แชร์

บทที่ 146

"ซือเยว่ คุณรู้ไหมว่าทําไมฉันถึงมาต้อนรับคุณ หนิงหว่านบังคับฉัน ไม่งั้นฉันจะไม่พบคุณอีกเด็ดขาด"

"ฉันปล่อยวางคุณอย่างสิ้นเชิงแล้ว หวังว่าคุณจะปล่อยวางฉันด้วย กลับไปที่เมืองหลวงดูแลกิจการตระกูลกู้ให้ดี นั่นคือบ้านของคุณค่ะ"

ซูหว่านพูดจบในหนึ่งลมหายใจ เธออยากผลักประตูลงไป แต่ถูกกู้จิ่งเซินกอดจากด้านหลัง

เขาฝังหัวที่อ่อนแรงไว้ที่คอเธอ สะอึกสะอื้นออกมา "หว่านหว่าน ผมวางคุณลงไม่ได้ ชีวิตนี้วางไม่ได้ คุณอย่าเอาผมไปเลยได้ไหม"

กู้จิ่งเซินที่นิสัยดื้อรั้น หวาดระแวงไม่หยิ่งผยองเหมือนจี้ซือหาน ไม่ได้พูดคำหยาบคายไม่กี่คำแล้วก็หันหลังจากไป จะแยกสะอาดกับเขาต้องหยาบคายอีกหน่อย

ซูหว่านหายใจเข้าลึก ๆ และหันกลับมากัดฟันว่า "ประธานกู้ คุณได้ยินไหม ฉันไม่สนใจว่าคุณจะวางหรือไม่ ยังไงฉันก็ไม่รักคุณแล้ว ตอนนี้คุณมาพัวพันฉัน มีแต่จะทําให้ฉันดูถูกคุณ และทําให้ฉันเบื่อคุณด้วย"

เธอถอดนิ้วที่เขาขังไว้ที่เอวออกแล้วพูดต่อว่า "คุณคิดว่าหลังจากที่พี่ใหญ่ของคุณเตะฉันสองข้างแล้ว ฉันยังสามารถคืนดีกับคุณได้เหมือนเดิมหรือ ฉันบอกคุณว่านี่เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เท้าทั้งสองข้างนั้นจะทําให้ฉันเกลียดคุณมากขึ้นเท่านั้น
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status