“หยุดพูดได้แล้ว!"คุณต้องการอะไร?!"แมนดี้มีทีท่าระมัดระวังตัวรูบี้หัวเราะเบา ๆ“คุณควรคุยกับซีอีโอซิมเมอร์แทนจะดีกว่าค่ะคุณเยตส์“เราเป็นแค่คนนอกคงไม่สะดวกที่จะเข้าไปยุ่มย่าม“ตราบใดที่ซีอีโอซิมเมอร์ยอมรับข้อเสนอของเรา เราก็จะทำให้ความปรารถนาของคุณกลายเป็นจริง”ทันทีที่เธอได้ยินคำพูดของรูบี้ ลิเลียนก็จ้องไปที่แมนดี้ราวกับว่าเธอถูกฉีดสารอะดรีนาลีนเข้าไป“ไอ้สารเลวฮาร์วีย์นั่นกำลังสร้างปัญหาให้กับนายน้อยบาวเออร์! ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นเพื่อนแบบไหนถึงทำแบบนี้ได้ แต่ตอนนี้เขากำลังทำให้หุ้นของนายน้อยบาวเออร์เกิดความปั่นป่วน!“โทรหาเขาเดี๋ยวนี้เลย!“บอกให้เขาหยุดเดี๋ยวนี้!“ถ้าเขาไม่หยุด ฉันจะให้บทเรียนชนิดที่เขาจะไม่มีวันลืม!”แมนดี้ถึงกับชะงัก หลังจากนั้นเธอก็จ้องไปที่รูบี้อย่างเอาเป็นเอาตาย“เธอช่างไร้ยางอายสิ้นดี!”รูบี้ตอบด้วยรอยยิ้มจาง ๆ“คุณพูดแบบนั้นออกมาได้ยังไงคะ?“เราไม่ได้เป็นคนขอให้ทำแบบนี้นะ แม่ของคุณเป็นคนทำ“ตราบใดที่คุณโทรหาฮาร์วีย์และบอกเขาให้หยุดสิ่งที่เขาทำกับนายน้อยบาวเออร์…“แม่ของคุณก็จะได้ทุกอย่างที่เธอต้องการ“หุ้นของเธอก็จะไม่ร่วงลงมาด้วย“นี่ไม่ใ
แต่อย่างไรก็ตาม บอดี้การ์ดสี่คนของแมนดี้ก็ก้าวออกมาอย่างไม่ลังเลอะไรเลยแมนดี้รีบวิ่งไปที่ประตูหน้าเธอรู้ว่าเธอต้องออกไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากเธอตกอยู่ในกำมือของรูบี้ เธอจะถูกใช้เป็นเครื่องมือกับฮาร์วีย์ไม่ทางใดก็ทางหนึ่งในตอนนี้เธอไม่ห่วงเรื่องความปลอดภัยของลิเลียนเลยเธอบอกได้เลยว่าลิเลียนลงเรือลำเดียวกับศัตรูไปแล้ว“แกออกไปไม่ได้นะแมนดี้!” ลิเลียนตะโกนออกมาตามสัญชาตญาณหุ้นของเธอจะหายไปตลอดกาลถ้าแมนดี้จากไป!มูลค่าถึงหนึ่งร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์เชียวนะ!แมนดี้รีบพรวดพราดออกไปโดยไม่หันกลับมามองอีกตูม! ตูม! ตูม!ก่อนที่แมนดี้จะทันได้ขึ้นรถ ก็ได้ยินเสียงกรีดร้องเพราะความเจ็บปวดดังมาจากทางด้านหลังบอดี้การ์ดทั้งสี่คนลอยกระเด็นอยู่กลางอากาศเลือดสาดกระเซ็นไปทั่วในขณะที่พวกเขาล้มลงกับพื้น พวกเขาหมดสติในทันทีรูบี้ยิ้มในขณะที่เธอเดินไปพร้อมกับคนของเธอเป็นธรรมดาที่เธอไม่สามารถปล่อยให้แมนดี้หลุดลอยไปในตอนนี้ได้เลย“รีบไปเถอะ ซีอีโอซิมเมอร์!”บอดี้การ์ดที่คอยเฝ้าระวังได้ถอดอาวุธปืนของเขาออกขณะพาแมนดี้ขึ้นรถเนื่องจากเขาเป็นเพียงผู้ชายธรรมดา ๆ การเคลื่อนไหวของเขาจึงดูเชื่
“ฮาร์วีย์?!“ทำไมไอ้สารเลวถึงมาอยู่ที่นี่ได้!”รูบี้หันไปดูโดยสัญชาตญาณ หัวใจของเธอเต้นรัวทันทีเมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่ตรงหน้ารถเธอเผยให้เห็นรอยยิ้มเล็ก ๆ อย่างรวดเร็วในขณะที่เธอเดินเข้าหาฮาร์วีย์ โดยมีเส้นผมของแมนดี้อยู่ในมือของเธอด้วย“อ๊า!”แมนดี้อดที่จะกรีดร้องออกมาไม่ได้ในขณะที่เธอถูกดึงเส้นผมให้เดินตามไปรูบี้ตบหน้าที่สวยงามของแมนดี้อย่างไม่ได้ใส่ใจ ก่อนจะส่งเสียงขู่ออกมาอย่างเย็นชา "กรี๊ดสิ! กรี๊ดให้ดังกว่านี้!“กรี๊ดให้สามีของเธอได้ยิน! ดูซิว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอเป็นปรปักษ์กับนายน้อยบาวเออร์!”แมนดี้ส่งเสียงร้องออกมาหลังจากรู้สึกเจ็บแปลบบนใบหน้าเธอกลั้นน้ำตาเอาไว้เมื่อมองดูฮาร์วีย์“ฮาร์วีย์!”หลังจากที่ได้เห็นรูบี้ลงไม้ลงมือกับแมนดี้แบบนี้ พร้อมกับเห็นเลือดและรอยแผลบนใบหน้าของแมนดี้ ดวงตาของฮาร์วีย์ก็ฉายแววความเคียดแค้นออกมาเขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วถามว่า “คุณโอเคไหม แมนดี้?”“ฉันไม่เป็นไร…” แมนดี้ตอบแม้เธอจะรู้สึกเจ็บปวดอยู่ก็ตามฮาร์วีย์พยายามสงบสติอารมณ์ลงได้เมื่อเขาแน่ใจว่าแมนดี้ไม่ได้เป็นอะไรเขาไม่คิดว่าโจเซฟจะหน้าด้านขนาดนี้พวกเขาไม่สามารถบังคับแมนดี้ไ
ชายกำยำในชุดสูทต่างรู้สึกยินดีเมื่อเห็นฮาร์วีย์ ยอร์กกำลังเสียเปรียบเช่นนี้ฮาร์วีย์ทำให้พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานมาไม่น้อยลานบ้านของตระกูลบาวเออร์ยังคงถูกห้อมล้อมอย่างหนาแน่นในที่สุดพวกเขาก็มีโอกาสได้แก้แค้น..."ฉันขอสาบาน หากเกิดอะไรขึ้นกับแมนดี้ ซิมเมอร์ พวกคุณทุกคนรวมถึงโจเซฟ บาวเออร์ด้วย จะต้องตายอย่างแน่นอน” ฮาร์วีย์ประกาศก้องหลังจากสูดหายใจเข้าลึก ๆ คำพูดเหล่านั้นไม่อาจสัมผัสได้ถึงอารมณ์แม้แต่น้อยทั่วทั้งสถานที่แห่งนั้นอัดแน่นไปด้วยความเคียดแค้นอย่างรุนแรง"โอ้? คุณจะฆ่าฉันเหรอ?"อะไรกัน? คุณรักภรรยาของคุณมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”รูบี้ เมอร์เรย์อวดรอยยิ้มจาง ๆ"ดีละ! ถ้าอย่างนั้นหลังจากที่คุณทำให้คนของคุณหยุดการกระทำลงแล้ว คุณก็ต้องคุกเข่าด้วย!"วิงวอนขอร้องฉันสิ!“ถ้าไม่ทำ ผู้หญิงคนนี้ก็ตาย!”รูบี้ส่งเสียงหัวเราะออกมาดังลั่นชายในชุดสูทก็หัวเราะออกมาดังลั่นเช่นกันลิเลียน เยตส์ ซึ่งยังคงอยู่ในวิลล่า กำลังแสดงสีหน้าขบขันในขณะชมภาพเหตุการณ์นั้น'ไอ้สารเลวคนนี้กล้าดียังไงมาเป็นปรปักษ์กับนายน้อยบาวเออร์?!''ลูกเขยแบบนั้นไม่สมควรเป็นปรปักษ์กับเขาหรอก!'เขาไม่มีความตระหนั
รูบี้ เมอร์เรย์มีความทะนงตัวเป็นอย่างมากในขณะนั้น เธอจ้องมองฮาร์วีย์ ยอร์กอย่างโอหังในขณะถือปืนกวาดไปรอบ ๆ“นายยังยืนอยู่ใช่ไหม?!” เธอส่งเสียงในขณะที่ชี้ไปที่ฮาร์วีย์ลิเลียน เยตส์ก็รอคอยให้ฮาร์วีย์ยอมจำนนอย่างมีความสุขเช่นกันในสายตาของเธอ ลูกเขยอย่างฮาร์วีย์ไม่มีสิทธิ์ไปต่อกรกับคนอย่างโจเซฟ บาวเออร์หุ้นของเธอจะไม่ดิ่งลงถ้าฮาร์วีย์แค่คุกเข่าลงเท่านั้น วิธีนี้จะทำให้เธอไม่ต้องสูญเสียสิ่งใดเลย ลูกสาวของเธอก็ไม่ต้องได้รับการปฏิบัติเช่นนี้ในความคิดของลิเลียน ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะฮาร์วีย์"ก็ได้ ฉันจะคุกเข่าลง อย่าเพิ่งทำอะไรล่ะ...”ฮาร์วีย์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ราวกับว่าเขายอมแพ้แล้ว เข่าของเขาค่อย ๆ ย่อต่ำลง…แต่ในขณะที่ทุกคนคิดว่าเขากำลังคุกเข่าอยู่นั้น เขาก็พุ่งไปข้างหน้าทันทีราวกับลูกธนูฟุ่บบบ!ฮาร์วีย์ปลิวทะยานผ่านชายหลายสิบคนก่อนจะร่อนลงตรงหน้ารูบี้รูบี้รู้สึกเฉื่อยชาอย่างไม่น่าเชื่อ เธอไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะแข็งแกร่งได้ถึงขนาดนี้ พวกผู้ชายก็อ้าปากค้าง พวกเขาไม่มีกำลังพอที่จะหยุดยั้งไม่ให้เกิดอะไรแบบนี้ได้พวกเขายกปืนขึ้นอย่างบ้าเลือดก่อนที่จะเหนี่ยวไกโดยสัญชาตญาณน่าเ
ฮาร์วีย์ ยอร์กจ้องมองรูบี้ เมอร์เรย์อย่างเย็นชา“เธอดูค่อนข้างนิ่งนะ ฉันสงสัยจังว่าเธอเต็มใจที่จะทำทุกอย่างเพื่อโจเซฟ บาวเออร์ขนาดนี้เลยเหรอ?“หรือเธอกำลังคาดหวังให้ใครสักคนมาช่วยในตอนนี้?”รูบี้ระเบิดหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"ไม่ใช่ทั้งสองอย่าง ฉันรู้ว่าคุณจะไม่ฆ่าฉัน“ไม่ใช่แค่นั้น คุณไม่กล้าทำให้ฉันพิการด้วยซ้ำไป!“ท้ายที่สุดแล้ว ฉันเป็นคนของนายน้อยบาวเออร์!“ไม่เพียงแต่คุณจะต้องทนทุกข์ทรมานเท่านั้น แต่เพื่อนและครอบครัวของคุณจะต้องทนทุกข์ทรมานร่วมกับคุณด้วย ถ้าคุณเพียงแค่แตะต้องตัวฉัน!“คุณคิดว่าคุณเหนือกว่าล่ะสิ แต่นั่นเป็นเพียงเพราะนายน้อยบาวเออร์ยังปล่อยของออกมาไม่หมดต่างหาก!“เมื่อเวลานั้นมาถึงนายจะไม่ทางรับมือกับความโกรธของเขาได้!”รูบี้ยิ้มอยู่ดี ๆ ก็มีอาการตาลอยขึ้นมาอย่างฉับพลัน“ถ้าคุณวิงวอนขอร้องฉันดี ๆ บางทีฉันอาจจะปล่อยคุณไปก็ได้"“ฉันขอแนะนำว่าอย่าบีบบังคับเรา!“คุณควรหยุดในขณะที่ยังทำได้ซะ!”ฮาร์วีย์อวดรอยยิ้มจาง ๆ“น่าเสียดายที่ฉันไม่ได้จัดการกับการข่มขู่นั้นให้เรียบร้อย ซึ่งฉันก็ยังเปิดกว้างสำหรับการเจรจาอยู่เสมอนะ“แต่ตอนนี้ ฉันรู้สึกเหมือนจะอยากจะฆ่า
ฮาร์วีย์ ยอร์กยิ้มอย่างใจเย็น“พี่ใหญ่ของนายยังไม่กล้าขู่ฉันแบบนี้ด้วยซ้ำไป ถึงแม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งมากก็ตาม ใครทำให้นายอาจหาญได้ขนาดนี้?”“กดโทรศัพท์ แล้วปล่อยเธอไป!”สีหน้าของโจเซฟ บาวเออร์ดูเข้มขึ้นทันทีหลังจากการต่อสู้ในตลาดหุ้น เขาหมดความอดทนที่จะเล่นสนุกกับฮาร์วีย์อีกต่อไปก่อนที่เขาจะมาที่นี่เขาได้ดื่มยาอายุวัฒนะจากอินเดียที่ไคลด์ ออสบอร์นมอบให้ เพื่อที่จะได้มีความแข็งแกร่งเพิ่มสูงขึ้นจากนั้นโจเซฟก็ก้าวออกไปข้างหน้าคลื่นความกดดันอันทรงพลังได้ครอบคลุมฮาร์วีย์เอาไว้ทันทีในขณะนี้ฮาร์วีย์ใช้กำลังเท้าของเขามากขึ้นเมื่อมีเสียงแตกหักดังขึ้น กระดูกสันหลังของรูบี้ เมอร์เรย์ก็หักไปพร้อมกันด้วยถึงแม้ว่าเธอจะรอดชีวิตไปได้ แต่ก็ต้องพิการไปตลอดชีวิตก่อนที่รูบี้จะหมดสตินั้น ดวงตาที่เหลือกถลนของเธอก็แสดงให้เห็นถึงความไม่เชื่ออย่างชัดเจนโจเซฟผู้ที่มีความสุขุมรอบคอบมาโดยตลอด ในที่สุดก็แสดงไพ่เด็ดของเขาออกมา...แต่ฮาร์วีย์ก็ยังไม่ให้ความสนใจ รูบี้ไม่เชื่อว่าจะเป็นอย่างนั้นได้ทันใดนั้นเอง เธอก็รู้สึกว่าตัวเองได้คาดการณ์ผิดไป...แม้แต่เทพสงครามก็ไม่สามารถทำให้ฮาร์วีย์รู้สึกหวา
การโจมตีของโจเซฟ บาวเออร์เป็นไปอย่างดุร้ายมากเขาใช้พละกำลังเป็นอย่างมากในการเหวี่ยงหมัดออกไป เขาทุ่มเทพละกำลังไปจนถึงขีดสุดในฐานะเทพสงคราม...แต่อย่างไรก็ตามในตอนแรกเขาเป็นเพียงราชาแห่งอาวุธ แม้จะเสพยามา แต่เขาก็รักษาความแข็งแกร่งเอาไว้ได้เพียงช่วงสั้น ๆ เท่านั้นฮาร์วีย์ ยอร์กไม่สนใจที่จะจัดการกับเรื่องนี้เขาจับแมนดี้ ซิมเมอร์ไว้ใกล้ ๆ ขณะที่เหวี่ยงกำปั้นไปข้างหน้าอย่างไม่ใส่ใจเพียะ!เมื่อโดนแรงตบที่ดังกึกก้องแล้ว ร่างอันสั่นเทาของโจเซฟก็ปลิวออกไปเกือบสามร้อยฟุต ก่อนจะร่อนลงบนพื้นอีกครั้ง จากนั้นเขาก็ก้าวถอยหลังไปอีกสิบฟุตรอยฝ่ามือสีแดงสดปรากฏให้เห็นอยู่บนใบหน้าของเขาอย่างชัดเจนเขาเอามือกุมใบหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา"แกเป็นใครกัน…?“ทำไมถึงมีความน่ากลัวถึงขนาดนี้?!”แน่นอนว่าโจเซฟต้องตกใจที่ฮาร์วีย์ไม่เพียงแต่เก่งเรื่องการวางกลอุบายเท่านั้น แต่ยังแข็งแกร่งกว่าที่โจเซฟเคยจินตนาการไว้ด้วยโจเซฟใช้พละกำลังในการโจมตีแล้วไปเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว...แต่ก็ยังไม่สามารถเอาชนะฮาร์วีย์ได้เท่านั้น แต่ยังถูกตบกระเด็นไปอย่างง่ายดายอีกด้วย เขารู้สึกแย่มากโจเซฟเข้าใจถึงความแข็งแกร่ง