หลงเหมินก็แสดงความขอบคุณเช่นกันไบรซ์ เคนเนดี้ ซึ่งมีหน้าที่ดูแลความเรียบร้อยต่าง ๆ ในชีวิตประจำวัน ได้ส่งยาอายุวัฒนะไปมากมายพร้อมกับของขวัญราคาแพงอื่น ๆในด้านหนึ่งนั้นนี่เป็นรางวัลสำหรับการต่อสู้ในวันนี้ ในทางกลับกันเขาอยากให้ฮาร์วีย์และเด็กที่ความสามารถคนอื่น ๆ ทำการบดขยี้ชาวอินเดียต่อไปตามปกติท้ายที่สุดแล้วชาวอินเดียพวกนั้นได้เหยียบย่ำพวกเขามาตั้งแต่แรกแล้วไม่เพียงแต่เหล่าผู้อาวุโสและผู้สูงศักดิ์จากหลงเหมินจะรู้สึกโล่งใจอย่างมากหลังการต่อสู้เท่านั้น แต่ชื่อเสียงของหลงเหมินยังได้รับการกอบกู้เป็นอย่างมากอีกด้วยพวกเขายังใช้นักเขียนผีอีกหลายคน เพื่อเขียนประชาสัมพันธ์ในเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้หลังจากทานอาหารมื้ออร่อยเสร็จแล้ว ฮาร์วีย์ก็พาแอมเบอร์และคนอื่น ๆ ไปที่สวนหลังบ้านขณะที่พวกเขากำลังต่อสู้บนสังเวียนนั้นจอร์จ ซาเบล, เคย์เดน บัลเมอร์ และคนอื่น ๆ ก็ไม่ได้เกียจคร้านอะไรเลยพวกเขาใช้แหล่งข้อมูลทั้งหมดและเงินจำนวนมาก เพื่อค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับแดนนี่ เบอร์ตันและคนอื่น ๆฮาร์วีย์นำเอกสารของผู้มีความสามารถชั้นยอดของอินเดียมาให้แอมเบอร์และคนอื่น ๆ อ่านท้ายที่สุดแล้วทั้งสามค
“ฉันไม่รังเกียจที่จะยอมเสียสละเพื่อประเทศของตัวเอง ถ้าคุณคือเป้าหมายของฉัน”โซอี้ การ์เซียอวดรอยยิ้มจาง ๆ ก่อนทำไม้ทำมือเชื้อเชิญฮาร์วีย์เข้าไปในห้องที่เตรียมเอาไว้ล่วงหน้าฮาร์วีย์นั่งลงและหยิบถ้วยชาขึ้นมาก่อนจะยิ้มตอบ“ผมเป็นคนดีนะคุณการ์เซีย นั่นเป็นการไม่ให้ความเคารพนิดหน่อยนะ...คุณว่าไหม?“แผนนารีพิฆาตใช้ไม่ได้ผลหรอก”“มันจะได้ผลหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับทัศนคติของคุณค่ะ” โซอี้ตอบ“ทัศนคติของผมเหรอ?”ฮาร์วีย์แสดงสีหน้าล้อเล่น“แล้วการที่ผมมาทานอาหารที่นี่มันไม่ง่ายหรอกเหรอ?“เห็นได้ชัดว่านี่เป็นกับดักสำหรับผม…“แล้วคุณต้องการอะไรจากผมกันแน่?“ไม่ต้องปิดบังอะไรไว้หรอกครับ ทำไมคุณไม่บอกผมให้หมดล่ะ?”โซอี้ถอนหายใจเฮือกใหญ่พร้อมกับทำสีหน้าสิ้นหวัง“คุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอว่าทำไมฉันถึงพาคุณมาที่นี่?“คุณวางแผนใส่ร้ายฉันตั้งแต่วันแรก โดยทำให้ฉันแตกแยกกับชาวอินเดียคนอื่น ๆ พวกเขาพากันสงสัยและแยกฉันออกจากกลุ่มตั้งแต่นั้นมา!“และตอนนี้...หลังจากพ่ายแพ้ไปสิบห้าครั้งติดต่อกัน พวกเขาทั้งหมดต่างก็ทุ่มความโกรธแค้นมาที่ฉัน!“พวกเขาต่างบอกว่าฉันเป็นคนทำให้ประเทศอินเดียต้องพินาศ เพราะถูกค
“ฉันกำลังจะบอกคุณอยู่นี่แหละค่ะ”โซอี้อวดรอยยิ้มอันอบอุ่นก่อนนำกล่องทองคำออกมาจากใต้โต๊ะแล้วผลักไปให้ฮาร์วีย์เสื้อแจ็คเก็ตของเธอเลื่อนหลุดเผยให้เห็นไหล่ที่ดูอ่อนนุ่มในขณะที่ผลักกล่องทองคำนั้นจากนั้นเธอก็โน้มตัวไปข้างหน้าราวกับว่าไม่รู้ตัวว่ามีอะไรเกิดขึ้น“คุณยอร์กคะ ราชวงศ์ของอินเดียอยากให้คุณเข้ามาเป็นคนของเรา!” โซอี้พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล“ราชวงศ์จะสถาปนาวรรณะพราหรมณ์อันสูงส่งให้ถ้าคุณไม่ขัดข้อง!“คนรุ่นต่อ ๆ ไปในครอบครัวของคุณจะได้รับการปฏิบัติแบบเดียวกัน!”ฮาร์วีย์หรี่ตามองหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น'คนพวกนี้ค่อนข้างจะ...'ชาวอินเดียรู้ว่าฮาร์วีย์ไม่ได้ขาดแคลนเงิน นั่นคือเหตุผลที่พวกเขาใช้ยศฐาบรรดาศักดิ์มาเป็นเครื่องต่อรองโซอี้, แอ็กเซล, โคดี้ และแฟรงกี้ การ์เซีย ได้เพียงวรรณะกษัตริย์เท่านั้น...แต่พวกเขาก็เสนอตำแหน่งที่สูงกว่าคนพวกนั้นให้กับฮาร์วีย์พูดง่าย ๆ ก็คือถ้าฮาร์วีย์เห็นด้วยในข้อตกลงนี้ เขาก็อาจทำให้ใคร ๆ ในอินเดียต้องคุกเข่าต่อหน้าเขาได้!สถานะของเขาน่าจะทัดเทียมกับเจ้าชายแห่งอินเดียด้วยซ้ำไป ลูกหลานรุ่นต่อ ๆ ไปของตระกูลเขาจะสามารถแต่งงานกับราชวงศ์ได้!
“ความแข็งแกร่งและความสามารถของคุณช่างคู่ควรกับสิ่งตอบแทนเหล่านั้นอย่างแน่นอน!”โซอี้อวดรอยยิ้มอันแสนหวาน“แน่นอนค่ะ เพื่อเป็นการแสดงให้เห็นว่าคุณเต็มใจที่จะเป็นส่วนหนึ่งของพวกเรา ฉันจะจำเป็นต้องขอข้อพิสูจน์เล็ก ๆ น้อย ๆ จากคุณ“ท้ายที่สุดแล้วผู้คนจำนวน 1.3 พันล้านคนในอินเดียต่างก็อยากมีวรรณะพราหมณ์ด้วยกันทั้งนั้น“ในเมื่อคนอินเดียเต็มใจเสียสละเพื่อคุณมากมาย อย่างน้อยคุณก็ควรทำให้พวกเขาเข้าใจได้ว่าคุณมีค่ามากขนาดนี้ใช่ไหม?“ถ้าไม่...แล้วคุณจะทำให้ผู้คนพอใจได้ยังไง?”"ข้อพิสูจน์เหรอ?"ฮาร์วีย์อวดรอยยิ้มจาง ๆ“อย่าบอกนะว่าเป็นการต่อสู้ในวันพรุ่งนี้”โซอี้ยิ้ม“ท่านหัวหน้าการ์เซียบอกว่าถ้าแอมเบอร์และคนอื่น ๆ แพ้การต่อสู้ในวันพรุ่งนี้...“เราจะให้เงินและตราสัญลักษณ์แก่คุณทันที!“รางวัลอื่น ๆ ก็จะถูกจัดเตรียมให้คุณทันทีหลังจากนั้น!“ในขณะเดียวกันทางเราก็จะเตรียมเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวให้คุณเดินทางไปยังประเทศอันเกรียงไกรของเรา!“ถ้าคุณอยากจะพาเพื่อน ๆ และครอบครัวไปด้วย เราก็จัดเตรียมให้เหมือนกัน!“เราจะรับรองว่าคุณจะใช้ชีวิตอย่างสุขสบายไปตลอดชีวิต!“ถ้าคุณไม่ต้องการให้คนอื่นรู้เ
โซอี้ตัวแข็งทื่อคำพูดของฮาร์วีย์ทำให้เธอตกใจ เธอคิดอยู่ภายในใจว่าฮาร์วีย์จะต้องปฏิเสธข้อเสนอนี้อย่างแน่นอนเธอรีบฝืนยิ้มก่อนจะตอบอย่างเบา ๆ ว่า “ได้สิคะ!”“แต่ฉันยังไม่พร้อม ทำไมเราไม่ลองหาเวลาเหมาะ ๆ หลังจากวันพรุ่งนี้ดูล่ะคะคุณยอร์ก?”ฮาร์วีย์ดูหงุดหงิดเล็กน้อยหลังจากได้ยินคำพูดของโซอี้“คุณจะกลับคำพูดแล้วเหรอ?” ฮาร์วีย์ถามอย่างเย็นชาหลังจากหายใจเข้าลึก ๆ“คุณกำลังหลอกให้ผมทำงานโดยไม่ได้รับอะไรเป็นการตอบแทนเลยใช่ไหม?“แน่นอนว่าผมต้องการสิ่งดี ๆ ก่อนจะลงมือทำงาน!“ถ้าคุณไม่อยากให้ผมในตอนนี้ งั้นเราก็ใช้วิธีอื่นแทน!“นี่คือเลขบัญชีของผม โอนเงินให้ผมก่อน!”“คุณก็ไม่ต้องกลัวว่าผมจะหนีไปไหนหรอก!“ท้ายที่สุดแล้วผมก็มีความสนใจในตัวคุณมากขึ้นนะ!“ผมก็อยากสัมผัสเรือนร่างของคุณเหมือนกัน!”ฮาร์วีย์ดึงบัตรธนาคารของเขาออกมา ก่อนจะหยิบใส่มือของโซอี้โซอี้ยิ้มค้างทั้นที การกระทำของฮาร์วีย์ทำให้เธอไม่ทันระวังตัวเธอคิดอยู่ในใจว่าฮาร์วีย์จะต้องปฏิเสธข้อเสนอนั้นทั้งหมด และอาจถึงขั้นโกรธเคืองเธออย่างมากด้วยแต่เรื่องกลับกลายเป็นว่าชายที่อยู่ตรงหน้ากลับเป็นคนโลภมากและหื่นกาม“คง...จะเร
"เอาล่ะ วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะคุณการ์เซีย“กลับไปบอกแอ็กเซลให้ผมหน่อย“แผนการนี้ใช้ไม่ได้ผลหรอก ถ้าเขาต้องการทำสัญญาที่ว่างเปล่า อย่างน้อย ๆ ก็ควรแสดงความจริงใจออกมาก่อน“คนสมัยนี้ไม่ได้โง่หรอก“ผมไม่ได้สนใจข้อเสนอของคุณตั้งแต่แรก แต่สนใจในตัวคุณ”ฮาร์วีย์จับมือโซอี้อย่างเงียบ ๆ ก่อนที่จะรับบัตรธนาคารคืนด้วยรอยยิ้มอันมีความหมาย“คุณการ์เซีย คำสัญญาบางอย่างที่ให้ไว้กับผมนั้นดีเกินกว่าจะเป็นจริงได้ สิ่งนั้นเป็นอะไรที่อยู่ไกลเกินเอื้อม...“แต่ไม่ใช่หอฝึกยุทธ“เราจะยังคงอ้าแขนต้อนรับคุณเสมอเมื่อคุณพร้อม!“ผมจะไม่กลับคำพูด...”จากนั้นฮาร์วีย์ก็หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเดินจากไปปากของโซอี้กระตุกด้วยความรู้สึกโกรธเกรี้ยว หลังจากนั้นไม่นานเธอก็สอดมือกลับเข้าไปในกระเป๋าอย่างเงียบ ๆมีนามบัตรเลื่อนหลุดออกมาโดยไม่มีเสียงทันทีที่ฮาร์วีย์ดึงบัตรธนาคารของเขากลับคืน เขาก็แอบเอานามบัตรอีกใบใส่เข้าไปในมือของโซอี้โซอี้เหลือบมองนามบัตรสีดำด้วยท่าทีลังเล***หลังจากทำเป็นทองไม่รู้ร้อนกับความยากลำบากในการตัดสินใจของโซอี้แล้ว ฮาร์วีย์ก็ออกจากโรงแรมอาซัน เขาโทรหาฟิชเชอร์ เบเน็ตต์เพื่อรายงานการประช
ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว เขาสามารถบอกได้เลยว่านี่คือการกระทำของชาวอินเดียพวกนั้นโดยไม่ต้องทำการสอบสวนอะไรเลยพูดได้เลยว่าพวกเขากำลังวางอุบายโดยใช้เล่ห์กลสองอย่างพร้อมกันแต่ถึงกระนั้นฮาร์วีย์ก็รู้ว่าแอ็กเซลจะไม่กล้าฆ่าแอมเบอร์และคนอื่น ๆ เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้คนในประเทศ H สาปแช่งเขา เพราะท้ายที่สุดแผนการนี้ก็ดูโจ่งแจ้งเกินไปนั่นคือเหตุผลว่าทำไมฮาร์วีย์ถึงไม่ได้ทุกข์ร้อนมากนัก“วันนี้มีใครที่ดูน่าสงสัยมาที่หอฝึกยุทธหรือเปล่า?” ฮาร์วีย์ถามหลังจากครุ่นคิดถึงสถานการณ์แล้ว“ไม่มีค่ะ มีแต่พวกก่อปัญหาจากโกลด์เด้น พาเลซ“แต่พวกเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อก่อปัญหาอะไร พวกเขามาขอโทษแอมเบอร์และคนอื่น ๆ ค่ะ“ผู้หญิงใจร้ายคนนั้นถึงกับคลานต่อหน้าเด็กทั้งสามคนนั้น…“โกลด์เด้น พาเลซเหรอ?”ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว เขารู้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติท้ายที่สุดแล้วพวกเขาเลือกเวลามาเยี่ยมได้แปลกประหลาดมากฮาร์วีย์รีบเรียกรถแท็กซี่ก่อนจะมุ่งหน้ากลับไปที่หอฝึกยุทธฮาร์วีย์ไปถึงหลังจากเวลาผ่านไปสามสิบนาที บรรยากาศที่นี่ดูตึงเครียดมาก แม้แต่สาวกของหน่วยงานบังคับใช้กฎหมายของหลงเหมินที่รับผิดชอบดูแลสถานที่ ก็มีสีหน้าจริงจัง
“แต่ยังไงก็ตามนี่คือยาที่เรากำลังพูดถึงอยู่จริง ๆ มีอยู่เพียงวิธีเดียวที่ทำให้แอมเบอร์และคนอื่น ๆ กลายเป็นอย่างนี้ก็คือพวกเขากินอะไรบางอย่างเข้าไป“แต่สาวกกองบังคับคดีของหลงเหมินทำหน้าที่ดูแลทุกสิ่งทุกอย่างที่เรากินและดื่มที่นี่ ไม่มีทางที่จู่ ๆ พวกเขาจะหันมาเล่นงานเรา“พวกเขากินหรือดื่มอะไรที่คนนอกนำเข้ามาหรือเปล่า?”“คนนอกนำเข้ามา…?”เลย์นมีสีหน้าเปลี่ยนไป"ชา…""อะไรนะ?"ฮาร์วีย์หันมองดูโดยสัญชาตญาณสีหน้าของเลย์นดูแย่ลงทันที“เป็นเรื่องของผู้คนที่มาทำการขอโทษนั่นแหละ ผู้หญิงใจร้ายคนนั้นรินชาสามถ้วยให้กับเด็กที่มีความสามารถในขณะนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น“เธอบอกว่าการดื่มชาหมายถึงพวกเขาให้อภัยเธอ ถ้าเด็กพวกนั้นไม่ได้ดื่มชาเธอก็คงจะนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นตลอดไป...“แต่ใบชาและน้ำเป็นของเรา ทำไม…?"สีหน้าของฮาร์วีย์ดูมืดมนก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่“เป็นเรื่องง่ายมากที่พวกเขาจะวางยาให้กับเด็กทั้งสามคนนั้น“ยกตัวอย่างเช่นพวกเขาสามารถจุ่มมือแช่ในยาชุบชีวิตเป็นเวลาหลายชั่วโมง แล้วจุ่มนิ้วลงในถ้วยชาโดยไม่มีใครสังเกตเห็น”เลย์นเริ่มโอนเอนไปมารอบ ๆ สถานที่แห่งนั้น“นี่เป็นความผิดของฉัน