข้าไปจูบหน้าผากพิมอย่างอ่อนโยน แล้วเดินออกไปจากห้องอย่างสบายใจ ลงมาถึงชั้นล่างก็กำชับกับป้าใจว่า " ถ้าคุณพิมตื่นป้าช่วยไปเอาข้าวต้มในห้องมาอุ่นให้เธอใหม่ด้วยนะ " " ค่ะ " ป้าใจเอ่ยตอบอย่างนอบน้อม จากนั้นเขาก็เดินออกจากบ้าน ไปที่รถแล้วขับรถกลับไปทำงานที่บริษัทต่อ สี่โมงเย็น พิมค่อยๆลืมตาตื่น อ้าปากหาวออกมา จากนั้นยืดเส้นยืดสายเหยียดแข้งขาอยู่บนเตียง " นี่มันกี่โมงแล้วเนี่ย " เธอพึมพำออกมา แล้วเธอก็ลุกขึ้นมานั่ง เดินลงจากเตียง ไปปิดแอร์ที่เย็นฉ่ำ แล้วไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา แล้วอุทานออกมาอย่างตกใจ " โอ๊ะ! จะห้าโมงเย็นแล้ว! จวนจะได้เวลาที่จอมมารจะเสด็จกลับวังแล้ว ต้องรีบไปอาบน้ำแล้ว " เอ่ยจบเธอก็รีบไปหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบน้ำทันที อาบน้ำเสร็จเธอก็ออกจากห้องแล้วลงไปข้างล่าง พอป้าใจเห็นเธอก็เอ่ยถามขึ้น " คุณพิมยังไม่ได้ทานข้าวที่คุณชายเตรียมไว้ให้ใช่มั้ยคะ " พิมทำหน้างง เพราะเธอไม่เห็นและไม่รู้ว่าเตชินเตรียมข้าวไว้ให้ ป้าใจเลยเอ่ยว่า " ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวคุณพิมไปนั่งรอในห้องอาหารนะคะ ป้าจะขึ้นไปเอาแล้วมาอุ่นให้ " " ค่ะ " พิมเอ่ยตอบแบบงงๆ แล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหาร ไม่นานป้าใจก็เอาข้าวต้มมาวางลงตรงหน้าพิมพร้อมกับยื่นโน๊ตที่เตชินเขียน แล้วเอ่ยว่า " คุณชายรักและใส่ใจคุณพิมมากเลยนะคะ พอรู้ว่าคุณพิมเป็นเมนส์ ก็สั่งให้ป้าทำอาหารอุ่นๆ ต้มน้ำขิงและเอาถุงประคบร้อนไปให้คุณพิม แล้วเมื่อเช้า คุณชายก็ตื่นแต่เช้า ลงมาทำข้าวต้มให้คุณพิม แล้วยกขึ้นไปให้คุณพิมเองเลย ตอนเที่ยงก็กลับมาดูคุณพิมอีก เมื่อเห็นว่าคุณพิมยังไม่ตื่น เลยกำชับกับป้าว่า ถ้าคุณพิมตื่นให้นำข้าวต้มอุ่นให้คุณพิมค่ะ " พิมมองดูโน๊ตในมือ ที่เขียนว่า " ทานข้าวเช้าแล้วอย่าลืมทานยาล่ะ ดูแลร่างกายดีๆ " เธอยิ้มให้ป้าใจแล้วเอ่ย " ขอบคุณป้าใจมากค่ะ " แม้เตชินจะทำดีต่อเธอแค่ไหน แม้เธอจะแอบรู้สึกผิดเล็กน้อย แต่เธอจะไม่ใจอ่อนหลงเชื่อใจและไว้ใจเขาอีกเด็ดขาด เธอไม่ได้รู้สึกซาบซึ้งในสิ่งที่เตชินทำ เพราะเธอรู้ดีว่าเขามีจุดประสงค์และมีเป้าหมายที่ชัดเจน นั่นคือดูแลร่างกายเธอให้ดี เพื่อให้เธอมีแรงท้องลูกของเขา และคลอดเด็กออกมาอย่างสมบูรณ์แข็งแรง ซึ่งไม่ใช่ความรักอย่างที่คนอื่นเข้าใจ มีเพียงเธอกับเตชินเท่านั้นที่รู้ดีบทที่เกี่ยวข้อง
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 33 มีบางคนรออยู่ที่บ้าน
เตชินกลับเข้ามาในบ้าน เห็นพิมนั่งทานข้าวอยู่จึงเดินเข้ามาเธอแล้วเอ่ย" ตื่นแล้วเหรอ ดีขึ้นบ้างมั้ย "พิมหันไปมองเขาแล้วเอ่ยตอบ" ดีขึ้นแล้วค่ะ "" อืม ดีแล้ว ผมขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะ "" ค่ะ "เอ่ยจบเตชินก็หมุนตัวเดินขึ้นบันไดไป พิมหันมาสนใจข้าวตรงหน้าแล้วตักเข้าปากต่อไปพอทานข้าวเสร็จเธอก็ดื่มน้ำตามปกติ แล้วลุกจากเก้าอี้เดินมานั่งในห้องนั่งเล่นแล้วเปิดทีวีดู เตชินเดินลงบันไดมาเห็นพิมนั่งดูทีวีอยู่ จึงเข้ามาหาเธอแล้วนั่งลงข้างๆเธอ จากนั้นก็ยื่นมือไปโอบไหล่เธอ เธอพยายามกระเถิบหนีห่าง แล้วเอ่ยเสียงเย็น" คุณเตชิน กรุณาเก็บมือดีๆค่ะ "เตชินเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งขรึมอย่างสุขุมน้ำเสียงแฝงไปด้วยการหยอกเย้า" แค่โอบไหล่ภรรยาก็ไม่ได้เหรอ "ได้ยินดังนั้นพิมมองตาเขียวใส่เขาอย่างไม่พอใจในคำพูดของเขา แล้วเอ่ย" คุณเตชิน ฉันเป็นภรรยาคุณหรือเปล่าคุณรู้ดี "เตชินเก็บมือกลับมาแล้วเอ่ยถามอย่างจริงจังคล้ายใส่ใจเธอมาก" วันนี้คุณอยากไปไหนมั้ย "พิมหันมาสนใจรายการทีวีต่อพร้อมกับเอ่ยอย่างเย็นชา" ไม่ค่ะ "เตชินจึงเอ่ยต่อว่า" งั้นผมไปข้างนอกนะ วันนี้อากาศเย็น คุณอยู่บ้านก็รีบเข้านอนไวๆหน่อยนะ "ได้ยินดัง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 34 รับผิดชอบคำพูดของคุณ
เตชินขับรถกลับมาด้วยอารมณ์ที่ยากจะอธิบายเขาไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นอะไร ที่อยู่ๆก็รู้สึกไม่ค่อยถูกชะตากับป๊อบทั้งที่ก่อนหน้านี้ ก็เคยเจอกันแล้ว แต่ก็ไม่มีความรู้สึกนี้เกิดขึ้นพิมนั่งบนโซฟาตัวใหญ่ ดูซีรีส์จีนเรื่อง ฉู่เฉียวจอมใจจราชน เธอชอบจ้าวลี่อิงมากๆ เธอเอาผ้าห่ม มาห่ม นั่งดูซีรี่ส์คนเดียวอย่างเพลินๆ พอถึงฉากดราม่า เธออินจนร้องให้ไม่หยุด ดูไปร้องให้ไปหยิบทิชชูขึ้นมาซับน้ำตา แต่น้ำตาเธอกลับไม่มีทีท่าว่าหยุดไหลเลยเธอนั่งร้องให้คนเดียวในห้อง ที่มีเพียงแสงสลัวจากหลอดไฟดวงเล็กๆบนเพดานคอยเป็นเพื่อนรับฟังเสียงร้องให้สะอื้นของเธอท่ามกลางความืดที่ให้บรรยากาศคล้ายโรงหนังเตชินเดินกลับเข้ามาในบ้าน ได้ยินเสียงร้องให้ของเธอก็ตกใจรีบเดินเข้าไปหาเธอแล้วเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงอย่างร้อนใจ" พิม คุณร้องให้ทำไม เจ็บตรงไหนอีก "พิมทั้งตกใจ ทั้งเคอะเขิน ความฟินความอินถูกทำลายลงด้วยตัวและเสียงของเตชิน เธอรีบปาดน้ำตาทิ้งอย่างไว ทำตัวไม่ถูก ที่ถูกคนอื่นเห็นตอนร้องให้เพราะอินกับซีรี่ส์แต่เธอจะให้เตชินรู้ว่าเธอร้องให้เพราะซีรี่ส์ไม่ได้ เธอจึงเอ่ยด้วยสีหน้านิ่ง ตีหน้าเศร้า เล่าความเท็จ" ฉัน...ฉันค
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 35 นานแค่ไหนก็จะรอ
หลายวันต่อมา ด้วยความที่ไตรภพและนาวินอยากจะมาทำความรู้จักกับพิมให้มากขึ้นเพราะพวกเขาคิดว่าพิมคือผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้เตชินทิ้งพวกเขาได้และเป็นผู้หญิงคนแรกที่เตชินดูเป็นห่วงเป็นใยเป็นพิเศษพวกเขาจึงโทรหาเตชินแล้วนัดกันขอไปปาร์ตี้บ้านเตเชินเตชินเองก็ไม่ขัดอะไร ให้เพื่อนมาปาร์ตี้ มาดื่มเหมือนอย่างเคยๆในตอนเช้าของวันปาร์ตี้เตชินเอ่ยบอกกับพิมว่า" วันนี้เย็นๆเพื่อนผมจะมา คุณแต่งตัวให้มิดชิดหน่อยนะ "พิมมองเขาแล้วเอ่ย" ทำไม ฉันต้องฟังคุณด้วย อีกอย่างฉันอยู่แค่ในห้อง ไม่ได้ออกไปไหนสักหน่อย จะแต่งมิดชิดไปทำไม อ้อ จริงสิ ฉันเคยแต่งตัวไม่มิดชิดด้วยเหรอ ก็ไม่เคยหนิ "เตชินใช้สายตาสำรวจเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วเอ่ย" ไม่เคยก็ดีแล้ว ผมไปทำงานก่อนนะ "เอ่ยจบเขาก็จับหัวพิมแล้วจูบหน้าผากของเธอเบาๆอย่างไวจากนั้น ก็เดินออกจากห้องไป ทำเอาพิมเหวอไปเลยและเริ่มรู้สึกสับสนกับสถานะที่เป็นอยู่เธอรู้สึกว่านับวันเธอและเขาเหมือนสามีภรรยากันจริงๆเข้าไปทุกทีแม้เธอจะไม่มีประสบการณ์ด้านความรักมาก่อน แต่เธอก็รู้สึกได้ว่าชีวิตเธอเหมือนจะเปลี่ยนไป มีอีกหนึ่งชีวิตเข้ามาวุ่นวายในชีวิตเธอจากที่นอนคนเดียวมาตลอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 36 ผมขอดื่มให้กับคุณพิม
ป้าใจเห็นทั้งสองจับมือกันดูสนิทสนมเกินกว่าคนเคยรู้จักทั่วไป จึงเดินเข้าไปแสดงตัวแล้วเอ่ย" คุณพิมคะ ไปส่งป้าเข้าห้องน้ำหน่อยได้มั้ยคะ "พิมจึงเอ่ยว่า" ได้ค่ะ "จากนั้นเธอก็หันไปเอ่ยกับป๊อบว่า" ฉันไปส่งป้าใจเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ "" ครับ "ป๊อบเอ่ยตอบ พิมลุกขึ้นเดินไปส่งป้าใจ แล้วเสียงแจ้งเตือนข้อความในโทรศัพท์ของป๊อบก็ดังขึ้นป๊อบเปิดดูข้อความจากผู้เป็นแม่ ( ป๊อบลูกอยู่ไหน คุณพ่อไม่สบาย รีบกลับมาด่วน )เขามองแผ่นหลังของพิมที่ไกลออกไป จากนั้นก็วิ่งไปหาเธอด้วยสีหน้าร้อนใจ แล้วเอ่ย" พิม ผมขอกลับก่อนนะ ผมมีธุระด่วนต้องไปทำน่ะ "พิมจึงเอ่ยตอบว่า" ได้ค่ะ "จากนั้นเขาก็หมุนตัวเดินกลับไปที่รถด้วยความรีบร้อน แล้วขับรถออกไปพิมรอป้าใจอยู่หน้าห้องน้ำ พอป้าใจเข้าห้องน้ำเสร็จ ทั้งสองก็เดินออกไปหาอะไรทานในศูนย์อาหารทั้งสองนั่งทานข้าวกันอย่างเพลินๆเตชินออกมาจากบริษัทก่อนเวลาเลิกงานแล้วมาหาพิมที่สวนสาธารณะแห่งนี้ เมื่อมาถึงก็เห็นพิมนั่งปั่นเป็ดเพลินๆอยู่คนเดียวกลางน้ำส่วนป้าใจก็นั่งรอเธอที่ให้ต้นไม้ใหญ่ เตชินจึงเดินเข้าไปแล้วปั่นเป็ดไปหาพิม จากนั้นก็เอ่ยว่า" ผมมารับคุณกลับบ้านแล้วครับ "พิม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 37 เป็นเพราะฉันไม่ได้รักคุณ
พิมเข้าไปร้องให้ในห้องน้ำอย่างเงียบๆ เธอไม่คิดว่าเตชินจะพูดเรื่องที่จดทะเบียนต่อหน้าทุกคนจนทำให้ป๊อบเข้าใจผิดแสดงท่าทีเย็นชาออกมาแบบนั้นเธอไม่รู้ว่าเตชินคิดจะทำอะไรอีก ที่อยู่ๆก็ประกาศว่าเธอคือภรรยาเขาอย่างเต็มปากเต็มคำจนทำให้สีหน้าของป๊อบเปลี่ยนไปเธอคิดว่าป๊อบคงโกรธ เกลียดเธอแล้วแน่ๆ[ หรือว่าเขาจะรู้เรื่องของเรากับคุณป๊อบ ]เธอเริ่มสงสัยแล้วพึมพำในใจ จากนั้นเธอก็ล้างหน้าล้างตาแล้วเดินออกจากห้องน้ำป๊อบยืนรอคุยกับเธออยู่หน้าห้องน้ำได้สักพักแล้ว เขาได้ยินเสียงเธอร้องให้ชัดเจนพอเธอเปิดประตูห้องน้ำออกมา เขาก็จับแขนเธอไว้แล้วเอ่ยถามด้วยอาการเมานิดๆ" พิม ที่เตชินพูดมันไม่เป็นความจริงใช่มั้ย "พิมได้แต่เงียบไม่เอ่ยอะไรออกมาเพราะเธอมึนตึ๊บไปหมดแล้วแต่การเงียบของพิมเป็นคำตอบที่ชัดเจนที่สุดป๊อบจึงเอ่ยถามต่อว่า" เพราะแบบนี้ใช่มั้ย คุณถึงให้ผมรอ พิมคุณบอกผมมาเถอะมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมอยู่ๆคุณถึงไปจดทะเบียนสมรสกับเขา "พิมเงยหน้ามองป๊อบทั้งน้ำตา เธอจะบอกเขาได้ยังไง ว่าเธอจดทะเบียนเพราะเงินป๊อบก็พอจะเดาได้ว่าอาจจะเป็นเพราะเงินจำนวนมากถึงทำให้พิมจดทะเบียนสมรสได้ เขาจึงเอ่ยถามขึ้น" เพราะเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 38 คุณพิมซวยแล้ว
หลังจากคืนปาร์ตี้ เตชินก็ไม่กลับมานอนห้องอีกเลยพิมนอนคนเดียวอย่างสบายใจเฉิ่ม หลับสนิทไปทุกคนคืน ตื่นมาก็รู้สึกสดชื่อนอารมณ์ดีทุกเช้าส่วนเตชิน พิมเองก็ไม่รู้ว่าเขาไปนอนที่ไหน และไม่ได้ถามหรือว่าสนใจเขาเลยผู้ช่วยคังทำหน้าที่กลับมาเอาเสื้อผ้า ชุดทำงานวันต่อวันป้าใจเริ่มเป็นห่วงความสัมพันธ์ของทั้งสอง ในสายตาป้าใจ ตามที่ป้าใจเข้าใจคือ ทั้งสองคือสามีภรรยากันเป็นแบบนี้หลายๆวันเข้า พอป้าใจเจอผู้ช่วยคังกลับมาเอาเสื้อผ้าให้เจ้านาย ป้าใจก็อดทนต่อไม่ไหว จึงเข้าไปถามถึงคุณชายของเขาทันที" คุณคังคะ เอ่อ...อย่าหาว่าป้าอยากสอดรู้สอดเห็นเรื่องของเจ้านายเลยนะคะ เอ่อ...คุณชายไม่กลับมาหลายวันแล้ว ป้าใจไม่ดีเลย คุณชายทะเลาะกับคุณพิมเหรอคะ "ผู้ช่วยคังเองก็ไม่รู้ แต่เขาก็เดาว่าน่าจะทะเลาะกัน แต่คราวนี้เขารู้สึกแปลกที่เจ้านายของเขาโกรธจนหนีไปอยู่โรงแรม แถมสีหน้าดูไม่เป็นมิตรกับโลกมาเป็นอาทิตย์แล้ว รอยยิ้มสักนิดก็ไม่เคยปรากฎให้เห็น[ ทั้งที่ทั้งสองไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วโกรธกันเรื่องอะไร คุณชายถึงกับไม่ยอมกลับมาอยู่บ้าน ทั้งที่อยากรู้ว่าคุณพิมเป็นยังไงก็ไม่กลับมาดูเอง ]ผู้ช่วยคังพึมพำกับตัวเองในใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 39 ผมเป็นผู้ชายของคุณ
พิมนั่งอ่านหนังสือในห้องนั่งเล่นเพลินๆ เตชินกลับเข้ามาในบ้าน ด้วยสีหน้าเคร่งขรึมถมึงทึงพอพิมเห็นเขาก็ตกใจแล้วเอ่ยขึ้น" วันนี้คุณไม่ไปทำงานเหรอ? "เตชินไม่ตอบแต่คว้าข้อมือพิม แล้วลาก จูงมือของเธอให้ตามเขาขึ้นไปบนห้องพิมตกใจมาก ขณะที่เตชินจูงมือเธอไปข้างหน้าเธอหันหลังกลับมามองผู้ช่วยคังกับป้าใจที่ยืนดูเธอด้วยสีหน้ากังวลเธอใช้สายตาเชิงถามเชิงอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นผู้ช่วยคังรู้และเข้าใจความหมายในสายตาเธอดีแต่เขาช่วยอะไรไม่ได้เขาได้ส่ายหน้าเบาๆประมาณว่าบอกไม่ได้เวลานี้ คุณชายเขาโกรธขนาดนั้น เขาจะกล้าไปยุ่งเรื่องของคนสองคนได้ยังไงพิมหันกลับมามองข้างหน้า เธอไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างหลังจากนี้เธอพยายามยื้อตัวดึงมือกลับมาให้หลุดพ้นจากมือของเตชินแต่ก็ทำไม่สำเร็จร่างเล็กถูกเตชินฉุดกระชากให้ตามไป เธอแทบจะปลิวได้เลยได้โอกาส เธอจับราวบันไดไว้แน่นแล้วเอ่ย" คุณเตชิน คุณเป็นบ้าอะไร ปล่อยนะ ฉันเจ็บข้อมือ "เตชินไม่พูดพล่ามทำเพลง สีหน้าคุกรุ่นไปด้วยเพลิงโทสะเดินมาแกะมือเธอที่จับราวบันไดแน่นนั้นออกอย่างง่ายดายแล้วเอามือเล็กๆทั้งสองข้างของเธอมาจับรวมกันไว้ด้วยมือใหญ่ของเขาแค่มือเดียวจา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 40 หัวใจของผมเป็นของคุณแล้ว
ในเช้าวันต่อมา เตชินรู้สึกตัวขึ้นมา เขาค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ มองไปยังอ้อมแขนที่ว่างเปล่าไร้เงาพิมแล้วกวาดสายตามองไปรอบๆห้องก็ไม่เห็นเธอ เขาเริ่มรู้สึกกระวนกระวายใจกลัวเธอจะหนีไปจึงรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปดูที่ห้องน้ำ เปิดประตูเข้าไปก็ไม่เจอพิมใจเขาเริ่มไม่ดี รีบออกจากห้องแล้วลงบันไดไปอย่างรีบร้อนเข้าไปในห้องนั่งเล่นที่เธออยู่ประจำก็ไม่เจอ จากนั้นเขารีบวิ่งไปดูที่ห้องครัวพอเห็นเธอนั่งทานข้าวเช้าอยู่ เขาเข้าไปกอดเธอจากด้านหลังแล้วเอ่ยอย่างโล่งใจ" พิม คุณอยู่นี่เอง ผมตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอคุณ ผมตกใจหมดเลยรู้มั้ย ทำไมคุณไม่ปลุกผม "พิมเองก็ตกใจที่อยู่ๆเตชินก็วิ่งเข้ามากอดเธอจากด้านหลังแบบนี้ เธอจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า" ทำไมฉันต้องปลุกคุณ วันนี้เป็นวันหยุดคุณไม่ต้องไปทำงานสักหน่อย "" อย่างงั้นก็เถอะ ทีหลังถ้าคุณตื่นก่อนคุณต้องปลุกผมนะ เข้าใจมั้ย "" อืม "เมื่อสบายใจแล้ว เตชินก็เอ่ยต่อว่า" งั้นผมขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะ "พิมนั่งนิ่งไม่ตอบอะไร ก้มหน้าทานอาหารเช้าของตัวเองไปเตชินไม่กวนเธออีก ปล่อยมือจากเธอแล้วหมุนตัวเดินออกจากห้องครัวแล้วเดินขึ้นห้องไปพิมนั่งทานข้าว และคิดอะไรคนเดียวเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10
บทล่าสุด
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 110 ขอแค่คุณกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
ในห้องผ่าตัดหลังจากผ่าตัดเสร็จอยู่ๆพิมก็หยุดหายใจไป เนื่องจากเธอเสียเลือดมากและแท้งบุตรในขณะที่ประสบอุบัติเหตุทำให้ร่างกายไม่สามารถทนพิษบาดแผลไหวในตอนที่เธอยังมีลมหายใจโรยริน จิตสุดท้ายของเธอคล้ายกับรับรู้ได้ว่าตัวเองสูญเสียลูกไปแล้ว คลื่นความเศร้าโศกถาถมความเสียใจเข้ามาสาดใส่ ทำให้เธอไม่มีกำลังใจที่จะอยากมีชีวิตอยู่ต่อ เพราะเธอตั้งใจจะพาลูกของเธอหนีไปอยู่ในที่ปลอดภัย ไม่คิดว่าจะเป็นการพาเขามาตายจากแล้วหมอก็รีบทำการช่วยชีวิตเธออีกครั้งอย่างสุดความสามารถใช้เวลาอยู่นานเธอก็ไม่กลับมาหายใจ คลื่นหัวใจเป็นเส้นตรงไม่ขยับเขยื้อนเลยสีหน้าหมอแสดงถึงความจนปัญหาด้วยความผิดหวังแล้วเอ่ยเสียงเศร้า" แจ้งญาติคนไข้เถอะ "" ค่ะ "พยาบาลเอ่ยตอบแล้วเดินออกไปจากห้องผ่าตัด" ผ่าตัดเสร็จแล้วแท้ๆ ไม่คิดว่าคนไข้จะมาเสียชีวิตในขณะที่เราเพิ่งจะมีความหวังขึ้นมา "พยาบาลสาวคนหนึ่งเอ่ยอย่างผิดหวัง เพราะในตอนแรกพวกเขาก็ทำใจไว้แล้วว่าคนไข้อาจจะไม่รอดแต่พวกเขาต่างก็ตั้งใจช่วยชีวิตพิมอย่างสุดความสามารถมากจนเธอกลับมาหายใจอีกครั้งความจริงพิมหยุดหายใจตั้งแต่ตอนเกิดเหตุแล้วหมอจึงเอ่ยอย่างสุขุมว่า" บางทีจิตสุ
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 109 อย่ามาเสียใจทีหลัง
" ไม่ได้นะคุณเตชิน คุณอย่าทำแบบนี้ ปล่อยฉันกับลูกไปเถอะนะ "พิมขอร้องอ้อนวอนให้เขาปล่อยเธอไม่หยุด แต่เขากลับนิ่งเฉย รตีลงจากรถแล้วแอบเดินถามเตชินเข้ามาในโรงพยาบาลก่อนหน้านี้เธอไปหาเตชินที่บ้าน เห็นเตชินขับรถออกจากบ้าน เธอจึงให้คนขับรถ ขับตามเตชินเธอใส่แว่นสีดำปกปิดดวงตาและใส่แมสก์ปกปิดหน้าเอาไว้ไม่ให้เตชินรู้ว่าเป็นเธอพิมที่อยู่ในอ้อมแขนของเตชินเธอทั้งตีทั้งข่วนเขาจนเธอน้ำตาไหลพรากแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครืออย่างจนปัญญาด้วยความหวาดกลัว" คุณเตชิน คุณจะฆ่าเขาไม่ได้ เขาเป็นลูกของคุณไม่ใช่ลูกของคุณป๊อบอย่างที่คุณเข้าใจ เขาเป็นลูกของคุณจริงๆ "ได้ยินดังนั้นเตชินก็หยุดชะงักไป รตีได้ยินก็ช็อกไปเช่นกัน แล้วแววตาของเธอก็กลายเป็นดุร้ายเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาเตชินมองหน้าพิมแล้วเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้ง" คุณพูดว่าไงนะ "พิมมองเขาแล้วเอ่ยเสียงสั่น" เขาเป็นลูกของคุณ คุณวางฉันลงก่อนได้มั้ยแล้วฉันจะอธิบายให้ฟัง "เตชินวางเธอลง พอเธอเป็นอิสระจากมือของเขาเธอก็วิ่งหนีไปทันทีเตชินเห็นเธอวิ่งหนีไปเขารู้สึกเจ็บใจมากที่ถูกหลอกจึงวิ่งตามเธอออกไปแล้วคว้าข้อมือเธอมาจับไว้นำตัวเธอกลับมาอีกครั้งพร้อ
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 108 มารหัวขน
เมื่อป๊อบเห็นพิมกลับมา เขาก็ปลีกตัวออกจากกลุ่มนักเรียนแล้วเดินมาหาพิมพร้อมกับเอ่ยถามขึ้น" พิมเขาทำอะไรคุณหรือเปล่า "พิมส่ายหน้าแล้วเอ่ย" ไม่ค่ะ "ป๊อบพยักหน้าแล้วเอ่ย" เช่นนั้นก็ดีแล้ว ปิดเทอมนี้เราก็ว่างบ้างแล้วเดี๋ยวผมจะให้เขาเซ็นหย่าให้คุณให้ได้ ต่อไปเขาจะได้ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายกับคุณอีก "พิมมองป๊อบด้วยสีหน้าเหนื่อยใจนึกถึงคำพูดของเตชินก่อนหน้านี้เธอไม่อยากได้แล้วใบหย่า เธอจึงเอ่ยว่า" จะหย่าหรือไม่หย่าฉันไม่สนใจแล้วค่ะ แค่ใบหย่าใบเดียวไม่มีผลอะไรกับชีวิตฉันหรอกค่ะ ฉันไม่อยากข้องเกี่ยวกับเขาอีกแล้วเราอย่าไปใส่ใจกับใบหย่านั่นอีกเลยค่ะ "" ก็ได้ครับ ไว้คุณคลอดลูกแล้วค่อยมาตัดสินใจอีกที "เขาก็ไม่อยากให้พิมติดอยู่กับสถานะสมรสนี้เพราะเขาอยากจะจดทะเบียนสมรสกับเธอใช้ชีวิตฉันสามีภรรยาอย่างถูกต้องเตชินเดินเข้ามาเห็นทั้งสองยืนคุยกันอยู่ เขาจึงเดินผ่านทั้งสองไป แล้วเดินไปยังกลุ่มของนักเรียนถ่ายรูปกับพวกเขา จากนั้นเขาก็เอ่ยถามเด็กนักเรียนว่า" เด็กๆพวกคุณปิดเทอมกันเมื่อไหร่ครับ "" พวกเราปิดเทอมแล้วครับ กลับไปพวกเราจะฉลองแชมป์ปิดเทอมกันครับ คุณเตชินไปฉลองกับพวกเรามั้ยครับ "" โอ้ว
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 107 อย่าปล่อยให้ตัวเองบ้าผู้ชาย
เตชินลากพิมมาที่รถ จากนั้นก็เปิดประตูให้เธอขึ้นไปบนรถ พิมทำตามที่เขาต้องการโดยไม่บ่นอะไรแล้วเตชินก็เข้าไปนั่งข้างๆเธอพร้อมกับเอ่ยถามขึ้นอย่างไม่รีรออีกต่อไป" เด็กในท้องเป็นลูกของใคร "พิมกระเถิบห่างออกไปอย่างระมัดระหวังพร้อมกับเอามือจับท้องของตัวเองไว้แล้วมองเตชินอย่างดุดันด้วยแววตาสู้คนเมื่อเตชินเลื่อนสายตามาจับจ้องท้องของเธอ[ เตชินถามแบบนี้หมายความว่ายังไง หรือเขาจะสงสัยว่าเด็กในท้องเป็นลูกของเขากันนะ ]เมื่อคิดได้ดังนั้นเธอจึงลองถามหยั่งเชิงดู" เขาก็เป็นลูกของคนที่คุณคิดไง แล้วคุณคิดว่าเขาเป็นลูกใครล่ะ "เธอไม่รู้หรอกว่าเตชินคิดว่าเด็กในท้องเป็นลูกของป๊อบ เธอแค่อยากรู้ความคิดของเขา จึงพูดออกไปแบบนั้นเธอคิดว่าถ้าเขาบอกว่าเด็กในท้องเป็นลูกเขาเธอก็จะได้ปฏิเสธอย่างไม่น่าสงสัยแต่เมื่อเตชินได้ยินเธอพูดดังนั้น เขากลับรู้สึกเหมือนถูกเธอตบหน้าแรงๆ แล้วให้คำตอบอย่างเยาะเย้ยแต่เขาก็พยายามปฏิเสธความคิดของตัวเอง พยายามคิดว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกของป๊อบแต่เป็นลูกของเขา แต่การคิดแบบนี้ กับระยะเวลาที่ไม่ได้เจอพิมบวกกับภาพความสนิทสนมชิดใกล้กันของพิมกับป๊อบทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังหลอกต
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 106 คนไม่ได้เจอกันนานคงคิดถึงกัน
" สวัสดีค่ะคุณป๊อบ คุณพิม คุณเทเท่ "ณัชชาเอ่ยทักขึ้น เทเท่ยิ้มแล้วสวัสดีกลับ" สวัสดีค่ะคุณณัชชาไม่คิดว่าจะได้เจอกันที่นี่ "แล้วป๊อบก็หันมาพร้อมกับเอ่ย" คุณณัชชารู้ได้ยังไงครับว่าวันนี้เรามีแข่งที่นี่ "ป๊อบแค่ถามไปตามมารยาทของคนรู้จักกันส่วนพิมแค่หันมามองแล้วหันกลับไปสนใจเด็กของตัวเองต่อเมื่อทีมก่อนหน้าแข่งจบลง พิธีกรบนเวทีก็เอ่ยขึ้น" จบลงไปแล้วนะคะ ทีม SS ตัวแทนจากภาคใต้ ต่อไปจะเป็นทีม JK ตัวแทนจากภาคเหนือค่ะ ขอให้ทีม JK เตรียมตัวเลยนะคะ ในปีนี้ต้องบอกเลยว่าแต่ละทีมนั้น ทำให้คณะกรรมการของเราหนักใจมากเลยทีเดียว "" ใช่แล้วครับ ในตอนนี้ทีม JK คงจะพร้อมกันแล้วต่อไปเชิญพบกับทีม JK ตัวแทนจากภาคเหนือได้เลยครับ "พิมเรียกนักเรียนให้มายืนเป็นวงหันหน้าเข้าหากันจากนั้นเธอก็แบมือแล้วคว่ำฝ่ามือลงยื่นแขนออกไปข้างหน้า เทเท่ก็วางฝ่ามือทับซ้อนลงบนหลังมือเธอแล้วนักเรียนก็วางมือทับต่อๆกัน" ขอให้พวกเราตั้งใจทำให้ดีที่สุด เพื่อคว้าชัยชนะที่อยู่แค่เอื้อม สู้มั้ย! "" สู้!!! "พิมเอ่ยกระตุ้นสร้างกำลังใจให้นักเรียนมีใจฮึกเหิม แล้วทุกคนก็เก็บมือเตรียมตัว จากนั้นก็เดินขึ้นไปบนเวทีจากนั้นทีมขอ
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 105 ตอแหลเก่งจริงๆ
พิมกับเทเท่นัดแนะกับเด็กในห้องนาฏศิลป์ แล้วแจกใบขออนุญาตเดินทางไปแข่งขัน ให้กับนักเรียนทุกคน ให้เอาไปให้ผู้ปกครองเซ็นอนุญาตยินยอม จากนั้น พิมก็เริ่มเอ่ยกับนักเรียนของตัวเองว่า" นักเรียนคะ พรุ่งนี้เราจะเดินทางไปแข่งที่กรุงเทพแล้ว วันนี้ซ้อมแค่รอบเดียวพอแล้วเก็บแรงไว้เดินทางพรุ่งนี้ จำไว้ว่าเราเป็นตัวแทนของภาคขอให้เราตั้งใจทุ่มเททำให้ดีที่สุดจะได้ไม่เสียใจภายหลัง แต่สิ่งสำคัญคือ เราอย่าลืม ว่ากว่าแต่ละทีมจะมาถึงจุดนี้ได้ทุกทีมล้วนเป็นคู่แข่งที่เก่งและน่ากลัว ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดีที่สุดทุกทีมเราจะประมาทหรือเหลิงโอ้อวดว่าเราเก่งเหนือคนอื่นไม่ได้ในโลกนี้ ในประเทศนี้ยังมีคนที่เก่งกว่าเราอีกตั้งมากมาย ไม่ว่าเราจะได้แชมป์หรือไม่ก็อย่าไปท้อแท้น้อยใจหรือเสียใจเด็ดขาดขอให้เรายอมรับและแสดงความยินดีกับคนที่ได้แชมป์อย่างจริงใจครูเชื่อว่าทุกความตั้งใจทุกความสามัคคีจะนำเราไปสู่ความสำเร็จขอให้เราตั้งใจทำให้เต็มที่ ทำให้สุดกำลังความสามารถเข้าใจมั้ยคะ "" เข้าใจค่ะ/ เข้าใจครับ "นักเรียนทุกคนตอบรับอย่างพร้อมเพรียมเสียงดังชัดเจน แล้วเทเท่ก็นัดแนะเวลามาขึ้นรถที่โรงเรียนต่อ" แล้วพรุ่งนี้นะคะ
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 104 คิดๆแล้วยังเจ็บใจไม่หายเลย
บ้านพักครูเป็นบ้านปูนเล็กๆมีเพียงสองห้องนอนหนึ่งห้องน้ำ ตอนกลางคืน ณัชชากับเทเท่ก็ปูเสื่อนอนหน้าทีวี ในห้องที่จัดเป็นห้องนั่งเล่น อยู่ติดกับบันไดที่จะขึ้นไปชั้นสองเมื่อทุกคนเข้านอนแล้วบรรยากาศกลางดึกที่เงียบสงบ เทเท่ก็ลุกขึ้นมา ยื่นมือไปลูบไล้เรียวขาของณัชชาด้วยความหื่นกระหายเขาลูบไล้ขึ้นลงได้สักพัก ณัชชาก็เริ่มรู้สึกตัวเพราะรับรู้ได้ถึงสิ่งผิดปกติเธอค่อยๆขยับแพขนตาแล้วลืมตาขึ้นช้าๆอย่างงัวเงียเทเท่เห็นว่าเธอรู้สึกตัวแล้วเขาก็ขึ้นคร่อมบนตัวเธอทันทีแล้วจับมือเธอไว้ ก้มหน้าลงจูบไปตามคอพร้อมกับเอ่ยเสียงกระเส่า" คุณณัชชาผมต้องการคุณ ผมอดใจไม่ไหวแล้ว ฮอร์โมนส์เพศชายของผมมันกำเริบอีกแล้ว ผมต้องการคุณ "ทีแรกณัชชายังงงๆอยู่ว่าเทเท่คิดจะเล่นอะไร พอได้สติ เธอก็กรีดร้องขึ้นดิ้นรนขัดขืนอย่างสุดชีวิต" กรี๊ด!...ช่วยด้วยๆ ไอ้บ้าออกไปจากตัวฉันนะ ออกไป กรี๊ด... "" ไม่แน่นอนครับ ตอนนี้ฮอร์โมนส์เพศชายของผมมันกำลังคุกรุ่นต้องการร่างกายผู้หญิง "เทเท่เอ่ยพร้อมกับมองหน้าณัชชาด้วยสีหน้าหื่นกระหาย" กรี๊ด...ไม่เอาๆ ปล่อย ไอ้เทเท่ ไอ้บ้า ออกไปจากตัวฉัน ออกไป "แววตาณัชชากลัวจนสั่นไหว เธอกลัวจนหน้าข
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 103 งงเป็นไก่ตาแตก
ในเช้าวันต่อมา ขณะที่พิมกำลังสอนอยู่ ก็มีเพื่อนครูคนหนึ่งเดินมาบอกว่า" ครูพิมจ๊ะ มีคนมาหาครูพิมจ้ะ ตอนนี้รออยู่ที่หน้าบ้านพักครูพิมแล้ว "" อ้อ ค่ะ "พิมเอ่ยตอบ แล้วแอบพึมพำในใจ[ ใครกันที่มาหาเรา ช่างเถอะให้รอไปก่อนเดี๋ยวค่อยไปดู ]จากนั้นเธอก็หันมาสอนนักเรียนต่อ พอหมดคาบเรียน เธอก็เดินกลับไปที่บ้านพักเห็นหญิงสาวรูปร่างดีนั่งหันหลังให้เธอบนโต๊ะหินอ่อนหน้าบ้านพัก[ ใครกัน? ]เธอเดินเข้าไปใกล้แล้วเอ่ยถามขึ้น" คุณมาขอพบฉัน มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ "ณัชชาหันหน้ามามองเธอแล้วยิ้มขึ้นพร้อมกับเอ่ย" เซอร์ไพรส์ค่ะ คุณพิม "เมื่อเห็นว่าเป็นณัชชาเธอก็รู้สึกแปลกใจจนแสดงออกมาทางสีหน้าและแววตา แล้วเอ่ยถามขึ้น" คุณณัชชา! คุณมาทำอะไรที่นี่ "ไม่ต้องถามก็รู้ว่าณัชชารู้ที่อยู่เธอได้ยังไง เพราะเธอรู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นเตชินส่งมาแน่ๆแต่เธอก็ไม่ได้กังวลอะไร เพราะคิดว่าอย่างน้อยดีกว่าเตชินมาเอง เธอแค่อยากรู้ว่าณัชชามาด้วยจุดประสงค์อะไรก็เท่านั้นณัชชาได้ยินพิมยิงคำถามมาแบบนี้ เธอจึงลุกขึ้นยืนแล้วเอ่ย" ฉันมาเที่ยวน่ะ แล้วรู้มาจากพี่เตชินว่าคุณสอนอยู่ที่โรงเรียนนี้ เลยอยากจะแวะมาทักทาย ขอค้างคืนด้วยสั
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 102 เติมเต็มชีวิตของเธอ
ป๊อบพาพิมกลับมานอนพักบนบ้านพัก เขาค่อยๆประคองเธอขึ้นห้องไปอย่างช้าๆเมื่อเข้าไปในห้องเขาก็ประคองเธอไปที่เตียงแล้วพิมก็ขึ้นไปนอนบนเตียงป๊อบเป็นห่วงเธอมาก เพราะเธอพักบ้านพักครูคนเดียวเขาจึงเอ่ยว่า" คืนนี้ผมจะมานอนเป็นเพื่อนคุณนะ "" ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พิมอยู่คนเดียวได้ หากคุณมาอยู่ดูแลพิม เดี๋ยวคนอื่นจะมองไม่ดี จะพากันเข้าใจผิดกันไปใหญ่ "พิมรีบปฏิเสธ เพราะเธอแคร์สายตาและแคร์ความคิดของสังคมภายนอก มากกว่าความความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นภายในกายของตนเองอาจจะเป็นเพราะเธอถูกเลี้ยงมาแบบนี้ อยู่ในสังคมที่แคร์คนอื่น เธอจึงวางตัวดีมาเสมอและไม่ทำให้ตัวเองเสียชื่อเสียงเหมือนที่พ่อแม่เธอสอนไว้ว่า" ให้เป็นคนดี เป็นที่นับถือ ยำเกรง ทำอะไรคิดไตร่ตรองให้รอบคอบ อย่าทำตัวให้เป็นที่ครหานินทา "ป๊อบมองเธอแล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มพร้อมกับจัดผ้าห่มมาห่มให้เธออย่างดี" พิมเวลานี้คุณไม่ควรแคร์คนอื่นนะ คุณต้องห่วงสุขภาพตัวเองกับลูกในท้องก่อนการที่ผมมาดูแลคุณแล้วเป็นที่ครหา ผมว่าดีซะอีก คนอื่นจะได้รู้ว่าคุณท้องลูกของผมอยู่ "พิมจ้องหน้าป๊อบที่คิดวางแผนเพื่อปกป้องเธอไม่ให้ถูกคนอื่นกล่าวหาว่าท้องไม่มีพ่อแ
