ใบหน้าของกาเอลดูมืดมนลงทันที“ถ้าแกกล้าก็ลองทำร้ายใครอีกสักคนดูสิ!”เพียะ!“ทำแล้วนี่ไง แล้วแกจะทำยังไงเหรอ?”กาเอลรู้สึกเดือดดาลขึ้นมาทันที เขาโกรธอย่างควบคุมไม่อยู่หลังเห็นฮาร์วีย์ตบหน้าลูกน้องของเขานี่ไม่ใช่การท้าท้ายแต่เป็นการยั่วยุอย่างแท้จริงสาวสวยสองสามคนมองดูหน้าฮาร์วีย์ได้ไม่ถนัดนัก แต่พวกเธอก็ลงความเห็นว่าเขาต้องเป็นคนบ้านนอกอย่างแน่นอน เมื่อดูจากการแต่งกายของเขา'ทำไมคนอย่างเขาถึงกล้ามาท้าทายคนอย่างนายน้อยแพดโลว์ล่ะ?''เขาต้องอยากตายแน่ ๆ!''นี่คือลอสท์ ซิตี้ บาร์ สถานที่ท่องเที่ยวยามค่ำคืนที่ใหญ่ที่สุดในแบล็คเบิร์น ซิตี้!''กาเอลได้รับการสนับสนุนจากทั้งสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้ และสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งทะเลใต้!''คนบ้านนอกกล้าดียังไงมาต่อกรกับคนอย่างนั้น!''ช่างตลกสิ้นดี!''แม้แต่ภาพยนต์ก็ยังเขียนบทแบบนี้ไม่ได้!''ถึงแม้จะเป็นนิยายก็ยังเขียนแบบนี้ไม่ได้!'ฮาร์วีย์กระแทกหัวของรูสเตอร์ลงกับพื้นก่อนจะเตะหัวเขา“ฉันมาที่นี่เพื่อทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ!”“แกมันบ้าไปแล้ว!กาเอลก้าวไปข้างหน้าก่อนจะทำท่าทางให้สัญญาณผู้ติดตามของเขาเปิดไฟ สายตาอัน
เรตต์พยักหน้าด้วยท่าทีสบาย ๆ หลังจากได้ยินคำพูดของลูกชายเขาก้าวไปข้างหน้าก่อนจะจ้องมองฮาร์วีย์อย่างดูถูกเหยียดหยามเขาหยิบซิการ์ที่กาเอลนำมาให้ก่อนจะจุดสูบ หลังจากพ่นควันออกมาแล้ว เขาก็หรี่ตามองฮาร์วี่ย์แล้วถามว่า "แกคือคนที่ทำร้ายลูกของฉันเหรอ?“ในเมื่อแกช่างเป็นคนโอหังอวดดีนัก...“คุกเข่าลง กล่าวคำขอโทษ และเรียกฉันว่า 'ป๊ะป๋า'!“จากนั้นก็หักแขนของแกทั้งสองข้าง“แน่นอน ปล่อยผู้หญิงคนนั้นไว้ที่นี่เพื่อให้ฉันกับลูกชายได้เล่นสนุกด้วย!“แล้วฉันถึงจะไม่เอาเรื่องเอาราวกับแกที่มาทำร้ายลูกชายของฉัน!“ไม่อย่างนั้นฉันจะจับแกไปถ่วงน้ำในมหาสมุทรคืนนี้!”เรตต์มีความหยิ่งผยองมากกว่าลูกชายของเขาเยอะฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ หลังจากเห็นสีหน้าที่ดูเย่อหยิ่งของเรตต์“รองผู้นำแพดโลว์ใช่ไหม? แกเป็นรองผู้นำสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้ แกเป็นคนที่มีสถานะยิ่งใหญ่มาก...“แกไม่มีหลักการอะไรเลยเหรอ? แกจะไม่คำนึงถึงเหตุผลในเรื่องนี้หน่อยเหรอ? กฎหมายไม่มีความสำคัญกับแกเลยหรือไง?“ทำไมแกไม่ถามฉันหน่อยล่ะ ว่าทำไมฉันถึงทำให้ลูกชายของแกต้องพิการตั้งแต่แรก?”เรตต์พ่นควันออกมาอีกครั้งพร้อมกับท
เรตต์ทำสีหน้าเย็นชาก่อนจะลืมตาขึ้น“ฉันอยากจะจัดการกับเรื่องนี้ในฐานะพ่อคนหนึ่งนะไอ้หนู!“ฉันไม่จำเป็นต้องลงมือกับคนอย่างแกอยู่แล้ว...“แต่ในเมื่อแกยังไม่สำนึกผิดได้ถึงขนาดนี้...“ก็อย่ามาโทษฉันในสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปล่ะ! แกจะได้รู้ผลของการเป็นปรปักษ์กับตระกูลแพดโลว์ในไม่ช้านี้!”เรตต์ค่อย ๆ ถอดเสื้อแจ็คเก็ตออก แล้วส่งให้กับผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก่อนจะบิดคอไปมา ตอนนี้เขาดูเหมือนนักต่อสู้ที่มีประสบการณ์โชกโชนมีเสียงกรีดร้องและเสียงเชียร์ด้วยความตื่นเต้นดังก้องไปทั่วสถานที่แห่งนั้น ไม่มีใครที่นี่เคยเห็นเรตต์เหวี่ยงหมัดมาก่อน พวกเขาต่างรู้สึกดีอกดีใจที่ในที่สุดพวกเขาก็มีโอกาสได้เห็นความยิ่งใหญ่ของเขาเสียทีหลังจากโบกมือให้กับทุก ๆ คน และทำท่าทำทางให้ทุกคนอยู่ในอาการสงบแล้ว เรตต์ก็พุ่งตัวไปข้างหน้าก่อนจะปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าฮาร์วีย์แล้วเตะขาออกไปการเตะของเขานั้นเป็นไปอย่างทรงพลังและรวดเร็วมาก เห็นได้ชัดมีความแข็งแกร่งเป็นอย่างมากตูม!เรตต์เตะอย่างไม่ยั้งเลย เขาใช้พลังทั้งหมดในการเตะออกไปเขาแน่ใจว่าฮาร์วีย์คงอยากจะตายฮาร์วีย์ไม่เพียงแต่หักแขนของกาเอลเท่านั้น แต่เขายังมาที่
การเคลื่อนไหวของฮาร์วีย์เป็นไปอย่างรวดเร็วมาก ทำให้กาเอลและคนอื่น ๆ เปลี่ยนสีหน้าพร้อมกับถอยหลังไปสองสามก้าวโดยสัญชาตญาณกาเอลตกใจมาก เขาสัมผัสได้ถึงรังสีออร่าอันน่าสะพรึงกลัวจากการตบของฮาร์วีย์“ย๊ากกก!”เรตต์ไม่มีเวลาแม้แต่จะหลบเลี่ยงการโจมตีนั้นเขาทำได้เพียงกรีดร้องและกอดแขนอยู่ตรงหน้าเขาเพื่อรั้งตัวเองเอาไว้แต่ถึงกระนั้นก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลยเมื่ออยู่ตรงหน้าฮาร์วีย์ทันทีที่เรตต์ตั้งการ์ดระวังตัว ฮาร์วีย์ก็ฟาดฝ่ามือลงบนหน้าของเขาดุจสายฟ้าแลบเพียะ!เรตต์รู้สึกเจ็บปวดใบหน้าอย่างรุนแรงก่อนจะหมดสติไปเขาล้มกระแทกคนที่อยู่ข้างหลังเขาเหมือนสุนัขที่ตายแล้วมีผู้คนล้มลงไปกองกับพื้นนับสิบคน ช่างเป็นภาพที่ดูน่ากลัวมากกาเอลก็ล้มลงไปกองกับพื้นเหมือนกัน แขนที่อยู่ในเฝือกของเขารู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก ถ้าไม่มีใครมาช่วยพยุงเขาให้ลุกขึ้น เขาก็คงลุกขึ้นเองไม่ได้เรตต์กระแทกเข้ากับผนังหินอ่อนทำให้เกิดรอยแตกที่ดูคล้ายกับใยแมงมุมทันทีร่างของเขาค่อย ๆ เลื่อนไหลลงมาในขณะที่เขาทำสีหน้าที่ดูแย่มากสาวสวยพวกนั้นยืนตัวสั่นในขณะที่ถือแก้วไวน์เอาไว้ปากเล็ก ๆ ของพวกเขาเปิดอ้าราวกับมีไข่อยู่ใน
"โอ้? แกโทรเรียกคนมาช่วยแล้วเหรอ?“ตอนนี้แกมีคนคอยหนุนหลังแล้วใช่ไหม?”ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างใจเย็น“ถ้าอย่างฉันจะให้เวลาแกสิบนาที“ฉันจะคุกเข่าให้ถ้าคนที่แกโทรเรียกมาทำให้ฉันกลัวได้“ไม่อย่างนั้นลูกชายสุดที่รักของแกจะต้องคุกเข่าแทน!”กาเอลและเรตต์มีสีหน้าที่ดูเข้มขึ้นทันที ก่อนจะมองหน้ากันแล้วยิ้มอย่างชั่วร้ายเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งสองคนรู้ว่าใครกำลังจะมาบรืน!ในเวลาเพียงสิบนาทีประตูก็ถูกเตะให้เปิดออกอีกครั้งกลุ่มคนในชุดคลุมเดินเข้าไปข้างในด้วยสีหน้าเย็นชาชายวัยกลางคนยืนอยู่ข้างหน้าใบหน้าของเขาดูคมกริบราวกับใบมีด พร้อมกับมีรอยแผลเป็นบริเวณมุมตาซ้ายไปจึงคางด้านขวานอกจากรอยแผลเป็นจะไม่ได้ทำลายความหล่อเหลาบนใบหน้าของเขาแล้ว ท่าทีที่ดูดุดันของเขาก็ยังช่วยเพิ่มความหล่อเหล่าให้เขาอีกต่างหาก เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนที่ดูโดดเด่นมากฮาร์วีย์หรี่ตามองคน ๆ นั้นในขณะที่จูเลียนยืนขมวดคิ้วอยู่ด้านหลังเขา“คุณยอร์กครับ คนนี้คือเชส สมิธซึ่งเป็นผู้นำสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้"ฮาร์วีย์ได้แต่ยิ้ม เขารู้ว่าพ่อของกาเอลทำได้เพียงแค่นี้แหละเขาไม่ได้ก้าวเท้าออกไปข้างหน้าเลย
"ฉันไม่ได้กลัวคนที่อยู่เบื้องหลังแกด้วย ฉันจะสืบหาให้ได้ว่ามีใครบ้างที่ยืนอยู่ฝ่ายเดียวกับแก!“ฉันจะทำให้เขาต้องชดใช้ในเรื่องนี้!”เชสดูวางอำนาจเป็นอย่างมาก เขาพร้อมที่จะบดขยี้ใครก็ตามที่เข้ามาขวางทางเขาฮาร์วีย์จิบไวน์ก่อนจะยิ้มจาง ๆ“เป็นไปตามคาด...ผู้นำสมิธช่างเป็นผู้ชายที่สง่างามและทรงอำนาจเสียเหลือเกิน!“ถ้าฉันได้ยินไม่ผิด แกกำลังวางแผนจะเอาเรื่องกับทุกคนที่นี่ใช่ไหม?”“ฉันเป็นคนตรงไปตรงมาอยู่แล้ว!” เชสร้องบอกด้วยสีหน้าเย็นชา“แกไม่พอใจอย่างงั้นเหรอ?“ถ้าอย่างนั้นก็เข้ามาหาฉันเลยสิ!“ฉันจะทำให้แกได้ลิ้มรสเลือดของแกเอง!”จากนั้นเชสก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“ลุกขึ้นยืนให้ฉันเห็นหน้าชัด ๆ หน่อย!”สาวสวยพวกนั้นต่างรู้สึกอ่อนปวกเปียกเมื่อเห็นภาพนั้น'เขาช่างแข็งแกร่งเกินไปแล้ว!''ผู้นำสมิธช่างเป็นคนทรงอำนาจเหลือเกิน! ลูกผู้ชายตัวจริงต้องเป็นแบบนี้แหละ!'ฮาร์วีย์นั่งไขว่ห้างและเอามือกอดอกในขณะเงยหน้าขึ้นพร้อมกับทำสีหน้าดูถูกเหยียดหยามผู้คนทำเสียงเยาะเย้ยเมื่อเห็นภาพนั้น'อะไรกันวะเนี่ย?!''เขายังพยามจะอวดเบ่งอยู่อีกเหรอ?!''เขาอยากจะตายหรือยังไง!'กาเอลหัวเราะอย่างชั่วร้าย
"ไอ้เด็กคนนี้เป็นแค่ผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินเท่านั้นนะผู้นำสมิธ! คุณมาตบหน้าผมต่อหน้าเขาทำไม?” เรตต์ถามโดยสัญชาตญาณเพียะ!ก่อนที่เรตต์จะทันได้พูดจบ เชสก็เหวี่ยงหลังมือไปฟาดหน้าของเรตต์ทันทีเรตต์กระแทกเข้ากับผนังหินหอ่อนอีกครั้ง เขาไม่สามารถยันตัวเองให้ลุกขึ้นมาได้เป็นเวลานานมาก“คุณตบหน้าผมทำไมผู้นำสมิธ?!”คนอื่น ๆ ต่างรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นภาพนั้น พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงตบหน้าตัวเองและเรตต์ ในขณะที่เขาควรจะช่วยเหลือตระกูลแพดโลว์สิกาเอลตกใจมาก“คุณดื่มมากไปหรือเปล่าผู้นำสมิธ? คุณควรจะใช้กำลังกับไอ้สารเลวคนนี้สิ ไม่ใช่พ่อของผม...”เพียะ!เชสตบกาเอลลอยกระเด็นไปหาพ่อของเขา ทั้งสองคนยืนแนบตัวอยู่กับผนังโดยไม่ขยับกล้ามเนื้อแม้แต่น้อยฮาร์วีย์หรี่ตามองด้วยสีหน้าชื่นชม“ดูเหมือนว่าชื่อเสียงของแกจะไม่ค่อยดีนักในสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้นะผู้นำสมิธ“นอกจากลูกน้องของแกจะไม่ยอมทำตามเมื่อเห็นแกตบหน้าตัวเองแล้ว พวกเขายังตั้งคำถามกับแกอีกด้วย“ฉันผิดหวังในตัวแกจริง ๆ!ฮาร์วีย์ลุกขึ้นยืนหลังจากนั้นไม่นาน“เรากลับกันเถอะจูเลียน"ดวงตาของเชสกระตุกหลังจากได้ยินค
เชสแสดงท่าทีให้ความเคารพโดยไม่ได้ให้ความสนใจคนอื่น ๆ เลย“ผมไม่ได้สั่งสอนพวกเขาให้ดีพอน่ะครับคุณยอร์ก! เป็นความผิดของผมเองครับ!”ฮาร์วีย์หมุนแก้วไวน์ก่อนจะยกขึ้นจิบ“แกคิดว่าฉันจะปล่อยแกไปด้วยคำพูดอย่างนั้นเหรอ?”ฮาร์วีย์ดูถูกเชสไม่ยั้งในเวลานี้“คุณกำลังทำอะไรอยู่ผู้นำสมิธ?!“คุณก้มหัวให้ผู้ชายจากประเทศ H แบบนั้นได้ยังไงกัน?!“เขาเป็นแค่คนบ้านนอก!“ทำไมคุณกลัวเขาได้ถึงขนาดนี้?!“เขาเป็นแค่ผู้ชายที่มาเกาะเคทีเท่านั้น!“เรากลัวเธอเพียงเพราะเธอยังอยู่ในตระกูลคอบบ์ก่อนหน้านี้เท่านั้น!“ทำไมเราต้องกลัวคนบ้านป่าเมืองเถื่อนอย่างเขาด้วย?! ซึ่งตอนนี้เขาทำให้เคทีต้องตัดขาดกับตระกูลไปแล้ว"“ส่วนดีนนั้นเขาก็ยังไม่ปรากฏตัวเลยหลังจากที่ไอ้เด็กคนนั้นช่วยรักษาเขาแล้ว!“ทั้งหมดนี้เป็นเพียงกลอุบายเท่านั้น!“เราไม่จำเป็นต้องกลัวเลย!”กาเอลคิดว่าเชสกลัวเคทีและดีน เขาเชื่อว่านี่เป็นเพียงเหตุผลเดียวที่ทำให้เขาหวาดกลัวได้ถึงขนาดนี้เขาคิดว่าเขาควรจะชี้ให้เห็นถึงความสามารถของฮาร์วีย์ที่ไม่มีอยู่จริง เพื่อช่วยทำให้เชสรู้สึเบาใจขึ้นมาได้ก่อนที่กาเอลจะทันได้พูดจบ เชสก็เดินเข้าไปหาเขาแล้วเตะเขา