บทที่ 3985

ฮาร์วีย์หรี่ตามอง วันนี้เป็นวันสำคัญเขาจึงไม่อยากเสียเวลามาโต้เถียงกับเอลเลน

“ดื่มน้ำแล้วพักผ่อนเยอะ ๆ ในขณะที่คุณยังสามารถทำได้" ฮาร์วีย์พูดในขณะมองไปที่เคทีและคนอื่น ๆ

“เพราะเราจะไม่มีเวลาได้ทำอย่างนั้นเมื่อแขกเหรื่อมาถึงกันแล้ว"

จากนั้นฮาร์วีย์ก็รินชาให้ตัวเองอีกหนึ่งถ้วยก่อนจะจิบชา

เอลเลนและคนอื่น ๆ ต่างอึก ๆ อัก ๆ กันเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับไปมองฮาร์วีย์ด้วยความไม่เชื่อเป็นอย่างมาก

ทุกคนต่างเผยให้เห็นรอยยิ้มสนุกสนานและห่างเหิน ราวกับว่าพวกเขากำลังมองดูตัวตลกอยู่

พวกเขาเคยเห็นคนไร้ยางอายและน่าหัวเราะมามากมาย แต่ยากนักที่เจอคนแบบฮาร์วีย์!

'ไม่เห็นมีลูกค้าสักคนเดียว บนพี้นที่ว่างก็ไม่มีกระเช้าดอกไม้วางอยู่สักใบเดียว แต่เขายังมีหน้ามาพูดจาแบบนั้น!'

'เขาไร้ยางอายได้ถึงขนาดไหนเนี่ย?!'

“โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย! นี่มันมากเกินไปหน่อยแล้วนะคุณว่าไหม?”

คุณย่าคอบบ์ อีเดน และวาเลรี่เดินเข้าไปพร้อมกับกลุ่มคนเมื่อเห็นเอลเลนและคนอื่น ๆ

พวกเขาทำเสียงเยาะเย้ยขึ้นมาทันทีที่เห็นฮาร์วีย์กำลังจิบชาอยู่

“เธอกำลังจะสร้างตระกูลคอบบ์ตระกูลเดียวขึ้นมาในขณะที่มีสารรูปอย่างนี้น่ะเหรอเคที?

“เธอต้องการให้ตระก