เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 285
บทที่เกี่ยวข้อง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 286
“ไอ้ขี้ขลาด!” หลูฉีเหว่ยกลอกตาใส่ฉู่เฉินด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความดูแคลนแล้วพูดพลางยิ้มหยันว่า “ถ้าเกิดผู้หญิงคนไหนอยู่กับนาย คงโชคร้ายไปแปดชาติจริง ๆ” พวกหลี่เฟิงที่อยู่ทางด้านข้างก็พากันพูดเยาะเย้ยว่า “คุณชายฉู่ ต่อให้ไม่มีตระกูลฉู่เป็นแบ็คใหญ่ นายก็ไม่เห็นต้องขี้ขลาดแบบนี้เลยนะ?”“นั่นสิ เห็นแฟนตัวเองถูกคนรังแกแต่ไม่กล้าลงมือ นี่ยังถือว่าเป็นผู้ชายแบบไหนกัน?”“เฮ้อ ฉีฉี ฉันว่าเธออยู่ห่าง ๆ คนอย่างฉู่เฉินหน่อยดีกว่า คนแบบเขาพึ่งพาไม่ได้หรอก ถ้าเกิดวันไหนเธอถูกคนอื่นรังแกต่อหน้าเขา คาดว่าเขาคงไม่กล้าเข้าไปห้ามหรอก”ทุกคนพากันพูดขึ้นมา เซี่ยฉีฉีฟังแล้วรู้สึกไม่รื่นหูอย่างแรง! เธอเชื่อว่าฉู่เฉินไม่ใช่คนแบบที่พวกเขาพูด นอกจากนี้เธอก็เชื่อการตัดสินใจของฉู่เฉินเช่นกัน สถานเริงรมย์ที่มีคนดีคนเลวปะปนกันเช่นนี้ ระวังตัวหน่อยย่อมใช่เรื่องผิด“พวกนายพูดให้น้อยลงหน่อยเถอะ ฉู่เฉินก็แค่หวังดี ฉันว่าเชื่อฉู่เฉินดีกว่านะ พวกเราเปลี่ยนที่เล่นก็เหมือนกันไม่ใช่หรือไง?”เซี่ยฉีฉีขมวดคิ้วกล่าว “ฮ่า ๆ ฉีฉี เธอวางใจได้เลย มีพี่เหว่ยอยู่ พวกเขาไม่กล้าบุ่มบ่ามหรอก จริงไหม พี่เหว่ย?” หลี่เ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 287
แค่สายตาก็ทำให้พวกหลี่เฟิงตกใจกลัวจนรีบก้มหน้า ไม่กล้าสบตา แล้วเถียนลู่ลู่ควงแขนของหลูฉีเหว่ยแล้วเอ่ยปากพูดอย่างดูแคลนว่า “แฟนฉันเป็นคนต่อยเอง ทำไมคะ คุณยังกล้าหาเรื่องลูกศิษย์ของปรมาจารย์โจวอีกเหรอ?” หลูฉีเหว่ยได้ยินคำกล่าวก็ยืดเอวขึ้นนั่งตัวตรงบนโซฟา ทำหน้ายิ้มหยันพลางสบตากับเจิ้งหู่ “ปรมาจารย์?” เจิ้งหู่หัวเราะหยันทีหนึ่ง ก่อนจะปรบมือเบา ๆ สองครั้งไปทางหน้าประตู ไม่นานก็มีชายวัยกลางคนสวมชุดฝึกกังฟูไว้ทรงผมเกรียนเดินเข้ามาในห้องส่วนตัว แค่ออร่าบนตัวคนผู้นี้ก็กดดันหลูฉีเหว่ยจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว ซี้ด!หลูฉีเหว่ยอดใจกระตุกไม่ได้ ความรู้สึกกดดันสุดขีดเช่นนี้ เขาเคยสัมผัสได้จากตัวปรมาจารย์โจวเท่านั้นหรือพูดอีกอย่างก็คือ ข้างกายเจิ้งหู่ก็มีปรมาจารย์ด้วยเหมือนกัน?ชั่วพริบตานั้น เหงื่อเย็น ๆ ไหลลงมาตามแก้มของหลูฉีเหว่ย เจิ้งหู่หรี่ตา เดินมาอยู่เบื้องหน้าหลูฉีเหว่ย ก่อนจะยกมือขึ้นมาตบหน้าหลูฉีเหว่ยไปหนึ่งฉาด “เพียะ!”เสียงดังฟังชัดลั่นไปทั่วห้องส่วนตัว! “ลูกศิษย์ของปรมาจารย์เจ๋งมากเลยหรือไง? กล้าทำร้ายญาติผู้น้องของฉัน ฉันว่าแกแม่งรนหาที่ตายแล้ว!” สิ้นเสียงพูด เจิ้ง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 288
หืม?เจิ้งหู่อึ้งไปแล้ว! ไม่เพียงแต่เขาที่ตกตะลึง แม้แต่พวกหลูฉีเหว่ยกับหลี่เฟิงต่างก็อึ้งเซ่อซ่าไปโดยสิ้นเชิง นี่ฉู่เฉินกำลังรนหาที่ตายเลยนะ!ขนาดหลูฉีเหว่ยที่เป็นลูกศิษย์ของปรมาจารย์ก็ไม่กล้าพูดคำว่าไม่กับเจิ้งหู่สักครึ่งคำ ไอ้สวะขี้ขลาดอย่างฉู่เฉินแม่งทำตัวอวดดีในตอนนี้เนี่ยนะ! ปล่อยให้เจิ้งหู่พาเซี่ยฉีฉีไปมีความสุขหน่อยจะเป็นอะไรไป?“ฉู่เฉิน ฉันขอเตือนนายว่าทางที่ดีแม่งอย่าไปยุ่งจะดีกว่า!” ใบหน้าของหลูฉีเหว่ยบิดเบี้ยวแล้ว เวลานี้เอง เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องและเสียงอ้อนวอนขอความช่วยเหลือของเถียนลู่ลู่ดังมาจากในห้องส่วนตัวข้าง ๆ หลูฉีเหว่ยก็โกรธจนถึงขีดสุดแล้ว! อย่างไรก็ตาม เขาไม่กล้าระบายโทสะกับเจิ้งหู่ ทำได้เพียงเอาฉู่เฉินมาเป็นที่ระบายอารมณ์ฉู่เฉินหัวเราะเบา ๆ ทีหนึ่ง ก่อนจะเอานิ้วชี้ไปทางห้องส่วนตัวข้าง ๆ แล้วพูดว่า “ผู้หญิงของนายกำลังถูกคนย่ำยีจนตาย ความกล้าของนายล่ะ?”เมื่อคำพูดนี้ออกมา โทสะที่หลูฉีเหว่ยสะกดกลั้นไว้ในใจก็ลุกโชนขึ้นมาโดยสมบูรณ์! แต่เขากำลังคิดจะลุกขึ้นมา ผู้แข็งแกร่งระดับปรมาจารย์ที่อยู่ด้านหลังเจิ้งหู่แค่ใช้สายตาเย็นชาก็ทำให้โทสะทั้งหมดของเข
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 289
เชี่ย!พอเห็นฉากนี้ ผู้หญิงเกือบทุกคนต่างอิจฉาเซี่ยฉีฉีจะตายอยู่แล้วฉู่เฉินแม่งโคตรหล่อเลยจริง ๆ ท่าทางสง่างามที่ดูเย่อหยิ่งไม่เห็นหัวใครนั้นราวกับเป็นร่างสถิตของราชาจอมโอ้อวดเลยการได้มีแฟนแบบฉู่เฉินคงเป็นความฝันที่ตื่นขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มแต่พวกหลูฉีเหว่ยกับหลี่เฟิงกลับตกใจจนหน้าซีดเผือด! ที่แท้ฉู่เฉินแสร้งทำตัวเป็นหมูหลอกกินเสือมาโดยตลอด ล่วงเกินปรมาจารย์ย่อมต้องตายแน่นอน แต่พวกเขากลับล่วงเกินมหาปรมาจารย์ยุทธ์ แค่คิดถึงผลที่ตามมาอันน่าสะพรึงกลัวต่าง ๆ นานา ไม่ต้องรอให้ฉู่เฉินมาหาพวกเขา พวกหลูฉีเหว่ยก็ฉี่ราดกางเกงแล้วเวลาผ่านไปพักใหญ่ เจิ้งหู่ถึงค่อยฝืนลุกขึ้นมาจากพื้นภายใต้การประคองของลูกน้องสองคนสมแล้วที่เป็นคนเหี้ยมโหดรองจากมังกรหาญหงส์สวรรค์ ขนาดกระดูกขาสีขาวซีดแทงทะลุกางเกงโผล่ออกมาข้างนอก เจิ้งหู่ก็ไม่ได้ร้องออกมาเป็นครั้งที่สอง“ไอ้หนู ถ้าแน่จริงก็อย่าไป กล้าหักขาซ้ายของฉัน วันนี้ฉันจะให้แกชดใช้ด้วยชีวิต!”เจิ้งหู่แทบจะเค้นคำพูดออกมาจากไรฟัน “อาศัยแกเหรอ? หรือว่าอาศัยเขาล่ะ?”ฉู่เฉินยิ้มมองเจิ้งหู่กับปรมาจารย์ที่อยู่ข้างกายเขาเหมือนมองคนเขลาก็ไม่ปาน “ท่า
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 290
“ท่านหลง!”ปรมาจารย์วัยกลางคนรีบพยุงเจิ้งหู่ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเข้ามาใกล้ ๆ จางหลง เมื่อมองจางหลงที่ทำหน้าขรึมราวกับน้ำ เจิ้งหู่ก็ปาดเหงื่อเย็น ๆ บนใบหน้า เขากำลังคิดอยู่ว่าจะแจ้งข่าวให้ท่านหลงอย่างไรดี แต่ไม่คิดว่าท่านหลงจะมาเองนี่ทำให้เขาดีใจอย่างเหนือความคาดหมาย จางหลงขึ้นชื่อว่าเป็นคนที่ชอบปกป้องคนใกล้ชิดในวงการใต้ดินของเจียงจงเจิ้งหู่ติดตามจางหลงมาสิบกว่าปี เขาโดนหักขา จางหลงย่อมไม่มีทางปล่อยฉู่เฉินให้มีชีวิตรอดออกไปจากเมืองเอ็นเตอร์เทนเมนต์ตี้ตูอย่างแน่นอน นอกจากนี้เจิ้งหู่คลุกคลีอยู่ในวงการใต้ดินมาหลายปีขนาดนี้ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้รับความสูญเสียใหญ่หลวงขนาดนี้ในเงื้อมมือของคนรุ่นเยาว์ ถ้าเกิดเรื่องในวันนี้แพร่กระจายออกไป เขายังจะอยู่ในวงการใต้ดินของเจียงจงได้อีกอย่างไร?เมื่อสังเกตเห็นชายวัยกลางคนที่ถือกระบี่ยาวตามหลังจางหลง เจิ้งหู่ก็ยิ่งมีความมั่นใจมากขึ้นนั่นเป็นมหาปรมาจารย์ยุทธ์เชียวนะ มองไปทั่วทั้งเจียงจงก็หาคนที่สองไม่ได้ เพียงแต่ว่าสถานะของคนผู้นี้ซับซ้อนนิดหน่อย ดังนั้นจางหลงถึงให้เขาลงมือน้อยมาก แต่ว่าขอเพียงคนผู้นี้ลงมือก็ไม่มีทางรอดชีวิตไป
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 291
ทั้งหมดที่เขามีล้วนแต่เป็นสิ่งที่ท่านหลงมอบให้ทั้งนั้นแต่ตอนนี้เขากลับทำให้จางหลงซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตที่ต้องปฏิบัติด้วยความเคารพไม่พอใจ อย่างนั้นสิ่งที่รอเขาอยู่คือหนทางแห่งความตายใช่หรือไม่?“ท่านหลง... ฟังผมก่อนนะครับ เรื่องนี้มันเป็นเจ้าอาคุนนั่น...”เจิ้งหู่ร้อนรน เขาเล่าอย่างสั้นๆ ถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นทั้งหมดในครั้งเดียวจางหลงมองไปข้างหน้าเล็กน้อยด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ จ้องอย่างเยือกเย็นไปที่เจิ้งหู่ “แหกตาหมาๆ ของแกดูให้ดี คุณฉู่ผู้นี้เป็นผู้มีพระคุณของฉันจางหลง!”“ฉันไม่ได้บอกไปเพียงครั้งเดียว ใครไม่เคารพคุณฉู่แสดงว่าไม่เห็นหัวฉันจางหลง!”ซี้ดๆ !เจิ้งหู่เพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าวันนี้ตอนกลางวัน จางหลงได้ส่งข้อความพร้อมกับรูปภาพมาในกลุ่มจริงๆเพียงแต่ว่าตอนนั้นเจิ้งหู่เพิ่งดื่มกับเหล่าลูกน้อง เขาไม่ได้ดูอย่างละเอียดด้วยซ้ำแย่แล้วล่ะ!เจิ้งหู่ต้องทนกับความเจ็บปวด คุกเข่าลงต่อหน้าฉู่เฉินเสียงดังตึง ก้มหัวแล้วพูดซ้ำๆ ว่า “คุณฉู่ ขอโทษด้วยครับที่ตาของผมหามีแววไม่ บังอาจไปปะทะกับคุณฉู่ คุณฉู่ลงโทษผมเถอะครับ”เจิ้งหู่ในตอนนี้ยอมจำนนเป็นอย่างมาก เขาไม่แม้แต่จะกล้าร้องขอชีวิตเขา
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 292
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง รถโคโรล่าสีชมพูก็ค่อยๆ จอดตรงหน้าประตูบ้านใหญ่ เซี่ยฉีฉีรวบรวมความกล้าของเธอ ค่อยๆ หอมไปที่แก้มของฉู่เฉินเบาๆ ราวกับแมลงปอที่บินมาเกาะตรงหน้าฉู่เฉินสัมผัสได้ถึงริมฝีปากที่ค่อยๆ ประทับลงมาบนหน้าของเขาเบาๆ เขาหันไปมองเซี่ยฉีฉีอย่างอดไม่ได้“ขอบคุณนะที่วันนี้นายช่วยฉันไว้”ใบหน้าของเซี่ยฉีฉีแดงก่ำ นำศีรษะของเธอมุดเข้าไปที่หน้าอกของเขา ไม่แม้แต่จะกล้ามองฉู่เฉิน“มันสมควรอยู่แล้ว ทุกคนเป็นเพื่อนไงครับ”ฉู่เฉินยื่นมือลูบไปที่หน้าผากของเซี่ยฉีฉี แล้วยื่นมือไปเปิดประตู เดินไปทางบ้านใหญ่ตระกูลฉู่จนกระทั่งฉู่เฉินเดินจากไปไกลแล้ว หัวใจดวงน้อยๆ ของเซี่ยฉีฉีก็ยังเต้นไม่หยุดพูดจริงๆ เลยนะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอใจเต้นกับผู้ชาย อีกทั้งจูบเมื่อกี้นับว่าเป็นจูบครั้งแรกของเธออีกด้วยภายในหัวของเธอยังจินตนาการว่าฉู่เฉินจะให้กอดเธอหรือทำอะไรอย่างอื่นไหมแต่ผ่านไปได้สักพักแล้ว ก็ไม่เห็นท่าทีว่าฉู่เฉินจะทำอะไร เซี่ยฉีฉีถึงพบว่าฉู่เฉินได้เดินจากไปไกลตั้งนานแล้ว“ฉู่เฉิน...”ฉู่เฉินได้ยินเสียงตะโกนร้องของเซี่ยฉีฉี ก็หันกลับมายิ้มพร้อมกับโบกมือให้เซี่ยฉีฉีเซี่ยฉีฉีสูดหายใจล
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 293
แต่เมื่อดูได้แค่แป๊บเดียว สีหน้าของหลิ่วชิงเหอก็เปลี่ยนไปเป็นเกรี้ยวกราดเธอเห็นแต่วิดีโอที่วันนั้นฉู่เฉินรักษาโรคร้ายแรงของเน็ตไอดอลสาวเสี่ยวหลินต่อหน้าสาธารณชน โดยที่คอมเมนต์ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับวิดีโอแต่ประเด็นกลับเอาแต่พูดถึงฉู่เฉินและหลิ่วชิงเหอสองแม่ลูกโดยเฉพาะประโยคที่ฉู่เฉินพูดในช่องไลฟ์สดวันนั้น ผมมั่วกับใครก็คงต้องให้หลิ่วหรูเยียนไปถามแม่ของเธอแล้วล่ะครับยิ่งทำให้ชาวเน็ตคิดกันไปต่างๆ นานากระทั่งที่ว่ามีคนจำนวนไม่น้อยเลยที่เดาถูก“ทำไมเป็นแบบนี้!”หลิ่วชิงเหอร้อนรนไปหมดเรื่องไลฟ์สดตอนนั้นผ่านไปก็เกือบสี่ห้าวันแล้ว ทำไมยังมีคนไม่ยอมปล่อยผ่านไปอีกนะ?อีกทั้งที่สำคัญก็คือคนจำนวนไม่น้อยเลยที่เดาถูกว่าระหว่างเธอและฉู่เฉินมีความเป็นไปได้ว่าจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่สมควรเกิดขึ้นแม้ว่าจะเป็นเรื่องจริง แต่เธอถูกฉู่เฉินบังคับและข่มขู่นะหากฉู่เฉินไม่บังคับให้เธอยอมจำนน เธอจะยอมให้ไอ้สัตว์เดรัจฉานแบบฉู่เฉินฉวยโอกาสเธอได้อย่างไร“พึ่บ!”หลิ่วชิงเหอลุกขึ้นมากะทันหัน ไม่สนใจหยดน้ำที่ไหลตามร่างกาย สวมใส่รองเท้าแตะแล้วรีบออกไปจากห้องอาบน้ำ“ฉู่เฉินไอ้สัตว์เดรัจฉานนี่ไม่สามา
บทล่าสุด
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 876
“ฉัน…”หลิ่วหรูเยียนหน้าซีด อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดสินะเธอกำปากกาเซ็นเอกสารในมือแน่น พร้อมส่งสายตาอ้อนวอนไปทางฉู่เฉินฉู่เฉินควานหาบุหรี่ขึ้นมาจุดแล้วพ่นควันออกมาเป็นวงกลม ควันนั้นจึงลอยไปปะทะหน้าฟางเหว่ย จนฟางเหว่ยไอแค่กๆ“เมื่อกี้นายพูดไม่ใช่หรือไงว่าห้ามสูบบุหรี่ในห้องประชุมน่ะ!” ฟางเหว่ยกล่าวด้วยความไม่พอใจ“ฉันนี่แหละคนกำหนดกฎ นายมาพูดเรื่องกฎกับฉันเหรอะ? นายมีคุณสมบัตินั้นไหม?”ฉู่เฉินเหลือบมองฟางเหว่ยอย่างดูแคลน จากนั้นก้าวไปที่หน้าโต๊ะแล้วหยิบกองเอกสารหนาปึกขึ้นมาโปรยราวกับดอกไม้จนกระจายไปทั่ว“นายทำอะไรน่ะ! เก็บเอกสารขึ้นมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!”ต้วนเคอเห็นฉู่เฉินโปรยหนังสือสัญญาโอนหุ้นที่เขาเอาออกมาลงพื้นแล้วก็มีสีหน้าเคร่งขรึมขึ้นพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างซึ่งเปี่ยมไปด้วยอำนาจฉู่เฉินยิ้มเยาะแล้วก้าวไปหาและพูดอย่างเฉยเมยกับต้วนเคอ “เรื่องไหนยังไงก็ต้องมีเหตุผลกันบ้างสิ ต่อให้ผู้ถือหุ้นโอนหุ้นให้คนแซ่ฉีแล้ว พวกเราก็มีสิทธิ์ไม่มอบบริษัทให้เหมือนกัน”“อย่างมากก็แค่ชดใช้เงินให้ก็เท่านั้น ในฐานะที่นายเป็นหัวหน้ากรมพาณิชย์ ไม่เข้าใจหลักเหตุผลข้อนี้หรือไง?”ต้วนเคอหัวเรา
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 875
“ผู้จัดการใหญ่หลิ่ว การประชุมบอร์ดผู้บริหารสามารถเริ่มได้ยังคะ? พวกผู้ถือหุ้นเริ่มจะทนรอไม่ไหวแล้วค่ะ”เวลานี้เองเสมียนของฉู่ซื่อกรุ๊ปก้าวเข้ามายังห้องทำงานของผู้จัดการใหญ่อย่างเร่งรีบ และกล่าวกับหลิ่วหรูเยียน“ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ ให้พวกเขารออีกหนึ่งนาที”หลิ่วหรูเยียนกล่าวจบแล้วหันหน้ามามองฉู่เฉิน“ได้ค่ะ”เสมียนตอบรับแล้วรีบเดินออกจากห้องทำงานอย่างรวดเร็ว“ฉู่เฉิน…”หลิ่วหรูเยียนไม่ทันกล่าว ฉู่เฉินก็ยกมือกล่าวตัดบท “หลิ่วชิงเหอล่ะ? เรื่องใหญ่ขนาดนี้หลิ่วชิงเหอคงไม่ได้ให้เธอมาคนเดียวใช่ไหม?”หลิ่วหรูเยียนได้ยินแล้วหน้าซีดเล็กน้อย กล่าวด้วยท่าทางที่ไม่เป็นธรรมชาติ “เอ่อ แม่ฉันมีเรื่องสำคัญมาก เมื่อคืนวานก็ออกจากเจียงจงไปแล้ว”“น่าจะวันมะรืนถึงจะกลับมา ดังนั้นเรื่องของบริษัท นายช่วยฉันได้ไหม?”ฉู่เฉินฟังแล้วก็เลิกคิ้วเล็กน้อย จ้องหลิ่วหรูเยียนที่เริ่มลนลานสักพัก จึงพยักหน้ากล่าว “ไปกันเถอะ ต่อให้หลบยังไงก็หลบไม่พ้นเหมือนสำนวนจีนที่ว่าลูกสะใภ้ขี้เหร่ยังไงก็ต้องเจอพ่อแม่สามี”กล่าวจบ ฉู่เฉินก็จูงข้อมือของหลิ่วหรูเยียนและเดินไปยังห้องประชุมปัง!ฉู่เฉินผลักประตูห้องประชุมอย่างแรง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 874
……ในตอนที่ฉู่เฉินและต้วนหลิงเวยออกจากห้องอาบน้ำอีกครั้งก็เป็นเวลาเก้าโมงเช้าแล้วดูเหมือนว่าเนื่องจากการเพิ่มระดับพลังสองขั้นรวดแล้ว ใบหน้าเล็กที่แสนจะแดงก่ำของต้วนหลิงเวยนั้นก็เต็มไปด้วยความสุขมองดูนาฬิกาข้อมือเห็นว่ายังมีเวลาห่างจากการประชุมบอร์ดผู้บริหารของฉู่ซื่อกรุ๊ปไม่ถึงครึ่งชั่วโมงแล้ว ฉู่เฉินจึงกินข้าวเช้าหนึ่งคำอย่างลวก ๆ จากนั้นรีบเดินออกจากประตูวิลล่าจนมาถึงประตูใหญ่ของวิลล่าเฟิ่งหมิง ก็เห็นเจ้าทึ่มซึ่งสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว เงยหน้ามองดูพระอาทิตย์บนท้องฟ้าแสงสว่างจ้าฉู่เฉินขมวดคิ้วคิดว่าไม่ค่อยเข้ากับเสื้อชุดนี้สักเท่าไหร่ จึงเข้าไปนั่งในรถแล้วสั่งให้ต้วนหลิงเวยไปซื้อชุดยามรักษาความปลอดภัยกลับมาเปลี่ยนให้เจ้าทึ่มเห็นประตูใหญ่ก็ต้องทำให้สมกับได้เห็นประตูใหญ่หน่อยสิฉู่เฉินสตาร์ตเครื่องแล้วรีบขับจนมาถึงอาคารสำนักงานใหญ่ของฉู่ซื่อกรุ๊ปในเวลาไม่นานต้าหลิงจื่อกำลังยืนรออยู่ที่ประตูทางเข้าด้วยความร้อนใจก็เห็นฉู่เฉินเปิดประตูรถลงมา จึงรีบเดินเข้าไปต้อนรับด้วยรองเท้าส้นสูงแม้ว่าขาสวยงามของต้าหลิงจื่อจะดูหนาไปเล็กน้อย แต่ถุงน่องสีเนื้อใต้ชุดกระโปรงทำงานสั้นนั้นก็ทำให้คนร
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 873
จะไม่พูดก็ไม่ได้ว่าวิชาของมังกรเฒ่าช่างยอดเยี่ยมจริง ๆด้วยวิชาบำเพ็ญคู่บวกกับการแช่โอสถ ทำให้ฉู่เฉินรู้สึกถึงพลังวิญญาณภายในร่างกายของเขากำลังขยายตัวอย่างรวดเร็วในเวลาไม่นานก็บรรลุจุดวิกฤติในการเลื่อนขั้นนั้นได้อีกครั้งตูม!พลังวิญญาณทำลายพันธนาการ รอบกายฉู่เฉินเกิดแสงเรืองรองสีทองเคลือบหนึ่งชั้นภายในห้องอาบน้ำสว่างจ้าไปด้วยแสงสีทองแม้แต่เงาร่างเสมือนมังกรภายในกายของฉู่เฉินก็เปลี่ยนแปลงจนเป็นรูปเป็นร่างเด่นชัดของน้ำที่กระเซ็นส่วนต้วนหลิงเสวี่ยที่นอนราบข้างอ่างอาบน้ำ ก็รู้สึกได้ถึงแรงกระทบอย่างต่อเนื่องจากด้านหลังจนพลังวิญญาณภายในร่างกายก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วผ่านความพยายามอย่างไม่หยุดหย่อนต่อเนื่องนานหลายชั่วโมง ในที่สุดเธอก็ทะลวงจนเลื่อนขั้นได้อีกครั้ง ระดับพลังหยุดอยู่ที่ระดับฝึกปราณชั้นแปดและในชั่วพริบตาที่ต้วนหลิงเสวี่ยกำลังเลื่อนขั้นพลังได้นั้นเอง ฉู่เฉินก็ทำลายพันธนาการจนทะลวงเลื่อนสู่ระดับระดับสร้างรากฐานขั้นสี่เลื่อนขั้นระดับพลังได้ติดต่อกับสามขั้นรวดเดียวแบบนี้ ต่อให้เป็นฉู่เฉินก็เริ่มทนไม่ไหวแล้ว ขณะที่ปราณและเลือดภายในร่างกายเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ก็ทำเอา
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 872
ก๊อก!ในเวลาที่ฉู่เฉินเงยหน้าขึ้น ใต้โต๊ะก็เกิดเสียงเคาะดังขึ้นอีกครั้ง!เซียวเฟิงก้มหน้ามองไปยังใต้โต๊ะด้วยความแปลกใจ หลิ่วหรูเยียนเก็บมือกลับมาในช่วงเวลาเดียวกับที่เซียวเฟิงก้มตัวมอง แต่เพราะเหตุนี้เมื่อมองจากมุมของเซียวเฟิงก็ทำให้เขาตะลึงมากเวลาฉู่เฉินกินข้าว ตรงนั้นห้าวหาญได้ขนาดนี้เชียว?หลิ่วหรูเยียนฉวยโอกาสนี้วางตะเกียบและถ้วยชามลง จากนั้นลุกขึ้นยืนแล้วยิ้มกล่าวกับทุกคนว่า “พวกคุณกินกันก่อนได้เลยค่ะ นี่ก็ดึกมากแล้ว ฉันต้องรีบกลับแล้วค่ะ”ฮะ?ฉู่เฉินรีบเงยหน้าหันขวับไปมองหลิ่วหรูเยียนแกล้งฉันเกินครึ่งชั่วโมง ตอนนี้ฉันเกือบจะถูกเปิดโปงใต้โต๊ะแล้ว แต่เธอบอกจะไปก็ไปเนี่ยนะ?“ขอบคุณการรักษาด้วยสปาของคุณฉู่นะคะ บ๊ายบาย”หลิ่วหรูเยียนยังไม่ลืมโบกมือลาฉู่เฉินที่หน้าแดงก่ำอยู่ จากนั้นขาเรียวงามนั้นก็เดินส่ายสะโพกสวยไปมาแล้วหายไปจากสายตาของฉู่เฉินเมื่อเห็นว่าหลิ่วหรูเยียนลุกจากที่นั่งแล้ว ต้วนหลิงเวยก็ไม่พลาดโอกาสเข้ามาแทนที่จึงได้นั่งข้างฉู่เฉิน ดวงตางามคู่นั้นชำเลืองมองใต้โต๊ะเป็นระยะ ๆอาจเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ทำให้ดวงตาคู่งามของเธอนั้นระยิบระยับมีเสน่ห์เวลาไม่นาน
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 871
ถึงแม้ว่าเซียวเฟิงจะมีอคติกับฉู่เฉินตลอดมา แต่วันนั้นฉู่เฉินทั้งโอบทั้งกอดน้องเซียวเสวี่ยอิ๋งของเขาต่อหน้าคนมากมายแบบนั้น ทั้งที่ทั้งสองคนยังไม่ได้คบกันอย่างเปิดเผยสักหน่อย แต่รอบกายฉู่เฉินกลับมีผู้หญิงมากมายขนาดนั้นแล้วนี่คืออะไรกัน?สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขาไม่อาจทนเห็นเซียวเสวี่ยอิ๋งเสียเปรียบได้นั่นเป็นน้องสาวแท้ๆ ของเขาเลยนะถึงแม้ว่าเขาจะไม่ใช่ซิสค่อน แต่เซียวเฟิงจะไม่ยอมให้ฉู่เฉินมีคนอื่นแต่ก็ยังเหล่น้องสาวเขาแน่“ท่านนี้คือผู้จัดการใหญ่หลิ่วของฉู่ซื่อกรุ๊ป ชื่อหลิ่วหรูเยียน มาให้ฉันช่วยรักษาอาการให้น่ะ เมื่อกี้รักษาด้วยวารีบำบัดให้เขา เสียงกรีดร้องนั้นพวกคุณก็ได้ยินกันแล้วสินะ?”ฉู่เฉินตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้มรักษาด้วยวารีบำบัด?หลิ่วหรูเยียนได้ยินแล้วเม้มปากโดยไม่รู้ตัว วารีบำบัดที่ไหนทำกันแบบนี้ฮะ?จนถึงตอนนี้เธอยังรู้สึกถึงความเจ็บจี๊ดอยู่เลยนะ“วะ…วารีบำบัด?”ไม่เพียงแค่เซียวเฟิงคนเดียวที่ขมวดคิ้ว แม้แต่ถานเฟยก็ไม่ค่อยอยากจะเชื่อ“ไม่จำเป็นต้องมาสนใจเรื่องยิบย่อยเหล่านี้ ทุกคนคงหิวกันแล้วใช่ไหม กินข้าวกันเถอะ”ขณะกล่าวฉู่เฉินก็เดินไปนั่งตรงกลางระหว่างต้วนหลิงเสวี่
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 870
เซียวเฟิงพยักหน้าเล็กน้อย แล้วค่อยนั่งลงบนโซฟาพร้อมกับถานเฟย แต่สายตายังคงมองไปทางอาคารปีกตะวันออกเป็นระยะหลังจากผ่านไปสิบกว่านาทีเต็ม ประตูห้องรับแขกก็เปิดออก ก่อนที่ฉู่เฉินจะเดินเข้ามาในห้องรับแขก“คุณฉู่”ถานเฟยกับเซียวเฟิงพากันลุกขึ้น แล้วผงกศีรษะทักทายฉู่เฉินฉู่เฉินยิ้มพลางโบกมือกล่าวว่า “หัวหน้าใหญ่ถาน นั่งสิครับ”เมื่อพูดจบก็ให้ต้วนหลิงเวยรินชาหอมให้ทั้งสองคน ฉู่เฉินดื่มน้ำชาไปด้วย ยิ้มพลางเอ่ยปากพูดไปด้วยว่า “หัวหน้าใหญ่ถาน ดึกดื่นมาเยี่ยมกัน มีธุระเหรอครับ?” ถานเฟยสบตากับเซียวเฟิงแวบหนึ่งแล้วค่อยเอ่ยปากพูดอย่างเขินอายว่า “คุณชายฉู่ พูดแบบไม่ปิดบังเลยนะครับ ผมมาเจียงจงครั้งนี้ก็เพื่อขอให้คุณฉู่ลงมือช่วยเหลือ”“คุณยังจำเรื่องของสำนักว่านเซี๋ยได้หรือเปล่าครับ?”ฉู่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยภาพถ่ายที่ถานเฟยให้เขาดูบนเฮลิคอปเตอร์ แต่ละใบล้วนเป็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวังของเด็กอายุไม่ถึงสิบขวบรวมไปถึงซากแขนขาที่มีเลือดนองพื้น ฉู่เฉินไม่มีทางลืมไปชั่วชีวิต“จากเบาะแสที่คุณฉู่ให้มา ตอนนี้แก๊งมังกรจับตัวคนของสำนักว่านเซี๋ยได้หลายคนแล้วจริง ๆ จากคำให้การของพวกเขา ยังมีบุ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 869
ฉู่เฉินที่ถลกชายกระโปรงของต้วนหลิงเวยขึ้นมา เตรียมจะทำการใหญ่ก็ตกใจเสียงร้องของหลิ่วหรูเยียนจนสะดุ้ง เขารีบหันหน้ามองไปทางหน้าประตู เห็นว่าเป็นหลิ่วหรูเยียนก็อดขมวดคิ้วขึ้นมาไม่ได้เจ้าทึ่มไม่ดูประตูใหญ่ หนีไปเตร็ดเตร่ที่ไหนอีกแล้วคนที่โตเป็นผู้ใหญ่แบบนี้ยังบุกเข้ามาในห้องอาบน้ำของอาคารปีกตะวันออกได้โชคดีที่เป็นคนที่มาอาบนวดให้เขา ถ้าเกิดเป็นคนร้ายละก็ เช่นนั้นก็เป็นความผิดพลาดใหญ่หลวงแล้วไม่ใช่หรือไง“ฉะ ฉู่เฉิน นาย...”ฉู่เฉินเหลือกตาใส่หลิ่วหรูเยียนแวบหนึ่งแล้วพูดว่า “อะไรของเธอ เข้ามาทดสอบอุณหภูมิน้ำสิ” เขากล่าวจบก็ตบสะโพกอวบอิ่มของต้วนหลิงเวยที่ทำหน้าผิดหวังไปหนึ่งฉาด ฝ่ายหลังได้แต่ทำปากยื่น กระทืบเท้า บิดเอวแล้วเดินออกไปจากห้องน้ำหลิ่วหรูเยียนมองฉู่เฉินที่แทบจะระเบิดโลก ในใจรู้สึกประหม่าถึงขีดสุดด้วยความรู้สึกที่ทั้งอยากรู้และประหม่า หลิ่วหรูเยียนค่อย ๆ ถอดชุดทำงานและกระโปรงมินิสเกิร์ตออก เหลือไว้เพียงชุดชั้นในลูกไม้สีดำ เรียวขาขาวเนียนทั้งสองข้างส่ายไหว บิดเอวก้าวเข้าไปในอ่างอาบน้ำเสียงน้ำดังซ่า ๆ ควบคู่ไปกับฉู่เฉินที่ก้าวเข้ามาใกล้หลิ่วหรูเยียน เขาเอื้อมมือไปจั
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 868
เมื่อเห็นว่าคนที่ยืนอยู่หน้าประตูคือนักพรตชิวสุ่ยที่ช่วยย้ายบ้านเมื่อตอนกลางวัน ต้วนหลิงเวยก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ทำไมถึงเป็นคุณ?”นักพรตชิวสุ่ยรีบทำหน้ายิ้มแย้มให้ แล้วกวักมือเรียกนักพรตเด็กหลายคนที่อยู่ด้านหลัง นักพรตเด็กสิบกว่าคนที่แบกถุงกระสอบก็เดินมาข้างหน้าอย่างรวดเร็ว“คุณหนูท่านนี้ หลายวันก่อนรู้ว่าคุณฉู่ได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ยังหาโอกาสเหมาะ ๆ มาแสดงความห่วงใยไม่ได้เลย นี่เป็นสมุนไพรร้อยปีที่เก็บรักษาไว้ในคลังยาของสำนักเสวียนเทียนเรา ตั้งใจนำมามอบให้คุณฉู่โดยเฉพาะครับ” นักพรตชิวสุ่ยกล่าวจบก็ยังชะเง้อคอ มองเข้าไปในวิลล่าเฟิ่งหมิงแวบหนึ่ง“มองอะไร!”ต้วนหลิงเวยถลึงดวงตางาม เอ่ยอย่างไม่พอใจว่า “ทิ้งสมุนไพรไว้ คุณไปได้แล้ว รบกวนการพักผ่อนของนายท่าน ระวังหัวของคุณไว้ด้วยละ!”เดิมทีต้วนหลิงเวยข่มกลั้นเพลิงตัณหาไว้ในใจอยู่แล้ว เมื่อเห็นดวงตาสองข้างของนักพรตชิวสุ่ยกวาดมองไปทั่วก็ยิ่งเดือดดาล เธอหิ้วถุงกระสอบบนพื้นขึ้นมา ก่อนจะหันกายเดินจากไป ทิ้งไว้เพียงเงาหลังอันอ่อนช้อยให้นักพรตชิวสุ่ยเมื่อโดนปิดประตูไม่ต้อนรับแขก นักพรตชิวสุ่ยก็ได้แต่จากไปด้วยความอับอายแต่เขาเ
