แชร์

บทที่ 147

ซูหว่านรู้ว่ากู้จิ่งเซินเฝ้าอยู่นอกประตู เธอไม่ได้ไล่เขาออกไป เพราะเธอรู้ว่าตระกูลกู้จะไม่อนุญาตให้กู้จิ่งเซินเสียเวลาอยู่ในเมืองเอตลอดเวลา อีกไม่นานเขาก็จะถูกคนอื่นพาตัวไป

เธอกลับมาถึงบ้าน อาบน้ำ ดึงลิ้นชัก และกินยาที่สั่งที่โรงพยาบาลก่อนหน้านี้

ยาเอฟเฟกต์ที่อลันให้ และโทรศัพท์มือถืออะไรพวกนั้น เธอลืมเอามันออกมา

ตอนนั้นรีบไป เลยตรงเข้าไปสวมเสื้อจี้ซือหาน ประคองกู้จิ่งเซินออกจากวิลล่า

เธอหยิบเสื้อโค้ทที่มีกลิ่นหอมสดชื่นของผู้ชายขึ้นมา ยกมือขึ้นลูบ เธอทำใจไม่ได้มาก

แต่เมื่อนึกถึงประโยคที่เขาพูดข้างหู ความอ่อนโยนในสายตาของเธอก็จางหายไปทันที

จดหมายลาตายฉบับนั้นยังถูกปิดผนึกไว้ในลิ้นชัก ซูหว่านหยิบออกมาและพบกระดาษที่เขียนคําว่า 'จี้ซือหาน' สามคํา

หยิบปากกาเขียนบรรทัดด้านล่างว่า เขาบอกว่า อย่าคิดว่าผมจะรักคุณ ปรากฎว่าเขาไม่ได้รักฉัน

ส่วนใหญ่แล้วถูกทรมานในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ซูหว่านสัมผัสเตียงก็นอนแล้ว

ผู้ป่วยระยะสุดท้ายง่วงนอนมาก เธอตกอยู่ในอาการวิงเวียนอย่างรวดเร็ว

ส่วนผู้ชายอยู่นอกประตู พิงกรอบประตูไม่ขยับเขยื้อน ดูเหมือนจะรอให้เธอใจอ่อน

แต่เขารอมาทั้งคืนแล้ว เธอก็ไม่เปิดประ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status