แต่อย่างไรก็ตามบุคคลสำคัญอย่างอัลเลน โอลฟอร์ดก็มีสถานะสูงกว่าฟินลีย์อัลเลนไม่เพียงแต่ทรงอำนาจอย่างน่าสะพรึงกลัวเท่านั้น แต่แค่สายสัมพันธ์ของเขาเพียงอย่างเดียวก็ทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวเขาได้แล้วว่ากันว่าแม้แต่เชส สมิธ ซึ่งเป็นผู้นำองค์กรแห่งนี้ยังให้ความเคารพเขาเลยก่อนหน้านี้เชสได้ประกาศว่าถ้าเขาได้รับมอบหมายให้ไปอยู่ที่สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งทะเลใต้ หรือถ้ามีเหตุร้ายเกิดขึ้นกับเขา...อัลเลนก็จะเข้ามาทำหน้าที่แทนเขา!พูดง่าย ๆ ก็คือเขาเป็นผู้สืบทอดของเชส!เขามีอนาคตที่สดใสอย่างไม่น่าเชื่อ!ดวงตาของคุณย่าคอบบ์และคนอื่น ๆ ดูเป็นประกายก่อนจะรีบเข้าไปรุมล้อมขบวนรถนั้น“คุณทำเพื่อตระกูลของเราตั้งมากมายนะซีอีโอโมเรโน่! ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนของคุณ!”“เราจะจดจำเรื่องนี้ไปจนตลอดชีวิตของเราเลย!”“คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะ เอลเลนจะกลายเป็นคุณผู้หญิงของตระกูลเราไม่ช้าก็เร็ว!”คุณย่าคอบบ์แสดงความขอบคุณในขณะที่เธอก้าวไปข้างหน้าเธอยอมให้อีเดนได้แต่งงานกับเอลเลน ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นเพียงลูกนอกสมรสก็ตามท้ายที่สุดแล้วเธอรู้ว่าโนเอมิมีลูกสาวเพียงคนเดียวทรัพย์สิน อำนาจ และสายสัมพันธ์ของเธ
โนเอมิเหลือบมองลูกสาวหลังจากสัมผัสได้ถึงการจ้องมองด้วยสายตาอาฆาตแค้นของเธอ“เขาอาจดูสงบนิ่งนะเอลเลน...” เธออธิบายหลังจากหัวเราะออกมาเบา ๆ“แต่ตอนนี้เขาคงเหงื่อแตกพลั่ก ๆ อยู่เลยล่ะ“ฉันพนันได้เลยว่าสถานการณ์นี้ทำให้เขาตะลึงงันไปเลยล่ะ“ปลาซิวปลาสร้อยอย่างเขาทำได้แค่เสแสร้งแกล้งทำเท่านั้นแหละ!”อีเดนพยักหน้าด้วยสีหน้าเคร่งเครียด“ใช่แล้ว! คนเสแสร้งพวกนี้ทำอะไรไม่ได้หรอกนอกจากอวดเบ่งเท่านั้นแหละ!”เอลเลนรู้สึกโล่งใจเล็กน้อยหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้นแต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังคงจ้องมองฮาร์วีย์อย่างเดือดดาล โดยแอบหวังว่าเขาจะกลิ้งเกลือกอยู่บนพื้นด้วยความโศกเศร้าในขณะนี้ชายวัยกลางคนที่มีใบหน้าอ้วนกลมและแดงก่ำได้ก้าวออกมาข้างหน้า โดยมีผู้คนนับสิบรายล้อมเขาไว้“สวัสดีครับคุณย่าคอบบ์! ซีอีโอโมเรโน่!“ขอแสดงความยินดีกับความสำเร็จครั้งยิ่งใหญ่ในวันครบรอบของคุณ!”ชายวัยกลางคนพยักหน้าเบา ๆ ต่อหน้าคุณย่าคอบบ์เป็นการทักทาย ราวกับว่าแค่การมาถึงของเขานี้ก็ถือเป็นการแสดงความเคารพต่อตระกูลคอบบ์แล้ว“รองหัวหน้าโอลฟอร์ดเป็นคนที่มีงานยุ่งตลอด! เขาอุตส่าห์กลับมาจากการฮอลิเดย์ที่ประเทศหมู่เกาะ เพื่
"โอ้! เขาไม่ได้มาเพื่อตระกูลคอบบ์หรอกเหรอ?”อัลเลนหรี่ตาลงเล็กน้อย พร้อมกับแสดงความโกรธแค้นออกมาทางแววตาโนเอมิยิ้มก่อนจะกระซิบบอกที่ข้างหูอัลเลนอัลเลนเข้าใจในสถานการณ์ที่เป็นอยู่อย่างรวดเร็วจากนั้นเขาก็มองไปที่ใบหน้าทางด้านข้างของฮาร์วีย์เขารู้สึกคุ้นเคยกับใบหน้าของฮาร์วีย์เป็นอย่างมาก แต่ก็นึกไม่ออกเพราะเขายืนอยู่ไกลเกินไปอัลเลนแสดงสีหน้าดูถูกเหยียดหยามในขณะที่หัวเราะอย่างเย็นชา“คนบ้านนอกจากประเทศ H กล้ามาท้าทายตระกูลคอบบ์ถึงถิ่นของเขาได้ยังไง?”อัลเลนเริ่มรู้สึกหงุดหงิดหลังจากรู้ตัวว่าฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ ทำเมินเฉยต่อเขา โดยไม่แสดงความเคารพเขาเลยคุณย่าคอบบ์กระแอมกระไอด้วยสีหน้าเศร้าหมองก่อนจะพูดว่า "รองผู้นำโอลฟอร์ด! ตระกูลของเราโชคร้ายมาก!“ลูกสาวที่เนรคุณของตระกูลเราไม่เพียงแต่ตัดขาดจากเราเท่านั้น แต่เธอยังเลี้ยงดูผู้ชายไว้ต่อสู้กับเราด้วยค่ะ!“ฉันขอโทษที่คุณต้องเห็นภาพอย่างนี้!“เขาขโมยสูตรยาของตระกูลคอบบ์ และผลิตยาปลอมขึ้นมาด้วย! นี่มันช่างไร้ยางอายสิ้นดี!” เอลเลนร้องบอก“หลอดเหลือดสมองของฉันเกือบแตกหลังจากที่เขาทำให้ฉันเดือดดาลเป็นอย่างมาก" โนเอมิพูดด้วยท่าทีเ
ฮาร์วีย์ไม่ได้ให้ความสนใจเลย เขาจิบชาอย่างสงบในขณะที่มองไปที่โนเอมิและคนอื่น ๆ“คุณรู้จักผู้คนมากมายเลยนะซีอีโอโมเรโน่ ช่างน่ากลัวจริง ๆ“คนธรรมดา ๆ ต้องคุกเข่าเมื่ออยู่ต่อหน้าคุณแล้วใช่ไหม?“แต่ถึงอย่างนั้นคุณแน่ใจแล้วเหรอว่าจะท้าท้ายผมกับไอ้โง่เง่านั่น?”โนเอมิยิ้มอย่างสงบ“นี่ไม่ใช่การท้าทายนะฮาร์วีย์ นี่คือความยุติธรรม"อัลเลนนึกอะไรบางอย่างได้หลังจากได้ยินชื่อนั้น...แต่เขาไม่ได้คิดอะไรมากเมื่อเห็นสาวงามที่อยู่ตรงหน้าเขา“แกพูดอะไรของแกเหรอไอ้สารเลว?" อัลเลนพูดด้วยน้ำเสียงชั่วร้าย หลังจากหัวเราะอย่างเย็นชา“แกเพิ่งเรียกฉันว่าไอ้โง่เง่าเหรอ?“แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? แกรู้ไหมว่าฉันทรงอำนาจขนาดไหน?“ฉันสามารถเปลี่ยนร้านสับปะรังเคของแกให้กลายเป็นเศษซากด้วยการออกคำสั่งเพียงคำเดียว!“คุกเข่าแล้วขอโทษเดี๋ยวนี้!“ถ้าไม่อย่างนั้นแกจะไม่มีโอกาสได้ขอโทษอีกแล้วนะ!”ผู้คนหลายสิบคนที่อยู่ด้านหลังอัลเลนต่างก้าวออกมาพร้อมกับบิดคอไปมา หลังจากได้ยินคำขู่ของเขาพวกเขาแสดงท่าทีดุร้ายราวกับว่าพวกเขาสามารถพังทลายร้านนี้ได้ทุกเมื่อฮาร์วีย์ทำเมินเฉยต่ออัลเลนอย่างมากในขณะที่เหลือบมองเอลเลน
คุณย่าคอบบ์และคนอื่น ๆ ตะลึงงัน!คงเป็นเรื่องยากสำหรับตระกูลคอบบ์ที่จะเสื่อมความนิยมหลังจากนี้!“หัวหน้าสำนักงานอุตสาหกรรมและการพาณิชย์มาถึงแล้ว!”“เทรย์ก็อยู่ที่นี่ด้วย!”“เรตต์และกาเอล แพดโลว์ก็อยู่ที่นี่!”“เชส สมิธก็อยู่ที่นี่!”“แม้แต่กอร์ดอน โมเรโน่ซึ่งเป็นตัวแทนของสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งทะเลใต้ก็อยู่ที่นี่!”การประกาศชื่อเริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อคนมีชื่อเสียงเริ่มมาถึงไล่ ๆ กันพวกแขกเหรื่อภายในงานอ้าปากค้างกันทันที พวกเขาไม่สามารถเอื้อนเอ่ยอะไรออกมาได้แม้แต่คำเดียวท้ายที่สุดแล้วคนพวกนั้นเป็นตัวแทนของผู้มีอำนาจอันยิ่งใหญ่ที่อยู่ในเมืองนี้คนเหล่านี้แม้มาปรากฏตัวเพียงแค่คนเดียวก็สร้างความโกลาหลให้กับผู้คนได้แล้วนอกจากนี้ก็นับเป็นเรื่องที่น่าตกใจด้วยที่พวกเขาทั้งหมดมารวมตัวกันอยู่ในสถานที่เล็ก ๆ เช่นนี้!คนอย่างโนเอมิและอัลเลนก็ไม่สามารถเทียบเทียมกับคนอย่างพวกเขาได้!แม้แต่อัลเลนก็ยังต้องยืดตัวตรงพร้อมกับทำสีหน้าให้ความเคารพ เมื่อได้ยินชื่อคนสำคัญเหล่านี้“คุณแอบทำเซอร์ไพรส์ฉันนะอัลเลน! ใจร้ายจริง ๆ!”หลังจากนิ่งเงียบไปครูหนึ่ง โนเอมิก็เข้าไปกอดแขนอัลเลนเงียบ ๆ
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”อัลเลนระเบิดหัวเราะออกมาหลังจากเห็นทุกคนทำสีหน้าตกใจจากนั้นเขาก็เดินไปหาเชสและคนอื่น ๆ อย่างให้ความเคารพ“ผู้อำนวยการมาถึงแล้ว!”“ผู้นำ! ดีใจที่ได้พบคุณที่นี่!”“ตัวแทนโมเรโน่! ช่างเป็นแขกผู้มีเกียรติจริง ๆ! คืนนี้เราต้องเมากันหน่อยแล้วล่ะ!”อัลเลนก็รู้สึกประหลาดใจเหมือนกันนับเป็นเรื่องปกติที่หัวหน้าสำนักงานอุตสาหกรรมและการพาณิชย์จะมาปรากฏตัว แต่กอร์ดอนและเชสต่างก็เป็นบุคคลสำคัญอย่างมาก!ด้วยความที่พวกเขามีตัวตนที่สูงส่งมาก พวกเขาจึงไม่มีวันที่จะไปปรากฏตัวในงานเช่นนี้แต่ถึงกระนั้นอัลเลนก็ไม่มีเวลาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย แค่คำชมของโนเอมิก็ทำให้เขาตกอยู่ในภวังค์แล้วเขาก้าวเข้าไปข้างหน้าอย่างอาจหาญเพื่อโอ้อวดว่าได้รู้จักกับคนพวกนั้นผู้ควบคุมฯ ทำสีหน้าแปลก ๆ หลังจากเห็นอัลเลน กอร์ดอนทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา ในขณะที่เทรย์เผยให้รอยยิ้มจาง ๆ...ในทางตรงกันข้ามเชสกลับก้าวเท้าออกไปก่อนจะเหวี่ยงฝ่ามือไปข้างหน้าเพียะ!ได้ยินเสียงตบหน้าดังลั่น!อัลเลนยืนโซซัดโซเซจนเกือบจะล้มลงไปกองกับพื้น หลังจากเอนตัวเข้าไปเหมือนทำท่าจะตบมีรอยฝ่ามือสีแดงสดปรากฏอยู่บนใบหน้า
"เป็นอย่างนี้ได้ยังไง?“ทำไมถึงเป็นอย่างนี้?”เอลเลนมีอาการตัวสั่นไปหมดเธอเพิ่งชื่นชมอัลเลนไปเมื่อกี้นี่เอง โดยหวังว่าอีเดนจะดำเนินรอยตามเขา...แต่เพียงประเดี๋ยวเดียวเท่านั้นอัลเลนก็นอนกองอยู่กับพื้น และถูกโยนไปมาเหมือนกระสอบทรายเอลเลนรู้สึกรับไม่ได้แม้แต่อีเดนก็ยังตัวสั่นในขณะที่ใบหน้าดูซีดเผือด เขารู้สึกได้ว่าหัวใจกำลังวายในไม่กี่วินาทีนี้“เอาล่ะผู้นำสมิธ การมีเลือดไหลในวันเปิดร้านถือเป็นลางไม่ดีนะ"ในขณะที่ใบหน้าของอัลเลนดูบวมเป่งเหมือนหน้าหมูอยู่นั้น เขาไม่กล้าเปล่งเสียงออกมาแม้จะแค่พูดกับตัวเองมันไม่สำคัญหรอกว่าอัลเลนจะตายหรือเปล่า...แต่การที่มีใครเสียชีวิตย่อมส่งผลกระทบต่อธุรกิจของฮาร์วีย์อย่างแน่นอนเอลเลนและคนอื่น ๆ หันกลับมาโดยสัญชาตญาณ ก่อนจะเผยให้เห็นรอยยิ้มเริงร่าเมื่อเห็นฮาร์วีย์เป็นคนพูดออกมา“แกคิดว่าแกเป็นใครกัน? แกไม่มีอะไรเลยเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้นำสมิธ แก...”อีเดนเงียบเสียงไปก่อนที่จะทันได้พูดจบประโยคเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดอย่างต่อเนื่องกลับหยุดกะทันหันเชสผู้สูงส่งและทรงอำนาจปล่อยอัลเลนทันทีจากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว ก่อนจะโค้งคำ
อัลเลนได้สติอย่างรวดเร็วแล้วคลานเข้าไปหาฮาร์วีย์ ก่อนที่จะร้องคำรามต่อหน้าเขา“ผมต้องขอโทษด้วยครับผู้ว่าการยอร์ก! ผมไม่รู้เรื่อง! ผมไม่รู้อะไรเลย!“ได้โปรดให้อภัยคนต่ำต้อยแล้วปล่อยผมไปเถอะครับ! แกล้งทำเป็นล้อผมเล่นอยู่ก็ได้!”จากนั้นอัลเลนก็ตบหน้าตัวเองไม่หยุด“ได้โปรด! ให้โอกาสผมด้วย!”ลูกน้องที่ไว้ใจได้ทั้งหมดของเขาต่างกระแทกเข่าลงกับพื้นด้วยความกลัวหลังจากเห็นภาพนั้นพวกเขาทั้งหมดเคยได้ยินข่าวเรื่องความสำเร็จของฮาร์วีย์มาแล้วด้วยจากนั้นคนทั้งหมดนั้นก็นั่งคุกเข่าหลังตรงอยู่ตรงหน้าร้านของฮาร์วีย์โนเอมิและคนอื่น ๆ ต่างตะลึงงัน ในขณะที่ดวงตาของพวกเขากระตุกอย่างบ้าคลั่งพวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมอัลเลนกำลังจะให้บทเรียนกับฮาร์วีย์เมื่อตะกี๊นี้อยู่แท้ ๆ...แล้วจากนั้นก็ทำตัวเหมือนเป็นลูกแมวขี้กลัวขึ้นมาเลย'คุณกำลังล้อผมเล่นอยู่ใช่ไหม?!''ฮาร์วีย์ไม่ใช่คนบ้านนอกหรอกเหรอ?!''เขามีตัวตนอย่างอื่นอีกหรือเปล่า?!''เขาทำให้อัลเลนเป็นแบบนี้ได้ยังไง?!'เอลเลนรู้สึกเดือดดาลด้วยความโกรธทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นช่างแตกต่างที่เธอจินตนาการเอาไว้อย่างสิ้นเชิงเธอต้องการให้ฮาร์วีย์อยู่อย