LOGINShare
chapter 6
Last Updated:
2025-01-22 14:44:30ภูตะวันคิดตามคำพูดของชายหนุ่ม แล้วก็ต้องให้เบิกตากว้าง อ้าปากค้าง เธอสบกับดวงตาคมดุแล้วก็ส่ายศีรษะ
“ปะ...เปล่านะคะ ฉันไม่ได้ทำงานอย่างว่า ฉัน..ฉันแค่เข้ามาหลบคนร้าย ที่กำลังตามล่าตัวฉันอยู่เท่านั้นเอง” หญิงสาวบอกเสียงสั่น
เกเบรียลเลิกคิ้วสูง มองแม่นักปั้นเรื่องตรงหน้าแล้วก็ส่ายศีรษะให้ เขารู้ว่าผู้หญิงแต่ละคนจะมีเทคนิคและวิธีการเรียกร้องความสนใจจากเขาแตกต่างกันไป แต่ไม่คิดว่าแม่สาวน้อยที่เขายังไม่รู้จักชื่อ จะสร้างเรื่องโลดโผนได้เก่งขนาดนี้
“คุณเชื่อฉันนะคะ” ภูตะวันย้ำอีกครั้ง เมื่อเห็นความไม่เชื่อใจในแววตาดุคม “ฉัน...ฉันหนีเขามาจริงๆ “
“ทำไมเธอต้องหนีเขาด้วยละ”
“ฉันไม่รู้ อยู่ดีๆ พวกนั้นก็วิ่งตามฉันมา”
“เธอสร้างเรื่องเก่งนะสาวน้อย แต่โทษที เผอิญว่าฉันไม่เชื่อ ว่าแต่เราก็คุยกันมานานแล้ว ชื่อฉันเธอคงจะรู้จักแล้ว แต่ชื่อเธอฉันยังไม่รู้จักเลย แล้วฉันจะได้เรียกถูกได้ไงกัน”
“ฉันชื่อภูตะวัน แล้วฉันก็ไม่ได้สร้างเรื่องด้วย” ภูตะวันบอกอีกครั้งหวังว่าจะทำให้ชายหนุ่มเชื่อ แต่เมื่อเห็นว่าเขาส่ายหน้าแล้วก็ให้จนคำพูด จึงได้แต่คิดหาหนทางเอาตัวรอดจากชายหนุ่มตรงหน้าอีกครั้ง
“ภูตะวัน...ชื่อเธอแปลกดีนะ เป็นคนที่ไหนล่ะ ทำไมถึงได้มาทำงานแบบนี้ในประเทศฉัน” เกเบรียลชวนคุย เท่าที่เขาดูหญิงสาวน่าจะไม่ใช่คนเมืองเขา เพราะรูปร่างเล็กบาง สีผมและสีตาที่มันดำสนิทราวกับสีนิล
“ฉันเป็นคนไทย มาหาญาติที่นี่ ใช่...” ภูตะวันยิ้มกว้าง เมื่อนึกถึงคนที่จะช่วยให้เธอรอดพ้นจากเหตุการณ์บ้าๆ กลืนไม่เข้าคายไม่ออกแบบนี้ได้ หญิงสาวจับแขนใหญ่เขย่าเบาๆ
“คุณไปหาตรีกับฉันก็ได้ แล้วคุณก็ถามได้เลย ตรีจะยืนยันความจริงเกี่ยวกับตัวฉันให้คุณฟังได้ ตรียืนยันได้ว่าฉันไม่ทำงานอย่างที่คุณเข้าใจ” ดวงตากลมโตเป็นประกายแห่งความหวัง แต่แล้วก็ต้องอ่อนแสงลงอย่างรวดเร็ว ใบหน้าก็ซีดเผือด เมื่อได้ยินคำพูดจากปากชายหนุ่ม
“ไม่ละ พรุ่งนี้ฉันจะต้องไปทำงาน เธอก็จะต้องไปกับฉันด้วย เอาละตอนนี้ฉันเหนื่อย ต้องการพักผ่อน” ชายหนุ่มทรุดกายนอนทับบนร่างหญิงสาว แขนใหญ่รัดร่างบอบบางเข้ามาแนบชิด
“ไม่นะคุณ คุณไม่เข้าใจหรือไง ว่าฉันไม่ใช่...”
“ถ้าเธอยังไม่หยุดพูดนะ ฉันบอกได้เลย ถึงเธอจะมีไอ้อย่างว่า ฉันก็จะไม่สนใจ”
ภูตะวันรีบปิดปากทันที มองชายหนุ่มอย่างตื่นตระหนก แต่เขากลับยิ้มให้ มือใหญ่ลากไล้ไปตามลำแขนเรียวยาว
“รู้ไหม ฉันผ่านผู้หญิงมาก็มาก แต่ไม่เคยมีใครทำให้ฉันรู้สึกวาบหวามเหมือนกับเธอมาก่อนเลย แล้วไม่ต้องกลัวนะ ฉันจะให้รางวัลเธออย่างงาม ถ้า...”
ภูตะวันใจเต้นตึกๆ รัวเร็วราวกับกลองเพล เธอมองสบตากับชายหนุ่มอย่างวิงวอนขอร้อง แต่เมื่อได้ยินคำพูดที่ออกจากปากชายหนุ่มแล้ว เธอก็รู้ว่าพูดอะไรไปก็เปล่าประโยชน์
“ถ้าเธอทำให้เตียงของฉันร้อนกว่าผู้หญิงทุกคนที่ฉันเคยนอนด้วย” เกเบรียลบอกเสียงกระเส่า เขากำจัดเสื้อผ้าออกจากกายอรชรอย่างรวดเร็ว จนภูตะวันห้ามไม่ทัน เพียงแค่แวบเดียวเรือนกายบอบบางก็เกือบจะเปลือยเปล่าอีกครั้ง
“คุณ!”
หญิงสาวอ้าปากค้าง เป็นโอกาสให้ชายหนุ่มประทับริมฝีปากลงมา เรียวลิ้นสากระคายลากไล้ไปตามเรียวปากนุ่ม แต่งแต้มไปตามไรฟัน กระพุ้งแก้ม หยุดเกี่ยวกวัดกับปลายลิ้นเล็กที่พยายามดันปลายลิ้นเขาออก
“อืม...ไม่น่าเชื่อจริงๆ เธอจะทำให้ฉันร้อนได้ถึงเพียงนี้” เกเบรียลยิ้ม การเดินทางไปดูงานของเขาครั้งนี้ดูท่าจะไม่น่าเบื่ออย่างที่คิดแล้วละ
“เอาละ ตอนนี้เธอก็นอนได้แล้ว เพราะถ้าดื้อนะ ฉันไม่รับประกันไอ้ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่จะเกิดซ้ำหรือเปล่า” ชายหนุ่มขู่เสียงแหบพร่าแต่นุ่มนวล
ศีรษะทุยได้รูปซบกับทรวงอกเต่งตึงและหลับตาลง เขาต้องสะกดกลั้นอารมณ์ปรารถนาที่พลุ่งพล่านขึ้นอีกครั้ง เพราะร่างนุ่มนิ่มที่อยู่ในอ้อมกอดอย่างสุดความสามารถ
ภูตะวันนอนฟังและแอบมองผู้ชายที่กดกอดเธออย่างแนบชิด เมื่อเห็นว่าลมหายใจชายหนุ่มสม่ำเสมอ ก็รีบยกแขนที่วางทับลำตัวอยู่ออก แต่เพียงแค่เธอเคลื่อนไหวเท่านั้นเอง
“จะนอนให้ฉันกอดแบบนี้ดีๆ หรือว่าจะให้ฉันทำเรื่องที่เราเริ่มเมื่อกี้ให้เสร็จล่ะภูตะวัน” เกเบรียลถาม เขามองลึกเข้าไปในดวงตากลมโตของสาวน้อยที่ตัวสั่นเทา
เพื่อให้หญิงสาวได้รู้ว่า เขาเอาจริงแค่ไหน เกเบรียลเคลื่อนมือไปด้านหลัง ปลดตะขอเสื้อชั้นในที่เมื่อครู่เขายังเหลือไว้ออก
“นอน...นอนแล้ว ตะวันนอนแล้ว...” หญิงสาวบอกเสียงสั่นและรีบหลับตาลงอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังไม่วายแอบหรี่ขึ้นมองดูว่าชายหนุ่มจะทำอะไรกับเธอหรือเปล่า
“พูดง่ายๆ อย่างนี้ค่อยน่ารักหน่อย” เกเบรียลยิ้มเคลื่อนใบหน้าขึ้นไป ปากหนาประทับบนเรียวปากนุ่ม มอบจุมพิตหวานๆ ให้กับหญิงสาว แล้วเคลื่อนกลับลงมานอนเหมือนเดิม
แม้จะอึดอัดที่ถูกกอด แต่ส่วนหนึ่งก็ทำให้ภูตะวันรู้สึกแปลกๆ เพราะว่าเธอไม่ได้รังเกียจอ้อมกอดของชายหนุ่มคนนี้ แล้วก็ยังรู้สึกอบอุ่นเสียด้วยซ้ำ หญิงสาวนอนคิดอะไรเพลินๆ จนเผลอหลับไปอย่างไม่รู้ตัว
เกเบรียลเห็นว่าหญิงสาวหลับสนิทก็ลุกขึ้นนั่ง ชายหนุ่มมองทั่วร่างงามอีกครั้งแล้วก็ต้องยิ้มกว้าง เขาไม่เคยเจอกับสาวคนไหน ที่สวยงามและบริสุทธิ์อย่างนี้มาก่อนเลย แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมหญิงสาวถึงได้ตัดสินใจมาทำงานแบบนี้ได้ ช่างน่าเสียดายนัก
นิ้วยาวราวกับนิ้วผู้หญิงไล้ไปตามใบหน้าของภูตะวันอย่างหลงใหล แต่แล้วก็ต้องตัดใจลุกขึ้นและโทรไปหาลูกน้อง ด้วยความอยากรู้ว่าอัลแบร์โตได้ตัวหญิงสาวมาจากไหน
“ครับบอส ผมต้องขอโทษบอสที่ทำอะไรล่าช้าด้วยนะครับ ตอนนี้ผมกับคุณแอลลี่กำลังเดินทางไปหาบอสอยู่ครับ”
“นายว่าอะไรนะอัล” เกเบรียลถามอัลแบร์โตซ้ำ
ชายหนุ่มมองไปยังสาวน้อยที่นอนหลับอยู่บนเตียงอย่างโกรธเกรี้ยว กรามหนาบดเบียดจนนูนเด่น ดวงตาคมดุสีน้ำตาลเข้มแปลเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ
“นายไม่ต้องพาแม่คนนั้นมาที่นี่แล้วนะอัลแบร์โต” เกเบรียลสั่งความเสียงเข้ม เขาวางโทรศัพท์ลงและเดินกลับไปที่เตียงนอนด้วยเพลิงโทสะ เขามองร่างบอบบางด้วยแววตามุ่งร้าย
Related chapters
ปรารถนาเถื่อนอสูรร้าย chapter 7
รอยยิ้มแต้มบนใบหน้าของพยัคฆ์หนุ่มที่มองหมายจะตะครุบเหยื่อ ในเมื่อหญิงสาวกล้าที่จะใช้ร่างกาย เพื่อแลกกับข้อมูลจากเขา เธอก็จะได้เจอกับนรกจากมือเขาเหมือนกัน‘แล้วเราจะได้รู้กันแม่สาวน้อย ว่าใครมันจะแน่กว่าใคร เพราะเธอจะต้องแทนฉันอย่างสาสม โทษฐานที่กล้าบุกถ้ำเสือ’ชายหนุ่มเอนตัวลงนอนแนบข้างภูตะวัน สมองก็เริ่มคิดว่าจะลงโทษหญิงสาวอย่างไรดีให้สาสมกับที่เธอกล้าลองดีกับเขา แต่สิ่งหนึ่งที่เขายังคงชอบและโกรธไม่ลง เมื่อคิดว่าเธอจะต้องทำให้เตียงเขาร้อนเป็นไฟชายหนุ่มโอบกอดร่างบอบบางดึงเข้ามาหาตัวจนแนบสนิทไปทั่วสรรพางค์ เขาหัวเราะกลั้วคอ เมื่อคิดได้ว่าเขาจะทำไงกับหญิงสาวที่นอนแนบข้างอยู่ แล้วยังจะได้เอาคืนคนที่กล้าเล่นงานเขาด้วยวิธีสกปรกๆ แบบนี้อีกด้วยภูตะวันก้มมองมือที่จับแขนของเธอไว้ ด้วยความหวาดกลัวระคนตื่นเต้น เธอเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มที่เดินเคียงข้าง พาเธอเดินเข้าไปพักในโรงแรมใหญ่และหรูหราของกรุงโรมการเดินทางแห่งแรกที่ชายหนุ่มบังคับเอาตัวเธอมา แม้ว่าเธอจะขัดขืนเพียงใด แต่ก็ต้านทานอารมณ์และแรงของชายหนุ่มที่มีมากกว่าไม่ได้เสียดายยิ่งนัก เพราะเมื่อได้มาเยือนที่นี่ ที่แห่งแรกที่อยากจะท่องเที่ยว
Last Updated : 2025-01-22ปรารถนาเถื่อนอสูรร้าย chapter 8
ชายหนุ่มโน้มหน้าไปแนบจุมพิตบนเรียวปากนุ่ม ปลายลิ้นเกาะเกี่ยวกวาดไล้หาความหวานภายในโพรงปากนุ่มอย่างเชื่องช้า“เธอทำใจให้ชินกับสัมผัสของฉันดีกว่าตะวัน”เกเบรียลลูบไล้ผิวเนื้อเนียนนุ่ม แต่เพราะว่าหญิงสาวยังคงมีเสื้อผ้าปกปิดเรือนกายอยู่ เขาจึงค่อยๆ ม้วนเสื้อตัวเล็กที่ตัวเองนั่นแหละเป็นคนเลือกให้ออกและโยนทิ้งไป“ฉันอยากได้ยินเสียงหวานๆ ของเธอ”ใบหน้าคร้ามแกร่งคลอเคลีย ปากหนาบดเบียดเคล้าคลึงควานหาความหวานจากโพรงปากนุ่ม มือก็ลูบไล้ไล่ลงไปหาทรวงอกคู่งามที่เคยได้ยลโฉมและกลืนกินมันมาแล้วครั้งหนึ่ง ความหวานที่ได้รับยังทำให้เขาติดใจจนลืมไม่ลงแม้ว่าสิ่งที่เขาสัมผัสอยู่มันจะมีปราการขวางกั้น แต่ก็ขัดความต้องการของเขาไม่ได้ ปากอุ่นขบเม้มลากไล้ไปบนผิวเนื้อใยไหมสร้างความปั่นป่วนราวให้กับภูตะวันจนร้อนราวกับถูกไฟเผาใบหน้านวลแหงนหายไปด้านหลัง ผมยาวสลวยหลุดลุ่ยออกจากเชือกที่มัดไว้ แต่แทนที่จะน่ารำคาญ มันกลับกระตุ้นเกเบรียลให้ร้อน เพราะผู้หญิงที่ตอนนี้หาใช่สาวน้อยแล้วไม่ แต่ได้กลายเป็นแม่สาวสุดเซ็กซี่ ที่ทำให้เขาอยากกระโจนลงไปในกองเพลิงพิศวาสอย่างเร็วที่สุด“ดีมากเลยภูตะวัน...ผิวเธอทั้งนุ่มและหอม” แต่เขาย
Last Updated : 2025-01-22ปรารถนาเถื่อนอสูรร้าย chapter 9
“คุณเกล...เจ็บ...” ภูตะวันรีบร้องบอกพร้อมกับถอยร่างหนีความเจ็บปวดที่แทรกเข้ามาพำนักในเรือนกาย นิ้วเล็กๆ ลากแรงๆ บนอกกว้างจนเกเบรียลถึงกับสะดุ้ง“อดทนนิดนะ เดี๋ยวก็หาย”ชายหนุ่มปลุกปลอบด้วยการส่งลิ้นสากร้อนตวัดกลืนกินเกสรนุ่มรัวเร็ว นิ้วยาวร่วมเคลื่อนไหวขับไล่ความเจ็บให้หญิงสาวเจ็บปวด แต่ภูตะวันก็ยังคงถอยหนีเห็นทีเขาคงจะต้องใช้อีกวิธีเพื่อคลายความเจ็บให้ภูตะวัน เขาพรมจูบไล่ขึ้นไป พร้อมจับขาเรียวให้โอบรอบลำตัวแกร่ง ขณะส่งนิ้วไปทำความรู้จักเส้นทางคับแน่นอย่างเชื่องช้า...“ฉันจะทำให้เธอสบายตัว”ภูตะวันได้แต่ส่งเสียงอือๆ อาๆ ด้วยมีทั้งความเจ็บปวดและเสียวซ่านในคราวเดียวกัน จนเธอไม่รู้ความรู้สึกใดมันจะมากกว่า ทำได้เพียงกดมือบนร่างใหญ่ โพรงปากนุ่มถูกซอกซอนกวาดไล้จากเรียวลิ้นสากร้อน ขณะลำตัวก็จับต้องอย่างหนักหน่วงเกเบรียลอุ้มหญิงสาวพาไปเอนลงบนเตียงใหญ่ทั้งที่ยังบดเบียดจุมพิตบนเรียวปากนุ่ม เขาทาบกายตามติดร่างอรชร พร้อมเคลื่อนนิ้วไปอย่างแผ่วเบากลางเรือนกายสาว พลางบอกให้ภูตะวันช่วยปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่เหลือออกจากายเขา และหญิงสาวก็ทำตามเหมือนโดนมนต์สะกดกางเกงสองชิ้นหลุดออกจากใหญ่ อาวุธร้อนก็บดเ
Last Updated : 2025-01-22ปรารถนาเถื่อนอสูรร้าย chapter 10
สองเรือนกายหล่อหลอมสอดผสานเป็นหนึ่งเดียวกัน สายธารร้อนผ่าวไหลบ่าล้นทะลักจากสองเรือนกาย แขนแข็งแรงรัดรอบร่างบอบบาง กดรั้งจนมันจมหายไปในอกกว้าง เสียงร้องแหบพร่าดังจากสองร่าง ก่อนที่เกเบรียลจะฟุบใบหน้าลงซบกับทรวงอกนุ่มเป็นครู่ใหญ่กว่าที่ชายหนุ่มจะฟื้นตัวและเงยหน้ามองภูตะวันที่ยังคงมึนงงกับรสสัมผัสที่ได้รับ ใบหน้านวลแดงระเรื่อ ดวงตากลมโตหวานฉ่ำเยิ้มและเชิญชวนโดยที่หญิงสาวไม่รู้ตัวแม้จะเสร็จสิ้นบทรักไปแล้ว แต่เกเบรียลยังแนบกายสนิทชิดกับร่างนุ่ม ดูเหมือนว่าความอบอุ่นอ่อนหวานจากหญิงสาวตรงหน้าทำให้เขาฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็วอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน“อุ้ย!” ภูตะวันขบเม้มริมฝีปากเข้าหากัน “คุณขยับออกไปนิดได้ไหม ตะวัน...อึดอัด” เธอวางมือบนบ่ากว้าง อึดอัดคับแน่นจากกายแกร่งที่ยังพำนักอยู่ ไหนจะความเสียวซ่านที่เริ่มรุมเร้าใหม่อีกครั้ง ใบหน้าสวยเอ่อแดงระเรื่อยิ่งขึ้น ดวงตาหวานฉ่ำเยิ้ม“ผิดกับฉันนะ ยังรู้สึกไม่พอ ไอ้ที่ได้ไปตะกี้มันนิดเดียวเอง”ไม่รู้ว่าใครนะช่างส่งแม่สาวแสนสวยนี่มาให้ เขาคงจะต้องขอบคุณไปสักครั้ง...เมื่อมีโอกาสเกเบรียลจูบปากอิ่มเต็มอย่างอดใจไม่ได้ มือลูบไล้ไปตามลำตัวนุ่ม ด้วยความปรา
Last Updated : 2025-01-22ปรารถนาเถื่อนอสูรร้าย chapter 11
ภูตะวันตัวสั่น สมองเริ่มไม่สั่งการ เมื่อถูกชายหนุ่มปลุกเร้าด้วยความชำนาญ “ตะวัน...ตะวัน...ไม่รู้...” หน้าท้องเนียนนุ่มบิดเกร็ง ทรวงอกอวบอิ่มเคลื่อนไหวตามแรงหายใจ ความร้อนผ่าวจากกายใหญ่ทาบทับแนบชิดกับกลีบดอกไม้อันอ่อนเยาว์ทำให้อารมณ์เธอกระเจิดกระเจิงมากยิ่งขึ้น“ถ้าฉันทำแบบนี้ละตะวัน” ชายหนุ่มถาม ละมือจากทรวงอกอวบ เคลื่อนลงไปตามลำตัวเนียนนุ่มอย่างเชื่องช้า จนได้พบกับกุหลาบอ่อนเยาว์ เขาส่งนิ้วมือเข้าไปซอกซอนหาความอบอุ่นจากกลีบกายสาวอย่างไม่รอช้า“อื้อ...คุณเกล...” ภูตะวันส่ายศีรษะ“เรียกฉันทำไมล่ะตะวัน” เกเบรียลถาม ปลายนิ้วเขาสำรวจความลึกล้ำตามธรรมชาติของกลีบกายบอบบางและนุ่มนวล“หรือว่าไม่ชอบให้ฉันทำแบบนี้..” ชายหนุ่มยังคงถามมาอีก ทั้งที่รู้ว่าคนที่นอนตัวอ่อนระทวยอยู่ใต้ร่างกำลังวอนขอให้เขาช่วยเหลือ และต้องการให้เข้าครอบครองเธออีกครั้ง“ไม่รู้...”ภูตะวันร้อนผ่าวไปทั่วร่าง มือเล็กลูบไล้ไปบนลำตัวแกร่ง พลางขยับให้แนบชิดกับร่างแกร่ง แต่ก็เหมือนกับว่าชายหนุ่มแกล้งเธอ หญิงสาวร้องครางอย่างเสียอารมณ์เมื่อชายหนุ่มเคลื่อนกายหนีเกเบรียลหัวเราะกลั้วลำคอ ขณะจับมือเรียวมาวางกึ่งกลางลำตัว แต่หญิงสาว
Last Updated : 2025-01-22ปรารถนาเถื่อนอสูรร้าย chapter 12
“ไม่นะคุณเกล” ภูตะวันร้องห้าม เมื่อรู้ว่าเกเบรียลคิดจะทำอะไร แต่ก็ต้องหยุดเมื่อเจอสายตาดุๆ ที่มองมา ก่อนเขาจะแนบริมฝีปากลงไปบนผิวเนื้อนวลเนียนนุ่มแต่ดูเหมือนว่าความสูงที่มี ทำให้หญิงสาวมองเห็นสิ่งที่เขาทำกับอะไรกับร่างกายของเธอไม่ชัด เขาจึงช้อนใต้สะโพกงามงอนพร้อมกับดันกายอรชรให้สูงขึ้น“ไม่นะคุณเกล!” ภูตะวันร้องห้าม ก่อนลมหายใจจะสะดุดเป็นห้วงๆ เสียงหวานเปล่งออกจากลำคอระหง เพราะริมฝีปากหนาประทับบนกลีบกายบอบบาง ลิ้นรากร้อนไล้ตามรอยแยกของกลีบดอกและแทรกเข้าไปภายในอย่างเชื่องช้า“คุณเกล....” ภูตะวันถึงกับทิ้งตัวลงนอนบนเตียงใหญ่ เธอจิกทึ้งดึงผ้าปูเตียงอย่างแรง สองขาจิกเกร็ง หน้าท้องเนียนเรียบบีบรัดตัวเป็นระลอกคลื่น ลมหายใจขาดเป็นห้วงๆ ทรวงอกอวบสล้างสะท้อนขึ้นลงตามแรงหายใจ กายบอบบางค่อยๆ ลอยละล่องไปบนฟ้าอย่างเชื่องช้าใบหน้าคมซบกับใจกลางกลีบปุบผางาม ลิ้นสากร้อนซอกซอนสำรวจหาความลึกล้ำตามธรรมชาติ ของกลีบกายบอบบางอย่างนุ่มนวล สองมือใหญ่ฟอนเฟ้นสะโพกหนั่นแน่นและลำขาเรียวยาว เพื่อผ่อนคลายความกระสันเสียวของหญิงสาวเพียงไม่นานภูตะวันก็รู้สึกเหมือนร่างกายของเธอเหมือนกับลูกโป่งที่ถูกสูบเอาลมใส่มากจนเ
Last Updated : 2025-01-22ปรารถนาเถื่อนอสูรร้าย chapter 13
ภูตะวันให้เสียดายที่สุด ด้วยอยากจะถ่ายภาพที่นี้ไว้เป็นที่ระลึก บ่งบอกว่าเธอได้มาที่นี่จริงๆ หาใช่ความฝัน แต่...ริมฝีปากอวบอิ่มอ้าออกแล้วก็ต้องปิดลงอีก เมื่อได้เห็นสายตาวามวามของอีกฝ่าย ที่มองเธอราวกับเป็นอาหารหวาน หลังจากที่เขาได้ทานอาหารหลักมาแล้วเมื่อตอนเช้าภูตะวันเดินตามเกเบรียลไปเรื่อยๆ ในสมองก็ครุ่นคิดตามคำพูดแปลกๆ ของชายหนุ่มที่พูดใส่หน้า ตอนแรกเขาก็หาว่าเธอเป็นโสเภณีที่มาขายบริการให้ แต่ตอนนี้เขากลับไม่เคยพูดถึงเรื่องนั้นอีกแล้ว แต่กลับพูดแปลกๆ เรื่องงานแทน เธออยากคนหาความจริงที่สงสัยใคร่รู้ แต่กลัวจะยิ่งทำให้เรื่องที่เลวร้ายอยู่แล้วยิ่งร้ายไปกว่าเก่าภูตะวันหยุดมองลานลำหรับประกอบพิธีการทางศาสนาซึ่งล้อมรอบด้วยเสาหิน ปลายยอดของเสาจะมีรูปแกะสลักของบรรดาพระคริสต์ ซึ่งเธอจำได้ว่าเป็นฝีมือของช่างนาม เบอร์นินี่ ช่างชื่อดังของอิตาลี ใกล้ๆ กับที่เธอยืนอยู่ไม่ไกลมีกลุ่มคนขนาดใหญ่กำลังถ่ายรูปกันอยู่ร่างคนเอเชียและฝรั่งต่างกันอยู่ แล้วกลุ่มคนที่ถ่ายรูปอยู่นั้น ดูยังไงก็มีลักษณะไปทางคนเอเชียที่น่าจะให้ความช่วยเหลือเธอได้ภูตะวันเหลียวมองหาเกเบรียลแล้วก็ต้องยิ้มกว้าง เมื่อเห็นว่าตอนนี้ชาย
Last Updated : 2025-01-22ปรารถนาเถื่อนอสูรร้าย chapter 14
ภูตะวันเบือนหน้ากลับมามองภาพแกะสลักที่งดงามที่สุดอีกครั้ง รายละเอียดความพลิ้วของเสื้อผ้าที่แกะจากหินอ่อนทั้งก้อน เห็นถึงสรีรภาพของพระเยชู รวมไปถึงรอยตะปูบนหลังมือและเท้าของพระเยซูได้อย่างชัดเจนเกเบรียลโอบแขนดึงคนที่กำลังยืนตะลึงงันและบังคับด้วยแรงมากกว่าให้เดินตามเขาออกไปข้างนอก นี่ก็เป็นเวลาบ่ายคล้อยแล้วที่เขาพาภูตะวันมาท่องเที่ยวที่นี่ เขามีที่สุดท้ายที่อยากจะให้เธอเห็นก่อนที่จะกลับห้องก็คือ โดมของมหาวิหารเซนต์ปีเตอร์ ที่สูงโดดเด่นทำให้สามารถมองเห็นตัวเมืองโรมได้ไกลภูตะวันเอนตัวอิงร่างใหญ่ ตาก็มองไปรอบๆ เมืองโรมอย่างมีความสุข ถึงแม้จะถูกบังคับให้มาด้วย แต่เมื่อได้เห็นสิ่งสวยงามตระการตาแบบนี้ ก็ทำเอาเธอต้องละความไม่ชอบใจทิ้งไป หันมาสนใจในสิ่งตรงหน้าแทนได้ไม่ยากหญิงสาวดึงเอาแขนใหญ่มาโอบรอบกาย ใบหน้านวลเปื้อนยิ้มหวานให้เกเบรียล ก่อนจะยกมือไหว้เขา “ขอบคุณนะคะคุณเกล”“หืม...” เกเบรียลให้แปลกใจ กี่วันแล้วนะที่เขาอยู่กับหญิงสาวคนนี้ กี่วันแล้วที่เขาได้รับรู้และได้เห็น ความแตกต่างของเธอกับผู้หญิงคนอื่นตอนอยู่ด้วยกันที่บ้าน แม้จะไม่มีอะไรมาก แต่ภูตะวันจะตื่นตอนเช้า รีบอาบน้ำแต่งตัวลงมาจั
Last Updated : 2025-01-22
Latest chapter
ปรารถนาเถื่อนอสูรร้าย chapter 86 - จบ
“ไม่นะตะวัน ไม่นะคนดี ฉันขอโทษ ฉันรักตะวันนะ รักมากด้วย แต่ฉัน...ฉันพูดไม่ออก” เกเบรียลพูดรัวเร็ว จนไม่รู้เลยว่าตัวเองได้หลุดปากคำว่ารักไปแล้วภูตะวันยิ้มกว้าง รอคอยว่าชายหนุ่มจะพูดอะไรกับเธอต่อไป ดวงตากลมโตเป็นประกาย ใบหน้าขาวสวยแดงระเรื่อ“ฉันขอโทษนะตะวัน ฉันรักตะวัน...ตะวันอย่าทิ้งฉันไปนะ ฉันคงจะอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ” แขนใหญ่รัดร่างบางเข้าหา“แต่งงานกับฉันนะตะวัน”“คุณเกลรักตะวันและจะแต่งงานกับตะวันจริงหรือคะ”“ฉันระ...ระ...” พอมาถึงตอนนี้คำว่ารักมันก็เริ่มจะติดที่ปากอีกแล้ว“ถ้าไม่บอกรักให้ตะวันได้ยินชัดๆ อีกครั้งตะวันไม่แต่งงานด้วยจริงๆ นะ” ภูตะวันขู่กลับบ้าง“ก็ได้...เอ่อ...”“ถ้าคุณเกลอายนะคะ พูดใกล้ๆ หูให้ตะวันได้ยินคนเดียวก็ได้”ภูตะวันให้ทางเลือก เพื่อไม่ให้คนที่รักอายจนเกินไป เพราะแค่นี้ใบหน้าเกเบรียลก็แดงเป็นกุ้งต้มไปเรียบร้อย สองแขนที่โอบรอบเอวก็สั่น มือที่นาบอยู่ด้านหลังก็เย็นจนเธอสัมผัสได้ปากหนาร้อนแนบชิดใบหูนุ่ม เขาไม่เคยที่จะรู้สึกแบบนี้เลย มันอายและเขินยังไงก็ไม่รู้ ใบหน้าก็ร้อนผ่าวหัวใจเต้นแรงและเร็วราวกับจะทะลุออกมาจากอกเกเบรียลสูดลมหายใจเข้าปอด หลับตาลง แล้วก็เอ
ปรารถนาเถื่อนอสูรร้าย chapter 85
“ให้มันแน่เถอะตะวัน ถามคนนั้นหรือยังละ ว่าเขาให้ตะวันนอนบ้านตรีหรือเปล่านะ” ตรีประดับบุ้ยใบ้ไปที่ชายหนุ่มที่ยืนหน้าเครียดเคร่งขรึม จ้องมองภูตะวันอย่างน้อยใจ ตัดพ้อ ต่อว่า“ก็ช่างเขาซิ คุณเกลกับตะวันไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย ตะวันก็แค่หลงเดินเข้าไปในเส้นทางที่ไม่ถูกไม่ควร แต่ตอนนี้เรื่องราวทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปแล้ว ตะวันจะอยู่กับตรี กับน้าวี”“ใช่ แม่ก็ไม่ยอมให้หนูกับตะวันไปไหนอีก เราจะอยู่กันตามประสา แม่ลูกหลาน ใช่ไหมตะวัน”“ใช่คะน้าวี”คำตอบของหญิงทั้งสามคนทำเอาเฟดเดอริโกที่ดีใจตีปีกผับๆ ว่าได้คนที่รักกลับคืนมาเริ่มจะเดือดร้อน แค่ตรีประดับห่างกายเพียงแค่สองสามวันนี้เขาก็แทบทนไม่ได้อยู่แล้ว ถ้าคืนนี้ไม่ได้กอดหญิงสาวมีหวังลงแดงตายแน่ สมองอันชาญฉลาดเริ่มคิดหาทางออกให้กับตัวเองใบหน้าคมหันไปหาเกเบรียล ที่มีสีหน้าเหมือนเขา แต่ดูท่าว่าจะรุนแรงมากกว่า แล้วก็ให้ยิ้มกว้าง เขาไม่รู้ว่าหนุ่มสาวคู่นี้มีเรื่องอะไรกัน ถึงได้ทำให้ภูตะวันงอน แต่คิดว่าตัวเองน่าจะช่วยได้บ้าง ไม่มากก็น้อยละ แล้วค่อยฉกตัวตรีประดับไป เฟดเดอริโกค่อยๆ ทบทวนในสิ่งที่ได้ยินทุกสิ่งทุกอย่างช้าๆ แล้วก็ให้ยิ้มกว้างมากยิ่งขึ้นตรีป
ปรารถนาเถื่อนอสูรร้าย chapter 84
“รักจนยอมกลายเป็นครอบครัวเดียวกับตรี และแม่ของตรีนะหรือคะ” ศีรษะทุยส่ายเบาๆ อย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน“พี่เฟดรักตรีมากแค่ไหนคะ มากพอที่จะเรียกแม่ของตรีว่าแม่ไหม”“ได้ซิตรี” คำตอบที่ออกจากปากหนา ทำเอาคนที่ได้ยินถึงกับอ้าปากค้างอย่างไม่เชื่อ เพราะกลัวว่าสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่นั้นเพราะเธอหูแว่วไปเอง แต่เฟดเดอริโกก็ย้ำให้ได้ยินชัดเจนอีกครั้ง ใกล้ๆ กับหู“ได้ซิตรี เพื่อตรีพี่ยอมหมดทุกอย่างเลยจ้ะ ที่รัก” ปากหนาประทับบนใบหูนุ่ม พร้อมกับคำพูดมั่นคงและหนักแน่น“เพียงแค่พี่ขอเวลาตรีสักหน่อยได้ไหม ให้พี่ได้ทำใจและมีความกล้า แล้วอีกไม่นานตรีก็จะได้ยินและได้เห็นว่าพี่ลืมหมดสิ้นความแค้นที่มี และให้ความเคารพรักแม่ของตรี เหมือนกับแม่ของพี่คนหนึ่ง”“พะ..พี่เฟดพูดจริงๆ หรือคะ ตรีไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม” ตรีประดับถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือและแหบพร่า น้ำตาเอ่อล้นคลอเบ้าและไหลลงอย่างรวดเร็ว แต่คราวนี้ไม่ใช่เพราะความเจ็บปวดอีกแล้ว แต่มันคือความสุขที่เธอไม่คาดคิดว่าจะได้รับ“จริงซิ พี่เคยโกหกตรีหรือ”“เคยซิคะ หลายครั้งด้วย”คำตอบของตรีประดับทำเอาเฟดเดอริโกหน้าม้าน แต่ก็พยักหน้ารับ “งั้นตอนนี้ตรียอมคืนดีกับพี่แ
ปรารถนาเถื่อนอสูรร้าย chapter 83
“ตรีอยู่กับคุณเฟดค่ะ เห็นบอกว่าอยากจะคุยอะไรๆ กันนิดหน่อย”สิ้นเสียงภูตะวันเจสันที่ยังชะเง้อคอรอคอยลูกเลี้ยงก็รีบเดินไปที่ประตู แต่เขาก็หยุดชะงักลงเมื่อได้ยินน้ำเสียงหวานนุ่มจากปากคู่ชีวิต“ไม่ต้องหรอกค่ะเจสัน ปล่อยให้สองคนนั้นเขาเคลียร์เรื่องของเขาเถอะ”“แล้ววี...”“ไม่หรอกค่ะ วีคิดได้แล้ว และก็ได้แต่หวังว่าหลานชายนอกไส้ของคุณ จะรักและดูแลลูกสาวของวีให้ดีที่สุด และมีความสุขที่สุดเท่านั้นก็พอค่ะ”“มีอะไรกันหรือเปล่าคะน้าวี” ภูตะวันถามอย่างงงๆ ตาก็มองน้าสาวสลับกับเจสัน และก็หันไปมองชายหนุ่มที่นั่งนิ่งเงียบอยู่มุมหนึ่งของห้องแล้วก็เมินหน้าหนี สองแขนโอบรอดร่างน้าสาวอย่างรักใคร่และคิดถึง“เปล่าๆ จะลูก ว่าแต่ตะวันสบายดีใช่ไหมลูก แล้วหนูจะมาพาพักกับน้าที่บ้านด้วยใช่ไหม”“ค่ะน้าวี ตะวันจะแย่งตัวน้าวีจากลุงเจสันมานอนกอดให้ฉ่ำปอดเลย” ภูตะวันยิ้มหวานเชื่อม และสายตาก็จ้องมองไปเกเบรียลได้ยินภูตะวันภูแค่นั้นเกเบรียลก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว จนเก้าอี้ที่เขานั่งอยู่เมื่อครู่ล้มลงดังปังใหญ่ ใบหน้าหล่อคมบึ้งตึงขึ้งเครียดและแดงก่ำ ดวงตาเป็นประกายสีแดงเข้ม ลมหายใจหอบเร็วภูตะวันเลิกคิ้ว “มีอะไรหรือเปล่าคะค
ปรารถนาเถื่อนอสูรร้าย chapter 82
ใบหน้าคมคร้ามแดงก่ำ แล้วดวงตาคมดุคู่นั้นเป็นประกายแข็งกร้าว ทั้งโกรธเกรี้ยวและน้อยใจ ร่างใหญ่เดินลิ่วๆ มาหาตรงที่เธอกับตรีประดับยืนอยู่ เท้าเรียวยาวก้าวถอยหลังอย่างช้าๆ“มีอะไรตะวัน” ตรีประดับเอ่ยถามเพื่อนอย่างแปลกใจ ก็เมื่อครู่ภูตะวันเป็นคนชวนเธอเอง แล้วก็ยังลากเธอเดินลิ่วๆ มาจนเธอหัวแทบคะมำไปข้างหน้า แต่อยู่ๆ ก็หยุดแล้วยังพาเธอเดินไปด้านหลังเฉยเลย“คือ...”“ให้ฉันเป็นคนตอบแทนดีกว่าไหมตรีประดับ” เสียงที่ถามอยู่ใกล้ๆ พร้อมกับมือใหญ่จับเข้าที่แขนเรียวยาวและดึงจนร่างบอบบางถลาเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนแข็งแกร่งตรีประดับรู้สึกเหมือนกับว่าลำคอแห้งผาก จนต้องรีบกลืนน้ำลายลงคอ แต่มันก็ไม่ได้ช่วยเหลืออะไรเลย หัวใจเธอยังคงเต้นแรงและเร็ว ราวกับกำลังจะทะลุออกมาจากทรวง ปลายมือปลายเท้าเย็นเฉียบ ขณะปลดมือใหญ่ออกจากแขนทั้งที่รู้ว่า ถึงจะทำอย่างไรก็ไม่สามารถหลุดจากคีมเหล็กที่คีบอยู่ก็เถอะ“ปะ...ปล่อยตรีนะพี่เฟด เราสองคนไม่มีอะไรติดค้างกันแล้วนะ พี่จะมาหาเรื่องอะไรกับตรีอีก”“แน่ใจหรือตรี ฉันว่าเธอยังติดค้างฉันอีกเยอะเลยนะ” เฟดเดอริโกถามยิ้มๆ ตอนที่ได้เห็นร่างบอบบางของคนที่รักเดินตรงไปที่เคาท์เตอร์เช็กอิน เข
ปรารถนาเถื่อนอสูรร้าย chapter 81
ไม่....เขายอมให้เป็นแบบนี้ไม่ได้ เขาจะต้องตามตัวตรีประดับให้เจอ ไม่ว่าหญิงสาวอยู่ที่ไหน สุดสายปลายฟ้า ก็จะต้องตามหาให้เจอ และบอกให้เธอรู้ว่าเขายอมแพ้แล้ว...ยอมให้ละทิ้งทุกสิ่ง ขอเพียงแค่ให้หญิงสาวอยู่ในอ้อมแขนเขาตลอดไปก็พอ“ตรีจะไปเมืองไทย เขาคงจะไปหาตะวันที่นั่น” ภารวีพูดเสียงเบา“ไม่จริง คุณเอาอะไรมาพูด ในเมื่อตะวันอยู่ที่นี่”“คุณว่าไงนะคุณเฟด” ร่างบางถึงกับทรุดกองกับพื้นอีกครั้ง ความจริงจากปากเฟดเดอริโกพรั่งพรูเหมือนกับสายน้ำหลาก ให้ภารวีถึงกับร้องเรียกหายาดม ใบหน้าเธอขาวและซีดเผือด“ต...รีแม่ขอโทษลูก แม่ขอโทษ เพราะแม่ถึงทำให้ลูกเป็นแบบนี้ใช้ไหม” ภารวีร้องไห้คร่ำครวญ เมื่อคิดว่าตรีประดับคงจะทำอะไรเพื่อช่วยภูตะวันจนถึงขั้นเอาตัวเข้าแลก เพื่อจะได้ช่วยเหลือญาติสาว...และคนที่ลูกสาวเธอเลือกขอความช่วยเหลือก็คือชายหนุ่มตรงหน้า ที่คอยจ้องตะครุบอยู่แล้ว“ตามตรีกลับมาให้ได้นะคุณ บอกแกด้วยว่าฉันรักแก แม่คนนี้รักแก” ภารวีจับมือใหญ่ของสามีไว้และจ้องมองเฟดเดอริโกด้วยสายตาวิงวอนขอร้อง“ไม่ครับ” ภารวีและเจสันกำลังจะต่อว่าชายหนุ่มไป แต่เมื่อได้ยินคำพูดที่ตามมาก็ทำให้ทั้งคู่ยิ้มได้“คำพูดเหล่านี้ ค
ปรารถนาเถื่อนอสูรร้าย chapter 80
สะโพกสอบกดรั้งจมลึกหายไปในเส้นทางสวาทร้อนรัวเร็วถี่ยิบ ทั้งหนักหน่วงและรุนแรง เพียงไม่นานสองร่างก็สอดประสานเป็นหนึ่งเดียวกัน เสียงร้องหวานเชื่อมและแหบห้าวดังพร้อมๆ กันกายบางฟุบลงบนขอบอ่าง โดยมีร่างใหญ่ตามติด ลมหายใจของทั้งคู่หอบกระเส่า เป็นครู่ใหญ่กว่าที่เกเบรียลจะฟื้นตัว ช้อนร่างบางไปวางในอ่างอาบน้ำใหม่อีกครั้งสองมือบีบนวดและกายบางแผ่วเบา ผ่อนคลายความเมื่อยล้าให้ ก่อนที่เขาจะอุ้มร่างภูตะวันขึ้นและนำพาเธอไปมอบรักใหม่อีกครั้ง...อีกครั้งและอีกครั้ง...บนเตียงนอนใหญ่ ก่อนทั้งคู่จะนอนหลับไปในอ้อมกอดของกันและกันตรีประดับพาร่างบางของตัวเองเดินกลับเข้าไปในร้านอาหาร เธอกวาดตามองหาหญิงและชายที่เธอเรียกว่าพ่อแม่ และเธอก็ได้พบร่างของภารวีและเจสันนั่งอยู่ตรงมุมหนึ่งของห้อง หญิงสาวเดินไปหยุดตรงหน้าของทั้งสองคน“แกมาที่นี่ทำไมอีกตรีประดับ” ภารวีเอ่ยถามลูกสาว ความเจ็บปวดและเจ็บใจยังไม่ห่างหายไปจากสมองและจิตใจ“ตรีแค่จะมาลาแม่นะคะ”“แกจะไปอยู่กับ...” ภารวีถามอย่างเจ็บปวดใจ“ไม่ใช่หรอกค่ะแม่ ตรีจะไปเมืองไทย” ตรีประดับพูดขัดขึ้นก่อนที่มารดาจะพูดจบ มือเรียวยื่นสมุดโน้ตเล่มเล็กส่งให้มารดา“ตรีแค่จะเอาน
ปรารถนาเถื่อนอสูรร้าย chapter 79
“เธอไม่คิดถึงฉันหรือไงคนดี เห็นกลับเอาซะเย็นเชียว ไม่รู้หรือว่าฉันเป็นห่วง และที่สำคัญคือ...ฉันคิดถึง”“จริงหรือคะ คุณเกลคิดถึงตะวันจริงๆ เหรอ ไม่ค่อยอยากจะเชื่อเลย” นิ้วเรียวคีบจมูกโด่งแผ่วเบา ใบหน้าก็ยิ้มหวานดวงตาเป็นประกายหวานเชื่อมไม่แพ้กัน“ทำอย่างไรเธอถึงจะเชื่อละตะวัน”“อืม...ทำยังไงนะหรือคะ” ใบหน้าขาวสวยแหงนไปด้านหลัง ให้ใบหน้าคมประทับไปบนลำคอระหงเรื่อยลงไปตามแอ่งชีพจร จนถึงปทุมถันอวบอิ่มสีขาวนวลผ่องตัดกับปลายยอดสีชมพูเข้ม ที่ชูช่ออวดความสวยงามให้กับเกเบรียลได้เห็นชายหนุ่มลูบไล้มือไปบนลำตัวเนียนนุ่มและช้อนทรวงสล้างขึ้นมา ใบหน้าคมซบซุกระหว่างสองเต้า และค่อยๆ เคลื่อนไปประทับบนยอดบัว ปลายลิ้นตวัดไล้หยอกล้อกับปลายยอดถันสีชมพูเข้มอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนที่เขาจะตวัดมันเข้าปากปลายนิ้วเรียวยาวจิกไปบนลำคอแกร่ง กดให้ศีรษะทุยแนบชิดกับทรวงสล้างมากที่สุด เสียงครางหวานเชื่อมดังจากปากนุ่มอวบอิ่ม“คืนนี้คุณเกลก็จะรักตะวันตลอดทั้งคืนดีไหมคะ”“ฉันนะไหวอยู่แล้ว กลัวแต่ว่าตะวันจะไม่ไหวนะซิ เอวบางร่างน้อยแบบนี้ ลดพัดทีเดียวก็ปลิวแล้ว”“งั้นคุณเกลก็ต้องจับไว้แน่นๆ ตะวันกลัวจะปลิวไปตามลมอย่างที่คุณเกลบอ
ปรารถนาเถื่อนอสูรร้าย chapter 78
ตรีประดับเดินเข้าไปในห้องนอน เริ่มต้นเก็บข้าวของส่วนตัวที่จำเป็นต้องใช้ หนังสือเดินทางบอกว่ายังคงเหลือระยะเวลาให้เธอได้ใช้อีกหกเดือนถึงจะทำไม มันก็คงพอให้เธอรักษาตัวรักษาใจ ผ้าเช็ดหน้าสีขาวปักเป็นรูปดอกทานตะวันสีสวยสดหล่นออกจากตู้ผ้า มือเรียวยกมันขึ้นมาประทับแนบอกอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะวางไว้ที่เดิมจำได้ว่าผ้าผืนนี้แม่ปักและถักริมอยู่หลายวัน เพื่อจะส่งไปให้เป็นของขวัญวันเกิดภูตะวันอายุครบสิบห้าปี แล้วเธอแอบขโมยมันมา พอแม่รู้เท่านั่นแหละก็ลงมือทุบตีเธอเป็นการใหญ่ ตรีประดับยิ้มอย่างขมขื่นเมื่อนึกถึงเรื่องราวในอดีต ข้าวของใช้หลายชิ้นที่แม่บรรจงทำส่งไปให้หญิงสาวทุกๆ ปี แต่ไม่เคยมีให้ลูกสาวคนนี้เลยสักครั้งแม่มอบรักให้ภูตะวันซึ่งเป็นเพียงแค่หลาน มากกว่าเธอซึ่งเป็นลูกสาวเสียอีก แม้ว่าเธอจะพยายามไม่คิด พยายามเข้าใจ ว่าที่แม่ทำไปเพราะรักและเป็นห่วงหลาน แต่ทำไมแม่ไม่เคยมองมายังเธอบ้าง มองว่าเธอเองก็โหยหาความอบอุ่นไม่แพ้ภูตะวันตรีประดับเก็บข้าวของจนหมด และเดินไปนอนบนเตียงเล็กๆ ที่อยู่ชิดมุมห้อง ปล่อยให้น้ำตาไหลออกไปอย่างไม่คิดที่จะยกมือขึ้นเช็ด หญิงสาวหลับไปอย่างเหนื่อยทั้งที่ยังมีคราบน้ำตาเต็มใบห
