ผัวะ ผัวะ ผัวะ!หลังจากได้ยินคำสั่งของพวกเขา ผู้ชายทั้งหมดนั้นก็เริ่มฟาดขวดเบียร์ไปที่จูเลียนจูเลียนสามารถสกัดกั้นการโจมตีได้สองสามครั้ง แต่ก็ยังโดนฟาดจนล้มลงหลังจากนั้นผัวะจากนั้นชายที่เป็นหัวหน้าก็ฟาดไม้กอล์ฟเข้าที่หลังของจูเลียนมีเลือดพุ่งออกมาจากปากของเขา ก่อนที่เขาจะลงไปนอนชักกระตุกอยู่บนพื้น“หยุด! หยุดเดี๋ยวนี้!”ไอรีนดูสบสนวุ่นวายไปหมด“แกจะต้องเสียใจกับเรื่องนี้แน่"เพียะ!ชายที่เป็นหัวหน้าตบหน้าไอรีน“เสียใจเหรอ?!“ฉันต้องเสียใจแน่เหรอ! “ฉันจะบอกอะไรให้นะ! คนจากประเทศ H ไม่มีสิทธิ์มาอวดเบ่งต่อหน้าเรา!“แกคิดว่าแกสามารถมาอวดเบ่งที่นี่เพียงเพราะแกมีเงินอยู่เพียงเล็กน้อยอย่างนั้นเหรอ?!“แกอยากให้นายน้อยแพดโลว์มาดื่มอวยพรให้แกเหรอ?!“แกอยากจะจับตัวเขาไว้ตอนที่เขามาที่นี่ใช่ไหม? เขาบอกเราก่อนหน้านี้ให้กำจัดคนจากประเทศ H ทุกคน!“ไป! ไปโจมตีพวกมันทุกคน!”ผู้ชายหลายสิบคนที่อยู่ข้างหลังเขาหัวเราะอย่างชั่วร้าย ก่อนจะเข้าไปโจมตีอย่างรีบเร่งและไร้ความปรานีมากขึ้นแม้แต่ผู้หญิงสวยอย่างไอรีนก็ยังไม่ละเว้นเลย เสื้อผ้าของเธอถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ ในขณะที่เธอถูกตบซ้ำแล้วซ้ำอ
"ทำไมฉันต้องทำอย่างนั้นด้วยล่ะ?!“ฉันไม่ได้สนใจแกสักหน่อย!”รูสเตอร์ย่อตัวลงอย่างดูถูกเหยียดหยาม แล้วเอามือแตะหน้าจูเลียเบา ๆ ก่อนจะถอดเข็มขัดของเขาออก“ผู้หญิงของแกเป็นคนหน้าตาดีนะ เธอมีเรือนร่างและใบหน้าที่ดูไร้เดียงสา ฉันชอบเธอจัง!“ในเมื่อเธอมีความสำคัญกับแกมากนัก ฉันก็จะเล่นสนุกกับเธอต่อหน้าแกเลย แกจะได้มองดูได้อย่างเต็มตา”รูสเตอร์เดินไปข้างหน้าพร้อมกับยิ้มอย่างชั่วร้าย ก่อนทำมือทำไม้ส่งสัญญาณให้พวกผู้ชายยกก้นของไอรีนขึ้นมา“ออกไปนะ!“พวกแกทุกคนเลย!”ไอรีนยังพยายามดิ้นรนต่อไป“พวกแกไม่ยอมเคารพกฎหมายเลย! แกหนีไม่รอดในเรื่องนี้แน่!”รูสเตอร์ฉีกถุงน่องบาเลนเซียก้าสีดำของไอรีนพร้อมกับยิ้มอย่างชั่วร้าย“ฉันคงตายอย่างมีความสุขถ้าได้นอนกอดแม่สาวงามคนนี้!”ผัวะ!ในขณะที่พวกผู้ชายเหล่านั้นกำลังถอดเข็มขัดอยู่นั้น ประตูก็ถูกเตะให้เปิดออกอีกครั้งมีร่างของคน ๆ หนึ่งพุ่งเข้ามาข้างในผัวะ ผัวะ ผัวะ!ผู้ชายสองสามคนตรงประตูลอยกระเด็นออกไป พวกเขาไม่ทันได้ตั้งตัวที่จะตอบโต้สถานการณ์ตอนนั้นเลยฮาร์วีย์เดินเข้ามาข้างในก่อนจะตบชายสามคนนั้นลอยกระเด็นออกไป“อ๊ากกก!”มีเสียงกรีดร้องด้
ดวงตาของรูสเตอร์กระตุกเมื่อเห็นภาพนั้น เขาอยากจะก้าวไปข้างหน้าแต่ตระหนักว่าร่างกายของเขาสั่นเทาอยู่ตลอดเวลารูสเตอร์แทบจะไม่สามารถบีบเค้นความกล้าเฮือกสุดท้ายออกมาได้เมื่อเขาจ้องมองไปที่ฮาร์วีย์“แกเป็นใครกันไอ้เด็กน้อย?” เขาถามด้วยสายตาเย็นชาเขาได้รับการฝึกฝนอยู่ในสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้มาหลายปีแล้ว ตลอดช่วงชีวิตที่ผ่านมาเขายังได้ต่อสู้กับผู้เชี่ยวชาญมามากมายหลายคนด้วยเขาเคยต่อสู้กับเหล่าอันธพาลมากมายในสามเหลี่ยมทองคำมาก่อน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นคนที่จัดการได้ยากอย่างฮาร์วีย์ผัวะ!ฮาร์วีย์เหวี่ยงเท้าไปข้างหน้าโดยไม่ยอมเสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียวรูสเตอร์ใช้มือสกัดกั้นเอาไว้โดยสัญชาตญาณแต่กลับถูกหักครึ่งทันทีเขาถูกเตะลอยละลิ่วไปชนเสาหินอ่อนก่อนจะไถลลงมาอย่างช้า ๆมีเลือดไหลออกมาจากรูเปิดทุกช่องทาง เขารู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก เขาอยากจะพูดอะไรออกมาแต่สุดท้ายก็ไม่สามารถพูดอะไรได้แม้แต่คำเดียว'เขาบ้าไปแล้ว!'ความแข็งแกร่งของฮาร์วีย์น่ากลัวมาก ฝูงชนต่างก็ไม่กล้าสบตาเขานี่เป็นตัวอย่างที่ดี ของคำว่า อยู่ยงคงกระพัน อย่างแท้จริงออร่าของฮาร์วีย์ทำให้สถา
ใบหน้าของกาเอลดูมืดมนลงทันที“ถ้าแกกล้าก็ลองทำร้ายใครอีกสักคนดูสิ!”เพียะ!“ทำแล้วนี่ไง แล้วแกจะทำยังไงเหรอ?”กาเอลรู้สึกเดือดดาลขึ้นมาทันที เขาโกรธอย่างควบคุมไม่อยู่หลังเห็นฮาร์วีย์ตบหน้าลูกน้องของเขานี่ไม่ใช่การท้าท้ายแต่เป็นการยั่วยุอย่างแท้จริงสาวสวยสองสามคนมองดูหน้าฮาร์วีย์ได้ไม่ถนัดนัก แต่พวกเธอก็ลงความเห็นว่าเขาต้องเป็นคนบ้านนอกอย่างแน่นอน เมื่อดูจากการแต่งกายของเขา'ทำไมคนอย่างเขาถึงกล้ามาท้าทายคนอย่างนายน้อยแพดโลว์ล่ะ?''เขาต้องอยากตายแน่ ๆ!''นี่คือลอสท์ ซิตี้ บาร์ สถานที่ท่องเที่ยวยามค่ำคืนที่ใหญ่ที่สุดในแบล็คเบิร์น ซิตี้!''กาเอลได้รับการสนับสนุนจากทั้งสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้ และสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งทะเลใต้!''คนบ้านนอกกล้าดียังไงมาต่อกรกับคนอย่างนั้น!''ช่างตลกสิ้นดี!''แม้แต่ภาพยนต์ก็ยังเขียนบทแบบนี้ไม่ได้!''ถึงแม้จะเป็นนิยายก็ยังเขียนแบบนี้ไม่ได้!'ฮาร์วีย์กระแทกหัวของรูสเตอร์ลงกับพื้นก่อนจะเตะหัวเขา“ฉันมาที่นี่เพื่อทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ!”“แกมันบ้าไปแล้ว!กาเอลก้าวไปข้างหน้าก่อนจะทำท่าทางให้สัญญาณผู้ติดตามของเขาเปิดไฟ สายตาอัน
เรตต์พยักหน้าด้วยท่าทีสบาย ๆ หลังจากได้ยินคำพูดของลูกชายเขาก้าวไปข้างหน้าก่อนจะจ้องมองฮาร์วีย์อย่างดูถูกเหยียดหยามเขาหยิบซิการ์ที่กาเอลนำมาให้ก่อนจะจุดสูบ หลังจากพ่นควันออกมาแล้ว เขาก็หรี่ตามองฮาร์วี่ย์แล้วถามว่า "แกคือคนที่ทำร้ายลูกของฉันเหรอ?“ในเมื่อแกช่างเป็นคนโอหังอวดดีนัก...“คุกเข่าลง กล่าวคำขอโทษ และเรียกฉันว่า 'ป๊ะป๋า'!“จากนั้นก็หักแขนของแกทั้งสองข้าง“แน่นอน ปล่อยผู้หญิงคนนั้นไว้ที่นี่เพื่อให้ฉันกับลูกชายได้เล่นสนุกด้วย!“แล้วฉันถึงจะไม่เอาเรื่องเอาราวกับแกที่มาทำร้ายลูกชายของฉัน!“ไม่อย่างนั้นฉันจะจับแกไปถ่วงน้ำในมหาสมุทรคืนนี้!”เรตต์มีความหยิ่งผยองมากกว่าลูกชายของเขาเยอะฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ หลังจากเห็นสีหน้าที่ดูเย่อหยิ่งของเรตต์“รองผู้นำแพดโลว์ใช่ไหม? แกเป็นรองผู้นำสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้ แกเป็นคนที่มีสถานะยิ่งใหญ่มาก...“แกไม่มีหลักการอะไรเลยเหรอ? แกจะไม่คำนึงถึงเหตุผลในเรื่องนี้หน่อยเหรอ? กฎหมายไม่มีความสำคัญกับแกเลยหรือไง?“ทำไมแกไม่ถามฉันหน่อยล่ะ ว่าทำไมฉันถึงทำให้ลูกชายของแกต้องพิการตั้งแต่แรก?”เรตต์พ่นควันออกมาอีกครั้งพร้อมกับท
เรตต์ทำสีหน้าเย็นชาก่อนจะลืมตาขึ้น“ฉันอยากจะจัดการกับเรื่องนี้ในฐานะพ่อคนหนึ่งนะไอ้หนู!“ฉันไม่จำเป็นต้องลงมือกับคนอย่างแกอยู่แล้ว...“แต่ในเมื่อแกยังไม่สำนึกผิดได้ถึงขนาดนี้...“ก็อย่ามาโทษฉันในสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปล่ะ! แกจะได้รู้ผลของการเป็นปรปักษ์กับตระกูลแพดโลว์ในไม่ช้านี้!”เรตต์ค่อย ๆ ถอดเสื้อแจ็คเก็ตออก แล้วส่งให้กับผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก่อนจะบิดคอไปมา ตอนนี้เขาดูเหมือนนักต่อสู้ที่มีประสบการณ์โชกโชนมีเสียงกรีดร้องและเสียงเชียร์ด้วยความตื่นเต้นดังก้องไปทั่วสถานที่แห่งนั้น ไม่มีใครที่นี่เคยเห็นเรตต์เหวี่ยงหมัดมาก่อน พวกเขาต่างรู้สึกดีอกดีใจที่ในที่สุดพวกเขาก็มีโอกาสได้เห็นความยิ่งใหญ่ของเขาเสียทีหลังจากโบกมือให้กับทุก ๆ คน และทำท่าทำทางให้ทุกคนอยู่ในอาการสงบแล้ว เรตต์ก็พุ่งตัวไปข้างหน้าก่อนจะปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าฮาร์วีย์แล้วเตะขาออกไปการเตะของเขานั้นเป็นไปอย่างทรงพลังและรวดเร็วมาก เห็นได้ชัดมีความแข็งแกร่งเป็นอย่างมากตูม!เรตต์เตะอย่างไม่ยั้งเลย เขาใช้พลังทั้งหมดในการเตะออกไปเขาแน่ใจว่าฮาร์วีย์คงอยากจะตายฮาร์วีย์ไม่เพียงแต่หักแขนของกาเอลเท่านั้น แต่เขายังมาที่
การเคลื่อนไหวของฮาร์วีย์เป็นไปอย่างรวดเร็วมาก ทำให้กาเอลและคนอื่น ๆ เปลี่ยนสีหน้าพร้อมกับถอยหลังไปสองสามก้าวโดยสัญชาตญาณกาเอลตกใจมาก เขาสัมผัสได้ถึงรังสีออร่าอันน่าสะพรึงกลัวจากการตบของฮาร์วีย์“ย๊ากกก!”เรตต์ไม่มีเวลาแม้แต่จะหลบเลี่ยงการโจมตีนั้นเขาทำได้เพียงกรีดร้องและกอดแขนอยู่ตรงหน้าเขาเพื่อรั้งตัวเองเอาไว้แต่ถึงกระนั้นก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลยเมื่ออยู่ตรงหน้าฮาร์วีย์ทันทีที่เรตต์ตั้งการ์ดระวังตัว ฮาร์วีย์ก็ฟาดฝ่ามือลงบนหน้าของเขาดุจสายฟ้าแลบเพียะ!เรตต์รู้สึกเจ็บปวดใบหน้าอย่างรุนแรงก่อนจะหมดสติไปเขาล้มกระแทกคนที่อยู่ข้างหลังเขาเหมือนสุนัขที่ตายแล้วมีผู้คนล้มลงไปกองกับพื้นนับสิบคน ช่างเป็นภาพที่ดูน่ากลัวมากกาเอลก็ล้มลงไปกองกับพื้นเหมือนกัน แขนที่อยู่ในเฝือกของเขารู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก ถ้าไม่มีใครมาช่วยพยุงเขาให้ลุกขึ้น เขาก็คงลุกขึ้นเองไม่ได้เรตต์กระแทกเข้ากับผนังหินอ่อนทำให้เกิดรอยแตกที่ดูคล้ายกับใยแมงมุมทันทีร่างของเขาค่อย ๆ เลื่อนไหลลงมาในขณะที่เขาทำสีหน้าที่ดูแย่มากสาวสวยพวกนั้นยืนตัวสั่นในขณะที่ถือแก้วไวน์เอาไว้ปากเล็ก ๆ ของพวกเขาเปิดอ้าราวกับมีไข่อยู่ใน
"โอ้? แกโทรเรียกคนมาช่วยแล้วเหรอ?“ตอนนี้แกมีคนคอยหนุนหลังแล้วใช่ไหม?”ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างใจเย็น“ถ้าอย่างฉันจะให้เวลาแกสิบนาที“ฉันจะคุกเข่าให้ถ้าคนที่แกโทรเรียกมาทำให้ฉันกลัวได้“ไม่อย่างนั้นลูกชายสุดที่รักของแกจะต้องคุกเข่าแทน!”กาเอลและเรตต์มีสีหน้าที่ดูเข้มขึ้นทันที ก่อนจะมองหน้ากันแล้วยิ้มอย่างชั่วร้ายเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งสองคนรู้ว่าใครกำลังจะมาบรืน!ในเวลาเพียงสิบนาทีประตูก็ถูกเตะให้เปิดออกอีกครั้งกลุ่มคนในชุดคลุมเดินเข้าไปข้างในด้วยสีหน้าเย็นชาชายวัยกลางคนยืนอยู่ข้างหน้าใบหน้าของเขาดูคมกริบราวกับใบมีด พร้อมกับมีรอยแผลเป็นบริเวณมุมตาซ้ายไปจึงคางด้านขวานอกจากรอยแผลเป็นจะไม่ได้ทำลายความหล่อเหลาบนใบหน้าของเขาแล้ว ท่าทีที่ดูดุดันของเขาก็ยังช่วยเพิ่มความหล่อเหล่าให้เขาอีกต่างหาก เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนที่ดูโดดเด่นมากฮาร์วีย์หรี่ตามองคน ๆ นั้นในขณะที่จูเลียนยืนขมวดคิ้วอยู่ด้านหลังเขา“คุณยอร์กครับ คนนี้คือเชส สมิธซึ่งเป็นผู้นำสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้"ฮาร์วีย์ได้แต่ยิ้ม เขารู้ว่าพ่อของกาเอลทำได้เพียงแค่นี้แหละเขาไม่ได้ก้าวเท้าออกไปข้างหน้าเลย