ผู้หญิงคนนั้นกำลังทำท่าจะกดโทรศัพท์ออกไป“อย่าโทรเลยค่ะ! นี่เรื่องเข้าใจผิดกันเท่านั้นเอง...”ฮาร์เปอร์ตกใจมาก เธอเกิดที่ทะเลใต้แห่งนี้ เธอจึงรู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นถ้าไปปีนเกลียวกับคนพวกนั้นเธอก้าวไปข้างหน้าก่อนจะโค้งคำนับอย่างสุดซึ้ง“คุณยอร์กมาจากฮ่องกงและลาสเวกัสค่ะหัวหน้าแพดโลว์ เขามาที่นี่ด้วยความสุจริตใจ ได้โปรดช่วยเขาด้วย“เราจะให้รางวัลคุณอย่างงามหลังจากทุกอย่างจบลงแล้ว"“ให้รางวัลฉัน!”ริโก้กวาดตามองฮา์เปอร์ด้วยสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม“เธอไม่รู้เหรอว่าฉันทำงานแบบไหน?! ฉันต้องการรางวัลเดี๋ยวนี้!“เธอต้องให้ฉันรอจนกว่าทุกอย่างจะเสร็จสิ้นเหรอ?!“ตอนนี้เธอยังทำอะไรไม่ถูกไม่ควรอยู่เลย! แล้วจะคาดหวังอะไรหลังจากนี้ได้ยังไงล่ะ?!”ริโก้มีความหื่นกระหายอยู่เต็มอก ถ้าเขาสามารถขโมยสาวน้อยไร้เดียงสาคนนี้มาได้ เขาก็คงได้พบกับช่วงเวลาแห่งความสนุกสนานในไม่ช้านี้และเนื่องจากไม่มีใครอยู่ที่นั่นเลย เขาก็ไม่ค่อยกลัวเกรงอะไรในการกระทำของเขาฮาร์วีย์ก้าวไปอยู่ตรงหน้าฮาร์เปอร์เพื่อสกัดกั้นการจ้องมองของริโก้“หัวหน้าแพดโลว์ใช่ไหม?” ฮาร์วีย์ถามพร้อมกับยิ้มด้วยท่าทีสงบนิ่ง“ฉันขอถามแกอีก
"แกแกล้งทำเป็นโทรหากาเอลเหรอ?”ผู้หญิงคนนั้นแสดงท่าทีเหยียดหยามเมื่อเห็นฮาร์วีย์ใช้โทรศัพท์“แกรู้ไหมว่ากาเอลคือใคร? เขาคือนายน้อยของตระกูลแพดโลว์ ตัวตนของเขาในสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้นั้นยิ่งใหญ่มาก!“แกโทรหาเขาได้เหรอ?“แกพยายามจะหลอกใครที่นี่อยู่หรือยังไง?“อย่างน้อยก็ควรทำให้ดูน่าเชื่อกว่านี้หน่อย!“ลองมองตัวเองในกระจกดูสิ!“แกคิดว่าแกมีสิทธิ์โทรหากาเอลได้เหรอ?!”ริโก้หัวเราะออกมาอย่างเย็นชา“แกกล้ามากนะที่มาทำอวดดีต่อหน้าฉันไอ้เด็กน้อย!“ถ้าฉันบอกเรื่องนี้กับนายน้อยแพดโลว์ล่ะก็แกตายแน่!“เมื่อดูจากวิธีที่เขาจัดการกับเรื่องต่าง ๆ แล้ว ใครก็ตามที่ใช้ชื่อของเขาไปอวดอ้างก็จะถูกบังคับให้หมอบกราบเพื่อเป็นการขอโทษด้วยกันทั้งนั้น!”ฮาร์วีย์วางสายโทรศัพท์ก่อนจะมองไปที่ริโก้“ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ฉันไม่จำเป็นต้องให้แกทำอย่างนั้นกับฉันหรอก“แต่ยังไงก็ตามแกจะต้องคุกเข่าในขณะปฏิบัติงานจดทะเบียนธุรกิจให้เสร็จสิ้น"'เขาพูดว่าอะไรนะ?'ผู้หญิงคนนั้นอวดรอยยิ้มเริงร่า“แกแกล้งโทรศัพท์เสร็จแล้วเหรอ?” เธอร้องถามริโก้กวาดตามองฮาร์วีย์ก่อนจะเคาะโต๊ะ“ดี! ฉันจะให้เวลาแก
กาเอลรีบเดินเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ทั่วร่างกายเต็มไปด้วยเฝือกและผ้าพันแผลผู้บริหารระดับสูงสองสามคนของสำนักงานอุตสาหกรรมและการพาณิชย์ทำสีหน้าที่ดูแย่มาก ในขณะที่เดินตามหลังกาเอลเข้าไปริโก้ลุกขึ้นยืนแล้วโค้งคำนับให้แบบรัว ๆ“นายน้อยแพดโลว์! และท่านทั้งหลาย!”“ผู้หญิงคนนั้นและพนักงานคนอื่น ๆ รีบถอยออกไปก่อนจะทักทายกาเอลและคนอื่น ๆ ด้วยความเคารพนอกจากกาเอลแล้วก็มีทั้งผู้อำนวยการและรองผู้อำนวยการสำนักงานอุตสาหกรรมและการพาณิชย์แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้มาด้วย สถานะของพวกเขาล้วนแต่ไม่ธรรมดาพวกปลาซิวปลาสร้อยที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาก็ไม่ต่างอะไรกับสุนัขข้างถนนกาเอลทำเมินเฉยต่อคนพวกนั้นก่อนจะรีบเดินเข้าไปหาฮาร์วีย์อย่างรวดเร็ว“มีใครมาสร้างปัญหาให้คุณที่นี่เหรอครับคุณยอร์ก?” กาเอลถามในขณะเดินก้มหน้าเข้าไป“มันคือใคร?!“ผมจะจัดการกับมันเดี๋ยวนี้เลย!”ริโก้และผู้หญิงคนนั้นหน้าซีดเผือดทันทีที่เห็นท่าทียอมจำนนของกาเอลเมื่ออยู่ต่อหน้าฮาร์วีย์พวกเขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะสามารถเรียกตัวกาเอลมาที่นี่ได้ง่าย ๆ แบบนั้นสถานะของกาเอลในแบล็คเบิร์น ซิตี้นั้นด้อยกว่านายน้อยทั้งหลายจากตระกูล
ฮาร์วีย์มองไปยังภาพเหตุการณ์นั้นโดยไม่ให้คำตอบโดยตรง“ขอบคุณครับผู้อำนวยการ"ผู้อำนวยการยังคงตบหน้าริโก้ไม่หยุดก่อนจะร้องบอกเขาว่า "ขอโทษคุณยอร์กเดี๋ยวนี้!”“ผมขอโทษครับคุณยอร์ก! ผมต้องขอโทษจริง ๆ!มีเหงื่อไหลหยดทั่วร่างในขณะที่เขาโค้งคำนับไม่หยุด“ผมผิดไปแล้ว! ผมจะทำทุกอย่างให้เสร็จสิ้นเดี๋ยวนี้ครับ!”“ทำในขณะที่คุกเข่าอยู่นะ" ฮาร์วีย์ตอบ“ได้ยินไหม?! ทำงานของแกในขณะที่คุกเข่าอยู่!”กาเอลเดาได้เลยว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์กาเอลเตะริโก้ล้มลงในขณะที่กัดฟันแน่น ในเวลานี้เขาอยากให้ริโก้ตายอย่างเหลือเกินฮาร์วีย์เกือบจะทำให้สมาชิกของตระกูลแพดโลว์กลายเป็นคนพิการกันหมด แต่ริโก้ก็ยังทำท่าอวดเบ่งต่อหน้าเขาอยู่ดีความเคืองแค้นของกาเอลยังไม่หมดไปง่าย ๆ ใบหน้าของริโก้ดูบวมเป่งหลังจากโดนเตะที่หน้าอีกหลายครั้งริโก้ไม่กล้าลุกขึ้นยืนและไม่กล้าต่อสู้กลับ เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องอดทนกับทุกสิ่งทุกอย่างเมื่อริโก้ดูเหมือนกำลังจะหมดสติ ฮาร์วีย์ก็พูดขึ้นมาว่า“หยุดทุบตีเขาได้แล้ว"“ขอบคุณครับคุณยอร์ก! ขอบคุณครับ!” ริโก้ร้องบอกในขณะโค้งคำนับไม่หยุด“คุณสามารถทำต
ฮาร์เปอร์รู้ตัวว่าเธอกำลังสร้างความยุ่งยากให้กับฮาร์วีย์เนื่องจากเธอไม่มีประสบการณ์“ฉันขอโทษที่ช่วยเหลืออะไรไม่ได้เลยนะคะคุณยอร์ก" ฮาร์เปอร์บอกอย่างเขินอายฮาร์วีย์ส่ายหัวโดยไม่พูดอะไรก่อนเดินออกจากอาคารไปในขณะที่เขากำลังโบกเรียกแท็กซี่อยู่นั้น เขาก็เหลือบเห็นร้าน ๆ หนึ่งที่อยู่ตรงหัวมุมถนนถึงแม้ว่าร้านแห่งนี้จะดูใหญ่โตและหรูหรา แต่ก็ดูร้างผู้คนเพราะใคร ๆ ต่างก็ไม่อยากเอาเงินออกมาใช้จ่ายมีป้ายวางไว้หน้าร้านโดยเขียนบอกว่าให้เช่าร้านด้วยฮาร์วีย์พยักหน้าหลังจากมองสำรวจร้านนั้นสองสามรอบ“ที่นี่ดูไม่เลวเลยนะ ธุรกิจของเราต้องไปได้สวยอย่างแน่นอนถ้าเราใช้ร้านนี้เป็นร้านสัญญลักษณ์ของแบรนด์เรา!”ฮาร์เปอร์บอกได้เลยว่าร้านนี้อยู่ในจุดยุทธศาสตร์ด้วย“ไม่มีปัญหา! ฉ้นจะติดต่อเรื่องเช่าร้านกับเจ้าของร้านนี้เองค่ะ!”“ไม่จำเป็นต้องเช่าหรอก เราจะซื้อเลย" ฮาร์วีย์ตอบฮาร์เปอร์กัดลิ้นตัวเองเบา ๆ เมื่อรู้ว่าฮาร์วีย์มีเงินเยอะขนาดไหน'เขาดูเหมือนเป็นบุคคลที่ยิ่งใหญ่จริง ๆ!'ทันทีที่ฮาร์วีย์กำลังจะโบกเรียกแท็กซี่อีกคันหนึ่ง คนขับรถทุกคันต่างก็หยุดมองไปยังอาคารสำนักงานแห่งนั้นด้วยความสงสัยฮ
”ฉันให้โอกาสเขาแล้ว แต่เขากลับไม่ได้ใส่ใจกับมันเลย!“เขาไม่รับโทรศัพท์ของฉัน! เขาไม่ได้นำของขวัญมาให้ฉันแม้แต่ชิ้นเดียว!“เขาคือเศษสวะ! เขาเป็นแค่เพลย์บอยเท่านั้นเอง!“ฉันจะไม่ให้โอกาสผู้ชายคนนี้อีกแล้ว!“เขาคิดว่าเขาเป็นใคร?! เขาเอาแต่ทำร้ายฉัน!”เอลเลนกัดริมฝีปากตัวเองเบา ๆ ในเวลานั้นเธอรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยต่างตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวเมื่อเห็นเอลเลนยืนโอนเอนไปมา ราวกับว่าเธอกำลังจะล้มลงได้ทุกเมื่อท้ายที่สุดแล้วมีผู้คนเป็นจำนวนมากที่ต้องรับผิดชอบในเรื่องนี้“อย่านะ!” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพวกนั้นร้องบอกออกไปพร้อมกัน“คุณทำอย่างนั้นไม่ได้นะเอลเลน ผมจะอยู่ยังไงถ้าไม่มีคุณ?” ฮาร์วีย์รีบพูดออกมาอย่างรวดเร็วหลังจากพุ่งตัวไปข้างหน้า“คุณไม่ได้ลืมใช่ไหมคะ? ฉันไม่เพียงแต่เป็นแฟนของคุณเท่านั้น แต่ยังเป็นคู่หมั้นของคุณด้วย!“คุณไม่สามารถเปลี่ยนใจไปหาชายอื่นที่อยู่ตรงหน้าผมได้!”“อะไรนะ?!”เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพวกนั้นทำสีหน้าแปลก ๆ หลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์พวกเขาคิดว่าเอลเลนเป็นสาวบริสุทธิ์และไร้เดียงสาผู้ยอมเสียสละทุกสิ่งเพื่อควา
"อ๊ากกก!”“ไม่นะ!”เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพวกนั้นร้องเสียงหลงด้วยความหวาดกลัวพวกเขาต่างมองเห็นสาวสวยที่จวนเจียนจะกลายเป็นเนื้อบดอยู่แล้วฟั่บบบ!ฮาร์วีย์เคลื่อนไหวร่างกายทันที!เขารีบกระโจนตัวขึ้นจากพื้นก่อนจะพุ่งตัวไปข้างหน้าราวกับลูกธนู!เกิดเป็นภาพติดตาที่แทบจะมองเห็นได้ราวกับเป็นเอฟเฟกต์พิเศษ ที่จะเห็นได้เฉพาะในภาพยนตร์เท่านั้น!ในขณะที่เอลเลนกำลังจะหลับตาและยอมรับชะตากรรมของตนเองอยู่นั้น ก็มีแรงจับอันหนักแน่นมายึดตัวเธอให้อยู่นิ่งทันที เพื่อให้เธอตกลงไปบนพื้นทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยต่างอ้าปากค้างทันที พวกเขาตกตะลึงจนไม่สามารถจะเปล่งคำพูดออกมาได้แม้แต่คำเดียวเอลเลนตัวสั่นทันทีหลังจากมีประสบการณ์เฉียดตาย เมื่อมาถึงจุดนี้เธอก็รู้สึกตื่นตัวเป็นอย่างมากเธอเหลียวไปมองข้างหลังด้วยสีหน้าหวาดกลัวก่อนจะหันกลับไปหาฮาร์วีย์“ขอบคุณนะคะฮาร์วีย์!”เธอไม่ใช่คนโง่ เธอรู้ว่าเธอต้องตายแน่ ๆ ถ้าไม่ได้รับความช่วยเหลือจากฮาร์วีย์ฮาร์วีย์ค่อยอุ้มเอลเลนให้ลุกขึ้น“ที่ผมทำแบบนั้นก็เพราะจะช่วยชีวิตคุณเท่านั้น อย่าใส่ใจในสิ่งที่ผมพูดออกไปเลยนะ"เอล
ในใจของฮาร์วีย์นั้นเขาต้องการซื้อร้านนั้นในราคาตลาด เพื่อป้องกันปัญหาต่าง ๆ จากการกลั่นน้ำอมฤตแต่เอลเลนก็เอาแต่บอกว่าข้าวของ ๆ เธอก็เป็นของ ๆ ฮาร์วีย์ด้วย และเธออยากตอบแทนเขาที่ได้ช่วยชีวิตเธอเอาไว้นอกเหนือจากการที่เธอเป็นเพื่อนของเคทีแล้ว เธอก็ยังเป็นปรปักษ์กับตระกูลคอบบ์ด้วย จึงเป็นธรรมดาที่เธอจะต้องให้ความช่วยเหลือซึ่งทำให้ฮาร์วีย์คนพบว่าอีเดน คอบบ์คือแฟนเก่าของเอลเลนนั่นเองในขณะที่ฮาร์วีย์รู้สึกประหลาดใจกับโลกใบเล็ก ๆ ที่เขาอาศัยอยู่นั้น เขาก็นั่งเอนหลังในขณะที่ทุกสิ่งทุกอย่างกำลังดำเนินไปตามทางของมันโครงร่างของร้านถูกสร้างขึ้นอย่างรวดเร็ว ตราบใดที่การผลิตยาสามารถดำเนินต่อไปได้ ร้านแห่งนี้ก็จะเปิดดำเนินการได้ในเวลาอันรวดเร็วธุรกิจของตระกูลคอบบ์อยู่อีกฟากหนึ่งของถนน เมื่อมองจากภายนอกก็ดูเหมือนว่าร้านนั้นกำลังฉลองวันครบรอบเปิดกิจการอยู่นะถ้าการปรับปรุงร้านของเอลเลนเสร็จเร็ว ธุรกิจของเคทีจะไล่ตามทันอย่างแน่นอนมีข่าวแพร่กระจายออกไปทันทีที่ป้ายร้านถูกแขวนเอาไว้ คุณย่าคอบบ์และคนอื่น ๆ ต่างตกใจกันมาก“นางสารเลว!”คุณย่าคอบบ์นั่งตัวสั่นเทาอยู่บนเก้าอี้หลังจากได้ยินข่าวเรื