"แม่อยากให้ไอ้สารเลวนั่นเสียใจที่มาดูหมิ่นแม่! แม่อยากให้เขาเสียใจที่ไม่ได้เป็นลูกน้องของแม่!“แม่จะเอาคืนเขาเป็นสิบเท่า!“เขาไม่มีสิทธิ์เป็นลูกน้องของแม่ด้วยซ้ำไป เมื่อแม่เอือมระอากับเขาแล้ว!”แน่นอนว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในแบล็คเบิร์น ซิตี้ไม่ได้ทำให้เอลเลนรู้สึกเสียใจหรือเศร้าโศกเลย...แต่หัวใจของเธอมืดบอดไปหมดนับตั้งแต่นั้นมาเธอไม่ยอมปล่อยวางถึงแม้ว่าจะได้พบกับเจ้าชายรูปงามของเธอแล้วความโกรธแค้นได้กลืนกินเธอจนหมดสิ้น“คุณดูถูกฉันมาตลอดเลยนะฮาร์วีย์! คุณจะต้องชดใช้กับการกระทำนั้น!“ฉันอยากให้คุณเห็นความเจริญรุ่งเรืองของฉัน! ฉันอยากให้คุณเห็นฉันมีความสุขในความรุ่งโรจน์นั้น!“แค่รอเวลาเท่านั้นแหละ!“คุณจะต้องเสียใจในไม่ช้านี้!”เอลเลนเงยหน้าขึ้น เผยให้เห็นสีหน้าที่ดูภาคภูมิใจโนเอมิยิ้มจาง ๆ“นับจากนี้ไปลูกจะทำอะไรบุ่มบ่ามไม่ได้นะเอลเลน ลูกจะต้องใช้สมองกับเรื่องนี้หน่อย!“โดยปกติหลังเสร็จพิธีหมั้นแล้วเราก็จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลจอห์น!“ชื่อของพวกเขาจะทำให้ฮาร์วีย์ต้องให้ความเคารพเราในทุกที่ที่เราไปในประเทศ H!”โนเอมิลุกขึ้นยืนในขณะยังเขย่าแก้วไวน์พร้อม ๆ ก
"พอแค่นี้เถอะค่ะแม่!”โนเอมิพยักหน้าลูกสาวของเธอเป็นบุคคลสำคัญ จึงเป็นเรื่องน่าอายสำหรับพวกเธอที่จะพูดถึงอีเดนอีกครั้งถึงแม้ว่าคนพวกนั้นจะไร้ยางอายเป็นอย่างมาก แต่ตระกูลจอห์นจะไม่ยอมทนต่อความอับอายขายหน้านี้แน่“หนูจะไปแล้วนะคะแม่ ใกล้ถึงเวลาไปตามหานายน้อยจอห์นแล้ว อย่าสายนะคะ!เอลเลนเปลี่ยนเรื่องก่อนจะลุกขึ้นยืนมีคนกลุ่มหนึ่งเข้าไปรุมล้อมเธอทันทีที่เห็นเธอเดินออกจากห้องเธอเงยหน้าขึ้นราวกับนกยูงที่หยิ่งผยองก่อนจะเดินตรงไปที่ห้องของไซลาส“ไม่เลว! ไม่เลวเลย!”โนเอมิรู้สึกพอใจเมื่อได้เห็นภาพนั้น ถึงแม้ว่าเธอจะอาจจะกลายเป็นของเล่นสำหรับนายน้อยคนนี้ เธอก็จะไม่รู้สึกทุกข์ร้อนอะไรเลยเมื่อเทียบกับจำนวนเงินที่เธอจะได้รับจากการทำเช่นนี้ แล้วมันจะสำคัญอะไรล่ะถ้าเธอยอมสละเรือนร่างของเธอ?เธอไม่ใช่สาวบริสุทธิ์และไร้เดียงสาแล้ว เธอจึงไม่ค่อยให้ความสนใจกับเรื่องแบบนี้!หลังจากเผยให้เห็นรอยยิ้มจาง ๆ แล้ว โนเอมิก็พร้อมจะสวมถุงน่องบาเลนเซียก้าสีดำ เมื่อรู้สึกได้ถึงลมเย็น ๆ จากท้องทะเลเธอตัวสั่นเทาขึ้นมาทันทีเมื่อมองเห็นบางอย่างจากการมองด้วยหางตามีเรือยนต์หลายสิบลำปรากฏขึ้นที่ทางเข้า
โยอาน่าเดินออกมาจากฝูงชนแล้วมองภาพตรงหน้าเธออย่างสงบ“การครอบครองอาวุธปืนที่ผิดกฎหมายถือเป็นความผิดอาญาร้ายแรง วังมังกรจะรับผิดชอบในเรื่องนี้เอง!”จากนั้นเธอก็เตะหัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยลงไปกองกับพื้น“ตระกูลคอบบ์อยู่ที่ไหน?!“บอกพวกเขาให้ออกมานี่!”เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตัวสั่นด้วยความเจ็บปวด“แกรู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังทำอะไรอยู่?” เขาร้องถามในขณะที่เอามือกุมหน้าไว้“แกรู้ไหมว่าใครเป็นเจ้าของเรืองสำราญลำนี้“แกรู้ไหมว่าผลที่ตามมาจากการกระทำเช่นนี้จะเป็นอย่างไร?!”ปัง!โยอาน่าไม่ได้อยากจะคุยกับคนแบบเขาเลย เธอหยิบปืนขึ้นมาจากพื้นก่อนจะเหนี่ยวไกไปที่ต้นขาของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนั้นมีเสียงปืนดังขึ้น เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนั้นล้มกลิ้งอยู่กับพื้นด้วยความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสเมื่อเขาเห็นโยอาน่ายกปืนขึ้นอีกครั้ง เขาก็รีบตอบพร้อมกับกัดฟันทันที "ห้องโถงใหญ่! พวกเขากำลังเฉลิมฉลองพิธีแต่งงานของนายน้อยจอห์นอยู่ในห้องโถงใหญ่!“แกตายแน่ถ้าไปรบกวนพวกเขาที่นั่น!โครม!จูเลียนเตะเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนั้นลงไปกองกับพื้น“หยุดพูดได้แล้ว!”ฮาร์วีย์ทำเ
ทันทีที่ฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ เดินออกไป ในที่สุดทุกคนต่างก็แสดงสีหน้าตามความรู้สึกของตัวเองออกมาแขกเหรื่อในงานเผยให้เห็นสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม เมื่อพวกเขามองเห็นใบหน้าที่ดูธรรมดา ๆ ของฮาร์วีย์ในตอนแรกพวกเขาเชื่อว่าผู้ก่อความวุ่นวายเหล่านั้นถ้าไม่บ้าก็ต้องทรงอำนาจอย่างมาก'เขาไม่รู้เหรอว่าเรือไดมอนด์ ครูซเป็นของตระกูลจอห์น?''ที่สำคัญกว่านั้นก็คือวันนี้เป็นงานหมั้นของนายน้อยจอห์นกับคุณโมเรโน่!''เขาต้องอยากจะตายแน่ ๆ ถึงได้ทำอะไรแบบนี้!'โครม!ในขณะที่แขกเหรื่อพวกนั้นต่างจ้องมองฮาร์วีย์อย่างดูถูกเหยียดหยาม ก็มีกลุ่มผู้ชายหลายคนพร้อมอาวุธปืนก้าวเข้ามาข้างในพวกเขาปลดล็อคไกปืนทันที แล้วปิดล้อมสถานที่แห่งนั้นไว้อย่างแน่นหนาบรรดาสุภาพสตรีผู้ร่ำรวยต่างกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว ก่อนจะซวนเซไปข้างหลังท้ายที่สุดแล้วคนพวกนี้ก็ดูเหมือนพวกโจรสลัดที่พยายามจะแย่งชิงเรืองสำราญลำนี้แต่ถึงกระนั้นก็ไม่มีใครคิดว่าพวกเขาจะเป็นโจรสลัดในอ่าววิคตอเรียคุณย่าคอบบ์เผยให้เห็นสีหน้าเศร้าหมองก่อนจะพึมพำว่า "ฮาร์วีย์เหรอ?”สีหน้าของอีเดนและวาเลรี่ก็เปลี่ยนไปทันทีเช่นกันพวกเขาไม่คิดว่าฮาร์วีย์จะไล่ล่
"อย่างนั้นเหรอ? ผมกลัวจังเลย" ฮาร์วีย์ตอบ“แกก็ควรจะต้องกลัวอยู่หรอกนะ!”คุณย่าคอบบ์ดูออกเลยว่าฮาร์วีย์ก็แค่ล้อเลียนเธอ แต่เธอก็ยังรู้สึกมั่นใจอยู่ดี“ที่สำคัญกว่านั้นก็คือวันนี้เป็นวันหมั้นหมายของนายน้อยจอห์นด้วย!“ถึงแม้ว่าแกกำลังจะก่อปัญหาใหญ่หลวงขึ้นมา แต่อย่างน้อยก็ควรรู้ขีดจำกัดของตนเองนะ!“แกรู้ไหมว่าจะต้องรับผลยังไงในการกระทำแบบนี้!”คุณย่าคอบบ์ชี้ไปที่อีเดนและวาเลรี่“อย่าหาว่าฉันไม่ให้โอกาสแกนะฮาร์วีย์“ฉันให้เวลาแกหนึ่งนาที! ปล่อยหลาน ๆ ของฉันเดี๋ยวนี้!“ไม่อย่างนั้นแกจะแย่แน่ถ้าทำให้นายน้อยจอห์นโกรธขึ้นมา!“ถูกต้องแล้วฮาร์วีย์! แกกล้าดียังไง?!” อีเดนอุทานอย่างเกรี้ยวกราดถึงแม้ความกลัวจะแวบเข้ามาให้หัวเขา“นายน้อยจอห์นจะไม่มีวันปล่อยแกจากเรื่องนี้แน่!”“คุณเป็นคนที่จ้างคนมาฆ่าผม ถ้าผมไม่มีทักษะในการต่อสู้แล้วล่ะก็ ผมก็คงตายไปแล้วใช่ไหม?” ฮาร์วีย์ตอบพร้อมกับยิ้มจาง ๆ“คุณคิดว่าคุณสามารถรอดพ้นความผิดได้ด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำเหรอ?”“แกบุกเข้ามาในเรือไดมอนด์ ครูซ แล้วมามีเรื่องกับตระกูลจอห์น! นี่ยังไม่พูดถึงเรืองที่แกกำลังทำผิดกฎหมายด้วยนะ!”ชายวัยกลางคนพุงใหญ่ก้า
แค่น้ำเสียงของฮาร์วีย์ก็ทำให้ทุก ๆ คนเปลี่ยนสีหน้าเล็กน้อยได้แล้วแต่ก่อนที่ใครจะทันได้พูดอะไรออกมา จูเลียนก็ก้าวออกไปพร้อมกับลูกน้องที่อยู่ทางด้านหลัง ใบหน้าของเขาดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งมีผู้ชายสองสามคนก้าวไปข้างหน้าเพื่อแสดงความกล้าหาญ แต่พวกเขาก็ถูกเตะล้มลงกับพื้นทันทีโดยที่ยังไม่ได้พูดอะไรแม้แต่คำเดียว มีบางคนพยายามจะต่อสู้กลับ แต่ก็มีอาวุธปืนจ่อเล็งไปที่หัวเขาทันที ช่างเป็นภาพที่ดูน่ากลัวซะเหลือเกินสีหน้าของคุณย่าคอบบ์ดูเปลี่ยนไปในขณะที่เธอเหวี่ยงไม้เท้าไปข้างหน้า โดยพยายามทำให้จูเลียนต้องพิกลพิการจูเลียนคว้าไม้เท้าอันนั้นไว้ด้วยท่าทีเย็นชา แล้วหักครึ่งก่อนจะตบหน้าเธอเต็มแรงในเวลานี้เขาไม่สนใจที่จะให้ความเคารพผู้อาวุโสเลยเพราะท้ายที่สุดแล้วเขารู้ดีว่านางแม่มดคนนี้มีความชั่วร้ายขนาดไหนหลังจากนั้นก็มีชนชั้นสูงจากวังมังกรสองคนมาพยุงคุณย่าคอบบ์ให้ลุกขึ้นเธอดิ้นกระเสือกกระสนอยู่บนพื้นไม่หยุด แต่สิ่งที่เธอทำได้ก็คือโดนตบหน้าอีกสองสามที“พวกแกบ้าไปแล้ว!”ชายวัยกลางคนพุงใหญ่เผยให้เห็นสีหน้าเย็นชาในขณะที่เฝ้ามองดู“ผมไม่สนใจหรอกว่าคุณมีความแค้นเคืองอะไรกับคนพวกนี้ แต่คุณจ
แน่นอนว่าเอลเลนไม่คิดว่าเธอจะได้เห็นฮาร์วีย์ที่นี่สีหน้าที่ดูงดงามของเธอดูเปลี่ยนไป และเธอก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย...แต่อย่างไรก็ตามเธอรีบหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนเอามือคล้องแขนไซลาสไว้ในขณะที่เดินออกมาฮาร์วีย์รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นเอลเลน'โลกช่างกลมซะเหลือเกิน...'เขาไม่คิดว่าจะได้เจอะเจอศัตรูมากมายอยู่บนเรืองสำราญลำนี้เขามองอีเดนอย่างสงสัย โดยอีเดนก็ทำสีหน้าเศร้าหมองโดยไม่พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียวท้ายที่สุดแล้วฮาร์วีย์กับเอลเลนไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกันในตอนนี้แล้ว แต่จะบอกว่าเป็นเรื่องสมควรแล้วก็คงจะไม่ได้จากนั้นเขาก็เหลือบมองชายที่สวมชุดสูทของจิวองชี่ผู้ชายคนนั้นดูหล่อเหลา เขามีรูปร่างกำยำแต่มีการแสดงอารมณ์แบบผู้หญิง เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นนายน้อยที่ถูกเลี้ยงดูมาในตระกูลที่ร่ำรวยชายคนนั้นคงจะเป็นนายน้อยจอห์น ไซลาส จอห์นนั่นเองเขาไม่ใช่ทายาทสายตรง แต่เป็นเพียงเด็กที่บ้านใหญ่ของตระกูลรับมาเลี้ยงเท่านั้น...แต่อย่างไรก็ตามเขามีสถานะสูงสุดในบรรดาผู้คนที่อยู่ที่นี่ทุกคนไซลาสเดินไปข้างหน้าอย่างใจเย็น โดยมีผู้คนมากมายเดินตามหลังเขาไปเขาเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะถามว่า "เกิดอ
"น่าประทับใจจังเลยนะไอ้หนู!“ฉันไม่คิดไม่ฝันนะว่าจะมีใครกล้ามาก่อปัญหาขึ้นที่นี่!“มานี่! เรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาที่นี่ให้หมด! แล้วนำบอดี้การ์ดส่วนตัวของฉันมาด้วย!“แล้วอีกอย่างหนึ่งนะ! บอกคุณพาเทลให้มาทำหน้าที่พิธีกรในพิธีหมั้นเดี๋ยวนี้!“ระวังให้ดีด้วย อย่าให้เธอได้รับผลกระทบอะไรจากการกระทำของคนโง่เง่าเข้าล่ะ!”ไซลาสหยิบซิการ์มวนเรียวยาวออกมา แล้วพ่นควันออกมาอย่างรวดเร็วในขณะที่ทำสีหน้าเย็นชาท้ายที่สุดแล้วผู้คนที่ไม่ได้มาจากสิบตระกูลชั้นนำหรือห้าตระกูลลี้ลับ...ก็ไม่สมควรได้รับความสนใจที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับภูมิหลังหรือความโกรธแค้นของพวกเขา...เขารู้ตัวว่าจะสามารถบดขยี้ทุกคนแบบนี้ได้อย่างง่ายดาย!ท้ายที่สุดแล้วเมื่อพิจารณาจากอำนาจของตระกูลจอห์นในฐานะหนึ่งในสิบตระกูลชั้นนำ ก็นับเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะทรงอำนาจได้ถึงขนาดนี้ถ้าวันนี้ไม่ใช่วันที่ทำพิธีหมั้นล่ะก็ เขาคงจะสั่งให้ลูกน้องยิงทุกคนให้ตายไปแล้วเมื่อมาถึงจุดนี้“บอกทุกคนให้มารวมตัวกันที่นี่! พาผู้เชี่ยวชาญทั้งสองคนนั้นมาที่นี่ด้วย!”ชายหนุ่มผมสั้นพยักหน้าก่อนจะส่งเสียงคำรามเข้าไปในเครื่องวิทยุสื่อสารคนที