Share

บทที่ 196

Author: มู่โร่ว
last update Last Updated: 2024-12-06 17:00:01
แต่ลุงใหญ่ ป้าสะใภ้ อาหญิง อาเขย อาเล็ก อาสะใภ้ของตระกูลเย่ยังมีสีหน้าปกติ

เพราะเย่มู่มู่ไม่ให้ความร่วมมือ สีหน้าของพวกเขาเลยดูโกรธเล็กน้อย

โกรธที่เย่มู่มู่ทำให้พวกเขาอับอาย!

เป็นไปตามที่คิด มนุษย์หน้าไม่อาย ย่อมไม่แพ้ผู้ใดในใต้หล้า

เย่มู่มู่ไม่อยากสนใจพวกเขา หลังจากโทรหาทนายสวีแล้ว จึงหันหลังคิดจะจากไป

พอลุงใหญ่ตระกูลเย่เห็นว่าเธอจะไป จึงตะโกนเสียงดัง “เธอหยุดเดี๋ยวนี้นะ พาเสี่ยวซินออกมาให้ฉัน ได้ยินไหม”

“ฉันเตือนเธอแล้วนะ ถ้าเสี่ยวซินตาย เธอก็อย่าได้คิดว่าจะมีชีวิตอยู่”

หลังจากพูดจบแล้ว เขาก็เห็นเย่มู่มู่ไม่หันมา

จึงนอนลงบนถนนที่ทางเข้าหน้าหมู่บ้าน

ย่าก็ให้ความร่วมมือร้องไห้พร้อมตะโกนทั้งน้ำตา “สร้างเวรสร้างกรรมแล้ว หลานสาวฆ่าคน ใส่ร้ายหลานชายสุดที่รักของฉันเข้าคุก”

“เทวดาฟ้าดิน ท่านสงสารฉันหญิงชราคนนี้ด้วยเถิด เอาชีวิตของฉันไป แลกกับการให้หลานชายของฉันได้มีชีวิตอยู่ต่อ”

“ส่วนหลานสาวคนนั้น ฉันขอสาปแช่งให้เธอตายเร็วเหมือนกับแม่ของเธอ!”

เมื่อเย่มู่มู่ได้ยิน ก็อยากหันกลับไปด่าหญิงชรา

แต่ก็ถูกพี่ซุนและภรรยาของเขาห้ามเอาไว้

“อย่าไปเลยครับ คนแบบนี้ยิ่งคุณสนใจมากเท่าไหร่ เธอก็
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Surirat Yui Chompoo Kampi
เฮ้ออออ!ในที่สุดเค้าสองคนก็ได้คุยกัน คิดถึงพวกเขาจริงๆเลย! เหมือนเดิมนะคะ อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะคะ อย่าลืมกินข้าวกินปลาและพักผ่อนด้วยนะคะ
VIEW ALL COMMENTS

Related chapters

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 197

    ตอนที่เขาไม่สามารถตอบจดหมายได้ เย่มู่มู่ก็เคยสัญญาว่าจะส่งอัลบั้มภาพให้เขา เพื่อสร้างร่างทองเปิดหน้าแต่เธอแค่ปลอบประโลมเขาเท่านั้น รีบร้อนตอบจดหมายกลับ เพื่อจะได้รีบดีขึ้นเธอไม่ได้มีเจตนาอื่นจริง ๆ!ท่านแม่ทัพคงจะโกรธถ้ารู้ว่าเธอโกหกคนโบราณให้ความสำคัญกับคำสัญญา รับปากแล้วไม่คืนคำในอัลบั้มรูปภาพมือถือล่าสุดของเธอ ไม่มีรูปถ่ายชุดโบราณ!ในคฤหาสน์มีชุดโบราณที่เป็นงานฝีมือซับซ้อนและประณีตหลายชุด เธอจ่ายเงินไปจำนวนมากเพื่อสั่งทำจากร้านในเถาเป่ารอชุดอยู่หลายเดือนบังเอิญ ผู้จัดการบ้านพักตากอากาศบอกว่ามีกลุ่มคนมาสัมภาษณ์ เป็นช่างไฟคนหนึ่ง ช่างภาพคนหนึ่ง และช่างแต่งหน้าสองคนทั้งมีประสบการณ์การทำงานมาหลายปีเย่มู่มู่เขียนจดหมาย แล้วใส่ลงไปในแจกัน“จ้านเฉิงอิ้น รอข้าสักสองสามชั่วโมง ข้าขอไปจัดสถานที่ก่อน แล้วจะถ่ายรูปส่งให้เจ้าดู!”เย่มู่มู่หยิบชุดโบราณหลายชุดออกมาจากตู้เสื้อผ้าในห้องนิรภัยใต้ดิน เธอเลือกเครื่องประดับที่จ้านเฉิงอิ้นส่งมา แล้วหยิบออกมาจากกล่องหลังจากช่างภาพช่างแต่งหน้ามาถึงคฤหาสน์เย่มู่มู่จึงให้ผู้สัมภาษณ์ช่วยแต่งหน้า ทำผม จัดไฟ แล้วถ่ายรูป...ไม่ว่าจะรับ

    Last Updated : 2024-12-07
  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 198

    เย่มู่มู่เก็บปิ่นปักผมขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม ใส่ลงกล่องไม้จันทน์แดงก่อนจะเขียนจดหมายตอบกลับจ้านเฉิงอิ้น“ไม่ต้องส่งมาแล้ว ส่งแท็บเล็ตที่ข้าส่งไปให้มา ข้าจะส่งรูปภาพไปให้”ตึง~เสียงแท็บเล็ตตกพื้นก็ดังขึ้นเย่มู่มู่หยิบแท็บเล็ตขึ้นมา ปลดล็อกหน้าจออย่างชำนาญรูปถ่ายส่งไปในอัลบั้มภาพ และใส่รหัสผ่านทีละรูป ๆใช้เครื่องปริ้น ปริ้นภาพสีหยาบดูไม่เหมือนจริง หลังจากเป่าแห้งแล้วก็ส่งไปพร้อมกับกระดาษเธอเขียนจดหมาย“รูปที่ปริ้นออกมาหยาบเกินไป ข้าส่งรูปไปทั้งหกชุดแล้ว เจ้าดูแล้วก็เลือกว่ารูปไหนเหมาะ”“จริงสิ โรคระบาดเป็นอย่างไรบ้าง?”“ยังอยากได้ยาหรือเสบียงอาวุธเพิ่มหรือไม่? ข้าสั่งเสื้อเกราะกันกระสุนที่ป้องกันทั้งหมดมาสองชุด สินค้าชุดแรก อีกสิบกว่าวันจะส่งมาถึง ถ้าเกิดกองทัพถูกโจมตี ต้องอดทนเอาไว้ก่อนนะ!”เย่มู่มู่นำภาพที่ปริ้นออกมาใส่เข้าไปในแจกันพร้อมกระดาษ*วันนี้พักผ่อน จ้านเฉิงอิ้นกลับไปอาบน้ำทำความสะอาดที่จวนแม่ทัพ เขารออยู่นานมาก ท่านเทพก็ไม่ส่งภาพมาสักทีท่านเทพ จะโกหกไม่ได้!แต่นางก็บ่ายเบี่ยงมาครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่ได้ส่งภาพมาให้จริง ๆสร้างศาลขึ้นมาสามแห่ง ภายในศาลว่างเปล

    Last Updated : 2024-12-07
  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 199

    เว่ยกวงสายตาเฉียบแหลม เขาเห็นท่านแม่ทัพเลือดกำเดาไหลเขาหัวเราะออกมาเสียงดัง แล้วพูดกับเถียนฉินสวี่หมิงทั้งสองคนที่กำลังตะลึง “พวกเจ้าสองคนอย่าไปรบกวนท่านแม่ทัพเลย เขาแค่โตแล้วเท่านั้น!”เสี่ยวลิ่วจื่อถามด้วยความไม่เข้าใจ “พี่เว่ย โตแล้วต้องเลือดกำเดาไหลด้วยหรือ? ถ้าอย่างนั้นข้าไม่อยากโตแล้ว!”“เจ้าเด็กโง่ ถ้าเจ้าไม่โต แล้วจะกลายเป็นบุรุษที่แท้จริงได้อย่างไร จะแต่งภรรยาได้อย่างไร?”เสี่ยวลิ่วจื่อเบือนหน้ากลับมา แล้วถามเว่ยกวง “แต่ว่าเรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับเลือดกำเดาไหล?”ต้องเกี่ยวอยู่แล้วสิ!คนที่ฉลาดมองปราดเดียวก็ดูออก ว่าท่านแม่ทัพกำลังเป็นหนุ่มในเรื่องอายุ ท่านแม่ทัพอายุน้อยกว่าเว่ยกวงไม่กี่ปีดูเหมือนว่าท่านแม่ทัพจะมีคนที่ชอบแล้ว!*จ้านเฉิงอิ้นไม่กล้ามองรูปภาพในอัลบั้มนั้นอีก หนึ่งเพราะกลัวเลือดกำเดาจะไหลออกมาอีก สองมันจะเป็นการลบหลู่ท่านเทพเกินไปเขาไม่ควรมีความคิดที่ไม่สมควรมีต่อภาพของท่านเทพท่านเทพดีกับพวกเขาถึงเพียงนี้!เขาจะลบหลู่ได้อย่างไร!ดังนั้น เขาจึงนำเครื่องลายครามที่ประณีตงดงามควรค่าแก่การเก็บสะสมที่เว่ยก่วงนำไปแลกชามแสตนเลส กะละมังแสตนเลสก่อนหน้านี

    Last Updated : 2024-12-07
  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 200

    เหล่าช่างแกะสลักพยักหน้า“ได้ขอรับท่านแม่ทัพใหญ่!”พวกเขาล้วนแต่เป็นช่างเก่าแก่อยู่ในอาชีพนี้มาสิบยี่สิบปี สำหรับหญิงงามเช่นนี้ เกรงว่าทั้งชีวิตพวกเขาก็ไม่มีวันลืมการแกะสลักร่างจริงด้วยรูปลักษณ์ของนาง จะดึงดูดให้ผู้คนทั้งเมืองแห่กันมาคุกเข่ากราบไหว้“เอาละ ถ้าสร้างเสร็จแล้ว ข้ามีรางวัลให้อย่างงาม!”เหล่าช่างฝีมือพากันดีใจมาก คุกเข่าส่งแม่ทัพออกไปจ้านเฉิงอิ้นพับภาพวาดแล้วใส่เข้าไปในอกอย่างระมัดระวังขณะที่กำลังจะไป เฉินขุยและเฉินอู่สองพี่น้องกำลังตามหาเขาพอดีพวกเขาเหมือนจะมีเรื่องเร่งด่วน สองพี่น้องขี่ม้าไปตามถนน วิ่งมาอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าแลบแล้วมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขาเฉินขุยดึงบังเหียน ก่อนจะพลิกตัวลงจากม้าเฉินขุยยกมือคำนับกล่าวว่า “ท่านแม่ทัพ มีเรื่องจะรายงานขอรับ...”“เรื่องอะไร?”เฉินขุยกระซิบข้างหูเขา“สวีหวยกับกำลังพลหนึ่งแสนนาย ประจำการอยู่ห่างจากประตูทิศตะวันตกสามสิบลี้ เขาขอให้ในเมืองส่งน้ำ ส่งข้าวสาร แป้งสาลี น้ำมันและเสบียงพวกผักและเนื้อไปที่ค่ายของเขาขอรับ”“ทั้งยังบอกว่ากำลังพลหนึ่งแสนนายกำลังลำบากยากแค้น ไม่มีเสบียงอาหารแล้ว ขอร้องให้ท่านส่งไปโดยเร็วขอร

    Last Updated : 2024-12-07
  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 201

    เหล่าทหารทุกคนต่างประณามในพฤติกรรมอันไร้ยางอายของสวีหวยอย่างรุนแรง“ท่านแม่ทัพ จะให้น้ำให้อาหารกับเขาไม่ได้เด็ดขาด สิ่งเหล่านี้ท่านเทพเป็นผู้ประทานให้แก่ท่านขอรับ”“ใช่ขอรับ เขาเคยทำอะไรช่วยเหลือกองทัพตระกูลจ้านบ้าง เอาชนะกองทัพศัตรูได้สักคนหรือไม่? เขามีสิทธิ์อะไรมาเอ่ยปากขอ?”“สวีหวยคิดว่าอยู่ระดับไหน พรุ่งนี้ข้าจะพาคนออกไป ยิงหน้าไม้ราชวงศ์ฉินพาใส่เขา!”พวกทหารต่างเห็นพ้องต้องกันว่า อย่าให้น้ำให้อาหารกับสวีหวยเป็นอันขาดพวกเขาเคยเห็นแต่ขอทานที่ถ่อมตัวไม่เคยเห็นผู้ใดมาขอข้าวอย่างมั่นอกมั่นใจเช่นนี้มาก่อน!เฉินจวิ้นหลินหยิบจดหมายลับที่ฮ่องเต้น้อยส่งมาออกมาจากอกอย่างเงียบ ๆเขาได้รับจดหมายลับมาสามฉบับเมื่อก่อน เขาจะส่งให้จ้านเฉิงอิ้นเป็นการส่วนตัวตอนนี้ ทุกคนต่างเป็นตั๊กแตนที่ถูกมัดบนเชือกเดียวกัน ผ่านความเป็นความตายมาด้วยกันหลายครั้งแล้ว ไม่จำเป็นต้องปิดบัง!จ้านเฉิงอิ้นรับมา แล้วเปิดจดหมายลับจดหมายฉบับแรก เป็นคำสั่งลับให้เฉินจวิ้นหลินลงมือสังหารจ้านเฉิงอิ้นจดหมายฉบับที่สอง ยังคงเกี่ยวกับการลอบสังหารจ้านเฉิงอิ้นจดหมายฉบับที่สาม ไม่จำเป็นต้องฆ่าจ้านเฉิงอิ้นแล้ว บังค

    Last Updated : 2024-12-08
  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 202

    คนที่เหลือ ต่างกำลังรอข่าวของพวกเขาจ้านเฉิงอิ้นบีบรูปเย่มู่มู่ไว้ในอ้อมแขน คิดถึงใบหน้างดงามของเย่มู่มู่!ไม่ว่าท่านเทพต้องการสิ่งใด เขาจะมอบให้ด้วยสองมือเขาจะทำมันให้สำเร็จไม่ว่าต้องใช้วิธีใดก็ตาม!*กระโจมกองทัพแคว้นฉู่ ถูกปกคลุมไปด้วยบรรยากาศเศร้าโศกความพ่ายแพ้วันแล้ววันเล่า ทำให้กองทัพแคว้นฉู่ที่ราบรื่นมาตลอดไม่มีทางยอมรับได้ตอนนี้กองทัพไร้ผู้นำหลิงเซี่ยวเฟิงหมดสติจนถึงทุกวันนี้ลูกชายคนเล็กหลิงซื่อเฉินถูกฆ่าตายหลังจากหลิงอวิ๋นเจ๋อลูกชายคนโตเสียแขนไป เขาไม่อาจยอมรับผลลัพธ์ได้ จนหมดสติไปพอฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง ก็ไม่กินไม่ดื่ม นอนหมดอาลัยตายอยากรอความตายตั้งแต่มาถึงด่านเจิ้นกวน รัศมีความโชคดีที่วนรอบอยู่เหนือหัวกองทัพแคว้นฉู่ ดูเหมือนจะสูญเสียประสิทธิภาพไปแล้วในพริบตาก็ทำให้พวกเขากลับคืนสู่จุดเริ่มต้นฉู่อ๋องโกรธมากหลังจากพ่ายแพ้สงครามมาต่อเนื่องสั่งให้ประหารสายตระกูลของหลิงเซี่ยวเฟิงพี่ชายคนโตตอนนี้ ฉู่อ๋องสั่งให้แม่ทัพถอนทัพแต่แม่ทัพยังหมดสติอยู่!พวกทหารสับสนมาก มองไม่เห็นความหวัง หาทางข้างหน้าไม่เจอ กลับก็กลัวว่าจะมีแต่ทางตายพวกเขาจะเลือกอย่างไรดี!*

    Last Updated : 2024-12-08
  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 203

    เฉินขุยกลับจวน บอกฮูหยินว่าตนกำลังจะเดินทางไปที่ค่ายทหารที่สวีหวยประจำการอยู่ทางตะวันตกของเมืองห่างไปสามสิบลี้ การเดินทางครั้งนี้อันตรายมากเดิมทีเขาและเฉินอู่เป็นคนในค่ายทหารของฮ่องเต้น้อย แต่ตอนนี้พวกเขาหันไปสวามิภักดิ์กับจ้านเฉิงอิ้นเขาอาจจะเกิดความขัดแย้งกับสวีหวยหากว่ากลับมาไม่ได้ เขาขอให้ฮูหยินเฉินไม่ต้องรอเขา ท่านแม่ทัพใหญ่จะช่วยดูแลภรรยาและลูกของเขาเป็นอย่างดีแน่นอน!เมื่อฮูหยินเฉินได้ยินคำพูดของสามี สีหน้าของนางเศร้าโศก น้ำตาไหลพรากลงมากว่ากองทัพตระกูลจ้านจะเอาชนะกองทัพหมานม่อเป่ยได้ สร้างความเสียหายรุนแรงให้กับกองทัพแคว้นฉู่ได้ไม่ใช่ง่าย ๆ แต่ผลสุดท้าย สามีอาจจะต้องตายด้วยน้ำมือคนของตัวเองนางอยากเกลี้ยกล่อมสามีไม่ให้ไป!แต่คำสั่งทหารไม่อาจฝ่าฝืนได้!ฮูหยินเฉินสตรีรูปร่างผอมบาง จับมือเฉินขุยไว้แน่นแล้วมองดูผู้เป็นสามีด้วยน้ำตาไหลพรากเฉินขุยปลอบใจนาง “ข้าจะไม่เป็นไร ตระกูลเฉินสืบสายสกุลบรรดาศักดิ์ขุนนาง ถ้าสวีหวยกล้าฆ่าข้าจริง ๆ ในตระกูลไม่มีทางปล่อยเขาไปแน่!”ถึงกระนั้น ทั้งสองคนเข้าใจดีตั้งแต่เฉินขุยและเฉินอู่ไม่ได้ฆ่าจ้านเฉิงอิ้น ฮ่องเต้น้อยก็เริ่มสงสัยในต

    Last Updated : 2024-12-08
  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 204

    เฉินขุยพูดเยาะเย้ยว่า “เจ้าบอกว่า เจ้าเป็นแม่ทัพด่านเจิ้นกวน แต่เจ้ากลับไม่เคยแม้แต่จะก้าวเข้าไปในด่านเจิ้นกวนด้วยซ้ำ แม้ว่าเจ้าจะถือราชโองการอยู่ เจ้าลองไปถามดูในด่านเจิ้นกวน ใครจะเชื่อราชโองการนั่นของเจ้าบ้าง”“อย่าได้เอาเหตุผลเช่นนี้ไปขอทาน!”“เจ้า เจ้า...”สวีหวยตัวสั่นเทาเมื่อได้ยินเสียงเดือดดาลของเฉินขุยเขาปกป้องด่านถงกวนมาหลายปี ยังไม่มีใครกล้าพูดเช่นนี้กับเขาทันทีหลังจากนั้น เขาสั่งการนายกอง“ทหาร จัดการมัน โบยด้วยท่อนไม้ทหารห้าสิบที!”ท่อนไม้ทหารห้าสิบที~โบยด้วยไม้ทหารสามสิบที สำหรับคนธรรมดาก็ถึงขีดจำกัดแล้ว แต่สองคนต้องรับถึงห้าสิบที เขากำลังอาศัยอำนาจส่วนรวมแก้แค้นส่วนตัว อยากฆ่าเฉินขุยและเฉินอู่ให้ตายเมื่อแม่ทัพที่อยู่ด้านหลังสวีหวยกำลังจะลงมือ~ม่านรถม้าพลันเปิดออก ฮูหยินเฉินในชุดดอกโบตั๋นก็ลงจากรถนางเดินไปหาสวีหวยและโน้มตัวทำความเคารพในค่ายทหารที่เต็มไปด้วยบุรุษ เมื่ออยู่ ๆ ก็มีสตรีงดงามปรากฏตัวขึ้น ชายทุกคนจึงจ้องมองไปที่นางใบหน้าของเฉินขุยมืดมน ขวางอยู่ตรงหน้าฮูหยินฮูหยินยิ้มอย่างสง่างดงาม พูดกับแม่ทัพสวีหวย “ท่านแม่ทัพ ภรรยาของเฉิงจื่อเซียวรองแม

    Last Updated : 2024-12-08

Latest chapter

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 262

    “ข้าจะออกจากเมืองไปฆ่าเขาเอง!”แม่ทัพผู้ทรยศต่อบ้านเมืองขาดน้ำไร้เสบียงคนหนึ่ง กลับยังกล้าไม่เห็นหัวพวกเขาให้เกียรติมันเกินไปแล้ว! จ้านเฉิงอิ้นเอ่ยขึ้นว่า “เขาอยากได้ด่านเจิ้นกวน พวกเราก็ย่อมหมายจะได้กองกำลังของเขาเช่นกัน!” “คอยดูเถิด อีกหน่อย สวีหวยจะล้มเอง” สิ้นคำพูดของเขา ทันใดนั้น จากมุมอับหนึ่งของกระโจมข้าง ๆ ปืนล่าสัตว์ก็ยื่นออกมา มือปืนเหนี่ยวไก ยิงกระสุนตรงเข้าหัวใจของสวีหวย ปัง~ ระยะที่ใกล้เกินไป ทำให้สวีหวยและหลี่หู่รู้สึกตัว แต่ก็สายเกินกว่าจะหลบหลีกได้ ทั้งสองรู้จักเพียงคันธนู แต่ไม่รู้จักสิ่งที่เรียกว่าปืน สวีหวยที่ถูกยิงก็ล้มลงทันที...หลี่หู่รีบตะโกนอย่างร้อนรน “มีนักฆ่า ทหาร”“เร็ว มาช่วยแม่ทัพ...”พลทหารในกระโจมใกล้เคียง เมื่อได้ยินเสียงผิดปกติ ก็คว้าดาบพุ่งเข้ามายังที่ซ่อนของเฉินขุยและพรรคพวกทันที... ฟิ้ว~ ดาบที่เพิ่งถูกยกขึ้น ก็ถูกหน้าไม้ราชวงศ์ฉินบนกำแพงเมืองตะวันตกยิงเข้าอย่างแม่นยำ ร่างนั้นล้มลงในทันที เสียงจากลำโพงบนกำแพงเมืองดังกึกก้อง ในค่ำคืนอันเงียบสงัด เสียงนั้นยิ่งชัดเจน! “หากคิดจะเข้าด่านเจิ้นกวน อย่าได้ประมาทหรือ

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 261

    จ้านเฉิงอิ้นเดินออกจากกระโจม ร่วมดื่มเหล้าและกินเนื้อกับเหล่าทหาร ในช่วงเที่ยง พ่อครัวยุ่งวุ่นวายกับการจัดเตรียมอาหารสำหรับชาวเมือง มีทั้งปลานึ่ง เป็ดแย่ง ไก่ตุ๋น...กลิ่นหอมอบอวลของอาหารเหล่านี้แผ่กระจายไปทั่วทั้งค่ายทหาร ชาวบ้านที่เคยกินเพียงข้าวต้มขาวทุกวัน บางครั้งถึงกับต้องเอาข้าวสารไปแลกเนื้อม้ากับโรงครัวเพื่อประทังชีวิต แต่งานเลี้ยงฉลองชัยในวันนี้ กลับมีปลานึ่งที่ชาวบ้านจำนวนมากไม่เคยเห็นมาก่อน ในพื้นที่ตอนเหนือ แม้ก่อนจะเกิดภัยแล้ง ฝนก็ตกน้อยมาก ปลาจึงกลายเป็นของหายาก! จะพบได้เฉพาะในแม่น้ำชานเมืองใกล้เมืองหลวง ซึ่งแม่น้ำถูกชนชั้นสูงเหมาไว้เลี้ยงปลาปลาจึงเป็นอาหารที่ราคาแพงอย่างยิ่งในเมืองหลวง วันนี้ ชาวเมืองทั้งชายหญิงคนแก่และเด็กต่างได้ลิ้มรสเนื้อปลาเป็นครั้งแรก รอยยิ้มเปี่ยมสุขปรากฏบนใบหน้าของทุกคน พวกเขากินกันอย่างเอร็ดอร่อย นอกจากนี้ ยังมีไก่ตุ๋น เป็ดย่าง... และอาหารอร่อยอื่น ๆ อีกมากมาย ชาวบ้านที่ตรากตรำทำงานหนักตลอดชีวิต ไม่เคยมีโอกาสได้ลิ้มรสอาหารที่อุดมสมบูรณ์ขนาดนี้มาก่อน สุราขาวและเบียร์มากกว่าพันลังถูกนำออกมา เหล่าทหารดื่มกินกันอย่างเต็

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 260

    *หลังจากซ่อมกระโจมของจ้านเฉิงอิ้นเสร็จ เถียนฉินเดินเข้ามารายงาน“แม่ทัพ สวีหวยกับกองกำลังคนและม้าหนึ่งแสนคน ตั้งค่ายพักที่ประตูทิศตะวันออก ไม่ยอมจากไปขอรับ”“สมาชิกในครอบครัวของพวกทหารล่ะ?”เถียนฉินถอนหายใจเฮือกหนึ่ง “เมื่อคืน เพื่อล่อให้ท่านออกจากเมือง สมาชิกในครอบครัวหนึ่งหมื่นกว่าคนของทหาร ถูกฆ่าตายหกพันคน เหลือเพียงผู้หญิงและเด็กที่บาดเจ็บจำนวนหนึ่งเท่านั้น!”“พวกนางอยากเข้าด่านเจิ้นกวน แต่สวีหวยไม่ยอมปล่อยคน”“วันนี้ แม่ทัพเฉินขุยเฉินอู่เกณฑ์ทหาร มีคนสนใจจำนวนมากขอรับ แต่กลับถูกสวีหวยฆ่าตายถึงสามคนที่ตรงนั้น คนที่เหลือเลยไม่มีใครกล้าขยับตัวอีก!”ในเวลาเดียวกัน เฉินขุยเปิดม่านกระโจมเดินเข้ามาหลังจากเขานั่งลง เขาดื่มน้ำคำใหญ่ก่อน จากนั้นเริ่มระบายความโกรธด่าทอสวีหวย“ในมือเขาไม่มีเสบียงอาหารแต่ก็ไม่ยอมให้นายทหารใต้บัญชาเข้าเมือง!”“และยังเชือดไก่ให้ลิงดู!”“คนที่ติดตามเขา นับว่าโชคร้ายแปดชั่วอายุคน”“วางใจเถอะ สามีของหลานสาวข้าเฉิงจื่อเซียว กล่วว่าคืนนี้จะนำคนกลุ่มหนึ่งเข้าเมือง เขาทนการฆ่าผู้บริสุทธิ์ของสวีหวยไม่ไหวแล้วเช่นกัน”สวีหวยทำเช่นนี้ เขากำลังเดิมพันเดิมพั

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 259

    ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เช่นนั้นเธอซื้อของใช้ประจำวันมากหน่อยและส่งไปด่านเจิ้นกวนหลังจากพูดคุยกับจ้านเฉิงอิ้นเสร็จเธอชำระล้างง่าย ๆ แล้วลงไปข้างล่างเธอกินอาหารเช้าพร้อมใช้มือถือสั่งของผู้หญิงล้วนชอบซื้อของทุกคนเธอซื้อของอย่างมีความสุขมากเธอเข้าไปร้านค้าออนไลน์ของศูนย์การค้าท้องถิ่น สั่งซื้อน้ำหอม ครีมบำรุงผิว เครื่องสำอางค์ ลิปสติก ปากกาเขียนคิ้ว อายแชโดว์ รองพื้น โฟมล้างหน้าก่อน…ให้พี่ขนส่งหรือพี่รับจัดการเรื่องแทนส่งมาให้จากนั้นเธอซื้อของใช้มีประโยชน์เช่น ผ้าเช็ดทำความสะอาด ทรายขัดผิว สบู่กำมะถัน รองเท้าแตะ ถุงเท้า ถุงมือแรงงานและยากำจัดเหาต่อ…หนึ่งร้อยลังเป็นอย่างต่ำ เธอพูดคุยกับร้านค้า ให้เจ้าของร้านส่งของถึงหน้าประตู!หลังจากหนึ่งชั่วโมงผ่านไป เจ้าของร้านข้าวมาพร้อมกับแอลกอฮอล์หนึ่งคันรถพี่ซุนเรียกยามมาช่วยขนถ่ายสินค้าเมื่อมีคนมาก การขนถ่ายจึงรวดเร็ว ของที่สั่งล้วนวางไว้ข้างในโกดังจอดรถของคฤหาสน์ หลังจากคนเดินออกไปแล้ว เย่มู่มู่ดึงประตูม้วนโกดังลงมาและทำการส่งแอลกอฮอล์เครื่องดื่มไปให้จากนั้นคนขับหวงขับรถมาส่งเนื้อสัตว์ไม่มีใครช่วยคนขับหวงขนถ่าย เธอจึงให้คนข

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 258

    *จ้านเฉิงอิ้นนั่งลง หยิบกระดาษจับพู่กันแล้วตอบจดหมายเย่มู่มู่“ท่านเทพ ตื่นแล้วหรือ?”เย่มู่มู่มองเวลาเก้าโมงเช้า ยังดี ถือว่าตื่นเช้า!“ด่านเจิ้นกวนเริ่มงานเลี้ยงฉลองความสำเร็จแล้วหรือ?”“ใช่ กำลังกินขอรับ”“ในค่ายทหารทำของอร่อยอะไรบ้าง?”“เมื่อคืนนำเนื้อม้ากลับมาได้จำนวนมาก จึงทำเนื้อม้าเป็นกะมะลังใหญ่ ยังมีพืชผักที่ส่งมาเมื่อครั้งก่อน มีข้าวสารนึ่งสุก พลเมืองทั่วทั้งเมืองมาร่วมกินด้วยกันทุกคน ทุกคนดีใจมาก...”กระบี่คมกริบที่แขวนไว้ในด่านเจิ้นกวนหายไปแล้วเย่มู่มู่จินตนาการได้ว่าทุกคนดีใจเพียงใดหนึ่งปี!หนึ่งปีเต็ม ๆ กองทัพตระกูลจ้านต้องสูญเสียคนถึงหนึ่งแสนแปดหมื่นคนชาวเมืองด่านเจิ้นกวนสองแสนคนล้มตายเสียชีวิตจากนี้ไป ทุกคนสามารถดำรงชีวิตต่อไปและเดินทางเข้าออกเมืองได้อย่างอิสระ จะไม่มีกองทัพศัตรูปิดล้อมพวกเขาอีกแล้ว!“ทำดีมาก! นักเรียนจ้านเฉิงอิ้น เมื่อคืนเจ้าทำตัวกล้าหาญองอาจเป็นอย่างมาก!”“ท่านเทพยกยอเกินไป เป็นเพราะท่านเทพส่งเสื้อเกราะกันกระสุนกับปืนล่าสัตว์มาได้ทันเวลา ทำให้หน่วยดาบม่อเตาที่เป็นแนวหน้า ฆ่าฟันศัตรูได้ตามใจชอบราวกับเข้าไปในดินแดนไร้คน…”“อืม ในเม

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 257

    จ้านเฉิงอิ้นกล่าวหยุดเฉินขุย“เจ้าออกไปทางลับ ถ้ามีคนยอมติดตามกองทัพตระกูลจ้าน นำตัวกลับเข้ากองทัพ!”“ขอรับ แม่ทัพ!”“สำหรับสวีหวย ข้าไม่ลงมือฆ่าเขาด้วยตนเอง ถือว่าให้ความเมตตาที่สุดแล้ว!”“พระราชโองการนั่นที่เขากล่าวถึง ข้าออกรบชนะศึก ฮ่องเต้จะยกให้คนอื่นมารับช่วงด่านเจิ้นกวนต่อได้อย่างไร ต้องเป็นของปลอมแน่!”เฉินขุยเฉินอู่พยักหน้าซ้ำ ๆ เห็นด้วย“ใช่ เป็นของปลอม สวีหวยประกาศพระราชโองการปลอม ความผิดของเขาต้องฆ่าทิ้งทันที!”“เพื่อเพิ่มความปรีดาให้แก่ท่าน ข้าน้อยจะไปกวาดล้างคนเลวข้างกายฮ่องเต้ ตัดหัวสวีหวยผู้ประกาศพระราชโองการปลอมเดี๋ยวนี้!”สองพี่น้องนำคนและม้าออกจากเมืองไปอย่างยิ่งใหญ่เกรียงไกรจ้านเฉิงอิ้นจึงนั่งลงอีกครั้ง เห็นมั่วฝานทอดมองแผ่นหลังที่กำลังจากไปของสองพี่น้องพร้อมกับขมวดคิ้วเขาจึงถามมั่วฝาน “เป็นอะไรไป?”“ตอนนี้ยังฆ่าสวีหวยไม่ได้!”“เพราะเหตุใด?”มั่วฝานนำสารลับที่ได้รับวันนี้จากไทเฮา ยื่นให้จ้านเฉิงอิ้นจ้านเฉิงอิ้นเปิดสารลับอ่าน คิ้วยาวดุจดาบพลางขมวดเล็กน้อยมั่วฝานกล่าวต่อ “บุตรสาวของสวีหวยได้รับความโปรดปรานเป็นอย่างมากในพระราชวังถูกแต่งตั้งให้เป็นกุ้

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 256

    อำนาจทางการทหารของกองทัพตระกูลจ้านจะถูกส่งต่อให้กับคนอื่นกองทัพตระกูลจ้านไม่เป็นที่พอใจในสายตาของฮ่องเต้ตั้งแต่ต้นวันนี้พวกเขามีเสบียงมีน้ำ มีอุปกรณ์ติดตัวที่ยอดเยี่ยม…สมาชิกราชวงศ์ต้าฉี่ประพฤติตนไร้สาระ เสนาบดีซูขูดรีดพลเมืองสภาพการณ์ของชาวเมือง ไม่ต่างจากด่านเจิ้นกวนในเวลานั้นภายในแคว้นต้าฉี่มีอิทธิพลหลายกลุ่มเริ่มผนึกตัว เพียงแต่ถูกกำลังทหารสองแสนคนขวางไว้ถ้าชาวเมืองมีชีวิตต่อไปได้ ใครจะรวมพลก่อกบฏอีกเล่าทุกคนล้วนอยู่ภายใต้หนทางตัน สุดท้ายจึงจำใจเลือกเส้นทางนี้จ้านเฉิงอิ้นทำลายกองทัพพันธมิตรของแคว้นฉู่กับแคว้นฉีอย่างแสนสาหัส ทำให้กองทัพเผ่าหมานต้องถอยทัพด้วยความปราชัย ชื่อเสียงของเขาในหมู่พลเมือง อยู่เหนือกว่าสมาชิกราชวงศ์ไปมากฮ่องเต้ไม่อาจยอมรับเขาได้ถอดชุดเกราะเป็นเพียงก้าวแรก ยึดอำนาจทางการทหารของแม่ทัพแล้วยังไม่สบายใจต้องประหารชีวิตแม่ทัพอย่างแน่นอน!พวกเขามีมิตรภาพที่ผ่านความตายมาด้วยกันทั้งนั้น เผชิญความอดอยากด้วยกันในด่านเจิ้นกวน ฆ่าศัตรูในสนามรบไปด้วยกันยิ่งไปกว่านั้น แม่ทัพสามารถติดต่อกับท่านเทพเช่นนั้นแม่ทัพจะกลับเข้าเมืองหลวงไม่ได้ในเวลานี้ ทุ

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 255

    ลำโพงประกาศเสียงบนกำแพงเมืองราวกับเสียงประหลาดที่ดังก้องหู มันเล่นซ้ำแล้วซ้ำเล่าทหารใต้บังคับบัญชาของสวีหวยล้วนรู้สึกสนใจ!ก่อนที่พวกเขาจะมาที่นี่ สำหรับข่าวคราวที่ว่าด่านเจิ้นกวนมีน้ำมีเสบียงอาหาร บางทียังยึดมั่นในความสงสัยวันนี้เมื่อเห็นบนกำแพงมีทหารชั้นผู้น้อยเฝ้าประตูเมือง กินข้าวโดยใช้กะละมังและดื่มน้ำอย่างตามใจโดยไม่รู้สึกสิ้นเปลือง!ชีวิตดี ๆ ที่พวกเขามี เทียบได้กับช่วงก่อนเกิดภัยแล้งและทุพภิกขภัยไม่ ดีกว่าช่วงก่อนเกิดภัยแล้งและทุพภิกขภัยเสียอีกชีวิตของทหารในด่านเจิ้นกวน เทียบเท่ากับตระกูลชนชั้นสูงของเมืองหลวง ทำให้คนที่อยู่ข้างล่างนับไม่ถ้วนล้วนเกิดแรงปรารถนาพวกเขาอยากเข้าไปในเมือง อยากเข้าร่วมกองทัพตระกูลจ้าน อยากมีข้าวสวยกินทุกวัน อยากมีน้ำที่ดื่มไม่หมดทุกคน!สวีหวยโมโหและดุด่า “ไปเรียกจ้านเฉิงอิ้นออกมา ข้ามารับช่วงด่านเจิ้นกวนพร้อมด้วยพระราชโองการจากฮ่องเต้!”ครั้งนี้ คนที่อยู่ใกล้กำแพงเมืองไม่กี่คน มองสวีหวยคราหนึ่งโดยไม่แสดงอารมณ์ใดในสายตานั้น ไร้ซึ่งความเคารพและความกลัวของทหารที่พึงมีต่อแม่ทัพอย่างสิ้นเชิงใช้แววตาเรียบนิ่งมองสวีหวย กระทั่งแฝงความรังเกียจ

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 254

    นายทหารหนึ่งในนั้นกลับยกกาน้ำแล้วเริ่มดื่มน้ำเนื่องจากดื่มเร็วและรีบเกินไป น้ำจึงไหลตามมุมปากลงมาที่ลำคอและทำให้คอเสื้อเปียกเขาไม่ประหยัดน้ำแม้แต่น้อย!จวบจนวินาทีนี้ ทุกคนจึงมั่นใจว่าในเมืองด่านเจิ้นกวนมีน้ำ มีเสบียง…นายทหารข้างล่างกำแพงเมือง เผยดวงตาอันแดงก่ำพวกเขาแทบอดไม่ได้ที่จะปีนขึ้นไปบนกำแพงแล้วแย่งน้ำมาดื่มเองแย่งข้าวสารของพวกเขาแล้วกินเข้าไปเอง!พวกเขาอยากดื่มน้ำ อยากกินเนื้อมากจริง ๆที่ทำเกินไปยิ่งกว่านั้น โต๊ะที่ห่างจากกำแพงเมืองโต๊ะนั้น มีทหารหนึ่งคนถือกะละมังเคลือบเซรามิกไว้อันหนึ่ง ข้างในมีข้าวหุงสุกข้าวหุงสุกเป็นเม็ด ๆ ชัดเจน พวกเขาใช้กะละมังเคลือบเซรามิกที่ใหญ่กว่าหม้อมาใส่ข้าว และราดเต็มไปด้วยเนื้อกับผักเขานั่งยองบนกำแพงเมือง ใช้ตะเกียบหนึ่งคู่ปัดเข้าปากอย่างเต็มกำลังเขากินอย่างรวดเร็วและรีบเร่ง…จนนายทหารข้างล่างที่ทอดมองมา พากันกลืนน้ำลายไม่หยุดถ้าสามารถบินได้ พวกเขาจะบินขึ้นบนกำแพงเมืองและแย่งข้าวหุงสุกกะละมังนั้นมาจากเขาให้จงได้ทหารชั้นผู้น้อยที่เฝ้าเมืองคนนี้ เหน็ดเหนื่อยเป็นอย่างมาก อันเนื่องจากจ้านเฉิงอิ้นเดินทางไปกลับเมื่อคืนเขาเหนื่อ

DMCA.com Protection Status