เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 66
บทที่เกี่ยวข้อง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 67
คนขับรถคนเดิมรีบเดินพรวดพราดเข้ามา ก่อนจะถามว่า “เจ๊ใหญ่ มีอะไรเหรอครับ?”“สืบหาที่อยู่ของฉู่เฉินเจอหรือยัง?” โจวเทียนเฟิ่งถามอย่างร้อนใจเพราะเธอรู้สึกเจ็บที่ผิวหนังมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว แม้แต่อวัยวะภายในก็เริ่มรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาด้วย“สืบเจอแล้วครับ เจ๊ใหญ่ จะจัดการเขาเหรอครับ?” เสียวหู่ฉีกยิ้มมุมปากเขาแทบอดใจลงมือสั่งสอนไอ้ฉู่เฉินนั่นไม่ไหวแล้ว!กล้าพูดจาล่วงเกินเจ๊ใหญ่ บัดซบ!“จัดการอะไรล่ะ! รีบเตรียมรถ ฉันจะไปหาฉู่เฉิน!” โจวเทียนเฟิ่งถลึงตาใส่เสียวหู่พอขึ้นมาบนรถ โจวเทียนเฟิ่งเจ็บจนเหงื่อเริ่มซึม ผิวของเธอเน่าเปื่อยเร็วกว่าที่เธอคิดเสียอีก ที่น่ากลัวกว่านั้นก็คือ เริ่มมีกลิ่นเน่าเหม็นโชยออกมาจากตัวเธอแล้ว กลิ่นนั้นเหมือนกลิ่นเหม็นเน่าของศพไม่มีผิด“เร็วเข้า! ไปหาฉู่เฉินที่บ้านใหญ่ตระกูลฉู่!” โจวเทียนเฟิ่งร้อนรน“ครับ!” เสียวหู่เองก็ร้อนใจเช่นกัน ดูก็รู้ว่าอาการของเจ๊ใหญ่ไม่สู้ดีย้อนกลับมาฝั่งฉู่เฉิน เขาพ่นลมหายใจออกมา พลังวิญญาณในจุดตันเถียนถูกเติมเต็มเกือบเจ็ดแปดส่วนแล้วฉู่เฉินลุกขึ้นเดินไปทางลานสวน เด็ดใบไม้ติดมือมาหนึ่งใบ จากนั้นก็ตวัดออกไป!ใบไม้พุ่งแหวกอากาศออ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 68
โจวเทียนเฟิ่งกับเสียวหู่ตะลึงตาค้างไปทันทีไม่มีใครคาดคิดว่าฉู่เฉินจะบ้าบิ่นได้ขนาดนี้ เขาไม่เห็นโจวเทียนเฟิ่งอยู่ในสายตาเลยสักนิด“ฉู่เฉิน! รู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังพูดอะไรอยู่?”โจวเทียนเฟิ่งเบิกดวงตางามกว้าง สายตาคมกริบสีหน้าบิดเบี้ยวเล็กน้อยเพราะความเจ็บปวดที่ได้รับจากการเน่าเปื่อยของผิวหนัง เธอเป็นถึงเจ๊ใหญ่แห่งเมืองเจียงจงเชียวนะ!เป็นบุคคลที่เมื่อขานเรียกใคร ผู้นั้นก็ต้องตอบรับฉู่เฉินที่ยืนอยู่ตรงหน้ากลับกล้าไล่เธอให้ไสหัวไป?เขาไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วสินะ?“ผมย่อมรู้ดีแก่ใจว่าตัวเองกำลังพูดอะไรอยู่ ขอบอกให้รู้ว่าปัญหาของคุณเกิดจากพิษศพ เป็นโรคที่เกิดจากพลังหยิน หมอทั่วไปรักษาไม่หายหรอก”“ถึงคุณจะรักษายังไงก็ต้องตาย พูดง่ายๆ ก็คือ โรคของคุณมีแต่ผมที่รักษาได้!”ฉู่เฉินพูดอย่างเย็นชา“ฉู่เฉิน อย่าคิดว่าอวดฉลาดโชว์ความสามารถต่อหน้าผู้คนได้นิดหน่อยแล้วจะยกย่องตัวเองเป็นปรมาจารย์ได้จริงๆ! รีบรักษาให้ฉันซะ ก่อนที่ฉันจะโมโห!”โจวเทียนเฟิ่งพูดอย่างไม่พอใจสุดขีดหลายปีแล้วที่ไม่มีใครกล้าพูดอย่างนี้กับเธอ“ไอ้เด็กเปรต! รีบรักษาให้เจ๊ใหญ่เดี๋ยวนี้! ไม่งั้นฉันตัดไอ้จ้อนของแก!
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 69
“มีแต่ฉู่เฉินที่รักษาได้จริงเหรอ?” โจวเทียนเฟิ่งขมวดคิ้ว มองลำคอที่เริ่มเน่าเปื่อยของตนเองในกระจกสุดท้าย เธอได้แต่กัดฟันแล้วเลือกที่จะก้มหัวเพื่อยอมประนีประนอม “ไปหาฉู่เฉิน”เสียวหู่พยักหัว เขาเหยียบคันเร่งพาโจวเทียนเฟิ่งกลับไปยังบ้านใหญ่ตระกูลฉู่อีกครั้งเพียงแต่ ครั้งนี้เสียวหู่และโจวเทียนเฟิ่งไม่ได้วางตัวสูงส่งไม่เห็นหัวใครอย่างก่อนหน้านี้อีกแล้ว“คุณฉู่ๆ ได้โปรดช่วยชีวิตเจ๊ใหญ่ของเราด้วย”พริบตาเดียว เสียวหู่ตะโกนเข้าไปในห้องรับแขกอย่างนอบน้อม ทิ้งความอวดดีไปจนสิ้น“ไม่ช่วย ไสหัวไป!”เสียงเย็นชาของฉู่เฉินดังออกมาจากในบ้านเสียวหู่ขมวดคิ้ว เขากัดฟันคุกเข่าอยู่หน้าประตู ตะโกนอีกครั้งว่า “คุณฉู่ ได้โปรดช่วยชีวิตเจ๊ใหญ่ของเราด้วย”“ขอแค่คุณยอมช่วย จะให้ผมจงอาหู่คนนี้ทำอะไรก็ยอม!”“แม้จะสั่งให้ผมเอาหัวโขกจนตายตอนนี้เลย ผมก็ยอม”เสียวหู่โขกหัวกับพื้นอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งเลือดไหลอาบหน้าผากโจวเทียนเฟิ่งทบทวนครั้งแล้วครั้งเล่า สุดท้ายก็ก้าวไปข้างหน้าสองก้าว ลดมาดอวดดีลง ก่อนจะตะโกนว่า “คุณฉู่ ก่อนหน้านี้ล่วงเกินแล้ว ได้โปรดเมตตาให้อภัยผู้น้อยสักครั้งเถอะ”“ขอแค่คุณยอมช่วย
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 70
ซี้ด!จนกระทั่งโจวเทียนเฟิ่งถอดชุดกี่เพ้าออกจนหมด ฉู่เฉินจึงได้เห็นอย่างแท้จริงว่าผู้หญิงคนนี้มีเรือนร่างราวกับนางพญามาร!ความอวบอิ่มด้านหน้า ทั้งกลมกลึงและเต่งตึง เว้าโค้งได้รูปจนน่าทึ่ง งดงามมากจริงๆเอวคอดแบบบาง โอบมือเดียวก็รอบแล้วส่วนบั้นท้ายก็ยิ่งผายกลมได้รูปตามแบบฉบับบั้นท้ายลูกพีช!ปกติผู้หญิงคนนี้ออกกำลังกายด้วยเหรอ?ถึงได้รักษาหุ่นได้ดีขนาดนี้!เรือนร่างของนางพญามารชัดๆ!หลิ่วชิงเหอเทียบกับเธอไม่ติดฝุ่นเลยแม้แต่น้อยเรียกว่านางพญามารไม่เกินจริงเลยแม้ว่าผิวหนังของเธอในตอนนี้จะเน่าเปื่อยไปบางส่วน แต่ก็ยังไม่อาจบดบังเสน่ห์อันเหลือล้นของเธอได้อยู่ดีนี่สิที่เรียกว่าผู้หญิงที่โตเต็มวัย และโตเต็มที่ทุกส่วนแล้วเสียด้วย“พู่…”ฉู่เฉินพ่นลมหายใจ ข่มอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่านอยู่ข้างใน ก่อนพูดว่า “นอนคว่ำลงไปครับ”“อืม…” โจวเทียนเฟิ่งรับคำ อดทนต่อความเจ็บปวดที่เกิดจากการเน่าเปื่อยของผิวหนัง และนอนคว่ำลงไปจากนั้น ฉู่เฉินเริ่มทายาสีดำสนิทลงตามตัวของโจวเทียนเฟิ่งเริ่มจากแผ่นหลัง ทาไล่ลงมาถึงบั้นท้ายฉู่เฉินอดไม่ได้ที่จะทึ่งกับความกลมกลึงและแน่นของบั้นท้ายของโจวเทียนเฟิ่
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 71
“ฉู่เฉิน...”โจวเทียนเฟิ่งพึมพำชื่อของฉู่เฉิน พ่นลมหายใจออกมา ถึงจะพบว่าไม่มีผ้าเช็ดตัวหรือเสื้อคลุมอาบน้ำอยู่ข้างในนี้“คุณฉู่ ช่วยเอาผ้าเช็ดตัวกับเสื้อคลุมอาบน้ำให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ?”ภายในห้องอาบน้ำ มีเสียงของโจวเทียนเฟิ่งดังออกมาฉู่เฉินตอบกลับว่า “สักครู่นะครับ”ทันใดนั้น เขาหยิบผ้าห่มจากข้างนอก ส่งให้โจวเทียนเฟิ่งอยู่ข้างในผ่านช่องแยกระหว่างประตู และพูดว่า “ที่บ้านผมไม่มีเสื้อคลุมอาบน้ำ ดังนั้นใช้ผ้าผืนนี้เช็ดไปก่อนนะครับ”“ขอบคุณค่ะ” โจวเทียนเฟิ่งแอบอยู่หลังประตู แง้มประตูออก เธอยืนแขนขาวออกไปรับผ้าห่มจากฉู่เฉินฉู่เฉินกลอกตา เห็นทรวงอกอวบอ้วนสีขาวเหมือนหิมะและร่องเนินที่ชวนให้คนหลงใหลซี้ดๆ!นี่มันลูกแตงโม!ลูกแตงโมชัดๆ!โจวเทียนเฟิ่งรับรู้ได้ถึงสายตาของฉู่เฉิน ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ภายในใจก็มีความคิดแปลกๆ ผุดขึ้นมา เธออยากจะแกล้งผู้ชายคนนี้มุมปากของเธอเผยรอยยิ้มเล่ห์เหลี่ยมขึ้นมา ทันใดนั้นช่องระหว่างประตูก็เปิดกว้างขึ้น“ฟู่!”ฉู่เฉินพ่นเลือดออกมาเต็มปาก เขารับไม่ได้กับภาพความงามอันหอมกรุ่นที่กำลังอาบน้ำอยู่ ดังนั้นเขาจึงรีบหันหลังกลับและจากไปโจวเทียนเฟิ่งยิ้ม
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 72
ฉู่เฉินคิดแล้วคิดอีก สุดท้ายก็ตัดสินใจไปเขาคงไม่ควรทอดทิ้งสองสาวสวยไว้ใช่ไหม?ไม่นานเขาก็ถึงที่คลับน้ำพุร้อนอวี้หลง เมื่อฉู่เฉินเดินเข้าไปยังห้องโถง ก็มองเห็นกู้รั่วเสวี่ยและถังเจียวเจียวกึ่งนั่งกึ่งนอนตรงโซฟา“พี่ฉู่เฉิน ตรงนี้ค่ะ”กู้รั่วเสวี่ยโบกมือ ตะโกนเรียกฉู่เฉินสองมือของฉู่เฉินล้วงกระเป๋าอยู่ เดินเข้าไป พร้อมกับถามอย่างสงสัยว่า “พวกคุณสองคนมาเจอกันที่เมื่อไหร่กันครับ?”กู้รั่วเสวี่ยยิ้มพร้อมกับควงแขนฉู่เฉินให้นั่งลง พูดขึ้นมาว่า “ฮ่าๆ ฉันกับเจียวเจียวเป็นเพื่อนรักกันแล้วน่ะค่ะ”“เพื่อนรัก?” ฉู่เฉินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยมิตรภาพระหว่างผู้หญิงมันเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?ฉู่เฉินกวาดสายตาไปที่ถังเจียวเจียวที่นั่งอยู่ เธอยังคงมีท่าทีที่สูงส่ง มีเพียงแต่ครั้นเมื่อมองตัวเขา เธอก็จะเก็บความหยิ่งทะนงนั้นไว้ ตะโกนขึ้นมาว่า “ปรมาจารย์ฉู่”ฉู่เฉินพูดขึ้นมา “ช่างมันเถอะ คุณถัง เรียกผมว่าปรมาจารย์ฉู่มันดูห่างไกลกันเกินไป เรียกผมว่าฉู่เฉินก็ได้ครับ”ถังเจียวเจียวอึ้งไปชั่วครู่ มองไปยังกู้รั่วเสวี่ยแวบหนึ่ง กู้รั่วเสวี่ยยิ้มพร้อมพูดอย่างรีบร้อนว่า “เจียวเจียวเอางี้ไหม เธอก็เรียกเ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 73
“ฮ่าๆๆ!”พวกอันธพาลต่างพากันหัวเราะ ทำเอาถังเจียวเจียวโกรธจนหน้าซีดเซียว ด่าขึ้นมาว่า “แก พวกแกมันหน้าไม่อาย!”“คนสวย จะบอกความจริงให้พวกเธอนะ ที่นี่แจ้งความไปก็ไม่มีประโยชน์ หากไม่อยากทำให้เรื่องมันยุ่งยากไปกว่านี้ ก็เชื่อฟังแล้วไปแช่ออนเซ็นกับพี่เป้าของพวกเราซะดีๆ”“พี่เป้าของพวกเราเป็นคนใจกว้าง ขอเพียงแค่พวกเธอทำให้พอใจ กระเป๋าแบรนด์เนมเอย อยากได้อะไรก็จะได้”หัวทองหนึ่งในนั้นกล่าวอย่างภาคภูมิใจ“ถุย! ใครอยากได้กระเป๋าจากเขากัน! ไสหัวไปนะ!”กู้รั่วเสวี่ยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาแต่ทว่าอันธพาลพวกนั้นกลับไม่ยอมหลีกทางให้ ไม่พอยังก้าวมาข้างหน้าอีกหลายก้าว สิ่งนี้ทำให้กู้รั่วเสวี่ยต้องถอยกลับไปสองสามก้าว จนโซซัดโซเซเกือบจะล้มลงยังดีที่ฉู่เฉินโอบเอวเล็กของกู้รั่วเสวี่ยไว้ทัน หลังจากนั้นเขาก็ไปบังข้างหน้าสองสาวเอาไว้ พูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันให้เวลาพวกแกสิบวินาที หายไปจากหน้าฉันเดี๋ยวนี้! ไม่อย่างนั้นละก็ผลลัพธ์ที่ตามมาพวกแกก็รับผิดชอบเองนะ!”“อะไรนะ? ไอ้หนุ่มแกพูดอีกรอบสิ?”หัวทองเอียงหัว ตะโกนออกมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจถึงขนาดยืนมือ ใช้นิ้วจิ้มไปที่หน้าอกพ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 74
“ได้! ไอ้เวร แกอย่าได้เสียใจทีหลังล่ะ!”หลินเป้าตะโกนขึ้นมาอย่างดุเดือด ควักโทรศัพท์ออกมา กดสายไปยังเบอร์หนึ่ง“ฮัลโหล พี่หู่ นี่ผมเองอาเป้า ผมกับพวกลูกน้องถูกคนทำร้ายอยู่ที่คลับน้ำพุร้อนอวี้หลง พี่รีบพาคนมาหน่อยครับ”ด้านปลายสายจงอาหู่เพิ่งออกมาจากคฤหาสน์ของโจวเทียนเฟิ่ง ขึ้นรถก็กดรับสาย ใบหน้าของเขาเข้มขึ้น ใบหน้าดำมืด กล่าวอย่าไม่พอใจว่า “แกว่าอะไรนะ? แกโดนทำร้ายงั้นเหรอ? แกไม่ได้บอกว่าแกเป็นคนของสำนักเฟิ่ง ไม่ได้บอกว่าเป็นคนของจงอาหู่เหรอ?”“บอกแล้วครับพี่หู่ แต่ว่าฝั่งตรงข้ามมันกำแหงมากครับ มันไม่เห็นสำนักเฟิ่งกับพี่อยู่ในสายตาเลย” หลินเป้าถลึงตาใส่ฉู่เฉินพร้อมกับพูดไปด้วย“แม่งเอ๊ย! ได้ ฉันรับรู้แล้ว รออีกสักพักเดี๋ยวฉันก็จะถึงแล้ว!” จงอาหู่พูดด้วยความโมโห วางสายไป เรียกเหล่าลูกน้อง เหยียบคันเร่งบึ่งไปยังคลับน้ำพุร้อนอวี้หลงภายในล็อบบีน้ำพุร้อนอวี้หลงหลินเป้าจ้องไปที่ฉู่เฉินด้วยสายตาที่เยาะเย้ยที่น่ากลัวที่ปรากฏบนใบหน้าของเขา และตะโกนว่า “ไอ้น้อง ฉันจะบอกแกให้นะ แกไม่รอดแน่! รอให้พี่หู่ของพวกฉันมาถึงเถอะ แกได้เจอดีแน่!”“ถ้าเข้าใจสถานการณ์แล้วก็รีบคุกเข่ากราบขอโท
บทล่าสุด
