"โอ้? แกโทรเรียกคนมาช่วยแล้วเหรอ?“ตอนนี้แกมีคนคอยหนุนหลังแล้วใช่ไหม?”ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างใจเย็น“ถ้าอย่างฉันจะให้เวลาแกสิบนาที“ฉันจะคุกเข่าให้ถ้าคนที่แกโทรเรียกมาทำให้ฉันกลัวได้“ไม่อย่างนั้นลูกชายสุดที่รักของแกจะต้องคุกเข่าแทน!”กาเอลและเรตต์มีสีหน้าที่ดูเข้มขึ้นทันที ก่อนจะมองหน้ากันแล้วยิ้มอย่างชั่วร้ายเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งสองคนรู้ว่าใครกำลังจะมาบรืน!ในเวลาเพียงสิบนาทีประตูก็ถูกเตะให้เปิดออกอีกครั้งกลุ่มคนในชุดคลุมเดินเข้าไปข้างในด้วยสีหน้าเย็นชาชายวัยกลางคนยืนอยู่ข้างหน้าใบหน้าของเขาดูคมกริบราวกับใบมีด พร้อมกับมีรอยแผลเป็นบริเวณมุมตาซ้ายไปจึงคางด้านขวานอกจากรอยแผลเป็นจะไม่ได้ทำลายความหล่อเหลาบนใบหน้าของเขาแล้ว ท่าทีที่ดูดุดันของเขาก็ยังช่วยเพิ่มความหล่อเหล่าให้เขาอีกต่างหาก เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนที่ดูโดดเด่นมากฮาร์วีย์หรี่ตามองคน ๆ นั้นในขณะที่จูเลียนยืนขมวดคิ้วอยู่ด้านหลังเขา“คุณยอร์กครับ คนนี้คือเชส สมิธซึ่งเป็นผู้นำสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้"ฮาร์วีย์ได้แต่ยิ้ม เขารู้ว่าพ่อของกาเอลทำได้เพียงแค่นี้แหละเขาไม่ได้ก้าวเท้าออกไปข้างหน้าเลย
"ฉันไม่ได้กลัวคนที่อยู่เบื้องหลังแกด้วย ฉันจะสืบหาให้ได้ว่ามีใครบ้างที่ยืนอยู่ฝ่ายเดียวกับแก!“ฉันจะทำให้เขาต้องชดใช้ในเรื่องนี้!”เชสดูวางอำนาจเป็นอย่างมาก เขาพร้อมที่จะบดขยี้ใครก็ตามที่เข้ามาขวางทางเขาฮาร์วีย์จิบไวน์ก่อนจะยิ้มจาง ๆ“เป็นไปตามคาด...ผู้นำสมิธช่างเป็นผู้ชายที่สง่างามและทรงอำนาจเสียเหลือเกิน!“ถ้าฉันได้ยินไม่ผิด แกกำลังวางแผนจะเอาเรื่องกับทุกคนที่นี่ใช่ไหม?”“ฉันเป็นคนตรงไปตรงมาอยู่แล้ว!” เชสร้องบอกด้วยสีหน้าเย็นชา“แกไม่พอใจอย่างงั้นเหรอ?“ถ้าอย่างนั้นก็เข้ามาหาฉันเลยสิ!“ฉันจะทำให้แกได้ลิ้มรสเลือดของแกเอง!”จากนั้นเชสก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“ลุกขึ้นยืนให้ฉันเห็นหน้าชัด ๆ หน่อย!”สาวสวยพวกนั้นต่างรู้สึกอ่อนปวกเปียกเมื่อเห็นภาพนั้น'เขาช่างแข็งแกร่งเกินไปแล้ว!''ผู้นำสมิธช่างเป็นคนทรงอำนาจเหลือเกิน! ลูกผู้ชายตัวจริงต้องเป็นแบบนี้แหละ!'ฮาร์วีย์นั่งไขว่ห้างและเอามือกอดอกในขณะเงยหน้าขึ้นพร้อมกับทำสีหน้าดูถูกเหยียดหยามผู้คนทำเสียงเยาะเย้ยเมื่อเห็นภาพนั้น'อะไรกันวะเนี่ย?!''เขายังพยามจะอวดเบ่งอยู่อีกเหรอ?!''เขาอยากจะตายหรือยังไง!'กาเอลหัวเราะอย่างชั่วร้าย
"ไอ้เด็กคนนี้เป็นแค่ผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินเท่านั้นนะผู้นำสมิธ! คุณมาตบหน้าผมต่อหน้าเขาทำไม?” เรตต์ถามโดยสัญชาตญาณเพียะ!ก่อนที่เรตต์จะทันได้พูดจบ เชสก็เหวี่ยงหลังมือไปฟาดหน้าของเรตต์ทันทีเรตต์กระแทกเข้ากับผนังหินหอ่อนอีกครั้ง เขาไม่สามารถยันตัวเองให้ลุกขึ้นมาได้เป็นเวลานานมาก“คุณตบหน้าผมทำไมผู้นำสมิธ?!”คนอื่น ๆ ต่างรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นภาพนั้น พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงตบหน้าตัวเองและเรตต์ ในขณะที่เขาควรจะช่วยเหลือตระกูลแพดโลว์สิกาเอลตกใจมาก“คุณดื่มมากไปหรือเปล่าผู้นำสมิธ? คุณควรจะใช้กำลังกับไอ้สารเลวคนนี้สิ ไม่ใช่พ่อของผม...”เพียะ!เชสตบกาเอลลอยกระเด็นไปหาพ่อของเขา ทั้งสองคนยืนแนบตัวอยู่กับผนังโดยไม่ขยับกล้ามเนื้อแม้แต่น้อยฮาร์วีย์หรี่ตามองด้วยสีหน้าชื่นชม“ดูเหมือนว่าชื่อเสียงของแกจะไม่ค่อยดีนักในสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้นะผู้นำสมิธ“นอกจากลูกน้องของแกจะไม่ยอมทำตามเมื่อเห็นแกตบหน้าตัวเองแล้ว พวกเขายังตั้งคำถามกับแกอีกด้วย“ฉันผิดหวังในตัวแกจริง ๆ!ฮาร์วีย์ลุกขึ้นยืนหลังจากนั้นไม่นาน“เรากลับกันเถอะจูเลียน"ดวงตาของเชสกระตุกหลังจากได้ยินค
เชสแสดงท่าทีให้ความเคารพโดยไม่ได้ให้ความสนใจคนอื่น ๆ เลย“ผมไม่ได้สั่งสอนพวกเขาให้ดีพอน่ะครับคุณยอร์ก! เป็นความผิดของผมเองครับ!”ฮาร์วีย์หมุนแก้วไวน์ก่อนจะยกขึ้นจิบ“แกคิดว่าฉันจะปล่อยแกไปด้วยคำพูดอย่างนั้นเหรอ?”ฮาร์วีย์ดูถูกเชสไม่ยั้งในเวลานี้“คุณกำลังทำอะไรอยู่ผู้นำสมิธ?!“คุณก้มหัวให้ผู้ชายจากประเทศ H แบบนั้นได้ยังไงกัน?!“เขาเป็นแค่คนบ้านนอก!“ทำไมคุณกลัวเขาได้ถึงขนาดนี้?!“เขาเป็นแค่ผู้ชายที่มาเกาะเคทีเท่านั้น!“เรากลัวเธอเพียงเพราะเธอยังอยู่ในตระกูลคอบบ์ก่อนหน้านี้เท่านั้น!“ทำไมเราต้องกลัวคนบ้านป่าเมืองเถื่อนอย่างเขาด้วย?! ซึ่งตอนนี้เขาทำให้เคทีต้องตัดขาดกับตระกูลไปแล้ว"“ส่วนดีนนั้นเขาก็ยังไม่ปรากฏตัวเลยหลังจากที่ไอ้เด็กคนนั้นช่วยรักษาเขาแล้ว!“ทั้งหมดนี้เป็นเพียงกลอุบายเท่านั้น!“เราไม่จำเป็นต้องกลัวเลย!”กาเอลคิดว่าเชสกลัวเคทีและดีน เขาเชื่อว่านี่เป็นเพียงเหตุผลเดียวที่ทำให้เขาหวาดกลัวได้ถึงขนาดนี้เขาคิดว่าเขาควรจะชี้ให้เห็นถึงความสามารถของฮาร์วีย์ที่ไม่มีอยู่จริง เพื่อช่วยทำให้เชสรู้สึเบาใจขึ้นมาได้ก่อนที่กาเอลจะทันได้พูดจบ เชสก็เดินเข้าไปหาเขาแล้วเตะเขา
ผัวะ!หลังจากทำร้ายกาเอลและพ่อของเขาแล้ว เชสก็เตะทั้งสองคนลอยไปทางฮาร์วีย์“พวกเขามาทำปีนเกลียวกับคุณก็เพราะผมไม่ได้สั่งสอนเขาครับผู้ว่าการยอร์ก“โปรดลงโทษพวกเขาได้ตามใจชอบเลยครับ"เชสแสดงท่าทีให้ความเคารพ เขาไม่กล้าแสดงความหยิ่งผยองออกมาในเวลานั้นเมื่อมาถึงจุดนี้ใบหน้าของกาเอลก็ดูบวมเป่งพอ ๆ กับหน้าหมูแล้ว เขาอยากจะพูดอะไรออกมาแต่ทำได้แค่จ้องมองฮาร์วีย์ด้วยสีหน้าหวาดกลัวในทางกลับกันเรตต์ก็ก้มหน้าลงพร้อมกับส่งสายตาที่ดูอาฆาตแค้นเขาไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่พวกเขาพยายามจะบดขยี้อยู่นั้น แท้ที่จริงแล้วเป็นพันธมิตรกับพวกเขาอยู่ฮาร์วียแสดงสีหน้าไร้อารมณ์เมื่อเขารู้เท่าทันกลอุบายของเชสในการสร้างความไว้เนื้อเชื่อใจเขาเอามือแตะหน้าเชสเบา ๆ ก่อนจะพูดด้วยท่าทีสงบนิ่งว่า "แกควรจัดการกับคนของแกเองนะผู้นำสมิธ“ตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่มแล้ว ยังมีเวลาอีกหลายชั่วโมงกว่าจะถึงเช้า“เนื่องจากแกเข้าใจในเรื่องนี้แล้ว ฉันก็จะให้เวลากับแก“จูเลียนจะมาที่สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้ในตอนสิบโมงเช้าของวันพรุ่งนี้“เขาจะจ่ายเงินคืนให้แกอย่างครบถ้วน“ถึงแม้ว่าจะไม่มีใครต้องจ่ายเงิน แต่พวก
ฮาร์วีย์กลับมาพักผ่อนหลังจากทำธุระเสร็จแล้วเช้าตรู่วันรุ่งขึ้นเคทีมาที่วิลล่าของเขาเพื่อพูดคุยในระหว่างรับประทานอาหารเช้า ซึ่งมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยวิ่งเข้ามารายงานเรื่องบางอย่างให้ฮาร์วีย์รู้“คุณยอร์กครับ มีชายคนหนึ่งมายืนอยู่ที่ประตูหน้า เขาใส่เฝือกไว้ที่มือด้วยครับ“เขาบอกว่าเขาชื่อกาเอล แพดโลว์ เขามาที่นี่เพื่อขอโทษคุณกับคุณคอบบ์ครับ"ฮาร์วีย์ยิ้มด้วยท่าทีสงบนิ่ง“ขอโทษเหรอ? น่าสนใจ...”เคทีตัวแข็งทื่อ เธอไม่รู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกาเอลถึงต้องมาที่นี่เพื่อขอโทษแต่เนื่องจากเธอเป็นผู้หญิงที่ฉลาด เธอจึงได้แต่ยิ้มโดยไม่ได้พูดอะไรอีก“ไปเถอะ ไปดูเหตุการณ์ข้างนอกกันหน่อย"ฮาร์วีย์จิบเครื่องดื่มในขณะที่เดินไปยังประตูหน้ามีชายคนหนึ่งกำลังนั่งคุกเข่าอยู่ที่ลานบ้านเขานั่งคุกเข่าหลังตรงโดยไม่ขยับตัวแม้แต่นิดเดียวความดูมีอำนาจของเขาตอนที่อยู่ในลอสท์ ซิตี้ บาร์เมื่อคืนนี้ไม่เหลือให้เห็นในตอนนี้เลยเขาดูน่าเวทนาเหลือเกิน เบ้าตาของเขาดูลึกโบ๋อย่างเห็นได้ชัด เขาไม่ได้หลับตาเลยตั้งแต่เมื่อคืนนี้หลังจากเห็นฮาร์วีย์กับเคทีปรากฏตัว ดวงตาของกาเอลก็กระตุกด้วยความกลัวเขาเ
แม้แต่เคทีซึ่งเป็นคนใจแข็งยังรู้สึกตกใจ เมื่อรู้ว่าคนในตระกูลของเธอไม่ได้ให้ความปรานีต่อเธอเลยหลังจากไล่กาเอลกลับไปแล้ว ฮาร์วีย์ก็บอกเคทีให้ไปพักผ่อนและอยู่กับดีนเขามีแผนที่จะไปจัดการเรื่องของเคทีด้วยตัวเองเขามีสูตรน้ำอมฤตสีเงินของตระกูลคอบบ์ ส่วนทรัพย์สินของเคทีก็กำลังจะกลับมาใช้ได้ตามปกติอีกครั้ง...แนวทางปฏิบัติที่ดีที่สุดคือการจดทะเบียนบริษัทเพื่อการขนส่งน้ำอมฤตนี้โดยเร็วที่สุด เพื่อเตรียมรับมือกับยอดขายหรือการผลิตของเคทีฮารีย์เชื่อว่าทุกอย่างจะกลับมาเป็นปกติทันทีที่เคทีได้เริ่มทำธุรกิจและเปิดบริษัทหลังจากได้เบอร์โทรศัพท์เลขาของเคทีแล้ว ฮาร์วีย์ก็ส่งข้อความไปสองสามข้อความเพื่อเตรียมการในเรื่องต่าง ๆในขณะที่ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปในบ่ายวันนั้น จู่ ๆ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นเมื่อฮาร์วีย์รับโทรศัพท์ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงที่พูดภาษาอังกฤษผิด ๆ ถูก ๆ จากปลายสายอีกด้านหนึ่ง“คุณคือคุณยอร์กใช่ไหมคะ? ฉันเป็นเลขาของคุณคอบบ์เองค่ะ! ฉันทำงานตามที่คุณสั่งเมื่อเช้านี้เสร็จเรียบร้อยแล้ว!“ฉันได้เลือกอาคารสำนักงานสำหรับให้เราได้ทำงานกันด้วย ซึ่งน่าจะเพียงพอสำหรับเราทุกคนนะคะ!“ทั้งหมดก
ฮาร์วีย์แอบถอนหายใจ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เลขาถูกล้อเล่นแบบนี้เพราะไม่มีผู้ชายคนไหนในโลกนี้ที่สามารถต้านทานหญิงสาวที่ดูไร้เดียงสาเช่นนี้ได้หลังจากกวาดตามองเลขาคนนั้นแล้ว ฮาร์วีย์ก็ถามว่า "คุณคือ…?”“ฉันชื่อฮาร์เปอร์ ไคลน์ค่ะ" เลขาคนนั้นตอบอย่างเขินอายฮาร์วีย์พยักหน้า“เอาล่ะ ใครเหรอที่พูดเรื่องน่าอายเหล่านั้นกับคุณ?ฮาร์เปอร์ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง“เขาคือริโก้ แพดโลว์ ผู้มีหน้าที่รับผิดชอบเรื่องการลงทะเบียนรับรอง เขาอาศัยอยู่ที่นี่ค่ะ“มีคนบอกว่าเขาเป็นคนของตระกูลเดียวกับคนที่ดูแลสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้ค่ะ นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงทำตัวสูงส่งและทรงอำนาจต่อหน้าทุกคน“ฉันได้ยินมาว่าคนที่มาลงทะเบียนโดยเฉพาะผู้หญิงที่มาจากต่างประเทศ จะต้องพบกับความลำบากก็เพราะเขา!“ผู้ชายเสียเงิน...ส่วนผู้หญิงก็เสียตัว...”ฮาร์เปอร์รู้สึกกังวลและหวาดกลัวมากเธอต้องการทำงานที่ฮาร์วีย์สั่งมาให้ออกมาดีที่สุด...แต่เธอรับไม่ได้ที่ต้องยอมเปลืองเนื้อเปลืองตัวเพื่อทำอะไรแบบนี้ เธอยังไม่เคยมีความรักมาก่อนเลย“คุณกำลังบอกว่าเขาเป็นสมาชิกของตระกูลแพดโลว์...ฮาร์วีย์ยิ้ม“ไม่น่าแปลก